Zwanger
alle pijlers
Hij twijfelt heel erg, ik kan niet zonder..
dinsdag 7 januari 2014 om 19:17
Wat een vreselijk dilemma:
Ik heb vreselijke rammelende eierstokken, al een tijdje maar nu des te meer, omdat vriend dit jaar alweer 37 gaat worden. Ik ben zelf tien jaar jonger.
Hij daarentegen heeft al een kind uit een eerder huwelijk en twijfelt héél erg of hij nog wel weer een kindje wil.
Toen we bij elkaar kwamen was er direct al twijfel of hij dit ooit nog zou willen.. Ik meisje-meisje: altijd gedroomd van een mega bruiloft en een paar lieve kindjes.. Maar tot over mijn oren, hoteldebotel verliefd geworden op een man mét bagage. Gescheiden met omgangsregeling voor kind. Moeilijk maar hebben we prima onze draai in gevonden.
Nu blijft het issue zwanger worden maar terug komen. En telkens zegt hij: ik weet het nog niet. En dan stellen we het weer een paar maanden uit. Totdat ik bijna uit elkaar spat en er weer over begin.
Afgelopen weekend zijn we samen tot de conclusie gekomen dat we het niet eeuwig kunnen uitstellen, ook gezien zijn leeftijd.
Maar hij heeft nog steeds geen helder antwoord,hij is angstig. Dat het verleden zich gaat herhalen.. Dat ie straks met nóg een omgangsregeling zit.. En dat kan hij niet nog een kind aan doen. Daarnaast nog steeds schuldgevoelens naar ander kind toe, word die dan straks niet achter gesteld?
Geen reeële angst naar mijn idee, want situatie is nu heel anders. Wel heel begrijpelijk hoor.
Maar hoe nu verder? We weten dat ik niet zonder kind kan. Ik ben zoals anderen zeggen geboren om moeder te worden. Dat weet hij en gunt me dat ook. Maar twijfelt zo erg. Dus conclusie is dan: wil of kan hij het niet: gaan we uit elkaar.
Ik word al misselijk bij het idee, ik heb geworsteld met wie ik ben en wat ik wil in de puberteit. Van alles geprobeerd en gezocht.. Nooit ben ik van iets zo zeker geweest als van hem.. zonder hem kan ik ook niet.
Wat nu?
Iemand tips hoe ik hem kan helpen een voor hem goede keuze te maken? Hij zit nu helemaal vast in zijn gevoel...
Ik heb vreselijke rammelende eierstokken, al een tijdje maar nu des te meer, omdat vriend dit jaar alweer 37 gaat worden. Ik ben zelf tien jaar jonger.
Hij daarentegen heeft al een kind uit een eerder huwelijk en twijfelt héél erg of hij nog wel weer een kindje wil.
Toen we bij elkaar kwamen was er direct al twijfel of hij dit ooit nog zou willen.. Ik meisje-meisje: altijd gedroomd van een mega bruiloft en een paar lieve kindjes.. Maar tot over mijn oren, hoteldebotel verliefd geworden op een man mét bagage. Gescheiden met omgangsregeling voor kind. Moeilijk maar hebben we prima onze draai in gevonden.
Nu blijft het issue zwanger worden maar terug komen. En telkens zegt hij: ik weet het nog niet. En dan stellen we het weer een paar maanden uit. Totdat ik bijna uit elkaar spat en er weer over begin.
Afgelopen weekend zijn we samen tot de conclusie gekomen dat we het niet eeuwig kunnen uitstellen, ook gezien zijn leeftijd.
Maar hij heeft nog steeds geen helder antwoord,hij is angstig. Dat het verleden zich gaat herhalen.. Dat ie straks met nóg een omgangsregeling zit.. En dat kan hij niet nog een kind aan doen. Daarnaast nog steeds schuldgevoelens naar ander kind toe, word die dan straks niet achter gesteld?
Geen reeële angst naar mijn idee, want situatie is nu heel anders. Wel heel begrijpelijk hoor.
Maar hoe nu verder? We weten dat ik niet zonder kind kan. Ik ben zoals anderen zeggen geboren om moeder te worden. Dat weet hij en gunt me dat ook. Maar twijfelt zo erg. Dus conclusie is dan: wil of kan hij het niet: gaan we uit elkaar.
Ik word al misselijk bij het idee, ik heb geworsteld met wie ik ben en wat ik wil in de puberteit. Van alles geprobeerd en gezocht.. Nooit ben ik van iets zo zeker geweest als van hem.. zonder hem kan ik ook niet.
Wat nu?
Iemand tips hoe ik hem kan helpen een voor hem goede keuze te maken? Hij zit nu helemaal vast in zijn gevoel...
dinsdag 7 januari 2014 om 21:14
quote:jewelprincess schreef op 07 januari 2014 @ 19:17:
Maar hij heeft nog steeds geen helder antwoord,hij is angstig. Dat het verleden zich gaat herhalen.. Dat ie straks met nóg een omgangsregeling zit.. En dat kan hij niet nog een kind aan doen. Daarnaast nog steeds schuldgevoelens naar ander kind toe, word die dan straks niet achter gesteld?
Geen reeële angst naar mijn idee, want situatie is nu heel anders.Ik moet eerlijk zeggen dat ik zijn angst vrij reëel vindt.... Ik kan me voorstellen dat het misschien voor jou moeilijk voor te stellen is. Voor jou/jullie is het het eerste kind, voor hem is het zijn tweede. Niemand heeft de garantie dat een relatie duurt tot de dood hen scheidt. Dat heeft zijn verleden immers al bewezen.
Maar hij heeft nog steeds geen helder antwoord,hij is angstig. Dat het verleden zich gaat herhalen.. Dat ie straks met nóg een omgangsregeling zit.. En dat kan hij niet nog een kind aan doen. Daarnaast nog steeds schuldgevoelens naar ander kind toe, word die dan straks niet achter gesteld?
Geen reeële angst naar mijn idee, want situatie is nu heel anders.Ik moet eerlijk zeggen dat ik zijn angst vrij reëel vindt.... Ik kan me voorstellen dat het misschien voor jou moeilijk voor te stellen is. Voor jou/jullie is het het eerste kind, voor hem is het zijn tweede. Niemand heeft de garantie dat een relatie duurt tot de dood hen scheidt. Dat heeft zijn verleden immers al bewezen.
dinsdag 7 januari 2014 om 21:28
Als jullie er samen echt niet uitkomen en hij zoveel last heeft van die angst, zou je ook naar bv een relatietherapeut kunnen gaan
die kan jullie helpen met deze beslissing nemen. Want ik snap goed dat je hem niet kwijt wil of het makkelijk uitmaakt.
Met dingen als hoog spel spelen en hem onder druk zetten ga je denk ik weinig bereiken. Wil je echt dat hij op die manier ja zegt? Is dat echt de enige manier om hem mee te krijgen? Die wetenschap zou ik afschuwelijk vinden! Ik vind het ook niet bepaald respectvol naar hem toe. Voor hetzelfde verpest je hierdoor je hele relatie.
die kan jullie helpen met deze beslissing nemen. Want ik snap goed dat je hem niet kwijt wil of het makkelijk uitmaakt.
Met dingen als hoog spel spelen en hem onder druk zetten ga je denk ik weinig bereiken. Wil je echt dat hij op die manier ja zegt? Is dat echt de enige manier om hem mee te krijgen? Die wetenschap zou ik afschuwelijk vinden! Ik vind het ook niet bepaald respectvol naar hem toe. Voor hetzelfde verpest je hierdoor je hele relatie.
dinsdag 7 januari 2014 om 21:32
Ik snap zijn angst heel goed. Maar ik vraag me af of hij, afgezien van die angst, eigenlijk nog wel een kind wil.
Is die angst niet iets wat hij gebruikt om te mogen twijfelen?
Vraag eens aan hem of hij nog een kind zou willen met jou als hij zeker zou weten dat jullie altijd bij elkaar blijven. Als hij dan nog steeds erg twijfelt is zijn twijfel volgens mij gewoon een verkapt 'nee'.
Is die angst niet iets wat hij gebruikt om te mogen twijfelen?
Vraag eens aan hem of hij nog een kind zou willen met jou als hij zeker zou weten dat jullie altijd bij elkaar blijven. Als hij dan nog steeds erg twijfelt is zijn twijfel volgens mij gewoon een verkapt 'nee'.
Het is zoals het is
dinsdag 7 januari 2014 om 21:41
Ik heb zelf ook een hij-wil-eigenlijk-niet en ik-wil-eigenlijk-wel-heel-erg meegemaakt.
Mijn tip na al het gedoe is om heel goed naar je vriend te luisteren. Om ook gesprekken te voeren waarin hij alleen maar centraal staat. Neem hem serieus, ookal vind je zijn angsten niet reëel. Voor hem zijn die nou eenmaal wel reëel.
Natuurlijk wil je zelf ook graag gehoord worden, maar dat hoeft niet altijd in hetzelfde gesprek. Als hij zich veilig voelt en zich begrepen voelt is het misschien makkelijker om te zoeken naar een oplossing die voor jullie allebei fijn is. Zekerheid gaat ie niet krijgen, maar je kunt wel laten zien dat je zijn gevoelens respecteert. Wellicht komen jullie er dan uit.
Mijn tip na al het gedoe is om heel goed naar je vriend te luisteren. Om ook gesprekken te voeren waarin hij alleen maar centraal staat. Neem hem serieus, ookal vind je zijn angsten niet reëel. Voor hem zijn die nou eenmaal wel reëel.
Natuurlijk wil je zelf ook graag gehoord worden, maar dat hoeft niet altijd in hetzelfde gesprek. Als hij zich veilig voelt en zich begrepen voelt is het misschien makkelijker om te zoeken naar een oplossing die voor jullie allebei fijn is. Zekerheid gaat ie niet krijgen, maar je kunt wel laten zien dat je zijn gevoelens respecteert. Wellicht komen jullie er dan uit.
dinsdag 7 januari 2014 om 21:45
quote:gelderka schreef op 07 januari 2014 @ 20:53:
Mannen moeten soms een handje geholpen worden.
Geef aan dat je stopt met voorbehoedsmiddelen. Als hij écht geen kinderen wil, kan hij daar wat aan doen.
Als zijn twijfel echt 'nee' is, merk je het snel genoeg.
Als vrouwen moesten wachten tot mannen er 'klaar' voor waren was het hele menselijk ras al volledig uitgestorven.
ik vind dit eigenlijk een beetje respectloos. Die man is bang. Als je dat afdoet met 'moet een beetje geholpen worden' neem je hem ook niet echt serieus...
Misschien moet je uiteindelijk wel een ultimatum stellen, maar liever hoor je zonder het op de spits te drijven of het echt een 'nee' is of dat hij gewoon tijd nodig heeft om zich aan de nieuwe situatie over te geven.
Mannen moeten soms een handje geholpen worden.
Geef aan dat je stopt met voorbehoedsmiddelen. Als hij écht geen kinderen wil, kan hij daar wat aan doen.
Als zijn twijfel echt 'nee' is, merk je het snel genoeg.
Als vrouwen moesten wachten tot mannen er 'klaar' voor waren was het hele menselijk ras al volledig uitgestorven.
ik vind dit eigenlijk een beetje respectloos. Die man is bang. Als je dat afdoet met 'moet een beetje geholpen worden' neem je hem ook niet echt serieus...
Misschien moet je uiteindelijk wel een ultimatum stellen, maar liever hoor je zonder het op de spits te drijven of het echt een 'nee' is of dat hij gewoon tijd nodig heeft om zich aan de nieuwe situatie over te geven.
dinsdag 7 januari 2014 om 21:46
Lastige keuze hoor!
En idd, vervelend dat jij moet boeten voor de daden van zijn ex... Wat mij wel aan t twijfelen zou brengen trouwens, want als hij denkt dat jullie misschien wel uit elkaar gaan, zou ik dat niet leuk vinden.
Maar; wat al eerder is gezegd; straks gaan jullie uit elkaar, kom jij over een jaar iemand tegen, ga je ook niet gelijk voor een baby, dus ben je ook al 30 voordat je eraan zou beginnen. En dan ben je misschien onvruchtbaar, of je nieuwe liefde is dat. Wat dan? Was t het dan waard om je grote liefde op te geven?
Mijn buurvrouw heeft bovenstaand verhaal meegemaakt en is er echt lang stuk van geweest...
Als je hem een ultimatum stelt, moet dat wel een redelijke termijn zijn en niet 1 maand. Onder druk aan een kindje beginnen is ook niet makkelijk.. Bovendien ga je met een volgende partner ook niet binnen 2 maanden aan een kindje denken lijkt me.
Ik heb geen goed advies, geen mening wat je moet doen, behalve dat je echt goed moet nadenken voor je grote stappen zet!
Veel succes, hopelijk komen jullie er samen uit!
En idd, vervelend dat jij moet boeten voor de daden van zijn ex... Wat mij wel aan t twijfelen zou brengen trouwens, want als hij denkt dat jullie misschien wel uit elkaar gaan, zou ik dat niet leuk vinden.
Maar; wat al eerder is gezegd; straks gaan jullie uit elkaar, kom jij over een jaar iemand tegen, ga je ook niet gelijk voor een baby, dus ben je ook al 30 voordat je eraan zou beginnen. En dan ben je misschien onvruchtbaar, of je nieuwe liefde is dat. Wat dan? Was t het dan waard om je grote liefde op te geven?
Mijn buurvrouw heeft bovenstaand verhaal meegemaakt en is er echt lang stuk van geweest...
Als je hem een ultimatum stelt, moet dat wel een redelijke termijn zijn en niet 1 maand. Onder druk aan een kindje beginnen is ook niet makkelijk.. Bovendien ga je met een volgende partner ook niet binnen 2 maanden aan een kindje denken lijkt me.
Ik heb geen goed advies, geen mening wat je moet doen, behalve dat je echt goed moet nadenken voor je grote stappen zet!
Veel succes, hopelijk komen jullie er samen uit!
dinsdag 7 januari 2014 om 21:46
quote:Youk79 schreef op 07 januari 2014 @ 21:32:
Ik snap zijn angst heel goed. Maar ik vraag me af of hij, afgezien van die angst, eigenlijk nog wel een kind wil.
Is die angst niet iets wat hij gebruikt om te mogen twijfelen?
Vraag eens aan hem of hij nog een kind zou willen met jou als hij zeker zou weten dat jullie altijd bij elkaar blijven. Als hij dan nog steeds erg twijfelt is zijn twijfel volgens mij gewoon een verkapt 'nee'.Inderdaad! Voor mij, als buitenstaander, is het meer dan duidelijk dat deze man überhaupt geen kind meer wilt! Hij is angstig door wat er met zijn eerste kind is gebeurd en wil dit geen 2e keer meemaken. Kan iedereen wel roepen dat dit niet zo hóeft te zijn, maar er is zeker een kans aanwezig dat dit nogmaals zal gebeuren. Is dit reëel? Voor velen misschien niet, maar voor hém wel!
Ik snap zijn angst heel goed. Maar ik vraag me af of hij, afgezien van die angst, eigenlijk nog wel een kind wil.
Is die angst niet iets wat hij gebruikt om te mogen twijfelen?
Vraag eens aan hem of hij nog een kind zou willen met jou als hij zeker zou weten dat jullie altijd bij elkaar blijven. Als hij dan nog steeds erg twijfelt is zijn twijfel volgens mij gewoon een verkapt 'nee'.Inderdaad! Voor mij, als buitenstaander, is het meer dan duidelijk dat deze man überhaupt geen kind meer wilt! Hij is angstig door wat er met zijn eerste kind is gebeurd en wil dit geen 2e keer meemaken. Kan iedereen wel roepen dat dit niet zo hóeft te zijn, maar er is zeker een kans aanwezig dat dit nogmaals zal gebeuren. Is dit reëel? Voor velen misschien niet, maar voor hém wel!
dinsdag 7 januari 2014 om 21:46
dinsdag 7 januari 2014 om 21:59
Als je het heel simpel bekijkt zijn er maar 2 keuzes
- Hij stemt in met een kind en jullie gaan samen verder;
- Hij wil geen kind en jij verbreekt de relatie.
Een kinderwens is niet iets die je voor een ander kunt opgeven. Uit jouw post is duidelijk dat je kinderen wilt. Hij wist dat en heeft bewust voor een jongere vrouw gekozen Met kinderwens.
Als hij echt geen kinderen wil (om welke reden dan ook, jij kunt niet voor hem bepalen wat een goede of slechte reden is) dan is dat het einde van de relatie.
Ik zou niet meer eindeloos praten en afwachten. Geef hem een ultimatum (paar maand misschien). Een duidelijke datum. Praat en zeur er in de tussentijd niet meer over. Maar laat hem zelf nadenken. Als hij het na de periode nog niet weet zou ik de relatie verbrekend. Hij kan tot op hoge leeftijd nog kinderen verwekken (en daarom staat er bij hem dus geen enkele druk op). Voor een vrouw is die tijdsklok er wel omdat je maar een beperkte periode kinderen kunt krijgen. Daarbij wil je de vader (normaalgesproken) wel eerst kennen en een stabiele basis opbouwen. Het zoeken van een andere partner kost tijd en dan nog is het afwachten of je een kind kunt krijgen.
Ik zou dus zelf het heft in handen nemen en geen genoegen meer nemen met zijn uitstel of twijfels.
- Hij stemt in met een kind en jullie gaan samen verder;
- Hij wil geen kind en jij verbreekt de relatie.
Een kinderwens is niet iets die je voor een ander kunt opgeven. Uit jouw post is duidelijk dat je kinderen wilt. Hij wist dat en heeft bewust voor een jongere vrouw gekozen Met kinderwens.
Als hij echt geen kinderen wil (om welke reden dan ook, jij kunt niet voor hem bepalen wat een goede of slechte reden is) dan is dat het einde van de relatie.
Ik zou niet meer eindeloos praten en afwachten. Geef hem een ultimatum (paar maand misschien). Een duidelijke datum. Praat en zeur er in de tussentijd niet meer over. Maar laat hem zelf nadenken. Als hij het na de periode nog niet weet zou ik de relatie verbrekend. Hij kan tot op hoge leeftijd nog kinderen verwekken (en daarom staat er bij hem dus geen enkele druk op). Voor een vrouw is die tijdsklok er wel omdat je maar een beperkte periode kinderen kunt krijgen. Daarbij wil je de vader (normaalgesproken) wel eerst kennen en een stabiele basis opbouwen. Het zoeken van een andere partner kost tijd en dan nog is het afwachten of je een kind kunt krijgen.
Ik zou dus zelf het heft in handen nemen en geen genoegen meer nemen met zijn uitstel of twijfels.
dinsdag 7 januari 2014 om 22:01
quote:Doreia schreef op 07 januari 2014 @ 21:33:
Wat jammer dat jij nu moet 'boeten' voor wat zijn ex hem aangedaan heeft...
Wat een vreemde redenatie! Wie zegt dat zijn ex hem iets heeft aangedaan? Het is zijn schuldgevoel/angst, daar heeft ex helemaal niks mee te maken.
Sommige personen bouwen door dit al een angst op, sommige blijven maar kinderen van verschillende partners op de wereld zetten zonder enig schuldgevoel.
Wat jammer dat jij nu moet 'boeten' voor wat zijn ex hem aangedaan heeft...
Wat een vreemde redenatie! Wie zegt dat zijn ex hem iets heeft aangedaan? Het is zijn schuldgevoel/angst, daar heeft ex helemaal niks mee te maken.
Sommige personen bouwen door dit al een angst op, sommige blijven maar kinderen van verschillende partners op de wereld zetten zonder enig schuldgevoel.
dinsdag 7 januari 2014 om 22:06
dinsdag 7 januari 2014 om 22:20
quote:Doreia schreef op 07 januari 2014 @ 22:06:
Welke andere reden draagt hij aan voor het wel/niet willen krijgen van een kind met TO anders dan dat hij niet nog een keer een omgangsregeling wil? Als hij nu geen kind had gehad, zou hij dan ook of juist niet twijfelen?
Hoe dan ook, ik zou de relatie beëindigen als hij zo twijfelt eerlijk gezegd.
Waarom moet iemand een onderbouwde reden geven voor het wel/niet willen van een kind? De meeste vrouwen willen vaak een kind uit een zgn oergevoel, maar een man mag dit natuurlijk niet hebben, die moet met een geaccepteerde reden komen?
Deze man heeft een goede reden om te twijfelen, zijn angst! Heeft totaal geen zin om je af te vragen dat als hij geen kind had gehad of hij dan wel/niet zou twijfelen, dit kind is er nl wél.
Waarom mogen mannen gewoon niet (meer) een kind willen?
Welke andere reden draagt hij aan voor het wel/niet willen krijgen van een kind met TO anders dan dat hij niet nog een keer een omgangsregeling wil? Als hij nu geen kind had gehad, zou hij dan ook of juist niet twijfelen?
Hoe dan ook, ik zou de relatie beëindigen als hij zo twijfelt eerlijk gezegd.
Waarom moet iemand een onderbouwde reden geven voor het wel/niet willen van een kind? De meeste vrouwen willen vaak een kind uit een zgn oergevoel, maar een man mag dit natuurlijk niet hebben, die moet met een geaccepteerde reden komen?
Deze man heeft een goede reden om te twijfelen, zijn angst! Heeft totaal geen zin om je af te vragen dat als hij geen kind had gehad of hij dan wel/niet zou twijfelen, dit kind is er nl wél.
Waarom mogen mannen gewoon niet (meer) een kind willen?
dinsdag 7 januari 2014 om 22:39
Al dat begrip van vrouwen vind ik best scary
"mannen moeten een handje geholpen worden", "juist dan moet je er voor gaan" weet ik het wat ik lees hier.
En dan weer een beeb in de wieg met gescheiden ouders.
Het is net alsof je niet meer hoeft na te denken met rammelende eierstokken. Het gaat over een kind, een nieuw leven!
TO, als hij niet wil, dan wil hij niet. Als jij wel wil, zoek dan een andere zaaddonor.
"mannen moeten een handje geholpen worden", "juist dan moet je er voor gaan" weet ik het wat ik lees hier.
En dan weer een beeb in de wieg met gescheiden ouders.
Het is net alsof je niet meer hoeft na te denken met rammelende eierstokken. Het gaat over een kind, een nieuw leven!
TO, als hij niet wil, dan wil hij niet. Als jij wel wil, zoek dan een andere zaaddonor.
dinsdag 7 januari 2014 om 22:44
quote:evelien2010 schreef op 07 januari 2014 @ 21:59:
Als je het heel simpel bekijkt zijn er maar 2 keuzes
- Hij stemt in met een kind en jullie gaan samen verder;
- Hij wil geen kind en jij verbreekt de relatie.
Er is nog een optie. TO kiest voor haar relatie met haar partner en leeft verder zonder kinderen.
Als je het heel simpel bekijkt zijn er maar 2 keuzes
- Hij stemt in met een kind en jullie gaan samen verder;
- Hij wil geen kind en jij verbreekt de relatie.
Er is nog een optie. TO kiest voor haar relatie met haar partner en leeft verder zonder kinderen.
