Zwanger
alle pijlers
Frustraties en verdriet... wanneer mag ik?
zondag 12 januari 2014 om 22:00
Viva meiden, ik moet even mijn verhaal kwijt.
In December 2012, nu meer dan een jaar geleden, ben ik gestopt met de pil. In eerste instantie omdat ik klaar was met de hormonen maar ook met het vooruitzicht op een eventueel kindje waarmee we ergens vorig jaar van start wilden gaan. Na het stoppen heb ik van Januari tot Juli direct een regelmatige cyclus gehad. Uiteraard een app op mijn telefoon; en ik kon op de dag af vertellen wanneer ik mijn eisprong had en ongesteld werd. En dit klopte precies (ik ben me erg bewust van mijn lichaam en voelde ook daadwerkelijk links of rechts de eisprong rond de dag dat het zo was)
In Juli bleef voor het eerst mijn menstruatie uit. Ondanks dat vriend en ik het in die tijd nog met condoom deden toch een test gedaan maar uiteraard negatief. 3 weken later werd ik alsnog ongesteld. Vervolgens werd ik in September weer ongesteld op de dag dat het zou 'moeten'. De week daarop heb ik een uitstrijkje laten maken omdat ik in Oktober 30 zou worden. In September zijn we vervolgens begonnen met het vrijen zonder condoom omdat we ervoor wilden gaan. In September rond de vruchtbare dagen gevreeën en uiteraard was het in Oktober even spannend of ik ongesteld zou worden. Natuurlijk verwacht je niet dat het in 1 keer raak is; maar toch is het dan even spannend. Echter bleef de menstruatie uit. Na een week een test gedaan maar negatief. Een paar weken later wederom een test en uiteraard weer negatief. Inmiddels zijn we 4 maanden verder en ben ik niet meer ongesteld geweest.
Ik ben momenteel erg druk op mijn werk, heb behoorlijk wat stress, en ook dit zou natuurlijk aan stress te wijten kunnen zijn. Maar het helpt niet mee om geen stress te hebben. Ik ben 2 weken terug bij de huisarts geweest en hij wilde het nog 6 weken aankijken. Als er dan nog steeds niet was wilde hij verder gaan met evt onderzoeken (bloed, echo etc) Tot overmaat kreeg mijn beste vriendin (30) vorige maand te horen dat zij (na een jaar proberen en vervolgens onderzoeken) inmiddels ver in de overgang is. BAM. Je weet dat het gebeurt maar je verwacht het nooit. Zij heeft achteraf gezien meerdere verschijnselen gehad echter valt dat nu pas op zijn plek.
Inmiddels begin ik toch een beetje wanhopig te worden. Ik weet dat ik niet mag zeuren of klagen. Maar geen menstruatie/eisprong voelt als stilstaan. Naar mijn gevoel krijgt iedereen om me heen kinderen en/of raakt zwanger van de 1e, 2e of 3e. En bij iedere bekendmaking voelt het als een klap. Mijn vriend is net 27 geworden en ondanks dat we er goed over kunnen praten voel ik me toch alleen. Hij is toch 3 jaar jonger en ondanks dat ie er helemaal klaar voor is heeft hij geen haast. Mijn mentale en lichamelijke klok tikt, ik ben er gewoon helemaal klaar voor. Mensen om me heen zeggen: het komt wel, ook bij jou. Echter kan ik weinig met dat goedbedoelde commentaar van familie en vrienden. Ik weet (hoop) dat het ook bij mij komt, echter duurt iedere dag me nu te lang. Ik ben zo'n meid die al haar hele leven niets liever wil dan moeder worden. Het leven loopt zoals het loopt en waar ik mezelf als 25 jarige al als moeder zag ben ik nu inmiddels 30. Echter voor alles is een tijd en ik ben nu in het leven waarop het meer dan welkom is. En juist nu kunnen we niets.
Elke dag geconfronteerd worden met het geluk van anderen maakt dat het verdriet me hoog zit. En nogmaals; ik weet dat er stellen zijn die al jaren aan het proberen zijn; of stellen die zelfs nooit kinderen zullen krijgen. Ik weet het maar al te goed; maar toch... Ik moest het even ergens kwijt en hoop dat er meiden zijn die zich in mijn verhaal kunnen vinden.
In December 2012, nu meer dan een jaar geleden, ben ik gestopt met de pil. In eerste instantie omdat ik klaar was met de hormonen maar ook met het vooruitzicht op een eventueel kindje waarmee we ergens vorig jaar van start wilden gaan. Na het stoppen heb ik van Januari tot Juli direct een regelmatige cyclus gehad. Uiteraard een app op mijn telefoon; en ik kon op de dag af vertellen wanneer ik mijn eisprong had en ongesteld werd. En dit klopte precies (ik ben me erg bewust van mijn lichaam en voelde ook daadwerkelijk links of rechts de eisprong rond de dag dat het zo was)
In Juli bleef voor het eerst mijn menstruatie uit. Ondanks dat vriend en ik het in die tijd nog met condoom deden toch een test gedaan maar uiteraard negatief. 3 weken later werd ik alsnog ongesteld. Vervolgens werd ik in September weer ongesteld op de dag dat het zou 'moeten'. De week daarop heb ik een uitstrijkje laten maken omdat ik in Oktober 30 zou worden. In September zijn we vervolgens begonnen met het vrijen zonder condoom omdat we ervoor wilden gaan. In September rond de vruchtbare dagen gevreeën en uiteraard was het in Oktober even spannend of ik ongesteld zou worden. Natuurlijk verwacht je niet dat het in 1 keer raak is; maar toch is het dan even spannend. Echter bleef de menstruatie uit. Na een week een test gedaan maar negatief. Een paar weken later wederom een test en uiteraard weer negatief. Inmiddels zijn we 4 maanden verder en ben ik niet meer ongesteld geweest.
Ik ben momenteel erg druk op mijn werk, heb behoorlijk wat stress, en ook dit zou natuurlijk aan stress te wijten kunnen zijn. Maar het helpt niet mee om geen stress te hebben. Ik ben 2 weken terug bij de huisarts geweest en hij wilde het nog 6 weken aankijken. Als er dan nog steeds niet was wilde hij verder gaan met evt onderzoeken (bloed, echo etc) Tot overmaat kreeg mijn beste vriendin (30) vorige maand te horen dat zij (na een jaar proberen en vervolgens onderzoeken) inmiddels ver in de overgang is. BAM. Je weet dat het gebeurt maar je verwacht het nooit. Zij heeft achteraf gezien meerdere verschijnselen gehad echter valt dat nu pas op zijn plek.
Inmiddels begin ik toch een beetje wanhopig te worden. Ik weet dat ik niet mag zeuren of klagen. Maar geen menstruatie/eisprong voelt als stilstaan. Naar mijn gevoel krijgt iedereen om me heen kinderen en/of raakt zwanger van de 1e, 2e of 3e. En bij iedere bekendmaking voelt het als een klap. Mijn vriend is net 27 geworden en ondanks dat we er goed over kunnen praten voel ik me toch alleen. Hij is toch 3 jaar jonger en ondanks dat ie er helemaal klaar voor is heeft hij geen haast. Mijn mentale en lichamelijke klok tikt, ik ben er gewoon helemaal klaar voor. Mensen om me heen zeggen: het komt wel, ook bij jou. Echter kan ik weinig met dat goedbedoelde commentaar van familie en vrienden. Ik weet (hoop) dat het ook bij mij komt, echter duurt iedere dag me nu te lang. Ik ben zo'n meid die al haar hele leven niets liever wil dan moeder worden. Het leven loopt zoals het loopt en waar ik mezelf als 25 jarige al als moeder zag ben ik nu inmiddels 30. Echter voor alles is een tijd en ik ben nu in het leven waarop het meer dan welkom is. En juist nu kunnen we niets.
Elke dag geconfronteerd worden met het geluk van anderen maakt dat het verdriet me hoog zit. En nogmaals; ik weet dat er stellen zijn die al jaren aan het proberen zijn; of stellen die zelfs nooit kinderen zullen krijgen. Ik weet het maar al te goed; maar toch... Ik moest het even ergens kwijt en hoop dat er meiden zijn die zich in mijn verhaal kunnen vinden.
anoniem_181727 wijzigde dit bericht op 12-01-2014 22:03
Reden: Aanvulling.
Reden: Aanvulling.
% gewijzigd
Moeder van een mooi meisje - Okt. 2015
zondag 12 januari 2014 om 22:09
zondag 12 januari 2014 om 22:17
zondag 12 januari 2014 om 22:43
Ik kan me niet in jouw verhaal vinden.. of misschien qua frustratie toch. Ik zou geen kinderen kunnen krijgen zonder hulp want geen eisprong en opeens, in een wip , op mijn 38ste onverwacht zwanger.
Lieve TO, laat het even los en ontspan. Je bent nog niet zo lang bezig en ik snap dat je ervan baalt wanneer je om je heen anderen zwanger ziet raken. Maar dat betekent niet dat het bij jullie niet gaat lukken. Het komt echt wel, geef jezelf en je lichaam even de tijd. En vergeet in de tussentijd niet te genieten van de vrijheid die je nu nog hebt.
Oh, en ook ik wilde niks liever dan moeder worden, ben godsgruwelijk dankbaar dat ik dat nu ook ben en ben ik nu, wetend wat ik nu weet, blij dat ik niet tien jaar eerder een kindje heb gekregen.
Dus hierbij een schop onder je kont, neem een glas wijn met je man, haal diep adem en ontspan.
Lieve TO, laat het even los en ontspan. Je bent nog niet zo lang bezig en ik snap dat je ervan baalt wanneer je om je heen anderen zwanger ziet raken. Maar dat betekent niet dat het bij jullie niet gaat lukken. Het komt echt wel, geef jezelf en je lichaam even de tijd. En vergeet in de tussentijd niet te genieten van de vrijheid die je nu nog hebt.
Oh, en ook ik wilde niks liever dan moeder worden, ben godsgruwelijk dankbaar dat ik dat nu ook ben en ben ik nu, wetend wat ik nu weet, blij dat ik niet tien jaar eerder een kindje heb gekregen.
Dus hierbij een schop onder je kont, neem een glas wijn met je man, haal diep adem en ontspan.
Je hebt hierin natuurlijk geen goed of fout maar dat wat jij zegt is het dus niet...
zondag 12 januari 2014 om 22:44
quote:jo12345 schreef op 12 januari 2014 @ 22:17:
Volgens mij werkt het niet zo.
Zo te lezen ben je nogal obsessief bezig. Dat staat een zwangerschap alleen maar in de weg.
Gewoon lekker leven, vrijen en liefhebben, dan komt dat kind vanzelf wel een keer.
Dit is een van de dingen die je niet onder controle hebt.Vind ik altijd zo'n dooddoener
Volgens mij werkt het niet zo.
Zo te lezen ben je nogal obsessief bezig. Dat staat een zwangerschap alleen maar in de weg.
Gewoon lekker leven, vrijen en liefhebben, dan komt dat kind vanzelf wel een keer.
Dit is een van de dingen die je niet onder controle hebt.Vind ik altijd zo'n dooddoener
Frankly my dear, I don"t give a damn
zondag 12 januari 2014 om 22:59
quote:calvijn1 schreef op 12 januari 2014 @ 22:44:
[...]
Vind ik altijd zo'n dooddoener
'Heb het nu leuk is iets anders' dan 'je wordt niet zwanger door de stress'.
Na vijf maanden nog niet zwanger is heel normaal. Pas na een jaar wordt er verder gekeken. Dan kun je beter die 'wachttijd' een beetje leuk benutten, fijne seks hebben etc.
[...]
Vind ik altijd zo'n dooddoener
'Heb het nu leuk is iets anders' dan 'je wordt niet zwanger door de stress'.
Na vijf maanden nog niet zwanger is heel normaal. Pas na een jaar wordt er verder gekeken. Dan kun je beter die 'wachttijd' een beetje leuk benutten, fijne seks hebben etc.
zondag 12 januari 2014 om 23:02
quote:wendy7474 schreef op 12 januari 2014 @ 22:59:
[...]
'Heb het nu leuk is iets anders' dan 'je wordt niet zwanger door de stress'.
Na vijf maanden nog niet zwanger is heel normaal. Pas na een jaar wordt er verder gekeken. Dan kun je beter die 'wachttijd' een beetje leuk benutten, fijne seks hebben etc.Wel of geen kinderwens, 4 maanden je menstruatie uitblijven is wel een omderzoekje waard.
[...]
'Heb het nu leuk is iets anders' dan 'je wordt niet zwanger door de stress'.
Na vijf maanden nog niet zwanger is heel normaal. Pas na een jaar wordt er verder gekeken. Dan kun je beter die 'wachttijd' een beetje leuk benutten, fijne seks hebben etc.Wel of geen kinderwens, 4 maanden je menstruatie uitblijven is wel een omderzoekje waard.
Lach!
zondag 12 januari 2014 om 23:03
je bent inderdaad niet zo lang bezig maar 4 maand niet ongesteld zijn vind ik ook veeeel te lang...snap niet dat de HA wil dat je een half jaar wacht....er is kennelijk iets aan de hand...zou ook willen dat er eerder dan over 6 weken iets zou gebeuren...1 cyclus overslaan prima...maar 4 cycli overslaan...
zondag 12 januari 2014 om 23:15
quote:jo12345 schreef op 12 januari 2014 @ 22:17:
Volgens mij werkt het niet zo.
Zo te lezen ben je nogal obsessief bezig. Dat staat een zwangerschap alleen maar in de weg.
Gewoon lekker leven, vrijen en liefhebben, dan komt dat kind vanzelf wel een keer.
Dit is een van de dingen die je niet onder controle hebt.Welnee.
Volgens mij werkt het niet zo.
Zo te lezen ben je nogal obsessief bezig. Dat staat een zwangerschap alleen maar in de weg.
Gewoon lekker leven, vrijen en liefhebben, dan komt dat kind vanzelf wel een keer.
Dit is een van de dingen die je niet onder controle hebt.Welnee.
Ouwe tang, verveel je je soms? Zoek eens een andere hobby dan mensen op dit forum af te zeiken, graftak!
zondag 12 januari 2014 om 23:17
De adviezen om er minder mee bezig te zijn, leuke dingen gaan doen, afleiding zoeken, ik ken ze maar al te goed. Allemaal stuk voor stuk waarschijnlijk heel lief bedoeld, maar je kunt er geen f*ck mee. Sorry voor mijn woordkeus maar er is geen schakelaar die je even om kunt zetten om er niet mee bezig te zijn.
Tuurlijk helpt het soms om leuke dingen te doen, om even ( lees paar uur) je gedachten te verzetten, maar het echt even in de ijskast zetten lukt nooit.
Ik zou inderdaad bij je huisarts idd over een paar weken een doorverwijzing vragen naar de gynaecoloog om eens te kijken hoe t kan dat je cyclus nu ineens overhoop ligt.
Verder zou ik zeggen blijf het gezellig hebben met je man, die eisprong zal wel weer een keer komen! Succes!
Tuurlijk helpt het soms om leuke dingen te doen, om even ( lees paar uur) je gedachten te verzetten, maar het echt even in de ijskast zetten lukt nooit.
Ik zou inderdaad bij je huisarts idd over een paar weken een doorverwijzing vragen naar de gynaecoloog om eens te kijken hoe t kan dat je cyclus nu ineens overhoop ligt.
Verder zou ik zeggen blijf het gezellig hebben met je man, die eisprong zal wel weer een keer komen! Succes!
zondag 12 januari 2014 om 23:22
quote:jo12345 schreef op 12 januari 2014 @ 22:17:
Volgens mij werkt het niet zo.
Zo te lezen ben je nogal obsessief bezig. Dat staat een zwangerschap alleen maar in de weg.
Gewoon lekker leven, vrijen en liefhebben, dan komt dat kind vanzelf wel een keer.
Dit is een van de dingen die je niet onder controle hebt.Volgens mij weet jij niet hoe het werkt. Obsessief gedrag werkt een zwangerschap niet tegen medische problemen daarentegen wel. Als het echt zo makkelijk was dan zouden we ivf kunnen vervangen voor meditatielessen.. lekker goedkoop.
Volgens mij werkt het niet zo.
Zo te lezen ben je nogal obsessief bezig. Dat staat een zwangerschap alleen maar in de weg.
Gewoon lekker leven, vrijen en liefhebben, dan komt dat kind vanzelf wel een keer.
Dit is een van de dingen die je niet onder controle hebt.Volgens mij weet jij niet hoe het werkt. Obsessief gedrag werkt een zwangerschap niet tegen medische problemen daarentegen wel. Als het echt zo makkelijk was dan zouden we ivf kunnen vervangen voor meditatielessen.. lekker goedkoop.
zondag 12 januari 2014 om 23:41
Ik vind de reacties tot nu toe nogal hard en naar.
Iedereen weet dat het lang kan duren voor je zwanger bent. Maar hoe je je het ook voorneemt, het is lastig om er nuchter in te blijven staan. Het is echt kut als je dan ook nog eens niet gewoon ongesteld wordt. Probeer dan maar eens om er niet veel mee bezig te zijn. Want je kunt ook zwanger zijn. Je weet wel dat de kans niet groot is, maar het is moeilijk om dat ook ze te voelen. Ik weet hoe het voelt. Ik ben een half jaar niet ongesteld geweest en had ook een kinderwens. Net toen ik aan een hormonenkuur wilde starten, bleek ik zwanger... Ik ben daar heel blij en dankbaar voor en ik besef dat ik veel geluk heb gehad. Want ook al is het moeilijker om zwanger te worden zonder goede cyclus, het is niet onmogelijk. Achteraf hoorde ik veel meer verhalen van vrouwen die spontaan zwanger werden ondanks een onregelmatige cyclus. Maar die verhalen hoor je nooit. Het is ook njet echt iets wat je met iedereen bespreekt. Maar er zijn dus veel meer vrouwen die dit hebben. Had ik dit maar eerder geweten heb ik wel eens gedacht.
Je kunt naar de gynaecoloog gaan, je kunt ook nog even afwachten, kijken of je lichaam uit zichzelf iets doet. Je hebt altijddurend en keuze. Denk er goed over na want de mmm is ook niet alles en als je er eenmaal in zit...
Ik ben het wel eens met de anderen dat je een manier moet vinden om er njet zoveel mee bezig te zijn. Ik weet hoe vervelend het is, maar stampvoeten end e hele dag eraan denken helpen niet. Natuurlijk mag dat soms best eventjes, maar denk ook na over wat je kunt doen om er niet zo op gericht te zijn. Ik zou bijvoorbeeld niet overal de verhalen volgen van andere vrouwen die zwanger willen worden. Die hebben het over nod's en vruchtbare dagen... Pfff ik weet hoe naar het is om dat allemaal te volgen als je zelf niet ongesteld wordt. Dus om jezelf te beschermen: niet lezen. En niet teveel waarde hechten aan de verhalen van iedereen die in een keer zwanger was. Die zijn er en die schreeuwen het van de daken maar er zijn er genoeg bij wie het ook langer heeft geduurd. En ik ben ook gestopt met van alles te voelen en te zoeken naar tekenen dat ik toch zwanger was. Ik deed om de week een test en lette alleen op de tekenen of er een eisprong aankwam. Dus: gevoelige tepels en vruchtbaar slijm. En om de dag seks...haha maar zorg dat het geen verplichting wordt!
Ik snap het: een kind is meer dan welkom. Maar met denken zoals je nu doet schiet je niks op. Ik hoop dat je er anders in kunt komen te staan. Succes ik leef met je mee.
Iedereen weet dat het lang kan duren voor je zwanger bent. Maar hoe je je het ook voorneemt, het is lastig om er nuchter in te blijven staan. Het is echt kut als je dan ook nog eens niet gewoon ongesteld wordt. Probeer dan maar eens om er niet veel mee bezig te zijn. Want je kunt ook zwanger zijn. Je weet wel dat de kans niet groot is, maar het is moeilijk om dat ook ze te voelen. Ik weet hoe het voelt. Ik ben een half jaar niet ongesteld geweest en had ook een kinderwens. Net toen ik aan een hormonenkuur wilde starten, bleek ik zwanger... Ik ben daar heel blij en dankbaar voor en ik besef dat ik veel geluk heb gehad. Want ook al is het moeilijker om zwanger te worden zonder goede cyclus, het is niet onmogelijk. Achteraf hoorde ik veel meer verhalen van vrouwen die spontaan zwanger werden ondanks een onregelmatige cyclus. Maar die verhalen hoor je nooit. Het is ook njet echt iets wat je met iedereen bespreekt. Maar er zijn dus veel meer vrouwen die dit hebben. Had ik dit maar eerder geweten heb ik wel eens gedacht.
Je kunt naar de gynaecoloog gaan, je kunt ook nog even afwachten, kijken of je lichaam uit zichzelf iets doet. Je hebt altijddurend en keuze. Denk er goed over na want de mmm is ook niet alles en als je er eenmaal in zit...
Ik ben het wel eens met de anderen dat je een manier moet vinden om er njet zoveel mee bezig te zijn. Ik weet hoe vervelend het is, maar stampvoeten end e hele dag eraan denken helpen niet. Natuurlijk mag dat soms best eventjes, maar denk ook na over wat je kunt doen om er niet zo op gericht te zijn. Ik zou bijvoorbeeld niet overal de verhalen volgen van andere vrouwen die zwanger willen worden. Die hebben het over nod's en vruchtbare dagen... Pfff ik weet hoe naar het is om dat allemaal te volgen als je zelf niet ongesteld wordt. Dus om jezelf te beschermen: niet lezen. En niet teveel waarde hechten aan de verhalen van iedereen die in een keer zwanger was. Die zijn er en die schreeuwen het van de daken maar er zijn er genoeg bij wie het ook langer heeft geduurd. En ik ben ook gestopt met van alles te voelen en te zoeken naar tekenen dat ik toch zwanger was. Ik deed om de week een test en lette alleen op de tekenen of er een eisprong aankwam. Dus: gevoelige tepels en vruchtbaar slijm. En om de dag seks...haha maar zorg dat het geen verplichting wordt!
Ik snap het: een kind is meer dan welkom. Maar met denken zoals je nu doet schiet je niks op. Ik hoop dat je er anders in kunt komen te staan. Succes ik leef met je mee.
maandag 13 januari 2014 om 08:13
Bedankt voor jullie reacties die veelal dezelfde strekking hebben. En ik weet t! Dat ik me niet zo druk moet maken en me op iets anders moet focussen.
Ik weet dat we er pas sinds September mee bezig zijn; echter ben ik er in mijn hoofd al zoveel langer mee bezig. Ik had 3 jaar geleden al willen beginnen echter vriend vond zichzelf er nog niet aan toe. Erg logisch en je moet er samen voor willem gaan; echter was die tijd al zo lang. En dan eindelijk nu we ervoor willen gaat blijft mijn menstruatie uit. En ik heb geen enkele ilusie dat het binnen een paar maanden tot een jaar gelukt zal zijn; echter zonder eisprong/menstruatie is er op dit moment natuurlijk geen enkele kans.
Ik kijk deze 2 weken nog aan en dan maar weer naar de huisarts om iig wat dingen uit te sluiten.
Omdat ik er al zo lang mentaal mee bezig bent al zo'n tijd komt t er nu even uit. Maar goed, ik ga proberen positief te blijven en er wat afstand van te nemen. Echter hoofd en hart op 1 lijn krijgen. Ik ben erg impulsief, en erg perfectionistisch en weet goed wat ik wil. En dat dit iets is waar je totaal geen controle over hebt kost me moeite. Maar ik ga mijn best doen!
Ik weet dat we er pas sinds September mee bezig zijn; echter ben ik er in mijn hoofd al zoveel langer mee bezig. Ik had 3 jaar geleden al willen beginnen echter vriend vond zichzelf er nog niet aan toe. Erg logisch en je moet er samen voor willem gaan; echter was die tijd al zo lang. En dan eindelijk nu we ervoor willen gaat blijft mijn menstruatie uit. En ik heb geen enkele ilusie dat het binnen een paar maanden tot een jaar gelukt zal zijn; echter zonder eisprong/menstruatie is er op dit moment natuurlijk geen enkele kans.
Ik kijk deze 2 weken nog aan en dan maar weer naar de huisarts om iig wat dingen uit te sluiten.
Omdat ik er al zo lang mentaal mee bezig bent al zo'n tijd komt t er nu even uit. Maar goed, ik ga proberen positief te blijven en er wat afstand van te nemen. Echter hoofd en hart op 1 lijn krijgen. Ik ben erg impulsief, en erg perfectionistisch en weet goed wat ik wil. En dat dit iets is waar je totaal geen controle over hebt kost me moeite. Maar ik ga mijn best doen!
Moeder van een mooi meisje - Okt. 2015
maandag 13 januari 2014 om 08:25
Ik snap je frustratie, en dat je niet meer ongesteld wordt zou ik ook zeker laten onderzoeken.
Het is wel goed om om te leren gaan met de zwangerschappen in je omgeving. Bedenk je dat het geen wedstrijd is.
Focus je op jezelf/jullie. Het is jullie pad wat je moet gaan. Wat er bij een ander gebeurd doet er niet toe en veranderd ook niets aan jouw situatie.
Het is wel goed om om te leren gaan met de zwangerschappen in je omgeving. Bedenk je dat het geen wedstrijd is.
Focus je op jezelf/jullie. Het is jullie pad wat je moet gaan. Wat er bij een ander gebeurd doet er niet toe en veranderd ook niets aan jouw situatie.
.
maandag 13 januari 2014 om 08:52
Plan een weekendje weg op de Veluwe, daar heerst rust, ga lekker genieten met je man, misschien lukt het dan wel, je bent in een andere en een rustige omgeving, even weg van alle spanningen en stress, en ik snap dat je onzeker bent, en dat je misschien ook wel denkt "zou ik dan ook" maar zolang je daar mee bezig bent zul je nooit de stress kunnen loslaten, zo blijft hij alleen. En wordt je dadelijk gek van jezelf! Probeer je te focussen op je werk, het kindje komt er écht wel! Geduld is een schone zaak, mijn nicht is ook al 5 jaar bezig, terwijl 2 van mijn andere nichtjes ongepland zwanger zijn geraakt, dat vond zij ook heel lastig, ze heeft toen een hond gekocht zodat ze zich daar mee bezig kon houden, en rustig afgewacht. Dus verzet je gedachten, hoe meer je er mee bezig bent,hoelanger het duurt!
maandag 13 januari 2014 om 09:14
In jouw geval zou ik zeker laten onderzoeken of er misschien een medische oorzaak is.
Maar het argument dat je er teveel mee bezig bent vind ik zo'n onzin. Je stopt toch met voorbehoedsmiddelen omdat je graag zwanger wilt worden, en niet omdat het je eigenlijk niet kan schelen of het wel of niet lukt. Het wordt trouwens meestal gezegd door vrouwen bij wie het zelf snel raak was, is mij opgevallen.
Bij mij bleef de eerste zwangerschap ook lang uit, daarom besloten we al snel voor een tweede te gaan. Hoewel het kindje meer dan welkom was, was ik in mijn hart stiekem wel opgelucht toen het niet meteen alweer zover was. Het duurde uiteindelijk ruim een jaar. Nog een bewijs dus dat die theorie niet opgaat!
Veel sterkte, en laat je niet gek maken
Maar het argument dat je er teveel mee bezig bent vind ik zo'n onzin. Je stopt toch met voorbehoedsmiddelen omdat je graag zwanger wilt worden, en niet omdat het je eigenlijk niet kan schelen of het wel of niet lukt. Het wordt trouwens meestal gezegd door vrouwen bij wie het zelf snel raak was, is mij opgevallen.
Bij mij bleef de eerste zwangerschap ook lang uit, daarom besloten we al snel voor een tweede te gaan. Hoewel het kindje meer dan welkom was, was ik in mijn hart stiekem wel opgelucht toen het niet meteen alweer zover was. Het duurde uiteindelijk ruim een jaar. Nog een bewijs dus dat die theorie niet opgaat!
Veel sterkte, en laat je niet gek maken
maandag 13 januari 2014 om 09:27
Lieve to, onthoud goed dat zwanger worden geen opdracht is waar je een cijfer voor krijgt. Je kunt het niet 'onvoldoende' of 'uitmuntend' doen. Laat je niet gek maken door opmerkingen als je moet meer ontspannen, je moet een weekendje er tussen uit... Dat maakt niet uit, echt niet. Vruchtbaarheid is een onbegrijpelijk iets, de een wordt zwanger terwijl het zo slecht uitkomt en nIet gewenst is, de ander volgt jaren haar cyclus en dan lukt t nog niet...
Maar 4 maanden geen menstruatie is gewoon raar en een hele goede reden om naar de ha te gaan.
Tegenwoordig lijkt het of je alles kunt en moet plannen, en dat kan met veel dingen ook, maar echt, echt , echt niet met het krijgen van kinderen.... Het klinkt vreselijk cheesy, maar ze zijn echt een geschenk. Succes bij de ha.
Maar 4 maanden geen menstruatie is gewoon raar en een hele goede reden om naar de ha te gaan.
Tegenwoordig lijkt het of je alles kunt en moet plannen, en dat kan met veel dingen ook, maar echt, echt , echt niet met het krijgen van kinderen.... Het klinkt vreselijk cheesy, maar ze zijn echt een geschenk. Succes bij de ha.
maandag 13 januari 2014 om 09:33
Na vijf maanden nog niet zwanger zijn terwijl je wel gewoon een normale cyclus hebt, is wel iets anders dan dat je opeens na maanden een regelmatige cyclus te hebben gehad zomaar maandenlang niet menstrueert. Ik zou me daar ook zorgen om maken en ik zou daar ook mee naar de huisarts gaan.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
