Zwanger
alle pijlers
Ongepland zwanger. we kennen elkaar net...
dinsdag 1 april 2014 om 12:54
Zonder hier een schietschijf te willen zijn voor alle emoties die wij vrouwen hebben rondom dit onderwerp, toch mijn verhaal, in een zoektocht naar meer informatie rond dit onderwerp, mezelf en deze nieuwe situatie.
Vriend, 42, gescheiden, vader van een kind wat met IVF verwekt is wegens zeer zeer slechte zwemmers, 10 jaar geleden.
Moi, 34, mijn hele leven aan de anti-conceptie geweest en sinds 6 maanden een bewuste break. Heel voorzichtig omgegaan met seks en mogelijke bevruchting. Nu zwanger, weet het sinds 2 dagen. van een vrijpartij die 2 dagen na einde menstruatie plaatsvond.
De kans... wat was de kans... en hoe hebben we die beiden totaal onderschat.
Daarnaast kennen we elkaar net 3 maanden... en doen we het beiden erg rustig aan, heel rustig genieten van de intense connectie die we delen, en we hadden net besloten om van 'daten' toch maar het woord voorzichtige relatie te maken. Maar nog zonder de ultieme verliefdheid en zeker nog aftastend op veel vlakken.
En nu... de verbijstering, de schrik, de angst, het hoe werkt dit, en wat gaat er gebeuren? Er zit eerlijk gezegd weinig blijdschap bij, al erkennen we beiden wel dat dit een wonder is.
Vanuit mijn optiek wil ik geen alleenstaande moeder worden en wil ik juist een stabiele gezinssituatie creëren. Ik wil niet dat hij puur voor mij kiest omdat ik zwanger van hem ben. We kennen elkaar amper. Het is zo vroeg, zo ongelooflijk veels te vroeg voor deze situatie.
De gedachte van een overtijdsbehandeling flitst ook door mijn hoofd.
Wetende dat ik daarmee niet alleen deze vrucht maar ook hem waarschijnlijk kwijtraak. Hij heeft er veel moeite mee, eerst 7 jaar vechten voor kind nr 1 en dan dit, hij wil het echt graag houden en ervoor gaan
Maar dat staat los van mij.
Dit kindje houden, in december geboren laten worden, de consequenties aanvaarden, en het grotere plan zijn werk laten doen... maar dat is een wereld weg van de emoties waar ik nu in zit... niet te omvatten.
Daarnaast zal ik mijn baan in het buitenland moeten opzeggen, 2 koophuizen, 2 totaal gescheiden levens (we kennen elkaars vrienden, familie niet eens) samenvoegen, en een kind van 10 wat ineens een broertje/zusje krijgt, tot heel grote frustratie van ex die daarin totaal verkrampt is.
Het is iets wat waarschijnlijk zoveel vaker voortkomt, en gewoon kan, maar het voelt zo wereldvreemd, en zo ver van mijn belevingswereld nu, ik kan het niet bevatten.
Daarom een oproepje om wat support en meedenken van vrouwen/mannen die een zelfde situatie hebben meegemaakt, tools, hoe doe je dit, de twijfels tussen houden of toch niet.
Rollercoaster ride, met ook nog eens een flinke misselijkheidssymptonen....
De opmerkingen;' hoe kun je zo dom zijn, zo onvoorzichtig' galmen al voldoende door mijn hoofd, dat oordeel is er al, inclusief een boosheid op mezelf en dat het ook komt met het aanvaarden van deze consequentie is me volledig duidelijk. Maar nu verder....
Vriend, 42, gescheiden, vader van een kind wat met IVF verwekt is wegens zeer zeer slechte zwemmers, 10 jaar geleden.
Moi, 34, mijn hele leven aan de anti-conceptie geweest en sinds 6 maanden een bewuste break. Heel voorzichtig omgegaan met seks en mogelijke bevruchting. Nu zwanger, weet het sinds 2 dagen. van een vrijpartij die 2 dagen na einde menstruatie plaatsvond.
De kans... wat was de kans... en hoe hebben we die beiden totaal onderschat.
Daarnaast kennen we elkaar net 3 maanden... en doen we het beiden erg rustig aan, heel rustig genieten van de intense connectie die we delen, en we hadden net besloten om van 'daten' toch maar het woord voorzichtige relatie te maken. Maar nog zonder de ultieme verliefdheid en zeker nog aftastend op veel vlakken.
En nu... de verbijstering, de schrik, de angst, het hoe werkt dit, en wat gaat er gebeuren? Er zit eerlijk gezegd weinig blijdschap bij, al erkennen we beiden wel dat dit een wonder is.
Vanuit mijn optiek wil ik geen alleenstaande moeder worden en wil ik juist een stabiele gezinssituatie creëren. Ik wil niet dat hij puur voor mij kiest omdat ik zwanger van hem ben. We kennen elkaar amper. Het is zo vroeg, zo ongelooflijk veels te vroeg voor deze situatie.
De gedachte van een overtijdsbehandeling flitst ook door mijn hoofd.
Wetende dat ik daarmee niet alleen deze vrucht maar ook hem waarschijnlijk kwijtraak. Hij heeft er veel moeite mee, eerst 7 jaar vechten voor kind nr 1 en dan dit, hij wil het echt graag houden en ervoor gaan
Maar dat staat los van mij.
Dit kindje houden, in december geboren laten worden, de consequenties aanvaarden, en het grotere plan zijn werk laten doen... maar dat is een wereld weg van de emoties waar ik nu in zit... niet te omvatten.
Daarnaast zal ik mijn baan in het buitenland moeten opzeggen, 2 koophuizen, 2 totaal gescheiden levens (we kennen elkaars vrienden, familie niet eens) samenvoegen, en een kind van 10 wat ineens een broertje/zusje krijgt, tot heel grote frustratie van ex die daarin totaal verkrampt is.
Het is iets wat waarschijnlijk zoveel vaker voortkomt, en gewoon kan, maar het voelt zo wereldvreemd, en zo ver van mijn belevingswereld nu, ik kan het niet bevatten.
Daarom een oproepje om wat support en meedenken van vrouwen/mannen die een zelfde situatie hebben meegemaakt, tools, hoe doe je dit, de twijfels tussen houden of toch niet.
Rollercoaster ride, met ook nog eens een flinke misselijkheidssymptonen....
De opmerkingen;' hoe kun je zo dom zijn, zo onvoorzichtig' galmen al voldoende door mijn hoofd, dat oordeel is er al, inclusief een boosheid op mezelf en dat het ook komt met het aanvaarden van deze consequentie is me volledig duidelijk. Maar nu verder....
dinsdag 1 april 2014 om 13:31
quote:rens-aapje schreef op 01 april 2014 @ 12:54:
Vanuit mijn optiek wil ik geen alleenstaande moeder worden en wil ik juist een stabiele gezinssituatie creëren. Ik wil niet dat hij puur voor mij kiest omdat ik zwanger van hem ben. We kennen elkaar amper. Het is zo vroeg, zo ongelooflijk veels te vroeg voor deze situatie.
De gedachte van een overtijdsbehandeling flitst ook door mijn hoofd.
Wetende dat ik daarmee niet alleen deze vrucht maar ook hem kwijtraak.
Hij duwt je in een hoek.
Jouw wens om geen alleenstaande moeder te worden is heel valide. En heel verstandig. .
Lekker dat hij die niet respecteert. Als jij een overtijdsbehandeling uitvoert peert hij hem?
Als hij dat zo gezegd heeft is hij dus niet de lieve superman met de diepe connectie (waar mijn haren sowieso van overeindgaan staan)die jij graag wilt zien.
Maar een chanterende eikel man.
Lekker dan.
Vanuit mijn optiek wil ik geen alleenstaande moeder worden en wil ik juist een stabiele gezinssituatie creëren. Ik wil niet dat hij puur voor mij kiest omdat ik zwanger van hem ben. We kennen elkaar amper. Het is zo vroeg, zo ongelooflijk veels te vroeg voor deze situatie.
De gedachte van een overtijdsbehandeling flitst ook door mijn hoofd.
Wetende dat ik daarmee niet alleen deze vrucht maar ook hem kwijtraak.
Hij duwt je in een hoek.
Jouw wens om geen alleenstaande moeder te worden is heel valide. En heel verstandig. .
Lekker dat hij die niet respecteert. Als jij een overtijdsbehandeling uitvoert peert hij hem?
Als hij dat zo gezegd heeft is hij dus niet de lieve superman met de diepe connectie (waar mijn haren sowieso van overeindgaan staan)die jij graag wilt zien.
Maar een chanterende eikel man.
Lekker dan.
Huts!
dinsdag 1 april 2014 om 13:35
Waarom zou je geen stabiele situatie hebben als je alleen bent? En ik denk zomaar dat hij best wel vader wil worden anders doe je er niet zoveel moeite voor. Ouderschap moet je los zien van partnerschap. Dit is misschien jouw laatste kans om een kindje te krijgen, je word er niet jonger op. Wil je beslist geen kinderen lijkt het me duidelijk wat je moet doen. Wil je ze wel ga er dan voor. Overleg goed met je vriend dat je met daten gewoon zo verder gaat als dat je ging. Jullie zien wel of je partners blijft of alleen ouders. Niet meteen het gezin vormen dat gaat geheid fout, date gewoon lekker verder zo. Word het niets kwa relatie kunnen jullie als goede vrienden eventueel een co ouderschap aangaan. Blijken jullie echt bij elkaar te passen kunnen jullie altijd nog een gezin gaan vormen.
dinsdag 1 april 2014 om 13:40
dinsdag 1 april 2014 om 13:42
quote:boerderijgeit028 schreef op 01 april 2014 @ 13:10:
[...]
Ik snap deze zin nooit zo goed. Het is gewoon pure biologie en miljoenen vrouwen zijn ons voor geweest. Een zwangerschap is een zegen, dat wel.ik vind een zwangerschap wel een wonder, het is een wonder voor alle vrouwen bij wie het niet zo makkelijk gaat! en helemaal voor degene die ongewenst kinderloos blijven. ik snap jouw reactie niet zo goed.
[...]
Ik snap deze zin nooit zo goed. Het is gewoon pure biologie en miljoenen vrouwen zijn ons voor geweest. Een zwangerschap is een zegen, dat wel.ik vind een zwangerschap wel een wonder, het is een wonder voor alle vrouwen bij wie het niet zo makkelijk gaat! en helemaal voor degene die ongewenst kinderloos blijven. ik snap jouw reactie niet zo goed.
If you can dream it, you can do it.
dinsdag 1 april 2014 om 13:45
Hij heeft gezegd dat hij 100 procent voor me kiest, niet wegloopt voor zijn verantwoordelijkheden, en achter me staat. Vanuit mijn optiek is het een geweldige vader, hij heeft zijn kind altijd op nummer 1 gezet, ook tijdens onze date-periode, en dat respecteer ik ontzettend, juist!
Abortus is een heel ander onderwerp. Het is mijn keuze, maar hij gaf wel aan hier veel moeite mee te hebben. En dat begrijp ik vanuit zijn achtergrond ook goed. Het is geen 'given' dat hij er dan vandoor gaat, zeker niet. Maar het verandert wel de hele dynamiek.
Ja, ik heb een kinderwens, maar nog niet meteen nu. De kans dat dit mijn laatste kans is, bestaat. Dat zal ik dan ook moeten accepteren, mocht het zo zijn.
Er zijn geen zekerheden in het leven, en al helemaal niet in de liefde. Een kind is niet zomaar even iets... zowel het op de wereld zetten, alswel de keuze om de zwangerschap af te breken.
Abortus is een heel ander onderwerp. Het is mijn keuze, maar hij gaf wel aan hier veel moeite mee te hebben. En dat begrijp ik vanuit zijn achtergrond ook goed. Het is geen 'given' dat hij er dan vandoor gaat, zeker niet. Maar het verandert wel de hele dynamiek.
Ja, ik heb een kinderwens, maar nog niet meteen nu. De kans dat dit mijn laatste kans is, bestaat. Dat zal ik dan ook moeten accepteren, mocht het zo zijn.
Er zijn geen zekerheden in het leven, en al helemaal niet in de liefde. Een kind is niet zomaar even iets... zowel het op de wereld zetten, alswel de keuze om de zwangerschap af te breken.
dinsdag 1 april 2014 om 13:45
Ik vind de optie van latten echt een hele goede. Je kunt elkaar beter leren kennen maar nog wel he eigen leven houden. Werkt het dan na verloop van tijd samenwonen zo niet dan is er geen man overboord, mits een Co. Ouderschap tot de opties behoort.
Dit alles uiteraard alleen als jij een kinderwens hebt.
Dit alles uiteraard alleen als jij een kinderwens hebt.
dinsdag 1 april 2014 om 13:51
quote:rens-aapje schreef op 01 april 2014 @ 13:45:
Hij heeft gezegd dat hij 100 procent voor me kiest, niet wegloopt voor zijn verantwoordelijkheden, en achter me staat. Vanuit mijn optiek is het een geweldige vader, hij heeft zijn kind altijd op nummer 1 gezet, ook tijdens onze date-periode, en dat respecteer ik ontzettend, juist!
Abortus is een heel ander onderwerp. Het is mijn keuze, maar hij gaf wel aan hier veel moeite mee te hebben. En dat begrijp ik vanuit zijn achtergrond ook goed. Het is geen 'given' dat hij er dan vandoor gaat, zeker niet. Maar het verandert wel de hele dynamiek.
Ja, ik heb een kinderwens, maar nog niet meteen nu. De kans dat dit mijn laatste kans is, bestaat. Dat zal ik dan ook moeten accepteren, mocht het zo zijn.
Er zijn geen zekerheden in het leven, en al helemaal niet in de liefde. Een kind is niet zomaar even iets... zowel het op de wereld zetten, alswel de keuze om de zwangerschap af te breken.
Dat schreef je anders wel in je OP.
En mijn reactie mag dan kort door de bocht zijn.
Ik hou er nou eenmaal niet van onderdrukt onder druk gezet te worden in een relatie.
Maar als jij dat niet zo ervaart prima. Dan nog zou ik zeggen jouw eigen gevoel te volgen. Intuïtie liegt zelden.
Hij heeft gezegd dat hij 100 procent voor me kiest, niet wegloopt voor zijn verantwoordelijkheden, en achter me staat. Vanuit mijn optiek is het een geweldige vader, hij heeft zijn kind altijd op nummer 1 gezet, ook tijdens onze date-periode, en dat respecteer ik ontzettend, juist!
Abortus is een heel ander onderwerp. Het is mijn keuze, maar hij gaf wel aan hier veel moeite mee te hebben. En dat begrijp ik vanuit zijn achtergrond ook goed. Het is geen 'given' dat hij er dan vandoor gaat, zeker niet. Maar het verandert wel de hele dynamiek.
Ja, ik heb een kinderwens, maar nog niet meteen nu. De kans dat dit mijn laatste kans is, bestaat. Dat zal ik dan ook moeten accepteren, mocht het zo zijn.
Er zijn geen zekerheden in het leven, en al helemaal niet in de liefde. Een kind is niet zomaar even iets... zowel het op de wereld zetten, alswel de keuze om de zwangerschap af te breken.
Dat schreef je anders wel in je OP.
En mijn reactie mag dan kort door de bocht zijn.
Ik hou er nou eenmaal niet van onderdrukt onder druk gezet te worden in een relatie.
Maar als jij dat niet zo ervaart prima. Dan nog zou ik zeggen jouw eigen gevoel te volgen. Intuïtie liegt zelden.
Huts!
dinsdag 1 april 2014 om 13:59
dinsdag 1 april 2014 om 14:02
quote:rens-aapje schreef op 01 april 2014 @ 13:45:
Abortus is een heel ander onderwerp. Het is mijn keuze, maar hij gaf wel aan hier veel moeite mee te hebben. En dat begrijp ik vanuit zijn achtergrond ook goed. Het is geen 'given' dat hij er dan vandoor gaat, zeker niet. Maar het verandert wel de hele dynamiek.Maar blijkbaar niet voldoende moeite, om een condoom te gebruiken.
In zo'n prille relatie, zul jij voor jezelf moeten bepalen wat jij wil. de kans dat de relatie nog stuk loopt is nu nog best aanwezig. Zie je jezelf alleenstaand moeder worden?
Abortus is een heel ander onderwerp. Het is mijn keuze, maar hij gaf wel aan hier veel moeite mee te hebben. En dat begrijp ik vanuit zijn achtergrond ook goed. Het is geen 'given' dat hij er dan vandoor gaat, zeker niet. Maar het verandert wel de hele dynamiek.Maar blijkbaar niet voldoende moeite, om een condoom te gebruiken.
In zo'n prille relatie, zul jij voor jezelf moeten bepalen wat jij wil. de kans dat de relatie nog stuk loopt is nu nog best aanwezig. Zie je jezelf alleenstaand moeder worden?
dinsdag 1 april 2014 om 14:06
Ik ben een tijdje geleden ook ongepland zwanger geraakt van mijn vriend die ik toen nog maar 3 maanden kende. We hadden toen nog niet eens tegen elkaar gezegd dat we van elkaar houden.. En een baby lag al helemaal niet in de planning, een relatie was niet eens echt aan de orde.
Maar ik besloot de baby te houden. En hij besloot bij me te blijven, ondanks dat ik had gezegd dat hij mocht gaan en ik hem dat nooit kwalijk zou nemen.
Nu is onze baby een paar maanden, onze relatie is erg leuk en het ouderschap maakt ons beide nog leuker samen. Het is een prachtige toevoeging aan ons leven en onze dochter is niet meer weg te denken uit ons leven.
Maar als ik het alleen had moeten doen had ik het ook gedaan..
Een kind is zoiets bijzonders. Ik had het nooit zo bekeken totdat het in me groeide.
Ik denk dat je het gewoon eens even op je in moet laten werken, en rustig gaan nadenken wat het precies voor je betekend als je een kind gaat krijgen. Ik kwam zelf tot behoorlijke inzichten na een tijd van nadenken in alle rust.
Veel succes met het maken van je beslissing
Maar ik besloot de baby te houden. En hij besloot bij me te blijven, ondanks dat ik had gezegd dat hij mocht gaan en ik hem dat nooit kwalijk zou nemen.
Nu is onze baby een paar maanden, onze relatie is erg leuk en het ouderschap maakt ons beide nog leuker samen. Het is een prachtige toevoeging aan ons leven en onze dochter is niet meer weg te denken uit ons leven.
Maar als ik het alleen had moeten doen had ik het ook gedaan..
Een kind is zoiets bijzonders. Ik had het nooit zo bekeken totdat het in me groeide.
Ik denk dat je het gewoon eens even op je in moet laten werken, en rustig gaan nadenken wat het precies voor je betekend als je een kind gaat krijgen. Ik kwam zelf tot behoorlijke inzichten na een tijd van nadenken in alle rust.
Veel succes met het maken van je beslissing
anoniem_182084 wijzigde dit bericht op 01-04-2014 14:10
Reden: Spelfoutjes
Reden: Spelfoutjes
% gewijzigd
dinsdag 1 april 2014 om 14:09
quote:troelalaaaatje schreef op 01 april 2014 @ 13:26:
Tegen de regels van Boerderijgeit in vind ook ik een zwangerschap, een kindje, een absoluut wonder!
Niets zo onvanzelfsprekend als een kindje dat in je buik mag ontstaan en groeien.
Jij schrijft in je OP dat ex van je partner totaal verkrampt is en zal reageren. Vind ik niet gek. Het is nogal wat als je zelf een sterke kinderwens hebt en met veel duimen en bidden via IVF een kindje hebt mogen verwelkomen. Ook dit geeft aan hoe wonderbaarlijk het ouderschap is.
De keuze is aan jou, echter neem bovenstaande mee in je beslissing.
Het ouderschap is mooi. De liefde voor je kind onvoorwaardelijk.
Ik denk eerlijk gezegd dat jij de uitverkoren moeder bent van dit kindje.
En dat schrijf ik met volle overtuiging, terwijl ik echt geen geitenwollen sokken draag en ook niet zweverig ben.
Wat een gezever.
En als het kind iets blijkt te mankeren of zo dan 'moest dat ook zo zijn'?
Verder is het gewoon biologie, en een kwestie van geluk hebben.
Maar een wonder? Nee.
Tegen de regels van Boerderijgeit in vind ook ik een zwangerschap, een kindje, een absoluut wonder!
Niets zo onvanzelfsprekend als een kindje dat in je buik mag ontstaan en groeien.
Jij schrijft in je OP dat ex van je partner totaal verkrampt is en zal reageren. Vind ik niet gek. Het is nogal wat als je zelf een sterke kinderwens hebt en met veel duimen en bidden via IVF een kindje hebt mogen verwelkomen. Ook dit geeft aan hoe wonderbaarlijk het ouderschap is.
De keuze is aan jou, echter neem bovenstaande mee in je beslissing.
Het ouderschap is mooi. De liefde voor je kind onvoorwaardelijk.
Ik denk eerlijk gezegd dat jij de uitverkoren moeder bent van dit kindje.
En dat schrijf ik met volle overtuiging, terwijl ik echt geen geitenwollen sokken draag en ook niet zweverig ben.
Wat een gezever.
En als het kind iets blijkt te mankeren of zo dan 'moest dat ook zo zijn'?
Verder is het gewoon biologie, en een kwestie van geluk hebben.
Maar een wonder? Nee.
dinsdag 1 april 2014 om 14:10
Wat is er mis met alleenstaande moeder zijn, waarbij de vader wel in beeld is? Mijn kind leeft met een co-ouderschap het grootste deel van haar leven en is daar heel happy mee. Ze zegt ook dat ze het zo gewend is en dat ze het prima vindt. Het is wel zaak dan ook echt je best te doen samen als ouders. Ben je beide een redelijk denkend mens, is het prima te doen, kan ik uit ervaring vertellen. Als je al een kind hebt, besef je ook veel meer wat je doet, als je abortus pleegt, denk ik. Want dan heb je al zo'n mensje of mensjes rondlopen . Enne.... elke zwangerschap is een wonder. Vind ik ook. Ondanks dat ik binnen een maand zwanger was, besef ik dat een jong mensje maken, in je voelen groeien en dan vervolgens ook krijgen, absoluut een wonder van de natuur is.
dinsdag 1 april 2014 om 14:13
quote:Caribou schreef op 01 april 2014 @ 14:09:
[...]
Wat een gezever.
En als het kind iets blijkt te mankeren of zo dan 'moest dat ook zo zijn'?
Verder is het gewoon biologie, en een kwestie van geluk hebben.
Maar een wonder? Nee.
Caribou, heb ik jou gevraagd naar jouw mening tav mijn mening?
Geef liever antwoord op de vraag van TO.
Mij hoef je niet te overtuigen, ik weet immers waarin ik geloof!
[...]
Wat een gezever.
En als het kind iets blijkt te mankeren of zo dan 'moest dat ook zo zijn'?
Verder is het gewoon biologie, en een kwestie van geluk hebben.
Maar een wonder? Nee.
Caribou, heb ik jou gevraagd naar jouw mening tav mijn mening?
Geef liever antwoord op de vraag van TO.
Mij hoef je niet te overtuigen, ik weet immers waarin ik geloof!
dinsdag 1 april 2014 om 14:13
dinsdag 1 april 2014 om 14:16
quote:troelalaaaatje schreef op 01 april 2014 @ 14:13:
[...]
Caribou, heb ik jou gevraagd naar jouw mening tav mijn mening?
Geef liever antwoord op de vraag van TO.
Mij hoef je niet te overtuigen, ik weet immers waarin ik geloof!
Heb ik jou gevraagd naar jouw mening over mijn mening?
De vraag van TO heb ik al een hele tijd geleden beantwoord.
[...]
Caribou, heb ik jou gevraagd naar jouw mening tav mijn mening?
Geef liever antwoord op de vraag van TO.
Mij hoef je niet te overtuigen, ik weet immers waarin ik geloof!
Heb ik jou gevraagd naar jouw mening over mijn mening?
De vraag van TO heb ik al een hele tijd geleden beantwoord.
dinsdag 1 april 2014 om 14:16
Hier nog een ervaringsdeskundige. Mijn vriend en ik kenden elkaar net 5 weken (!) toen ik erachter kwam dat ik zwanger was. Als verminderd vruchtbare vrouw van toen 38 wist ik al snel dat ik geen abortus wilde. Maar hij wilde het wel, hij wilde geen kinderen.
Meerdere momenten hebben we op het punt gestaan onze prille relatie te verbreken. Uiteindelijk wilde hij het een kans geven.
Bijna vier jaar geleden is ons mooie meisje geboren en we zijn zo dankbaar en blij met haar. Het vaderschap is het mooiste wat hem is overkomen en hij is zo blij dat ik standvastig ben gebleven door geen abortus te plegen.
We wonen samen en hebben trouwplannen.
Maar..... en dat is de andere kant van de medaille, we hebben het zwaar gehad. Juist het elkaar leren kennen en ontdekken hebben we nauwelijks gehad. Samen dingen ondernemen, reizen, alles wat je als jong stel doet hebben we overgeslagen. En dat is zelfs nu nog soms pittig.
Voor wat betreft de praktische kant; na de geboorte van onze dochter ben ik bij hem gaan wonen en heb ik mijn huis verkocht. Mijn baan ben ik kwijt geraakt en mijn familie en hij hebben nogal gebotst.
Was het het waard? Ja!!
En dan wil ik ook nog even alle lieve forummers bedanken die mij 4,5 jaar geleden van zo veel wijze raad hebben voorzien
Hoop dat dit forum jou ook helpt!
Meerdere momenten hebben we op het punt gestaan onze prille relatie te verbreken. Uiteindelijk wilde hij het een kans geven.
Bijna vier jaar geleden is ons mooie meisje geboren en we zijn zo dankbaar en blij met haar. Het vaderschap is het mooiste wat hem is overkomen en hij is zo blij dat ik standvastig ben gebleven door geen abortus te plegen.
We wonen samen en hebben trouwplannen.
Maar..... en dat is de andere kant van de medaille, we hebben het zwaar gehad. Juist het elkaar leren kennen en ontdekken hebben we nauwelijks gehad. Samen dingen ondernemen, reizen, alles wat je als jong stel doet hebben we overgeslagen. En dat is zelfs nu nog soms pittig.
Voor wat betreft de praktische kant; na de geboorte van onze dochter ben ik bij hem gaan wonen en heb ik mijn huis verkocht. Mijn baan ben ik kwijt geraakt en mijn familie en hij hebben nogal gebotst.
Was het het waard? Ja!!
En dan wil ik ook nog even alle lieve forummers bedanken die mij 4,5 jaar geleden van zo veel wijze raad hebben voorzien
Hoop dat dit forum jou ook helpt!
Je hebt hierin natuurlijk geen goed of fout maar dat wat jij zegt is het dus niet...
dinsdag 1 april 2014 om 14:17
Vreemd dat je zegt dat het krijgen van een kind niet zomaar iets is en dat heel zwaar voor jou weegt, maar het wel zomaar even seks hebt zonder voorbehoedsmiddelen te gebruiken.
Dat jij je vriend kwijt raakt als je deze vrucht weg laat halen, zegt ook genoeg over hem.
Dat zijn ex niet makkelijk kinderen kan krijgen is heel rot voor haar, maar daar kan jij niks aan doen.
Wat jij nu moet doen kan ik niet voor jou bepalen. Ik ga jou niet adviseren om wel of niet het kindje te houden.
Ik hoop wel voor je dat als je het houdt, je snel weer een nieuwe baan vindt in deze tijd.
Dat jij je vriend kwijt raakt als je deze vrucht weg laat halen, zegt ook genoeg over hem.
Dat zijn ex niet makkelijk kinderen kan krijgen is heel rot voor haar, maar daar kan jij niks aan doen.
Wat jij nu moet doen kan ik niet voor jou bepalen. Ik ga jou niet adviseren om wel of niet het kindje te houden.
Ik hoop wel voor je dat als je het houdt, je snel weer een nieuwe baan vindt in deze tijd.
dinsdag 1 april 2014 om 14:28
Is je vriend bereid om het kind (grotendeels) alleen op te voeden? Ik snap heel goed dat hij moeite heeft met afbreken van een zwangerschap met zijn achtergrond, maar daar kunnen dan ook consequenties aanzitten...
Je wist dat je vriend sterk verminderd vruchtbaar was? Had je er ook al over nagedacht hoe je dan je kinderwens met deze man zou (moeten) gaan vervullen?
Je wist dat je vriend sterk verminderd vruchtbaar was? Had je er ook al over nagedacht hoe je dan je kinderwens met deze man zou (moeten) gaan vervullen?
dinsdag 1 april 2014 om 14:32
Caribou, grappig dat jij wel een mening mag hebben over iemand anders zijn mening/gevoel, maar andersom mag niet??? Iedereen die kinderen heeft, die ik ken, vindt het krijgen van kinderen een wonder, hoor. Jij hebt vast geen kinderen dan, dat kan. Dan ben je er ook niet zo mee bezig natuurlijk . Maar ik vind mijn meisje, de prachtigste mix tussen mijn ex-partner en mij, een wonder. Elke dag weer.
