Zwanger
alle pijlers
Ongepland zwanger. we kennen elkaar net...
dinsdag 1 april 2014 om 12:54
Zonder hier een schietschijf te willen zijn voor alle emoties die wij vrouwen hebben rondom dit onderwerp, toch mijn verhaal, in een zoektocht naar meer informatie rond dit onderwerp, mezelf en deze nieuwe situatie.
Vriend, 42, gescheiden, vader van een kind wat met IVF verwekt is wegens zeer zeer slechte zwemmers, 10 jaar geleden.
Moi, 34, mijn hele leven aan de anti-conceptie geweest en sinds 6 maanden een bewuste break. Heel voorzichtig omgegaan met seks en mogelijke bevruchting. Nu zwanger, weet het sinds 2 dagen. van een vrijpartij die 2 dagen na einde menstruatie plaatsvond.
De kans... wat was de kans... en hoe hebben we die beiden totaal onderschat.
Daarnaast kennen we elkaar net 3 maanden... en doen we het beiden erg rustig aan, heel rustig genieten van de intense connectie die we delen, en we hadden net besloten om van 'daten' toch maar het woord voorzichtige relatie te maken. Maar nog zonder de ultieme verliefdheid en zeker nog aftastend op veel vlakken.
En nu... de verbijstering, de schrik, de angst, het hoe werkt dit, en wat gaat er gebeuren? Er zit eerlijk gezegd weinig blijdschap bij, al erkennen we beiden wel dat dit een wonder is.
Vanuit mijn optiek wil ik geen alleenstaande moeder worden en wil ik juist een stabiele gezinssituatie creëren. Ik wil niet dat hij puur voor mij kiest omdat ik zwanger van hem ben. We kennen elkaar amper. Het is zo vroeg, zo ongelooflijk veels te vroeg voor deze situatie.
De gedachte van een overtijdsbehandeling flitst ook door mijn hoofd.
Wetende dat ik daarmee niet alleen deze vrucht maar ook hem waarschijnlijk kwijtraak. Hij heeft er veel moeite mee, eerst 7 jaar vechten voor kind nr 1 en dan dit, hij wil het echt graag houden en ervoor gaan
Maar dat staat los van mij.
Dit kindje houden, in december geboren laten worden, de consequenties aanvaarden, en het grotere plan zijn werk laten doen... maar dat is een wereld weg van de emoties waar ik nu in zit... niet te omvatten.
Daarnaast zal ik mijn baan in het buitenland moeten opzeggen, 2 koophuizen, 2 totaal gescheiden levens (we kennen elkaars vrienden, familie niet eens) samenvoegen, en een kind van 10 wat ineens een broertje/zusje krijgt, tot heel grote frustratie van ex die daarin totaal verkrampt is.
Het is iets wat waarschijnlijk zoveel vaker voortkomt, en gewoon kan, maar het voelt zo wereldvreemd, en zo ver van mijn belevingswereld nu, ik kan het niet bevatten.
Daarom een oproepje om wat support en meedenken van vrouwen/mannen die een zelfde situatie hebben meegemaakt, tools, hoe doe je dit, de twijfels tussen houden of toch niet.
Rollercoaster ride, met ook nog eens een flinke misselijkheidssymptonen....
De opmerkingen;' hoe kun je zo dom zijn, zo onvoorzichtig' galmen al voldoende door mijn hoofd, dat oordeel is er al, inclusief een boosheid op mezelf en dat het ook komt met het aanvaarden van deze consequentie is me volledig duidelijk. Maar nu verder....
Vriend, 42, gescheiden, vader van een kind wat met IVF verwekt is wegens zeer zeer slechte zwemmers, 10 jaar geleden.
Moi, 34, mijn hele leven aan de anti-conceptie geweest en sinds 6 maanden een bewuste break. Heel voorzichtig omgegaan met seks en mogelijke bevruchting. Nu zwanger, weet het sinds 2 dagen. van een vrijpartij die 2 dagen na einde menstruatie plaatsvond.
De kans... wat was de kans... en hoe hebben we die beiden totaal onderschat.
Daarnaast kennen we elkaar net 3 maanden... en doen we het beiden erg rustig aan, heel rustig genieten van de intense connectie die we delen, en we hadden net besloten om van 'daten' toch maar het woord voorzichtige relatie te maken. Maar nog zonder de ultieme verliefdheid en zeker nog aftastend op veel vlakken.
En nu... de verbijstering, de schrik, de angst, het hoe werkt dit, en wat gaat er gebeuren? Er zit eerlijk gezegd weinig blijdschap bij, al erkennen we beiden wel dat dit een wonder is.
Vanuit mijn optiek wil ik geen alleenstaande moeder worden en wil ik juist een stabiele gezinssituatie creëren. Ik wil niet dat hij puur voor mij kiest omdat ik zwanger van hem ben. We kennen elkaar amper. Het is zo vroeg, zo ongelooflijk veels te vroeg voor deze situatie.
De gedachte van een overtijdsbehandeling flitst ook door mijn hoofd.
Wetende dat ik daarmee niet alleen deze vrucht maar ook hem waarschijnlijk kwijtraak. Hij heeft er veel moeite mee, eerst 7 jaar vechten voor kind nr 1 en dan dit, hij wil het echt graag houden en ervoor gaan
Maar dat staat los van mij.
Dit kindje houden, in december geboren laten worden, de consequenties aanvaarden, en het grotere plan zijn werk laten doen... maar dat is een wereld weg van de emoties waar ik nu in zit... niet te omvatten.
Daarnaast zal ik mijn baan in het buitenland moeten opzeggen, 2 koophuizen, 2 totaal gescheiden levens (we kennen elkaars vrienden, familie niet eens) samenvoegen, en een kind van 10 wat ineens een broertje/zusje krijgt, tot heel grote frustratie van ex die daarin totaal verkrampt is.
Het is iets wat waarschijnlijk zoveel vaker voortkomt, en gewoon kan, maar het voelt zo wereldvreemd, en zo ver van mijn belevingswereld nu, ik kan het niet bevatten.
Daarom een oproepje om wat support en meedenken van vrouwen/mannen die een zelfde situatie hebben meegemaakt, tools, hoe doe je dit, de twijfels tussen houden of toch niet.
Rollercoaster ride, met ook nog eens een flinke misselijkheidssymptonen....
De opmerkingen;' hoe kun je zo dom zijn, zo onvoorzichtig' galmen al voldoende door mijn hoofd, dat oordeel is er al, inclusief een boosheid op mezelf en dat het ook komt met het aanvaarden van deze consequentie is me volledig duidelijk. Maar nu verder....
dinsdag 1 april 2014 om 13:00
Zo te lezen is er met jouw vruchtbaarheid niets mis. Je kunt er dus voor kiezen deze zwangerschap te beëindigen zonder dat je bang hoeft te zijn om nooit meer kinderen te kunnen krijgen. (alhoewel een abortus natuurlijk altijd wel een risico is).
Een zwangerschap is altijd een wonder. Een kind is echter een realiteit waar jullie helemaal nog niet aan toe zijn lijkt mij.
Een zwangerschap is altijd een wonder. Een kind is echter een realiteit waar jullie helemaal nog niet aan toe zijn lijkt mij.
dinsdag 1 april 2014 om 13:01
Sterkte, maar ik wist het wel.Nu het te laat is heb ik toch lichte spijt van alle anticonceptie die ik gebruikt heb....
Ik vind trouwens 2 dagen na de laatste dag menstruatie heel erg laat en bijna net zo risicovol als midden in de cyclus onbeschermde sex hebben.
Bedenk verder; je bent 34 en zoveel tijd heb je niet meer om nog opnieuw een andere partner te vinden om een kind mee te krijgen.
En ook al wordt het als man/vrouwrelatie niks tussen jullie, daarom kun je toch wel samen een kind krijgen?Ik zou die twee dingen duidelijk scheiden!
Ik vind trouwens 2 dagen na de laatste dag menstruatie heel erg laat en bijna net zo risicovol als midden in de cyclus onbeschermde sex hebben.
Bedenk verder; je bent 34 en zoveel tijd heb je niet meer om nog opnieuw een andere partner te vinden om een kind mee te krijgen.
En ook al wordt het als man/vrouwrelatie niks tussen jullie, daarom kun je toch wel samen een kind krijgen?Ik zou die twee dingen duidelijk scheiden!
dinsdag 1 april 2014 om 13:01
Jeetje wat een lastige situatie, ik zou het ook even niet weten. Ik kan me wel voorstellen dat je niet had verwacht van slechte zwemmers zwanger te kunnen worden twee dagen na je ongesteldheid (hadden jullie het wel over soa gehad dan?) Knuffel voor jou.
De vragen voor jou zijn denk ik: hoe leuk vind je hem? En wil je zelf (ooit) moeder worden?
De vragen voor jou zijn denk ik: hoe leuk vind je hem? En wil je zelf (ooit) moeder worden?
dinsdag 1 april 2014 om 13:04
Hier ongeveer hetzelfde verhaal al waren (zijn) wij straal verliefd en hadden wij vooraf al besproken hoe het zou zijn als ik toch zwanger zou raken.
Vanaf het eerste moment na de test zijn we erg gelukkig geweest. Mensen die ons samen zagen konden zich ook gelijk voorstellen dat het gewoon heel goed en normaal voelde.
Ik ben bij hem ingetrokken en heb mijn huis verkocht net voor de bevalling ( en net voor de crisis)
Nu 7 jaar later zijn we nog steeds bij elkaar
Vanaf het eerste moment na de test zijn we erg gelukkig geweest. Mensen die ons samen zagen konden zich ook gelijk voorstellen dat het gewoon heel goed en normaal voelde.
Ik ben bij hem ingetrokken en heb mijn huis verkocht net voor de bevalling ( en net voor de crisis)
Nu 7 jaar later zijn we nog steeds bij elkaar
dinsdag 1 april 2014 om 13:06
Misschien lees ik erover heen, maar heb je zelf eigenlijk een kinderwens?
Verder geen ervaring, maar ik zou wel in je achterhoofd houden dat je nu 34 bent. Stel dat je de zwangerschap afbreekt, de kans groot is dat je niet zo makkelijk weer zwanger wordt. Als je daarna wel op het 'juiste' moment gaat wachten.
Daarmee wil ik niet zeggen dat je het daarom maar moet houden, maar ik zou het ook meenemen in je overwegingen. Te samen met al je andere beweegredenen uiteraard
Verder geen ervaring, maar ik zou wel in je achterhoofd houden dat je nu 34 bent. Stel dat je de zwangerschap afbreekt, de kans groot is dat je niet zo makkelijk weer zwanger wordt. Als je daarna wel op het 'juiste' moment gaat wachten.
Daarmee wil ik niet zeggen dat je het daarom maar moet houden, maar ik zou het ook meenemen in je overwegingen. Te samen met al je andere beweegredenen uiteraard
dinsdag 1 april 2014 om 13:06
dinsdag 1 april 2014 om 13:07
Je hoeft natuurlijk niet samen te wonen. Ik vind dat je prima vanuit een LAT samen een kind kan opvoeden en grootbrengen.
Je kan dan, als het goed loopt, altijd nog samen gaan wonen.
Ook voor zijn oudste zoon een prettigere overgang dan een vader die ineens hals over kop gaat samenwonen, een partner blijkt te hebben en er ook nog eens een broertje of zusje bij krijgt.
Je kan dan, als het goed loopt, altijd nog samen gaan wonen.
Ook voor zijn oudste zoon een prettigere overgang dan een vader die ineens hals over kop gaat samenwonen, een partner blijkt te hebben en er ook nog eens een broertje of zusje bij krijgt.
dinsdag 1 april 2014 om 13:07
Kennelijk ben jij vruchtbaar genoeg en hebben zijn spermacellen zwemmen geleerd..... Het hoeft helemaal niet zo uniek te zijn, deze zwangerschap. Ik denk dat je het dus niet zo als "nu of nooit" hoeft te zien.
Alle argumenten die ke noemt om niet nlij te zijn met deze zwangerschap zijn in mijn ogen heel valide, ik zou dus voor afbreken kiezen, ook als dat einde relatie zou betekenen.
Alle argumenten die ke noemt om niet nlij te zijn met deze zwangerschap zijn in mijn ogen heel valide, ik zou dus voor afbreken kiezen, ook als dat einde relatie zou betekenen.
dinsdag 1 april 2014 om 13:08
quote:rens-aapje schreef op 01 april 2014 @ 13:06:
Eerste maand beiden Soa tests gedaan...en ja, hij is leuk... wij zijn leuk... we hebben een ongekende diepe connectie, voelen elkaar enorm aan, heb het nog nooit zo mee gemaakt. Maar het is ook zo fragiel, afgelopen maanden meermaals over nagedacht ermee te stoppen, zo intensief.Nogmaals, ik zou je willen adviseren om de beslissing voor een kind en de beslissing om al dan niet samen verder te gaan, duidelijk te scheiden.
Eerste maand beiden Soa tests gedaan...en ja, hij is leuk... wij zijn leuk... we hebben een ongekende diepe connectie, voelen elkaar enorm aan, heb het nog nooit zo mee gemaakt. Maar het is ook zo fragiel, afgelopen maanden meermaals over nagedacht ermee te stoppen, zo intensief.Nogmaals, ik zou je willen adviseren om de beslissing voor een kind en de beslissing om al dan niet samen verder te gaan, duidelijk te scheiden.
dinsdag 1 april 2014 om 13:08
Nou dom vind ik het niet hoor. Hij was immers praktisch onvruchtbaar. Wat een lastige situatie. Als jullie samen blijven is het goed mogelijk dat dit jullie enige kans is om samen een kindje te krijgen, maar dat is nu nog veel te vroeg om dat te weten. Ik denk dat je toch vooral van jezelf uit moet gaan en de vraag of je eigenlijk wel kinderen wilt. Je bent ook niet piepjong meer, als je samen blijft is de kans heel klein dat je ooit nog kinderen krijgt, gezien zijn voorgeschiedenis. Als de relatie niks wordt ben je ook zo weer een aantal jaren verder voor je weer iemand tegen komt met wie je kinderen wilt en dan kan het gezien je leeftijd ook lastig worden of je ontmoet iemand die al oudere kinderen heeft en niet meer wil. Je moet je denk ik vooral afvragen of je een alleenstaande moeder kunt en wilt zijn, voegt hij zich op enig moment in het gezin in prima, gebeurt dat niet ook prima. Maar zou vooral gaan kijken hoe en of je het alleen kunt redden, geen relatie gaan forceren. Ga niet gelijk banen en huizen etc opgeven, ook niet als het kind er wel komt. Veel sterkte met de beslissing.
dinsdag 1 april 2014 om 13:09
Wat zullen jullie inderdaad geschrokken zijn.... maar..... misschien is het gewoon een prachtig cadeautje? Ik bedoel.... ik snap dat de situatie niet stabiel is nog, maar maak samen goede afspraken, ook als het eventueel niet blijkt te werken tussen jullie? Waarom zou je er niet gewoon voor gaan? Wat houdt je/jullie zo tegen dan? Alleen de situatie dat jullie elkaar nog amper kennen of is er meer?
dinsdag 1 april 2014 om 13:10
quote:rens-aapje schreef op dinsdag 01 april 2014 13:06 Eerste maand beiden Soa tests gedaan...en ja, hij is leuk... wij zijn leuk... we hebben een ongekende diepe connectie, voelen elkaar enorm aan, heb het nog nooit zo mee gemaakt. Maar het is ook zo fragiel, afgelopen maanden meermaals over nagedacht ermee te stoppen, zo intensief."Maar het is ook zo fragiel, afgelopen maanden meermaals over nagedacht ermee te stoppen, zo intensief."
?
?
Ruil hem in voor een ED! Veilig en warm. Dat is wat je nodig hebt!
dinsdag 1 april 2014 om 13:10
quote:julius schreef op 01 april 2014 @ 13:00:
Een zwangerschap is altijd een wonder.
Ik snap deze zin nooit zo goed. Het is gewoon pure biologie en miljoenen vrouwen zijn ons voor geweest. Een zwangerschap is een zegen, dat wel.
OT: Tja het leven gebeurt, terwijl je zelf andere plannen maakt. De problemen waar je nu tegenaan loopt zijn niet onoverkomelijk, maar het gaat erom wat je zelf wilt. Als je te erg twijfelt dan kan je voor afbreken kiezen, beter spijt van een abortus dan spijt van een kind.
Een zwangerschap is altijd een wonder.
Ik snap deze zin nooit zo goed. Het is gewoon pure biologie en miljoenen vrouwen zijn ons voor geweest. Een zwangerschap is een zegen, dat wel.
OT: Tja het leven gebeurt, terwijl je zelf andere plannen maakt. De problemen waar je nu tegenaan loopt zijn niet onoverkomelijk, maar het gaat erom wat je zelf wilt. Als je te erg twijfelt dan kan je voor afbreken kiezen, beter spijt van een abortus dan spijt van een kind.
dinsdag 1 april 2014 om 13:13
quote:rens-aapje schreef op 01 april 2014 @ 13:06:
Eerste maand beiden Soa tests gedaan...en ja, hij is leuk... wij zijn leuk... we hebben een ongekende diepe connectie, voelen elkaar enorm aan, heb het nog nooit zo mee gemaakt. Maar het is ook zo fragiel, afgelopen maanden meermaals over nagedacht ermee te stoppen, zo intensief.
Niet bepaald een goede basis om aan kinderen te beginnen.
Ik zou voor die overtijdbehandeling gaan.
Eerste maand beiden Soa tests gedaan...en ja, hij is leuk... wij zijn leuk... we hebben een ongekende diepe connectie, voelen elkaar enorm aan, heb het nog nooit zo mee gemaakt. Maar het is ook zo fragiel, afgelopen maanden meermaals over nagedacht ermee te stoppen, zo intensief.
Niet bepaald een goede basis om aan kinderen te beginnen.
Ik zou voor die overtijdbehandeling gaan.
dinsdag 1 april 2014 om 13:17
Wow... wat een mooie reacties... en het geeft ook precies aan hoe ik erin zit qua emoties... balanceren op de middenlijn... en de beslissing daarin hoeft niet vandaag of morgen gemaakt. Maar wel snel.
Fragiel als in; overdonderend, ook de on-uitgesproken dingen aanvoelen, de twijfels, en daardoor bijna willen wegrennen af en toe, omdat het zoveel is... Het is een bijzondere connectie, maar dat wil niet zeggen een hele gemakkelijke.
Een ervaring waarin we beiden zoveel leren, over onszelf en waarin ik heel geaard blijf, maar waarin het niet 100% vanzelfsprekend is geweest( tot een maand terug)dat we voor elkaar zouden kiezen.
Fragiel als in; overdonderend, ook de on-uitgesproken dingen aanvoelen, de twijfels, en daardoor bijna willen wegrennen af en toe, omdat het zoveel is... Het is een bijzondere connectie, maar dat wil niet zeggen een hele gemakkelijke.
Een ervaring waarin we beiden zoveel leren, over onszelf en waarin ik heel geaard blijf, maar waarin het niet 100% vanzelfsprekend is geweest( tot een maand terug)dat we voor elkaar zouden kiezen.
dinsdag 1 april 2014 om 13:25
quote:risooo schreef op 01 april 2014 @ 13:15:
Ik zou het never nooit laten weghalen, je bent al 34 en van het kind ga je toch wel houden. Omdat je pas zo kort een relatie hebt is het intens, dat wordt wel stabieler met de tijd
Moet TO ook vast een plaatsje in avondrust reserveren? En spijt krijgen van een kind is minder erg dan van een abortus "want je gaat er toch wel van houden?"
Ik zou bij mezelf te rade gaan; Heb je een kinderwens? Wat zegt je gevoel? en vooral wat iemand anders hier al zei; probeer het kind en de prille relatie los van elkaar te zien!
Succes
Ik zou het never nooit laten weghalen, je bent al 34 en van het kind ga je toch wel houden. Omdat je pas zo kort een relatie hebt is het intens, dat wordt wel stabieler met de tijd
Moet TO ook vast een plaatsje in avondrust reserveren? En spijt krijgen van een kind is minder erg dan van een abortus "want je gaat er toch wel van houden?"
Ik zou bij mezelf te rade gaan; Heb je een kinderwens? Wat zegt je gevoel? en vooral wat iemand anders hier al zei; probeer het kind en de prille relatie los van elkaar te zien!
Succes
en me vriend die wilt ook nog wat zegge
dinsdag 1 april 2014 om 13:26
Tegen de regels van Boerderijgeit in vind ook ik een zwangerschap, een kindje, een absoluut wonder!
Niets zo onvanzelfsprekend als een kindje dat in je buik mag ontstaan en groeien.
Jij schrijft in je OP dat ex van je partner totaal verkrampt is en zal reageren. Vind ik niet gek. Het is nogal wat als je zelf een sterke kinderwens hebt en met veel duimen en bidden via IVF een kindje hebt mogen verwelkomen. Ook dit geeft aan hoe wonderbaarlijk het ouderschap is.
De keuze is aan jou, echter neem bovenstaande mee in je beslissing.
Het ouderschap is mooi. De liefde voor je kind onvoorwaardelijk.
Ik denk eerlijk gezegd dat jij de uitverkoren moeder bent van dit kindje.
En dat schrijf ik met volle overtuiging, terwijl ik echt geen geitenwollen sokken draag en ook niet zweverig ben.
Niets zo onvanzelfsprekend als een kindje dat in je buik mag ontstaan en groeien.
Jij schrijft in je OP dat ex van je partner totaal verkrampt is en zal reageren. Vind ik niet gek. Het is nogal wat als je zelf een sterke kinderwens hebt en met veel duimen en bidden via IVF een kindje hebt mogen verwelkomen. Ook dit geeft aan hoe wonderbaarlijk het ouderschap is.
De keuze is aan jou, echter neem bovenstaande mee in je beslissing.
Het ouderschap is mooi. De liefde voor je kind onvoorwaardelijk.
Ik denk eerlijk gezegd dat jij de uitverkoren moeder bent van dit kindje.
En dat schrijf ik met volle overtuiging, terwijl ik echt geen geitenwollen sokken draag en ook niet zweverig ben.
dinsdag 1 april 2014 om 13:28
Als je op een 'bewuste break in anticonceptie' gaat denk je toch van te voren na over wat je gaat doen als je zwanger bent?!
Ik vind je ongelooflijk dom. Ik zou het met iemand die ik zo kort ken nooit zonder condoom doen, pas na 3 maanden geen andere seksuele contacten is een soa-test betrouwbaar en zo lang zijn jullie nu pas samen!
Ik vind je ongelooflijk dom. Ik zou het met iemand die ik zo kort ken nooit zonder condoom doen, pas na 3 maanden geen andere seksuele contacten is een soa-test betrouwbaar en zo lang zijn jullie nu pas samen!
Zeg maar Spijker.
