Zwanger
alle pijlers
Hoe vertellen dat ik zwanger ben, als het bij zus niet lukt.
woensdag 14 november 2012 om 13:14
Tsja, de titel zegt het eigenlijk wel. Ik ben nog in de eerste weken, dus er is absoluut een kans dat we het misschien wel niet hoeven te vertellen, maar wil me er alvast op voorbereiden.
Mijn zus is nu al een hele poos bezig om zwanger te worden en het lukt niet. Medische molen, acupunctuur, yoga, kruiden etc. zijn de revue al gepasseerd.
Ik heb het nog tegen niemand gezegd. We weten het nu twee weken.
Ik zat te denken dat ik het misschien beter eerst tegen haar kan zeggen en daarna pas tegen mijn ouders.
Ik denk als ik het zeg als we allemaal samen zijn, dan is het voor mijn ouders natuurlijk heel schrijnend dat ze met één blije dochter zitten en één verdrietige.
Zus woont op ongeveer 3 uur reizen. Ik ga niet vaak lang en wanneer ik nu voor de kerst nog wil afspreken dan zal ze wel aanvoelen dat er iets is, want ik heb haar een kleine maand geleden nog gezien.
Zowel ouders als zus weten niet dat ik met anticonceptie ben gestopt.
Ik heb nog stille hoop dat mijn zus eerder met goed nieuws komt, maar ben bang dat dit niet het geval is.
Misschien vrouwen in een zelfde situatie geweest of in de situatie van mijn zus. Wat moet ik wél doen, wat juist niet?
Mijn zus is nu al een hele poos bezig om zwanger te worden en het lukt niet. Medische molen, acupunctuur, yoga, kruiden etc. zijn de revue al gepasseerd.
Ik heb het nog tegen niemand gezegd. We weten het nu twee weken.
Ik zat te denken dat ik het misschien beter eerst tegen haar kan zeggen en daarna pas tegen mijn ouders.
Ik denk als ik het zeg als we allemaal samen zijn, dan is het voor mijn ouders natuurlijk heel schrijnend dat ze met één blije dochter zitten en één verdrietige.
Zus woont op ongeveer 3 uur reizen. Ik ga niet vaak lang en wanneer ik nu voor de kerst nog wil afspreken dan zal ze wel aanvoelen dat er iets is, want ik heb haar een kleine maand geleden nog gezien.
Zowel ouders als zus weten niet dat ik met anticonceptie ben gestopt.
Ik heb nog stille hoop dat mijn zus eerder met goed nieuws komt, maar ben bang dat dit niet het geval is.
Misschien vrouwen in een zelfde situatie geweest of in de situatie van mijn zus. Wat moet ik wél doen, wat juist niet?
woensdag 14 november 2012 om 14:05
Zelf meegemaakt in de omgeving. Wij hebben het vooraf aan dit stel verteld zonder dat daar andere mensen bij waren. Erbij gezegd dat anderen het nog niet wisten en met het verzoek het nog even stil te houden. Dat werd heel erg gewaardeerd!
Vervolgens hebben we het andere mensen (familie / vrienden) verteld (waar dat stel dus niet bij was). Zeker directe familie zal erg enthousiast (willen) reageren. Als daar een stel bij is die in zo'n moeilijke situatie zit kunnen mensen zich inhouden of vervelend gaan voelen. Of alsnog heel enthousiast reageren waardoor het stel in kwestie zich vervelend gaat voelen.
Vervolgens hebben we het andere mensen (familie / vrienden) verteld (waar dat stel dus niet bij was). Zeker directe familie zal erg enthousiast (willen) reageren. Als daar een stel bij is die in zo'n moeilijke situatie zit kunnen mensen zich inhouden of vervelend gaan voelen. Of alsnog heel enthousiast reageren waardoor het stel in kwestie zich vervelend gaat voelen.
woensdag 14 november 2012 om 14:08
Geen zus, wel een vriendin die ik al mijn halve leven ken. Ik heb ervoor gekozen om het haar zo snel mogelijk te vertellen, dat was met 6 weken. Ik vond het langer voor me houden heel onprettig en hoe vervelend het ook voor haar was, ze vond het wel fijn dat ik het niet lang voor haar verborgen had gehouden en dat vond ik ook. Onze families hebben we het pas na de eerste echo verteld met 11 weken.
In jouw geval zou ik ook niet te lang wachten en het haar vertellen voordat je het verder vertelt. Sterkte met de situatie.
In jouw geval zou ik ook niet te lang wachten en het haar vertellen voordat je het verder vertelt. Sterkte met de situatie.
woensdag 14 november 2012 om 14:12
Het is al gezegd; bellen en zeggen dat je haar op die manier ruimte wil geven om te wennen. Wij zijn al bijna 3 jaar bezig en drie keer kort zwanger geweest maar helaas geen blijvende zwangerschap. Ik denk dat ik eerst zou schrikken als mijn kleine zusje zwanger zou zijn, maar dat ik daarna blij zou zijn. Ik hoop ook dat ik een rol in het leven van het kindje zou mogen spelen.
Inderdaad niet doen waar de rest van de familie bij is en ook niet zeggen het was in 1 keer raak. Ik vraag me sowieso af waarom dat laatste altijd vermeld moet worden. Van ons weet vriendengroep en familie het en bij elke aankondiging wordt het gezegd, ook tegen mij. Dan voel ik me naast het verdriet ook nog een grote mislukkeling, vooral omdat het door die ene zin aankomt als een prestatie.
Ook niet wachten tot 12 weken en het wel alvast tegen anderen vertellen. In onze vriendengroep is iedereen op mij na inmiddels zwanger of bijna bevallen van de tweede. Ik voel me echt heel erg buitengesloten. Bij het grootste deel van het samenkomen worden we al niet meer uitgenodigd, want iedereen neemt kinderen mee en wij hebben er geen. Een tijd terug was er iemand zwanger van de tweede en durfde dit niet aan mij te vertellen (terwijl ik nog nooit boos, hysterisch of huilend heb gereageerd) en heeft dit wel aan de rest van de vriendengroep verteld. Later heeft ze mijn man gebeld om het te vertellen en hij had haar gevraagd het zelf tegen me te zeggen. Dit is ze vergeten en ik zag het voor het eerst compleet met echo op facebook.
Het is verdrietig maar als jij het haar eerst zelf verteld, zonder andere mensen erbij, haar niet buitensluit haar ruimte geeft en niet zegt dat het in 1 x raak was dan gaat het vast goed. Ze is vast blij dat haar zus een kindje verwacht.
Gefeliciteerd met je zwangerschap!
Inderdaad niet doen waar de rest van de familie bij is en ook niet zeggen het was in 1 keer raak. Ik vraag me sowieso af waarom dat laatste altijd vermeld moet worden. Van ons weet vriendengroep en familie het en bij elke aankondiging wordt het gezegd, ook tegen mij. Dan voel ik me naast het verdriet ook nog een grote mislukkeling, vooral omdat het door die ene zin aankomt als een prestatie.
Ook niet wachten tot 12 weken en het wel alvast tegen anderen vertellen. In onze vriendengroep is iedereen op mij na inmiddels zwanger of bijna bevallen van de tweede. Ik voel me echt heel erg buitengesloten. Bij het grootste deel van het samenkomen worden we al niet meer uitgenodigd, want iedereen neemt kinderen mee en wij hebben er geen. Een tijd terug was er iemand zwanger van de tweede en durfde dit niet aan mij te vertellen (terwijl ik nog nooit boos, hysterisch of huilend heb gereageerd) en heeft dit wel aan de rest van de vriendengroep verteld. Later heeft ze mijn man gebeld om het te vertellen en hij had haar gevraagd het zelf tegen me te zeggen. Dit is ze vergeten en ik zag het voor het eerst compleet met echo op facebook.
Het is verdrietig maar als jij het haar eerst zelf verteld, zonder andere mensen erbij, haar niet buitensluit haar ruimte geeft en niet zegt dat het in 1 x raak was dan gaat het vast goed. Ze is vast blij dat haar zus een kindje verwacht.
Gefeliciteerd met je zwangerschap!
woensdag 14 november 2012 om 14:15
quote:pompedom schreef op 14 november 2012 @ 13:54:
Olifant, dat is wel heel lomp, ongeloofelijk. Heb je haar er nog op aangesproken?
Gewoon persoonlijk vertellen op een rustig moment, voor je het de rest verteld, lijkt me het beste wat je kunt doen.Op dat moment niet, ik kon even niks meer. Later heb ik haar rustig en kort ( dan gun ik haar ook weer niet het hele verhaal van mijn gevoelens, stom he!) verteld wat het met me deed. Ze heeft haar excuses aangeboden.
Olifant, dat is wel heel lomp, ongeloofelijk. Heb je haar er nog op aangesproken?
Gewoon persoonlijk vertellen op een rustig moment, voor je het de rest verteld, lijkt me het beste wat je kunt doen.Op dat moment niet, ik kon even niks meer. Later heb ik haar rustig en kort ( dan gun ik haar ook weer niet het hele verhaal van mijn gevoelens, stom he!) verteld wat het met me deed. Ze heeft haar excuses aangeboden.
woensdag 14 november 2012 om 14:17
Vertel het haar persoonlijk en als eerst. Dit zal ze waarderen. Probeer niet te denken hoe zij zal reageren. Wees er wel voor haar om te steunen.
Mijn beste vriendin is ten huwelijk gevraagd en zij durfde dit niet aan mij te vertellen omdat ze bang was mij te kwetsen. Ik heb namelijk een hele moeizame relatie met de vader van mijn kind.. En zij voelde zich bezwaard omdat ik het zo graag wilde en zij het kreeg( bruiloft en serieuze man). Ik ben toen boos geworden, want natuurlijk ben ik super blij voor haar en gun ik het haar!! Natuurlijk ga je denken over je eigen leven. Maar lieve familie en vrienden die gun je liefde en geluk. Daarom wees eerlijk !
Mijn beste vriendin is ten huwelijk gevraagd en zij durfde dit niet aan mij te vertellen omdat ze bang was mij te kwetsen. Ik heb namelijk een hele moeizame relatie met de vader van mijn kind.. En zij voelde zich bezwaard omdat ik het zo graag wilde en zij het kreeg( bruiloft en serieuze man). Ik ben toen boos geworden, want natuurlijk ben ik super blij voor haar en gun ik het haar!! Natuurlijk ga je denken over je eigen leven. Maar lieve familie en vrienden die gun je liefde en geluk. Daarom wees eerlijk !
woensdag 14 november 2012 om 14:23
quote:dommiedom schreef op 14 november 2012 @ 13:53:
[...]
Ja, daarom open ik ook dit topic. Ik ben zo bang dat als ik langs ga ik haar dwing om blij/ normaal te reageren, of dat ze zichzelf moet herpakken als ze verdrietig is. Na een telefoongesprek, dan hoeft ze niks.
Ik omschrijf het weer lekker, maar ik hoop dat overkomt wat ik bedoel.Je omschrijft het precies goed!! Zo is het echt!!
[...]
Ja, daarom open ik ook dit topic. Ik ben zo bang dat als ik langs ga ik haar dwing om blij/ normaal te reageren, of dat ze zichzelf moet herpakken als ze verdrietig is. Na een telefoongesprek, dan hoeft ze niks.
Ik omschrijf het weer lekker, maar ik hoop dat overkomt wat ik bedoel.Je omschrijft het precies goed!! Zo is het echt!!
woensdag 14 november 2012 om 14:59
woensdag 14 november 2012 om 15:04
Dommiedom, dat kan je dan toch ook zeggen, als daar in het gesprek ruimte voor is? En anders de volgende dag oid.
Je kan gewoon zeggen dat je niets liever wilde dan met een grote doos gebakjes langs gaan maar dat je wel weet dat het voor haar niet makkelijk is en dat je haar eerst de ruimte wilt geven. En dat je later alsnog heel graag een gebakje met haar wilt eten als zij dat ook wil.
Je kan gewoon zeggen dat je niets liever wilde dan met een grote doos gebakjes langs gaan maar dat je wel weet dat het voor haar niet makkelijk is en dat je haar eerst de ruimte wilt geven. En dat je later alsnog heel graag een gebakje met haar wilt eten als zij dat ook wil.
woensdag 14 november 2012 om 15:10
quote:alexatje schreef op 14 november 2012 @ 15:02:
Nou TO daar kan jij niks aan doen dat haar niet lukt en jouw wel , zeg gewoon normaal ik ben zwanger niet meer en niet minder , gefeliciteerd btw
Normaal? Ja, was ook wel van plan om het normaal te zeggen, maar vind wel dat ik rekening mag houden met iemand anders. Het is normaal om seks te hebben en zwanger te worden, niet normaal om tig keer in je vagina te laten kijken en op gezette tijden te seksen en om naalden in je te laten prikken om zwanger te worden.
Dus zo 'normaal' is het gewoon niet. Voor mij is zwanger worden romantisch, voor haar inmiddels iets klinisch. Dat zal ze dus in ieder geval nooit zo kunnen ervaren zoals ik nu. Ik ben haar kleine zusje, die band is speciaal, maar daardoor wél extra confronterend.
Nou TO daar kan jij niks aan doen dat haar niet lukt en jouw wel , zeg gewoon normaal ik ben zwanger niet meer en niet minder , gefeliciteerd btw
Normaal? Ja, was ook wel van plan om het normaal te zeggen, maar vind wel dat ik rekening mag houden met iemand anders. Het is normaal om seks te hebben en zwanger te worden, niet normaal om tig keer in je vagina te laten kijken en op gezette tijden te seksen en om naalden in je te laten prikken om zwanger te worden.
Dus zo 'normaal' is het gewoon niet. Voor mij is zwanger worden romantisch, voor haar inmiddels iets klinisch. Dat zal ze dus in ieder geval nooit zo kunnen ervaren zoals ik nu. Ik ben haar kleine zusje, die band is speciaal, maar daardoor wél extra confronterend.
woensdag 14 november 2012 om 15:12
quote:-kaetje- schreef op 14 november 2012 @ 15:04:
Dommiedom, dat kan je dan toch ook zeggen, als daar in het gesprek ruimte voor is? En anders de volgende dag oid.
Je kan gewoon zeggen dat je niets liever wilde dan met een grote doos gebakjes langs gaan maar dat je wel weet dat het voor haar niet makkelijk is en dat je haar eerst de ruimte wilt geven. En dat je later alsnog heel graag een gebakje met haar wilt eten als zij dat ook wil.
Idd, het liefst was ik met een doos taartjes langs gegaan. Ik voel me nu wel een stuk beter. Ik wil mijn zus zeker in haar waarde laten en betrekken of juist niet etc.
Maar ik wil vooral niet over iemands gevoelens heen walsen en daarom dacht ik; ik vraag het hier. Ik weet dat er meerdere vrouwen zijn waarbij het zwanger worden niet vanzelf gaat en dan vind ik het heel fijn om te lezen hoe zij de dingen hebben ervaren (ook van vrouwen die in mijn situatie zaten).
Dommiedom, dat kan je dan toch ook zeggen, als daar in het gesprek ruimte voor is? En anders de volgende dag oid.
Je kan gewoon zeggen dat je niets liever wilde dan met een grote doos gebakjes langs gaan maar dat je wel weet dat het voor haar niet makkelijk is en dat je haar eerst de ruimte wilt geven. En dat je later alsnog heel graag een gebakje met haar wilt eten als zij dat ook wil.
Idd, het liefst was ik met een doos taartjes langs gegaan. Ik voel me nu wel een stuk beter. Ik wil mijn zus zeker in haar waarde laten en betrekken of juist niet etc.
Maar ik wil vooral niet over iemands gevoelens heen walsen en daarom dacht ik; ik vraag het hier. Ik weet dat er meerdere vrouwen zijn waarbij het zwanger worden niet vanzelf gaat en dan vind ik het heel fijn om te lezen hoe zij de dingen hebben ervaren (ook van vrouwen die in mijn situatie zaten).
woensdag 14 november 2012 om 15:16
Dommiedom: dat herpakken moet ze zich ook als je het aan de telefoon verteld. Sterker nog, zodra die hoorn neergelegd wordt, barst ze in huilen uit. Alleen ben jij daar geen getuige van en ik denk dat 'm daar iets heel belangrijks zit. Jij wordt op dat moment niet geconfronteerd met haar verdriet. het is een soort zelfbescherming van jouw kant.
Je moet je afvragen om wie het gaat( jou of je zus) en hoe de band is. Voor mij zou het juist àl het verschil van de wereld maken als mijn blije zus met mij meehuilt, zichtbaar voor mij , meehuilt. Als ik een telefoontje krijg met een aan andere kant meehuilende zus, wordt het ongrijpbaar, ik kan haar letterlijk niet vastpakken om steun te krijgen/geven. Dat maakt het verdriet voor mij erger. Ik ken haar niet, en ik ken jullie band niet. Dus je zal de afweging echt zelf moeten maken.
Onderschat nooit de waarde van persoonlijk, (fysiek )contact. Dat kan een mens in zijn of haar verdriet maken of breken en het kan zelfs een keerpunt zijn in jouw relatie met haar.
Je moet je afvragen om wie het gaat( jou of je zus) en hoe de band is. Voor mij zou het juist àl het verschil van de wereld maken als mijn blije zus met mij meehuilt, zichtbaar voor mij , meehuilt. Als ik een telefoontje krijg met een aan andere kant meehuilende zus, wordt het ongrijpbaar, ik kan haar letterlijk niet vastpakken om steun te krijgen/geven. Dat maakt het verdriet voor mij erger. Ik ken haar niet, en ik ken jullie band niet. Dus je zal de afweging echt zelf moeten maken.
Onderschat nooit de waarde van persoonlijk, (fysiek )contact. Dat kan een mens in zijn of haar verdriet maken of breken en het kan zelfs een keerpunt zijn in jouw relatie met haar.
woensdag 14 november 2012 om 15:24
off topic:
mijn broer wist idd dat wij gestopt waren met proberen en bezig waren ons leven op te pakken.
Ik heb dat niet tegen mijn broer gezegd, omdat ik uit ervaring weet dat hij er 1. niets mee doet, 2. niet ziet dat het erg ontactisch is (hij is erfelijk behept zullen we maar zeggen) 3. niet inziet dat hij kwetsend bezig is. Hij vind gewoon dat ik niet moet zeuren en door moet kleuren. Geloof me, ik heb jàren ervaring met hem....
Wat wel heel leuk is: Ze hadden besloten dat mijn schoonzusje de naam van het meisje zou uitkiezen en mijn broer de naam van de jongen. het werd een meisje en ze heet.(mijn schoonzus vind me kennelijk fantastisch)...Mini-meiroosje! Serieus! Je kon me (in positieve zin) opvegen toen ik het (over de telefoon) hoorde! Ze is ons petekindje en geloof me, ze heeft alle charme, intelligentie, en schoonheid van haar tante!
En ik heb natuurlijk een te gekke schoonzus, dat spreekt...
mijn broer wist idd dat wij gestopt waren met proberen en bezig waren ons leven op te pakken.
Ik heb dat niet tegen mijn broer gezegd, omdat ik uit ervaring weet dat hij er 1. niets mee doet, 2. niet ziet dat het erg ontactisch is (hij is erfelijk behept zullen we maar zeggen) 3. niet inziet dat hij kwetsend bezig is. Hij vind gewoon dat ik niet moet zeuren en door moet kleuren. Geloof me, ik heb jàren ervaring met hem....
Wat wel heel leuk is: Ze hadden besloten dat mijn schoonzusje de naam van het meisje zou uitkiezen en mijn broer de naam van de jongen. het werd een meisje en ze heet.(mijn schoonzus vind me kennelijk fantastisch)...Mini-meiroosje! Serieus! Je kon me (in positieve zin) opvegen toen ik het (over de telefoon) hoorde! Ze is ons petekindje en geloof me, ze heeft alle charme, intelligentie, en schoonheid van haar tante!
En ik heb natuurlijk een te gekke schoonzus, dat spreekt...
woensdag 14 november 2012 om 15:47
Dommiedom, als eerste gefeliciteerd met je zwangerschap!
Ik heb zelf ook in zo'n situatie gezeten, maar heb het die persoon als eerste verteld. Zij vond het ook heel moeilijk om te horen, maar waardeerde het heel erg dat ik als eerste naar haar kwam. En als je bij je zus op visite gaat en je er zoals je omschreef 3 uur voor moet rijden, dan zou het kunnen zijn dat ze al wat vermoed. Ik zou het haar persoonlijk vertellen als ik jou was, want aan de telefoon is misschien wat afstandelijker. Ligt er misschien ook aan wat voor band jullie hebben. Breng het nieuws rustig, vertel haar dat je je rot voelt dat het bij haar niet lukt, en geef haar de ruimte om te reageren. Eerlijkheid duurt het langst zegt men! Heel veel sterkte, en probeer je niet schuldig te voelen als je blij bent of geniet! Want dit wonder is voor jou en je partner!
Ik heb zelf ook in zo'n situatie gezeten, maar heb het die persoon als eerste verteld. Zij vond het ook heel moeilijk om te horen, maar waardeerde het heel erg dat ik als eerste naar haar kwam. En als je bij je zus op visite gaat en je er zoals je omschreef 3 uur voor moet rijden, dan zou het kunnen zijn dat ze al wat vermoed. Ik zou het haar persoonlijk vertellen als ik jou was, want aan de telefoon is misschien wat afstandelijker. Ligt er misschien ook aan wat voor band jullie hebben. Breng het nieuws rustig, vertel haar dat je je rot voelt dat het bij haar niet lukt, en geef haar de ruimte om te reageren. Eerlijkheid duurt het langst zegt men! Heel veel sterkte, en probeer je niet schuldig te voelen als je blij bent of geniet! Want dit wonder is voor jou en je partner!
woensdag 14 november 2012 om 15:48
quote:Meiroosje schreef op woensdag 14 november 2012 15:28 Alexatje, er zit een groot verschil in een bom laten vallen of met enig menselijk mededogen en tact een vervelend bericht brengen.
Er is zoiets als empatisch vermogen. Iets waarvan Dommiedom blijk geeft en dat siert haar enorm. Ik begrijp het helemaal en ik ben ook met jouw eens , ik denk misschien te simpel over dingen , en voor TO is het gevoel dubbel natuurlijk , maar ik vind ook als zus zijnde ook blij voor TO moet zijn , door haar zus kan ze nu niet helemaal genieten van haar zwangerschap en nu moet ze rekening mee houden met het blij zijn van , moet zij daar door 9 maanden lang op er teentjes lopen dan ? En daarna dan ? Ze zou moeten wennen aan het idee dat ze eerder tante wordt dan moeder .
Er is zoiets als empatisch vermogen. Iets waarvan Dommiedom blijk geeft en dat siert haar enorm. Ik begrijp het helemaal en ik ben ook met jouw eens , ik denk misschien te simpel over dingen , en voor TO is het gevoel dubbel natuurlijk , maar ik vind ook als zus zijnde ook blij voor TO moet zijn , door haar zus kan ze nu niet helemaal genieten van haar zwangerschap en nu moet ze rekening mee houden met het blij zijn van , moet zij daar door 9 maanden lang op er teentjes lopen dan ? En daarna dan ? Ze zou moeten wennen aan het idee dat ze eerder tante wordt dan moeder .
woensdag 14 november 2012 om 15:49
Meiroosje, wat ontzettend leuk dat ze hun dochtertje naar jou vernoemd hebben! Ik heb getwijfeld of we het moesten doen, het vernoemen. Dus toen Kaedootje geboren was heb ik als eerste mijn broer gebeld en hem gevraagd of hij het leuk vond. Bij ons is het wel zijn 2e naam moet ik er bij zeggen.
Wat je zegt over fysiek contact is ook heel erg waar natuurlijk. Het lijkt me alleen moeilijk omdat ze 3 uur rijden bij elkaar vandaan wonen. Zou het niet opvallen als TO haar zus belt om een afspraak te maken?
Wat je zegt over fysiek contact is ook heel erg waar natuurlijk. Het lijkt me alleen moeilijk omdat ze 3 uur rijden bij elkaar vandaan wonen. Zou het niet opvallen als TO haar zus belt om een afspraak te maken?
woensdag 14 november 2012 om 15:52
quote:alexatje schreef op 14 november 2012 @ 15:48:
[...]
Ik begrijp het helemaal en ik ben ook met jouw eens , ik denk misschien te simpel over dingen , en voor TO is het gevoel dubbel natuurlijk , maar ik vind ook als zus zijnde ook blij voor TO moet zijn , door haar zus kan ze nu niet helemaal genieten van haar zwangerschap en nu moet ze rekening mee houden met het blij zijn van , moet zij daar door 9 maanden lang op er teentjes lopen dan ? En daarna dan ? Ze zou moeten wennen aan het idee dat ze eerder tante wordt dan moeder .
Nee! Door de verminderde vruchtbaarheid van haar zus. Niet door de zus zelf. Dat is een enorm groot verschil.
Door deze woordkeus kom je op mij juist over als iemand die verwijtend zou reageren. Ik hoop dat ik het totaal verkeerd inschat.
De impact van de MMM kan je je niet voorstellen tenzij je er zelf in hebt gezeten. TO doet een heel goede poging om het zich voor te stellen door niet zomaar aan het verdriet van de ander voorbij te gaan. Moet vreugde altijd voor gaan op verdriet? Ik hoop het toch niet. Vreugde en verdriet kunnen ook naast elkaar staan. TO heeft ook verdriet omdat het bij haar zus niet vanzelf gaat. Zij zou ook graag tante willen worden na een onbezorgde zwangerschap!
[...]
Ik begrijp het helemaal en ik ben ook met jouw eens , ik denk misschien te simpel over dingen , en voor TO is het gevoel dubbel natuurlijk , maar ik vind ook als zus zijnde ook blij voor TO moet zijn , door haar zus kan ze nu niet helemaal genieten van haar zwangerschap en nu moet ze rekening mee houden met het blij zijn van , moet zij daar door 9 maanden lang op er teentjes lopen dan ? En daarna dan ? Ze zou moeten wennen aan het idee dat ze eerder tante wordt dan moeder .
Nee! Door de verminderde vruchtbaarheid van haar zus. Niet door de zus zelf. Dat is een enorm groot verschil.
Door deze woordkeus kom je op mij juist over als iemand die verwijtend zou reageren. Ik hoop dat ik het totaal verkeerd inschat.
De impact van de MMM kan je je niet voorstellen tenzij je er zelf in hebt gezeten. TO doet een heel goede poging om het zich voor te stellen door niet zomaar aan het verdriet van de ander voorbij te gaan. Moet vreugde altijd voor gaan op verdriet? Ik hoop het toch niet. Vreugde en verdriet kunnen ook naast elkaar staan. TO heeft ook verdriet omdat het bij haar zus niet vanzelf gaat. Zij zou ook graag tante willen worden na een onbezorgde zwangerschap!
woensdag 14 november 2012 om 15:53
woensdag 14 november 2012 om 16:02
allereerst GEFELICITEERD
Ik zou het liever door de telefoon willen horen. Omdat jij (zus) me dan niet kan zien en me inderdaad makkelijker bijeen kan rapen ipv face to face. Het zou namelijk kunnen zijn dat ze tijdens het gesprek opstaat om even alleen te willen zijn. Dan voel jij je weer bezwaard....
Maar je mag echt wel blij zijn voor jezelf hoor, jouw vreugde hoeft echt niet te wijken voor het verdriet van je zus. Je kan er tenslotte ook niks aan dat het bij jou wel lukt en bij haar niet.
Ik zou het liever door de telefoon willen horen. Omdat jij (zus) me dan niet kan zien en me inderdaad makkelijker bijeen kan rapen ipv face to face. Het zou namelijk kunnen zijn dat ze tijdens het gesprek opstaat om even alleen te willen zijn. Dan voel jij je weer bezwaard....
Maar je mag echt wel blij zijn voor jezelf hoor, jouw vreugde hoeft echt niet te wijken voor het verdriet van je zus. Je kan er tenslotte ook niks aan dat het bij jou wel lukt en bij haar niet.
woensdag 14 november 2012 om 16:03
quote:-kaetje- schreef op woensdag 14 november 2012 15:52 <blockquote><div>quote:</div><div class="message-quote-div"><b><a href="alexatje in "Hoe vertellen dat ik zwanger ben, als he..."" class="messagelink">alexatje schreef op 14 november 2012 @ 15:48</a>:</b>
[...]
Ik begrijp het helemaal en ik ben ook met jouw eens , ik denk misschien te simpel over dingen , en voor TO is het gevoel dubbel natuurlijk , maar ik vind ook als zus zijnde ook blij voor TO moet zijn , <b>door haar zus </b>kan ze nu niet helemaal genieten van haar zwangerschap en nu moet ze rekening mee houden met het blij zijn van , moet zij daar door 9 maanden lang op er teentjes lopen dan ? En daarna dan ? Ze zou moeten wennen aan het idee dat ze eerder tante wordt dan moeder .</div></blockquote>
Nee! Door de verminderde vruchtbaarheid van haar zus. Niet door de zus zelf. Dat is een enorm groot verschil.
Door deze woordkeus kom je op mij juist over als iemand die verwijtend zou reageren. Ik hoop dat ik het totaal verkeerd inschat.
De impact van de MMM kan je je niet voorstellen tenzij je er zelf in hebt gezeten. TO doet een heel goede poging om het zich voor te stellen door niet zomaar aan het verdriet van de ander voorbij te gaan. Moet vreugde altijd voor gaan op verdriet? Ik hoop het toch niet. Vreugde en verdriet kunnen ook naast elkaar staan. TO heeft ook verdriet omdat het bij haar zus niet vanzelf gaat. Zij zou ook graag tante willen worden na een onbezorgde zwangerschap!
[...]
Ik begrijp het helemaal en ik ben ook met jouw eens , ik denk misschien te simpel over dingen , en voor TO is het gevoel dubbel natuurlijk , maar ik vind ook als zus zijnde ook blij voor TO moet zijn , <b>door haar zus </b>kan ze nu niet helemaal genieten van haar zwangerschap en nu moet ze rekening mee houden met het blij zijn van , moet zij daar door 9 maanden lang op er teentjes lopen dan ? En daarna dan ? Ze zou moeten wennen aan het idee dat ze eerder tante wordt dan moeder .</div></blockquote>
Nee! Door de verminderde vruchtbaarheid van haar zus. Niet door de zus zelf. Dat is een enorm groot verschil.
Door deze woordkeus kom je op mij juist over als iemand die verwijtend zou reageren. Ik hoop dat ik het totaal verkeerd inschat.
De impact van de MMM kan je je niet voorstellen tenzij je er zelf in hebt gezeten. TO doet een heel goede poging om het zich voor te stellen door niet zomaar aan het verdriet van de ander voorbij te gaan. Moet vreugde altijd voor gaan op verdriet? Ik hoop het toch niet. Vreugde en verdriet kunnen ook naast elkaar staan. TO heeft ook verdriet omdat het bij haar zus niet vanzelf gaat. Zij zou ook graag tante willen worden na een onbezorgde zwangerschap!
