Zwanger
alle pijlers
Moeder ziek & en nu blijk ik zwanger
woensdag 30 mei 2012 om 15:36
al een hele tijd lees ik mee op dit forum en nu sta ik voor de moeilijkste keus in mijn jonge leventje en hoop ik dat jullie met een goed advies kunnen komen.
Mijn moeder is al geruime tijd ernstig ziek, zo ziek zelfs dat zij volgens de doktoren niet langer dan een jaar zal leven. Iets wat verschrikkelijk is maar helaas niet anders is, het klinkt raar maar in zekere zin begin ik vrede met dit idee te krijgen. Ze kan bijna niks meer en ligt bijna hele dagen in bed. Waar ik het wel heel moeilijk mee heb is dat mijn moeder nooit haar kinderen zal zien trouwen, ze niet zal zien afstuderen, haar kleinkinderen nooit zal leren kennnen. En bij dat laatste begint eigenlijk mijn probleem, ik ben zwanger. Fantastisch zal je denken, maar nu komt het ik ben pas 16!! (bijna 17) Veel en veel te jong om moeder te worden!! Ik weet het: ik had na moeten denken voor het gebeurde, ik verpest mijn toekomst en ga zo maar door. De zwangerschap beeindigen is logisch gezien de beste keuze voor mij.. Het word verschrikkelijk moeilijk als ik besluit dit niet te doen, ik leg misschien wel veel te veel stress bij mijn moeder neer en dat is wel het laatste wat ze kan gebruiken, maar heel egoistisch gedacht ik krijg de kans om deze zwangerschap en de geboorte van mijn 1ste kindje met mijn moeder te delen!! Ik durf dit niet aan mijn ouders te vertellen, de enige die dit weet is de vader van het kindje (20) en hij heeft gezegd mij te steunen in iedere beslissing die ik neem. Hij werkt fulltime, heeft een eigen huis, rijbewijs + auto en dit klinkt misschien een beetje verwend maar financieel gezien hebben mijn ouders het alles behalve slecht. En ik begrijp ook wel dat ik niet van papa's geld kan leven voor de rest van mijn leven maar het geeft mij wel de ruimte een opleiding af te maken doordat ik niet krom hoeft te liggen voor de kinderopvang of familie overdag "lastig moet vallen" met oppassen. Dat ik het hierdoor financieel en praktisch gezien iets makkelijker krijg wil niet zeggen dat ik er te makkelijk over denk, ik weet dat eht lastig gaat worden (wat zeg ik f*cking zwaar) maar wegen al die nadelen echt op tegen het voordeel dat ik dit nog wel met mijn moeder kan mee maken? heeeeellllluuuuuuppppp!! ik weet het echt niet meer
Mijn moeder is al geruime tijd ernstig ziek, zo ziek zelfs dat zij volgens de doktoren niet langer dan een jaar zal leven. Iets wat verschrikkelijk is maar helaas niet anders is, het klinkt raar maar in zekere zin begin ik vrede met dit idee te krijgen. Ze kan bijna niks meer en ligt bijna hele dagen in bed. Waar ik het wel heel moeilijk mee heb is dat mijn moeder nooit haar kinderen zal zien trouwen, ze niet zal zien afstuderen, haar kleinkinderen nooit zal leren kennnen. En bij dat laatste begint eigenlijk mijn probleem, ik ben zwanger. Fantastisch zal je denken, maar nu komt het ik ben pas 16!! (bijna 17) Veel en veel te jong om moeder te worden!! Ik weet het: ik had na moeten denken voor het gebeurde, ik verpest mijn toekomst en ga zo maar door. De zwangerschap beeindigen is logisch gezien de beste keuze voor mij.. Het word verschrikkelijk moeilijk als ik besluit dit niet te doen, ik leg misschien wel veel te veel stress bij mijn moeder neer en dat is wel het laatste wat ze kan gebruiken, maar heel egoistisch gedacht ik krijg de kans om deze zwangerschap en de geboorte van mijn 1ste kindje met mijn moeder te delen!! Ik durf dit niet aan mijn ouders te vertellen, de enige die dit weet is de vader van het kindje (20) en hij heeft gezegd mij te steunen in iedere beslissing die ik neem. Hij werkt fulltime, heeft een eigen huis, rijbewijs + auto en dit klinkt misschien een beetje verwend maar financieel gezien hebben mijn ouders het alles behalve slecht. En ik begrijp ook wel dat ik niet van papa's geld kan leven voor de rest van mijn leven maar het geeft mij wel de ruimte een opleiding af te maken doordat ik niet krom hoeft te liggen voor de kinderopvang of familie overdag "lastig moet vallen" met oppassen. Dat ik het hierdoor financieel en praktisch gezien iets makkelijker krijg wil niet zeggen dat ik er te makkelijk over denk, ik weet dat eht lastig gaat worden (wat zeg ik f*cking zwaar) maar wegen al die nadelen echt op tegen het voordeel dat ik dit nog wel met mijn moeder kan mee maken? heeeeellllluuuuuuppppp!! ik weet het echt niet meer
donderdag 31 mei 2012 om 15:18
Dat is, met alle respect, een drogreden, een romantisch fantasietje. Je bent in een heel vervelende situatie terecht gekomen, en of je het kindje houdt of weg laat halen is helemaal aan jou. Maar ik zie niet in wat voor voordeel het heeft om nu een kind te krijgen zodat je moeder het ook kan zin. Echt, de logica ontgaat me totaal.
Heel, maar dan ook heel veel sterkte. En ik zou zeggen, praat met je vader.
donderdag 31 mei 2012 om 15:33
Eens met kadanz, daarbij ook de opmerking dat geen enkele weldenkende moeder ervoor zou willen kiezen om haar eigen kind op 16 jarige leeftijd een kind te laten krijgen omdat zij dit zo graag wil zien. Lijkt mij heel sterk dat de moeder van TO hier anders in zal staan. Je wilt als moeder altijd het beste voor je kind en een kind krijgen op je 16e is ab-so-luut niet het beste voor je kind. Verre van!
donderdag 31 mei 2012 om 15:48
Wat een moeilijke situatie zit je in.
Volgens mij weet je in je hart al wat je wilt. Maar kun je dit ook? En wat waren je plannen voor je zwangerschap. Studeren, misschien naar het buitenland?
Heel veel sterkte, wat je besluit ook zal zijn. De zo ongeveer, twee meest ingrijpende gebeurtenissen die je in je leven mee kunt maken, je moeder verliezen en zelf mogelijk moeder worden zullen bij jou in een hele korte periode op elkaar volgen. Wanneer je besluit om je zwangerschap af te breken, zal het ook zwaar worden.
Volgens mij weet je in je hart al wat je wilt. Maar kun je dit ook? En wat waren je plannen voor je zwangerschap. Studeren, misschien naar het buitenland?
Heel veel sterkte, wat je besluit ook zal zijn. De zo ongeveer, twee meest ingrijpende gebeurtenissen die je in je leven mee kunt maken, je moeder verliezen en zelf mogelijk moeder worden zullen bij jou in een hele korte periode op elkaar volgen. Wanneer je besluit om je zwangerschap af te breken, zal het ook zwaar worden.
donderdag 31 mei 2012 om 15:51
Wat kadanz zegt klopt gewoon, de meeste moeders kiezen het belang van hun kind boven hun eigen belang. De wens om als moeder je kleinkind te kunnen zien staat wat mij betreft ver onder andere prioriteiten zoals; je eigen kind gelukkig en zelfstandig willen zien. School afronden, sociaal-emotionele ontwikkeling etc. etc.
H
H
donderdag 31 mei 2012 om 16:05
En dat is precies waar ik ook op doel. Dit willen delen met je moeder, dit als een kans zien: het is geen kans.
Als je wat ouder was dan zou het denk ik ook niet in je opkomen om toch maar snel een kindje te maken zodat je het kunt delen met je moeder?
Het is dus geen voordeel, het is geen reden om je kindje te houden. Maar nogmaals, als jij vind dat je het kind moet houden dan ben ik de laatste die jou een abortus aan zal willen praten. Maar hou de redenen om het kindje te houden wel zuiver, hoe moeilijk het ook is.
donderdag 31 mei 2012 om 16:06
Roose, wat een onwijs moeilijke besluiten moet jij op deze leeftijd al nemen! En complimenten voor de wijze waarop je je kunt uitdrukken.
Ik wens je heel veel succes bij de arts en daarna het gesprek met je moeder.
Ter vergelijking, mijn man en ik waren al een tijdje aan het proberen om kinderen te krijgen toen we hoorden dat zijn vader ongeneeslijk ziek was. Het deed ons heel veel verdriet dat hij dus waarschijnlijk zijn eerste kleinkind (als het ons al gegeven was) niet zou meemaken. We zijn toen iets sneller dan gepand de medische molen ingestapt en waren toen vrij snel zwanger. We wisten dat we kans liepen om tijdens de zwangerschap of vlak na de geboorte een groot verlies te moeten verwerken, maar hebben toch die keuze gemaakt. Verschil is wel dat wij geen 16 waren, maar ik begrijp dus absoluut je gedachtegang.
Ik wens je heel veel succes bij de arts en daarna het gesprek met je moeder.
Ter vergelijking, mijn man en ik waren al een tijdje aan het proberen om kinderen te krijgen toen we hoorden dat zijn vader ongeneeslijk ziek was. Het deed ons heel veel verdriet dat hij dus waarschijnlijk zijn eerste kleinkind (als het ons al gegeven was) niet zou meemaken. We zijn toen iets sneller dan gepand de medische molen ingestapt en waren toen vrij snel zwanger. We wisten dat we kans liepen om tijdens de zwangerschap of vlak na de geboorte een groot verlies te moeten verwerken, maar hebben toch die keuze gemaakt. Verschil is wel dat wij geen 16 waren, maar ik begrijp dus absoluut je gedachtegang.
en sterkte!
donderdag 31 mei 2012 om 16:08
donderdag 31 mei 2012 om 16:11
Naast jouw eigen belang Roose moet je ook aan het belang van je moeder denken (ook haar leven wordt door een baby volkomen overhoop getrokken, een baby is een uitputtingsslag) en je moet vooral altijd en in de eerste plaats aan het belang van de baby denken. Als de baby er is sta jij noch je moeder op de eerste plaats. Hoe eerlijk is het voor de baby om geboren te worden bij een tienermoeder zonder diploma, zonder werk, zonder stabiele relatie (want hoe kan dat op je 16e), alleen omdat oma hem dan nog kan zien als baby?
donderdag 31 mei 2012 om 16:14
Ik snap echt heel erg goed dat je dit heel graag met je moeder wilt delen en dat je nu de kans ziet om dat ook te doen. Toch denk ik dat dit niet de reden moet zijn om je kindje te houden. De reden om je zwangerschap uit te dragen zou moeten zijn dat jij denkt dat je er klaar voor bent (op alle fronten) om een kind te krijgen en op te voeden. Als je dat echt denkt dat kun je de beslissing nemen om het kind te laten komen.
Andere redenen, hoe goed ik ze ook begrijp, zou ik echt buiten beschouwing laten. Daarvoor is het krijgen van een kind gewoon veel te heftig, ook voor volwassen vrouwen die nog wel een gezonde moeder hebben om hen te steunen.
Verder zou ik het sowieso nú met je moeder bespreken. Je hebt nu in ieder geval de kans om deze beslissing nog samen met haar te maken en ik denk dat ze veeeel liever heeft dat je dit met haar bespreek dan dat ze achteraf hoort dat jij hier alleen mee hebt rond gelopen.
Wat je ook doet, heel veel sterkt, zowel met je zwangerschap als met je moeder.
Het is zoals het is
donderdag 31 mei 2012 om 16:18
In mijn geval wel. Vader al 10 jaar overleden, moeder ongeneeselijk ziek. Al een paar jaar samen met partner en kinderen lagen voor ons nog in de toekomst. Tot mijn moeders uitslag. Ik zou het ook prettig vinden als ik bepaalde dingen nog met mijn moeder kan delen, zoals een kleinkind. Het lag toch al in de planning over een paar jaar, waarom nu niet?
donderdag 31 mei 2012 om 16:24
Kortom TO redeneert vanuit zichzelf en komt daardoor tot de hypothese dat ze dit wil doen met en voor haar moeder en dus dat ze de zwangerschap moet voldragen. Moeder heeft er zelf niks over te zeggen want weet nog van niks. Moeder moet het dus maar leuk vinden dat haar 16 jarige zwanger is. De waarheid kan nog wel eens heel anders zijn, namelijk dat moeder hier helemaal niet op te wachten zit. Maar dat heeft TO niet overwogen. Typisch gedrag van een 16 jarige, het zelf als centrum, zorgelijk als er een baby bij gaat komen.
donderdag 31 mei 2012 om 16:25
Ik begrijp heel goed wat jullie allebei bedoelen en tot op zekere hoogte ben ik het met jullie eens. Het word ontzettend zwaar, me hele leven veranderd en dan is er ook nog eens geen moeder op wie ik kan terug vallen. Het word een ontzettend zware tijd, maar dat is wel van tijdelijke aard.
Weegt dit echt op tegen dat ene speciale moment wat ik nog met me moeder kan delen.. Zij zal namelijk nooit op mijn bruiloft zijn, mocht ik ooit afstuderen zal zij daar nooit bij zijn, mocht ik ooit mijn eigen huis krijgen zal zij daar nooit komen koffie drinken, er zijn zoveel speciale momenten die nog gaan komen waar zij geen deel van uit zal maken en juist hier kan zij wel bij zijn. Waarom zal ik mezelf dat niet gunnen, omdat ik daarna een paar zware jaren tegemoet ga?? Sorry maar als ik dan het verhaal van FV lees zijn dat eerder de dingen waar ik over na moet denken!!
Weegt dit echt op tegen dat ene speciale moment wat ik nog met me moeder kan delen.. Zij zal namelijk nooit op mijn bruiloft zijn, mocht ik ooit afstuderen zal zij daar nooit bij zijn, mocht ik ooit mijn eigen huis krijgen zal zij daar nooit komen koffie drinken, er zijn zoveel speciale momenten die nog gaan komen waar zij geen deel van uit zal maken en juist hier kan zij wel bij zijn. Waarom zal ik mezelf dat niet gunnen, omdat ik daarna een paar zware jaren tegemoet ga?? Sorry maar als ik dan het verhaal van FV lees zijn dat eerder de dingen waar ik over na moet denken!!
donderdag 31 mei 2012 om 16:26
Dat zeg ik jeane avril, Het gaat om TO en niemand anders. Terwijl hier duidelijk nog veel meer belangen in het spel zijn.
- het belang van de doodzieke moeder
- het belang van de andere gezinsleden
- het belang van de vader
- het belang van de ouders van de vader
- en natuurlijk het belang van de toekomstige baby
- het belang van de doodzieke moeder
- het belang van de andere gezinsleden
- het belang van de vader
- het belang van de ouders van de vader
- en natuurlijk het belang van de toekomstige baby
