Zwanger
alle pijlers
Ik zit in een nachtmerrie!
dinsdag 14 augustus 2012 om 11:29
Hallo iedereen!
De wanhoop is me nabij. Alle hulp is welkom.
Een lang verhaal maar probeer zo kort en duidelijk mogelijk te zijn.
Zwangerschap van mn zoontje (geboren 24 dec 2011) ging goed. De bevalling helemaal niet. Hij zat zo klem als een huis. Noodbel geluid ik plat gedrukt maar nog steeds klem. Eindelijk toen hij al geen hartslag meer had en helemaal verkleurd na ongelofelijk aantal knippen was ie er. Ontzettend groot en was sterrenkijker. Na 15 min naar couveuse afd. aan comp. Ging snel erg goed met hem. Iedereen bij de bevalling was erg geschokt. Maakten dit niet zomaar mee. Maar zoon lief is een keiharde vechter met levenlust waar je U tegen zegt. Binnen week over geboorte gewicht heen. Allemaal prima. En nog steeds ziet ie er prima uit. Kruipt als een gek klimt ergens tegen op staat paar tellen zelfstandig te wiebelen op zn benen. Dus loopt erg vooruit op wat zou moeten. Waarschijnlijk gaat hij met twee weken van de bank staand zich overgooien naar de tafel en dan zal het niet lang meer duren of ik ren en vlieg achter een kind aan wat nog lang niet begrijpt wat wel en niet kan, maar wel alles doet en wil. Als ik tegen hem zeg, Nee mag niet, dan snapt ie er serieus niks van. Terwijl mn dochter toen nog niet zoveel deed maar dat wel al begreep. Hij leert zo snel omdat het in zn karakter zit. Hij zal, hij moet en het geschied is zijn motto. En als je denkt dat je het van hem wint, dan houdt hij het toch net langer vol dan jij. Ik hou heel veel van hem en zou hem nooit kwijt willen of pijn doen. Hij is zeer goedlachs en een heerlijk ventje.
Dit was kort even het positieve hoe ik over hem denk en hoe die is.
Nu het probleem.
Naast dat hij alles wil en wil kunnen, wil hij eigenlijk alleen maar bij mij zijn. Ik mag niet verder als een meter weg bij hem vandaan en dat is positief want meestal moet ik hem vast houden om me te laten bespringen, beknijpen slaan schoppen (mn bovenarmen en mn borsten liggen open en zijn blauw), te laten staan op de grond, te laten lopen enz enz. (ga niet zeggen schaf een loopstoel aan want dat idee hebben we al uitgevoerd, maar toen zei die: een loopstoel is geen mama dus dat mot ik niet) dikgedrukt moet zijn: Wil hij ook niet het moet echt mama zijn.Slapen wil die niet. En zo wel dan is hij zo weer wakker ook, want als je slaapt moet je vooral ook niet stil liggen. Bij een luier verschonen of slapen, zn benen of armen of hoofd stil houden zal ik maar niet meer proberen want hij zet net zo lang en hard kracht tot je zn botten hoort kraken. En dan ook nog het volgende: als hij zegt mama bedoelt hij ook mama, en dus niet papa of laat staan oma. Al is hij absoluut niet eenkennig. Want hij vind het prima, maar als je mama dan ook even weer int oog heb moet je er alles aan doen tot mama je weer vast heb. Regelmatig speel ik dus verstoppertje voor hem als ik bij zn oma ben want dan ben ik even van hem af. Tot hij honger krijgt, het volgende probleem. Want honger is honger en dan wel in het volgende: Borstvoeding maar wel uit de BORST! En als je het waagt om een fles te voorschijn te halen dan weet ie echt wel wat dat is. Begint heftig zn hoofd nee te schudden en als je aandringt dan wordt hij zo kwaad! Niet huilen maar gewoon nijdig. Knijpt je fijn, slaat schopt. Tot hij zo overstuur is dat je toch maar weer borst geeft. Alle tips met papa zonder mama in de buurt en oma met luchtje van mama erbij enz enz alles alles hebben we geprobeerd. En dan daarbij heeft ie ook nog koe eiwit allergie. En fruithapjes e.d. ook echt niet. stukjes brood ho maar. Oja banaan dat lust meneer wel. maar heeft nu al twee dagen niet gepoept, raar he! Mn borstvoeding loopt terug omdat ik totaal geen rust krijg, ok snachts niet want dan komt ie gewoon om de drie uur vanwege extreme honger.
Ik voel me uitgemergeld, op, moe en kapot. En zeer verdrietig over dat ik mn nu 2 jarige dochter niet de aandacht kan geven die ze gewoon nodig heeft en verdient. Ze is vaak boos op hem en dat is niet raar.
En zat ben ik het dat niemand me serieus neemt want hij ziet er prima uit lacht veel en vind het eventjes prima bij een ander. Ze snappen niet dat achter het lieve snoetje een dwing karakter schuil gaat.
De toekomst, ik hou mn hart vast. Als ik zeg dat iets niet mag zal die er schijt aan hebben en anders vecht ie het wel met me uit wat hij gaat winnen ook want dat doet ie nu al regelmatig puur op lichaamskracht.
Al is er iemand die ook zo'n kind heeft (gehad) laat alsjeblieft wat weten. Ik typ dit met tranen in mn ogen.
Help me!
(oja: uit laten hongeren is geen optie: Een dag in de week ging ik naar school: Oma oppassen: Hij; Gewoon de hele dag in honger staking: totaal 6 weken geprobeerd, maar je wint het niet van hem)
De wanhoop is me nabij. Alle hulp is welkom.
Een lang verhaal maar probeer zo kort en duidelijk mogelijk te zijn.
Zwangerschap van mn zoontje (geboren 24 dec 2011) ging goed. De bevalling helemaal niet. Hij zat zo klem als een huis. Noodbel geluid ik plat gedrukt maar nog steeds klem. Eindelijk toen hij al geen hartslag meer had en helemaal verkleurd na ongelofelijk aantal knippen was ie er. Ontzettend groot en was sterrenkijker. Na 15 min naar couveuse afd. aan comp. Ging snel erg goed met hem. Iedereen bij de bevalling was erg geschokt. Maakten dit niet zomaar mee. Maar zoon lief is een keiharde vechter met levenlust waar je U tegen zegt. Binnen week over geboorte gewicht heen. Allemaal prima. En nog steeds ziet ie er prima uit. Kruipt als een gek klimt ergens tegen op staat paar tellen zelfstandig te wiebelen op zn benen. Dus loopt erg vooruit op wat zou moeten. Waarschijnlijk gaat hij met twee weken van de bank staand zich overgooien naar de tafel en dan zal het niet lang meer duren of ik ren en vlieg achter een kind aan wat nog lang niet begrijpt wat wel en niet kan, maar wel alles doet en wil. Als ik tegen hem zeg, Nee mag niet, dan snapt ie er serieus niks van. Terwijl mn dochter toen nog niet zoveel deed maar dat wel al begreep. Hij leert zo snel omdat het in zn karakter zit. Hij zal, hij moet en het geschied is zijn motto. En als je denkt dat je het van hem wint, dan houdt hij het toch net langer vol dan jij. Ik hou heel veel van hem en zou hem nooit kwijt willen of pijn doen. Hij is zeer goedlachs en een heerlijk ventje.
Dit was kort even het positieve hoe ik over hem denk en hoe die is.
Nu het probleem.
Naast dat hij alles wil en wil kunnen, wil hij eigenlijk alleen maar bij mij zijn. Ik mag niet verder als een meter weg bij hem vandaan en dat is positief want meestal moet ik hem vast houden om me te laten bespringen, beknijpen slaan schoppen (mn bovenarmen en mn borsten liggen open en zijn blauw), te laten staan op de grond, te laten lopen enz enz. (ga niet zeggen schaf een loopstoel aan want dat idee hebben we al uitgevoerd, maar toen zei die: een loopstoel is geen mama dus dat mot ik niet) dikgedrukt moet zijn: Wil hij ook niet het moet echt mama zijn.Slapen wil die niet. En zo wel dan is hij zo weer wakker ook, want als je slaapt moet je vooral ook niet stil liggen. Bij een luier verschonen of slapen, zn benen of armen of hoofd stil houden zal ik maar niet meer proberen want hij zet net zo lang en hard kracht tot je zn botten hoort kraken. En dan ook nog het volgende: als hij zegt mama bedoelt hij ook mama, en dus niet papa of laat staan oma. Al is hij absoluut niet eenkennig. Want hij vind het prima, maar als je mama dan ook even weer int oog heb moet je er alles aan doen tot mama je weer vast heb. Regelmatig speel ik dus verstoppertje voor hem als ik bij zn oma ben want dan ben ik even van hem af. Tot hij honger krijgt, het volgende probleem. Want honger is honger en dan wel in het volgende: Borstvoeding maar wel uit de BORST! En als je het waagt om een fles te voorschijn te halen dan weet ie echt wel wat dat is. Begint heftig zn hoofd nee te schudden en als je aandringt dan wordt hij zo kwaad! Niet huilen maar gewoon nijdig. Knijpt je fijn, slaat schopt. Tot hij zo overstuur is dat je toch maar weer borst geeft. Alle tips met papa zonder mama in de buurt en oma met luchtje van mama erbij enz enz alles alles hebben we geprobeerd. En dan daarbij heeft ie ook nog koe eiwit allergie. En fruithapjes e.d. ook echt niet. stukjes brood ho maar. Oja banaan dat lust meneer wel. maar heeft nu al twee dagen niet gepoept, raar he! Mn borstvoeding loopt terug omdat ik totaal geen rust krijg, ok snachts niet want dan komt ie gewoon om de drie uur vanwege extreme honger.
Ik voel me uitgemergeld, op, moe en kapot. En zeer verdrietig over dat ik mn nu 2 jarige dochter niet de aandacht kan geven die ze gewoon nodig heeft en verdient. Ze is vaak boos op hem en dat is niet raar.
En zat ben ik het dat niemand me serieus neemt want hij ziet er prima uit lacht veel en vind het eventjes prima bij een ander. Ze snappen niet dat achter het lieve snoetje een dwing karakter schuil gaat.
De toekomst, ik hou mn hart vast. Als ik zeg dat iets niet mag zal die er schijt aan hebben en anders vecht ie het wel met me uit wat hij gaat winnen ook want dat doet ie nu al regelmatig puur op lichaamskracht.
Al is er iemand die ook zo'n kind heeft (gehad) laat alsjeblieft wat weten. Ik typ dit met tranen in mn ogen.
Help me!
(oja: uit laten hongeren is geen optie: Een dag in de week ging ik naar school: Oma oppassen: Hij; Gewoon de hele dag in honger staking: totaal 6 weken geprobeerd, maar je wint het niet van hem)
vrijdag 17 augustus 2012 om 10:02
Ik heb 22-8 2uur 15 een afspraak. Dus ik ben benieuwd.
Hadden eerst pas 4 sept. Dat vond ik te ver weg. Moet je nog een halve maand door zeulen.
Nu nog zelf fysio afspraak voor mn arm regelen en uitzoeken waarom apotheek zegt dat in diclofenac mag slikken in combi met borstvoeding en waarom de bijsluiter zegt: niet doen, het wordt afgescheiden in de melk. Iemand toevallig?
Groetjes
Hadden eerst pas 4 sept. Dat vond ik te ver weg. Moet je nog een halve maand door zeulen.
Nu nog zelf fysio afspraak voor mn arm regelen en uitzoeken waarom apotheek zegt dat in diclofenac mag slikken in combi met borstvoeding en waarom de bijsluiter zegt: niet doen, het wordt afgescheiden in de melk. Iemand toevallig?
Groetjes
zaterdag 25 augustus 2012 om 08:39
Naar arts geweest. Ik moet zorgen dat ik geen melk binnen krijg. Dan kijken of het iets verbetert. Over drie weken weer afspraak. Maar heb er geen energie voor. Dus ze nemen hem maar op in het ziekenhuis.
En als ik zelf hulp nodig had...nu aangeven..dan heb je over 2 maanden mischien hulp. Dus laat maar.
Groetjes
En als ik zelf hulp nodig had...nu aangeven..dan heb je over 2 maanden mischien hulp. Dus laat maar.
Groetjes
zaterdag 25 augustus 2012 om 08:44
Niet laat maar!!! Harder om hulp roepen. Schakel desnoods man, ouders, vriendinnen in om aan de bel te trekken. Jij hebt duidelijk nu hulp nodig. Als je alleen maar zegt "laat maar" denken zij dat je het niet zo heel erg nodig zult hebben. Niet opgeven hoor, ook als je het nu niet ziet maar het komt goed!
