Zwanger
alle pijlers
Ongewenst zwanger..
donderdag 12 juni 2014 om 11:00
Hi allemaal,
Ik lees al een tijdje zo nu en dan mee op het forum, en had tot nu toe nooit reden om iets te willen posten.. Tot nu, helaas. Zoals de titel al zegt: ik ben ongewenst zwanger..
Ik ben 23 jaar, heb ruim 5 jaar een relatie en we wonen samen. We zijn beide nog student, eind van dit schooljaar zijn we hopelijk allebei helemaal klaar. We hebben seks zonder condoom (nu denk ik: stomstomstom!!!). Ik ben wel aan de pil en slik deze vaak door. Af en toe las ik een stopweek in omdat ik het idee heb dat ik me daardoor beter voel. Laatste stopweek, toen ik ongesteld ben geweest, is denk ik zo’n 2,5 maand terug.
Ik heb vorige week ook een stopweek ingelast omdat ik erg gevoelige borsten had en een ‘vreemd’ gevoel in m’n buik. Ik dacht dat een stopweek wel zou helpen, maar ben niet ongesteld geworden. Heb het een beetje weggedrukt, maar vandaag toch de moed bijeen geraapt om een test te doen. En jawel, zwanger.. Ik denk dat het mogelijk is geweest doordat ik een paar keer diarree heb gehad, maar heb daar toen verder niet bij stilgestaan (en weer: stomstomstom!!).
Ik heb geen kinderwens. Ik kan me niet anders herinneren dan dat ik geen kinderen wil en ik zie het ook niet gebeuren dat ik ze ooit wel zou willen. Daar bovenop komt nog de situatie van geen stabiliteit in bijvoorbeeld werk (en ook niet echt een goed vooruitzicht omdat onze beide studies nou niet bepaald een grote baankans hebben). Dus als ik al kinderen zou willen hebben, is dit niet het moment. Vriend is een beetje van ‘ja ooit zou ik wel kinderen willen hebben. Maar is nu niet relevant dus ik heb er niet zo veel over te zeggen’.
Ik heb het hem nog niet verteld, hij is net thuis van baantje nummer 1, maar vertrekt zo weer naar baantje nummer 2. Hij komt vanavond rond half 10 thuis, ik wil het hem dan vertellen. Ik ben er vrij zeker van dat hij me steunt, wat onze keuze ook mag zijn. Ik denk dat vriendlief zelf de voorkeur heeft om het weg te halen. Ik heb eerder gedacht dat ik zwanger was (gelukkig niet), en toen hebben we het er ook een beetje over gehad. Toen gaf hij aan dat hij dacht dat het beter was om voor abortus te gaan.
Zoals ik het nu zie, wil ik ook voor abortus gaan. Maar het lijkt me zo eng en, ondanks dat ik geen kinderen wil, toch heel emotioneel. Eigenlijk wil ik het alleen nog maar ontkennen, hopen dat het vanzelf weggaat. Ik weet nog niet wat ik ermee moet. Wat zijn nu de verdere stappen?
We wonen nog niet zo lang in onze huidige woonplaats en we hebben hier nog geen huisarts, die van ons zit 2 uur rijden verderop (ook: stomstomstom!). Moet ik dan maar zsm hier een huisarts zoeken, of naar mijn eigen huisarts 2 uur verderop? Of kan ik direct naar een verloskundigenpraktijk? En momenteel loop ik nog fulltime stage, dus ik zal zeker 2 keer (eerste gesprek en dan na bedenktijd de abortus zelf, toch?) vrij moeten nemen. Moet ik dan maar gewoon vrij proberen te vragen of kan ik ze beter de situatie uitleggen? Eigenlijk wil ik dat niemand het weet.. (Afgezien van mijn vriend dan.)
Pff. Tips, adviezen, wat dan ook, zijn meer dan welkom! Alvast bedankt.
Ik lees al een tijdje zo nu en dan mee op het forum, en had tot nu toe nooit reden om iets te willen posten.. Tot nu, helaas. Zoals de titel al zegt: ik ben ongewenst zwanger..
Ik ben 23 jaar, heb ruim 5 jaar een relatie en we wonen samen. We zijn beide nog student, eind van dit schooljaar zijn we hopelijk allebei helemaal klaar. We hebben seks zonder condoom (nu denk ik: stomstomstom!!!). Ik ben wel aan de pil en slik deze vaak door. Af en toe las ik een stopweek in omdat ik het idee heb dat ik me daardoor beter voel. Laatste stopweek, toen ik ongesteld ben geweest, is denk ik zo’n 2,5 maand terug.
Ik heb vorige week ook een stopweek ingelast omdat ik erg gevoelige borsten had en een ‘vreemd’ gevoel in m’n buik. Ik dacht dat een stopweek wel zou helpen, maar ben niet ongesteld geworden. Heb het een beetje weggedrukt, maar vandaag toch de moed bijeen geraapt om een test te doen. En jawel, zwanger.. Ik denk dat het mogelijk is geweest doordat ik een paar keer diarree heb gehad, maar heb daar toen verder niet bij stilgestaan (en weer: stomstomstom!!).
Ik heb geen kinderwens. Ik kan me niet anders herinneren dan dat ik geen kinderen wil en ik zie het ook niet gebeuren dat ik ze ooit wel zou willen. Daar bovenop komt nog de situatie van geen stabiliteit in bijvoorbeeld werk (en ook niet echt een goed vooruitzicht omdat onze beide studies nou niet bepaald een grote baankans hebben). Dus als ik al kinderen zou willen hebben, is dit niet het moment. Vriend is een beetje van ‘ja ooit zou ik wel kinderen willen hebben. Maar is nu niet relevant dus ik heb er niet zo veel over te zeggen’.
Ik heb het hem nog niet verteld, hij is net thuis van baantje nummer 1, maar vertrekt zo weer naar baantje nummer 2. Hij komt vanavond rond half 10 thuis, ik wil het hem dan vertellen. Ik ben er vrij zeker van dat hij me steunt, wat onze keuze ook mag zijn. Ik denk dat vriendlief zelf de voorkeur heeft om het weg te halen. Ik heb eerder gedacht dat ik zwanger was (gelukkig niet), en toen hebben we het er ook een beetje over gehad. Toen gaf hij aan dat hij dacht dat het beter was om voor abortus te gaan.
Zoals ik het nu zie, wil ik ook voor abortus gaan. Maar het lijkt me zo eng en, ondanks dat ik geen kinderen wil, toch heel emotioneel. Eigenlijk wil ik het alleen nog maar ontkennen, hopen dat het vanzelf weggaat. Ik weet nog niet wat ik ermee moet. Wat zijn nu de verdere stappen?
We wonen nog niet zo lang in onze huidige woonplaats en we hebben hier nog geen huisarts, die van ons zit 2 uur rijden verderop (ook: stomstomstom!). Moet ik dan maar zsm hier een huisarts zoeken, of naar mijn eigen huisarts 2 uur verderop? Of kan ik direct naar een verloskundigenpraktijk? En momenteel loop ik nog fulltime stage, dus ik zal zeker 2 keer (eerste gesprek en dan na bedenktijd de abortus zelf, toch?) vrij moeten nemen. Moet ik dan maar gewoon vrij proberen te vragen of kan ik ze beter de situatie uitleggen? Eigenlijk wil ik dat niemand het weet.. (Afgezien van mijn vriend dan.)
Pff. Tips, adviezen, wat dan ook, zijn meer dan welkom! Alvast bedankt.
anoniem_202080 wijzigde dit bericht op 12-06-2014 18:07
Reden: typfoutje
Reden: typfoutje
% gewijzigd
donderdag 12 juni 2014 om 11:07
Als je voor abortus wil gaan hoef je volgens mij niet naar een verloskundige. Je vraagt via de huisarts een verwijzing (in feite het eerste gesprek waarna de 5 wachtdagen ingaan) en dan kan je bij een kliniek een afspraak maken. Als het goed is kan dit ook zonder tussenkomst van de huisarts, maar dan heb je het eerste gesprek dus ook daar.
Als je voor abortus gaat zou ik proberen het niet te zwaar te maken voor jezelf. Denk aan 'ik laat een vruchtje weghalen dat kan uitgroeien tot een mens' in plaats van 'ik laat een kind weghalen'.
Heel veel sterkte in ieder geval. Ik zou in jouw situatie zeker voor abortus gaan. Denk ook na over je anticonceptie vanaf dit punt! Misschien is een spiraaltje veiliger voor jou?
Als je voor abortus gaat zou ik proberen het niet te zwaar te maken voor jezelf. Denk aan 'ik laat een vruchtje weghalen dat kan uitgroeien tot een mens' in plaats van 'ik laat een kind weghalen'.
Heel veel sterkte in ieder geval. Ik zou in jouw situatie zeker voor abortus gaan. Denk ook na over je anticonceptie vanaf dit punt! Misschien is een spiraaltje veiliger voor jou?
I would rather shit in my hands and clap
donderdag 12 juni 2014 om 11:13
Site van Fiom heeft veel info. Volgens mij kun je gelijk afspraak maken bij kliniek, maar dan moet je sowieso twee keer langskomen als je geen verwijzing hebt van huisarts. Zeker weten doe ik dit niet (vriendin van vriendin had zelfde soort situatie en daar is huisarts niet aan te pas gekomen)
Denk wel erg goed na over jullie besluit. Het is niet zomaar iets. Zal een nasleep hebben en verwerking kosten.
Dat jullie nu geen werk hebben, vind ik persoonlijk geen reden voor abortus. Maar dat is natuurlijk jou besluit uiteindelijk en alleen jij en misschien je vriend hebben daar wat over te zeggen.
Sterkte met wat je ook mag besluiten.
Denk wel erg goed na over jullie besluit. Het is niet zomaar iets. Zal een nasleep hebben en verwerking kosten.
Dat jullie nu geen werk hebben, vind ik persoonlijk geen reden voor abortus. Maar dat is natuurlijk jou besluit uiteindelijk en alleen jij en misschien je vriend hebben daar wat over te zeggen.
Sterkte met wat je ook mag besluiten.
donderdag 12 juni 2014 om 11:16
Sowieso asap een nieuwe huisarts!
Maar wat moet dat schrikken zijn zeg.. Kun je hiervoor de GGD in je woonplaats niet bellen? Ik heb het - gelukkig - nooit aan de hand gehad dus ik weet het niet zeker. Weet je hoever je al bent in de zwangerschap?
Veel sterkte in ieder geval! Zal emotioneel zwaar zijn..
Maar wat moet dat schrikken zijn zeg.. Kun je hiervoor de GGD in je woonplaats niet bellen? Ik heb het - gelukkig - nooit aan de hand gehad dus ik weet het niet zeker. Weet je hoever je al bent in de zwangerschap?
Veel sterkte in ieder geval! Zal emotioneel zwaar zijn..
donderdag 12 juni 2014 om 11:23
Als ik jou zo hoor, dan denk ik dat de kans aanzienlijk kleiner is dat je spijt krijgt van een abortus, dan dat je spijt krijgt van een kind.
Je hoeft inderdaad niet naar de verloskundige: je haalt een verwijzing van je huisarts en maakt een afspraak bij de kliniek.
Ik zou je huisarts bellen en de situatie voorleggen, mits ik een goed contact met haar/hem had. Wellicht wil die je na telefonisch overleg doorverwijzen.
Vergeet niet dat er best een kans is dat je niet meteen de volgende dag helemaal fit al je stagewerk kunt doen (een beetje afhankelijk van wat je doet natuurlijk), dus misschien ben je wel meer afwezig dan de dag van de abortus zelf.
Heel veel sterkte!
Je hoeft inderdaad niet naar de verloskundige: je haalt een verwijzing van je huisarts en maakt een afspraak bij de kliniek.
Ik zou je huisarts bellen en de situatie voorleggen, mits ik een goed contact met haar/hem had. Wellicht wil die je na telefonisch overleg doorverwijzen.
Vergeet niet dat er best een kans is dat je niet meteen de volgende dag helemaal fit al je stagewerk kunt doen (een beetje afhankelijk van wat je doet natuurlijk), dus misschien ben je wel meer afwezig dan de dag van de abortus zelf.
Heel veel sterkte!
donderdag 12 juni 2014 om 11:24
donderdag 12 juni 2014 om 11:26
je hoeft dit niet via huisarts te doen.(luister niet naar mensen, die er geen verstand van hebben!)
je belt een kliniek in de buurt en overlegt met hen.
Je moet weten hoe lang je overtijd bent, dan weet je of je in aanmerking komt voor een overtijdbehandeling (geen bedenktijd) of een abortus (wel 5 dagen bedenktijd).
Verder is de ingreep zelf niet heel zwaar, hoewel ik het emotioneel best rot vond.
je belt een kliniek in de buurt en overlegt met hen.
Je moet weten hoe lang je overtijd bent, dan weet je of je in aanmerking komt voor een overtijdbehandeling (geen bedenktijd) of een abortus (wel 5 dagen bedenktijd).
Verder is de ingreep zelf niet heel zwaar, hoewel ik het emotioneel best rot vond.
donderdag 12 juni 2014 om 11:31
Je hebt helemaal geen huisarts nodig, gewoon meteen een afspraak maken bij een kliniek.
Ze kunnen ook daar met een echo zien of je in aanmerking komt voor een overtijdbehandeling of een abortus.
Vaak is er een wachtlijst, dus bel zo snel mogelijk, zodat je niet onnodig hoeft te wachten.
Ik heb ooit de website voor een abortus kliniek gemaakt. Bij het vullen van de content blijft er veel hangen.
Ze kunnen ook daar met een echo zien of je in aanmerking komt voor een overtijdbehandeling of een abortus.
Vaak is er een wachtlijst, dus bel zo snel mogelijk, zodat je niet onnodig hoeft te wachten.
Ik heb ooit de website voor een abortus kliniek gemaakt. Bij het vullen van de content blijft er veel hangen.
donderdag 12 juni 2014 om 11:36
Normaal ben ik een stille meelezer, maar hier voelde ik toch even de behoefte om te reageren. Twee weken geleden zat ik in dezelfde situatie als jij nu. Ongewenst zwanger, ondanks dat mijn vriend en ik al meer dan acht jaar bij elkaar zijn kon het gewoon niet op dit moment. Ik ben net bezig met de afronding van mijn studie met daarbij een onzeker toekomstperspectief. Ik slikte de anticonceptie altijd om niet voor deze moeilijke keuze te staan, groot was mijn schrik dan ook om met een positieve zwangerschapstest in mijn handen te zitten.
Mijn vriend was duidelijk, hij wilde op dit moment echt geen kinderen. Hij zou me steunen in mijn beslissing, maar zag het op dit moment echt niet gebeuren. Voor mij was het was minder duidelijk (misschien ook omdat de hormonen door mijn lijf gierden) We hebben er lang en open over gepraat en zijn tot een abortus gekomen. Twee weken geleden is dit dan ook gebeurd.
Ik had een gesprek met een arts bij de abortus kliniek (je hoeft dus niet naar je eigen huisarts) waarna ik vijf dagen bedenktijd kreeg. Ook deze tijd heb ik goed gebruikt om echt na te gaan of ik wel achter deze beslissing stond. Ondanks de nodige emoties was de beslissing om op dit moment niet aan kinderen te beginnen groter.
De ingreep in de abortuskliniek was voor mij persoonlijk heftig maar snel. Ik ging onder een algehele narcose en vijftien minuten later werd ik wakker in de 'recovery' kamer met meerdere meiden. De ingreep zelf was natuurlijk pijnloos, maar in de week daarna had ik wel af en toe last van buikkrampen en bloedverlies. Maar al met al viel het me ontzettend mee. Je zit een week aan de antibiotica en je mag twee weken lang geen seksueel contact hebben met je partner (of anderen) en niet zwemmen.
Het klinkt allemaal heel klinisch zoals ik het nu opschrijf, maar ik sta nog steeds achter mijn beslissing. Ik ben niet opgelucht, maar ook niet emotioneel. Het gevoel van 'het is ok' overheerst waardoor ik tevreden ben met mijn beslissing. Ooit komt er een tijd waar een kindje meer dan welkom is, maar de gedachte dat deze nu zou komen zorgde vooral voor angst en bezorgdheid.
Ik hoop dat je er open en eerlijk met je vriend over kan praten, want je maakt toch 'samen' deze beslissing (ook al is het natuurlijk jouw lichaam) Mijn vriend heeft me fantastisch gesteund waardoor het proces voor mij goed te behappen was. Mocht je nog vragen hebben, stel ze maar
Mijn vriend was duidelijk, hij wilde op dit moment echt geen kinderen. Hij zou me steunen in mijn beslissing, maar zag het op dit moment echt niet gebeuren. Voor mij was het was minder duidelijk (misschien ook omdat de hormonen door mijn lijf gierden) We hebben er lang en open over gepraat en zijn tot een abortus gekomen. Twee weken geleden is dit dan ook gebeurd.
Ik had een gesprek met een arts bij de abortus kliniek (je hoeft dus niet naar je eigen huisarts) waarna ik vijf dagen bedenktijd kreeg. Ook deze tijd heb ik goed gebruikt om echt na te gaan of ik wel achter deze beslissing stond. Ondanks de nodige emoties was de beslissing om op dit moment niet aan kinderen te beginnen groter.
De ingreep in de abortuskliniek was voor mij persoonlijk heftig maar snel. Ik ging onder een algehele narcose en vijftien minuten later werd ik wakker in de 'recovery' kamer met meerdere meiden. De ingreep zelf was natuurlijk pijnloos, maar in de week daarna had ik wel af en toe last van buikkrampen en bloedverlies. Maar al met al viel het me ontzettend mee. Je zit een week aan de antibiotica en je mag twee weken lang geen seksueel contact hebben met je partner (of anderen) en niet zwemmen.
Het klinkt allemaal heel klinisch zoals ik het nu opschrijf, maar ik sta nog steeds achter mijn beslissing. Ik ben niet opgelucht, maar ook niet emotioneel. Het gevoel van 'het is ok' overheerst waardoor ik tevreden ben met mijn beslissing. Ooit komt er een tijd waar een kindje meer dan welkom is, maar de gedachte dat deze nu zou komen zorgde vooral voor angst en bezorgdheid.
Ik hoop dat je er open en eerlijk met je vriend over kan praten, want je maakt toch 'samen' deze beslissing (ook al is het natuurlijk jouw lichaam) Mijn vriend heeft me fantastisch gesteund waardoor het proces voor mij goed te behappen was. Mocht je nog vragen hebben, stel ze maar
donderdag 12 juni 2014 om 11:41
www.casaklinieken.nl
Een tip: kijk niet mee op de echo. Dat maakt de beslissing tot abortus emotioneel moeilijker. Sterkte met je beslissing.
Een tip: kijk niet mee op de echo. Dat maakt de beslissing tot abortus emotioneel moeilijker. Sterkte met je beslissing.
Ga in therapie!
donderdag 12 juni 2014 om 11:45
quote:dubiootje schreef op 12 juni 2014 @ 11:41:
www.casaklinieken.nl
Een tip: kijk niet mee op de echo. Dat maakt de beslissing tot abortus emotioneel moeilijker. Sterkte met je beslissing.Dit klopt! Ik heb de echo gezien, en dat maakte mijn beslissing veel moeilijker dan het eigenlijk had moeten zijn!
www.casaklinieken.nl
Een tip: kijk niet mee op de echo. Dat maakt de beslissing tot abortus emotioneel moeilijker. Sterkte met je beslissing.Dit klopt! Ik heb de echo gezien, en dat maakte mijn beslissing veel moeilijker dan het eigenlijk had moeten zijn!
donderdag 12 juni 2014 om 11:47
een overtijdbehandeling gaat (meestal) niet onder narcose trouwens. Je bent helemaal bij.
Ook geen antibiotica oid
Toen na 4 weken ik ongesteld werd, heb ik hele hevige bloedingen gehad, alsof alles even extra schoon gemaakt werd. Houd daar een beetje rekening mee.
Kleine ingreep, maar alsnog: sterkte!!
Ook geen antibiotica oid
Toen na 4 weken ik ongesteld werd, heb ik hele hevige bloedingen gehad, alsof alles even extra schoon gemaakt werd. Houd daar een beetje rekening mee.
Kleine ingreep, maar alsnog: sterkte!!
donderdag 12 juni 2014 om 11:52
quote:lilalinda schreef op 12 juni 2014 @ 11:47:
een overtijdbehandeling gaat (meestal) niet onder narcose trouwens. Je bent helemaal bij.
Ook geen antibiotica oid
Toen na 4 weken ik ongesteld werd, heb ik hele hevige bloedingen gehad, alsof alles even extra schoon gemaakt werd. Houd daar een beetje rekening mee.
Kleine ingreep, maar alsnog: sterkte!!Ik weet natuurlijk niet hoe ver je bent in je zwangerschap, maar ik heb inderdaad een curettage gehad.
een overtijdbehandeling gaat (meestal) niet onder narcose trouwens. Je bent helemaal bij.
Ook geen antibiotica oid
Toen na 4 weken ik ongesteld werd, heb ik hele hevige bloedingen gehad, alsof alles even extra schoon gemaakt werd. Houd daar een beetje rekening mee.
Kleine ingreep, maar alsnog: sterkte!!Ik weet natuurlijk niet hoe ver je bent in je zwangerschap, maar ik heb inderdaad een curettage gehad.
donderdag 12 juni 2014 om 12:00
Allemaal bedankt voor de duidelijke en fijne reacties! Ik ga me zo storten op de gegeven websites. Pff, het landt nu wel eindelijk een beetje. Bah.. 
ik wil dit helemaal niet.
Overigens is het ontbreken van werk voor mij niet de reden om voor een abortus te kiezen, het niet willen hebben van kinderen is de reden. Dat de situatie nu niet ideaal is, is een stukje bevestiging voor mij om ervoor te (willen) kiezen.
Maar voordat ik stappen onderneem, wil ik me eerst inlezen en het vanavond met m'n vriend bespreken. Dan komt de rest..
Wat zouden jullie mij adviseren omtrent stage? Zal ik daar vertellen waarom ik een aantal dagen vrij nodig heb? (En inderdaad misschien meer dan twee, stage is lichamelijk redelijk zwaar.)
@Thrills: bedankt dat je toch even een uitzondering hebt gemaakt! Bijzonder om te lezen dat je situatie zo overeenkomt. Je verhaal stelt me wel een beetje gerust. Misschien kom ik er nog op terug, dat weet ik nog niet, maar in ieder geval bedankt!
ik wil dit helemaal niet. Overigens is het ontbreken van werk voor mij niet de reden om voor een abortus te kiezen, het niet willen hebben van kinderen is de reden. Dat de situatie nu niet ideaal is, is een stukje bevestiging voor mij om ervoor te (willen) kiezen.
Maar voordat ik stappen onderneem, wil ik me eerst inlezen en het vanavond met m'n vriend bespreken. Dan komt de rest..
Wat zouden jullie mij adviseren omtrent stage? Zal ik daar vertellen waarom ik een aantal dagen vrij nodig heb? (En inderdaad misschien meer dan twee, stage is lichamelijk redelijk zwaar.)
@Thrills: bedankt dat je toch even een uitzondering hebt gemaakt! Bijzonder om te lezen dat je situatie zo overeenkomt. Je verhaal stelt me wel een beetje gerust. Misschien kom ik er nog op terug, dat weet ik nog niet, maar in ieder geval bedankt!
anoniem_202080 wijzigde dit bericht op 13-06-2014 22:21
Reden: Privacy.
Reden: Privacy.
% gewijzigd
donderdag 12 juni 2014 om 12:26
quote:Ik heb geen kinderwens. Ik kan me niet anders herinneren dan dat ik geen kinderen wil en ik zie het ook niet gebeuren dat ik ze ooit wel zou willen.Gewoon naar de abortuskliniek bellen en je maatregelen nemen dus. Je wil geen kinderen, dus zorg dat 't opgelost wordt. Volgende week om deze tijd ben je er vanaf. En laat gelijk 'n mirenaspiraaltje of 'n implanon zetten als de pil niet veilig genoeg voor je is.
