Zwanger
alle pijlers
Ik zit in een nachtmerrie!
dinsdag 14 augustus 2012 om 11:29
Hallo iedereen!
De wanhoop is me nabij. Alle hulp is welkom.
Een lang verhaal maar probeer zo kort en duidelijk mogelijk te zijn.
Zwangerschap van mn zoontje (geboren 24 dec 2011) ging goed. De bevalling helemaal niet. Hij zat zo klem als een huis. Noodbel geluid ik plat gedrukt maar nog steeds klem. Eindelijk toen hij al geen hartslag meer had en helemaal verkleurd na ongelofelijk aantal knippen was ie er. Ontzettend groot en was sterrenkijker. Na 15 min naar couveuse afd. aan comp. Ging snel erg goed met hem. Iedereen bij de bevalling was erg geschokt. Maakten dit niet zomaar mee. Maar zoon lief is een keiharde vechter met levenlust waar je U tegen zegt. Binnen week over geboorte gewicht heen. Allemaal prima. En nog steeds ziet ie er prima uit. Kruipt als een gek klimt ergens tegen op staat paar tellen zelfstandig te wiebelen op zn benen. Dus loopt erg vooruit op wat zou moeten. Waarschijnlijk gaat hij met twee weken van de bank staand zich overgooien naar de tafel en dan zal het niet lang meer duren of ik ren en vlieg achter een kind aan wat nog lang niet begrijpt wat wel en niet kan, maar wel alles doet en wil. Als ik tegen hem zeg, Nee mag niet, dan snapt ie er serieus niks van. Terwijl mn dochter toen nog niet zoveel deed maar dat wel al begreep. Hij leert zo snel omdat het in zn karakter zit. Hij zal, hij moet en het geschied is zijn motto. En als je denkt dat je het van hem wint, dan houdt hij het toch net langer vol dan jij. Ik hou heel veel van hem en zou hem nooit kwijt willen of pijn doen. Hij is zeer goedlachs en een heerlijk ventje.
Dit was kort even het positieve hoe ik over hem denk en hoe die is.
Nu het probleem.
Naast dat hij alles wil en wil kunnen, wil hij eigenlijk alleen maar bij mij zijn. Ik mag niet verder als een meter weg bij hem vandaan en dat is positief want meestal moet ik hem vast houden om me te laten bespringen, beknijpen slaan schoppen (mn bovenarmen en mn borsten liggen open en zijn blauw), te laten staan op de grond, te laten lopen enz enz. (ga niet zeggen schaf een loopstoel aan want dat idee hebben we al uitgevoerd, maar toen zei die: een loopstoel is geen mama dus dat mot ik niet) dikgedrukt moet zijn: Wil hij ook niet het moet echt mama zijn.Slapen wil die niet. En zo wel dan is hij zo weer wakker ook, want als je slaapt moet je vooral ook niet stil liggen. Bij een luier verschonen of slapen, zn benen of armen of hoofd stil houden zal ik maar niet meer proberen want hij zet net zo lang en hard kracht tot je zn botten hoort kraken. En dan ook nog het volgende: als hij zegt mama bedoelt hij ook mama, en dus niet papa of laat staan oma. Al is hij absoluut niet eenkennig. Want hij vind het prima, maar als je mama dan ook even weer int oog heb moet je er alles aan doen tot mama je weer vast heb. Regelmatig speel ik dus verstoppertje voor hem als ik bij zn oma ben want dan ben ik even van hem af. Tot hij honger krijgt, het volgende probleem. Want honger is honger en dan wel in het volgende: Borstvoeding maar wel uit de BORST! En als je het waagt om een fles te voorschijn te halen dan weet ie echt wel wat dat is. Begint heftig zn hoofd nee te schudden en als je aandringt dan wordt hij zo kwaad! Niet huilen maar gewoon nijdig. Knijpt je fijn, slaat schopt. Tot hij zo overstuur is dat je toch maar weer borst geeft. Alle tips met papa zonder mama in de buurt en oma met luchtje van mama erbij enz enz alles alles hebben we geprobeerd. En dan daarbij heeft ie ook nog koe eiwit allergie. En fruithapjes e.d. ook echt niet. stukjes brood ho maar. Oja banaan dat lust meneer wel. maar heeft nu al twee dagen niet gepoept, raar he! Mn borstvoeding loopt terug omdat ik totaal geen rust krijg, ok snachts niet want dan komt ie gewoon om de drie uur vanwege extreme honger.
Ik voel me uitgemergeld, op, moe en kapot. En zeer verdrietig over dat ik mn nu 2 jarige dochter niet de aandacht kan geven die ze gewoon nodig heeft en verdient. Ze is vaak boos op hem en dat is niet raar.
En zat ben ik het dat niemand me serieus neemt want hij ziet er prima uit lacht veel en vind het eventjes prima bij een ander. Ze snappen niet dat achter het lieve snoetje een dwing karakter schuil gaat.
De toekomst, ik hou mn hart vast. Als ik zeg dat iets niet mag zal die er schijt aan hebben en anders vecht ie het wel met me uit wat hij gaat winnen ook want dat doet ie nu al regelmatig puur op lichaamskracht.
Al is er iemand die ook zo'n kind heeft (gehad) laat alsjeblieft wat weten. Ik typ dit met tranen in mn ogen.
Help me!
(oja: uit laten hongeren is geen optie: Een dag in de week ging ik naar school: Oma oppassen: Hij; Gewoon de hele dag in honger staking: totaal 6 weken geprobeerd, maar je wint het niet van hem)
De wanhoop is me nabij. Alle hulp is welkom.
Een lang verhaal maar probeer zo kort en duidelijk mogelijk te zijn.
Zwangerschap van mn zoontje (geboren 24 dec 2011) ging goed. De bevalling helemaal niet. Hij zat zo klem als een huis. Noodbel geluid ik plat gedrukt maar nog steeds klem. Eindelijk toen hij al geen hartslag meer had en helemaal verkleurd na ongelofelijk aantal knippen was ie er. Ontzettend groot en was sterrenkijker. Na 15 min naar couveuse afd. aan comp. Ging snel erg goed met hem. Iedereen bij de bevalling was erg geschokt. Maakten dit niet zomaar mee. Maar zoon lief is een keiharde vechter met levenlust waar je U tegen zegt. Binnen week over geboorte gewicht heen. Allemaal prima. En nog steeds ziet ie er prima uit. Kruipt als een gek klimt ergens tegen op staat paar tellen zelfstandig te wiebelen op zn benen. Dus loopt erg vooruit op wat zou moeten. Waarschijnlijk gaat hij met twee weken van de bank staand zich overgooien naar de tafel en dan zal het niet lang meer duren of ik ren en vlieg achter een kind aan wat nog lang niet begrijpt wat wel en niet kan, maar wel alles doet en wil. Als ik tegen hem zeg, Nee mag niet, dan snapt ie er serieus niks van. Terwijl mn dochter toen nog niet zoveel deed maar dat wel al begreep. Hij leert zo snel omdat het in zn karakter zit. Hij zal, hij moet en het geschied is zijn motto. En als je denkt dat je het van hem wint, dan houdt hij het toch net langer vol dan jij. Ik hou heel veel van hem en zou hem nooit kwijt willen of pijn doen. Hij is zeer goedlachs en een heerlijk ventje.
Dit was kort even het positieve hoe ik over hem denk en hoe die is.
Nu het probleem.
Naast dat hij alles wil en wil kunnen, wil hij eigenlijk alleen maar bij mij zijn. Ik mag niet verder als een meter weg bij hem vandaan en dat is positief want meestal moet ik hem vast houden om me te laten bespringen, beknijpen slaan schoppen (mn bovenarmen en mn borsten liggen open en zijn blauw), te laten staan op de grond, te laten lopen enz enz. (ga niet zeggen schaf een loopstoel aan want dat idee hebben we al uitgevoerd, maar toen zei die: een loopstoel is geen mama dus dat mot ik niet) dikgedrukt moet zijn: Wil hij ook niet het moet echt mama zijn.Slapen wil die niet. En zo wel dan is hij zo weer wakker ook, want als je slaapt moet je vooral ook niet stil liggen. Bij een luier verschonen of slapen, zn benen of armen of hoofd stil houden zal ik maar niet meer proberen want hij zet net zo lang en hard kracht tot je zn botten hoort kraken. En dan ook nog het volgende: als hij zegt mama bedoelt hij ook mama, en dus niet papa of laat staan oma. Al is hij absoluut niet eenkennig. Want hij vind het prima, maar als je mama dan ook even weer int oog heb moet je er alles aan doen tot mama je weer vast heb. Regelmatig speel ik dus verstoppertje voor hem als ik bij zn oma ben want dan ben ik even van hem af. Tot hij honger krijgt, het volgende probleem. Want honger is honger en dan wel in het volgende: Borstvoeding maar wel uit de BORST! En als je het waagt om een fles te voorschijn te halen dan weet ie echt wel wat dat is. Begint heftig zn hoofd nee te schudden en als je aandringt dan wordt hij zo kwaad! Niet huilen maar gewoon nijdig. Knijpt je fijn, slaat schopt. Tot hij zo overstuur is dat je toch maar weer borst geeft. Alle tips met papa zonder mama in de buurt en oma met luchtje van mama erbij enz enz alles alles hebben we geprobeerd. En dan daarbij heeft ie ook nog koe eiwit allergie. En fruithapjes e.d. ook echt niet. stukjes brood ho maar. Oja banaan dat lust meneer wel. maar heeft nu al twee dagen niet gepoept, raar he! Mn borstvoeding loopt terug omdat ik totaal geen rust krijg, ok snachts niet want dan komt ie gewoon om de drie uur vanwege extreme honger.
Ik voel me uitgemergeld, op, moe en kapot. En zeer verdrietig over dat ik mn nu 2 jarige dochter niet de aandacht kan geven die ze gewoon nodig heeft en verdient. Ze is vaak boos op hem en dat is niet raar.
En zat ben ik het dat niemand me serieus neemt want hij ziet er prima uit lacht veel en vind het eventjes prima bij een ander. Ze snappen niet dat achter het lieve snoetje een dwing karakter schuil gaat.
De toekomst, ik hou mn hart vast. Als ik zeg dat iets niet mag zal die er schijt aan hebben en anders vecht ie het wel met me uit wat hij gaat winnen ook want dat doet ie nu al regelmatig puur op lichaamskracht.
Al is er iemand die ook zo'n kind heeft (gehad) laat alsjeblieft wat weten. Ik typ dit met tranen in mn ogen.
Help me!
(oja: uit laten hongeren is geen optie: Een dag in de week ging ik naar school: Oma oppassen: Hij; Gewoon de hele dag in honger staking: totaal 6 weken geprobeerd, maar je wint het niet van hem)
dinsdag 14 augustus 2012 om 12:06
Ik vind de tip om iets helemaal alleen met je dochtertje te gaan doen een hele goede.
Zo heeft zij mama lekker voor haarzelf, niet delen met broeetje die steeds de aandacht trekt.
Ook beter voor de relatie tussen je twee kinderen ( kan mij zo voorstellen dat je dochter haar broer niet zo leuk vind door dit alles want zij wil ook aandacht).
Ga lekker meiden dingen doen of vraag haar eens wat ze wil doen met mama.
Naar de speeltuin? Koekjes bakken?
Zo heeft zij mama lekker voor haarzelf, niet delen met broeetje die steeds de aandacht trekt.
Ook beter voor de relatie tussen je twee kinderen ( kan mij zo voorstellen dat je dochter haar broer niet zo leuk vind door dit alles want zij wil ook aandacht).
Ga lekker meiden dingen doen of vraag haar eens wat ze wil doen met mama.
Naar de speeltuin? Koekjes bakken?
dinsdag 14 augustus 2012 om 12:14
Madieken:
Ja heb een hele zware bevalling gehad en heeft lang geduurd voor ik het besefte kon gaan verwerken en nee verwerkt is een groot woord. psychisch heel zwaar gehad, maar ben gewoon te nuchter en te positief toekomst gericht om een beetje depressief te gaan zitten doen. maar wat je zei help wel relativeren. Maar tis zo zwaar en als er eigenlijk niemand is die het snapt dan voelt het of je er alleen voor staat en echt af en toe niet meer weet hoe verder.
Maar bedankt voor de tips!
Ja heb een hele zware bevalling gehad en heeft lang geduurd voor ik het besefte kon gaan verwerken en nee verwerkt is een groot woord. psychisch heel zwaar gehad, maar ben gewoon te nuchter en te positief toekomst gericht om een beetje depressief te gaan zitten doen. maar wat je zei help wel relativeren. Maar tis zo zwaar en als er eigenlijk niemand is die het snapt dan voelt het of je er alleen voor staat en echt af en toe niet meer weet hoe verder.
Maar bedankt voor de tips!
dinsdag 14 augustus 2012 om 12:20
quote:kingma schreef op 14 augustus 2012 @ 12:14:
Ja heb een hele zware bevalling gehad en heeft lang geduurd voor ik het besefte kon gaan verwerken en nee verwerkt is een groot woord. psychisch heel zwaar gehad, maar ben gewoon te nuchter en te positief toekomst gericht om een beetje depressief te gaan zitten doen. maar wat je zei help wel relativeren. Maar tis zo zwaar en als er eigenlijk niemand is die het snapt dan voelt het of je er alleen voor staat en echt af en toe niet meer weet hoe verder.
Maar bedankt voor de tips!Je hebt een hele zware bevalling gehad en een zoontje dat heel veel aandacht vraagt... Je hebt het idee dat je in een nachtmerrie zit. Dat kan ik me voorstellen, door wat je dus al meemaakt vanaf je bevalling. Zou het daarom niet kunnen dat je pnd achtige gevoelens hebt? Lijkt me best voor de hand liggen.
Je wilt jezelf misschien niet zo zien, doordat je jezelf ziet als een nuchter en toekomstgericht persoon, maar dit radeloze gevoel herken je dus niet van jezelf...
Ja heb een hele zware bevalling gehad en heeft lang geduurd voor ik het besefte kon gaan verwerken en nee verwerkt is een groot woord. psychisch heel zwaar gehad, maar ben gewoon te nuchter en te positief toekomst gericht om een beetje depressief te gaan zitten doen. maar wat je zei help wel relativeren. Maar tis zo zwaar en als er eigenlijk niemand is die het snapt dan voelt het of je er alleen voor staat en echt af en toe niet meer weet hoe verder.
Maar bedankt voor de tips!Je hebt een hele zware bevalling gehad en een zoontje dat heel veel aandacht vraagt... Je hebt het idee dat je in een nachtmerrie zit. Dat kan ik me voorstellen, door wat je dus al meemaakt vanaf je bevalling. Zou het daarom niet kunnen dat je pnd achtige gevoelens hebt? Lijkt me best voor de hand liggen.
Je wilt jezelf misschien niet zo zien, doordat je jezelf ziet als een nuchter en toekomstgericht persoon, maar dit radeloze gevoel herken je dus niet van jezelf...
dinsdag 14 augustus 2012 om 12:30
@Kingma:
Indertijd had ik veel aan het Vivaforum (lotgenoten). En wat ik toen niet geloofde of waarvan ik dacht 'ja lekker makkelijk praten', dat is wel uitgekomen: het gaat een keer over.
Verder vind ik je uitleg niet hysterisch overkomen. En wat betreft woordkeuze (ringeloren), je neemt gewoon een woord om een situatie te beschrijven.
Indertijd had ik veel aan het Vivaforum (lotgenoten). En wat ik toen niet geloofde of waarvan ik dacht 'ja lekker makkelijk praten', dat is wel uitgekomen: het gaat een keer over.
Verder vind ik je uitleg niet hysterisch overkomen. En wat betreft woordkeuze (ringeloren), je neemt gewoon een woord om een situatie te beschrijven.
dinsdag 14 augustus 2012 om 12:42
Hai kingma,
Hier ook zo een jochie die aan mama plakt. Tot driftbuien aan toe. Knalrood word hij dan. En het is geen huilen, maar gillen van frustratie.
Was ook een huilbaby.
Op t toppunt, 4 maanden, ben ik in de tuin gaan staan, handen op m'n oren gedaan en geroepen: ik hoor je niet! Ik was zelf nog aan t proberen te herstellen van bekkenintabiliteit. En had veel fysio.
Toen hebben we inderdaad ingegrepen, eb een kinderarts ingeschakeld. Ik was daarvoor al tig keer naar de HA en cb geweest. En die zeiden: ja, je hebt gewoon pech.
Hij kreeg tot een maand geleden zelfs nog nachtvoeding, zodat hij niet de boel bij elkaar zou krijsen. En inderdaad, het knijpen tojdens t voeden. Alsof hij aan t melken is. Maar er zit zoveel kracht in die handjes.
De buren in ons oude huis kwamen ook vaak aan de deur, om te vragen of ik hulp nodig had. En soms om 5 minuten op te passen, zodat ik even alleen met de oudste een rondje kon gaan lopen. Met 5 maanden kwamen erachter wat er scheelde, dus toen werd het huilen minder. Eindelijk!
Nu is hij bijna 14 maanden. En kan lopen, dat scheelt al een hoop. Hij lacht ook meer, kan meer, doet meer.
Maar de driftbuien heeft hij nog steeds. Vooral als er veel "vreemden" zijn zet hij het op een krijsen. En gaat dan op de grond liggen en trappen met z'n voeten. Ik schenk er weinig aandacht meer aan. En leid hem af met iets anders. Ze komen nu ook steeds minder vaak voor.
Als hij in de wagen zit En mensen gaan naar hem kijken (over de buggy heenhangen) dan gromt hij zelfs.
Maar hij kan ook heel goed alleen spelen. Of met z'n zus. Is gek op muziek, en danst op elk geluid.
En als hij lacht dan smelt ik, en iedereen die hem hoort.
Het was een super zwaar jaar. En soms dacht ik net als jij: wat een nachtmerrie!!! Maar nu, na ruim een jaar gaat het al zoveel beter.
Elke dag gaat t al beter.
Hier ook zo een jochie die aan mama plakt. Tot driftbuien aan toe. Knalrood word hij dan. En het is geen huilen, maar gillen van frustratie.
Was ook een huilbaby.
Op t toppunt, 4 maanden, ben ik in de tuin gaan staan, handen op m'n oren gedaan en geroepen: ik hoor je niet! Ik was zelf nog aan t proberen te herstellen van bekkenintabiliteit. En had veel fysio.
Toen hebben we inderdaad ingegrepen, eb een kinderarts ingeschakeld. Ik was daarvoor al tig keer naar de HA en cb geweest. En die zeiden: ja, je hebt gewoon pech.
Hij kreeg tot een maand geleden zelfs nog nachtvoeding, zodat hij niet de boel bij elkaar zou krijsen. En inderdaad, het knijpen tojdens t voeden. Alsof hij aan t melken is. Maar er zit zoveel kracht in die handjes.
De buren in ons oude huis kwamen ook vaak aan de deur, om te vragen of ik hulp nodig had. En soms om 5 minuten op te passen, zodat ik even alleen met de oudste een rondje kon gaan lopen. Met 5 maanden kwamen erachter wat er scheelde, dus toen werd het huilen minder. Eindelijk!
Nu is hij bijna 14 maanden. En kan lopen, dat scheelt al een hoop. Hij lacht ook meer, kan meer, doet meer.
Maar de driftbuien heeft hij nog steeds. Vooral als er veel "vreemden" zijn zet hij het op een krijsen. En gaat dan op de grond liggen en trappen met z'n voeten. Ik schenk er weinig aandacht meer aan. En leid hem af met iets anders. Ze komen nu ook steeds minder vaak voor.
Als hij in de wagen zit En mensen gaan naar hem kijken (over de buggy heenhangen) dan gromt hij zelfs.
Maar hij kan ook heel goed alleen spelen. Of met z'n zus. Is gek op muziek, en danst op elk geluid.
En als hij lacht dan smelt ik, en iedereen die hem hoort.
Het was een super zwaar jaar. En soms dacht ik net als jij: wat een nachtmerrie!!! Maar nu, na ruim een jaar gaat het al zoveel beter.
Elke dag gaat t al beter.
dinsdag 14 augustus 2012 om 12:46
Hier ook vergelijkbaar. Zoon is inmiddels 14, nog niet makkelijk en blijkt Asperger te hebben. Mss niet echt opbeurend, maar goed.
Overigens... Asperger dus, maar stiekem vraag ik me af of er niet iets in zijn hersentjes is gebeurd bij de geboorte. Na 2 uur persen, tig vacuumpompen die er letterlijk afschoten is hij met de keizersnee gehaald. Zijn bolletje zat vast in mijn bekken.
Ook zo'n snel kind en van kleins af aan al erg dwingend. Moest zelfs van papa niets hebben, alleen MAMA. Cognitief is hij trouwens wel van kleins af aan heel sterk geweest en nu nog.
Overigens... Asperger dus, maar stiekem vraag ik me af of er niet iets in zijn hersentjes is gebeurd bij de geboorte. Na 2 uur persen, tig vacuumpompen die er letterlijk afschoten is hij met de keizersnee gehaald. Zijn bolletje zat vast in mijn bekken.
Ook zo'n snel kind en van kleins af aan al erg dwingend. Moest zelfs van papa niets hebben, alleen MAMA. Cognitief is hij trouwens wel van kleins af aan heel sterk geweest en nu nog.
dinsdag 14 augustus 2012 om 12:49
Hoe moeilijk het ook is, je moet volhouden. Je hart gaat breken als je hem hoort huilen, soms uren lang, maar hij moet echt leren. Dat is goed voor hem en voor jou. Geloof me, dit heb ik meegemaakt, allemaal, behalve met het eten (wel alleen borstvoeding willen).
Nu, 11 jaar later, weet ik dat hij autisme heeft en veranderingen heel moeilijk voor hem zijn. Dat de beker niet geel maar blauw was, was al een gevecht van dagen lang om hem te laten drinken. Op de peuterspeelzaak heeft hij weken lang niet gedronken, omdat hij 'moest' van de leidster een pakje wicky ipv water hebben. Het kost veel energie om veranderingen te brengen, maar het lukt na veel gedoeld wel. En als je hem aan veranderingen laat wennen, gaat het veranderen zelf makkelijker (of hij is met de leeftijd makkelijker geworden).
Veel sterkte, meid. En geloof me, op een dag gaat het beter.
Nu, 11 jaar later, weet ik dat hij autisme heeft en veranderingen heel moeilijk voor hem zijn. Dat de beker niet geel maar blauw was, was al een gevecht van dagen lang om hem te laten drinken. Op de peuterspeelzaak heeft hij weken lang niet gedronken, omdat hij 'moest' van de leidster een pakje wicky ipv water hebben. Het kost veel energie om veranderingen te brengen, maar het lukt na veel gedoeld wel. En als je hem aan veranderingen laat wennen, gaat het veranderen zelf makkelijker (of hij is met de leeftijd makkelijker geworden).
Veel sterkte, meid. En geloof me, op een dag gaat het beter.
dinsdag 14 augustus 2012 om 12:51
quote:sabanaliber schreef op 14 augustus 2012 @ 11:35:
Zoek professionele hulp en niet hier op het viva forum. Bel het consultatiebureau en leg je zorgen uit. Zij weten de weg bij jou in de buurt.Ik had geen baat bij cb. Sterker nog, alles zat tussen mijn oren en hebben ze de echte hulp nog twee jaar weten tegen te houden, die schoften.
Zoek professionele hulp en niet hier op het viva forum. Bel het consultatiebureau en leg je zorgen uit. Zij weten de weg bij jou in de buurt.Ik had geen baat bij cb. Sterker nog, alles zat tussen mijn oren en hebben ze de echte hulp nog twee jaar weten tegen te houden, die schoften.
dinsdag 14 augustus 2012 om 12:54
Heel erg off topic @MEFS, je weet dat ik je Nederlands geweldig vind he? Maar als ik jou 'gedoeld' zie schrijven, hóór ik in mijn oren gewoon mijn Spaanse vriendinnen die NL met Spaans accent praten en vind ik je heel schattig... (sorry! ) Ik klink in het Spaans bijna als Van Gaal en daar mag je me om uitlachen hoor!!
dinsdag 14 augustus 2012 om 12:59
quote:intheheart schreef op 14 augustus 2012 @ 12:46:
Hier ook vergelijkbaar. Zoon is inmiddels 14, nog niet makkelijk en blijkt Asperger te hebben. Mss niet echt opbeurend, maar goed.
Overigens... Asperger dus, maar stiekem vraag ik me af of er niet iets in zijn hersentjes is gebeurd bij de geboorte. Na 2 uur persen, tig vacuumpompen die er letterlijk afschoten is hij met de keizersnee gehaald. Zijn bolletje zat vast in mijn bekken.
Ook zo'n snel kind en van kleins af aan al erg dwingend. Moest zelfs van papa niets hebben, alleen MAMA. Cognitief is hij trouwens wel van kleins af aan heel sterk geweest en nu nog.Ik heb bij de diagnose gevraagd of ik het had kunnen voorkomen. Autisme, en dus asperger ook, is genetisch bepaald. De geboorte, de opvoeding, de omgeving, niets heeft er mee te maken, wees gerust.
Hier ook vergelijkbaar. Zoon is inmiddels 14, nog niet makkelijk en blijkt Asperger te hebben. Mss niet echt opbeurend, maar goed.
Overigens... Asperger dus, maar stiekem vraag ik me af of er niet iets in zijn hersentjes is gebeurd bij de geboorte. Na 2 uur persen, tig vacuumpompen die er letterlijk afschoten is hij met de keizersnee gehaald. Zijn bolletje zat vast in mijn bekken.
Ook zo'n snel kind en van kleins af aan al erg dwingend. Moest zelfs van papa niets hebben, alleen MAMA. Cognitief is hij trouwens wel van kleins af aan heel sterk geweest en nu nog.Ik heb bij de diagnose gevraagd of ik het had kunnen voorkomen. Autisme, en dus asperger ook, is genetisch bepaald. De geboorte, de opvoeding, de omgeving, niets heeft er mee te maken, wees gerust.
dinsdag 14 augustus 2012 om 13:00
quote:Kastanjez schreef op 14 augustus 2012 @ 12:54:
Heel erg off topic @MEFS, je weet dat ik je Nederlands geweldig vind he? Maar als ik jou 'gedoeld' zie schrijven, hóór ik in mijn oren gewoon mijn Spaanse vriendinnen die NL met Spaans accent praten en vind ik je heel schattig... (sorry! ) Ik klink in het Spaans bijna als Van Gaal en daar mag je me om uitlachen hoor!! Ik hoop dat je Spaans meer van Cruif dan van Van Gaal is, want die doet alleen alsof die Spaans kan spreken. Ah! En ik ben niet schattig, oke?
Heel erg off topic @MEFS, je weet dat ik je Nederlands geweldig vind he? Maar als ik jou 'gedoeld' zie schrijven, hóór ik in mijn oren gewoon mijn Spaanse vriendinnen die NL met Spaans accent praten en vind ik je heel schattig... (sorry! ) Ik klink in het Spaans bijna als Van Gaal en daar mag je me om uitlachen hoor!! Ik hoop dat je Spaans meer van Cruif dan van Van Gaal is, want die doet alleen alsof die Spaans kan spreken. Ah! En ik ben niet schattig, oke?
dinsdag 14 augustus 2012 om 13:04
quote:Naski schreef op 14 augustus 2012 @ 12:46:
Heel erg eerste de post van Madieken. Je baby is niet abnormaal, de manier waarop jij reageert op hem is dat wel.
Nou nou... Dat vind ik nogal wat. Ik vind TO's reactie helemaal niet zo abnormaal eigenlijk. Ik snap wel dat ze uitgeput is.
TO, heel verstandig dat je naar de huisarts gaat en hulp vraagt
Vraag ook hulp aan mensen in je omgeving. Op die manier kun je even bijtanken. En leuke dingen doen met je dochter, die tip is al gegeven.
En kijk ook of borstvoeding niet teveel is voor je. Het is heel mooi als je ermee door kunt gaan natuurlijk, maar niet zo mooi als je er zelf aan onderdoor dreigt te gaan.
Sterkte!
Heel erg eerste de post van Madieken. Je baby is niet abnormaal, de manier waarop jij reageert op hem is dat wel.
Nou nou... Dat vind ik nogal wat. Ik vind TO's reactie helemaal niet zo abnormaal eigenlijk. Ik snap wel dat ze uitgeput is.
TO, heel verstandig dat je naar de huisarts gaat en hulp vraagt
Vraag ook hulp aan mensen in je omgeving. Op die manier kun je even bijtanken. En leuke dingen doen met je dochter, die tip is al gegeven.
En kijk ook of borstvoeding niet teveel is voor je. Het is heel mooi als je ermee door kunt gaan natuurlijk, maar niet zo mooi als je er zelf aan onderdoor dreigt te gaan.
Sterkte!
Hallo?!
dinsdag 14 augustus 2012 om 13:06
hmm, tijdens het lezen dacht ik even dat ik het zelf gepost had..ik heb zo ongeveer precies hetzelfde verhaal hier. Het geschop, gemep, gegil, gehuil, mama-ziek..Ik was ook op en broodmager (vanwege dieet voor tig allergieen en bv). Met 13 maanden gestopt met voeden onder luid protest van zoon, maar ik kon niet meer. Daarna een streng loop-naar-de-pomp beleid ingevoerd: Je hebt alles gehad wat je nodig hebt, je bent niet ziek, amuseer je maar, ik heb nog een dochter en dingen te doen, dus als jij vind dat je moet brullen en spartelen wens ik je veel plezier. Echt niet gemakkelijk, en het klinkt ontzettend gemeen, maar na een week werd het beter en nu is het gewoon een leuk kind die ik overal kan brengen.
Misschien kan de huisarts ook nog even laten onderzoeken of hij misschien nog andere allergieen heeft waar hij last van heeft? Mijn zoon bleek na een shockreactie op melk, nog veel meer ernstige en ook minder ernstige allergieen te hebben.
In ieder geval, heel veel sterkte, ik leef met je mee!!
Misschien kan de huisarts ook nog even laten onderzoeken of hij misschien nog andere allergieen heeft waar hij last van heeft? Mijn zoon bleek na een shockreactie op melk, nog veel meer ernstige en ook minder ernstige allergieen te hebben.
In ieder geval, heel veel sterkte, ik leef met je mee!!
dinsdag 14 augustus 2012 om 13:10
Inderdaad, mijn zoon had voedselallergien. In Spanje was al in het ziekenhuis gezegd dat hij koemelkallergie had, maar op het cb sprongen ze om hoog en omlaag dat het niet waar was. De kinderarts bevestigde dat hij koemelijk allergie had (onder andere). Hij moest ook een speciale melk hebben die de apotheek moest bestellen (dus geen hypoallergeen van de kruidvat). Daarom kon hij niet aan de fles wennen. Hij werd er ziek van, ook van de hypoallergene melk.
dinsdag 14 augustus 2012 om 13:14
dinsdag 14 augustus 2012 om 13:21
Iedereen heel erg bedankt!!
Kvoel me zo gesteund op afstand! Mooi dat internet.
En autisme komt veel vuldig voor in mn familie, allemaal mensen die ik tot een paar jaar geleden niet snapte en niet mocht. Sterker een broer met een stoornis die ons familie leven vergalde. Nu ik een vriendin heb die kinder psycholoog is snap ik er wat van en kan ik anders tegen deze mensen aan kijken.
Om eerlijk te zijn waren er veel momenten waarop ik dacht: Hij zal toch niet... Ik heb het mn vriendin ook niet durven vragen nog. Bij mn dochter zei ze gelijk al: o bij haar zit het allemaal goed. Heeft ze bij hem niet gezegd.
Als ik in de richting ga zegt ze snel: De hechting is iig goed.
maar dat van later zorg. eerst huisarts.
Heb hem net (omdat ik ergens las bekertje) uit een bekertje geitenmelk laten drinken. Hij vind het leuk!!! En mama blij. Net bij verschonen lag die me zo rustig in mn ogen aan te kijken. Kon ik lekker met hem kletsen. Ik heb genoten!!!
Bedankt iedereen!
Kvoel me zo gesteund op afstand! Mooi dat internet.
En autisme komt veel vuldig voor in mn familie, allemaal mensen die ik tot een paar jaar geleden niet snapte en niet mocht. Sterker een broer met een stoornis die ons familie leven vergalde. Nu ik een vriendin heb die kinder psycholoog is snap ik er wat van en kan ik anders tegen deze mensen aan kijken.
Om eerlijk te zijn waren er veel momenten waarop ik dacht: Hij zal toch niet... Ik heb het mn vriendin ook niet durven vragen nog. Bij mn dochter zei ze gelijk al: o bij haar zit het allemaal goed. Heeft ze bij hem niet gezegd.
Als ik in de richting ga zegt ze snel: De hechting is iig goed.
maar dat van later zorg. eerst huisarts.
Heb hem net (omdat ik ergens las bekertje) uit een bekertje geitenmelk laten drinken. Hij vind het leuk!!! En mama blij. Net bij verschonen lag die me zo rustig in mn ogen aan te kijken. Kon ik lekker met hem kletsen. Ik heb genoten!!!
Bedankt iedereen!
