Zwanger
alle pijlers
In hoeverre keuzevrijheid van gynaecoloog bij bevalling
dinsdag 30 mei 2023 om 18:58
Hi allen,
Een vraag. Vandaag vanuit service kennis gemaakt met één van de gynaecologen vanuit een met onze vkpraktijk samenwerkend ziekenhuis. Een consult met hem gehad en wat informatie kunnen vragen maar...
Wat een hork van een kerel. Ik heb een heel duidelijke visie over mijn bevalling (maar alles zolang de gezondheid van mij en baby het toelaten) en hij schoot alles compleet af, zo onwijs negatief. "87% van de eerste bevallingen eindigen onder een gyn met ingrepen dus ga er maar van uit dat dit bij jou ook gaat gebeuren". Alles wat hij zei is compleet het tegenovergestelde van mijn eigen verloskundigen. Die zijn juist onwijs meedenkend en enthousiast over mijn bevalplan en zouden willen dat iedereen zich zo goed inleest. Het voelde vandaag zo niet goed
Mocht mijn bevalling toch onverhoopt medisch worden en ik overgedragen moet worden vraag ik mij dus af in hoeverre je keuzevrijheid hebt met betrekking tot de gyn die je begeleid. Er zijn 9 gynaecologen bij mijn ziekenhuis dus er zal vast nog iemand anders dienst hebben mocht het zo lopen. Mag je dan kiezen wie je wilt? Ik heb namelijk liever niet dat die man van vandaag me dan begeleid. Heb echt geen goed gevoel bij hem...
Ben benieuwd wat jullie vinden
Liefs!
Een vraag. Vandaag vanuit service kennis gemaakt met één van de gynaecologen vanuit een met onze vkpraktijk samenwerkend ziekenhuis. Een consult met hem gehad en wat informatie kunnen vragen maar...
Wat een hork van een kerel. Ik heb een heel duidelijke visie over mijn bevalling (maar alles zolang de gezondheid van mij en baby het toelaten) en hij schoot alles compleet af, zo onwijs negatief. "87% van de eerste bevallingen eindigen onder een gyn met ingrepen dus ga er maar van uit dat dit bij jou ook gaat gebeuren". Alles wat hij zei is compleet het tegenovergestelde van mijn eigen verloskundigen. Die zijn juist onwijs meedenkend en enthousiast over mijn bevalplan en zouden willen dat iedereen zich zo goed inleest. Het voelde vandaag zo niet goed
Mocht mijn bevalling toch onverhoopt medisch worden en ik overgedragen moet worden vraag ik mij dus af in hoeverre je keuzevrijheid hebt met betrekking tot de gyn die je begeleid. Er zijn 9 gynaecologen bij mijn ziekenhuis dus er zal vast nog iemand anders dienst hebben mocht het zo lopen. Mag je dan kiezen wie je wilt? Ik heb namelijk liever niet dat die man van vandaag me dan begeleid. Heb echt geen goed gevoel bij hem...
Ben benieuwd wat jullie vinden
Liefs!
Ik lach in de regen, dans in de wind en kijk niet achterom. Of zoiets...
zondag 4 juni 2023 om 23:25
Dat hebben ze bij mij wel gedaan (gebeld), meerdere keren zelf en daarna nog een gesprek en ze boden ook direct hulp aan. Heel fijn heb ik dat gevonden. Nu moet ik wel zeggen dat mijn bevalling ook voor de zorgverleners zelf heel heftig was en normaal gesproken 1x per jaar/2 jaar voorkomt.cuculuscanorus schreef: ↑04-06-2023 22:36Ik had nog wel wat hulp/begeleiding achteraf gewild. Mijn bevallingen waren niet leuk en zelfs een beetje spannend/gevaarlijk en het was fijn geweest als iemand van het ziekenhuis nog even gebeld had ofzo. Maar misschien straalde ik uit dat ik alles onder controle had, dat hoor ik vaker.
zondag 4 juni 2023 om 23:26
Ook bij een VK praktijk heb je niet steeds dezelfde. En je favoriete VK heeft niet altijd dienst. 100 Jaar geleden was dat wel anders. Toen deed de huisarts het en die had altijd dienst.Winterkoud schreef: ↑04-06-2023 23:21Ik denk dat inderdaad wel fijn is om ook te kunnen lopen bij een praktijk i.p.v. het ziekenhuis voor vragen/geruststelling en inderdaad een bevalplan met wat je fijn lijkt of juist niet.
In het ziekenhuis, waar ik zelf laatste weken van mijn 1e zwangerschap geregeld moest zijn, is het heel feitelijk en controle gericht. Je hebt geen band met de gynaecoloog die je controle doet.
Ik heb dan geen vergelijking met hoe dat met een thuis of ziekenhuisbevalling is, maar je eigen vk’s die je de hele zwangerschap ziet is vast vertrouwder dan in het ziekenhuis. Mijn tweede bevalling was mijn vk wel mee (die had me met een hoge spoed naar het ziekenhuis gereden), en dat was wel prettig ondanks dat ze niks mocht meer, behalve foto’s maken en meepuffen
Wat dat betreft snap ik ook wel dat veel vrouwen liefst thuis bevallen als dat kan.
zondag 4 juni 2023 om 23:31
Nee dat is waar, ik woon in een dorp en daar heb je gewoon maar echt 3 of 4 vk’s in de praktijk. Ik kende ze allemaal daardoor echt. Bij mijn tweede had ik bijna altijd dezelfde met controles! Maar die had geen dienst tijdens de bevalling zelf.
Overigens maakte het voor mij dus echt niet uit wie mijn bevallingen deed verder.
maandag 5 juni 2023 om 00:10
Ik zag ook het nut van een bevallingsplan niet echt. Het was wel aanleiding om met vriend te bespreken wat belangrijk was voor mij/ons. Bijvoorbeeld dat vriend met kind mee zou gaan indien nodig, dat ik pijnstilling wilde, dat ik niet te lang door wilde met natuurlijke bevalling (was geval bij mijn geboorte die eindigde in spoed ks).
maandag 5 juni 2023 om 07:24
Maar dit is wederzijds he. Als vrouw is zowel jouw leven als dat van je kind op dat moment afhankelijk van die ene zorgverlener die je maar net treft. Jij moet een redelijk willekeurig persoon vertrouwen op een van je kwetsbaarste momenten, terwijl je weet dat een aanzienlijk deel de rest van hun leven klachten aan hun bevalling overhoudt en niemand zich daar druk om lijkt te maken. En vrouwen die daar doodsbang voor zijn, bij wie soms eerdere trauma’s meespelen, en daar op een of andere manier probeert grip op te krijgen, worden hier vooral gezien als lastpakken, zonder enige empathie.nicole123 schreef: ↑04-06-2023 22:36Eens. Zeker als je zo’n verhaal leest van een zorgverlener zoals hier gepost, dan lijkt me een wantrouwende en aanklagende houding richting hen echt een klap in hun gezicht. Terwijl ze juist moeten schipperen tussen het iedereen naar de zin maken en de baby er veilig en wel uit weten te loodsen, te midden van alle risico’s en mogelijke scenario’s. Ga er maar aan staan, als zorgverlener.
In geval van TO is ze bang dat diegene die ze straks volledig moet gaan vertrouwen iemand is die ze als zeer onprettig heeft ervaren. Los van of die man een enorme hork was of zij overgevoelig: dat ze zich daar zorgen over maakt vind ik niet heel gek.
maandag 5 juni 2023 om 07:51
Dit vind ik een heel typerende reactie, iemand geeft aan bepaalde zorg toch wel fijn gevonden te hebben en je schiet gelijk in de verdediging. Ze verwijt helemaal niemand iets.
Ik heb overigens ook nul nazorg gehad, ook geen kraamzorg (want met kind opgenomen in het ziekenhuis, en aangezien ik als gezonde moeder daar lag heb ik daar ook vrijwel geen zorg gehad). Dat is gewoon niet goed geweest en hoewel niemand daar persoonlijk verantwoordelijk voor was, is er een opeenstapeling van kleine dingen die misliepen/niet goed geregeld waren waar ik behoorlijk last van gehad had en nog steeds heb.
maandag 5 juni 2023 om 09:49
Je leest iets wat er niet staat. Waarom zou ik in de verdediging schieten? Het ziekenhuis is er om medische zorg te verlenen, is de medische noodzaak weg dan ben je weer aangewezen op je huisarts. Zo werkt het gewoon. Je kan maar beter je verwachtingen hierover bijstellen om verdere teleurstelling te voorkomen.__appelbloesem__ schreef: ↑05-06-2023 07:51Dit vind ik een heel typerende reactie, iemand geeft aan bepaalde zorg toch wel fijn gevonden te hebben en je schiet gelijk in de verdediging. Ze verwijt helemaal niemand iets.
Ik heb overigens ook nul nazorg gehad, ook geen kraamzorg (want met kind opgenomen in het ziekenhuis, en aangezien ik als gezonde moeder daar lag heb ik daar ook vrijwel geen zorg gehad). Dat is gewoon niet goed geweest en hoewel niemand daar persoonlijk verantwoordelijk voor was, is er een opeenstapeling van kleine dingen die misliepen/niet goed geregeld waren waar ik behoorlijk last van gehad had en nog steeds heb.
maandag 5 juni 2023 om 10:13
Vind ik ook niet gek, ik snap wel dat ze baalt dat die gynaecoloog een hork was. Dat neemt niet weg dat hij een heel kundige arts kan zijn die straks in het heetst van de strijd de juiste beslissingen neemt. Of niet, inderdaad. Dat weet je van tevoren allemaal niet. Een beval-plan wekt de illusie dat je zelf grip hebt op een volslagen onvoorspelbaar proces.__appelbloesem__ schreef: ↑05-06-2023 07:24Maar dit is wederzijds he. Als vrouw is zowel jouw leven als dat van je kind op dat moment afhankelijk van die ene zorgverlener die je maar net treft. Jij moet een redelijk willekeurig persoon vertrouwen op een van je kwetsbaarste momenten, terwijl je weet dat een aanzienlijk deel de rest van hun leven klachten aan hun bevalling overhoudt en niemand zich daar druk om lijkt te maken. En vrouwen die daar doodsbang voor zijn, bij wie soms eerdere trauma’s meespelen, en daar op een of andere manier probeert grip op te krijgen, worden hier vooral gezien als lastpakken, zonder enige empathie.
In geval van TO is ze bang dat diegene die ze straks volledig moet gaan vertrouwen iemand is die ze als zeer onprettig heeft ervaren. Los van of die man een enorme hork was of zij overgevoelig: dat ze zich daar zorgen over maakt vind ik niet heel gek.
Daarnaast snap ik de tegenwerping van die gynaecoloog over de thuisbevalling-wens wel. Het is gewoon niet zo realistisch bij een eerste bevalling. Ik zat destijds met 12 andere vrouwen op zwangerschapsyoga; ik was in die groep de enige (!!) die in het ziekenhuis wilde bevallen (en dat werd ook raar gevonden, alsof ik een paniekvogel was die niet op de natuur vertrouwde). Toen op zeker moment alle baby’s waren geboren, kwamen we opnieuw bij elkaar voor een laatste keer, om ervaringen uit te wisselen. Al die vrouwen huilden, geen van hen - letterlijk nul - was uiteindelijk thuis bevallen en het was heel verdrietig om te zien hoe moeilijk ze het ermee hadden.
Onze yogalerares had ons al die maanden ingepeperd dat thuis bevallen echt het mooiste, puurste en intiemste was. Geef mij dan liever zo’n botte gynaecoloog die gewoon realistisch is.
maandag 5 juni 2023 om 10:16
Klopt, daar heb je een punt mee. Ook van de zorgverlener zou je goede communicatie en empathie moeten kunnen verwachten. Ik schreef hier al eerder dat de houding en communicatie van beide kanten belangrijk is. Niet defensief, maar coöperatief, respectvol en op een prettige manier met elkaar communicerend.__appelbloesem__ schreef: ↑05-06-2023 07:24Maar dit is wederzijds he. Als vrouw is zowel jouw leven als dat van je kind op dat moment afhankelijk van die ene zorgverlener die je maar net treft. Jij moet een redelijk willekeurig persoon vertrouwen op een van je kwetsbaarste momenten, terwijl je weet dat een aanzienlijk deel de rest van hun leven klachten aan hun bevalling overhoudt en niemand zich daar druk om lijkt te maken. En vrouwen die daar doodsbang voor zijn, bij wie soms eerdere trauma’s meespelen, en daar op een of andere manier probeert grip op te krijgen, worden hier vooral gezien als lastpakken, zonder enige empathie.
In geval van TO is ze bang dat diegene die ze straks volledig moet gaan vertrouwen iemand is die ze als zeer onprettig heeft ervaren. Los van of die man een enorme hork was of zij overgevoelig: dat ze zich daar zorgen over maakt vind ik niet heel gek.
maandag 5 juni 2023 om 10:36
De kunst is om er tussenin te gaan zitten en het goede van beide kanten te houden. Dat verheerlijken van een geheel natuurlijke bevalling (en alles wat medisch of ziekenhuis is als schrikbeeld of falen neerzetten) dat levert enorme teleurstellingen op. Onnodig en misleidend vind ik dat. Tegelijk hoeft realisme niet per se horkerig te zijn. Als een vrouw heel erg graag thuis wil bevallen, een bevalbad en wierook wil het ziekenhuis of pertinent geen knip, pijnstilling of keizersnee, dan is het de kunst om als zorgverlener rustig en aardig te vertellen wat de feiten en kansen zijn, wat er wel en niet zal kunnen en haar erop voor te bereiden.
Daarbij geldt wel dat een verloskundige hiervoor veel meer tijd heeft dan een gyn in een ziekenhuis. Die gyn heeft waarschijnlijk maar 5 of 10 minuten voor zo’n gesprek. Gesprekken met artsen zijn daardoor vaak wat meer to the point en feitelijk/zakelijk, zeker als de een vrouw daarnaast nog gewoon bij de verloskundige loopt en daar meer de gevoelskant kwijt kan. Er is voor een gyn domweg geen tijd om zeer uitgebreid naar alle wensen van de zwangere te luisteren en op alle punten uitgebreid in te gaan. Wat er bij TO zich heeft afgespeeld wordt mij niet duidelijk. Had ze de pech met een enorme hork te maken te hebben? Had deze gyn net even zijn dag niet? Wilde hij in de weinige tijd die er was vooral duidelijk zijn en de verwachtingen van TO goed managen, en heeft TO dat opgevat als horkerigheid? Of kwam TO bij de gyn al binnen met een ik-weet-het-beter air en ‘ik moet en zal een bevalbad, etc hebben’ en leverde dat ergernis op bij de gyn? Al deze scenario’s zullen voorkomen en uit de summiere info van de TO kan ik niet opmaken wat er bij haar het geval was.
maandag 5 juni 2023 om 10:55
Is dat echt niet de taak van een zorgverlener? Nazorg hoort er toch ook bij. Als je bij de verloskundige bevalt krijg je toch ook na 6 weken een gesprek.
Na mijn eerste bevalling ben ik wel gebeld door het ziekenhuis, zowel de gynaecoloog als de kinderarts heeft mij gebeld en met beiden heb ik ook nog een gesprek gehad. Ik vond dat heel netjes en ook wel echt nodig. Denk ook deze betrokkenheid heel erg hebben geholpen om de bevalling een plekje te geven. Als die gesprekken er niet waren geweest had ik denk ik wel therapie nodig gehad om alles te verwerken
maandag 5 juni 2023 om 11:13
maandag 5 juni 2023 om 11:26
In veel ziekenhuizen is dit wel protocol hoor. Ik heb gewoon na de bevalling een belafspraak gekregen, waarbij nadrukkelijk werd gevraagd hoe ik het had ervaren en of ik psychische klachten had. En ik heb echt een topbevalling gehad, mede dankzij het hele fijne personeel, dus ik was zeker geen hoogrisicogeval.
maandag 5 juni 2023 om 11:37
Oef, dat tweede punt lijkt me een vanzelfsprekendheid… maar blijkbaar niet, als je het moet opnemen in een plan!ankalida schreef: ↑05-06-2023 11:13Mijn bevalplan was 3 keer:
* Bij voorkeur thuis, maar ziekenhuis zag ik als realistisch.
* Als ik onder narcose zou moeten, dan bezoek afhouden totdat ik weer wakker was. Ik wilde niet dat de baby al door iedereen van de familie gezien en vastgehouden was als ik wakker werd.
maandag 5 juni 2023 om 12:39
Niet perse aversie tegen de knip, al roept de mijne nog steeds heel veel negatieve emoties bij me op. Met mij werd er helemaal niet gecommuniceerd, ik zag die schaar en vroeg steeds luider wat ze met die schaar ging doen tot ze zei dat ze bij de volgende perswee ging knippen. Ik lag op dat moment al anderhalf uur te persen, met alleen mijn man bij me die perse iemand wilde gaan zoeken, maar ik zat middenin die oerdrang ofzo, voor mij hoefde er helemaal niemand meer bij te komen, want ik was er bijna. Maar ik had niet door dat de hartslag van de baby niet meer te zien was op de monitor, man durfde niks te zeggen omdat hij bang was dat ik in paniek zou raken (dat zou ook zeker zijn gebeurd), dus is hulp gaan zoeken en voor ik het wist stond er 6 man op mijn kamer en hoorde ik dingen als 'het hoofdje staat' en 'ok gereed voor spoedsectio' en zag ik dus ineens die schaar. En ik snap heus wel dat op dat moment het belangrijkste was dat de baby er zsm uit moest, achteraf gezien, want op dat moment had ik dat allemaal helemaal niet in de gaten. Het had echt heel veel gescheeld voor mijn ervaring (en ik denk ook voor de hulpverlening) als er iemand gewoon met mij had gecommuniceerd wat er aan de hand was en wat er moest gebeuren, want ik heb echt liggen gillen 'Neeeeeeeeeee, neeeeeeee, niet knippen en geen keizersnee!'
Het is niet dat ik het de verloskundige persoonlijk verwijt ofzo, die nota bene was opgeroepen van de triage-afdeling omdat ze zo onderbezet waren, maar toch heb ik daar veel meer moeite mee gehad dan met mijn 3e bevalling die uitliep op een spoedsectio onder algehele narcose. En dat was echt het allerlaatste wat ik had gewild natuurlijk, en hoewel dat de meest angstige ervaring in mijn leven is geweest, ik lag letterlijk klappertandend van angst op de operatietafel, kijk ik er toch goed op terug omdat er zo prettig en duidelijk met me werd gecommuniceerd. Ik wist exact wat er gaande was en het was dus ook duidelijk dat ik eigenlijk geen keus had, maar er werd wel expliciet om mijn akkoord gevraagd. Heel gek, want ik was echt zó bang en in paniek, maar daar werd ook echt heel fijn op gereageerd, dat ik daar toch met een fijn gevoel op terugkijk.
Mijn tweede bevalling was daarentegen zo'n beetje een droombevalling, buiten het feit dat het ook in het ziekenhuis was dan. Vrij vlot, geen complicaties, knip of scheuren, echt exact wat je zou kiezen als dat zou kunnen.
maandag 5 juni 2023 om 12:52
Wat een nare ervaring. Wel lees ik dat het als er wel gecommuniceerd was het óók een heel nare ervaring was geworden. Je zegt zelf dat je dan zeker in paniek zou zijn geraakt en dat je man en de zorgverleners je daarvoor wilden behoeden. Nu was je in paniek om die knip, anders was je in paniek geweest omdat je dacht dat je baby het niet zou redden. Het tweede lijkt mij persoonlijk erger eigenlijk, terwijl jij dus achteraf nog liever die ‘mijn kind redt het niet’ paniek had willen hebben. Maar hadden jouw man en de zorgverleners dat dan toen moeten aanvoelen, kun je dat van ze vragen? Misschien heeft zelfs je man wel tegen die zorgverleners gezegd ‘snel, het gaat mis, maar zeg maar niks tegen CHL want dan raakt ze in paniek’? Dan hebben ze juist goed geluisterd daarnaar. Ook lees ik dat het enorm heftig, hectisch en acuut was, je krijgt niet zomaar 6 zorgverleners om je bed. Dan is zoals je al stelt dat de baby er heelhuids uitkomt prioriteit nummer 1 en begrijp ik wel dat de communicatie er op zo’n moment bij inschiet.CHL schreef: ↑05-06-2023 12:39Niet perse aversie tegen de knip, al roept de mijne nog steeds heel veel negatieve emoties bij me op. Met mij werd er helemaal niet gecommuniceerd, ik zag die schaar en vroeg steeds luider wat ze met die schaar ging doen tot ze zei dat ze bij de volgende perswee ging knippen. Ik lag op dat moment al anderhalf uur te persen, met alleen mijn man bij me die perse iemand wilde gaan zoeken, maar ik zat middenin die oerdrang ofzo, voor mij hoefde er helemaal niemand meer bij te komen, want ik was er bijna. Maar ik had niet door dat de hartslag van de baby niet meer te zien was op de monitor, man durfde niks te zeggen omdat hij bang was dat ik in paniek zou raken (dat zou ook zeker zijn gebeurd), dus is hulp gaan zoeken en voor ik het wist stond er 6 man op mijn kamer en hoorde ik dingen als 'het hoofdje staat' en 'ok gereed voor spoedsectio' en zag ik dus ineens die schaar. En ik snap heus wel dat op dat moment het belangrijkste was dat de baby er zsm uit moest, achteraf gezien, want op dat moment had ik dat allemaal helemaal niet in de gaten. Het had echt heel veel gescheeld voor mijn ervaring (en ik denk ook voor de hulpverlening) als er iemand gewoon met mij had gecommuniceerd wat er aan de hand was en wat er moest gebeuren, want ik heb echt liggen gillen 'Neeeeeeeeeee, neeeeeeee, niet knippen en geen keizersnee!'
maandag 5 juni 2023 om 12:55
Ik heb op fora allerlei ellende gelezen over schoonouders die al gebeld waren terwijl moeder nog op de verkoever ligt. Dus dit was ook een van mijn weinige wensen die ik met man besproken had (maar niet uitgeschreven in een plan)
Forget about what I said; the lights are gone and the party's over
maandag 5 juni 2023 om 13:05
Dat was bij mijn beste vriendin ook zo. Zij werd wakker en de baby bij haar schoonouders op de arm. Dus ook heel duidelijk besproken met mijn vriend.
maandag 5 juni 2023 om 13:07
Ik word gewoon plaatsvervangend boos. Maar dit lijkt me bij de partner liggen, niet bij de zorgverleners.
Forget about what I said; the lights are gone and the party's over
maandag 5 juni 2023 om 13:12
Nouja, ligt vooral bij iedereen met fris verstand denk ik.
Haar partner valt niet alles aan te rekenen, die was bijna z'n vrouw en kind kwijt (het was behoorlijk heftig allemaal) en zocht steun bij zijn vader. En die zat al beneden in de centrale hal te wachten met zijn vrouw.
Maar goed, je moet je in 'ons' ziekenhuis wel altijd melden op de kraamafdeling, dus dat ze doorgelaten werden terwijl de kraamvrouw nog sliep is ook wel opmerkelijk.
En ik had het dus wel in m'n geboorteplan, want ik was bang dat als de nood aan de man was, dat mijn vriend dan ook wel z'n ouders zou bellen met alle eventuele gevolgen van dien.
maandag 5 juni 2023 om 13:25
Ik vind dit ook bij de partner liggen. Maak daarmee heldere afspraken over wie wanneer bellen (bij ons was de afspraak: pas nadat wij zelf rustig kennisgemaakt hadden met de baby), hoe en wat met kraambezoek, etc. Ik vind niet dat je kunt verwachten van het ziekenhuis dat zij dit voor je managen. Wat moeten zij als de vader van de baby zegt dat zijn ouders mogen komen en in het bevalplan van de vrouw staat van niet? Partij kiezen voor de vrouw? Gaan praten met de man en hem ervan overtuigen dat het bevalplan voorrang heeft boven zijn behoeften? Daar zijn ze toch niet voor? Als degene die bevallen is en haar man niet op één lijn zitten, geen goede afspraken gemaakt hebben of de een zijn mening herziet door de omstandigheden dan is dat hun probleem, niet iets wat het ziekenhuis voor ze op moet lossen.
nicole123 wijzigde dit bericht op 05-06-2023 13:27
16.75% gewijzigd
maandag 5 juni 2023 om 13:26
Die angst dat mijn baby het niet ging redden (bij de 3e) was echt allesoverheersend, dus het is niet dat ik dat liever heb. Maar toch, als dat de situatie is, dan wil ik dat wel weten. Ik vind ook eigenlijk wel dat ik daar recht op heb.nicole123 schreef: ↑05-06-2023 12:52Wat een nare ervaring. Wel lees ik dat het als er wel gecommuniceerd was het óók een heel nare ervaring was geworden. Je zegt zelf dat je dan zeker in paniek zou zijn geraakt en dat je man en de zorgverleners je daarvoor wilden behoeden. Nu was je in paniek om die knip, anders was je in paniek geweest omdat je dacht dat je baby het niet zou redden. Het tweede lijkt mij persoonlijk erger eigenlijk, terwijl jij dus achteraf nog liever die ‘mijn kind redt het niet’ paniek had willen hebben. Maar hadden jouw man en de zorgverleners dat dan toen moeten aanvoelen, kun je dat van ze vragen? Misschien heeft zelfs je man wel tegen die zorgverleners gezegd ‘snel, het gaat mis, maar zeg maar niks tegen CHL want dan raakt ze in paniek’? Dan hebben ze juist goed geluisterd daarnaar. Ook lees ik dat het enorm heftig, hectisch en acuut was, je krijgt niet zomaar 6 zorgverleners om je bed. Dan is zoals je al stelt dat de baby er heelhuids uitkomt prioriteit nummer 1 en begrijp ik wel dat de communicatie er op zo’n moment bij inschiet.
Maar goed, ik begrijp ook wel dat het zo is gelopen zoals het is gelopen. En uiteindelijk is het resultaat ook voor mij belangrijker dan de ervaring.
maandag 5 juni 2023 om 13:34
Maar zelfs je eigen man dacht dat het beter voor jou en het verloop van de bevalling zou zijn als je het niet zou weten. En bij tig andere vrouwen zou dat misschien ook juist zo zijn. Dan heeft iedereen toch naar eer en geweten gehandeld? Dit soort dingen blijven gewoon heel lastig, want pas achteraf kun je misschien bedenken dat het beter anders had gekund en dan nog weet je niet of het dan wel echt beter voor je was geweest of misschien nog veel naarder verlopen. Ik vind het niet terecht als in dit soort gevallen er kritiek is op zorgverleners. Dat zijn ook maar mensen die het beste geven wat ze kunnen en niet almachtig zijn of in jouw hoofd en de toekomst kunnen kijken.CHL schreef: ↑05-06-2023 13:26Die angst dat mijn baby het niet ging redden (bij de 3e) was echt allesoverheersend, dus het is niet dat ik dat liever heb. Maar toch, als dat de situatie is, dan wil ik dat wel weten. Ik vind ook eigenlijk wel dat ik daar recht op heb.
Maar goed, ik begrijp ook wel dat het zo is gelopen zoals het is gelopen. En uiteindelijk is het resultaat ook voor mij belangrijker dan de ervaring.
maandag 5 juni 2023 om 13:45
Wat je hier zegt klopt niet helemaal. Ik heb bij mijn oudste bijna de hele zwangerschap bij de eerstelijnsverloskunde gelopen en bij mijn jongste in het ziekenhuis bij de gynaecoloog en tweedelijnsverloskunde. Ik heb in de controles echt geen verschil gemerkt qua tijd en aandacht ( ik heb trouwens nooit aan Centering Pregnancy gedaan want die tijden waren echt niet te combineren met een baan, ik kan mij voorstellen dat het dan heel anders is), er was alle ruimte voor de gevoelskant. Sterker nog, in het ziekenhuis namen ze echt alle tijd voor mij omdat ik meerdere miskramen had gehad en het daarom heel spannend vond. Ik kreeg extra controles en echo's als ik daar behoefte aan had, zonder medische indicatie. Ja de ene zorgverlener is wat zakelijker dan de andere en de een is wat botter dan de ander maar dat heb je binnen de eerstelijnsverloskunde ook.nicole123 schreef: ↑05-06-2023 10:36Daarbij geldt wel dat een verloskundige hiervoor veel meer tijd heeft dan een gyn in een ziekenhuis. Die gyn heeft waarschijnlijk maar 5 of 10 minuten voor zo’n gesprek. Gesprekken met artsen zijn daardoor vaak wat meer to the point en feitelijk/zakelijk, zeker als de een vrouw daarnaast nog gewoon bij de verloskundige loopt en daar meer de gevoelskant kwijt kan. Er is voor een gyn domweg geen tijd om zeer uitgebreid naar alle wensen van de zwangere te luisteren en op alle punten uitgebreid in te gaan.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
