Zwanger
alle pijlers
Hoe vertellen dat ik zwanger ben, als het bij zus niet lukt.
woensdag 14 november 2012 om 13:14
Tsja, de titel zegt het eigenlijk wel. Ik ben nog in de eerste weken, dus er is absoluut een kans dat we het misschien wel niet hoeven te vertellen, maar wil me er alvast op voorbereiden.
Mijn zus is nu al een hele poos bezig om zwanger te worden en het lukt niet. Medische molen, acupunctuur, yoga, kruiden etc. zijn de revue al gepasseerd.
Ik heb het nog tegen niemand gezegd. We weten het nu twee weken.
Ik zat te denken dat ik het misschien beter eerst tegen haar kan zeggen en daarna pas tegen mijn ouders.
Ik denk als ik het zeg als we allemaal samen zijn, dan is het voor mijn ouders natuurlijk heel schrijnend dat ze met één blije dochter zitten en één verdrietige.
Zus woont op ongeveer 3 uur reizen. Ik ga niet vaak lang en wanneer ik nu voor de kerst nog wil afspreken dan zal ze wel aanvoelen dat er iets is, want ik heb haar een kleine maand geleden nog gezien.
Zowel ouders als zus weten niet dat ik met anticonceptie ben gestopt.
Ik heb nog stille hoop dat mijn zus eerder met goed nieuws komt, maar ben bang dat dit niet het geval is.
Misschien vrouwen in een zelfde situatie geweest of in de situatie van mijn zus. Wat moet ik wél doen, wat juist niet?
Mijn zus is nu al een hele poos bezig om zwanger te worden en het lukt niet. Medische molen, acupunctuur, yoga, kruiden etc. zijn de revue al gepasseerd.
Ik heb het nog tegen niemand gezegd. We weten het nu twee weken.
Ik zat te denken dat ik het misschien beter eerst tegen haar kan zeggen en daarna pas tegen mijn ouders.
Ik denk als ik het zeg als we allemaal samen zijn, dan is het voor mijn ouders natuurlijk heel schrijnend dat ze met één blije dochter zitten en één verdrietige.
Zus woont op ongeveer 3 uur reizen. Ik ga niet vaak lang en wanneer ik nu voor de kerst nog wil afspreken dan zal ze wel aanvoelen dat er iets is, want ik heb haar een kleine maand geleden nog gezien.
Zowel ouders als zus weten niet dat ik met anticonceptie ben gestopt.
Ik heb nog stille hoop dat mijn zus eerder met goed nieuws komt, maar ben bang dat dit niet het geval is.
Misschien vrouwen in een zelfde situatie geweest of in de situatie van mijn zus. Wat moet ik wél doen, wat juist niet?
woensdag 14 november 2012 om 13:18
Niet in dezelfde situatie, wel zwanger.
Ik zou het haar inderdaad eerst vertellen, en apart van je ouders. Je zus zal wel blij voor je zijn, maar misschien niet superenthousiast. Daar moet je rekening mee houden.
Edit: en ik zou het haar face 2 face vertellen, niet via telefoon.
Edit#2 : en natuurlijk Gefeliciteerd!!
Ik zou het haar inderdaad eerst vertellen, en apart van je ouders. Je zus zal wel blij voor je zijn, maar misschien niet superenthousiast. Daar moet je rekening mee houden.
Edit: en ik zou het haar face 2 face vertellen, niet via telefoon.
Edit#2 : en natuurlijk Gefeliciteerd!!
woensdag 14 november 2012 om 13:19
Gefeliciteerd!
Eerlijk zijn. Ga naar haar toe en vertel het haar. Vul niet voor haar in, ga niet denken voor haar, maar doe wat juist is. En dat is het haar vertellen en haar de ruimte laten om te reageren. Natuurlijk zal ze heel ambivalente gevoelens hebben over jouw zwangerschap. Maar wat een vriendin tegen me zei: ik misgun het jou niet, en ik ben blij voor je, maar ik wil zelf zwanger zijn. Dus als ik verdrietig ben en niet enthousiast doe, neem me dat dan niet kwalijk. Ik ben gelukkig voor jou, maar het is confronterend voor mijn verdriet.
Eerlijk zijn. Ga naar haar toe en vertel het haar. Vul niet voor haar in, ga niet denken voor haar, maar doe wat juist is. En dat is het haar vertellen en haar de ruimte laten om te reageren. Natuurlijk zal ze heel ambivalente gevoelens hebben over jouw zwangerschap. Maar wat een vriendin tegen me zei: ik misgun het jou niet, en ik ben blij voor je, maar ik wil zelf zwanger zijn. Dus als ik verdrietig ben en niet enthousiast doe, neem me dat dan niet kwalijk. Ik ben gelukkig voor jou, maar het is confronterend voor mijn verdriet.
woensdag 14 november 2012 om 13:19
Hè getsie, vervelende situatie. Ik heb ook twee bekende stellen die al een tijd in de medische molen zien en die heb ik het inderdaad beiden heel snel (voor de rest) verteld. Zo kunnen zijn zich voorbereiden op wanneer het nieuws door de familie/vrienden groep gaat en ze gaven beiden adam het erg prettig te vinden het 1 op 1 te horen. Kan me voorstellen dat het voor je zus niet heel fijn is bij een jubelende oma in spe te zitten en voor de andere familie is het ook lastiger. Ga dus inderdaad binnenkort na haar toe en vertel het.
woensdag 14 november 2012 om 13:20
woensdag 14 november 2012 om 13:22
bij mij heeft het 3,5 jaar geduurd en ben nu (eindelijk) zwanger. kan me dus best inleven in je zus. ik zou heb haar gewoon vertellen (aan haar en haar man samen want dat heeft ze wat steun). ik vond het soms erg moeilijk hoor, als ik dan van mensen hoorde"ja we zijn er zo blij mee en het was eigenlijk niet gepland" terwijl het bij ons maar niet wilde lukken. maar ik heb altijd meer moeite gehad met de zwangerschappen om me heen dan als de kindjes er eenmaal waren, dan werd het vanzelf leuk. Het is mij gelukt om altijd wel blij te reageren maar ik kan me ook goed voorstellen als je zus even volschiet. het is dan ook niet dat je niet blij kunt zijn voor een ander, maar je wordt wel extra geconfronteerd met het '' defect' zijn van je eigen lichaam.
als je nog specifieke vragen hebt wil ik best laten weten hoe ik het die periode heb beleefd.
als je nog specifieke vragen hebt wil ik best laten weten hoe ik het die periode heb beleefd.
woensdag 14 november 2012 om 13:23
Lastig is dit hè TO. Ik heb in een soortgelijke situatie gezeten. Wij hebben het vertelt op het moment dat haar partner ook thuis was. Zo was ze i.i.g. niet alleen toen wij weer weggingen. Wacht niet te lang met vertellen als je er bent. Helemaal omdat je denkt dat ze iets zal vermoeden als je nu langsgaat. En hou ook in je achterhoofd dat de kans er is dat ze het niet goed oppakt. De reactie bij ons was héél, héél heftig.
En gefeliciteerd natuurlijk!
En gefeliciteerd natuurlijk!
woensdag 14 november 2012 om 13:24
Bedankt voor de felicitaties.
Het voelt nu echt als een donkere wolk, ik ben zo plaatsvervangend verdrietig nu. Ik gun het haar zo erg dat ik het mezelf nu eigenlijk misgun.
Bij het testen moest ik ook meteen aan haar denken.
Ik denk dat jullie gelijk hebben dat ik toch langs moet gaan. Ik ga dan idd zonder mijn man. Dat doe ik meestal als ik 'gewoon' op visite ga.
Ik geloof best dat ze blij zal zijn voor me, maar het is de zoveelste klap, ik hoopte dat het bij ons net iets langer zou duren en dat zij in de tussentijd goed nieuws zou brengen.
Het voelt nu echt als een donkere wolk, ik ben zo plaatsvervangend verdrietig nu. Ik gun het haar zo erg dat ik het mezelf nu eigenlijk misgun.
Bij het testen moest ik ook meteen aan haar denken.
Ik denk dat jullie gelijk hebben dat ik toch langs moet gaan. Ik ga dan idd zonder mijn man. Dat doe ik meestal als ik 'gewoon' op visite ga.
Ik geloof best dat ze blij zal zijn voor me, maar het is de zoveelste klap, ik hoopte dat het bij ons net iets langer zou duren en dat zij in de tussentijd goed nieuws zou brengen.
woensdag 14 november 2012 om 13:26
woensdag 14 november 2012 om 13:28
Bij mij wilde het niet lukken, heeft uiteindelijk 7 jaar geduurd.
Mijn zus werd zwanger en heeft me dat gewoon eerlijk verteld toen. Zonder poespas, maar eerlijk, ook al was het pijnlijk voor mij (en moeilijk voor haar)
Ik ging huilen en kon niet meer stoppen, maar was tegelijkertijd heel blij voor haar en haar man en ook blij dat ik tante werd. Heel vreemd, allerlei emoties door elkaar.
Ik weet niet hoe je zus zal reageren, maar ik weet wel dat eerlijk vertellen de allerbeste optie is.
En denk er aan: je mag voor jezelf wel heel blij zijn, hoor! Voel mee met je zus, maar laat je blijdschap niet "verdonkeren" (raar woord, bestaat vast niet). Gefeliciteerd met je zwangerschap
Mijn zus werd zwanger en heeft me dat gewoon eerlijk verteld toen. Zonder poespas, maar eerlijk, ook al was het pijnlijk voor mij (en moeilijk voor haar)
Ik ging huilen en kon niet meer stoppen, maar was tegelijkertijd heel blij voor haar en haar man en ook blij dat ik tante werd. Heel vreemd, allerlei emoties door elkaar.
Ik weet niet hoe je zus zal reageren, maar ik weet wel dat eerlijk vertellen de allerbeste optie is.
En denk er aan: je mag voor jezelf wel heel blij zijn, hoor! Voel mee met je zus, maar laat je blijdschap niet "verdonkeren" (raar woord, bestaat vast niet). Gefeliciteerd met je zwangerschap
woensdag 14 november 2012 om 13:28
Gefeliciteerd met je zwangerschp!
Inderdaad, vertel het haar als je samen bent.
Wees eerlijk, dat je het ook moeilijk vind voor haar en dat je haar geen pijn wilt doen. Dat je niet goed weet hoe hier mee om te gaan ten opzichte van haar omdat je weet van haar verdriet.
Geef haar de tijd om aan het idee te wennen.
Inderdaad, vertel het haar als je samen bent.
Wees eerlijk, dat je het ook moeilijk vind voor haar en dat je haar geen pijn wilt doen. Dat je niet goed weet hoe hier mee om te gaan ten opzichte van haar omdat je weet van haar verdriet.
Geef haar de tijd om aan het idee te wennen.
woensdag 14 november 2012 om 13:29
Het heeft geen zin om 'plaatsvervangend verdrietig' te zijn. Je vult nl al voor haar in. Ik vond de zwangerschappen van mijn zus juist wel heel leuk en vind mijn neefje en nichtje ook echt geweldig. Het hoeft dus niet altijd heftig te zijn, mijn verdriet was er wwel, maar stond los van blijdschap voor zus en zwager.
Jj maakt het nu al bij voorbaat loodzwaar, dat is iet nodig. Net zoals het niet nodig is en niets toevoegt om je schuldig te voelen.
Doe een ding niet: ga niet roepen hoe snel, onverwacht en in een keer raak het allemaal was. Zelfs als dat al zo was, danhoud je dat lekker voor je.
Jj maakt het nu al bij voorbaat loodzwaar, dat is iet nodig. Net zoals het niet nodig is en niets toevoegt om je schuldig te voelen.
Doe een ding niet: ga niet roepen hoe snel, onverwacht en in een keer raak het allemaal was. Zelfs als dat al zo was, danhoud je dat lekker voor je.
woensdag 14 november 2012 om 13:30
Ik denk dat langs gaan en persoonlijk vertellen idd de beste optie is. Misschien kun je haar gewoon "casual" bellen, proberen uit te vinden of ze thuis is en dan onaangekondigd langs gaan?
Ik denk dat het belangrijkste voor haar zal zijn, dat jij rekening met haar en haar gevoelens houdt. Het zal best even heel hard aankomen, en dat mag ook best. Later is er hopelijk weer meer ruimte voor blijdschap en gunnen. En zo niet, dan betekent dat alleen maar dat haar verdriet zo groot is dat ze gewoon echt even niet anders kan.
Voor wat betreft het wel of niet betrekken bij jouw zwangerschap, denk ik dat je gewoon het best kunt vragen wat zij wil. Geef haar ook de tijd om daar over na te denken, of om op een later moment anders te beslissen.
Ik denk dat het belangrijkste voor haar zal zijn, dat jij rekening met haar en haar gevoelens houdt. Het zal best even heel hard aankomen, en dat mag ook best. Later is er hopelijk weer meer ruimte voor blijdschap en gunnen. En zo niet, dan betekent dat alleen maar dat haar verdriet zo groot is dat ze gewoon echt even niet anders kan.
Voor wat betreft het wel of niet betrekken bij jouw zwangerschap, denk ik dat je gewoon het best kunt vragen wat zij wil. Geef haar ook de tijd om daar over na te denken, of om op een later moment anders te beslissen.
woensdag 14 november 2012 om 13:31
quote:dommiedom schreef op 14 november 2012 @ 13:28:
Qua tijd. Wachten tot de 12 weken? Als het mis gaat, dan is het ook rot om het te vertellen. Ik denk alleen wel dat ik het moeilijk vind om tot 12 weken te wachten.
Zo snel mogelijk of liever wachten op wat meer zekerheid.Je hoeft niet te wachten tot twaalf weken. In de eerste plaats omdat het altijd mis kan gaan, in de tweede plaats omdat het heel fijn kan zijn om ook te kunnen delen wanneer er echt iets mis blijkt. Je familie en vrienden zijn er in goede en slechte tijden, toch?
Qua tijd. Wachten tot de 12 weken? Als het mis gaat, dan is het ook rot om het te vertellen. Ik denk alleen wel dat ik het moeilijk vind om tot 12 weken te wachten.
Zo snel mogelijk of liever wachten op wat meer zekerheid.Je hoeft niet te wachten tot twaalf weken. In de eerste plaats omdat het altijd mis kan gaan, in de tweede plaats omdat het heel fijn kan zijn om ook te kunnen delen wanneer er echt iets mis blijkt. Je familie en vrienden zijn er in goede en slechte tijden, toch?
woensdag 14 november 2012 om 13:31
woensdag 14 november 2012 om 13:32
Ik zou het als zus zijnde wel waarderen als je het zou vertellen, hoe ze ermee omgaat is een tweede, blijft lullig natuurlijk voor haar maar leuk voor jou, zo is het.
Ik herken het zelf wel, ik heb 2 oudere broers, waarvan een nooit kinderen wou en heeft er nu 2, ik heb al jarenlang een kinderwens maar is bij mij helaas anders gelopen en maakt mij soms verdrietig en als ik niet lekker in mijn vel zit dan baal ik er ook regelmatig van, maar ik gun het hun beide wel en ben ook gek op mijn neefjes en nichtjes. Zo is het leven nu eenmaal, hoe moeilijk vaak ook.
Ik herken het zelf wel, ik heb 2 oudere broers, waarvan een nooit kinderen wou en heeft er nu 2, ik heb al jarenlang een kinderwens maar is bij mij helaas anders gelopen en maakt mij soms verdrietig en als ik niet lekker in mijn vel zit dan baal ik er ook regelmatig van, maar ik gun het hun beide wel en ben ook gek op mijn neefjes en nichtjes. Zo is het leven nu eenmaal, hoe moeilijk vaak ook.
woensdag 14 november 2012 om 13:32
quote:dommiedom schreef op 14 november 2012 @ 13:28:
Qua tijd. Wachten tot de 12 weken? Als het mis gaat, dan is het ook rot om het te vertellen. Ik denk alleen wel dat ik het moeilijk vind om tot 12 weken te wachten.
Zo snel mogelijk of liever wachten op wat meer zekerheid.Ik zou niet wachten. Juist ook als het mis gaat, kun je elkaars steun hard gebruiken.
Qua tijd. Wachten tot de 12 weken? Als het mis gaat, dan is het ook rot om het te vertellen. Ik denk alleen wel dat ik het moeilijk vind om tot 12 weken te wachten.
Zo snel mogelijk of liever wachten op wat meer zekerheid.Ik zou niet wachten. Juist ook als het mis gaat, kun je elkaars steun hard gebruiken.
woensdag 14 november 2012 om 13:32
Ik zou het prettiger vinden om het via de telefoon te horen. (Wij zijn nu 5 jaar bezig). Zo kan ze het daarna even privé verwerken op de manier dat voor haar het fijnst voelt.
Wel zo snel mogelijk vertellen hoor, het is moeilijk maar ze zal ook echt wel blij zijn hoor.
Betrekken bij de zwangerschap zou ik wel fijn vinden. Ik heb heel veel neefjes en nichtjes van mijn mans kant, maar ik word nooit ergens bij betrokken. Nooit word er gevraagd of ik wil oppassen, met kerst word er naar de andere broers en zussen wel een foto kaart verstuurd met de kinderen er op, wij krijgen een standaard kaartje, etc. Bij de laatste geboorte hoorden wij het pas een dag later dan de rest van de familie.
Dat voelt helemaal niet leuk! Als mijn enige zusje zwanger zou worden zou ik zo blij zijn! En ik denk dat zij mij het ook zou gunnen om een speciale band op te kunnen bouwen met haar kindje.
Wel zo snel mogelijk vertellen hoor, het is moeilijk maar ze zal ook echt wel blij zijn hoor.
Betrekken bij de zwangerschap zou ik wel fijn vinden. Ik heb heel veel neefjes en nichtjes van mijn mans kant, maar ik word nooit ergens bij betrokken. Nooit word er gevraagd of ik wil oppassen, met kerst word er naar de andere broers en zussen wel een foto kaart verstuurd met de kinderen er op, wij krijgen een standaard kaartje, etc. Bij de laatste geboorte hoorden wij het pas een dag later dan de rest van de familie.
Dat voelt helemaal niet leuk! Als mijn enige zusje zwanger zou worden zou ik zo blij zijn! En ik denk dat zij mij het ook zou gunnen om een speciale band op te kunnen bouwen met haar kindje.
woensdag 14 november 2012 om 13:33
Zo snel mogelijk persoonlijk gaan vertellen.
En die laatste zin zou ik niet tegen haar zeggen. (dit: ik hoopte dat het bij ons net iets langer zou duren en dat zij in de tussentijd goed nieuws zou brengen.) Praat er (in elk geval in eerste instantie) ook niet over hoe lang het geduurd heeft om zwanger te worden. Tenzij ze er naar vraagt.
Ik heb zelf 4 jaar in de MMM gezeten en toen ik zwanger was zijn we op 1 dag mijn ouders en schoonouders, mijn oma, mijn schoozusje + vriend en uiteindelijk mijn broer en schoonzus gaan vertellen dat het raak was. Dat laatste was het moeilijkst want zij kunnen zelf geen kinderen krijgen. Mijn schoonzusje begon keihard te huilen en ik heb mee staan janken. Het was heftig maar toen het nieuws er uit was was het ook goed. Maar het blijft pijnlijk. Wij hebben ze ook beloofd dat ze met zijn tweeën zouden zijn bij het eerste bezoek. Dat er geen andere familie zou zijn. Onze kraamhulp wist van hun situatie en ging er ook heel goed mee om. Ze liet niet blijken dat ze het wist maar was toch behoedzaam en extra lief.
En die laatste zin zou ik niet tegen haar zeggen. (dit: ik hoopte dat het bij ons net iets langer zou duren en dat zij in de tussentijd goed nieuws zou brengen.) Praat er (in elk geval in eerste instantie) ook niet over hoe lang het geduurd heeft om zwanger te worden. Tenzij ze er naar vraagt.
Ik heb zelf 4 jaar in de MMM gezeten en toen ik zwanger was zijn we op 1 dag mijn ouders en schoonouders, mijn oma, mijn schoozusje + vriend en uiteindelijk mijn broer en schoonzus gaan vertellen dat het raak was. Dat laatste was het moeilijkst want zij kunnen zelf geen kinderen krijgen. Mijn schoonzusje begon keihard te huilen en ik heb mee staan janken. Het was heftig maar toen het nieuws er uit was was het ook goed. Maar het blijft pijnlijk. Wij hebben ze ook beloofd dat ze met zijn tweeën zouden zijn bij het eerste bezoek. Dat er geen andere familie zou zijn. Onze kraamhulp wist van hun situatie en ging er ook heel goed mee om. Ze liet niet blijken dat ze het wist maar was toch behoedzaam en extra lief.
woensdag 14 november 2012 om 13:33
Ja dommiedom, maar geloof maar dat het ook niet fijn is om de ontvangende partij te zijn van al dat plaatsvervangend verdriet, schuldgevoel etc. Of dat mensen je gaan ontwijken, dingen liever niet vertellen etc. Uiteindelijk is ze ook je ZUS, naast die vrouw die zelf graag zwanger zou willen zijn. Dat weegt altijd nog het zwaarst.
