Zwanger
alle pijlers
Ongepland zwanger. we kennen elkaar net...
dinsdag 1 april 2014 om 12:54
Zonder hier een schietschijf te willen zijn voor alle emoties die wij vrouwen hebben rondom dit onderwerp, toch mijn verhaal, in een zoektocht naar meer informatie rond dit onderwerp, mezelf en deze nieuwe situatie.
Vriend, 42, gescheiden, vader van een kind wat met IVF verwekt is wegens zeer zeer slechte zwemmers, 10 jaar geleden.
Moi, 34, mijn hele leven aan de anti-conceptie geweest en sinds 6 maanden een bewuste break. Heel voorzichtig omgegaan met seks en mogelijke bevruchting. Nu zwanger, weet het sinds 2 dagen. van een vrijpartij die 2 dagen na einde menstruatie plaatsvond.
De kans... wat was de kans... en hoe hebben we die beiden totaal onderschat.
Daarnaast kennen we elkaar net 3 maanden... en doen we het beiden erg rustig aan, heel rustig genieten van de intense connectie die we delen, en we hadden net besloten om van 'daten' toch maar het woord voorzichtige relatie te maken. Maar nog zonder de ultieme verliefdheid en zeker nog aftastend op veel vlakken.
En nu... de verbijstering, de schrik, de angst, het hoe werkt dit, en wat gaat er gebeuren? Er zit eerlijk gezegd weinig blijdschap bij, al erkennen we beiden wel dat dit een wonder is.
Vanuit mijn optiek wil ik geen alleenstaande moeder worden en wil ik juist een stabiele gezinssituatie creëren. Ik wil niet dat hij puur voor mij kiest omdat ik zwanger van hem ben. We kennen elkaar amper. Het is zo vroeg, zo ongelooflijk veels te vroeg voor deze situatie.
De gedachte van een overtijdsbehandeling flitst ook door mijn hoofd.
Wetende dat ik daarmee niet alleen deze vrucht maar ook hem waarschijnlijk kwijtraak. Hij heeft er veel moeite mee, eerst 7 jaar vechten voor kind nr 1 en dan dit, hij wil het echt graag houden en ervoor gaan
Maar dat staat los van mij.
Dit kindje houden, in december geboren laten worden, de consequenties aanvaarden, en het grotere plan zijn werk laten doen... maar dat is een wereld weg van de emoties waar ik nu in zit... niet te omvatten.
Daarnaast zal ik mijn baan in het buitenland moeten opzeggen, 2 koophuizen, 2 totaal gescheiden levens (we kennen elkaars vrienden, familie niet eens) samenvoegen, en een kind van 10 wat ineens een broertje/zusje krijgt, tot heel grote frustratie van ex die daarin totaal verkrampt is.
Het is iets wat waarschijnlijk zoveel vaker voortkomt, en gewoon kan, maar het voelt zo wereldvreemd, en zo ver van mijn belevingswereld nu, ik kan het niet bevatten.
Daarom een oproepje om wat support en meedenken van vrouwen/mannen die een zelfde situatie hebben meegemaakt, tools, hoe doe je dit, de twijfels tussen houden of toch niet.
Rollercoaster ride, met ook nog eens een flinke misselijkheidssymptonen....
De opmerkingen;' hoe kun je zo dom zijn, zo onvoorzichtig' galmen al voldoende door mijn hoofd, dat oordeel is er al, inclusief een boosheid op mezelf en dat het ook komt met het aanvaarden van deze consequentie is me volledig duidelijk. Maar nu verder....
Vriend, 42, gescheiden, vader van een kind wat met IVF verwekt is wegens zeer zeer slechte zwemmers, 10 jaar geleden.
Moi, 34, mijn hele leven aan de anti-conceptie geweest en sinds 6 maanden een bewuste break. Heel voorzichtig omgegaan met seks en mogelijke bevruchting. Nu zwanger, weet het sinds 2 dagen. van een vrijpartij die 2 dagen na einde menstruatie plaatsvond.
De kans... wat was de kans... en hoe hebben we die beiden totaal onderschat.
Daarnaast kennen we elkaar net 3 maanden... en doen we het beiden erg rustig aan, heel rustig genieten van de intense connectie die we delen, en we hadden net besloten om van 'daten' toch maar het woord voorzichtige relatie te maken. Maar nog zonder de ultieme verliefdheid en zeker nog aftastend op veel vlakken.
En nu... de verbijstering, de schrik, de angst, het hoe werkt dit, en wat gaat er gebeuren? Er zit eerlijk gezegd weinig blijdschap bij, al erkennen we beiden wel dat dit een wonder is.
Vanuit mijn optiek wil ik geen alleenstaande moeder worden en wil ik juist een stabiele gezinssituatie creëren. Ik wil niet dat hij puur voor mij kiest omdat ik zwanger van hem ben. We kennen elkaar amper. Het is zo vroeg, zo ongelooflijk veels te vroeg voor deze situatie.
De gedachte van een overtijdsbehandeling flitst ook door mijn hoofd.
Wetende dat ik daarmee niet alleen deze vrucht maar ook hem waarschijnlijk kwijtraak. Hij heeft er veel moeite mee, eerst 7 jaar vechten voor kind nr 1 en dan dit, hij wil het echt graag houden en ervoor gaan
Maar dat staat los van mij.
Dit kindje houden, in december geboren laten worden, de consequenties aanvaarden, en het grotere plan zijn werk laten doen... maar dat is een wereld weg van de emoties waar ik nu in zit... niet te omvatten.
Daarnaast zal ik mijn baan in het buitenland moeten opzeggen, 2 koophuizen, 2 totaal gescheiden levens (we kennen elkaars vrienden, familie niet eens) samenvoegen, en een kind van 10 wat ineens een broertje/zusje krijgt, tot heel grote frustratie van ex die daarin totaal verkrampt is.
Het is iets wat waarschijnlijk zoveel vaker voortkomt, en gewoon kan, maar het voelt zo wereldvreemd, en zo ver van mijn belevingswereld nu, ik kan het niet bevatten.
Daarom een oproepje om wat support en meedenken van vrouwen/mannen die een zelfde situatie hebben meegemaakt, tools, hoe doe je dit, de twijfels tussen houden of toch niet.
Rollercoaster ride, met ook nog eens een flinke misselijkheidssymptonen....
De opmerkingen;' hoe kun je zo dom zijn, zo onvoorzichtig' galmen al voldoende door mijn hoofd, dat oordeel is er al, inclusief een boosheid op mezelf en dat het ook komt met het aanvaarden van deze consequentie is me volledig duidelijk. Maar nu verder....
dinsdag 1 april 2014 om 21:01
quote:newmamma schreef op 01 april 2014 @ 20:59:
Tussen de regels door lees ik dat je er heel blij mee bent, maar nog een beetje bang bent om ervoor te gaan. Ik ken een stelletje, beide in de 40 en zij binnen 2 weken na kennismaking zwanger raakt. Gaat heel goed inmiddels 2de kindje bij.
Tja, en ik ken stelletjes waarbij het niet goed ging. Ook bij stelletjes die al lang bij elkaar waren. Kan TO hier iets mee? Nee.
Kortom: in het verleden behaalde resultaten bieden geen garantie voor de toekomst.
Tussen de regels door lees ik dat je er heel blij mee bent, maar nog een beetje bang bent om ervoor te gaan. Ik ken een stelletje, beide in de 40 en zij binnen 2 weken na kennismaking zwanger raakt. Gaat heel goed inmiddels 2de kindje bij.
Tja, en ik ken stelletjes waarbij het niet goed ging. Ook bij stelletjes die al lang bij elkaar waren. Kan TO hier iets mee? Nee.
Kortom: in het verleden behaalde resultaten bieden geen garantie voor de toekomst.
Ik heb geen wespentaille, ik heb een bijenrompje
dinsdag 1 april 2014 om 21:02
Ook als je al een aantal jaar bij elkaar bent, verandert een zwangerschap je relatie. Legio relaties overleven dat niet. Een langere relatie is dus geen garantie dat je geen alleenstaand moeder zult worden. Ik zou dit dus niet als argument gebruiken.
Je zegt dat hi zijn kind altijd op 1 heeft gezet en weet dat hij een goede vader zal zijn. Niet geheel onrealistisch is om je af te vragen wat voor ex hij zal zijn, mocht jullie relatie het toch niet redden. Want die kans is natuurlijk heel wel aanwezig.
Wel relevant: Hoe gaat hij met zijn ex om? Kan hij respectvol met de moeder van zijn kind omgaan of is er altijd gedoe? Dat laatste zal namelijk je mogelijk alleenstaand moederschap niet makkelijker maken, terwijl als hij een ondersteunende vader is voor zijn ex, het wellicht iets is waar je een minder groot schrikbeeld bij hoeft te hebben.
Alleenstaand ouderschap is geen ramp. Als je samen zonder relatie de zorg goed vorm kan geven, dan is dat heel goed te doen.
Sterkte met het maken van een keus.
Je zegt dat hi zijn kind altijd op 1 heeft gezet en weet dat hij een goede vader zal zijn. Niet geheel onrealistisch is om je af te vragen wat voor ex hij zal zijn, mocht jullie relatie het toch niet redden. Want die kans is natuurlijk heel wel aanwezig.
Wel relevant: Hoe gaat hij met zijn ex om? Kan hij respectvol met de moeder van zijn kind omgaan of is er altijd gedoe? Dat laatste zal namelijk je mogelijk alleenstaand moederschap niet makkelijker maken, terwijl als hij een ondersteunende vader is voor zijn ex, het wellicht iets is waar je een minder groot schrikbeeld bij hoeft te hebben.
Alleenstaand ouderschap is geen ramp. Als je samen zonder relatie de zorg goed vorm kan geven, dan is dat heel goed te doen.
Sterkte met het maken van een keus.
dinsdag 1 april 2014 om 21:19
Rens- aapje, je komt een beetje zweverig over, wat bedoel je nu precies? Je hebt het meedere keren willen uitmaken want de connectie gaat zo diep? Eehhh en nu even met de pootjes op de grond, graag.
Als ik iemand leuk vind en er is een beginnende relatie dan denk ik niet steeds aan uitmaken. Wat probeer je nu met die vage woorden uit te verbloemen? Dat het niet stabiel is?
Als ik iemand leuk vind en er is een beginnende relatie dan denk ik niet steeds aan uitmaken. Wat probeer je nu met die vage woorden uit te verbloemen? Dat het niet stabiel is?
dinsdag 1 april 2014 om 21:44
quote:DeKenau schreef op 01 april 2014 @ 21:19:
Rens- aapje, je komt een beetje zweverig over, wat bedoel je nu precies? Je hebt het meedere keren willen uitmaken want de connectie gaat zo diep? Eehhh en nu even met de pootjes op de grond, graag.
Als ik iemand leuk vind en er is een beginnende relatie dan denk ik niet steeds aan uitmaken. Wat probeer je nu met die vage woorden uit te verbloemen? Dat het niet stabiel is?Ik heb ook al eerder gevraagd om een duidelijke uitleg ipv het zweverige, begrijp er nl ook geen hol van.....
Rens- aapje, je komt een beetje zweverig over, wat bedoel je nu precies? Je hebt het meedere keren willen uitmaken want de connectie gaat zo diep? Eehhh en nu even met de pootjes op de grond, graag.
Als ik iemand leuk vind en er is een beginnende relatie dan denk ik niet steeds aan uitmaken. Wat probeer je nu met die vage woorden uit te verbloemen? Dat het niet stabiel is?Ik heb ook al eerder gevraagd om een duidelijke uitleg ipv het zweverige, begrijp er nl ook geen hol van.....
dinsdag 1 april 2014 om 21:46
quote:charliechacha schreef op 01 april 2014 @ 20:22:
Als hij het wilt, jij een kinderwens hebt, jullie samen een ongekende diepe connectie hebben en dat nog nooit zo gevoeld te hebben, ga er dan voor!
Het zal een liefdeskindje zijn, toeval bestaat niet. Misschien dat jullie niet nog zo'n (snelle) kans krijgen.
En als het uiteindelijk niet werkt? Wie dan leeft, wie dan zorgt. Ook na 25 jaar gelukkig gehuwd zijn kan het opeens niet meer werken.
Houd je in ieder geval een prachtig kind aan de relatie over en vorm je alsnog een warm gezin, met of zonder partner.Wat een vreselijk jeukwoord! Alsof er ook 'haatkindjes' op de wereld gezet worden
Als hij het wilt, jij een kinderwens hebt, jullie samen een ongekende diepe connectie hebben en dat nog nooit zo gevoeld te hebben, ga er dan voor!
Het zal een liefdeskindje zijn, toeval bestaat niet. Misschien dat jullie niet nog zo'n (snelle) kans krijgen.
En als het uiteindelijk niet werkt? Wie dan leeft, wie dan zorgt. Ook na 25 jaar gelukkig gehuwd zijn kan het opeens niet meer werken.
Houd je in ieder geval een prachtig kind aan de relatie over en vorm je alsnog een warm gezin, met of zonder partner.Wat een vreselijk jeukwoord! Alsof er ook 'haatkindjes' op de wereld gezet worden
dinsdag 1 april 2014 om 21:56
quote:honingbijtje schreef op 01 april 2014 @ 15:00:
Ik ken niemand die zegt ' Had ik mijn kinderen maar niet'.
.
Je bedoelt dat je ze niet kent. Dat is iets heel anders. Er zijn wel degelijk mensen die spijt hebben van hun kinderen. En mensen van een oudere generatie die kinderen kregen omdat er toen nog geen pil was en geen keuze hadden. Mijn ex schoonmoeder heeft het altijd geroepen, als ze later geboren was had ze nooit kinderen gekregen.
Het is echt een dooddoener dat moederliefde instinct is. En dat iedere moeder ook wel van een niet gewenst kind gaat houden. Dat is niet zo. Jeugdzorg zit vol kinderen van ouders waar dat niet bij geldt.
TO, ga op je gevoel af, dat is het enige wat je kunt doen.
Ik ken niemand die zegt ' Had ik mijn kinderen maar niet'.
.
Je bedoelt dat je ze niet kent. Dat is iets heel anders. Er zijn wel degelijk mensen die spijt hebben van hun kinderen. En mensen van een oudere generatie die kinderen kregen omdat er toen nog geen pil was en geen keuze hadden. Mijn ex schoonmoeder heeft het altijd geroepen, als ze later geboren was had ze nooit kinderen gekregen.
Het is echt een dooddoener dat moederliefde instinct is. En dat iedere moeder ook wel van een niet gewenst kind gaat houden. Dat is niet zo. Jeugdzorg zit vol kinderen van ouders waar dat niet bij geldt.
TO, ga op je gevoel af, dat is het enige wat je kunt doen.
dinsdag 1 april 2014 om 23:33
"het grotere plan"
"we erkennen dat het een wonder is"
Het helpt als je de zaken wat meer in proportie gaat zien. een zwangerschap is geen wonder, het gebeurt overal, elke dag. En aangezien je onbeschermde seks hebt gehad heb je de kat op het spek gebonden.
Ten tweede is er geen "groter plan" dat bedacht is door een alwetend iets en al een "geest" klaar heeft staan om zich te incarneren in jouw zygoot. Of je moet in die flauwekul geloven.
"we erkennen dat het een wonder is"
Het helpt als je de zaken wat meer in proportie gaat zien. een zwangerschap is geen wonder, het gebeurt overal, elke dag. En aangezien je onbeschermde seks hebt gehad heb je de kat op het spek gebonden.
Ten tweede is er geen "groter plan" dat bedacht is door een alwetend iets en al een "geest" klaar heeft staan om zich te incarneren in jouw zygoot. Of je moet in die flauwekul geloven.
dinsdag 1 april 2014 om 23:37
quote:honingbijtje schreef op 01 april 2014 @ 15:00:
Ik ken niemand die zegt ' Had ik mijn kinderen maar niet'.
Als je op je 34e zwanger bent maar het is 'te vroeg', hou er rekening mee dat je over een jaar al echt in de risicogroep zit voor downsyndroom etc. Bovendien worden de nachten er niet makkelijker op op je 40e, als het je dan nog lukt zwanger te worden.
De hamvraag is dus; wil je in dit leven kinderen? Neem dan geen overtijdbehandeling.
Je hebt een man die achter deze zwangerschap staat, knijp jezelf in je handjes want je kind heeft straks een lieve vader en moeder die voor hem zorgen. Wat wil je nog meer? Een garantie dat de relatie voor altijd goed blijft? Die heb je toch nooit.
Beschouw het als een zegen dat het leven voor je gekozen heeft, want zelf durf je het niet.
Ik ken wel degelijk mensen die spijt hebben van hun keuze om kinderen te laten komen, maar niemand loopt er mee te koop want het is een groot taboe.
Onlangs is nog weer aangetoond dat het hebben van kinderen zorgt voor minder levensgeluk. Ook jij gebruikt hele grote woorden waarmee je het ouderschap wegzet als iets bovennatuurlijks. En die laatste zin " het leven dat voor je gekozen heeft" is natuurlijk een omkering van de feiten. TO heeft gekozen, door onbeschermde seks te hebben. Zo spiritueel is het allemaal niet
Ik ken niemand die zegt ' Had ik mijn kinderen maar niet'.
Als je op je 34e zwanger bent maar het is 'te vroeg', hou er rekening mee dat je over een jaar al echt in de risicogroep zit voor downsyndroom etc. Bovendien worden de nachten er niet makkelijker op op je 40e, als het je dan nog lukt zwanger te worden.
De hamvraag is dus; wil je in dit leven kinderen? Neem dan geen overtijdbehandeling.
Je hebt een man die achter deze zwangerschap staat, knijp jezelf in je handjes want je kind heeft straks een lieve vader en moeder die voor hem zorgen. Wat wil je nog meer? Een garantie dat de relatie voor altijd goed blijft? Die heb je toch nooit.
Beschouw het als een zegen dat het leven voor je gekozen heeft, want zelf durf je het niet.
Ik ken wel degelijk mensen die spijt hebben van hun keuze om kinderen te laten komen, maar niemand loopt er mee te koop want het is een groot taboe.
Onlangs is nog weer aangetoond dat het hebben van kinderen zorgt voor minder levensgeluk. Ook jij gebruikt hele grote woorden waarmee je het ouderschap wegzet als iets bovennatuurlijks. En die laatste zin " het leven dat voor je gekozen heeft" is natuurlijk een omkering van de feiten. TO heeft gekozen, door onbeschermde seks te hebben. Zo spiritueel is het allemaal niet
dinsdag 1 april 2014 om 23:38
quote:charliechacha schreef op 01 april 2014 @ 23:27:
Een liefdeskindje is naar mijn idee een kindje die ontstaat tijdens het dragen van je roze bril in dolle, prille verliefdheid.Mensen die de term "liefdeskindje" gebruiken zijn doorgaans oude vrijsters van boven de 65 of ze werken bij een roddelblad
Een liefdeskindje is naar mijn idee een kindje die ontstaat tijdens het dragen van je roze bril in dolle, prille verliefdheid.Mensen die de term "liefdeskindje" gebruiken zijn doorgaans oude vrijsters van boven de 65 of ze werken bij een roddelblad
woensdag 2 april 2014 om 00:07
quote:newmamma schreef op 01 april 2014 @ 20:59:
Tussen de regels door lees ik dat je er heel blij mee bent, maar nog een beetje bang bent om ervoor te gaan. Ik ken een stelletje, beide in de 40 en zij binnen 2 weken na kennismaking zwanger raakt. Gaat heel goed inmiddels 2de kindje bij.
De twee stellen in mijn vriendenkring die meteen zwanger waren zijn uit elkaar...met vervelend gedoe met omgangsregelingen en ongelukkige kinderen...kortom, mijn ervaring is anders.
Moeilijke keuze TO...ik zou denk ik toch kiezen voor eerst vriend beter leren kennen, het klinkt als een zeer wankele relatie met nu al meerdere malen bijna uit elkaar, terwijl jullie nog maar 3 maanden samen zijn. Of -los van de relatie- ervoor kiezen het alleen te gaan doen.
Tussen de regels door lees ik dat je er heel blij mee bent, maar nog een beetje bang bent om ervoor te gaan. Ik ken een stelletje, beide in de 40 en zij binnen 2 weken na kennismaking zwanger raakt. Gaat heel goed inmiddels 2de kindje bij.
De twee stellen in mijn vriendenkring die meteen zwanger waren zijn uit elkaar...met vervelend gedoe met omgangsregelingen en ongelukkige kinderen...kortom, mijn ervaring is anders.
Moeilijke keuze TO...ik zou denk ik toch kiezen voor eerst vriend beter leren kennen, het klinkt als een zeer wankele relatie met nu al meerdere malen bijna uit elkaar, terwijl jullie nog maar 3 maanden samen zijn. Of -los van de relatie- ervoor kiezen het alleen te gaan doen.
woensdag 2 april 2014 om 00:21
woensdag 2 april 2014 om 00:32
TO, welke beslissing je ook neemt, denk eerst praktisch na en laat vervolgens je gevoel, je onderbuik spreken. En dan doel ik op je partner. Wil je met hem verder?
Wat betreft het kind,tja die afweging zul je toch echt zelf moeten maken. Behalve financiele consequenties zijn er ook praktische problemen als werk, scholing, huisvesting en natuurlijk ook emotionele gevolgen, ben jij zo stabiel vanuit jezelf dat je het gaat trekken, 20 jaar lang of zo?
Wat betreft het kind,tja die afweging zul je toch echt zelf moeten maken. Behalve financiele consequenties zijn er ook praktische problemen als werk, scholing, huisvesting en natuurlijk ook emotionele gevolgen, ben jij zo stabiel vanuit jezelf dat je het gaat trekken, 20 jaar lang of zo?
woensdag 2 april 2014 om 00:33
woensdag 2 april 2014 om 19:04
Veel nadenken, dat is wat nu aan de orde is, alle scenario's door denken, en bespreken samen, afspraak met huisarts, en eerlijke gesprekken met mijn naaste dierbaren. En heel diep nadenken over wat IK wil.
Zweverig, teruglezend zie ik dat ook, en begrijp ik de reacties erop.
Het is niet onstabiel. De connectie, het begrip, respect is groot, het is meer mijn angst om gekwetst te worden en verdriet te hebben dat ik soms de neiging had om ervoor terug te deinzen. Ook nu voelt dat een beetje zo, en dus wil ik vooral voorkomen dat ik vanuit die angst een keuze maak.
Het co-ouderschap verloopt overigens prima, stabiel en in heel goed overleg.
Het is een wir war van emotie, gevoel, ratio, en alles loopt dwars door elkaar heen. De balans is nu nog niet op te maken.
Dank voor de reacties, en de mensen die de worsteling begrijpen.
Ik focus me nu op mezelf.
Zweverig, teruglezend zie ik dat ook, en begrijp ik de reacties erop.
Het is niet onstabiel. De connectie, het begrip, respect is groot, het is meer mijn angst om gekwetst te worden en verdriet te hebben dat ik soms de neiging had om ervoor terug te deinzen. Ook nu voelt dat een beetje zo, en dus wil ik vooral voorkomen dat ik vanuit die angst een keuze maak.
Het co-ouderschap verloopt overigens prima, stabiel en in heel goed overleg.
Het is een wir war van emotie, gevoel, ratio, en alles loopt dwars door elkaar heen. De balans is nu nog niet op te maken.
Dank voor de reacties, en de mensen die de worsteling begrijpen.
Ik focus me nu op mezelf.
woensdag 2 april 2014 om 19:06
woensdag 2 april 2014 om 19:10
En 'n wonder??? Er wordt dagelijks zoveel gebaard dat het een van de meest niet bijzondere dingen in het leven is. En je neukte toch niet voor 'n kind, maar recreatief? Wat is er anders aan dan wanneer je anticonceptie gewoon z'n werk had gedaan? Dan was het gewoon gelijk afgedreven, nu moet je daar enkel net even iets meer moeite voor doen.
woensdag 2 april 2014 om 21:15
Als je absoluut geen alleenstaande ouder wilt worden dan is de keuze voor een kind altijd een risico, je weet nooit hoe een relatie loopt, niet als je elkaar drie jaar kent en ook niet als je al vijftien jaar samen bent......
Aangezien je toch twijfels lijkt te hebben of deze relatie stand houdt moet je vooral beslissen of jij het kindje wilt houden, wil jij een alleenstaande ouder worden, eventueel met hulp en steun van je nu vriend en dan ex.
Of je met deze man verder wilt is een andere beslissing die van de eerstebeslissing misschien wel los moet staan.
Als je moeite hebt om de chaos in je hoofd te ontwarren kun je ook een afspraak maken met een maatschappelijk werker of een psycholoog omdat die je kan helpen om orde in de wirwar te scheppen.
Sterkte!
Aangezien je toch twijfels lijkt te hebben of deze relatie stand houdt moet je vooral beslissen of jij het kindje wilt houden, wil jij een alleenstaande ouder worden, eventueel met hulp en steun van je nu vriend en dan ex.
Of je met deze man verder wilt is een andere beslissing die van de eerstebeslissing misschien wel los moet staan.
Als je moeite hebt om de chaos in je hoofd te ontwarren kun je ook een afspraak maken met een maatschappelijk werker of een psycholoog omdat die je kan helpen om orde in de wirwar te scheppen.
Sterkte!
woensdag 2 april 2014 om 21:17
quote:heliosje schreef op 02 april 2014 @ 00:33:
Neem de tijd om erover na te denken. De minst slechte keuze moet op zn minst weloverwogen zijn en niet gebaseerd op paniek of angst..
Een opmerking voor op een tegeltje.
TO, laat je niet beïnvloeden door zijn geschiedenis maar wat voor jou nu het beste voelt
Jullie relatie is zo pril dat er van een 'ons' nog niet echt sprake is.
Wil jij een kind, ook evt los van hem? Gaan er dan voor
Of zie je het niet zitten nu? Dan niet.
Neem de tijd om erover na te denken. De minst slechte keuze moet op zn minst weloverwogen zijn en niet gebaseerd op paniek of angst..
Een opmerking voor op een tegeltje.
TO, laat je niet beïnvloeden door zijn geschiedenis maar wat voor jou nu het beste voelt
Jullie relatie is zo pril dat er van een 'ons' nog niet echt sprake is.
Wil jij een kind, ook evt los van hem? Gaan er dan voor
Of zie je het niet zitten nu? Dan niet.
Je bent zelf een theepot
