Zwanger
alle pijlers
nog 6 weken tot bevalling en bang
zaterdag 23 november 2013 om 23:19
Over 6 weekjes uitgerekend . Informatieavonden bezocht , yoga, boeken gelezen. Ik ben gewoon bang voor de bevalling. Ik probeer sterke vrouw te spelen , maar ik ben echt bang dat ik de pijn niet aan kan en m'n afhaling niet rustig houd.. Ik droom er s nachts ook van. Ik weet het " iedere vrouw kan het , we zijn er voor gemaakt "
Zijn er misschien vrouwen die ook die angst hadden. Hoe is jullie bevalling gegaan ? Was de angst reëel of was het toch heel anders ?
Gr summer
Zijn er misschien vrouwen die ook die angst hadden. Hoe is jullie bevalling gegaan ? Was de angst reëel of was het toch heel anders ?
Gr summer
zondag 24 november 2013 om 12:23
Ik denk juist dat het wel goed is om te beseffen dat een bevalling niet per se een gezellig gebeuren is, met kaarsjes en je favoriete muziek. Voor mijn eerste bevalling keek ik er vrij laconiek naar, 'zoveel vrouwen zijn bevallen, dus dat doen we gewoon even'. Wat ben ik blij dat ik de dag voor de bevalling nog een verpleegkundige (met drie kinderen) sprak die zei dat bevallen echt gruwelijk veel pijn doet. Viel dat tenminste niet zo rauw op mijn dak Want pijn doet het, zoveel dat je vooraf niet kunt bedenken dat je zoveel pijn kunt hebben. En bij de eerste duurde dat ook nog eens allemaal 16 uur, waarvan 9 uur weeënstorm om van 7 naar 10 cm. ontsluiting te komen. Na 2 uur persen was ik het ook echt zat en heb ik al het personeel naar huis gestuurd. Nee, ze gingen niet maar toen werd gelukkig wel een 'echte' gyn gebeld met een grote vacuümpomp. Toen alles achter de rug was, had ik alleen maar behoefte aan slapen.
Bevalling twee ging gelukkig een stuk makkelijker. Wel weer die pijn, maar dan slechts 3 kwartier weeënstorm, en in totaal 2,5 uur bezig geweest vanaf breken van de vliezen tot de geboorte.
Mijn ervaring is trouwens dat ze het infuus met weeënopwekkers helemaal niet uit zetten op verzoek (was het maar waar!). Dat kind moet eruit he, bevallen is nu eenmaal geen feestje. Helaas (of achteraf gelukkig) heb ik beide keren geen pijnstillers gehad. Bij de eerste niet aan gedacht, en bij de tweede heb ik er pas om gevraagd bij volledige ontsluiting (omdat ik dacht dat ik dat echt geen 5 uur meer zou volhouden).
Bevalling twee ging gelukkig een stuk makkelijker. Wel weer die pijn, maar dan slechts 3 kwartier weeënstorm, en in totaal 2,5 uur bezig geweest vanaf breken van de vliezen tot de geboorte.
Mijn ervaring is trouwens dat ze het infuus met weeënopwekkers helemaal niet uit zetten op verzoek (was het maar waar!). Dat kind moet eruit he, bevallen is nu eenmaal geen feestje. Helaas (of achteraf gelukkig) heb ik beide keren geen pijnstillers gehad. Bij de eerste niet aan gedacht, en bij de tweede heb ik er pas om gevraagd bij volledige ontsluiting (omdat ik dacht dat ik dat echt geen 5 uur meer zou volhouden).
zondag 24 november 2013 om 12:25
quote:Desperate_Housewive schreef op 24 november 2013 @ 12:11:
[...]
Daar denkt deze vrouw nu toch anders over : http://www.rarehumans.com ... ib-the-46-year-pregnancy/Holy Jesus.
[...]
Daar denkt deze vrouw nu toch anders over : http://www.rarehumans.com ... ib-the-46-year-pregnancy/Holy Jesus.
zondag 24 november 2013 om 12:36
quote:sabbaticalmeds schreef op 24 november 2013 @ 12:27:
Betjebig Le-zen
To heeft geen romantisch beeld over bevallen, ze is doodsbang.
Dus jouw verhaal gaat alleen over jou en hierbij heb jij ook gedemonstreerd dat je bij het Geheime Genootschap hoort.
Knap gedaan hoor. Applaus
Ik heb dat neergezet als tegenwicht voor die mensen die zeggen dat het wel meeviel met de pijn. Of die zeggen 'ja het doet wel pijn'. Het doet namelijk niet zomaar een beetje pijn, en ik denk dat het goed is om daar realistisch over te zijn. Je opmerking over het Geheime Genootschap kan ik niet plaatsen, want ik heb inderdaad niet alles gelezen.
Verder heeft het weinig zin om vooraf bang te zijn, want je moet er toch doorheen. En het gaat ook gewoon gebeuren. En na maximaal een dag (meestal veel korter) is het weer voorbij, dus het is te overzien.
Betjebig Le-zen
To heeft geen romantisch beeld over bevallen, ze is doodsbang.
Dus jouw verhaal gaat alleen over jou en hierbij heb jij ook gedemonstreerd dat je bij het Geheime Genootschap hoort.
Knap gedaan hoor. Applaus
Ik heb dat neergezet als tegenwicht voor die mensen die zeggen dat het wel meeviel met de pijn. Of die zeggen 'ja het doet wel pijn'. Het doet namelijk niet zomaar een beetje pijn, en ik denk dat het goed is om daar realistisch over te zijn. Je opmerking over het Geheime Genootschap kan ik niet plaatsen, want ik heb inderdaad niet alles gelezen.
Verder heeft het weinig zin om vooraf bang te zijn, want je moet er toch doorheen. En het gaat ook gewoon gebeuren. En na maximaal een dag (meestal veel korter) is het weer voorbij, dus het is te overzien.
zondag 24 november 2013 om 12:48
quote:sabbaticalmeds schreef op 24 november 2013 @ 12:04:
Denken jullie nu werkelijk dat die persoonlijke indianenverhalen TO helpen? Elke bevalling is anders en elke vrouw is uiterst subjectief over hoe ze erover praat, het is Of Verschrikkelijk Of een Makkie. Iets er tussenin lees of hoor je nooit. Vrouwen gebruiken hun bevallingsverhalen om te illustreren hoe heldhaftig te zijn (het was een Makkie, ik las de Story en ineens lag er een baby in de wcpot) of om te illustreren hoe heldhaftig ze zijn (het was een hel, ik had vier dagen weeën en scheurde van boven tot onder uit)
Als je bevallen bent behoor je tot het Geheime Genootschap, het verbond van moeders, een speciale club waarbij je af en toe moet demonstreren dat je erbij hoort door.... juist: een bevallingsverhaal vol anekdotes, manmoedigheid en lijdzaamheid.TO vraagt om ervaringsverhalen.
Denken jullie nu werkelijk dat die persoonlijke indianenverhalen TO helpen? Elke bevalling is anders en elke vrouw is uiterst subjectief over hoe ze erover praat, het is Of Verschrikkelijk Of een Makkie. Iets er tussenin lees of hoor je nooit. Vrouwen gebruiken hun bevallingsverhalen om te illustreren hoe heldhaftig te zijn (het was een Makkie, ik las de Story en ineens lag er een baby in de wcpot) of om te illustreren hoe heldhaftig ze zijn (het was een hel, ik had vier dagen weeën en scheurde van boven tot onder uit)
Als je bevallen bent behoor je tot het Geheime Genootschap, het verbond van moeders, een speciale club waarbij je af en toe moet demonstreren dat je erbij hoort door.... juist: een bevallingsverhaal vol anekdotes, manmoedigheid en lijdzaamheid.TO vraagt om ervaringsverhalen.
zondag 24 november 2013 om 12:54
quote:mimmy81 schreef op 24 november 2013 @ 11:55:
Ik heb niet alles gelezen dus misschien heb je deze tips al gehad, wat mij bij de eerste erg geholpen heeft is duidelijk de mogelijkheden van pijnbestrijding bespreken en ook afspreken 'als ik vraag om een ruggenprik, geen discussie en er in met dat ding' . Uiteindelijk is het niet nodig geweest, toen het echt heel pijnlijk werd bleek ik al tien cm te hebben. (ook in een uur )
Maar goed, het gaf me wel rust dat ik het idee had een 'escape' te hebben. Man ook goed geïnstrueerd, dat hij het voor me moest regelen indien nodig.
Ter geruststelling, mij is het allemaal erg meegevallen. De tweede is thuis geboren, ik heb geen tel tegen de bevalling op gezien.Oja, die storm... Van de pufkamer naar de verloskamer, was 10 meter en 10 minuten. En 3 cm. Weg is weg dacht ik toen .
Ik heb niet alles gelezen dus misschien heb je deze tips al gehad, wat mij bij de eerste erg geholpen heeft is duidelijk de mogelijkheden van pijnbestrijding bespreken en ook afspreken 'als ik vraag om een ruggenprik, geen discussie en er in met dat ding' . Uiteindelijk is het niet nodig geweest, toen het echt heel pijnlijk werd bleek ik al tien cm te hebben. (ook in een uur )
Maar goed, het gaf me wel rust dat ik het idee had een 'escape' te hebben. Man ook goed geïnstrueerd, dat hij het voor me moest regelen indien nodig.
Ter geruststelling, mij is het allemaal erg meegevallen. De tweede is thuis geboren, ik heb geen tel tegen de bevalling op gezien.Oja, die storm... Van de pufkamer naar de verloskamer, was 10 meter en 10 minuten. En 3 cm. Weg is weg dacht ik toen .
zondag 24 november 2013 om 13:03
Op t moment dat het gaat gebeuren denk je maar aan 1 ding.. Lets get. IT over with quick 
enne.. Mijn advies... Ruggeprik 
zondag 24 november 2013 om 13:35
TO, de beste tips die ik hier nu lees zijn: stop met het lezen van bevallingsverhalen van anderen (hier bijvoorbeeld), en vraag ondersteuning tijdens de bevalling door een doula.
Het maakt je bevalling, hoe zwaar hij ook mag zijn, altijd beter te verdragen als je je zoveel mogelijk kan ontspannen binnen de gegeven omstandigheden. Daar kan een doula je bij helpen.
(Ik vond bevallen zelf heftig, maar de pijn niet te vergelijken met breken van een been o.i.d. Het is 'functionele pijn', waarbij je lichaam zelf pijnstiller aanmaakt, mits je je kan overgeven en er geen kunstmatige verdovingen/ weenenopwekkers worden gegeven).
Het maakt je bevalling, hoe zwaar hij ook mag zijn, altijd beter te verdragen als je je zoveel mogelijk kan ontspannen binnen de gegeven omstandigheden. Daar kan een doula je bij helpen.
(Ik vond bevallen zelf heftig, maar de pijn niet te vergelijken met breken van een been o.i.d. Het is 'functionele pijn', waarbij je lichaam zelf pijnstiller aanmaakt, mits je je kan overgeven en er geen kunstmatige verdovingen/ weenenopwekkers worden gegeven).
zondag 24 november 2013 om 14:12
Ik moet over 8 weken bevallen en ook bij mij gutst het zweet me het lijf uit als ik denk aan de bevalling... Ik was in het ziekenhuis voor een voorlichting en ik weet niet of dat zo'n best idee was voor me. Ook wat er mis kan gaan is belicht en ik ben gewoonweg niet in de wieg gelegd voor plastische medische details....
Het lijkt me eng en ook gênant als je hoort dat je vaak nog even een drol legt tijdens het persen... Ahem.
Praat goed met je partner en zorg dat hij/zij je grenzen bewaakt. Dat is mijn angst, dat manlief dat gaat vergeten. Nou ja, ik voel in elk geval met je mee. Ik hoop dat het enorm gaat meevallen en dat we achteraf net zoals de meeste bevallen dames gaan eggen dat het het allemaal waard was en dat je het eigenlijk niet meer herinnert en meer van dat soort praat
Het lijkt me eng en ook gênant als je hoort dat je vaak nog even een drol legt tijdens het persen... Ahem.
Praat goed met je partner en zorg dat hij/zij je grenzen bewaakt. Dat is mijn angst, dat manlief dat gaat vergeten. Nou ja, ik voel in elk geval met je mee. Ik hoop dat het enorm gaat meevallen en dat we achteraf net zoals de meeste bevallen dames gaan eggen dat het het allemaal waard was en dat je het eigenlijk niet meer herinnert en meer van dat soort praat
zondag 24 november 2013 om 14:20
quote:nul20 schreef op 24 november 2013 @ 14:12:
Ik moet over 8 weken bevallen en ook bij mij gutst het zweet me het lijf uit als ik denk aan de bevalling... Ik was in het ziekenhuis voor een voorlichting en ik weet niet of dat zo'n best idee was voor me. Ook wat er mis kan gaan is belicht en ik ben gewoonweg niet in de wieg gelegd voor plastische medische details....
Het lijkt me eng en ook gênant als je hoort dat je vaak nog even een drol legt tijdens het persen... Ahem.
Praat goed met je partner en zorg dat hij/zij je grenzen bewaakt. Dat is mijn angst, dat manlief dat gaat vergeten. Nou ja, ik voel in elk geval met je mee. Ik hoop dat het enorm gaat meevallen en dat we achteraf net zoals de meeste bevallen dames gaan eggen dat het het allemaal waard was en dat je het eigenlijk niet meer herinnert en meer van dat soort praat wat voor grenzen bedoel je?
Ik moet over 8 weken bevallen en ook bij mij gutst het zweet me het lijf uit als ik denk aan de bevalling... Ik was in het ziekenhuis voor een voorlichting en ik weet niet of dat zo'n best idee was voor me. Ook wat er mis kan gaan is belicht en ik ben gewoonweg niet in de wieg gelegd voor plastische medische details....
Het lijkt me eng en ook gênant als je hoort dat je vaak nog even een drol legt tijdens het persen... Ahem.
Praat goed met je partner en zorg dat hij/zij je grenzen bewaakt. Dat is mijn angst, dat manlief dat gaat vergeten. Nou ja, ik voel in elk geval met je mee. Ik hoop dat het enorm gaat meevallen en dat we achteraf net zoals de meeste bevallen dames gaan eggen dat het het allemaal waard was en dat je het eigenlijk niet meer herinnert en meer van dat soort praat wat voor grenzen bedoel je?
zondag 24 november 2013 om 14:22
Jeetje , wat een ervaringen allemaal ! Wat fijn om te lezen! Les die ik uit jullie verhalen trek is dat ik het vooral inderdaad met de VK moet bespreken. Ik zal moeten accepteren dat de pijn erbij hoort, en als ik het niet meer trek toch naar het ziekenhuis voor evt pijnstilling. Nu wil ik me groot en stoer houden. Op de achtergrond is er alleen een stemmetje .. Als ik maar niet in paniek raak. ...
Ik ga nog even verder lezen, was nu op de helft ! Echt top zoveel reactie ...geen bevalling is hetzelfde kom ik wel achter...
Lieve groet summer
Ik ga nog even verder lezen, was nu op de helft ! Echt top zoveel reactie ...geen bevalling is hetzelfde kom ik wel achter...
Lieve groet summer
zondag 24 november 2013 om 14:26
quote:
lemoos2, 13 uur geleden
[...] Alleen: ten alle tijden regie houden... Dat gaat 'm niet worden.
Haha, pas 1 of 2 keer bevallen zeker ?
Ten alle tijden regie houden kan, als de bevalling op zich soepel loopt, best. Ik heb er een paar keer voor moeten oefenen, maar bij de derde liep het wel zo. En achteraf had het bij de eerste ook wel meer gekund, als ik duidelijker had aangegeven wat ik wilde. Naar mijn (schoon)moeder sprak ik bijvoorbeeld heel duidelijk uit dat ik ze beslist niet bij de bevalling wilde, omdat ik liever alleen wilde zijn. Maar bij de verloskundige was ik veel terughoudender toen ze (aan de telefoon) zei dat even gaan douchen misschien wel lekker kon zijn, en ik dacht dat dat dus mooi niet ging gebeuren omdat het al veel te veel pijn deed. Achteraf bezien had ik dat veel beter kunnen benoemen. (Dan had zij ook anders gehandeld).
Wat Doreia aangeeft, van die hele algemene wensen, kun je prima uitspreken tegen je verloskundige. Het helpt haar ook om te weten of je van haar heel veel steun verwacht of juist afstand, en dat soort dingen helpt bij het houden van de regie.
Bij de laatste had ik zeker niet de controle over wat er in mijn lijf gebeurde, maar over de situatie om me heen had ik wel de regie. Daarbij hielp het dat ik duidelijk aangegeven had wat ik wilde, dat de verloskundige er goed naar luisterde en dat de bevalling soepel liep. Dat kan natuurlijk allemaal anders lopen, maar de regie hebben over je bevalling kan beslist wel.
Zeggen dat je bang bent en waarvoor helpt ook. Misschien kunnen ze vooraf een deel van je angst wegnemen of verminderen en anders kunnen ze er op z'n minst tijdens de bevalling rekening mee houden.
lemoos2, 13 uur geleden
[...] Alleen: ten alle tijden regie houden... Dat gaat 'm niet worden.
Haha, pas 1 of 2 keer bevallen zeker ?
Ten alle tijden regie houden kan, als de bevalling op zich soepel loopt, best. Ik heb er een paar keer voor moeten oefenen, maar bij de derde liep het wel zo. En achteraf had het bij de eerste ook wel meer gekund, als ik duidelijker had aangegeven wat ik wilde. Naar mijn (schoon)moeder sprak ik bijvoorbeeld heel duidelijk uit dat ik ze beslist niet bij de bevalling wilde, omdat ik liever alleen wilde zijn. Maar bij de verloskundige was ik veel terughoudender toen ze (aan de telefoon) zei dat even gaan douchen misschien wel lekker kon zijn, en ik dacht dat dat dus mooi niet ging gebeuren omdat het al veel te veel pijn deed. Achteraf bezien had ik dat veel beter kunnen benoemen. (Dan had zij ook anders gehandeld).
Wat Doreia aangeeft, van die hele algemene wensen, kun je prima uitspreken tegen je verloskundige. Het helpt haar ook om te weten of je van haar heel veel steun verwacht of juist afstand, en dat soort dingen helpt bij het houden van de regie.
Bij de laatste had ik zeker niet de controle over wat er in mijn lijf gebeurde, maar over de situatie om me heen had ik wel de regie. Daarbij hielp het dat ik duidelijk aangegeven had wat ik wilde, dat de verloskundige er goed naar luisterde en dat de bevalling soepel liep. Dat kan natuurlijk allemaal anders lopen, maar de regie hebben over je bevalling kan beslist wel.
Zeggen dat je bang bent en waarvoor helpt ook. Misschien kunnen ze vooraf een deel van je angst wegnemen of verminderen en anders kunnen ze er op z'n minst tijdens de bevalling rekening mee houden.
zondag 24 november 2013 om 14:37
quote:Miffy schreef op 24 november 2013 @ 14:26:
[...]
Haha, pas 1 of 2 keer bevallen zeker ?
Ten alle tijden regie houden kan, als de bevalling op zich soepel loopt, best. Ik heb er een paar keer voor moeten oefenen, maar bij de derde liep het wel zo. En achteraf had het bij de eerste ook wel meer gekund, als ik duidelijker had aangegeven wat ik wilde. Naar mijn (schoon)moeder sprak ik bijvoorbeeld heel duidelijk uit dat ik ze beslist niet bij de bevalling wilde, omdat ik liever alleen wilde zijn. Maar bij de verloskundige was ik veel terughoudender toen ze (aan de telefoon) zei dat even gaan douchen misschien wel lekker kon zijn, en ik dacht dat dat dus mooi niet ging gebeuren omdat het al veel te veel pijn deed. Achteraf bezien had ik dat veel beter kunnen benoemen. (Dan had zij ook anders gehandeld).
Wat Doreia aangeeft, van die hele algemene wensen, kun je prima uitspreken tegen je verloskundige. Het helpt haar ook om te weten of je van haar heel veel steun verwacht of juist afstand, en dat soort dingen helpt bij het houden van de regie.
Bij de laatste had ik zeker niet de controle over wat er in mijn lijf gebeurde, maar over de situatie om me heen had ik wel de regie. Daarbij hielp het dat ik duidelijk aangegeven had wat ik wilde, dat de verloskundige er goed naar luisterde en dat de bevalling soepel liep. Dat kan natuurlijk allemaal anders lopen, maar de regie hebben over je bevalling kan beslist wel.
Zeggen dat je bang bent en waarvoor helpt ook. Misschien kunnen ze vooraf een deel van je angst wegnemen of verminderen en anders kunnen ze er op z'n minst tijdens de bevalling rekening mee houden.
Ja, eenmalige actie .
Mijn ervaring was dat de zorg werd overgedragen van VK naar arts zodra je om pijnstilling roept. En die *%## wilde het eerst nog eens even aanzien. Wat wil je VK dan nog doen? Wat wil jij dan nog doen? Die arts had dat hele bevallingsplan niet gelezen. Die had gewoon dienst die nacht.
Ik heb veel gehad aan de mantra "baby eruit, pijn weg. Baby eruit, pijn weg".
[...]
Haha, pas 1 of 2 keer bevallen zeker ?
Ten alle tijden regie houden kan, als de bevalling op zich soepel loopt, best. Ik heb er een paar keer voor moeten oefenen, maar bij de derde liep het wel zo. En achteraf had het bij de eerste ook wel meer gekund, als ik duidelijker had aangegeven wat ik wilde. Naar mijn (schoon)moeder sprak ik bijvoorbeeld heel duidelijk uit dat ik ze beslist niet bij de bevalling wilde, omdat ik liever alleen wilde zijn. Maar bij de verloskundige was ik veel terughoudender toen ze (aan de telefoon) zei dat even gaan douchen misschien wel lekker kon zijn, en ik dacht dat dat dus mooi niet ging gebeuren omdat het al veel te veel pijn deed. Achteraf bezien had ik dat veel beter kunnen benoemen. (Dan had zij ook anders gehandeld).
Wat Doreia aangeeft, van die hele algemene wensen, kun je prima uitspreken tegen je verloskundige. Het helpt haar ook om te weten of je van haar heel veel steun verwacht of juist afstand, en dat soort dingen helpt bij het houden van de regie.
Bij de laatste had ik zeker niet de controle over wat er in mijn lijf gebeurde, maar over de situatie om me heen had ik wel de regie. Daarbij hielp het dat ik duidelijk aangegeven had wat ik wilde, dat de verloskundige er goed naar luisterde en dat de bevalling soepel liep. Dat kan natuurlijk allemaal anders lopen, maar de regie hebben over je bevalling kan beslist wel.
Zeggen dat je bang bent en waarvoor helpt ook. Misschien kunnen ze vooraf een deel van je angst wegnemen of verminderen en anders kunnen ze er op z'n minst tijdens de bevalling rekening mee houden.
Ja, eenmalige actie .
Mijn ervaring was dat de zorg werd overgedragen van VK naar arts zodra je om pijnstilling roept. En die *%## wilde het eerst nog eens even aanzien. Wat wil je VK dan nog doen? Wat wil jij dan nog doen? Die arts had dat hele bevallingsplan niet gelezen. Die had gewoon dienst die nacht.
Ik heb veel gehad aan de mantra "baby eruit, pijn weg. Baby eruit, pijn weg".
zondag 24 november 2013 om 14:37
Ik was ook bang voor de bevalling toen ik zwanger was van onze eerste. Heb zelfs een keer midden op straat huilend tegen mijn man staan schreeuwen: "Ik doe het niet! Ik doe het gewoon niet!". Jaja, fijn toch, die hormonen .
Uiteindelijk was het behoorlijk heftig (ben met 41 weken ingeleid, het duurde 48 uur, waarvan 33 uur zonder pijnbestrijding, zoon bleek verkeerd om te liggen en ik kreeg koorts en hij daarom een infectie), maar desondanks vond ik het achteraf helemaal niet zo'n ramp. Mijn moeder was erbij en die zei vlak na de geboorte: "Nou meid, dat viel niet mee". Ik schijn toen gezegd te hebben: "Hoezo? Was toch geen probleem?", terwijl ik een paar uur daarvoor nog riep dat ik hier never nooit nog een keer aan ging beginnen. Het persen vond ik trouwens geen enkel probleem, dat was in een half uur gebeurd.
De geboorte van onze dochter ging veel soepeler. De vliezen braken 's nachts spontaan, wat ik al een hele geruststelling vond. Uiteindelijk moest ik nog steeds aan de wee-opwekkers, maar ik heb veel sneller om een ruggenprik gevraagd, wat enorm scheelde. Het duurde dit keer 'maar' 24 uur en deed veel minder pijn. Ik hoefde maar twee keer te persen en toen zei de gyn dat het niet meer nodig was. Onze dochter gleed als het ware gewoon vanzelf de wereld in.
Kortom: zoveel bevallingen, zoveel ervaringen. Je weet gewoon niet hoe het gaat lopen, maar bang zijn heeft sowieso weinig zin. Het komt zoals het komt. Je kunt er maar beter met een zo open mogelijk vizier ingaan. Het komt heus goed en je kunt het echt. Praat van tevoren wel goed met je partner over wat je denkt te willen, zodat hij/zij de verloskundige/gynaecoloog kan instrueren als je dat zelf niet zo goed meer kunt.
Uiteindelijk was het behoorlijk heftig (ben met 41 weken ingeleid, het duurde 48 uur, waarvan 33 uur zonder pijnbestrijding, zoon bleek verkeerd om te liggen en ik kreeg koorts en hij daarom een infectie), maar desondanks vond ik het achteraf helemaal niet zo'n ramp. Mijn moeder was erbij en die zei vlak na de geboorte: "Nou meid, dat viel niet mee". Ik schijn toen gezegd te hebben: "Hoezo? Was toch geen probleem?", terwijl ik een paar uur daarvoor nog riep dat ik hier never nooit nog een keer aan ging beginnen. Het persen vond ik trouwens geen enkel probleem, dat was in een half uur gebeurd.
De geboorte van onze dochter ging veel soepeler. De vliezen braken 's nachts spontaan, wat ik al een hele geruststelling vond. Uiteindelijk moest ik nog steeds aan de wee-opwekkers, maar ik heb veel sneller om een ruggenprik gevraagd, wat enorm scheelde. Het duurde dit keer 'maar' 24 uur en deed veel minder pijn. Ik hoefde maar twee keer te persen en toen zei de gyn dat het niet meer nodig was. Onze dochter gleed als het ware gewoon vanzelf de wereld in.
Kortom: zoveel bevallingen, zoveel ervaringen. Je weet gewoon niet hoe het gaat lopen, maar bang zijn heeft sowieso weinig zin. Het komt zoals het komt. Je kunt er maar beter met een zo open mogelijk vizier ingaan. Het komt heus goed en je kunt het echt. Praat van tevoren wel goed met je partner over wat je denkt te willen, zodat hij/zij de verloskundige/gynaecoloog kan instrueren als je dat zelf niet zo goed meer kunt.
What if I fall? Oh but my darling, what if you fly?
zondag 24 november 2013 om 14:38
quote:summer0105 schreef op 24 november 2013 @ 14:22:
Jeetje , wat een ervaringen allemaal ! Wat fijn om te lezen! Les die ik uit jullie verhalen trek is dat ik het vooral inderdaad met de VK moet bespreken. Ik zal moeten accepteren dat de pijn erbij hoort, en als ik het niet meer trek toch naar het ziekenhuis voor evt pijnstilling. Nu wil ik me groot en stoer houden. Op de achtergrond is er alleen een stemmetje .. Als ik maar niet in paniek raak. ...
Ik ga nog even verder lezen, was nu op de helft ! Echt top zoveel reactie ...geen bevalling is hetzelfde kom ik wel achter...
Lieve groet summeren als je wel in paniek raakt, who cares. Die bevalling gaat heus wel door. En paniekerige vrouwen zijn geen uitzondering
Jeetje , wat een ervaringen allemaal ! Wat fijn om te lezen! Les die ik uit jullie verhalen trek is dat ik het vooral inderdaad met de VK moet bespreken. Ik zal moeten accepteren dat de pijn erbij hoort, en als ik het niet meer trek toch naar het ziekenhuis voor evt pijnstilling. Nu wil ik me groot en stoer houden. Op de achtergrond is er alleen een stemmetje .. Als ik maar niet in paniek raak. ...
Ik ga nog even verder lezen, was nu op de helft ! Echt top zoveel reactie ...geen bevalling is hetzelfde kom ik wel achter...
Lieve groet summeren als je wel in paniek raakt, who cares. Die bevalling gaat heus wel door. En paniekerige vrouwen zijn geen uitzondering
zondag 24 november 2013 om 15:10
Lemoos, de regie houden lukt zeker niet altijd, (en het is ook niet je eigen schuld als het niet lukt), maar het is ook niet zo dat het helemaal niet kan: het kan wel en het helpt als je zelf duidelijk aangeeft wat je wilt. Voor een deel kun je dat vooraf al doen: van mening veranderen kan altijd nog. Vooraf je wensen en angsten bespreken is echt de moeite waard.
zondag 24 november 2013 om 16:01
Oh paniek... toen de keus werd gemaakt voor mij om een keizersnee, heb ik direct in paniek geroepen: maak mij maar weg en maak me maar weer wakker als het voorbij is! Want ik was als de dóód voor de ruggeprik. Ik eiste het. Maar ik kon eisen wat ik wou, er werd me verteld dat de keuze voor mij werd gemaakt om een ruggeprik te zetten. De anesthesist kalmeerde me op hele fijne wijze en hielp me er reuze goed doorheen.
Overigens: als je vraagt om een ruggeprik of andere pijnstilling, kan dat slecht tot 6 cm ontsluiting. Want je wordt namelijk eerst 45 minuten aan de hartmonitor gelegd voordat de pijnstilling een feit wordt. Dus je roept en je verwacht dat daarna a la minute de naald gaat erin; zo werkt het niet. Laat je daar heel goed in begeleiden en adviseren alsjeblieft!
Overigens: als je vraagt om een ruggeprik of andere pijnstilling, kan dat slecht tot 6 cm ontsluiting. Want je wordt namelijk eerst 45 minuten aan de hartmonitor gelegd voordat de pijnstilling een feit wordt. Dus je roept en je verwacht dat daarna a la minute de naald gaat erin; zo werkt het niet. Laat je daar heel goed in begeleiden en adviseren alsjeblieft!
zondag 24 november 2013 om 16:07
quote:lemoos2 schreef op 24 november 2013 @ 15:15:
@miffy: Oh, zeker. Voorbespreken met VK. Helemaal eens.
Maar die valse verwachtingen die dat bevallingsplan hebben gewekt... Uren werk qua onderzoeken en schrijven. Hatseflats het raam uit. Men, ik voelde mij zo opgelicht dat ik het er drie jaar later nog over heb
Wat had je er dan allemaal in gezet?
Ik had er bijvoorbeeld ook ingezet dat ik doodsbenauwd ben voor naalden. En dat ik borstvoeding wilde geven dus baby meteen helpen aanleggen. Zulke praktische dingen in korte zinnen, op 1 A4 in een groot lettertype, met de kernwoorden vet gedrukt en met 2 regels wit ertussen. (had ik al gezegd dat ik een control freak ben? )
@miffy: Oh, zeker. Voorbespreken met VK. Helemaal eens.
Maar die valse verwachtingen die dat bevallingsplan hebben gewekt... Uren werk qua onderzoeken en schrijven. Hatseflats het raam uit. Men, ik voelde mij zo opgelicht dat ik het er drie jaar later nog over heb
Wat had je er dan allemaal in gezet?
Ik had er bijvoorbeeld ook ingezet dat ik doodsbenauwd ben voor naalden. En dat ik borstvoeding wilde geven dus baby meteen helpen aanleggen. Zulke praktische dingen in korte zinnen, op 1 A4 in een groot lettertype, met de kernwoorden vet gedrukt en met 2 regels wit ertussen. (had ik al gezegd dat ik een control freak ben? )
zondag 24 november 2013 om 17:48
Ik ben ook bang voor de bevalling (over een week of 10 is het zover). Bang om in paniek te raken, bang dat het niet past, dat de baby vast komt te zitten. Gruwelijke beelden zie ik voor me.
Ik sta echt open voor een ruggenprik. En als het niet lukt allemaal, dan maar een keizersnede.
Eerst dacht ik, ik schrijf een bevallingsplan, maar er valt natuurlijk niks te plannen. Dat ik de baby zo snel mogelijk bij me wil hebben en BV wil geven lijkt me vanzelfsprekend, zou ik dat echt op moeten schrijven? En dat ik een ruggenprik wil als ik teveel pijn heb, daar kan ik toch zelf om vragen?
Ik sta echt open voor een ruggenprik. En als het niet lukt allemaal, dan maar een keizersnede.
Eerst dacht ik, ik schrijf een bevallingsplan, maar er valt natuurlijk niks te plannen. Dat ik de baby zo snel mogelijk bij me wil hebben en BV wil geven lijkt me vanzelfsprekend, zou ik dat echt op moeten schrijven? En dat ik een ruggenprik wil als ik teveel pijn heb, daar kan ik toch zelf om vragen?
