Zwanger
alle pijlers
Obsessieve zwangerschapswens
dinsdag 1 november 2011 om 12:15
Bij deze jullie adviezen gevraagd.
Ik heb al heel lang een kinderwens en sinds een paar maanden is het dan zo ver, ik ben aan het proberen om zwanger te worden.
Het is tot nu toe 3 keer niet gelukt. Ik weet heel erg goed dat dat volledig normaal is. (En bij deze mijn oprechte excuses aan de dames bij wie het veel langer al niet lukt, ik lees ook wel eens op de topics na 6 of na 11 maanden niet zwanger, of de prikbitches. Ik begrijp dat zij wel redenen tot klagen hebben).
Alleen lukt het mij niet dit te relativeren. Mijn leven draait op dit moment om ovulatiedagen, testdagen en menstruatie. Elk steekje in borsten of buik wordt zorgvuldig geanalyseerd. Ik struin internet af voor welke informatie over zwanger worden en vruchtbaarheid dan ook. Ik heb steeds meer moeite met kraamvisite. Een goede kennis die tussen neus en lippen door vermeldde in een keer zwanger te zijn van nummer 3 heeft een huilbui opgeleverd en ik merk dat ik haar een beetje ontwijk (voor alle duidelijkheid: zij heeft hier niets van gemerkt, ik heb haar vrolijk gefeliciteerd). Ik ben emotioneel en humeurig.
Oftewel: ik vind mezelf op dit moment een vervelend, obsessief en gestressed mens. De wetenschap dat stress niet bevorderlijk is voor een zwangerschap helpt al helemaal niet mee.
Ik zoek dus eigenlijk naar praktische tips. Wat helpt om beter te relativeren? Een paar cycli overslaan? Psycholoog, osteopaat, acupunctuur? Of wordt het uiteindelijk vanzelf minder? (Heb al yoga geprobeerd, zat daar in een klein groepje met drie stralend gelukkige zwangeren, was niet echt een succes).
Ik heb al heel lang een kinderwens en sinds een paar maanden is het dan zo ver, ik ben aan het proberen om zwanger te worden.
Het is tot nu toe 3 keer niet gelukt. Ik weet heel erg goed dat dat volledig normaal is. (En bij deze mijn oprechte excuses aan de dames bij wie het veel langer al niet lukt, ik lees ook wel eens op de topics na 6 of na 11 maanden niet zwanger, of de prikbitches. Ik begrijp dat zij wel redenen tot klagen hebben).
Alleen lukt het mij niet dit te relativeren. Mijn leven draait op dit moment om ovulatiedagen, testdagen en menstruatie. Elk steekje in borsten of buik wordt zorgvuldig geanalyseerd. Ik struin internet af voor welke informatie over zwanger worden en vruchtbaarheid dan ook. Ik heb steeds meer moeite met kraamvisite. Een goede kennis die tussen neus en lippen door vermeldde in een keer zwanger te zijn van nummer 3 heeft een huilbui opgeleverd en ik merk dat ik haar een beetje ontwijk (voor alle duidelijkheid: zij heeft hier niets van gemerkt, ik heb haar vrolijk gefeliciteerd). Ik ben emotioneel en humeurig.
Oftewel: ik vind mezelf op dit moment een vervelend, obsessief en gestressed mens. De wetenschap dat stress niet bevorderlijk is voor een zwangerschap helpt al helemaal niet mee.
Ik zoek dus eigenlijk naar praktische tips. Wat helpt om beter te relativeren? Een paar cycli overslaan? Psycholoog, osteopaat, acupunctuur? Of wordt het uiteindelijk vanzelf minder? (Heb al yoga geprobeerd, zat daar in een klein groepje met drie stralend gelukkige zwangeren, was niet echt een succes).
woensdag 2 november 2011 om 12:34
@Floortje. Ik geef ook echt toe dat ik op ieder pijntje lette destijds. Ik was echt met een vergrootglas naar mijn lichaam aan het loeren, kon bijna nergens anders meer aan denken en toch was ik snel zwanger. En tegelijkertijd maakte ik me er zorgen over dat ik er niet te veel aan mocht denken, want dan zou het vast veeeeeel langer duren werd mij verteld.
@TO. Hoop voor je dat het snel raak is. Probeer in de tussentijd zo veel mogelijk je gevoelens te delen (bijv hier op het forum) want dat helpt echt. Zo kon ik mijn man destijds ook een beetje ontlasten met mijn babypraat
@TO. Hoop voor je dat het snel raak is. Probeer in de tussentijd zo veel mogelijk je gevoelens te delen (bijv hier op het forum) want dat helpt echt. Zo kon ik mijn man destijds ook een beetje ontlasten met mijn babypraat
woensdag 2 november 2011 om 12:40
Klunt. Ik bedoel het niet kwetsend. Ik wil alleen maar aangeven dat het tegenovergestelde net zo goed mogelijk is. Op de maandtopics zitten ook iedere maand weer heel veel vrouwen die er allemaal heel erg veel mee bezig zijn (anders doe je volgens mij niet mee aan zo'n topic ) en toch is een groot deel daarvan snel zwanger.
woensdag 2 november 2011 om 13:44
quote:Floortje_1981 schreef op 02 november 2011 @ 12:42:
ps Karan en ik zijn beide hormonaal verpest momenteel, we hebben een goed excuus...
Dit dus...
Klunt, ik snap best dat je het niet kwetsend bedoeld hebt, maar ik heb dat de afgelopen jaren zo vaak moeten horen en iedere keer word ik er zó ontzettend woest over...
(Overigens is het nog steeds niet de topper in kwetsende opmerkingen hoor. Dat is nog steeds: "We hebben de verjaardag van onze dochter wel gevierd hoor. Maar we hebben alleen maar mensen uitgenodigd die kinderen hebben, want dan kunnen we tenminste alleen maar over kinderen praten")
ps Karan en ik zijn beide hormonaal verpest momenteel, we hebben een goed excuus...
Dit dus...
Klunt, ik snap best dat je het niet kwetsend bedoeld hebt, maar ik heb dat de afgelopen jaren zo vaak moeten horen en iedere keer word ik er zó ontzettend woest over...
(Overigens is het nog steeds niet de topper in kwetsende opmerkingen hoor. Dat is nog steeds: "We hebben de verjaardag van onze dochter wel gevierd hoor. Maar we hebben alleen maar mensen uitgenodigd die kinderen hebben, want dan kunnen we tenminste alleen maar over kinderen praten")
woensdag 2 november 2011 om 14:06
Ik herken de frustratie wel hoor. Ik ben maar 4 rondes bezig geweest voordat ik verwachting was van mijn zoon. Maar toch iedere keer dat het dus niet gelukt was, vond ik dat heel erg. Toen ik het niet verwachtte, ik had namelijk bruine afscheiding op de dag dat ik ongesteld zou moeten worden, was t dus wel zo. Helemaal leuk!
Nu zijn we bezig voor een tweede, en ondanks dat ik al een zoon heb, verlang ik er net zo heftig naar als toen. Maar goed ik nog maar 1x ongesteld geweest en zit dus nu in ronde 1, dus eigenlijk mag ik nog niet klagen. Ik hoop gewoon dat het maar weer zo snel mag lukken als bij mijn zoon.
@ allen die moeilijk zwanger worden, dat lijkt me echt verschrikkelijk. Dappere vrouwen zijn jullie, dat je zo doorzet voor je wens!
Nu zijn we bezig voor een tweede, en ondanks dat ik al een zoon heb, verlang ik er net zo heftig naar als toen. Maar goed ik nog maar 1x ongesteld geweest en zit dus nu in ronde 1, dus eigenlijk mag ik nog niet klagen. Ik hoop gewoon dat het maar weer zo snel mag lukken als bij mijn zoon.
@ allen die moeilijk zwanger worden, dat lijkt me echt verschrikkelijk. Dappere vrouwen zijn jullie, dat je zo doorzet voor je wens!
woensdag 2 november 2011 om 14:16
quote:klunt schreef op 02 november 2011 @ 12:31:
Echt mensen het was niet bedoeld om te kwetsen! Hoop,volhouden is wat ik wilde zeggen. Deze mensen zijn door dezelfde ellende gegaan. En zoals ik al zei "ik weet niet of t helpt" zoniet negeer dan, die woede is echt niet nodig, ik wilde niemand kwetsen.Klunt, 5% van alle vrouwen met een kinderwens blijft uiteindelijk kinderloos. Hebben die niet genoeg volgehouden denk je? Te weinig vakantie gevierd? Geen ontspanning gehad?
Echt mensen het was niet bedoeld om te kwetsen! Hoop,volhouden is wat ik wilde zeggen. Deze mensen zijn door dezelfde ellende gegaan. En zoals ik al zei "ik weet niet of t helpt" zoniet negeer dan, die woede is echt niet nodig, ik wilde niemand kwetsen.Klunt, 5% van alle vrouwen met een kinderwens blijft uiteindelijk kinderloos. Hebben die niet genoeg volgehouden denk je? Te weinig vakantie gevierd? Geen ontspanning gehad?
woensdag 2 november 2011 om 14:27
quote:lisa077 schreef op 02 november 2011 @ 14:02:
@Karan. Doen mensen dat werkelijk? Bah! Zijn het nog steeds vrienden?
Euh... Ja...
Het is een studie/huisgenoot van mijn vriend.
Ik heb het wel een beetje met ze, of eigenlijk alleen hem, gehad. Toen het kind er net was, kon hij ook alleen maar lopen zeiken over hoe zwaar het wel niet was. Dat hij de hele dag moest werken, thuiskwam en dan moest gaan koken, wasjes draaien, en flesjes uitkoken. En dat hij dan ook nog niet eens fatsoenlijk kon slapen!
Dat zijn vriendin met een flinke knip en een dubbele borstontsteking lag telde kennelijk niet mee...
(Nu snap ik best dat het allemaal heel zwaar is hoor, maar hij is echt de enige uit onze vriendenkring die echt liep te zeiken. Bij andere vrienden was het: Oh, het is zo zwaar, maar zoooo geweldig! Met zo'n verliefde blik in de ogen. Bij hem dus alleen maar zeiken)
En mooi dat ik ze niet op de eerste verjaardag van Jerommeke in wording ga laten komen. Ik wil namelijk ook over andere dingen praten dan alleen over kinderen. En dat kunnen zij niet.
(Wedden dat ik over 7,5 maand + een jaar anders piep!)
Maar goed, das een beetje offtopic allemaal...
@Karan. Doen mensen dat werkelijk? Bah! Zijn het nog steeds vrienden?
Euh... Ja...
Het is een studie/huisgenoot van mijn vriend.
Ik heb het wel een beetje met ze, of eigenlijk alleen hem, gehad. Toen het kind er net was, kon hij ook alleen maar lopen zeiken over hoe zwaar het wel niet was. Dat hij de hele dag moest werken, thuiskwam en dan moest gaan koken, wasjes draaien, en flesjes uitkoken. En dat hij dan ook nog niet eens fatsoenlijk kon slapen!
Dat zijn vriendin met een flinke knip en een dubbele borstontsteking lag telde kennelijk niet mee...
(Nu snap ik best dat het allemaal heel zwaar is hoor, maar hij is echt de enige uit onze vriendenkring die echt liep te zeiken. Bij andere vrienden was het: Oh, het is zo zwaar, maar zoooo geweldig! Met zo'n verliefde blik in de ogen. Bij hem dus alleen maar zeiken)
En mooi dat ik ze niet op de eerste verjaardag van Jerommeke in wording ga laten komen. Ik wil namelijk ook over andere dingen praten dan alleen over kinderen. En dat kunnen zij niet.
(Wedden dat ik over 7,5 maand + een jaar anders piep!)
Maar goed, das een beetje offtopic allemaal...
woensdag 2 november 2011 om 15:03
quote:helene31 schreef op 02 november 2011 @ 14:16:
[...]
Klunt, 5% van alle vrouwen met een kinderwens blijft uiteindelijk kinderloos. Hebben die niet genoeg volgehouden denk je? Te weinig vakantie gevierd? Geen ontspanning gehad?Helene, waar heb jij deze info vandaan? Vind 5% nml best wel veel. Dat zou betekenen dat 1 op 20 vrouwen (ongewenst) kinderloos blijft?
[...]
Klunt, 5% van alle vrouwen met een kinderwens blijft uiteindelijk kinderloos. Hebben die niet genoeg volgehouden denk je? Te weinig vakantie gevierd? Geen ontspanning gehad?Helene, waar heb jij deze info vandaan? Vind 5% nml best wel veel. Dat zou betekenen dat 1 op 20 vrouwen (ongewenst) kinderloos blijft?
woensdag 2 november 2011 om 20:01
Helene31 niet alleen jij, maar ook ik kan bij die 5% zitten. Ik vind niets maar dan ook niets vanzelfsprekend.
Ik heb nooit beweerd dat het aan de vrouwen en de manier waarop ze ermee omgaan zou kunnen liggen. Ik heb wel gedacht dat een verhaal met een goed einde je soms op de been kan houden op moeilijke momenten. Ik had het absoluut anders moeten formuleren, dat zie ik nu ook wel in.Verder denk ik dat er niemand is, die dit forum leest om vervolgens een bewust kwetsende opmerking achter te laten of om een van jullie met een schuldgevoel op te zadelen. Dus nogmaals sorry, het was niet zo bedoeld.
Ik heb nooit beweerd dat het aan de vrouwen en de manier waarop ze ermee omgaan zou kunnen liggen. Ik heb wel gedacht dat een verhaal met een goed einde je soms op de been kan houden op moeilijke momenten. Ik had het absoluut anders moeten formuleren, dat zie ik nu ook wel in.Verder denk ik dat er niemand is, die dit forum leest om vervolgens een bewust kwetsende opmerking achter te laten of om een van jullie met een schuldgevoel op te zadelen. Dus nogmaals sorry, het was niet zo bedoeld.
woensdag 2 november 2011 om 20:23
quote:MissShopping schreef op 02 november 2011 @ 15:03:
[...]
Helene, waar heb jij deze info vandaan? Vind 5% nml best wel veel. Dat zou betekenen dat 1 op 20 vrouwen (ongewenst) kinderloos blijft?Mijn arts zei dat het 5% was. Volgens dit artikel wordt het echter al op 8% geschat.
Klunt, ik begrijp dat je het niet zo bedoelde hoor. Ik ben zelf trouwens niet kinderloos.
[...]
Helene, waar heb jij deze info vandaan? Vind 5% nml best wel veel. Dat zou betekenen dat 1 op 20 vrouwen (ongewenst) kinderloos blijft?Mijn arts zei dat het 5% was. Volgens dit artikel wordt het echter al op 8% geschat.
Klunt, ik begrijp dat je het niet zo bedoelde hoor. Ik ben zelf trouwens niet kinderloos.
woensdag 2 november 2011 om 21:12
Ik was, net als TO, iemand die altijd al heel graag kinderen wilde. Toen man en ik beslotren dat we graag een kindje zouden willen, was ik, ook net als TO, eigenlijk constant in mijn hoofd daarmee bezig. Bijna obsessief, ja. En ik was meteen zwanger. En zo ging het de tweede keer ook.
Volgens sommigen is dát een wonder, omdat ik er zo mee bezig was? Hou toch op.. pure mazzel. Wat er in je hoofd gebeurt heeft geen invloed op je vruchtbaarheid noch op die van je man.
En ik begrijp het dus heel goed, TO. Het is zoiets leuks en groots, en je hebt er zó'n zin in, het kan gewoon niet snel genoeg gaan. En stiekem denkt toch iedereen die 'voor het eerst begint' "nou, laat maar komen die baby, we hebben gevrijd, wat is de uitgerekende datum?". Tuurlijk, je kent de statistieken en de verhalen, maar die hebben geen betrekking op jou...
En naarmate de tijd verstrijkt pas je je aan denk ik, en je gedraagt je natuurlijk ook normaal, maar ik vind het echt niet raar dat je er stiekem in je hoofd zoveel mee bezig bent.
Dat staat helemaal los van het feit dat er andere mensen zijn die er helaas nog veel langer over doen, of wie het niet gegund is.
(Maar dat laatste is wel goed om zo nu en dan te bedenken, ter relativering..)
Volgens sommigen is dát een wonder, omdat ik er zo mee bezig was? Hou toch op.. pure mazzel. Wat er in je hoofd gebeurt heeft geen invloed op je vruchtbaarheid noch op die van je man.
En ik begrijp het dus heel goed, TO. Het is zoiets leuks en groots, en je hebt er zó'n zin in, het kan gewoon niet snel genoeg gaan. En stiekem denkt toch iedereen die 'voor het eerst begint' "nou, laat maar komen die baby, we hebben gevrijd, wat is de uitgerekende datum?". Tuurlijk, je kent de statistieken en de verhalen, maar die hebben geen betrekking op jou...
En naarmate de tijd verstrijkt pas je je aan denk ik, en je gedraagt je natuurlijk ook normaal, maar ik vind het echt niet raar dat je er stiekem in je hoofd zoveel mee bezig bent.
Dat staat helemaal los van het feit dat er andere mensen zijn die er helaas nog veel langer over doen, of wie het niet gegund is.
(Maar dat laatste is wel goed om zo nu en dan te bedenken, ter relativering..)
