Na (bijna) 2 jaar nog niet zwanger...

Hey Strien,

Hallo strienenaar,



Ook wij zijn ongeveer 2 jaar bezig om zwanger te worden en ook bij ons is geen reden gevonden. Erg frustrerend en ik vind het daardoor soms ook lastig om vertrouwen in de behandeling te hebben. Wij hebben nu de eerste ronde IUI erop zitten en ik zit nu in de spannende wachtweken.



In Gent en Dusseldorf zijn ze verder met onderzoeken dan hier in Nederland. Het zou dus kunnen dat ze daar iets ontdekken wat hier (nog) niet vastgesteld kan worden. Wij kiezen er op dit moment voor om dit niet te doen. Wij vinden het traject best belastend en de extra reistijd maakt het niet makkelijker. Maar wie weet, in de toekomst misschien wel.



Waarom is er bij jullie gekozen voor een behandeling met Clomid? Ik dacht dat dit alleen werd gebruikt bij een erg onregelmatige cyclus?



Ik schrijf trouwens mee in het 'na 11 maanden nog niet zwanger'-topic (deel 6). Je bent welkom om je aan te sluiten.

Ik sluit me aan ...

Ook 'bijna' 2 jaar bezig (vanaf juli 2010), ook al medische onderzoeken gehad. Niet echt een duidelijke reden gevonden, behalve een traagwerkende schildklier. Maar daar kan het niet helemaal aan liggen.



Ik herken het frustrerende gevoel. Daarbij ben ik ook 'al' 35 jaar. Dus echt heel veel tijd heb ik niet, helemaal niet met het oog dat ik eigenlijk ooit een groot gezin wilde, ha ha. En jong moeder. Ook niet gelukt. Heb al aardig moeten bijstellen.



Ik mag na de zomervakantie terugkomen voor IUI.

Hier een soortgelijk verhaal. Ruim 2,5 jaar bezig en nog steeds geen geluk. Beiden uitgebreid onderzocht en op een traagwerkende schildklier ook hier geen reden ontdekt waarom het niet lukt. Wel is er een poliep gevonden in mijn baarmoeder die mogelijk de innesteling van de bevruchte eicel bemoeilijkt. De poliep zal verwijderd worden waarna we doorgaan met IUI. Ik ben erg benieuwd hoe mijn lichaam gaat reageren op de hormonen. Vriend en ik hebben afgesproken dat we niet verder gaan dan IUI, dus geen IVF. Ook gaan we kijken hoe ik reageer op de hormonen. Als het hele traject te belastend wordt, zullen we onze kinderwens (helaas) opbergen en gezellig met zijn 2-tjes blijven. We willen het heel graag, maar niet ten koste van alles.



23 mei ga ik op "prikles". Ik ben trouwens 36 ondertussen.

Boefus: ik zag erg op tegen het prikken, maar het is me reuze mee gevallen. Vond het alleen raar om een naald in mijn eigen lichaam te steken. Ik moest 50 eh Gonal F spuiten en heb niks gemerkt van bijwerkingen ed. Daarna Pregnyl. Het enige dat ik daarvan merk is pijnlijke borsten.



Ik hoop dat het bij jou net zo mee zal vallen en dat je snel zwanger mag zijn!

Wij zijn ruim vier jaar bezig. Inmiddels wel volop in de mm. Op het eerste gezicht leek er bij ons ook niet echt wat aan de hand, wel wisselde het zaad tussen heel slecht en redelijk goed. Tijdens de eerste ivf behandeling bleek dat ons probleem waarschijnlijk bij de bevruchting ligt. Het zaadje kan op de een of andere manier het eitje niet vinden/in. Nu heb ik morgen weer een punctie en nu zal er icsi toegepast worden, misschien dat dat beter resultaat geeft.

De artsen kunnen vooraf de standaard dingen onderzoeken, maar niet alles kan van te voren opgespoord worden (helaas).

Veel succes, ik hoop dat het snel gaat lukken!

Stefje: dankjewel je wel voor je reactie. Ik hoop inderdaad dat het bij mij net zo meevalt als bij jou. Goed om jouw positieve geluiden te horen in ieder geval. Ik weet nog niets over de dosering van mijn injecties aangezien we nog niet begonnen zijn. Eerst die operatie om de poliep te verwijderen maar.... Brrr, ik moet eerlijk zeggen dat ik daar wel tegenop zie. Ze halen het weg met een soort van "kaasschaaf". Klinkt niet echt aanlokkelijk. Maar, alles voor de goede zaak. Daarnaast zou die poliep er toch uit moeten, ook zonder de kinderwens. Ik duim met je mee dat de IUI bij jou snel het gewenste resultaat oplevert!

Ik herken die reactie helemaal. Ik heb twee jaar clomid geslikt voordat ik zwanger werd van mijn eerste kind. Ik slikte zelfs drie tabletten per keer omdat minder niet genoeg hielp. Ik was af en toe wanhopig en dacht dat het nooit zou lukken. Heb daarna nog meer kinderen gekregen met clomid maar was dan wel gelijk zwanger. Inmiddels is het dertig jaar geleden en ben ik zelfs al oma. Kortom dames, wanhoop niet en houd de moed er in.

Hier heeft het voor de eerste ook twee jaar geduurd, onregelmatig ongesteld en zaad van iets mindere kwaliteit. We dachten dat het er eigenlijk bij 1 zou blijven, voor een tweede zuden we niet de mmm ingaan. Toen de oudste 8 mnd was, raakte ik zwanger van de tweede. Door de onregelmatige menstruatie kwam ik daar pas met bijna 12 weken achter. Dus wanhoop niet, het kan echt.

Strienenaar: de IUI is me heel erg meegevallen. Het spuiten vond ik eerst wel eng, maar pijnlijk is het niet. En ik heb eigenlijk geen last van bijwerkingen gehad van de Gonal F. Pregnyl is een zwangerschapshormoon, dus ik had wel wat pijnlijke borsten.



De IUI zelf was goed te doen. Het inbrengen van het speculum voelt niet fijn, maar is ook zeker niet pijnlijk. Vervolgens wordt de katheter ingebracht waardoor het zaad in je baarmoeder wordt gespoten. Hier heb ik niks van gevoeld. Vervolgens moest ik nog 15 min in mijn eentje daar blijven liggen.

Klopt Strien, volgende week de echo om met het spuiten voor IVF te kunnen beginnen. Ben dan nog 'maar' 1,5jr bezig, maar wordt over 2 mnd wel 39 en heb endometriose.

Maar oké, ik hoor hier dus niet



Allemaal succes dames! Ik weet hoe moeilijk het is als het niet vanzelf gaat!

Hier nog zo een. Ben wel 'pas' anderhalf jaar bezig, maar dat voelt ook al lang zat. Zit sinds deze maand ook aan de Clomid.

Na het stoppen met de pil bijna een jaar niet ongesteld geweest, daarna een half jaar onregelmatig en waarschijnlijk zonder eisprong. Dus eigenlijk telt dat eerste jaar misschien nog niet mee, maar daar is het niet minder frustrerend om... Onderzoeken wijzen ook hier niets uit.



Werkt de clomid bij jou wel? Krijg je een eisprong, of nog niet?

voor jullie allemaal hier, weet hoe naar het is. Dat gevoel: 'zal het ooit lukken?' heb ik ook wel, maar probeer ik weg te drukken...

Zelf ben ik in januari 2010 gestopt met de pil. Hier ging het zwanger worden ook niet zo snel en dan vraag je je af, moet ik naar een huisarts, of toch nog maar even afwachten?

Zelf ben ik 6 weken geleden zwanger geraakt, het kan dus wel, dat je na 2 jaar zwanger raakt, zonder medische toestanden.

Wij zijn nu ruim drie jaar bezig om onze kinderwens te vervullen, maar dat is nog niet gelukt.



Ik verbaas me er wel over dat er bij Strienenaar geen onderzoeken zijn uitgevoerd. Ben je via je huisarts naar een gyneacoloog doorgestuurd, of naar de fertiliteitspoli bij een ziekenhuis?



Wij zijn na een jaartje door de huisarts naar een gyneacoloog van de fertiliteitspoli van het streekziekenhuis bij ons in de buurt doorgestuurd. En dan start de zogenaamde 'medische malle molen':

-beiden een vragenlijst invullen over je medische geschiedenis, achtergrond ect. (bijv. wanneer je voor het eerst ongesteld werd, heb je weleen een soa gehad, etc., je gewicht, of je rookt, etc.)

-daarna kreeg ik een inwendige echo waarop te zien was dat mijn eitjes voorraad er goed uitzag (pfff.. kon wel janken toen ie dat zei.. zooo opgelucht!!)

-daarna een cyclus lang een paar keer bloed laten prikken, om je hormoonspiegel te bekijken.

-twee maanden moest ik dagelijks temperaturen om cyclus in beeld te krijgen.

-vriendlief moest een potje sperma inleveren dat onderzocht werd

-weer naar zh, alle uitslagen bespreken: geen aanwijsbare reden gevonden, door met onderzoeken:

-ik kreeg een HSG-onderzoek, je krijgt via je baarmoeder vloeistof door je eileiders gespoten, met een rontgenapparaat wordt die vloeistof gevolgd om te kijken of je eileiders goed doorgang geven.

-vriend moest nogmaals een sperma-onderzoek ('opzwemtest').

-half jaartje zelf proberen omdat alles goed was

-daarna nogmaals zaadonderzoek, inwendige echo, etc.

-kijkoperatie, om baarmoeder en eileiders te bekijken (bijv. naar verklevingen die met een echo niet te zien zijn).

-naar aanleiding van de kijkoperatie wordt behandelplan van vruchtbaarheidsbehandelingen gemaakt:

-wij hebben 4x IUI gehad, omdat het zaad goed was, en omdat bij alles goed doorgang geeft.



Ik vond de IUI goed te doen, het is wel passen/meten in je agenda omdat je vaak naar het ziekenhuis moet voor een echo, maar ik wilde zo graag 'actie' dat ik alles voor lief nam.

En in het ziekenhuis zijn ze zo lief en betrokken!

De hormonen vielen mij ook mee, ik had meer last van de emoties doordat alles zo op dat ene doel gericht is. Ik kon er niet veel bij hebben.

En je groeit in dit traject. Je leert steeds wat bij. Je praat samen met je partner over je wens.

Zo wilden wij ook niet ver gaan in dit traject, maar dat was met de kennis die we toen hadden. We weten nu veel meer, en baseren daar onze keuzes op!



-Vorig jaar, nadat alle onderzoeken geweest zijn, 4x IUI zonder resultaat, dus bij ons gaat er toch iets niet goed met het bevruchten van het eitje.

-Begin dit jaar IVF gehad. Vond ik qua behandelingen gelijk aan IUI, alleen de punctie is 'extra'. Ja dat doet pijn. Het is een heftig traject. Maar ik vond het alles meevallen bij wat ik gelezen en gehoord had.

-Helaas geen bevruchtingen, waarschijnlijk krijgen de zaadjes van mijn vriend de eischil van mijn eitjes niet 'stuk' waardoor er geen of weinig bevruchtingen zijn.

-Na de vakantie gaan we verder met ICSI. Dit is voor ons hetzelfde traject, alleen in het labaratorium is het anders.

En we hebben goede hoop dat het allemaal goed gaat komen!!



Een heel verhaal.. maar zoals je leest nogal anders dan de ervaring van de TO die meteen medicatie kreeg!



Ik zou zeker aandringen op een gesprek bij de artsen!

Juist de begeleiding en al die uitleg maakt dat ik me goed voel bij dit traject. Het is MIJN lijf, en ONZE wens.



En nog even over de opmerking dat de artsen in het buitenland verder zijn dan in NL... Dat is niet waar.

Dat hoor je vaak, maar dat heeft een andere reden.

De regelgeving over IVF en ICSI is in Nederland een stuk strenger dan in andere landen. Hier is net zoveel onderzoek en kennis aanwezig, maar 'mag' niet alles.

Daarnaast heeft ieder ziekenhuis en iedere arts zijn eigen werkwijze en kennis, en kan dus zeker geen kwaad om van ziekenhuis te wisselen als je je niet prettig voelt, of als in jouw ziekenhuis alles al geprobeerd is.

Is er wel eens gekeken naar de plakkerigheid van het baarmoederslijmvlies? De meeste ziekenhuizen testen daar nog niet op. Je kunt het zelf testen door tijdens je eisprong het slijm tussen je vingers te nemen en te kijken of je zo'n 10 cm tussen de 2 'slierten' krijgt. Bij mij was dat niet het geval. Na 3 mislukte ivf pogingen ben ik daar iets voor gaan slikken (zink, stimuleert je hypofyse waardoor je een goede cyclus krijgt en goed plakkerig baarmoederslijmvlies) en de eerste maand na de ivf behandelingen was ik zwanger..



In het UMC zijn ze daar nu mee bezig, maar dus nog niet overal. Het schij t dat veel vrouwen hier last van hebben. Logisch dat je niet zwanger raakt als een embryo niet kan blijven plakken.



Zomaar een tip dus hier.. Sterkte allemaal!

Strienenaar, heb je de eisprong niet getest met ovulatietests? Lijkt me lastig als je wel aan de clomid bent, maar nog steeds niet weet of je een eisprong hebt.



Pop, Strienenaar schrijft wel dat onderzoeken niets hebben uitgewezen, dus ik neem aan dat er wel wat dingen zijn onderzocht.

Overigens heb ik het begin van jouw lijst ook ongeveer ondervonden, en gaan we nu dus kijken of clomid uitkomst biedt.



Famke, wat heerlijk! Gefeliciteerd!



Ik moet zeggen dat IVF nog wel echt een schrikbeeld voor me is. Ik hoop echt zo dat het alleen die verdomde achterwege blijvende eisprong is, en dat de rest wel lukt! Ben trouwens 31, dus ik heb nog wel even, maar toch ook geen eeuwigheid meer...

Dit was voor mij de eerste maand dat ik en ovulatietesten gebruikte en mijn temperatuur iedere ochtend opnam. Zo wist ik dus exact mijn eisprong. Mijn temperatuur steeg de dag voordat ik mijn eisprong had. Toevallig waren we dat weekeinde een weekeindje samen weg, dus dat kwam toevallig heel mooi uit.



Voor diegenen die graag zwanger willen worden, en nog niet en temperaturen en ovulatietesten doen, mogelijk heeft dit bij mij dus geholpen. Als je dit nog niet doet, het proberen altijd waard.

Maar van temperaturen en ovulatietesten zelf word je niet zwanger natuurlijk. Die dingen heb je helemaal niet nodig als je sowieso om de dag vrijt. Dan moet het toch op een gegeven moment een keer raak zijn. Wat bij mij dus niet het geval is...

Wij zijn na 3,5 jaar proberen gestopt met 'proberen'.

Moet nu nog wennen aan de ommezwaai en zorgen dat ik m'n focus verleg. Lijkt niet zo te lukken, helaas.

@Famke, raar dat je temperatuur steeg, de dag voor je ovulatie. Volgens mij 'hoort' hij pas de dag erna omhoog te gaan! Nou ja, elk lijf is anders.



@shamrock: da's klote. altijd om de dag? doodmoe zou ik ervan worden



@Miss_communicatie: da's ook klote. En nu niets meer dan? Geen stappen in de MM?