Zwanger
alle pijlers
Moeder ziek & en nu blijk ik zwanger
woensdag 30 mei 2012 om 15:36
al een hele tijd lees ik mee op dit forum en nu sta ik voor de moeilijkste keus in mijn jonge leventje en hoop ik dat jullie met een goed advies kunnen komen.
Mijn moeder is al geruime tijd ernstig ziek, zo ziek zelfs dat zij volgens de doktoren niet langer dan een jaar zal leven. Iets wat verschrikkelijk is maar helaas niet anders is, het klinkt raar maar in zekere zin begin ik vrede met dit idee te krijgen. Ze kan bijna niks meer en ligt bijna hele dagen in bed. Waar ik het wel heel moeilijk mee heb is dat mijn moeder nooit haar kinderen zal zien trouwen, ze niet zal zien afstuderen, haar kleinkinderen nooit zal leren kennnen. En bij dat laatste begint eigenlijk mijn probleem, ik ben zwanger. Fantastisch zal je denken, maar nu komt het ik ben pas 16!! (bijna 17) Veel en veel te jong om moeder te worden!! Ik weet het: ik had na moeten denken voor het gebeurde, ik verpest mijn toekomst en ga zo maar door. De zwangerschap beeindigen is logisch gezien de beste keuze voor mij.. Het word verschrikkelijk moeilijk als ik besluit dit niet te doen, ik leg misschien wel veel te veel stress bij mijn moeder neer en dat is wel het laatste wat ze kan gebruiken, maar heel egoistisch gedacht ik krijg de kans om deze zwangerschap en de geboorte van mijn 1ste kindje met mijn moeder te delen!! Ik durf dit niet aan mijn ouders te vertellen, de enige die dit weet is de vader van het kindje (20) en hij heeft gezegd mij te steunen in iedere beslissing die ik neem. Hij werkt fulltime, heeft een eigen huis, rijbewijs + auto en dit klinkt misschien een beetje verwend maar financieel gezien hebben mijn ouders het alles behalve slecht. En ik begrijp ook wel dat ik niet van papa's geld kan leven voor de rest van mijn leven maar het geeft mij wel de ruimte een opleiding af te maken doordat ik niet krom hoeft te liggen voor de kinderopvang of familie overdag "lastig moet vallen" met oppassen. Dat ik het hierdoor financieel en praktisch gezien iets makkelijker krijg wil niet zeggen dat ik er te makkelijk over denk, ik weet dat eht lastig gaat worden (wat zeg ik f*cking zwaar) maar wegen al die nadelen echt op tegen het voordeel dat ik dit nog wel met mijn moeder kan mee maken? heeeeellllluuuuuuppppp!! ik weet het echt niet meer
Mijn moeder is al geruime tijd ernstig ziek, zo ziek zelfs dat zij volgens de doktoren niet langer dan een jaar zal leven. Iets wat verschrikkelijk is maar helaas niet anders is, het klinkt raar maar in zekere zin begin ik vrede met dit idee te krijgen. Ze kan bijna niks meer en ligt bijna hele dagen in bed. Waar ik het wel heel moeilijk mee heb is dat mijn moeder nooit haar kinderen zal zien trouwen, ze niet zal zien afstuderen, haar kleinkinderen nooit zal leren kennnen. En bij dat laatste begint eigenlijk mijn probleem, ik ben zwanger. Fantastisch zal je denken, maar nu komt het ik ben pas 16!! (bijna 17) Veel en veel te jong om moeder te worden!! Ik weet het: ik had na moeten denken voor het gebeurde, ik verpest mijn toekomst en ga zo maar door. De zwangerschap beeindigen is logisch gezien de beste keuze voor mij.. Het word verschrikkelijk moeilijk als ik besluit dit niet te doen, ik leg misschien wel veel te veel stress bij mijn moeder neer en dat is wel het laatste wat ze kan gebruiken, maar heel egoistisch gedacht ik krijg de kans om deze zwangerschap en de geboorte van mijn 1ste kindje met mijn moeder te delen!! Ik durf dit niet aan mijn ouders te vertellen, de enige die dit weet is de vader van het kindje (20) en hij heeft gezegd mij te steunen in iedere beslissing die ik neem. Hij werkt fulltime, heeft een eigen huis, rijbewijs + auto en dit klinkt misschien een beetje verwend maar financieel gezien hebben mijn ouders het alles behalve slecht. En ik begrijp ook wel dat ik niet van papa's geld kan leven voor de rest van mijn leven maar het geeft mij wel de ruimte een opleiding af te maken doordat ik niet krom hoeft te liggen voor de kinderopvang of familie overdag "lastig moet vallen" met oppassen. Dat ik het hierdoor financieel en praktisch gezien iets makkelijker krijg wil niet zeggen dat ik er te makkelijk over denk, ik weet dat eht lastig gaat worden (wat zeg ik f*cking zwaar) maar wegen al die nadelen echt op tegen het voordeel dat ik dit nog wel met mijn moeder kan mee maken? heeeeellllluuuuuuppppp!! ik weet het echt niet meer
donderdag 31 mei 2012 om 16:27
Klopt, ze redeneer vanuit zichzelf en onderschat het hebben van een kindje. Maar dit kindje gaat er dus komen. Wellicht overlijdt haar moeder wel al tijdens de zwangerschap, of ligt ze op sterven en krijgt de geboorte totaal niet mee. Daar denkt TO niet aan, die gaat dit kind krijgen, dat lees je er aan af.
donderdag 31 mei 2012 om 16:27
Roose, wat een vreselijk moeilijke situatie. Ik vind dat je je heel goed en eerlijk uitdrukt, en ben blij dat je je keuze rustig gaat afwegen, hopelijk met hulp van je ouders en anderen. Maar het blijft uiteindelijk jouw keuze.
Je hebt al veel meningen van anderen gehoord in dit topic. Vooral het verhaal van FV komt natuurlijk erg dichtbij. Gelukkig heb ik zelf geen ervaring, want mijn moeder leeft nog. Als ik toch mijn advies mag geven: als je voor een abortus zou kiezen als je moeder niet ziek was, dan zou ik dat nu ook doen. Moeder worden is echt hartstikke serious business, ook als je 'alles' 'op orde' hebt. Zwaar voor jezelf, je relatie, je werk/opleiding, je omgeving, je lijf en emoties (hormonen!!!) en een totale verandering voor je toekomst (voor altijd!).
Je wilt een zwangerschap en baby delen met je moeder, maar ik denk dat het onder deze omstandigheden toch nooit zo kan worden zoals dat zou 'moeten' zijn. Die rotziekte van je moeder heeft jullie dat toch al afgenomen.
Wat ik je wil meegeven: deel zoveel mogelijk met je moeder, als zij dat aankan. Probeer van deze tijd te genieten waar mogelijk. En gebruik deze ervaring, juist óók als je voor abortus kiest, om met haar te praten over de dingen die je later niet meer met haar zal kunnen delen. Praat over je dromen in het leven (opleiding, werk, reizen, hobby's, moederschap, relatie, etc etc.) en over de hare. Vraag naar haar mening over alles, haar herinneringen, ervaringen. Hoe meer je praat, hoe meer ze later als ze er niet meer is, toch een heel klein beetje deel uit zal maken van al die dingen: in jouw gedachten, je herinneringen en je hart.
Sterkte meis
Je hebt al veel meningen van anderen gehoord in dit topic. Vooral het verhaal van FV komt natuurlijk erg dichtbij. Gelukkig heb ik zelf geen ervaring, want mijn moeder leeft nog. Als ik toch mijn advies mag geven: als je voor een abortus zou kiezen als je moeder niet ziek was, dan zou ik dat nu ook doen. Moeder worden is echt hartstikke serious business, ook als je 'alles' 'op orde' hebt. Zwaar voor jezelf, je relatie, je werk/opleiding, je omgeving, je lijf en emoties (hormonen!!!) en een totale verandering voor je toekomst (voor altijd!).
Je wilt een zwangerschap en baby delen met je moeder, maar ik denk dat het onder deze omstandigheden toch nooit zo kan worden zoals dat zou 'moeten' zijn. Die rotziekte van je moeder heeft jullie dat toch al afgenomen.
Wat ik je wil meegeven: deel zoveel mogelijk met je moeder, als zij dat aankan. Probeer van deze tijd te genieten waar mogelijk. En gebruik deze ervaring, juist óók als je voor abortus kiest, om met haar te praten over de dingen die je later niet meer met haar zal kunnen delen. Praat over je dromen in het leven (opleiding, werk, reizen, hobby's, moederschap, relatie, etc etc.) en over de hare. Vraag naar haar mening over alles, haar herinneringen, ervaringen. Hoe meer je praat, hoe meer ze later als ze er niet meer is, toch een heel klein beetje deel uit zal maken van al die dingen: in jouw gedachten, je herinneringen en je hart.
Sterkte meis
donderdag 31 mei 2012 om 16:27
Lieve roose,
Ik denk dat als je diep in je hart kijkt je het antwoord al weet!! Dit vind ik blijken uit je verschillende posts..
Ik denk dat je een hele sterke meid bent! En toch ook al behoorlijk volwassen..
T is je overkomen.. Ik denk niet dat je van te voren kunt bedenken wat t moederschap met je doet! Maar dat kan niemand die nog/geen moeder is.. Maakt niet uit welke leeftijd je daarvoor hebt!
De vraag is of jij het ziet zitten? Zien jij en je vriend dit samen zitten? Durven jullie het aan? Ondanks alle voors/maaren en tegens.. Dat is denk ik het belangrijkste!!!
Misschien wordt later spijt krijgen voor jou wel een veel groter probleem dan het kindje nu laten komen. Juist omdat je dit nu nog met je moeder kan delen!
Oke.. Had je het gepland dan had je het vast anders gedaan.. Maar zo is t nu niet! Toen ik je begin post las.. .zag ik deze zwangerschap ook wel gelijk als een gebaar/cadeautje. Misschien een te zweverige gedachte.. Maar ik vind t wel iets moois!
Wees trots op jezelf! Ik vind t dapper hoe je hierin staat.. Wees blij met zn vriend! Ga samen nog eens in gesprek.
Ik wens je heel veel wijsheid toe!
Ik denk dat als je diep in je hart kijkt je het antwoord al weet!! Dit vind ik blijken uit je verschillende posts..
Ik denk dat je een hele sterke meid bent! En toch ook al behoorlijk volwassen..
T is je overkomen.. Ik denk niet dat je van te voren kunt bedenken wat t moederschap met je doet! Maar dat kan niemand die nog/geen moeder is.. Maakt niet uit welke leeftijd je daarvoor hebt!
De vraag is of jij het ziet zitten? Zien jij en je vriend dit samen zitten? Durven jullie het aan? Ondanks alle voors/maaren en tegens.. Dat is denk ik het belangrijkste!!!
Misschien wordt later spijt krijgen voor jou wel een veel groter probleem dan het kindje nu laten komen. Juist omdat je dit nu nog met je moeder kan delen!
Oke.. Had je het gepland dan had je het vast anders gedaan.. Maar zo is t nu niet! Toen ik je begin post las.. .zag ik deze zwangerschap ook wel gelijk als een gebaar/cadeautje. Misschien een te zweverige gedachte.. Maar ik vind t wel iets moois!
Wees trots op jezelf! Ik vind t dapper hoe je hierin staat.. Wees blij met zn vriend! Ga samen nog eens in gesprek.
Ik wens je heel veel wijsheid toe!
donderdag 31 mei 2012 om 16:28
Waarom mag jij jezelf dat niet gunnen? Omdat het niet alleen om jou gaat, en het gaat niet om een paar zware jaren. Kinderen heb je voor de rest van je leven.
Het gaat ook om je moeder, denk je dat zij erop zit te wachten om deze enorme last en zorgen erbij te hebben? het is zonder tienerzwangerschap al moeilijk genoeg voor haar en de andere leden van het gezin, denk je niet?
Het gaat ook om je moeder, denk je dat zij erop zit te wachten om deze enorme last en zorgen erbij te hebben? het is zonder tienerzwangerschap al moeilijk genoeg voor haar en de andere leden van het gezin, denk je niet?
donderdag 31 mei 2012 om 16:29
O, mijn hart breekt echt als ik dit lees. Snap goed dat je zo denkt, juist omdat je nog maar 16 bent, maar ik denk toch echt dat het anders zit. Allereerst is het niet tijdelijk dat het zwaar zal zijn, zeker niet als het je door de baby niet lukt om je school af te maken.
Wat denk je ervan om het er eens met je moeder over te hebben? Ik denk echt dat dat voor jullie allebei heel fijn zou zijn.
Het is zoals het is
donderdag 31 mei 2012 om 16:31
Sorry, ik heb niet alles gelezen, dus wellicht enorme mosterd...maar wat nu als je toch besluit de baby te houden en je moeder overleidt voor je kindje geboren is?? Het is toch geen exacte wetenschap dat je moeder nog een jaar te leven heeft?
Verder veel sterkte met de beslissing en met het afscheid nemen van je moeder.
Verder veel sterkte met de beslissing en met het afscheid nemen van je moeder.
donderdag 31 mei 2012 om 16:33
Ik weet niet hoe oud jij bent maar volgens mij vind je jezelf nogal verstandig en weet jij het allemaal heel goed! Ik snap dan ook niet hoe ik het maar durf om jou een tip te geven
maar ik ga het toch doen!! Lees iedere post van dit topic en je leest dat ik hier over na denk. sterker nog ik durf mezelf hier om een egoistische trut te noemen!! Maar kun je me kwalijk nemen dat ik dit denk?? ondanks dat ik hier al meerdere keren verstandig en volwassen ben genoemd ben ik een KIND (ja ook dat weet ik van mezelf) dat haar moeder gaat verliezen, die iedere stap in de toekomst zondar haar moeder moet zetten, een kind wat geen speciaal moment in haar leven met haar moeder zal delen!! Ik krijg nu de kans om in ieder geval iets met mijn moeder te delen waar van ik dacht dit nooit te kunnen delen en jij gaat mij vertellen dat ik niet aan mezelf mag denken!! Zou het misschien kunnen dat wij allebei nog veel te leren hebben???
donderdag 31 mei 2012 om 16:33
Roose, ik snap dat je allerlei emotionele redenen aanvoert maar het lijkt er verdacht veel op dat je dit wilt doorzetten om de pijn van het komende verlies van je moeder te willen verzachten. Maar zo werkt het niet, ook als jij een baby hebt zal het verlies van je moeder hard binnenkomen, misschien wel veel harder dan zonder baby. Een baby mag nooit ter wereld komen als troostrpijs in een rouwproces.
donderdag 31 mei 2012 om 16:34
Je kunt het jezelf ook gunnen dat je je eerste kindje krijgt op een goed moment, als je er fysiek en mentaal en financieel klaar voor bent.
Mijn moeder is er niet meer en ik vind het heel erg jammer dat ze de ontwikkeling van mijn zoon niet mee krijgt. Dat verdriet blijft. Maar als er iets leuks is met hem heb ik altijd het idee dat ze dat toch wel meekrijgt en dat ze ervan geniet.
Mijn moeder is er niet meer en ik vind het heel erg jammer dat ze de ontwikkeling van mijn zoon niet mee krijgt. Dat verdriet blijft. Maar als er iets leuks is met hem heb ik altijd het idee dat ze dat toch wel meekrijgt en dat ze ervan geniet.
Het is zoals het is
donderdag 31 mei 2012 om 16:35
Klopt ik ben een stuk ouder, ik heb dochters van jouw leeftijd en ik weet wat het is om mensen te verliezen maar ook wat het is om zelf ernstig ziek te zijn. Als je weet dat dit een egoistische keuze is dan weet je ook wat je te doen staat.:
[...]
Ik weet niet hoe oud jij bent maar volgens mij vind je jezelf nogal verstandig en weet jij het allemaal heel goed! Ik snap dan ook niet hoe ik het maar durf om jou een tip te geven
Lees iedere post van dit topic en je leest dat ik hier over na denk. sterker nog ik durf mezelf hier om een egoistische trut te noemen!! Maar kun je me kwalijk nemen dat ik dit denk?? ondanks dat ik hier al meerdere keren verstandig en volwassen ben genoemd ben ik een KIND (ja ook dat weet ik van mezelf) dat haar moeder gaat verliezen, die iedere stap in de toekomst zondar haar moeder moet zetten, een kind wat geen speciaal moment in haar leven met haar moeder zal delen!! Ik krijg nu de kans om in ieder geval iets met mijn moeder te delen waar van ik dacht dit nooit te kunnen delen en jij gaat mij vertellen dat ik niet aan mezelf mag denken!! Zou het misschien kunnen dat wij allebei nog veel te leren hebben???
donderdag 31 mei 2012 om 16:37
:
[...]
Ik weet niet hoe oud jij bent maar volgens mij vind je jezelf nogal verstandig en weet jij het allemaal heel goed! Ik snap dan ook niet hoe ik het maar durf om jou een tip te geven
Lees iedere post van dit topic en je leest dat ik hier over na denk. sterker nog ik durf mezelf hier om een egoistische trut te noemen!! Maar kun je me kwalijk nemen dat ik dit denk?? ondanks dat ik hier al meerdere keren verstandig en volwassen ben genoemd ben ik een KIND (ja ook dat weet ik van mezelf) dat haar moeder gaat verliezen, die iedere stap in de toekomst zondar haar moeder moet zetten, een kind wat geen speciaal moment in haar leven met haar moeder zal delen!! Ik krijg nu de kans om in ieder geval iets met mijn moeder te delen waar van ik dacht dit nooit te kunnen delen en jij gaat mij vertellen dat ik niet aan mezelf mag denken!! Zou het misschien kunnen dat wij allebei nog veel te leren hebben???
Nogmaals, dat je het wil is heeeeel erg logisch. Het gaat om het ook echt doen.
Ik snap dat je de posts van meds lastig vind en hard over vindt komen. Probeer eens de andere posts te lezen en daar op te reageren. Er worden echt lieve en nuttige dingen gezegd en het is zonde als je die niet mee krijgt door je irritatie over 1 a 2 personen.
En nogmaals: praat hierover met je moeder!!!!!!!!!!!!!!
Het is zoals het is
donderdag 31 mei 2012 om 16:40
Nou idd.. Ik vind TO wijzer overkomen dan sommige anderen hier!!
TO, niemand kan jou het antwoord geven!! Alleen jij/ jullie zelf! Al is t verstandig hier goed over na te denken.. Veel sterkte met deze moeilijke en heftige situatie!!
Hoe dan ook.. Je komt er wel!! Die kracht straalt al van je posts af!!
TO, niemand kan jou het antwoord geven!! Alleen jij/ jullie zelf! Al is t verstandig hier goed over na te denken.. Veel sterkte met deze moeilijke en heftige situatie!!
Hoe dan ook.. Je komt er wel!! Die kracht straalt al van je posts af!!
donderdag 31 mei 2012 om 16:40
Roose, meds is vaak direct en erg bot, maar ze heeft wel een punt. Je staart je blind op het delen van een moment met je moeder, omdat je pijnlijk genoeg realiseert dat dit in de toekomst niet zal gaan gebeuren. Alleen fantaseer je nu heel erg over dat ene sprookjesachtige moment en verliest de realiteit uit het oog. De zorgen van jouw moeder om jou, dat ze er wellicht al niet meer is als je bevalt, de zorgen en het verdriet van je vader om je moeder en dan ook nog eens om jou; de tienermoeder. En de rest van het gezin. De impact van een tienerzwangerschap is gigantisch. Kijk voor de grap eens Teen Mom en 16&pregnant. Dat blijkt dan niet zo grappig te zijn. Dat wil jij combineren met de impact van het overlijden van je moeder, je vader's vrouw, de moeder van broers en zussen, dochter van grootouders.
donderdag 31 mei 2012 om 16:41
Dat een 16-jarige er psychisch nog niet klaar voor is om een kind op te voeden, is een geheel andere discussie.
Feit is dat dit soort dingen in real life gewoon gebeuren, of de omstandigheden nu goed zijn of niet. Het leven is nu eenmaal onvoorspelbaar en soms lopen dingen nu eenmaal heel anders dan dat "hoort" of "goed" zou zijn.
donderdag 31 mei 2012 om 16:42
Wat wij proberen te zeggen is dat het niet zo speciaal is als je nu denkt dat het is. Ja het was mooi geweest als je op je 26ste je moeder had kunnen vertellen dat je zwanger bent, maar helaas gaat dat niet gebeuren. Nu je 16 bent en zwanger ga je nooit datzelfde geluk kunnen delen met je moeder. Niet op dezelfde manier.
Denk je dat je moeder in haar handjes zal klappen van vreugde als ze hoort dat je zwanger bent? Denk je dat ze zegt: goh, wat speciaal dat ik dit nog met mijn dochter kan delen? Of denk je dat ze zich rot schrikt en dat ze zich zorgen zal gaan maken? Het is vooral een enorm probleem om als 16-jarige nu al een kind op de wereld te zetten. Hoe zal ze daar mee omgaan? Ziet ze jou als die zelfstandige vrouw die altijd op haar pootjes terecht zal komen, ook als ze er zelf niet meer is? Geef hier een eerlijk antwoord op.
Als je denkt dat het allemaal mooi is en dat je hier iets positiefs uit kunt slepen, ok, dan hou ik het hierbij. Het bovenstaande is mijn mening en meer niet. Maar stel jezelf de vraag en geef jezelf een eerlijk antwoord. En beslis dan wat je doet.
donderdag 31 mei 2012 om 16:45
Lieve Roose, deel dit nieuws met je ouders en heb het er over met de mensen om je heen. Zij kennen je, kunnen je helpen en zullen beter aanvoelen wat voor jou en het kindje de beste keuze zal zijn.
Ik zie hier mensen schrijven 'als je anders een abortus had gedaan, zou ik dat nu ook doen, zieke moeder of niet'. Maar zo werkt dat toch niet? Dit is TO's situatie, die had ze zelf ook graag anders gezien maar het feit dat haar moeder ziek is speelt, zeker emotioneel, wel degelijk een rol. Moet dan alleen haar leeftijd een rol spelen in deze keuze? Ik kan me indenken dat dit haar keuze nog moeilijker maakt en dat je bij die keuze niet alleen hiernaar, maar wel naar het hele plaatje moet kijken en dit is daar op dit moment een belangrijk onderdeel van.
Ik zie hier mensen schrijven 'als je anders een abortus had gedaan, zou ik dat nu ook doen, zieke moeder of niet'. Maar zo werkt dat toch niet? Dit is TO's situatie, die had ze zelf ook graag anders gezien maar het feit dat haar moeder ziek is speelt, zeker emotioneel, wel degelijk een rol. Moet dan alleen haar leeftijd een rol spelen in deze keuze? Ik kan me indenken dat dit haar keuze nog moeilijker maakt en dat je bij die keuze niet alleen hiernaar, maar wel naar het hele plaatje moet kijken en dit is daar op dit moment een belangrijk onderdeel van.
donderdag 31 mei 2012 om 16:47
Nee. Wijs zou zijn geweest om niet zwanger te worden. Laten we elkaar nu niet met fluwelen handschoentjes gaan aanraken want de situatie is ernstig: zwanger en 16. TO en haar vriend zijn onvoorzichtig geweest. Niet slim, niet wijs, kan gebeuren, maar sta dan ook open voor de 'wijsheid' van anderen. Die heb je namelijk zelf niet in pacht.
TO, je vader?
donderdag 31 mei 2012 om 16:48
Zijn er nog meer kinderen in het gezin? Zij verliezen ook hun moeder, zij hebben ook recht op een afscheid en een rouwproces. Vader verliest zijn vrouw ook hij doorloopt een proces. Een baby erbij zal dit allemaal verstoren en alle aandacht opeisen. Dat neemt de pijn van vader en de andere kinderen niet weg, het verstoort en ontneemt hen hun afscheidsproces.
