Lentekriebels, indian summer

Omdat ik nu wel de tijd heb en er nu veel mee bezig ben ga ik nog even door over opvoeden. Dus voor iedereen die daar ff geen zin in heeft, skip deze post maar



Ik denk veel na de laatste tijd over hoe ik het doe, wat ik wil, wat mijn doel is etc. Heb veel gelezen over opvoeden, de belevingswereld van een kind etc. Ik weet wel wat ik iig niet wil.

Ik vond het als kind vreselijk om niet serieus genomen te worden, om dingen te moeten of te laten omdat ik kind was zeg maar. Klinkt vaag dus even een voorbeeld:

Mijn moeder wilde dat ik mijn haar afknipte toen ik 6 was ofzo. Terwijl ik zo trots was op mijn lange “prinsessen lokken”. Maar omdat mijn moeder de ouder was gebeurde het. Of de prik trui die ik aan moest of de kleding die ik lelijk vind. Of het moeten spelen met een kind dat ik stom vond.

Nou allemaal dingen waarvan ik vind dat een kind zélf moet kiezen. Ik wil dat mijn kinderen zelf de keuzes maken die zij kunnen maken. Natuurijk hun leeftijd in ogenschouw genomen. Maar kleding, kapsels en vriendjes, daar ben je niet snel te jong voor denk ik.



Verder wil ik op mijn kind reageren niet vanuit de handeling maar vanuit de intentie. Als iets niet lukt of je kind maakt een inschattingsfout dan vind ik niet dat hij gestraft moet worden. Vertellen dat het niet kan is natuurlijk wel goed in mijn ogen. Grenzen aangeven of aangeven is ook prima. Maar ik wil dat op een “geweldloze” manier doen. Geen geschreeuw, slaan etc. Ik kom zelf uit een gezin met veel geschreeuw en lijfstraffen. Ik weet dat het niet werkt. Het doet de sfeer geen goed, het vertrouwen valt weg, je uit je niet meer. Zelf heb ik hier veel last van gehad en ik heb best veel aan mezelf moeten werken. Ik was slecht in ruzie maken, verloor snel de controle, had moeite met mijn zelfbeeld, was bang mensen te verliezen, niet aardig gevonden te worden en mijn grenzen aan te geven. Dat wil ik dus zeker anders doen.



Ik leef vanuit een holistische visie en ga er vanuit dat iedereen, ieder kind, in wezen goed is. Dat iemand “slechte' dingen doet wil niet zeggen dat je een slecht mens bent of een stout kind. Ik zou ook nooit dat etiket op mijn kind willen plakken. Ik zeg daarom ook nooit tegen O dat hij stout is. Hij doet dingen die niet mogen maar vertoont daarmee natuurlijk gedrag; hij zoekt de grenzen op. Dat bestraffen zou denk ik betekenen dat hij niet meer die grens op durft te zoeken en dus niet duidelijk weet waar die ligt. Als je niet weet waar grenzen liggen kan je ze zelf ook niet aangeven. Ik heb dit als kind heel duidelijk ervaren. Bij ons thuis heerste altijd de onzekerheid of iets wel of niet mocht en hoe daar op gereageerd werd. Ik wil dat mijn kind zich veilig voelt om die grens op te zoeken. Ik stel de grens en bewaak hem maar dat betekend niet dat die grens niet bevochten mag worden. Op die manier ontwikkel je je denk ik ook, een grens kan verlegt worden naar mate een kind ouder wordt en meer mag.



Simpel voorbeeld. Toen ik ging stappen moest ik om 12 uur thuis zijn. De rest van mijn vrienden mochten tot 2 uur uit. Ik ging daarover in discussie wat niet gewaardeerd werd. Er was geen ruimte voor. Mijn ouders wild die grens nooit bijstellen en werden boos als ik dat probeerde. Dat resulteerde in heel opstandig gedrag. Ook zorgde die starre houding voor oneerlijkheid. Dingen die ik deed verzweeg ik of ik probeerde regels te omzeilen. Niet alleen in de pubertijd maar als kind gebeurde dit al.



Het geschreeuw in ons gezin heb ik als heel vervelend ervaren. Je spiegelt je aan je ouders dus voor je het weet heb je van die schreeuw kinderen. Ik heb dat echt moeten afleren.

Daarbij mocht in ons gezin niet veel echte emotie getoond worden. Dat werkt erg verwarrend. We kregen op onze kop maar mochten niet huilen want dan kregen we wéér op ons donder. Als O iets wil en hij mag het niet gaat hij huilen. Dat vind ik prima. Ik heb een grens gesteld en hij is daar niet blij mee. Die boosheid mag hij best uiten. Hij huilt, stampt met zijn voetje op de grond, slaat zijn armpjes over elkaar en trekt een lekkere pruil lip. Als hij behoefte heeft dan troost ik hem ook. Hij mag verdriet hebben over iets dat niet mag. Ik zou het raar vinden zijn gehuil te bestraffen. Ik merk dat ik veel moeite heb gehad met boosheid. Voelde altijd dat ik die niet mocht uiten wat echt heel verwarrend was. Door onze gezinssituatie heb ik een behoorlijk periode doorgebracht in het “instellingen-leven”. Daar leerde ik dat ik best boos mocht zijn en dat ook mocht uiten. Maar omdat dit echt ingeprent zit van kinds af aan heb ik tot op de dag van vandaag nog moeite met negatieve emoties te tonen. Opvoeding bepaald toch je blauwdruk. De rest van je leven zal je het met die blauwdruk moeten doen. Je kunt m wat bijschaven of je er iig van bewust zijn dat dingen zijn zoals ze zijn om een reden. Maar toch wordt je er wel door gevormd. Ik wil dat mijn kinderen vooral zichzelf vormen. Zichzelf kunnen uiten en hun emoties kunnen ontdekken, hun grenzen kunnen ontdekken en aangeven etc.



Ik probeer veel boeken te lezen over verschillende theorieën, verschillende visies etc. Maar uiteindelijk doe ik vooral wat goed voelt. Wat mijn hart verteld. Dat hart is niet meer zo open als dat van een kind, niet meer zo zuiver. Dat maakt het soms moeilijk. Dan weet ik niet of mijn hart iets zegt of dat het iets is dat me is meegeven, iets uit die blauwdruk. Ik worstel daar wel eens mee. Mensen zeggen wel eens “wat zegt je verstand en wat zegt je gevoel”. Maar ik denk dat je verstand in je hart zit en daar voel je ook mee. Je echte wijsheid zit daar. Daar naar luisteren is moeilijk omdat we in onze maatschappij veel met ons hoofd beslissen. Ik merk dat ik dat ook moeilijk vind.



Wat ik hiermee wil? Ik weet het niet. Ik vind het fijn om verschillende geluiden te horen over opvoeden. Hoe andere het doen maar meer nog, hoe andere hun opvoeding hebben ervaren. Feedback krijgen op mijn denken en handelen, aanvullingen en andere invalshoeken. Sommigen zullen voor mij goed voelen en een “eureka” momentje geven terwijl andere niet bij mij passen. Maar ik denk dat dit voor mij de weg is om er achter te komen hoe en wat ik wil en niet wil en hoe ik dat dan vorm kan geven.



Dat gezegd hebbende ben ik me er compleet van bewust dat we allemaal niet de wijsheid in pacht hebben. En dat, als we al ooit op een punt komen waarop we kunnen vast stellen dat we weten hoe het moet, dat dat dan ws zal zijn op het moment dat onze kinderen al lang en breed het huis uit zijn. Maar tot die tijd zal ik proberen om iig vanuit de beste intentie mijn kind op te voeden en hem ook “afrekenen” op zijn intentie en niet op de uitkomst van zijn handelen. Dat doe ik trouwens ook met mijn eigen ouders. Hoewel in me sinds ik kinderen heb nog slechter kan voorstellen dat ze de dingen hebben gedaan die ze hebben gedaan. Ik ga er vanuit dat zij hebben gehandeld naar het beste dat ze konden. Daarbij hebben zij hun “gebreken” door de opvoeding die zij hebben genoten en dat kan ik hun niet kwalijk nemen. Ik hoop met heel mijn hart dat mijn kinderen mij later ook op die manier beoordelen.

@ Aju: denk dat je "natuur" ook niet meer zo makkelijk kan omschrijven. We zijn een geciviliseerde samenleving. Daarmee zijn onze behoeftes verranderd en dus ook onze manier van omgaan met elkaar.



Ik denk dat, als je intentie goed en zuiver is, dat je dan op de goede weg zit. Fouten maken wel allemaal. En aangezien de visies vaak ver uit een liggen is wat de één fout vind voor de ander juist helemaal prima.



Op een forum als dit vind ik het juist wel verfrissend om al die verschillende visies te horen, om tot een ander of breeder inzicht te komen maar ook om andere in hun manier van doen beter te begrijpen. Te weten welke gedachte daar achter schuil gaat. Je hoeft het niet eens te worden en ik denk dat je ook nooit de intentie moet hebben om elkaar te overtuigen. Je verrijkt elkaar denk ik door alle verschillende ideeën. En ieder moet lekker zichzelf blijven, doen wat goed voelt en wat bij je past!

Aju, hoe gaat het nu met pluutje eigenlijk?



Nic en aju, mooi om jullie beschouwingen en overdenkingen te lezen..



Ik denk inderdaad ook dat je eigen opvoeding veel zegt over hoe je in het leven staat em wat je zelf wel of niet aan je kinderen wil meegeven.

Zo hebben mijn ouders nooit ruzie gemaakt, maar gingen ze toch uit elkaar, waar ik als kind kapot van was..emoties werden mijn inziens weinig echt getoond, rsultaat is dat ik tot op de dag van vandaag moeite heb met ruzie maken, voor mezelf opkomen, mijn mening geven.

Ook was mijn moeder nooit erg knuffelig, juist wel toen ik klein was overigens, want ze wilde altijd in bed met mij kroelen, wat ik op een gegeven moment niet meer wilde

Wat ik erg positief vind, en graag meegeef aan mijn kinderen, is het ervarend leren, mijn moeder gaf zelden straf, ze vond vaak dat ik mijn lesje wel geleerd had. (bv 1 keer iets jatten bij Bart Smit en meteen opgepakt worden ben ik dus niet goed in, maar goed ook! Mijn moeder was van mening dat ik al zo onder de indruk was van het gebeuren dat ik niet nog extra straf hoefde te krijgen) ook mocht ik best een keer een baaldag van school, heb ik ook gebruik van gemaakt maar vond er eigenlijk niets aan haha..



Al met al doen we het idd allemaal op onze eigen manier, we willen allemaal het beste voor onze kindjes. Mijn kinderen krijgen duidelijke grenzen en regels maar we hebben bovenal ook veel lol met elkaar. Ze krijgen veel kusjes, aandacht en liefde en ik luister oprecht naar ze, of nu eigenlijk voornamelijk nu nog naar dochter haha. Elke avond als ik haar naar bed breng zit ik bij haar nadat we een boekje gelezen hebben en knuffelen we, en zeg ik dat ik heel veel van haar hou. Zij geeft me steevast een dikke kus of knuffel en zegt dat ze ook van mij houdt

En ja, ik laat baby J wel eens een paar minuten huilen, maar troost hem en knuffel hem. Hij mag ook huilen, jengelen om zijn dag en de prikkels te verwerken. Overigens huilt hij zelden



Al met al ben ik super trots op mijn knappe exemplaren van kinderen, zal ik ze altijd stimuleren om zchzelf te ontwikkelen, in vaardigheden en emoties, en sta ik altijd voor ze klaar. Tegelijk kijken ze ook tv, word ik ook wel eens boos en geirriteerd en eten ze af en toe mierzoete snoepjes...

Ik denk dat mijn man en ik, een hell of a good job samen doen en dat wij hele lieve en betrokken ouders zijn. Dit zien we nu al terug in een heerlijke dochter, die "altijd" vrolijk is, meestal heel goed luistert behulpzaam is en gewoon een schatje is en ook bij J zullen we dat steeds meer gaan zien en ontdekken!



Zo,dit was mijn zondagavond relaas..lijkt bijna alsof ik mezelf een schouderklopje aan het geven ben, was niet zo bedoeld , maar vind best dat ik die verdien

Blondje van harte meid! Geniet maar lekker hoor!



Nic:bedankt voor het delen van het blog! Ik blijf het heeeeeeeeel moeilijk vinden wat ik moet doen. Adviezen zijn zo tegenstrijdig. Probeer zo veel mogelijk mijn gevoel te volgen. baby's zijn geen robotjes en er is niet 1 gebruiksaanwijzing denk ik dan maar.



Ik denk dat mijn meisje 's avonds moeilijker slaapt van wege de krampjes en loop hier wel echt tegen een muur aan omdat ik echt niet weet wat te doen. Ik vermoed dat het een cirkel is. Ze drinkt veel te gulzig waardoor er veel lucht in haar darmen komt, waardoor ze heel veel stink scheetjes laat, moeilijk poept met als gevolg krampjes. Als iemand een gouden tip heeft........be my guest.............



Zit momenteel te forummen met haar in de draagdoek en heb het idee dat ze dat wel heel veilig vindt voelen.

Lin, zielig hè krampjes...lekker in de draagdoek is vaak wel het fijnste bij krampjes, dichtbij mama...

En tja,hier hielp/helpt sab simplex toch wel heel goed tegen krampjes, maar dus niet in nl te krijgen, wel in duitsland...maar ik weet niet of je aan de middelste wil...

En verder doe je het vast hartstikke goed!

Zou inbakeren dan toch ook helpen denk je Elsie? Begin er ineens aan te twijfelen of ik dat dan toch niet moet doen?

En terecht, Elsie, dat schouderklopje verdien je. Ook jij weet heel goed wat je belangrijk vind, alleen dat vind ik al heel knap. Ik vind het nog best lastig om te bedenken waar ik nou de nadruk op wil leggen.

Pluutje had gisteren nog koorts, vandaag niet meer, maar ze is nog wel een beetje uit haar hum.

Hmmmmmmmm balen Aju. Wat doe je dan als ze koorts heeft? Zetpil erin? Ik vraag me af wat ik dan zou moeten doen. Gaan jullie dan meteen naar de huisartenpost?



Jullie merken wel. Veel onzekerheid hier omdat ik nog veel moet leren.

@linda het inbakeren hielp voor R vooral voor het maaien met z'n armen, voor zijn krampjes vooral warme doeken en fietsen met de beentjes en infacol, alleen daar ging R slecht van poepen. Wat hier goed hielp wat toen R stopte met brullen. Hij hapte zo veel te veel lucht mee en dat gaf weer krampen.



Hier een heerlijke dag gehad, waren op een familiefeest. Hij heeft het super gedaan! Ondanks alle drukte en mensen bleef hij lachen en lekker zijn gang gaan. Soms op de arm, soms lekekr spelen op een kleed. En ging net gewoon lekker slapen. Ben zo trots.





En......... Hij ging bij schoonmama zelf zitten! Altijd bij iemand anders! Deed dochter ook altijd. Op die ene dag dat ze bij oma was, ging ze papa zeggen en een andere keer optrekken tot staan. En nu gaat R precies hetzelfde doen ach eerst zelf zien en dan pas geloven!

Lin, ik zou alleen inbakeren als A ook onrustig is in bed, maait ze ook veel met haar armen? J maait zichzelf wakker en dan is een Puck à baby ideaal...en helaas hebben kleine kindjes last van krampjes, de een wat meer dan de ander... Voor zover het je lukt, haar gewoon lekker dichtbij je houden, fietsen met de beentjes ivm kramp..

En kijken voor een andere fles/speen zodat ze niet zo snel de fles leeg heeft, tussendoor stoppen en laten boeren, maar misschien doe je dat al...



Aju, ik vind het moederschap een heel natuurlijk iets, natuurlijk denk ik over dingen na, maar ik doe vooral op gevoel. Ik vind in alle gevallen; wat jezelf prettig vind, zo behandel je een ander ook....dus ook mijn kindjes

@linda onder de 3 maanden mogen ze geen koorts hebbendus dan zou ik de huisarst wel bellen, nu kijk ik het aan. Koorts is op zich niet iets engs. Het lijf is juist bezig om beter te worden. Maarbijkoorts hoger dan 38.7 geven wij wel paracetamol. En dan ook consequent zodater geen koortsstuip kan ontstaan, ik moet zeggen ik ga hier altijd op mijn gevoel af. En meestal zit dat goed. De keren dat ik de huisartsenpost belde moest ik ook meteen langskomen en werd er zelfs contact gelegd met de kinderarts. Alle andere keren loste het of vanzelf op of kon het wachten tot de huisarts dienst had. En nou moet ik zeggen dat allebei de kindjes maar heeeeeel weinig ziek zijn.

Knor, wat een knappe vent heb je toch fijn dat je nu wat meer van hem kunt genieten!



Aju,fijn dat de koorts weg is, hopelijk is ze snel weer lekker vrolijk!



Lin, zetpil doe ik alleen als je ziet dat baby echt last heeft. Koorts is op zich niet erg, een teken dat het lcihaam zijn werk doet. Als je het niet vertrouwd, je maakt je zorgen, dan bel je de huisarts/ huisartsenpost...

Enne, alle begin is moeilijk maar komt vanzelf allemaal hoor

Hihi knor, ik ben steeds mosterd na jou

Els wat jij schrijft over het opvoeden daar kan ik me ook wel invinden



Je doet het ook super dus bijdeze een echt schouderklopje.



Voor mij is het altijd een bestiging dat ik (we) het goed doen als andere mensen je complimentjes geven over de kinderen.



Linda ik ga niet zo snel naar een dokter.

Maar ook daarin laat ik mijn gevoel ook spelen.



Heb met 2 veel bij de arts gezeten ivm zijn benauwdheid.

Ahhhhhh ok thanx voor de tips knor.



Elsie jij ook bedankt. Ze maait alleen met haar armpjes als ze krampen heeft. Zijn die er niet dan slaapt ze uit zich zelf in. Meestal gaat daar wel eventjes huilen aan vooraf. Meer jengelen dan krijsen.Ze slaapt ook gerust 3 a 4 uur achter elkaar. Vervolgens flesje, kroelen spelen in de box en weer 3 a 4 uur slapen. De problemen zijn echt 's avonds. Ondertussen lijkt het nu wel of er een putje doorloopt zo erg rommelt haar buikje.

Knor wat fijn dat je ventje het zo goed gedaan heeft vandaag!

En zelf zitten.... Knap hoor! (ze worden echt snel groot!!)

Sorry dat ik zo ego ben. Ben heel erg zoekende merken jullie wel he. Buiten dat gaat het gewoon nog goed hoor hihihi.

Lin, je bent niet ego!je mag al je vragen stellen! Je moet alleen altijd uiteindelijk zelf beslissen wat jullie en jullie meisje nodig heeft

Gewoon vragen Linda!! We hebben hier allemaal ervaring

En daar moet je alleen je eigen weg nog even in vinden.

En vertrouw op je gevoel

Ainodis, grappig, ik wist dat je dat zou zeggen toen jij het van de week over de "vaute moeder" had dacht k namelijk hetzelfde



Ook helemaal eens wat je zegt, als anderen je complimenten geven overke kids, dan heb je het goed gedaan!

Weet je dat ik van de week meerdere kerem heb verteld dat jouw knappe nr 2 al Eem puzzel van 100 stukjes kan leggen;-)

Tja, dat is nog best moeilijk hoor. Vertrouw nog niet helemaal op mijn gevoel.

Komt met de tijd, je moet je kindje echt leren kennen. Na een tijdje herken je de geluidjes, huiltjes etc etc. Hier vanavond nog R brult nooit meer echt zoals in het begin. Alleen.......... Als hij honger heeft. En ja hoor net op de verjaardag brullen ik op zoek naar een klok en ja hoor half 7 flestijd. (Echt een kind met ingebouwde klok en ik overdrijf dus echt niet) dus hup fles erin en stil. Dat zoekende hebben we steeds allemaal,want kindjes hebben de nare gewoonte zodra ouders ze doorhebben alles weer om te gooien .

Maar lieve Linda, jij kent jou meisje het beste! Zelfs nu al!





Hahaha Elsie wat grappig!

En lief dat je 2 genoemd heb... Dank je wel!

(Ben ook echt trots op mijn ventje!)

@ Els: dank voor je verhaal! Door het lezen daarvan kom ik er achter dat er in mijn eigen verhaal een vreemde paradox zit.. Ik mocht nooit mijn boosheid uitte en heb daar nu nog moeite mee. Mijn ouders uitte hun boosheid wel en omdat ik dat als verveld heb ervaren ben ik nu weer bang om mijn boosheid te uitte. Jij hebt moeite met ruzie en je uitte omdat je ouders juist nooit hun ruzies lieten zien. Denk dat ik daar nog iets mee moet doen. Moet uit zoeken wat ik daarin het beste kan doen. Want ik vind wel dat je als ouder het goede voorbeeld moet geven. Je zou dan dus goed moeten ruzie maken ofzo. Dan kunnen kinderen daar iets van leren. Want O heeft nu nog geen moeite met zijn boosheid uitte maar dat is nu nog peuter-woede. Later zal dat vast anders zijn, dan doet goed voorbeeld volgen... Lastig iets. Ruzie maken en boos zijn. Hoe doe je dat? En hoe doe je dat “voor”??



Vind dat je moeder goed handelde mbt de winkeldiefstal. Zo zie ik het ook. Andere voeden mee op, je bent opgepakt en hebt je lesje geleerd. Dat is genoeg. Daar hoeft niet nog een lesje over heen.



En je bent terecht trots op jezelf! Lekker dat je dat ook zo lekker kan voelen!



@ Lin: over kramjes: Met S heb ik voetreflextherapie gedaan, hielp heel goed maar volgens mij had jij niemand in de buurt die dat doet of wel? Anders wil ik het wel een keer zo goed en zo kwaad als dat lukt digitaal, uit leggen.

Verder masseren over het buikje, begin rond de navel met kleine circels met de klok mee. Maar ze langzaam steeds groter. Beweeg langzaam. Zorg voor warme handen en een warme olie. (gebruik iets als zoete amandel olie, calendula, of een andere zachte en neutrale olie. Liever geen geparfumeerde spullen!Je kunt een basis olie als amandel olie goed gebruiken om lavendel olie of kamille olie te mengen. Dit helpt ook goed tegen krampen! Zorg dan voor échte etherische olie ookwel essentiële olie genoemd. Geen geparfumeerde olie dus! Meng 0,5% dwz 1 druppel etherische olie op 10 ml basis olie. Gebruik etherische olie niet onverdund!



Verder werk venkel goed. Ik dronk het zelf maar als je FV geeft kan je het volgens mij ook in het flesje geven ná de voeding. Volgens mij weet Ivetje daar iets van??



En verder fietsen met de beentje of de beentje buigen en naar de buik brengen en dan rondjes draaien met de klok mee. En lekker veel bij je houden, huid op huid contact en idd lekker in de draagdoek zoals je doet. Dat biedt warmte en troost!



@ koorts: ik heb 1 keer de HAP gebeld bij 40+. Maar ook weer naar huis gestuurd omdat de uitslag die daarmee gepaard ging echt door de hitte kwam. Ze wilde dat toen wel ff checken ivm hersenvliesontsteking. Maar was dus uitslag door de warmte. Hier gaat er eigenlijk geen paracetamol in tenzij de 40 graden overschreden wordt. Die ukjes kunnen ineens heel hoge koorts hebben maar dat kan ook in eens weer over zijn. Het afweersysteem in nog heel snel, ik probeer daar zelf zo min mogelijk in in te grijpen.



@ inbakeren: tegen kramp werkt het niet. Zou het alleen doen als je merkt dat je kindje veel last heeft van het moro reflex en daardoor niet inslaapt of slecht doorslaapt.



Tot slot Lin, S had ook heel veel last van haar darmen, vooral in de avond. We liepen iedere avond wel 3 á 4 uur rond met haar. Goede nieuws: het wordt vanaf een week of 6 steeds minder en met 10, 11 weken was het zo goed als over! En achteraf daar op terug kijkend viel het heel erg mee. Al weet ik dat het op die momenten zelf echt wel heel frustrerend was omdat je zo weinig kan doen voor je kleintje!



En wel op je gevoel vertrouwen!!!