Zwanger
alle pijlers
Ervaring met afbreken zwangerschap 13-16 weken? Of met uitdr
donderdag 5 september 2013 om 08:37
Hallo allen,
helaas 'moet' ik dit berichtje plaatsen en niks leukers:
gisteren hoorden wij dat ons kleine frummeltje van 12 weken een aandoening heeft die 'niet verenigbaar is met het leven'. Kortom: het gaat of in mijn buik dood, of tijdens de bevalling, of vlak daarna.
Een enorme klap. Heel veel gehuild, nog steeds.
Maar goed, afbreken schijnt 'het beste te zijn'. Volgens de verloskundige dien ik helemaal niemand met uitdragen.
- Wie van jullie heeft hier ervaring mee?
- Wie heeft het uitgedragen? (wetende dat er gewoon - hooguit dagen - geen kans op leven is). Hoe was dit?
- Bij wie is een miskraam opgewekt? Lijkt dit op een bevalling? (ik ben nu 12 +3). Hoe kijk je hierop terug? Heb je je kindje toen gezien? Is dit hetzelfde als 'een bevalling opwekken'?
- Bij wie is een curettage gedaan? Hoe kijk je hierop terug? Zelf lijkt me dit in emotionele zin pijnlijker dan een bevalling? (maar ik ben ook nog onvoldoende voorgelicht. Straks naar het ziekenhuis).
- Wat doet het psychisch met je? Hoe lang blijft het verdriet op de voorgrond?
- Wat is er vervolgens met de foetus gebeurd? Is het gecremeerd? Begraven? In het ziekenhuis gecremeerd?
Ik hoop vooral op reacties van moeders die 'lotgenoot' zijn. Bedankt alvast.
Kiene
helaas 'moet' ik dit berichtje plaatsen en niks leukers:
gisteren hoorden wij dat ons kleine frummeltje van 12 weken een aandoening heeft die 'niet verenigbaar is met het leven'. Kortom: het gaat of in mijn buik dood, of tijdens de bevalling, of vlak daarna.
Een enorme klap. Heel veel gehuild, nog steeds.
Maar goed, afbreken schijnt 'het beste te zijn'. Volgens de verloskundige dien ik helemaal niemand met uitdragen.
- Wie van jullie heeft hier ervaring mee?
- Wie heeft het uitgedragen? (wetende dat er gewoon - hooguit dagen - geen kans op leven is). Hoe was dit?
- Bij wie is een miskraam opgewekt? Lijkt dit op een bevalling? (ik ben nu 12 +3). Hoe kijk je hierop terug? Heb je je kindje toen gezien? Is dit hetzelfde als 'een bevalling opwekken'?
- Bij wie is een curettage gedaan? Hoe kijk je hierop terug? Zelf lijkt me dit in emotionele zin pijnlijker dan een bevalling? (maar ik ben ook nog onvoldoende voorgelicht. Straks naar het ziekenhuis).
- Wat doet het psychisch met je? Hoe lang blijft het verdriet op de voorgrond?
- Wat is er vervolgens met de foetus gebeurd? Is het gecremeerd? Begraven? In het ziekenhuis gecremeerd?
Ik hoop vooral op reacties van moeders die 'lotgenoot' zijn. Bedankt alvast.
Kiene
donderdag 5 september 2013 om 08:56
Wat vreselijk. Ik heb hier geen ervaring mee. Ik heb wel een keer een indrukwekkend filmpje op YouTube gezien van een gezin in dezelfde soort situatie waarin de moeder bewust de zwangerschap heeft uitgedragen en het kindje uiteindelijk nog 43 minuten heeft geleefd.
http://www.youtube.com/watch?v=bNR3_wcDPno
http://www.youtube.com/watch?v=bNR3_wcDPno
donderdag 5 september 2013 om 09:02
Ten eerste heel veel sterkte!! En een dikke :hug!
Bij mij is bij 16 weken een bevalling opgewekt met pillen, mijn kindjes waren al overleden in mijn buik. Ik vroeg toen ook of het met een curettage kon en dat ze dat vanaf 12 weken liever niet meer doen. En wachten tot het lichaam het zelf doet, vond ik vreselijk. Kon ook nog een paar weken duren, volgens de artsen.
Een normale bevalling heb ik nog nooit meegemaakt, maar denk dat het ongeveer hetzelfde is. Kreeg een soort weeenstorm en toen beviel ik van mijn tweeling. Ik heb eerder in een vroeger stadium een missed abortion gehad en ben toen gecuretteerd, ik vond de bevalling qua verwerking 'fijner'. We hebben de kindjes gezien, mijn man heeft de navelstrengen doorgeknipt. We hadden verwacht dit eng te vinden, maar dat was het helemaal niet. Daarna ook foto's gemaakt.
Alles gebeurde bij mij in het ziekenhuis, daarna zijn de kindjes daar achtergebleven. Wij vonden het niet een fijn idee om ze mee te nemen en vervolgens thuis te moeten bewaren. Hadden we in de vriezer moeten leggen ofzo, vonden we niets. Daar zijn ze gecremeerd en uitgestrooid op een begraafplaats met een Sterretjesveld.
Emotioneel gaat het meestal wel goed, is nu bijna 4 maanden geleden. Ben snel weer gaan werken, maar er gaat geen dag voorbij dat ik er niet aan denk.
Is heel verhaal geworden..hoop dat je er wat aan hebt. Iig heel veel sterkte met wat er gaat komen!
Bij mij is bij 16 weken een bevalling opgewekt met pillen, mijn kindjes waren al overleden in mijn buik. Ik vroeg toen ook of het met een curettage kon en dat ze dat vanaf 12 weken liever niet meer doen. En wachten tot het lichaam het zelf doet, vond ik vreselijk. Kon ook nog een paar weken duren, volgens de artsen.
Een normale bevalling heb ik nog nooit meegemaakt, maar denk dat het ongeveer hetzelfde is. Kreeg een soort weeenstorm en toen beviel ik van mijn tweeling. Ik heb eerder in een vroeger stadium een missed abortion gehad en ben toen gecuretteerd, ik vond de bevalling qua verwerking 'fijner'. We hebben de kindjes gezien, mijn man heeft de navelstrengen doorgeknipt. We hadden verwacht dit eng te vinden, maar dat was het helemaal niet. Daarna ook foto's gemaakt.
Alles gebeurde bij mij in het ziekenhuis, daarna zijn de kindjes daar achtergebleven. Wij vonden het niet een fijn idee om ze mee te nemen en vervolgens thuis te moeten bewaren. Hadden we in de vriezer moeten leggen ofzo, vonden we niets. Daar zijn ze gecremeerd en uitgestrooid op een begraafplaats met een Sterretjesveld.
Emotioneel gaat het meestal wel goed, is nu bijna 4 maanden geleden. Ben snel weer gaan werken, maar er gaat geen dag voorbij dat ik er niet aan denk.
Is heel verhaal geworden..hoop dat je er wat aan hebt. Iig heel veel sterkte met wat er gaat komen!
donderdag 5 september 2013 om 09:03
Mijn nichtje, haar bevalling is opgewekt door medicatie, weeën gehad, ze is in het ziekenhuis bevallen van ene kindje, 15 weken oud.
Zij haar man en ook de wederzijdse ouders,broers en zussen, iedereen heeft het kindje gezien en hebben afscheid kunnen nemen.
Er zijn veel foto`s gemaakt.
Het kindje is niet mee gegaan naar huis, het kwam in het ziekenhuis in de koeling en werd gecremeerd met andere kindjes die nog te jong waren voor een begrafenis.
Het as van deze kindertjes is uitgestrooid op een speciaal strooiveld, waar ze naar toe kunnen .
Het is ontzettend zwaar geweest voor iedereen, de familie en ook wij hebben het nog vers in onze herinnering zitten.
De uitslagen toen van de echo, daarna de bloedonderzoeken en de vlokkentest, het is heel moeilijk geweest .
Er is bewust voor een vroegtijdige bevalling gekozen, omdat het kind ook niet levensvatbaar zou zijn na de bevalling als ze het uit zal dragen.
Zij haar man en ook de wederzijdse ouders,broers en zussen, iedereen heeft het kindje gezien en hebben afscheid kunnen nemen.
Er zijn veel foto`s gemaakt.
Het kindje is niet mee gegaan naar huis, het kwam in het ziekenhuis in de koeling en werd gecremeerd met andere kindjes die nog te jong waren voor een begrafenis.
Het as van deze kindertjes is uitgestrooid op een speciaal strooiveld, waar ze naar toe kunnen .
Het is ontzettend zwaar geweest voor iedereen, de familie en ook wij hebben het nog vers in onze herinnering zitten.
De uitslagen toen van de echo, daarna de bloedonderzoeken en de vlokkentest, het is heel moeilijk geweest .
Er is bewust voor een vroegtijdige bevalling gekozen, omdat het kind ook niet levensvatbaar zou zijn na de bevalling als ze het uit zal dragen.
donderdag 5 september 2013 om 09:05
Wat een verdriet kiene.
Zelf heb ik daar (God zij dank) geen ervaring mee, maar vrienden van mij hebben het wel meegemaakt. Zij waren iets verder in de zwangerschap en hebben ervoor gekozen om het uit te dragen en het kindje is heel kort na de bevalling overleden. Zij kijken erop terug als zwaar, maar toch ook mooi.
Dit gaat heel hard klinken misschien, maar het is zeker iets waar je rekening mee moet houden: bijna nooit is het 100% zekerheid te zeggen wanneer het kindje overlijdt. Er zijn ook gevallen bekend waar het iets verenigbaarder met het leven was dan het leek. Dan is het kind voor de rest van zijn korte leventje heel zwaar gehandicapt. Bespreek deze situatie goed met de artsen als je ervoor kiest om de zwangerschap uit te dragen.
Sterkte met deze vreselijk moeilijke keuze
Zelf heb ik daar (God zij dank) geen ervaring mee, maar vrienden van mij hebben het wel meegemaakt. Zij waren iets verder in de zwangerschap en hebben ervoor gekozen om het uit te dragen en het kindje is heel kort na de bevalling overleden. Zij kijken erop terug als zwaar, maar toch ook mooi.
Dit gaat heel hard klinken misschien, maar het is zeker iets waar je rekening mee moet houden: bijna nooit is het 100% zekerheid te zeggen wanneer het kindje overlijdt. Er zijn ook gevallen bekend waar het iets verenigbaarder met het leven was dan het leek. Dan is het kind voor de rest van zijn korte leventje heel zwaar gehandicapt. Bespreek deze situatie goed met de artsen als je ervoor kiest om de zwangerschap uit te dragen.
Sterkte met deze vreselijk moeilijke keuze
donderdag 5 september 2013 om 09:35
Jeetje wat enorm verdrietig!!
Ik heb er (gelukkig) geen ervaring mee. Maar ik wil je wel heel veel sterkte wensen. Ik denk dat het wel het beste is als je het inderdaad afbreekt, hoe langer de zwangerschap duurt hoe moeilijker en emotioneler het zal worden.
Dat heeft dan geen zin, als het uiteindelijk toch niet levensvatbaar zal zijn.
Heeel veel sterkte, ook voor tulpblaadje!!
Ik heb er (gelukkig) geen ervaring mee. Maar ik wil je wel heel veel sterkte wensen. Ik denk dat het wel het beste is als je het inderdaad afbreekt, hoe langer de zwangerschap duurt hoe moeilijker en emotioneler het zal worden.
Dat heeft dan geen zin, als het uiteindelijk toch niet levensvatbaar zal zijn.
Heeel veel sterkte, ook voor tulpblaadje!!
Weet wat je zegt, maar zeg niet alles wat je weet
donderdag 5 september 2013 om 10:04
Moeilijk moeilijk.... heeft je kindje een bepaalde chromosoomafwijking (trisomie 13 of 18?).
Ikzelf heb een chromosoomafwijking (gebalanceerde translocatie) en bij mijn zwangerschappen (3x) was er sprake van een ongebalanceerde translocatie, in mijn geval dan ook niet met het leven verenigbaar. Echter, "de natuur regelde het`, rond 9 weken.
Wat het beste is, kan niemand je vertellen. Voor mijzelf ben ik blij dat ik deze onmenselijke keuze niet zelf heb hoeven maken. Veel sterkte ermee..
Ikzelf heb een chromosoomafwijking (gebalanceerde translocatie) en bij mijn zwangerschappen (3x) was er sprake van een ongebalanceerde translocatie, in mijn geval dan ook niet met het leven verenigbaar. Echter, "de natuur regelde het`, rond 9 weken.
Wat het beste is, kan niemand je vertellen. Voor mijzelf ben ik blij dat ik deze onmenselijke keuze niet zelf heb hoeven maken. Veel sterkte ermee..
donderdag 5 september 2013 om 10:22
Kiene, neem even de tijd om het voor jezelf op een rijtje te zetten. Je hebt het slechte nieuws nog maar net gehoord, en daaraan wennen kost ook gewoon tijd.
De verloskundige zegt dat je er niemand mee dient als je de zwangerschap uitdraagt, maar als dat wel is wat jij wilt, dan is dat jouw keuze. Mij lijkt het loodzwaar, misschien nog wel een half jaar zwanger zijn, bevallen en onmiddellijk weer afscheid nemen, en tot die tijd continu de onzekerheid hebben hoe lang het gaat duren. Ik ken wel iemand die het gedaan heeft, wel in een wat andere situatie. Zij kreeg bij de twintig weken echo te horen dat haar kind niet levensvatbaar zou zijn. Omdat de verwachting was dat het kindje binnen een paar weken in de buik zou overlijden, besloten ze af te wachten. Uiteindelijk is haar dochter na 40 weken zwangerschap geboren en heeft nog een uur geleefd. Zij weet echt niet of ze dezelfde keuze gemaakt zou hebben als ze van te voren geweten zou hebben hoe het zou lopen.
Stel alle vragen die je hebt in het ziekenhuis, en maak de keuze die het beste bij jou, je partner en jullie situatie past.
Ik heb zelf ooit een curettage na een missed abortion (bij ongeveer 13 weken) gehad, en wilde toen graag een ruggenprik ipv narcose, omdat het mij emotioneel hanteerbaarder leek om het juist wel bewust mee te maken. De meeste vrouwen willen dat absoluut niet, maar het kan wel. Zo zijn er wel meer dingen die niet standaard zijn, maar wel kunnen als je dat wilt.
Sterkte!
De verloskundige zegt dat je er niemand mee dient als je de zwangerschap uitdraagt, maar als dat wel is wat jij wilt, dan is dat jouw keuze. Mij lijkt het loodzwaar, misschien nog wel een half jaar zwanger zijn, bevallen en onmiddellijk weer afscheid nemen, en tot die tijd continu de onzekerheid hebben hoe lang het gaat duren. Ik ken wel iemand die het gedaan heeft, wel in een wat andere situatie. Zij kreeg bij de twintig weken echo te horen dat haar kind niet levensvatbaar zou zijn. Omdat de verwachting was dat het kindje binnen een paar weken in de buik zou overlijden, besloten ze af te wachten. Uiteindelijk is haar dochter na 40 weken zwangerschap geboren en heeft nog een uur geleefd. Zij weet echt niet of ze dezelfde keuze gemaakt zou hebben als ze van te voren geweten zou hebben hoe het zou lopen.
Stel alle vragen die je hebt in het ziekenhuis, en maak de keuze die het beste bij jou, je partner en jullie situatie past.
Ik heb zelf ooit een curettage na een missed abortion (bij ongeveer 13 weken) gehad, en wilde toen graag een ruggenprik ipv narcose, omdat het mij emotioneel hanteerbaarder leek om het juist wel bewust mee te maken. De meeste vrouwen willen dat absoluut niet, maar het kan wel. Zo zijn er wel meer dingen die niet standaard zijn, maar wel kunnen als je dat wilt.
Sterkte!
donderdag 5 september 2013 om 11:14
Hoi Kiene,
Aller eerst heel veel sterkte gewenst, helaas heb ik bij een zwangerschap van 21 weken de zelfde keuze moeten maken. Ik heb er toen voor gekozen de bevalling op te laten wekken. Dit is door middel van medicatie in pil vorm en naderhand een gel die in de baarmoeder mond werd aan gebracht. Het was heeeel zwaar maar het idee van nog een verdere zwangerschap hoop blijven houden. (Ik bleef maar hoop houden dat ze zich vergist hadden) Kon ik helemaal niet aan. Nu 3 jaar en een gezonde 2 jarige dochter en een 3de zwangerschap later is het verdriet nog niet gesleten het is echter wel draagbaar geworden. Als je mer wil weten hoor ik het wel.
Nogmaals succes
Aller eerst heel veel sterkte gewenst, helaas heb ik bij een zwangerschap van 21 weken de zelfde keuze moeten maken. Ik heb er toen voor gekozen de bevalling op te laten wekken. Dit is door middel van medicatie in pil vorm en naderhand een gel die in de baarmoeder mond werd aan gebracht. Het was heeeel zwaar maar het idee van nog een verdere zwangerschap hoop blijven houden. (Ik bleef maar hoop houden dat ze zich vergist hadden) Kon ik helemaal niet aan. Nu 3 jaar en een gezonde 2 jarige dochter en een 3de zwangerschap later is het verdriet nog niet gesleten het is echter wel draagbaar geworden. Als je mer wil weten hoor ik het wel.
Nogmaals succes
donderdag 5 september 2013 om 12:22
Wat een verdrietige situatie to. Ikzelf ben kort geleden bevallen van een kindje van 22 weken. Ons kindje zou zwaar gehandicapt (maar wrs wel levensvatbaar) zijn geweest. Een enorm moeilijke keuze, die je nooit wilt maken.
Wij hebben voor onszelf een second opinion gehad in een nog beter ziekenhuis. Uiteraard was de diagnose hetzelfde maar de situatie van ons kindje was in die paar dagen erg verslechterd. Toen hebben we de knoop doorgehakt om te stoppen.
Heel moeilijk, wat de precieze toekomst van deze kindjes is niet te voorspellen vaak. Er blijft altijd een stemmetje dat zegt...wat als...Maar ons kindje was al erg beperkt, dat konden we als leek al op de echo's zien. We hebben er goed samen over nagedacht met hulp van het ziekenhuis. Wat voor kansen heeft een kindje ongeveer? Hoe moet er voor hem of haar gezorgd worden als je er zelf niet meer bent? Wat voor psychische, financiele en praktische gevolgen zijn er als we doorgaan? Door dit soort vragen op een rijtje te zetten hebben wij kunnen kiezen...
Bij mij is de bevalling met 22 weken opgewekt. Dat begon in de vroege morgen, waarbij ze pilletjes vaginaal inbrengen. NIet eng en valt allemaal mee. Vanaf 1 uur kreeg ik erg heftige weeen maar ontsluiting was er nauwelijks. Uiteindelijk heb ik een ruggenprik gehad. Valt ook erg mee en je voelt niks meer terwijl je niet versuft ben o.i.d. Uiteindelijk is ze die nacht heel rustig en snel geboren. De persweeen voelde ik wel door de morfine heen maar dat is maar kort. Voor de pijn moet je echt niet bang zijn. Omdat de zw wordt afgebroken kan je een hooop pijnstilling krijgen want voor de baby is dat niet meer gevaarlijk.
Hoe triest de situatie ook was, wij kijken terug op een bijzondere dag. We waren erg trots op onze kleine en hebben op een mooie manier afscheid kunnen nemen. De week na de bevalling vond ik erg zwaar en ook nu is het verdriet nog vers. Maar ooit komt er een goede zw, daar houd ik aan vast....
Ik wens je veel sterkte. Het is ons achteraf meegevallen, al zou ik willen dat ik niet zo eigenwijs was geweest en eerder pijnstilling had genomen..
Wij hebben voor onszelf een second opinion gehad in een nog beter ziekenhuis. Uiteraard was de diagnose hetzelfde maar de situatie van ons kindje was in die paar dagen erg verslechterd. Toen hebben we de knoop doorgehakt om te stoppen.
Heel moeilijk, wat de precieze toekomst van deze kindjes is niet te voorspellen vaak. Er blijft altijd een stemmetje dat zegt...wat als...Maar ons kindje was al erg beperkt, dat konden we als leek al op de echo's zien. We hebben er goed samen over nagedacht met hulp van het ziekenhuis. Wat voor kansen heeft een kindje ongeveer? Hoe moet er voor hem of haar gezorgd worden als je er zelf niet meer bent? Wat voor psychische, financiele en praktische gevolgen zijn er als we doorgaan? Door dit soort vragen op een rijtje te zetten hebben wij kunnen kiezen...
Bij mij is de bevalling met 22 weken opgewekt. Dat begon in de vroege morgen, waarbij ze pilletjes vaginaal inbrengen. NIet eng en valt allemaal mee. Vanaf 1 uur kreeg ik erg heftige weeen maar ontsluiting was er nauwelijks. Uiteindelijk heb ik een ruggenprik gehad. Valt ook erg mee en je voelt niks meer terwijl je niet versuft ben o.i.d. Uiteindelijk is ze die nacht heel rustig en snel geboren. De persweeen voelde ik wel door de morfine heen maar dat is maar kort. Voor de pijn moet je echt niet bang zijn. Omdat de zw wordt afgebroken kan je een hooop pijnstilling krijgen want voor de baby is dat niet meer gevaarlijk.
Hoe triest de situatie ook was, wij kijken terug op een bijzondere dag. We waren erg trots op onze kleine en hebben op een mooie manier afscheid kunnen nemen. De week na de bevalling vond ik erg zwaar en ook nu is het verdriet nog vers. Maar ooit komt er een goede zw, daar houd ik aan vast....
Ik wens je veel sterkte. Het is ons achteraf meegevallen, al zou ik willen dat ik niet zo eigenwijs was geweest en eerder pijnstilling had genomen..
donderdag 5 september 2013 om 12:25
Bij een kennis van ons is de bevalling met 15 weken opgewekt. Dat ging precies hetzelfde...Ook zij zag er als een berg tegenop, maar het viel mee.
Al wil ik natuurlijk niet het verdriet wegwuiven. Het is een enorme klote situatie met een rotbeslissing, de moeilijkste die je ooit moet nemen.
Zitten jullie een beetje op 1 lijn in dat opzicht?
Al wil ik natuurlijk niet het verdriet wegwuiven. Het is een enorme klote situatie met een rotbeslissing, de moeilijkste die je ooit moet nemen.
Zitten jullie een beetje op 1 lijn in dat opzicht?
donderdag 5 september 2013 om 12:26
Ik heb laats een mevrouw op tv gezien die het wel heeft uitgedragen, en nu al 12 jaar een heel zwaar leven heeft door de zorg voor haar zwaar gehandicapte kind. Het kind bleef tegen verwachting in toch in leven, en artsen mochte toen niet actief ingrijpen.
Mijn miskraam was een echte mini bevalling, en ben achteraf blij dat ik voor de curretage toch nog een miskraam heb gekregen. Nu heb ik het vruchtje nog gezien, en heb ik er afstand van kunnen nemen.
Klinkt heel raar, maar het is door de wc gespoeld.... Dat voelde het natuurlijkst. De kliko en diepvries voelde raar, en naast de kat in de tuin vonden we ook stom.
Sterkte!
Mijn miskraam was een echte mini bevalling, en ben achteraf blij dat ik voor de curretage toch nog een miskraam heb gekregen. Nu heb ik het vruchtje nog gezien, en heb ik er afstand van kunnen nemen.
Klinkt heel raar, maar het is door de wc gespoeld.... Dat voelde het natuurlijkst. De kliko en diepvries voelde raar, en naast de kat in de tuin vonden we ook stom.
Sterkte!
Let it Bee
donderdag 5 september 2013 om 12:48
Mijn kindje was ziek en we kregen te horen dat we voor de keuze stonden om de zwangerschap af te breken. Nu was voor ons de keuze heel moeilijk omdat je dan toch afscheid moet nemen van je kindje waar je al een heel leven me had uitgestippeld ook al is het nog niet geboren. 'Gelukkig' voor ons heeft ons mannetje de keuze voor ons genomen door zelf te overlijden na een zwangerschap van 20 weken.
Wel moest ik op de 'normale' manier bevallen. Dit omdat ik al 20 weken zwanger was. Dit is door middel van vaginaal pillen in te brengen om de bevalling op te wekken. 's avonds is on mannetje geboren en hebben we heel veel foto's gemaakt.
We hadden besloten om ons kindje in het ziekenhuis te laten, mede doordat ze nog een obductie zouden gaan doen om te kijken waaraan hij nu precies is overleden. Daara zou hij gecremeerd worden met andere kindjes.
Toen ik uiteindelijk thuis was en ik twee dagen daarna smorgens wakker werd, werd ik overvallen door het idee dat ik niet wilde dat mijn kindje daar in dat ziekenhuis bleef en ik 'verder' ging met mijn leven. We hebben toen het ziekenhuis gebeld en gevraagd of ons kindje nog niet gecremeerd was. Dit was niet het geval en dus zijn we meteen naar een begrafenisondernemer gestapt en een crematie voor ons kindje geregeld. Uiteindelijk is hij apart met een volwassene gecremeerd en hebben we hem thuis in een urntje staan
Wel moest ik op de 'normale' manier bevallen. Dit omdat ik al 20 weken zwanger was. Dit is door middel van vaginaal pillen in te brengen om de bevalling op te wekken. 's avonds is on mannetje geboren en hebben we heel veel foto's gemaakt.
We hadden besloten om ons kindje in het ziekenhuis te laten, mede doordat ze nog een obductie zouden gaan doen om te kijken waaraan hij nu precies is overleden. Daara zou hij gecremeerd worden met andere kindjes.
Toen ik uiteindelijk thuis was en ik twee dagen daarna smorgens wakker werd, werd ik overvallen door het idee dat ik niet wilde dat mijn kindje daar in dat ziekenhuis bleef en ik 'verder' ging met mijn leven. We hebben toen het ziekenhuis gebeld en gevraagd of ons kindje nog niet gecremeerd was. Dit was niet het geval en dus zijn we meteen naar een begrafenisondernemer gestapt en een crematie voor ons kindje geregeld. Uiteindelijk is hij apart met een volwassene gecremeerd en hebben we hem thuis in een urntje staan
donderdag 5 september 2013 om 13:58
Allemaal heel erg dank voor de reacties. Zojuist in het ziekenhuis geweest. Het gaat om een open schedel, ofwel: de bovenkant van het hoofd en de hersenen zijn niet aangelegd. Ontzettend triest. Inmiddels weet ik dat het of uitdragen of een opgewekte bevalling is, waar ik natuurlijk enorm tegenop zie.
Ik denk dat we het antwoord wel weten, maar we moeten nog veel denken, laten bezinken en praten de komende tijd.
heel erg bedankt voor jullie reacties!
Liefs, Kiene
Ik denk dat we het antwoord wel weten, maar we moeten nog veel denken, laten bezinken en praten de komende tijd.
heel erg bedankt voor jullie reacties!
Liefs, Kiene
donderdag 5 september 2013 om 14:49
Lieve Kiene,
Wat een ontzettend vervelend nieuws tijdens een (naar ik aanneem) tot voor kort perfecte zwangerschap. Anencephaly is inderdaad een conditie die helemaal geen kans op leven bied, verschrikkelijk voor jullie!
Ik ben ook in een vergelijkende situatie geweest (geen kans op leven van dochter) en wij hebben met 16 weken besloten om de bevalling op te wekken. Wat adviezen/gedachten van mij:
* Voor ieder persoon is het verschillend of het beter is om de zwangerschap uit te dragen of vroeger te bevallen. Lees veel ervaringen, praat met je partner en kom dan tot een besluit.
* Er is niets dat je anders kunt/kon doen, het is niet jouw fout of keuze om met deze situatie geconfronteerd te worden. Elke optie is een slechte, je moet de minst slechte optie voor jullie persoonlijke situatie kiezen.
* Wij hadden al een 2-jaar oude knul en ik wilde niet nog 5 maanden zwanger zijn (en vragen/gelukwensen krijgen van anderen) om dan alsnog mijn hart te breken. Onze oudste was nog net te jong om dit mee te krijgen, maar hij merkte wel dat vooral mama erg verdrietig was.
* Als je besluit om vroegtijdig te bevallen, denk dan aan fotos (kleur en zwart-wit, is vaak zachter), hand & voetafdrukken en eventueel een zegening als je gelovig bent.
* Als je besluit om zelf te begraven/cremeren, google eens naar "Kinderkistjes" om een bedrijf te vinden die kleine mandjes voor te vroeg geboren babies maakt.
* Als je toe bent aan de emotionele verwerking, benader dan stichting CZB, zij hebben een mailinglijst voor moeders die hetzelfde hebben meegemaakt.
Heel veel sterkte, laat maar weten als je nog meer vragen hebt.
Wereldvrouw
Wat een ontzettend vervelend nieuws tijdens een (naar ik aanneem) tot voor kort perfecte zwangerschap. Anencephaly is inderdaad een conditie die helemaal geen kans op leven bied, verschrikkelijk voor jullie!
Ik ben ook in een vergelijkende situatie geweest (geen kans op leven van dochter) en wij hebben met 16 weken besloten om de bevalling op te wekken. Wat adviezen/gedachten van mij:
* Voor ieder persoon is het verschillend of het beter is om de zwangerschap uit te dragen of vroeger te bevallen. Lees veel ervaringen, praat met je partner en kom dan tot een besluit.
* Er is niets dat je anders kunt/kon doen, het is niet jouw fout of keuze om met deze situatie geconfronteerd te worden. Elke optie is een slechte, je moet de minst slechte optie voor jullie persoonlijke situatie kiezen.
* Wij hadden al een 2-jaar oude knul en ik wilde niet nog 5 maanden zwanger zijn (en vragen/gelukwensen krijgen van anderen) om dan alsnog mijn hart te breken. Onze oudste was nog net te jong om dit mee te krijgen, maar hij merkte wel dat vooral mama erg verdrietig was.
* Als je besluit om vroegtijdig te bevallen, denk dan aan fotos (kleur en zwart-wit, is vaak zachter), hand & voetafdrukken en eventueel een zegening als je gelovig bent.
* Als je besluit om zelf te begraven/cremeren, google eens naar "Kinderkistjes" om een bedrijf te vinden die kleine mandjes voor te vroeg geboren babies maakt.
* Als je toe bent aan de emotionele verwerking, benader dan stichting CZB, zij hebben een mailinglijst voor moeders die hetzelfde hebben meegemaakt.
Heel veel sterkte, laat maar weten als je nog meer vragen hebt.
Wereldvrouw
maandag 23 september 2013 om 09:10
Hallo Kiene, ik was gisteravond wat aan het surfen op internet, op zoek naar ervaringsberichten en kwam jouw verhaal tegen. Wat erg! Ik weet hoe je je voelt, aangezien ik in dezelfde situatie zit. Op 30 augustus bleek uit de nekplooimeting en scan dat het niet goed zat, wat 3 dagen later bevestigd werd door de uitslag van de vlokkentest: de chromosomen storing is niet levensvatbaar.
Ik had wat tijd nodig om het slechte nieuws te laten bezinken en dan zit je al zo tegen/over de grens van een mogelijke curettage dat ik deze week de zwangerschap zal laten afbreken door te bevallen.
Ik weet niet of jij nu nog op dit forum kijkt, maar dacht ik reageer toch nog. Heb jij deze keuze en stap al gemaakt? Wat is jouw ervaring en hoe gaat het nu met je?
Ik had wat tijd nodig om het slechte nieuws te laten bezinken en dan zit je al zo tegen/over de grens van een mogelijke curettage dat ik deze week de zwangerschap zal laten afbreken door te bevallen.
Ik weet niet of jij nu nog op dit forum kijkt, maar dacht ik reageer toch nog. Heb jij deze keuze en stap al gemaakt? Wat is jouw ervaring en hoe gaat het nu met je?
maandag 23 september 2013 om 09:25
Hoi Klene,
Wat een k* situatie waar je in zit. En wat vreselijk dat je deze keuze moet maken!
Ik heb geen ervaring met het afbreken van de zwangerschap, omdat de natuur had gekozen om de zwangerschap te stoppen (miskraam dus).
In eerste instantie is de miskraam bij mij opgewekt met medicatie. Hierdoor kwam het vruchtzakje met vruchtje er meteen uit. Je kunt het dan opvangen en begraven bijvoorbeeld. Je kunt het vruchtje dan ook bekijken.
Daarnaast heb ik een curretage gehad omdat de rest van het weefsel niet losliet. Hier moest ik twee weken mee wachten. In tussentijd heb ik twee weken lang een soort weeën gehad en vond dat lichamelijk erg zwaar, ook omdat ik niet wist wat me te wachten stond. Ik denk niet dat het te vergelijken is met een echte bevalling, maar zwaar vond ik het wel.
Ik vrees dat er bij een curretage niet veel meer van de foetus overblijft.
Ik vond de curretage vreselijk. Maar andere mensen zeggen dat het meevalt. Kortom je moet doen waar je jezelf het beste bij voelt.
De psychische nasleep vond ik heel heftig. Ik ben nu weer 23 weken zwanger en zelf nu heb ik er nog wel last van. (Ik was 6 maanden na de miskraam weer zwanger)
Heel veel sterkte met deze moeilijke tijd! Als je wat wilt weten vraag het gerust.
Wat een k* situatie waar je in zit. En wat vreselijk dat je deze keuze moet maken!
Ik heb geen ervaring met het afbreken van de zwangerschap, omdat de natuur had gekozen om de zwangerschap te stoppen (miskraam dus).
In eerste instantie is de miskraam bij mij opgewekt met medicatie. Hierdoor kwam het vruchtzakje met vruchtje er meteen uit. Je kunt het dan opvangen en begraven bijvoorbeeld. Je kunt het vruchtje dan ook bekijken.
Daarnaast heb ik een curretage gehad omdat de rest van het weefsel niet losliet. Hier moest ik twee weken mee wachten. In tussentijd heb ik twee weken lang een soort weeën gehad en vond dat lichamelijk erg zwaar, ook omdat ik niet wist wat me te wachten stond. Ik denk niet dat het te vergelijken is met een echte bevalling, maar zwaar vond ik het wel.
Ik vrees dat er bij een curretage niet veel meer van de foetus overblijft.
Ik vond de curretage vreselijk. Maar andere mensen zeggen dat het meevalt. Kortom je moet doen waar je jezelf het beste bij voelt.
De psychische nasleep vond ik heel heftig. Ik ben nu weer 23 weken zwanger en zelf nu heb ik er nog wel last van. (Ik was 6 maanden na de miskraam weer zwanger)
Heel veel sterkte met deze moeilijke tijd! Als je wat wilt weten vraag het gerust.
maandag 23 september 2013 om 09:33
Wat zwaar... Ik zie dat je al een poosje terug dit bericht hebt geplaatst dus ben ook wel benieuwd hoe het met je gaat.
Ik ben met 16 weken 'bevallen'. Ik wist op dat moment überhaupt niet dat ik zwanger was. Had op dat moment 2 kleine kinderen van bijna 3 en net 1. Het was heel zwaar en pijnlijk. En behoorlijk traumatisch. Het verbaasde mij dat het kindje zo rood was. Ik vond het pijnlijker dan een gewone bevalling, maar dat zal komen doordat de hormonen die je normaal in trance brengen bij een bevalling nu ontbraken. Er was ongetwijfeld iets mis met het kindje en dat is wel een kleine troost. Daarna heb ik nog drie miskramen gehad en drie kinderen gekregen.
Ik ben met 16 weken 'bevallen'. Ik wist op dat moment überhaupt niet dat ik zwanger was. Had op dat moment 2 kleine kinderen van bijna 3 en net 1. Het was heel zwaar en pijnlijk. En behoorlijk traumatisch. Het verbaasde mij dat het kindje zo rood was. Ik vond het pijnlijker dan een gewone bevalling, maar dat zal komen doordat de hormonen die je normaal in trance brengen bij een bevalling nu ontbraken. Er was ongetwijfeld iets mis met het kindje en dat is wel een kleine troost. Daarna heb ik nog drie miskramen gehad en drie kinderen gekregen.
De term: "help" in caps-lock als topic-titel is over het algemeen omgekeerd evenredig aan de ernst van het betreffende probleem.
