Zwanger
alle pijlers
Hoe vertellen dat ik zwanger ben, als het bij zus niet lukt.
woensdag 14 november 2012 om 13:14
Tsja, de titel zegt het eigenlijk wel. Ik ben nog in de eerste weken, dus er is absoluut een kans dat we het misschien wel niet hoeven te vertellen, maar wil me er alvast op voorbereiden.
Mijn zus is nu al een hele poos bezig om zwanger te worden en het lukt niet. Medische molen, acupunctuur, yoga, kruiden etc. zijn de revue al gepasseerd.
Ik heb het nog tegen niemand gezegd. We weten het nu twee weken.
Ik zat te denken dat ik het misschien beter eerst tegen haar kan zeggen en daarna pas tegen mijn ouders.
Ik denk als ik het zeg als we allemaal samen zijn, dan is het voor mijn ouders natuurlijk heel schrijnend dat ze met één blije dochter zitten en één verdrietige.
Zus woont op ongeveer 3 uur reizen. Ik ga niet vaak lang en wanneer ik nu voor de kerst nog wil afspreken dan zal ze wel aanvoelen dat er iets is, want ik heb haar een kleine maand geleden nog gezien.
Zowel ouders als zus weten niet dat ik met anticonceptie ben gestopt.
Ik heb nog stille hoop dat mijn zus eerder met goed nieuws komt, maar ben bang dat dit niet het geval is.
Misschien vrouwen in een zelfde situatie geweest of in de situatie van mijn zus. Wat moet ik wél doen, wat juist niet?
Mijn zus is nu al een hele poos bezig om zwanger te worden en het lukt niet. Medische molen, acupunctuur, yoga, kruiden etc. zijn de revue al gepasseerd.
Ik heb het nog tegen niemand gezegd. We weten het nu twee weken.
Ik zat te denken dat ik het misschien beter eerst tegen haar kan zeggen en daarna pas tegen mijn ouders.
Ik denk als ik het zeg als we allemaal samen zijn, dan is het voor mijn ouders natuurlijk heel schrijnend dat ze met één blije dochter zitten en één verdrietige.
Zus woont op ongeveer 3 uur reizen. Ik ga niet vaak lang en wanneer ik nu voor de kerst nog wil afspreken dan zal ze wel aanvoelen dat er iets is, want ik heb haar een kleine maand geleden nog gezien.
Zowel ouders als zus weten niet dat ik met anticonceptie ben gestopt.
Ik heb nog stille hoop dat mijn zus eerder met goed nieuws komt, maar ben bang dat dit niet het geval is.
Misschien vrouwen in een zelfde situatie geweest of in de situatie van mijn zus. Wat moet ik wél doen, wat juist niet?
woensdag 14 november 2012 om 13:33
Allereerst gefeliciteerd met je zwangerschap!
Heb eigenlijk weinig toe te voegen aan de tips die hierboven zijn gegeven. Bij mij heeft het ook even geduurd en ik was toen als de dood dat mijn zusje eerder zwanger zou zijn. Misschien heeft jouw zus dat gevoel ook wel. Geef haar de ruimte en probeer het niet persoonlijk op te vatten als je niet blij voor jou kan zijn. Komt vanzelf wel maar in het begin kan het heel moeilijk zijn.
Heb eigenlijk weinig toe te voegen aan de tips die hierboven zijn gegeven. Bij mij heeft het ook even geduurd en ik was toen als de dood dat mijn zusje eerder zwanger zou zijn. Misschien heeft jouw zus dat gevoel ook wel. Geef haar de ruimte en probeer het niet persoonlijk op te vatten als je niet blij voor jou kan zijn. Komt vanzelf wel maar in het begin kan het heel moeilijk zijn.
woensdag 14 november 2012 om 13:37
Je ouders zou ik het ook apart vertellen, niet waar je zus bij is. Zo kunnen je ouders vol blij zijn voor jou zonder even aan het verdriet van je zus te denken.
Wat je zus betreft. Als zij geen enkel idee heeft dat jullie "bezig" waren dan komt het wel heel hard op haar dak. Zeker als je het persoonlijk wil vertellen. Misschien toch een idee om het telefonisch te doen?
Ik heb het toen telefonisch gedaan. Zij waren klaar met de medische molen, alles al gehad zonder succes. Ik zat ook in de medische molen en zij wisten dit. Toen het bij mij eindelijk succes had heb ik ze telefonisch benaderd. Huilend en trillend. Ik vond het vreselijk om te doen. Zij waren dan ook de eerste die het wisten. Het deed mij vreselijk pijn maar zij konden het zo verwerken zonder de "schijn" van een gezellig bezoekje op te houden en konden zo later mij echt liefdevol feliciteren en meeleven.
Wat je zus betreft. Als zij geen enkel idee heeft dat jullie "bezig" waren dan komt het wel heel hard op haar dak. Zeker als je het persoonlijk wil vertellen. Misschien toch een idee om het telefonisch te doen?
Ik heb het toen telefonisch gedaan. Zij waren klaar met de medische molen, alles al gehad zonder succes. Ik zat ook in de medische molen en zij wisten dit. Toen het bij mij eindelijk succes had heb ik ze telefonisch benaderd. Huilend en trillend. Ik vond het vreselijk om te doen. Zij waren dan ook de eerste die het wisten. Het deed mij vreselijk pijn maar zij konden het zo verwerken zonder de "schijn" van een gezellig bezoekje op te houden en konden zo later mij echt liefdevol feliciteren en meeleven.
woensdag 14 november 2012 om 13:37
Ik ben zelf ongewenst kinderloos en kan me redelijk in jouw zus verplaatsen.
Tips: zoals hierboven al genoemd: vertel het haar eerst, een paar dagen voordat je het aan anderen,inclusief je ouders verteld.
ik vond het vreselijk dat mijn broer vertelde op zijn housewarmingparty met -tig gasten tussen neus en lippen door dat hij en zijn vriendin een kind verwachtten.Bij mij werd de adem echt compleet uit mijn lijf geslagen, kan ik je zeggen.
Apart vertellen dus.
timing is alles. Vertel het niet op een vrijdag avond als ze een drukke werkweek achter de rug is. Ze is dan moe en het kan verkeerd vallen.
zoek een dag uit dat je zeker weet dat ze uitgerust is en maak een afspraak.'ik wil graag even langskomen, is dat goed?' weet je gelijk of ze lekker in haar vel zit zodat je evt. een andere afspraak kan maken.
Zeg niet 'ik moet je wat vertellen. ' Dat is een soort rode vlag voor ongewenst kinderlozen. Ze kan zich dan al in de zenuwen gaan gooien.
Ga niet alleen, neem je man mee en zorg dat haar man er ook bij is. Je man kan dan zijn zwager mee naar buiten nemen ( ga je mee 'peukie doen'? oid ) als jullie het verteld hebben. Mannen onder elkaar gaan anders met verdriet om dan vrouwen.
Zorg voor een grote voorraad zakdoeken, want ook jij gaat janken.Emoties zullen hoog oplopen. Als ze dingen zegt die je kwetsen: kom daar later in een apart gesprek op terug maar ga er nu niet op in. Laat alles van je afglijden hoe moeilijk het ook is. Echter, absoluut op terugkomen. ze mag ook weten dat het jou wat gedaan heeft. Ze zal namelijk wel vaker geconfronteerd gaan worden met de mededeling 'ik ben zwanger' en ze moet daarmee om leren gaan, hoe moeilijk dat het ook is.
tot slot: nadat je het verteld hebt en naar huis bent gegaan, geef haar de tijd. Misschien komt ze zelf, misschien ook niet. Ga niet lopen pushen, bellen,mailen, whatsappen ed.
ze zal waarschijnlijk gaan instorten als jij weg bent en dat kan ze het beste doen in haar eigen omgeving. Daarom: vertel het haar in haar eigen omgeving. dan is vertrouwd. Vertel het haar niet tijdens een boswandeling of bij jou thuis: ze moet dan nog naar huis en ik kan je vertellen : zo'n gang is loei en loeizwaar. Ik weet nog precies hoe wij ons voelden, na dat bericht van mijn broer.
Gedurende de zwangerschap: niet met de haren erbij slepen, maar wel er gewoon over praten. Doen alsof jouw dikker wordende buik niet zichtbaar is, is onzin. Dat ziet zij ook wel, het is niet zo dat ze ineens een openbaring krijgt na jouw bevalling. Erbuiten worden gehouden is het ergste wat er is voor kinderlozen. Je bent deel van de maatschappij, kind of niet.
succes enne: heel erg gefeliciteerd met je zwangerschap!
Tips: zoals hierboven al genoemd: vertel het haar eerst, een paar dagen voordat je het aan anderen,inclusief je ouders verteld.
ik vond het vreselijk dat mijn broer vertelde op zijn housewarmingparty met -tig gasten tussen neus en lippen door dat hij en zijn vriendin een kind verwachtten.Bij mij werd de adem echt compleet uit mijn lijf geslagen, kan ik je zeggen.
Apart vertellen dus.
timing is alles. Vertel het niet op een vrijdag avond als ze een drukke werkweek achter de rug is. Ze is dan moe en het kan verkeerd vallen.
zoek een dag uit dat je zeker weet dat ze uitgerust is en maak een afspraak.'ik wil graag even langskomen, is dat goed?' weet je gelijk of ze lekker in haar vel zit zodat je evt. een andere afspraak kan maken.
Zeg niet 'ik moet je wat vertellen. ' Dat is een soort rode vlag voor ongewenst kinderlozen. Ze kan zich dan al in de zenuwen gaan gooien.
Ga niet alleen, neem je man mee en zorg dat haar man er ook bij is. Je man kan dan zijn zwager mee naar buiten nemen ( ga je mee 'peukie doen'? oid ) als jullie het verteld hebben. Mannen onder elkaar gaan anders met verdriet om dan vrouwen.
Zorg voor een grote voorraad zakdoeken, want ook jij gaat janken.Emoties zullen hoog oplopen. Als ze dingen zegt die je kwetsen: kom daar later in een apart gesprek op terug maar ga er nu niet op in. Laat alles van je afglijden hoe moeilijk het ook is. Echter, absoluut op terugkomen. ze mag ook weten dat het jou wat gedaan heeft. Ze zal namelijk wel vaker geconfronteerd gaan worden met de mededeling 'ik ben zwanger' en ze moet daarmee om leren gaan, hoe moeilijk dat het ook is.
tot slot: nadat je het verteld hebt en naar huis bent gegaan, geef haar de tijd. Misschien komt ze zelf, misschien ook niet. Ga niet lopen pushen, bellen,mailen, whatsappen ed.
ze zal waarschijnlijk gaan instorten als jij weg bent en dat kan ze het beste doen in haar eigen omgeving. Daarom: vertel het haar in haar eigen omgeving. dan is vertrouwd. Vertel het haar niet tijdens een boswandeling of bij jou thuis: ze moet dan nog naar huis en ik kan je vertellen : zo'n gang is loei en loeizwaar. Ik weet nog precies hoe wij ons voelden, na dat bericht van mijn broer.
Gedurende de zwangerschap: niet met de haren erbij slepen, maar wel er gewoon over praten. Doen alsof jouw dikker wordende buik niet zichtbaar is, is onzin. Dat ziet zij ook wel, het is niet zo dat ze ineens een openbaring krijgt na jouw bevalling. Erbuiten worden gehouden is het ergste wat er is voor kinderlozen. Je bent deel van de maatschappij, kind of niet.
succes enne: heel erg gefeliciteerd met je zwangerschap!
woensdag 14 november 2012 om 13:39
Toen ik zwanger werd (na een jaar proberen, een jaar leek een eeuwigheid) was mijn beste vriendin net met ivf nr 4 bezig.
Ik heb het haar heel snel verteld, ze wist dat we graag zwanger wilden worden, dat scheelde wel. Ze verwachtte het al een beetje.
Later bleek een andere vriendin op dat moment ook al 'aan de hormonen' te zijn, dat wist ik niet. Vertelde ze jaren later pas.
Beiden waren betrokken bij mijn zwangerschap, en beste vriendin was heel snel op kraambezoek. Lief & leed
Ik heb het haar heel snel verteld, ze wist dat we graag zwanger wilden worden, dat scheelde wel. Ze verwachtte het al een beetje.
Later bleek een andere vriendin op dat moment ook al 'aan de hormonen' te zijn, dat wist ik niet. Vertelde ze jaren later pas.
Beiden waren betrokken bij mijn zwangerschap, en beste vriendin was heel snel op kraambezoek. Lief & leed
woensdag 14 november 2012 om 13:40
Hoe lang zou je anders willen wachten? Wij hebben het snel verteld en sommige mensen vonden dat raar. Mijn schoonzusje hield het stil tot 12 weken en dat vond ik dan weer wat vreemd. In goede en in slechte tijden zoals iemand hier ook al zegt.
Mijn broer en schoonzus hebben we ook betrokken zo veel als ging. We kregen bij de tweede een pretecho kado en toen zijn ze meegeweest en hoorden ze dus tegelijk met ons dat we weer een jongetje kregen. Die hebben we, nadat we gevraagd hadden of hij het leuk vond, ook naar mijn broer genoemd. Hij is er heel trots op en ik ook eigenlijk. Helemaal omdat ons zoontje op zijn verjaardag geboren is. Verschil is wel dat mijn schoonzus en broer echt geen kinderen meer kunnen krijgen.
Mijn broer en schoonzus hebben we ook betrokken zo veel als ging. We kregen bij de tweede een pretecho kado en toen zijn ze meegeweest en hoorden ze dus tegelijk met ons dat we weer een jongetje kregen. Die hebben we, nadat we gevraagd hadden of hij het leuk vond, ook naar mijn broer genoemd. Hij is er heel trots op en ik ook eigenlijk. Helemaal omdat ons zoontje op zijn verjaardag geboren is. Verschil is wel dat mijn schoonzus en broer echt geen kinderen meer kunnen krijgen.
woensdag 14 november 2012 om 13:42
woensdag 14 november 2012 om 13:42
quote:Gravinnetje schreef op 14 november 2012 @ 13:37:
Je ouders zou ik het ook apart vertellen, niet waar je zus bij is. Zo kunnen je ouders vol blij zijn voor jou zonder even aan het verdriet van je zus te denken.
Wat je zus betreft. Als zij geen enkel idee heeft dat jullie "bezig" waren dan komt het wel heel hard op haar dak. Zeker als je het persoonlijk wil vertellen. Misschien toch een idee om het telefonisch te doen?
Ik heb het toen telefonisch gedaan. Zij waren klaar met de medische molen, alles al gehad zonder succes. Ik zat ook in de medische molen en zij wisten dit. Toen het bij mij eindelijk succes had heb ik ze telefonisch benaderd. Huilend en trillend. Ik vond het vreselijk om te doen. Zij waren dan ook de eerste die het wisten. Het deed mij vreselijk pijn maar zij konden het zo verwerken zonder de "schijn" van een gezellig bezoekje op te houden en konden zo later mij echt liefdevol feliciteren en meeleven.
Deze!! Met een telefoongesprek geef je haar de ruimte om snel weer tot haar zelf te kunnen komen. Ik vond/vind dat altijd wel het prettigst.
En een tip voor je evt tweede zwangerschap ; vertel haar dat jullie weer bezig gaan voor een tweede, dan kan ze zich mentaal voorbereiden.
Je ouders zou ik het ook apart vertellen, niet waar je zus bij is. Zo kunnen je ouders vol blij zijn voor jou zonder even aan het verdriet van je zus te denken.
Wat je zus betreft. Als zij geen enkel idee heeft dat jullie "bezig" waren dan komt het wel heel hard op haar dak. Zeker als je het persoonlijk wil vertellen. Misschien toch een idee om het telefonisch te doen?
Ik heb het toen telefonisch gedaan. Zij waren klaar met de medische molen, alles al gehad zonder succes. Ik zat ook in de medische molen en zij wisten dit. Toen het bij mij eindelijk succes had heb ik ze telefonisch benaderd. Huilend en trillend. Ik vond het vreselijk om te doen. Zij waren dan ook de eerste die het wisten. Het deed mij vreselijk pijn maar zij konden het zo verwerken zonder de "schijn" van een gezellig bezoekje op te houden en konden zo later mij echt liefdevol feliciteren en meeleven.
Deze!! Met een telefoongesprek geef je haar de ruimte om snel weer tot haar zelf te kunnen komen. Ik vond/vind dat altijd wel het prettigst.
En een tip voor je evt tweede zwangerschap ; vertel haar dat jullie weer bezig gaan voor een tweede, dan kan ze zich mentaal voorbereiden.
woensdag 14 november 2012 om 13:43
quote:Meiroosje schreef op 14 november 2012 @ 13:37:
ik vond het vreselijk dat mijn broer vertelde op zijn housewarmingparty met -tig gasten tussen neus en lippen door dat hij en zijn vriendin een kind verwachtten.Bij mij werd de adem echt compleet uit mijn lijf geslagen, kan ik je zeggen.
Apart vertellen dus.
Wat ontzettend naar moet dat zijn geweest Meiroosje
ik vond het vreselijk dat mijn broer vertelde op zijn housewarmingparty met -tig gasten tussen neus en lippen door dat hij en zijn vriendin een kind verwachtten.Bij mij werd de adem echt compleet uit mijn lijf geslagen, kan ik je zeggen.
Apart vertellen dus.
Wat ontzettend naar moet dat zijn geweest Meiroosje
woensdag 14 november 2012 om 13:45
Meiroosje, wat tactloos van je broer. Of wist hij niets van jullie traject? Kan me voorstellen dat het echt een klotedag was die je nooit meer vergeet...
Goede vriendinnen vertelden het mij trouwens ook persoonlijk en apart. Heel lief vond ik dat. In 1 geval wist ik het nog eerder dan haar schoonouders omdat ze het hen op de verjaardag ging vertellen waar wij ook bij zouden zijn en ze wilde ons niet voor het blok zetten. Heel lief!
Goede vriendinnen vertelden het mij trouwens ook persoonlijk en apart. Heel lief vond ik dat. In 1 geval wist ik het nog eerder dan haar schoonouders omdat ze het hen op de verjaardag ging vertellen waar wij ook bij zouden zijn en ze wilde ons niet voor het blok zetten. Heel lief!
woensdag 14 november 2012 om 13:48
Ik wilde het mijn beste vriendin vertellen en smste haar of ze zin had in koffie. Toen smste zij me terug of ik een nieuwtje had. Dus ik dacht dat mijn schoonmoeder het haar had verteld.
Wat bleek nu haar zusje had haar 2 dagen daarvoor vertelt dat ze zwanger was, de reactie van mijn vriendin tegen haar vriend was, "wedden dat die (wij dus) het ook deze week nog komen zeggen. En dat terwijl ze niet eens wist dat we bezig waren.
Het was dus ook janken toen we het inderdaad kwamen vertellen. Mijn vriendin weet namelijk nu al dat ze heel moeilijk zwanger kan worden en dat het waarschijnlijk een lang traject gaat worden. het feit dat zij net een universitaire studie had afgerond en net een baan had en dus niet in een positie was om snel aan kinderen te beginnen. Ze was wel blij voor ons maar baalde vreselijk.
Nu is ze er aan gewend en krijg ik wekelijks lieve baby smsjes van haar. Ze heeft me wel verteld dat ze blij was dat we het zo snel al kwamen zeggen en dat ze het niet via een ander hoefde te horen.
Wat bleek nu haar zusje had haar 2 dagen daarvoor vertelt dat ze zwanger was, de reactie van mijn vriendin tegen haar vriend was, "wedden dat die (wij dus) het ook deze week nog komen zeggen. En dat terwijl ze niet eens wist dat we bezig waren.
Het was dus ook janken toen we het inderdaad kwamen vertellen. Mijn vriendin weet namelijk nu al dat ze heel moeilijk zwanger kan worden en dat het waarschijnlijk een lang traject gaat worden. het feit dat zij net een universitaire studie had afgerond en net een baan had en dus niet in een positie was om snel aan kinderen te beginnen. Ze was wel blij voor ons maar baalde vreselijk.
Nu is ze er aan gewend en krijg ik wekelijks lieve baby smsjes van haar. Ze heeft me wel verteld dat ze blij was dat we het zo snel al kwamen zeggen en dat ze het niet via een ander hoefde te horen.
woensdag 14 november 2012 om 13:49
idd, gewoon vertellen en het niet te zwaar aanzetten, daar maak je het alleen maar moeilijker mee. Je zou kunnen aangeven dat je t lastig vindt, dat je het haar ook zo gunt en dat ze zelf kan aangeven hoe betrokken ze bij jouw zwangerschap wil zijn. En idd op een geschikt moment, apart. Ik ben helaas ook nog zonder kids, maar zou het ook niet trekken als mn jongere broertje opeens vlak voor het feestelijke kerstdiner met de hele familie het grote nieuws aankondigde.
woensdag 14 november 2012 om 13:50
woensdag 14 november 2012 om 13:53
Ik zou het haar zeker vertellen, wel apart.. Zoals anderen ook al zeiden dan kan ze eventueel haar emoties laten gaan.
Mij werd op het moment dat een miskraam zich openbaarde verteld dat ik tante zou worden.. Ondanks het feit dat ik een miskraam kreeg te verwerken was ik wel heel blij voor mijn zus en zwager.. Het voelde regelmatig heel dubbel, en moest mijn zus er echt van overtuigen dat ik hun het geluk heel erg gunde. En erg blij was met het feit dat ik weer tante zou worden. Zij moest zich niet opgelaten voelen wegens het feit dat het bij mij was fout gegaan. Wel hield ik gevoelsmatig iets meer afstand, vooral rond de periode dat ik zelf uitgerekend zou zijn geweest. Ik mag van geluk spreken want rond die tijd bleek ik zwanger te zijn en kon ik nog een tijdje optimaal met haar meegenieten van de zwangerschap! Ik had het niet kunnen waarderen als zij mij had willen ontzien ook al is dat met de beste bedoelingen..
Succes ermee!
Mij werd op het moment dat een miskraam zich openbaarde verteld dat ik tante zou worden.. Ondanks het feit dat ik een miskraam kreeg te verwerken was ik wel heel blij voor mijn zus en zwager.. Het voelde regelmatig heel dubbel, en moest mijn zus er echt van overtuigen dat ik hun het geluk heel erg gunde. En erg blij was met het feit dat ik weer tante zou worden. Zij moest zich niet opgelaten voelen wegens het feit dat het bij mij was fout gegaan. Wel hield ik gevoelsmatig iets meer afstand, vooral rond de periode dat ik zelf uitgerekend zou zijn geweest. Ik mag van geluk spreken want rond die tijd bleek ik zwanger te zijn en kon ik nog een tijdje optimaal met haar meegenieten van de zwangerschap! Ik had het niet kunnen waarderen als zij mij had willen ontzien ook al is dat met de beste bedoelingen..
Succes ermee!
Na regen komt zonneschijn!!
woensdag 14 november 2012 om 13:53
quote:olifant78 schreef op 14 november 2012 @ 13:42:
[...]
Deze!! Met een telefoongesprek geef je haar de ruimte om snel weer tot haar zelf te kunnen komen. Ik vond/vind dat altijd wel het prettigst.
En een tip voor je evt tweede zwangerschap ; vertel haar dat jullie weer bezig gaan voor een tweede, dan kan ze zich mentaal voorbereiden.
Ja, daarom open ik ook dit topic. Ik ben zo bang dat als ik langs ga ik haar dwing om blij/ normaal te reageren, of dat ze zichzelf moet herpakken als ze verdrietig is. Na een telefoongesprek, dan hoeft ze niks.
Ik omschrijf het weer lekker, maar ik hoop dat overkomt wat ik bedoel.
[...]
Deze!! Met een telefoongesprek geef je haar de ruimte om snel weer tot haar zelf te kunnen komen. Ik vond/vind dat altijd wel het prettigst.
En een tip voor je evt tweede zwangerschap ; vertel haar dat jullie weer bezig gaan voor een tweede, dan kan ze zich mentaal voorbereiden.
Ja, daarom open ik ook dit topic. Ik ben zo bang dat als ik langs ga ik haar dwing om blij/ normaal te reageren, of dat ze zichzelf moet herpakken als ze verdrietig is. Na een telefoongesprek, dan hoeft ze niks.
Ik omschrijf het weer lekker, maar ik hoop dat overkomt wat ik bedoel.
woensdag 14 november 2012 om 13:57
Ik moet wel eerlijk zeggen dat wij in onze eigen shock bij de 2e zwangerschap het wel in gezelschap van mijn moeder aan mijn schoonzus en broer verteld hebben. Mijn moeder was jarig en die dag had ik een echo en bleek bijna 9 weken zwanger. Spontaan en we wisten tot de dag ervoor van niks. We waren zelf nog in shock en binnen 5 minuten verkeerde iedereen op de verjaardag in dezelfde toestand. (de shocktoestant, niet de zwangere toestant ) Onze oudste was toen een maand of 6 dus het was voor iedereen behoorlijk onverwacht. Ze waren trouwens wel superblij en de reactie was ook verbaasd maar bovenal blij. Ze stonden er toen ook anders in dan de eerste keer hoewel er niet zo heel veel tijd tussen zat.
