Zwanger
alle pijlers
Kletsgroepje twijfel over kinderwens
vrijdag 9 april 2021 om 08:49
Ik hoop dat we hier een kletsgroepje kunnen starten met dames (en heren) die net als ik twijfelen over of ze kinderen willen of niet.
Het is in 'het echte leven' toch een beladen onderwerp, en daarom lijkt het mij fijn hier gedachten te kunnen uitwisselen, horen hoe anderen met hun twijfels omgaan, en bijv. ook hoe je er samen met je partner of je omgeving over praat of juist niet.
Het hoeft allemaal niet super actief, maar als we af en toe hier even bij elkaar in kunnen checken, even je hart luchten als er iets gebeurd is, of gewoon even gezellig bijpraten, dat lijkt me wel wat.
Het is in 'het echte leven' toch een beladen onderwerp, en daarom lijkt het mij fijn hier gedachten te kunnen uitwisselen, horen hoe anderen met hun twijfels omgaan, en bijv. ook hoe je er samen met je partner of je omgeving over praat of juist niet.
Het hoeft allemaal niet super actief, maar als we af en toe hier even bij elkaar in kunnen checken, even je hart luchten als er iets gebeurd is, of gewoon even gezellig bijpraten, dat lijkt me wel wat.
woensdag 14 april 2021 om 20:57
Ik hoor dat inderdaad vaker, dus het zal vast voor veel mensen zo gelden. Soms is een kind hetgeen dat je inspireert andere keuzes te maken qua werk, soms is het een ziekte of ongeluk oid, soms is het het overlijden van een naaste. Ik herken dat niet zo. Tot nu toe ben ik ook nooit echt een workaholic geweest. Een enkele keer wat maanden achter elkaar 50 uur, maar dat vind ik al heel snel veel te veel. Ik gedij heerlijk bij zo tussen de 28 en 36 uur. Dat werkt voor mij goed. En daar heb ik inderdaad geen kind voor nodig. Dus een kind als middel om je minder gezonde of minder prettige eigenschappen weg te werken, lijkt me niet verstandig.
Een kind omdat er een diepe wens zit, omdat je dat avontuur graag mee wil maken, omdat je dat type liefde wil voelen: dat lijken me hele goede redenen voor een keuze voor wél.
woensdag 14 april 2021 om 21:15
Sansi schreef: ↑14-04-2021 14:29Dat laatste is juist een van de dingen waarom ik wel zou willen, die ervaring van de liefde tussen moeder en kind. Maar zoals je zegt mbt ervaringen; kinderen is daar een van en niet de ene, dat doet mij wel wat, want daar heb je natuurlijk een heel goed punt.
Ik heb eigenlijk voor mij bijna alleen maar tegens. Hoewel ik mijn neefje en nichtje fantastisch vindt, zie ik vooral nadelen. Ik ben vrij gevoelig voor prikkels, ben niet dol op feestjes met (veel) mensen en ben lang niet altijd op mijn gemak in groepssituaties. Heb ook maar twee vriendinnen die ik regelmatig zie, en ik vind dat prima. Heb genoeg leuke dingen te doen alleen hou niet van eerdergenoemde. Het idee van babbelen op schoolplein of bij zwemles, langs de lijn bij voetbal etc is voor mij dan ook reden om te denken dat ik wel eens minder gelukkig zou worden.
Ik kan mij ook goed indenken dat anderen wel graag kinderen willen. Maar ik zie vooral veel beren op de weg. En niet alleen om bovenstaande hoor. Maar altijd in dienst staan van je kind, het lijkt mij ook gewoon heel heftig. Wij gaan graag er tussenuit, zijn heel spontaan, slapen graag uit. Het zou een ontzettend grote verandering zijn. Hoewel partner en ik een stabiele, leuke relatie hebben ben ik ergens wel bang da5 het ons geen goed zou doen.
Herkenbaar. Wij hebben ze dus niet heel bewust niet gekregen, en dat vind ik soms best verdrietig, maar in het dagelijks leven mis ik niks. Ik vind het nooit jammer dat ik niet naar een voetbalveld hoef (waar ik met liefde heenga om een neefje aan te moedigen), ik vind het niet erg dat ik niks krijg op moederdag, ik vind het niet jammer dat er geen kleintje op de achterbank zit op weg naar de vakantie. Heel af en toe krijg ik wat weemoed als een neefje/nichtje op de achterbank ligt te slapen na een dagje pretpark, maar dat is het dan ook wel.
Over het algemeen ben ik ontzettend blij met ons leven. We genieten heel erg van alle vrijheid, tijd en mogelijkheden. We zijn energiek, staan midden in de wereld, hebben veel hobby's, doen veel aan zelfontwikkeling (want dat vinden we leuk) en hebben daar alle tijd voor, we slapen heerlijk lange nachten, kunnen op vakantie wanneer we willen, kunnen klaarstaan voor de omgeving wanneer we dat willen. Al dat soort aspecten maken ons heel gelukkig. En dat had ik niet verwacht toen we nog bezig waren kinderen te krijgen, dat het zo zou kunnen. Dus voor de twijfelmensen is dat misschien ook een geruststelling. Welke kant je muntje ook op valt, je gaat er vast heel gelukkig mee zijn.
donderdag 15 april 2021 om 19:10
Ik weet niet of je van podcasts houdt, maar de podcast 'maybe someday' en dan specifiek de aflevering 'my so called selfish life' vind jij misschien wel interessant. Ik luisterde hem toevallig gisteren en hij gaat echt precies hierover. Wel verhelderend vond ik.Sansi schreef: ↑14-04-2021 14:29
En stiekem weet ik eigenlijk wel wat ik wil, ik kan het gewoon alleen nog niet loslaten en daardoor blijft mijn “twijfel” in stand gehouden. Ik denk ook dat het komt omdat het in omgeving wel echt als de standaard gezien wordt. Ik ben overigens wel blij dat zowel mijn ouders als die van partner al opa en oma zijn. hoewel het geen reden zou moeten zijn, zou ik de keuze denk ik nog wat moeilijker vinden wanneer dit niet zo zou zijn.
Hebben jullie (zowel mensen met als zonder kinderen) dit echt voor jezelf kunnen beantwoorden? Ik vraag me af of ik zo vreemd ben dat ik dat dat dus echt totaal niet weet
Niet alleen qua kinderen hoor, maar ook qua baan, woonplaats, hobbies etc. Dus ik heb het idee dat ik mezelf ook niet echt verder krijg op het kinderen-vraagstuk hiermee.
donderdag 15 april 2021 om 19:29
donderdag 15 april 2021 om 19:45
Ik had hier als iemand die op de beste dagen een 50-50 kinderwens had voor beide kanten van het kwartje wel iets leuks op kunnen bedenken:
- Met: 1 of 2 pubers in huis (of vanuit perspectief van nu, 2 net wel/net niet weer het huis uit), leuke baan, ik woon waar ik woon of nog landelijker. Hobbies.. Hmm.. weet ik niet, maar ik sta nu sowieso een beetje op een wat zal ik nog eens leren kruispunt. Oh en ik ben vast een leuke reis aan het plannen.
- Zonder: als in met, maar dan zonder de kinderen, en ik weet niet zeker of ik de stad uit was gegaan (maar wilde vriend sowieso wel)
Ik vond het krijgen van kinderen eigenlijk helemaal niet zo heel veel impact hebben. Klinkt gek, maar mijn vrije leven was al behoorlijk ingeperkt door een vaste fulltime baan of samenwonen (ga je toch wat minder random de kroeg in, ik althans wel). Vergeleken daarmee maakten kinderen niet eens zo heel veel uit. Wel even slikken toen ze op enig moment leerplichtig werden, that sucks want je bent gebonden aan schoolvakanties, maar verder valt het wel mee eigenlijk.
Kinderen hebben wel weer invloed op mijn hoeveelheid werk, maar dat vind ik dus ook wel weer gezond.
- Met: 1 of 2 pubers in huis (of vanuit perspectief van nu, 2 net wel/net niet weer het huis uit), leuke baan, ik woon waar ik woon of nog landelijker. Hobbies.. Hmm.. weet ik niet, maar ik sta nu sowieso een beetje op een wat zal ik nog eens leren kruispunt. Oh en ik ben vast een leuke reis aan het plannen.
- Zonder: als in met, maar dan zonder de kinderen, en ik weet niet zeker of ik de stad uit was gegaan (maar wilde vriend sowieso wel)
Ik vond het krijgen van kinderen eigenlijk helemaal niet zo heel veel impact hebben. Klinkt gek, maar mijn vrije leven was al behoorlijk ingeperkt door een vaste fulltime baan of samenwonen (ga je toch wat minder random de kroeg in, ik althans wel). Vergeleken daarmee maakten kinderen niet eens zo heel veel uit. Wel even slikken toen ze op enig moment leerplichtig werden, that sucks want je bent gebonden aan schoolvakanties, maar verder valt het wel mee eigenlijk.
Kinderen hebben wel weer invloed op mijn hoeveelheid werk, maar dat vind ik dus ook wel weer gezond.
donderdag 15 april 2021 om 20:21
Ik zag mezelf wel echt met kinderen. En ik zag mezelf als arts, dat is ook gebeurd. Maar ik zag me misschien wel meer als heldhaftige, reanimerende, levensreddender dan ik in werkelijkheid ga wordenAnneSanneAnne schreef: ↑15-04-2021 19:10Ik weet niet of je van podcasts houdt, maar de podcast 'maybe someday' en dan specifiek de aflevering 'my so called selfish life' vind jij misschien wel interessant. Ik luisterde hem toevallig gisteren en hij gaat echt precies hierover. Wel verhelderend vond ik.
Hebben jullie (zowel mensen met als zonder kinderen) dit echt voor jezelf kunnen beantwoorden? Ik vraag me af of ik zo vreemd ben dat ik dat dat dus echt totaal niet weet
Verder zag ik een aantal dingen totaal niet gebeuren die toch gebeurd zijn, zoals weggaan uit Amsterdam en van kamperen gaan houden
Statistics are used much like a drunk uses a lamppost: for support, not illumination.
donderdag 15 april 2021 om 21:04
Life’s what happens to you while you’re busy making other plans.
Ja. Zeker!
Maar daarom is het juist ook leuk om terug te kijken.
En na te denken over hoe je nu denkt dat de toekomst zal zijn.
Statistics are used much like a drunk uses a lamppost: for support, not illumination.
donderdag 15 april 2021 om 21:33
Ja klopt. Dat doe ik ook. Ik ben heel blij dat ik nu die paarden hier heb lopen aan huis. Een eigen paard wilde ik, en later wilde ik mijn paarden aan huis. Buitenaf woonde, honden, andere dieren. Ruimte om me heen. En nu ben ik tevreden. Ik hoef verder niet zo heel veel.
donderdag 15 april 2021 om 22:03
Dat is waar ja. En het leven is ook niet volledig maakbaar natuurlijk, dat is ook wel goed om te beseffen.
Ik kan ook na lang wikken en wegen tot een keuze komen en dat die dan nog niet uitkomt, door of onvruchtbaar zijn of door een onverwachte zwangerschap. Als ik het zo bekijk maak ik het mezelf ook wel erg moeilijk
donderdag 15 april 2021 om 22:09
Het is pas lastig, als je niet weet wat je wilt. Dat is het belangrijkste. En dan is het afwachten of het binnen de mogelijkheden behoort en hoe belangrijk het voor je is. Zo lang je keuze hebt, kun je beslissen. En fout beslissen. Dus zelfkennis is belangrijk. En een realistisch voorstellingsvermogen hoe het zal zijn.AnneSanneAnne schreef: ↑15-04-2021 22:03Dat is waar ja. En het leven is ook niet volledig maakbaar natuurlijk, dat is ook wel goed om te beseffen.
Ik kan ook na lang wikken en wegen tot een keuze komen en dat die dan nog niet uitkomt, door of onvruchtbaar zijn of door een onverwachte zwangerschap. Als ik het zo bekijk maak ik het mezelf ook wel erg moeilijk
donderdag 15 april 2021 om 22:24
Hier is alles sowieso op de kop gegaan, vooral de carrière keuze omdat ik teleurgesteld raakte in de beroepsgroep én ik het niet zeker genoeg vond. Maar door de opgekomen kinderwens is het nog vaster voor mij komen te staan dat ik geen 80 uur in de week wil werken. Ik wil koter in kwestie zelf toch ook wel een beetje meemaken en daarnaast ook mijn hobby's kunnen uitoefenen, en een beetje aanklooien.lux- schreef: ↑15-04-2021 20:21Ik zag mezelf wel echt met kinderen. En ik zag mezelf als arts, dat is ook gebeurd. Maar ik zag me misschien wel meer als heldhaftige, reanimerende, levensreddender dan ik in werkelijkheid ga worden
Verder zag ik een aantal dingen totaal niet gebeuren die toch gebeurd zijn, zoals weggaan uit Amsterdam en van kamperen gaan houden
Gelukkig denkt vriend daar ook zo over maar dat is waarschijnlijk ook een beetje de reden waarom de kinderwens ineens zijn kop opstak.
Kamperen gaat alleen nooit van mijn leven mijn hobby worden, alleen voor festivals die echt de moeite waard zijn. 
donderdag 15 april 2021 om 22:35
Ik zie ook geen baby. Maar bijvoorbeeld wel pubers, of volwassen kinderen. Dus wil ik geen kinderen, of wil ik geen babies? Ik weet voor mezelf het oprechte antwoord op die vraag echt niet. Als ik vader kon worden was mijn keuze een stuk makkelijker denk ik. Dat ik zelf geen kind zou hoeven dragen en baren.katkaatje schreef: ↑15-04-2021 21:26Ik keek steeds maar een jaar of twee naar voren en steeds zag ik daar geen kinderen. Wel: een reis, meer doen voor de gemeenschap, mijn moeder helpen als ze meer zorg nodig had, veel tijd en leuke dingen met mijn lief, een nieuw huis. Maar nooit een baby eigenlijk.
donderdag 15 april 2021 om 23:40
Dat is wel heel herkenbaar. Ik dacht vroeger altijd dat ik rond mijn 30e een gezin zou hebben met minstens één kind. Op mijn 28e dacht ik die dertig komt wel heel erg dichtbij, ben ik daar straks wel klaar voor? En op 30... ik zie mijzelf nu nog niet met een kleintje, en over twee jaar weet ik dat ook zo net nog niet.katkaatje schreef: ↑15-04-2021 21:26Ik keek steeds maar een jaar of twee naar voren en steeds zag ik daar geen kinderen. Wel: een reis, meer doen voor de gemeenschap, mijn moeder helpen als ze meer zorg nodig had, veel tijd en leuke dingen met mijn lief, een nieuw huis. Maar nooit een baby eigenlijk.
Goed om te lezen ook dat je gelukkig bent met je leven en dat je het (op momenten na) niet mist in het dagelijkse leven. Kan mij voorstellen dat dit ook heel anders had kunnen zijn na het toch proberen. En ik geloof ook dat is best gelukkig zou kunnen zijn in beide situaties, al denk ik nu dat mogelijk geen kinderen voor mij de situatie zou zijn die mij gelukkiger zou maken.
Verwachtingen loslaten is daarin een ding wat ik eerder al aangaf en waar ik ook al wat reacties op kreeg. Ik vind jullie reacties, keuzes en inzichten fijn om te lezen. Ik lees hier best veel waarin ik mij herken of waarbij ik denk dat dit voor mij ook zo zou kunnen zijn in de toekomst.
En de reactie van ozymandias; ik kan mij dat ook wel indenken. Het zwanger zijn en vooral het bevallen lijkt mij zelf niet iets om naar uit te kijken. Daarbij is eerder al genoemd dat er vaak toch ondanks afspraken een scheve rolverdeling groeit waardoor er ook vaak meer op de schouders van de moeder lijkt te komen.
En @AnneSanneAnne. Bedankt voor de tip, die ga ik even opzoeken om te kijken of het wat is!
donderdag 15 april 2021 om 23:46
Herkenbaar! Vlak het zwanger worden niet uit uit als je een traject in moet. Verwachtingen voor mannen zijn zo anders...ozymandias schreef: ↑15-04-2021 22:35Ik zie ook geen baby. Maar bijvoorbeeld wel pubers, of volwassen kinderen. Dus wil ik geen kinderen, of wil ik geen babies? Ik weet voor mezelf het oprechte antwoord op die vraag echt niet. Als ik vader kon worden was mijn keuze een stuk makkelijker denk ik. Dat ik zelf geen kind zou hoeven dragen en baren.
vrijdag 16 april 2021 om 00:20
Haha ik heb hier ooit zelfs een heel topic over geopend. Heel herkenbaar.ozymandias schreef: ↑15-04-2021 22:35Ik zie ook geen baby. Maar bijvoorbeeld wel pubers, of volwassen kinderen. Dus wil ik geen kinderen, of wil ik geen babies? Ik weet voor mezelf het oprechte antwoord op die vraag echt niet. Als ik vader kon worden was mijn keuze een stuk makkelijker denk ik. Dat ik zelf geen kind zou hoeven dragen en baren.
Mijn vriend en ik waren het er ook over eens dat het niet waarschijnlijk was dat ik een baby-persoon zou zijn, vandaar dat het logisch was dat ik weer aan het werk zou, en hij bij de baby zou blijven. Een kind dragen vond ik ook echt niet leuk, zeker de eerste niet. En dan had ik nog niet eens echt klachten. Baren was dan wel weer prima, zo heel lang duurt dat niet en daarna ben je in ieder geval niet zwanger meer. Zeker bij de eerste had het ook net zo goed een konijn kunnen zijn, zo abstract vond ik het idee van een baby krijgen, ik had er niet echt een band mee ofzo. Maar vanaf het moment dat ze er was, was alles logisch en leuk. Ik denk wel dat je biochemisch gemindfucked wordt om je baby leuk te vinden, dus daar zou ik me niet zo'n zorgen om maken.
vrijdag 16 april 2021 om 00:34
Mijn man en ik ( ook een man) hebben bewust geen kinderen. Ik heb nu mijn leven aardig op orde, ben 43 jaar, en heb weinig stress. Ik kon eerst slecht voor mezelf zorgen, laat staan voor een kind. Nu kan ik gelukkig wel goed voor mezelf zorgen en heb ik weinig stress. Een kind en alles wat daarbij komt kijken zal me veel stress opleveren. En ik ben aardig gesteld op mij rust en vrijheid. Ik ben nu op een leeftijd gekomen waar ik mezelf goed heb leren kennen. Bij begin 30 vragen mensen of je nog twijfelt en nu vragen mensen het niet meer. Ook omdat we 2 mannen zijn denk ik.
vrijdag 16 april 2021 om 07:40
Ik vond bevallen serieus de mooiste, meest empowering ervaring uit mijn leven. Beide keren.Sansi schreef: ↑15-04-2021 23:40Dat is wel heel herkenbaar. Ik dacht vroeger altijd dat ik rond mijn 30e een gezin zou hebben met minstens één kind. Op mijn 28e dacht ik die dertig komt wel heel erg dichtbij, ben ik daar straks wel klaar voor? En op 30... ik zie mijzelf nu nog niet met een kleintje, en over twee jaar weet ik dat ook zo net nog niet.
Goed om te lezen ook dat je gelukkig bent met je leven en dat je het (op momenten na) niet mist in het dagelijkse leven. Kan mij voorstellen dat dit ook heel anders had kunnen zijn na het toch proberen. En ik geloof ook dat is best gelukkig zou kunnen zijn in beide situaties, al denk ik nu dat mogelijk geen kinderen voor mij de situatie zou zijn die mij gelukkiger zou maken.
Verwachtingen loslaten is daarin een ding wat ik eerder al aangaf en waar ik ook al wat reacties op kreeg. Ik vind jullie reacties, keuzes en inzichten fijn om te lezen. Ik lees hier best veel waarin ik mij herken of waarbij ik denk dat dit voor mij ook zo zou kunnen zijn in de toekomst.
En de reactie van ozymandias; ik kan mij dat ook wel indenken. Het zwanger zijn en vooral het bevallen lijkt mij zelf niet iets om naar uit te kijken. Daarbij is eerder al genoemd dat er vaak toch ondanks afspraken een scheve rolverdeling groeit waardoor er ook vaak meer op de schouders van de moeder lijkt te komen.
En @AnneSanneAnne. Bedankt voor de tip, die ga ik even opzoeken om te kijken of het wat is!
Zwanger zijn vond ik de eerste keer vreselijk (was heel ziek) en de tweede keer prima. En ik dacht ook dat ik geen babymoeder zou zijn en bij de eerste was ik dat ook niet maar bij de tweede vind ik het zalig
Statistics are used much like a drunk uses a lamppost: for support, not illumination.
vrijdag 16 april 2021 om 08:05
ozymandias schreef: ↑15-04-2021 22:35Ik zie ook geen baby. Maar bijvoorbeeld wel pubers, of volwassen kinderen. Dus wil ik geen kinderen, of wil ik geen babies? Ik weet voor mezelf het oprechte antwoord op die vraag echt niet. Als ik vader kon worden was mijn keuze een stuk makkelijker denk ik. Dat ik zelf geen kind zou hoeven dragen en baren.
Ja dat is voor mij ook wel zo. Ik realiseerde me dat ik qua kinderen vooral uitkeek naar de periode tussen 6 en 12. En vanaf 18 weer. Alles daarbuiten lijkt mij oprecht niet veel aan.
Maar ik hem ervan overtuigd dat er moeders zijn die het allemaal geweldig vinden.
In mijn omgeving zie ik dat wel anders. Ik heb ook best wat mensen om me heen die het allemaal vies vinden regenvallen. Ze houden natuurlijk van hun kinderen, maar geven aan dat ze niet weten of ze het nog een keer zouden doen als ze de keuze hadden
vrijdag 16 april 2021 om 08:13
Het heeft niet zo veel zin om op deze manier dingen tegen elkaar af te zetten. Het gaat er niet om of 1 aspect van kinderen krijgen mooier is dan 1 ander aspect van het leven. Het is sowieso geen wedstrijdje “wat is leuker”.
Het is ook wel opvallend dat je alleen de reis eruit pikt uit mijn lijstje. Ik zie moeders vaker het reis-voorbeeld aanhalen wanneer ze anderen willen overtuigen dat moeder zijn zoveel mooier is dan niet. Want alles binnen dat leven is zoveel beter dan een reis. Maar ik heb heel bewust een heel lijstje gegeven waar ik naar uitkeek. Ik vraag me af waarom dat is, dat je je het op deze manier tegen elkaar af wil zetten.
Volgens mij laten we juist aan twijfelaars zien wat verschillende mogelijkheden zijn. Mooi dat er superblije moeder zijn die vertellen wat zij zo mooi vinden aan hun leven, en mensen die geen kinderen hebben waar zij blij en minder blij mee zijn.
Beide levenspaden hebben hun voor- en nadelen. Daar ben ik van overtuigd. En is uitvinden welke levensstijl met al zijn kleuren bij je past. En hoe je dat vervolgens invult is natuurlijk ook heel individueel. Dat is het mooie van het leven , je mag het helemaal doen zoals jij het wil.
vrijdag 16 april 2021 om 08:59
Ik kan mezelf dan wel weer voorstellen zwanger, met een baby of met een kleuter, maar echt totaal niet met een tiener. Maar dat komt misschien ook omdat ik voor mijn gevoel net tiener af ben, soort van En ik zie natuurlijk ook niemand om me heen van mijn leeftijd met tieners, dus ik denk dat het daarom heel ver van me afstaat.
Bij mij komt mijn twijfel denk ik niet zozeer voort uit wat er dan allemaal wel in mijn leven is, want veel van die dingen lijken me oprecht leuk. Ik hou van nieuwe dingen ontdekken en van nieuwe mensen ontmoeten. Mijn twijfel komt voort uit wat er niet meer in mijn leven kan zijn als ik voor wel of geen kinderen kies. Niet meer wilde outdoor vakanties, niet meer zomaar even naar de kroeg, niet meer wel zien hoe de dag loopt, niet meer zomaar kunnen verhuizen. Of, als tegenhanger, niet de wereld door de ogen van je kind zien, niet samen leren en ontdekken, niet die intense band ervaren, niet samen met vrienden en mijn & hun kinderen rondhangen.
Dit is trouwens ook een nieuw inzicht voor mijzelf dus dankjulliewel daarvoor!
En ik zie natuurlijk ook niemand om me heen van mijn leeftijd met tieners, dus ik denk dat het daarom heel ver van me afstaat.Bij mij komt mijn twijfel denk ik niet zozeer voort uit wat er dan allemaal wel in mijn leven is, want veel van die dingen lijken me oprecht leuk. Ik hou van nieuwe dingen ontdekken en van nieuwe mensen ontmoeten. Mijn twijfel komt voort uit wat er niet meer in mijn leven kan zijn als ik voor wel of geen kinderen kies. Niet meer wilde outdoor vakanties, niet meer zomaar even naar de kroeg, niet meer wel zien hoe de dag loopt, niet meer zomaar kunnen verhuizen. Of, als tegenhanger, niet de wereld door de ogen van je kind zien, niet samen leren en ontdekken, niet die intense band ervaren, niet samen met vrienden en mijn & hun kinderen rondhangen.
Dit is trouwens ook een nieuw inzicht voor mijzelf dus dankjulliewel daarvoor!
vrijdag 16 april 2021 om 09:10
Ik denk dat je het ook vooral niet moet zien als dat er maar twee levenspaden bestaan: met en zonder kinderen.katkaatje schreef: ↑16-04-2021 08:13Beide levenspaden hebben hun voor- en nadelen. Daar ben ik van overtuigd. En is uitvinden welke levensstijl met al zijn kleuren bij je past. En hoe je dat vervolgens invult is natuurlijk ook heel individueel. Dat is het mooie van het leven , je mag het helemaal doen zoals jij het wil.
Volgens mij bestaat je leven uit heel veel blokjes, en sommige mensen hebben daar een blokje 'kind(eren)' bij, en anderen niet. Maar dat is maar een relatief klein onderdeel van het geheel wie jij bent, wat jouw leven is. Mijn andere blokjes zijn er sinds ik er kinderen bij bouwde ook nog steeds. En die blokjes hebben wel invloed op elkaar. Blokje 'kinderen' heeft een beetje invloed op alle andere blokjes omdat die wat meer geregel vergen, maar je krijgt er weer inzichten voor terug die je anders nooit gehad had. Als ik morgen besluit mijn blokje 'fulltime loondienst' vervang voor 'hosselen' heeft dat invloed op veel dingen in mijn leven, maar ik krijg er misschien wel veel zelfinzicht van die ik nu niet heb.
vrijdag 16 april 2021 om 09:25
Het was geen reactie op jouw lijstje, maar op de weerzin die ik las (bij anderen) t.o.v. zwanger zijn en bevallen. Daarvoor zou ik het dus niet laten, het is een van de bijzonderste aspecten van het hele kindergebeuren wat mij betreft. Dat reizen pikte ik eruit als tegenhanger omdat ik zelf graag reis (heb o.a. lange backpackersreizen gemaakt naar verre oorden) en het vaak als highlight in levenservaringen wordt gezien. Vandaar de vergelijking. Maar verder ben ik het heel erg eens met Eleins blokjesvisie hierboven: het ene stukje leven beperkt tijdelijk misschien wat opties, maar er zal ook weer een nieuw stukje aanbreken met andere ervaringen. Dit geldt voor reizen, voor kinderen en hun levensfases en voor allerlei levensbepalende koerswijzigingen die je ofwel zelf uitzet of die voor je worden uitgezet.katkaatje schreef: ↑16-04-2021 08:13Het heeft niet zo veel zin om op deze manier dingen tegen elkaar af te zetten. Het gaat er niet om of 1 aspect van kinderen krijgen mooier is dan 1 ander aspect van het leven. Het is sowieso geen wedstrijdje “wat is leuker”.
Het is ook wel opvallend dat je alleen de reis eruit pikt uit mijn lijstje. Ik zie moeders vaker het reis-voorbeeld aanhalen wanneer ze anderen willen overtuigen dat moeder zijn zoveel mooier is dan niet. Want alles binnen dat leven is zoveel beter dan een reis. Maar ik heb heel bewust een heel lijstje gegeven waar ik naar uitkeek. Ik vraag me af waarom dat is, dat je je het op deze manier tegen elkaar af wil zetten.
Volgens mij laten we juist aan twijfelaars zien wat verschillende mogelijkheden zijn. Mooi dat er superblije moeder zijn die vertellen wat zij zo mooi vinden aan hun leven, en mensen die geen kinderen hebben waar zij blij en minder blij mee zijn.
Beide levenspaden hebben hun voor- en nadelen. Daar ben ik van overtuigd. En is uitvinden welke levensstijl met al zijn kleuren bij je past. En hoe je dat vervolgens invult is natuurlijk ook heel individueel. Dat is het mooie van het leven , je mag het helemaal doen zoals jij het wil.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
