Zwanger
alle pijlers
Ouders zijn niet betrokken bij mijn zwangerschap
woensdag 27 juni 2012 om 11:52
Hallo,
Ik ben momenteel 30 weken zwanger en zit ergens mee. Mijn ouders zijn niet heel betrokken bij de zwangerschap. Dit raakt me enorm. Mijn ouders zijn nooit echt hartelijk en warm geweest maar op een of andere manier kan ik er nu ik zelf moeder word zo moeilijk mee omgaan. Het doet zo'n pijn.
Mijn ouders staan wel altijd klaar in de zin van als er bijvoorbeeld een klusje geklaard moet worden en ik vraag dat, dan doen ze dat meteen. Daar ben ik ook heel dankbaar om maar met blijdschap of verdriet kan ik niet bij hen terecht. Het is nooit echt gezellig/warm etc. Ook vroeger met mijn broer was het nooit een gezellig warm gezin. Altijd strijd, gesnauw, ruzie etc.
Onlangs ben ik op vakantie geweest met mijn man, een laatste keer met zijn tweetjes, en dat is hen in het verkeerde keelgat geschoten. Hoe dom ik wel niet kon zijn om mijn zwangerschap op het spel te zetten door op vakantie te gaan. (nu is het zo dat ik en mijn man een heel hectische periode achter ons hebben liggen en wij een mooie aanbieding voor een zonvakantie hadden gevonden en die hadden geboekt omdat we hier beide heel erg aan toe waren. We hebben heerlijk genoten en uitgerust op deze vakantie dus ik zie niet in wat ik verkeerd gedaan zou hebben door zwanger op vakantie te gaan. Daarnaast hebben we op vakantie gaan besproken met de gyneacoloog en die vond het juist het goede moemnt om te gaan, zeker gezien de hectiek in ons leven waarvan zij op de hoogte is).
Zwanger worden was voor mij niet vanzelfsprekend ivm vervroegde overgang maar na een tijdje medische molen ben ik tegen alle verwachtingen in toch op de natuurlijke weg zwanger geraakt. De zwangerschap verloopt heel goed dus daar ben ik dolgelukkig mee.
Ik ben een aantal keer achter elkaar mijn baan kwijt geraakt en momenteel zit het bedrijf waar ik werk ook in een faillisement dus waarschijnlijk ben ik weer mijn baan kwijt. Mijn man is ook onlangs zijn baan kwijt geraakt. We hebben 2 huizen. Het oude huis krijgen we nog niet verkocht dus al met al is het financieel best pittig. (Voor die vakantie hadden we een extraatje op zij liggen trouwens en als het financieel echt niet had gekund, hadden we zeker ook niet gegaan) Nu komt op het bericht dat ik mijn baan kwijt zal raken ook maar een lauwe reactie van mijn ouders. Normaal gesproken zijn het erge paniekzaaiers maar sinds het vakantie incident is er nog meer koude in de lucht. Ik belde gisteren met de mededeling dat het bedrijf failliet is en toen werde er op een gegeven moment egzeg dat ik maar kort antwoorde. Heb aangegeven dat ik niet echt heel happy was dus moeilijk heel vrolijk kon doen.
'S middags moest ik een boodschap doen. Mijn ouders wonen daar tegenover dus ik parkeerde daar en toen wenkte ze mij binnen te komen. Ik kreeg hoop en dacht dat het om mijn baanverhaal ging. Bleek er een vriendin te zijn die mijn zwnagere buik wilde zien. Met deze vriendin is besproken dat ze mij zo dom vinden dat ik op vakantie ben geweest en deze vrouw staat nogal negatief in het leven dus gaf ik aan dat ik nu even geen trek had in haar. Dat viel dus ookw eer verkeerd. Je zou denken , leuk dan hefet ze toch interesse maar dat is enkel voor de buitenwereld. Toen wij terug kwamen van vakantie is er niet gevraagd hoe de vakantie was of we genoten hadden. Niet gevraagd hoe het met de zwangerschap gaat. Dat ik zo goed gegroeit was etc.
Ik weet niet wat ik hiermee aan moet. Ik zou het zo graag anders zien maar zit dat er in? Volgens mijn man zal het nooit het droomplaatje worden dat ik in mijn hoofd heb omdat het dat al 35 jaar niet is.
Nu zou ik graag tips van jullie willen. Wat zouden jullie doen. Hoe zouden jullie dit aanpakken of juist naast je neer proberen te leggen.
Mijn ouders vonden het dom dat ik op vakantie ging ivm mijn zwangerschap maar realiseren zich totaal niet dat hun gedrag mij zo veel stress oplevert dat dat meer kwaad kan dan die 10 dagen vakantie. Vrees echter wel dat dit niet bespreekbaar met hen is. Ze willen nogal graag gelijk hebben en als ze dat niet krijgen dan nog liever ruzie.
Ik hoop dat het verhaal niet al te warrig is. Wil zo veel schrijven
Alvast bedankt voor jullie reacties!
Ik ben momenteel 30 weken zwanger en zit ergens mee. Mijn ouders zijn niet heel betrokken bij de zwangerschap. Dit raakt me enorm. Mijn ouders zijn nooit echt hartelijk en warm geweest maar op een of andere manier kan ik er nu ik zelf moeder word zo moeilijk mee omgaan. Het doet zo'n pijn.
Mijn ouders staan wel altijd klaar in de zin van als er bijvoorbeeld een klusje geklaard moet worden en ik vraag dat, dan doen ze dat meteen. Daar ben ik ook heel dankbaar om maar met blijdschap of verdriet kan ik niet bij hen terecht. Het is nooit echt gezellig/warm etc. Ook vroeger met mijn broer was het nooit een gezellig warm gezin. Altijd strijd, gesnauw, ruzie etc.
Onlangs ben ik op vakantie geweest met mijn man, een laatste keer met zijn tweetjes, en dat is hen in het verkeerde keelgat geschoten. Hoe dom ik wel niet kon zijn om mijn zwangerschap op het spel te zetten door op vakantie te gaan. (nu is het zo dat ik en mijn man een heel hectische periode achter ons hebben liggen en wij een mooie aanbieding voor een zonvakantie hadden gevonden en die hadden geboekt omdat we hier beide heel erg aan toe waren. We hebben heerlijk genoten en uitgerust op deze vakantie dus ik zie niet in wat ik verkeerd gedaan zou hebben door zwanger op vakantie te gaan. Daarnaast hebben we op vakantie gaan besproken met de gyneacoloog en die vond het juist het goede moemnt om te gaan, zeker gezien de hectiek in ons leven waarvan zij op de hoogte is).
Zwanger worden was voor mij niet vanzelfsprekend ivm vervroegde overgang maar na een tijdje medische molen ben ik tegen alle verwachtingen in toch op de natuurlijke weg zwanger geraakt. De zwangerschap verloopt heel goed dus daar ben ik dolgelukkig mee.
Ik ben een aantal keer achter elkaar mijn baan kwijt geraakt en momenteel zit het bedrijf waar ik werk ook in een faillisement dus waarschijnlijk ben ik weer mijn baan kwijt. Mijn man is ook onlangs zijn baan kwijt geraakt. We hebben 2 huizen. Het oude huis krijgen we nog niet verkocht dus al met al is het financieel best pittig. (Voor die vakantie hadden we een extraatje op zij liggen trouwens en als het financieel echt niet had gekund, hadden we zeker ook niet gegaan) Nu komt op het bericht dat ik mijn baan kwijt zal raken ook maar een lauwe reactie van mijn ouders. Normaal gesproken zijn het erge paniekzaaiers maar sinds het vakantie incident is er nog meer koude in de lucht. Ik belde gisteren met de mededeling dat het bedrijf failliet is en toen werde er op een gegeven moment egzeg dat ik maar kort antwoorde. Heb aangegeven dat ik niet echt heel happy was dus moeilijk heel vrolijk kon doen.
'S middags moest ik een boodschap doen. Mijn ouders wonen daar tegenover dus ik parkeerde daar en toen wenkte ze mij binnen te komen. Ik kreeg hoop en dacht dat het om mijn baanverhaal ging. Bleek er een vriendin te zijn die mijn zwnagere buik wilde zien. Met deze vriendin is besproken dat ze mij zo dom vinden dat ik op vakantie ben geweest en deze vrouw staat nogal negatief in het leven dus gaf ik aan dat ik nu even geen trek had in haar. Dat viel dus ookw eer verkeerd. Je zou denken , leuk dan hefet ze toch interesse maar dat is enkel voor de buitenwereld. Toen wij terug kwamen van vakantie is er niet gevraagd hoe de vakantie was of we genoten hadden. Niet gevraagd hoe het met de zwangerschap gaat. Dat ik zo goed gegroeit was etc.
Ik weet niet wat ik hiermee aan moet. Ik zou het zo graag anders zien maar zit dat er in? Volgens mijn man zal het nooit het droomplaatje worden dat ik in mijn hoofd heb omdat het dat al 35 jaar niet is.
Nu zou ik graag tips van jullie willen. Wat zouden jullie doen. Hoe zouden jullie dit aanpakken of juist naast je neer proberen te leggen.
Mijn ouders vonden het dom dat ik op vakantie ging ivm mijn zwangerschap maar realiseren zich totaal niet dat hun gedrag mij zo veel stress oplevert dat dat meer kwaad kan dan die 10 dagen vakantie. Vrees echter wel dat dit niet bespreekbaar met hen is. Ze willen nogal graag gelijk hebben en als ze dat niet krijgen dan nog liever ruzie.
Ik hoop dat het verhaal niet al te warrig is. Wil zo veel schrijven
Alvast bedankt voor jullie reacties!
woensdag 27 juni 2012 om 11:59
Je verhaal is idd een beetje lang, to
Maar misschien dat je ouders zich zorgen maken dat je op vakantie gaat terwijl de financiele situatie niet zo rooskleurig is. En uiten ze dat zo?
Maar wat ik me vooral afvraag: Bespreek je hoe je je hierbij voelt? Dat je afstand voelt en dat je dat moeilijk vindt?
Als ik het zo lees wordt er niet heel duidelijk gecommuniceerd?
Overigens heel erg gefeliciteerd met je zwangerschap. Wat fijn dat je na die medische molen nu zwanger bent. Het juiste moment komt denk ik nooit. Je zal je manier wel vinden samen. Geniet ervan!
Maar misschien dat je ouders zich zorgen maken dat je op vakantie gaat terwijl de financiele situatie niet zo rooskleurig is. En uiten ze dat zo?
Maar wat ik me vooral afvraag: Bespreek je hoe je je hierbij voelt? Dat je afstand voelt en dat je dat moeilijk vindt?
Als ik het zo lees wordt er niet heel duidelijk gecommuniceerd?
Overigens heel erg gefeliciteerd met je zwangerschap. Wat fijn dat je na die medische molen nu zwanger bent. Het juiste moment komt denk ik nooit. Je zal je manier wel vinden samen. Geniet ervan!
woensdag 27 juni 2012 om 11:59
Kan me voorstellen dat je je hier heel verdrietig onder voelt. Waarschijnlijk uiten zij hun bezorgdheid op een voor jou onprettige manier. Door je bijvoorbeeld te wijzen op het 'gevaar' van die vakantie. Kan me voorstellen dat dat niet de manier is waar jij op zit te wachten hoor. Zou het mogelijk zijn om met hen om de tafel te gaan?
woensdag 27 juni 2012 om 12:00
Ja, het is wel een beetje warrig
Maar alles gelezen hebbende, begrijp ik dat het met de zwangerschap niet zo heel veel te maken heeft.
Maar je ervaart (door je zwangerschap) alles nu wel veel meer.
Probeer je eigen verwachtingen te temperen en zorg ook dat je verwachtingen uitspreekt. Daar begint het mee.
Sterkte! Nog eventjes en je kunt je helemaal focussen op je kindje!
Maar alles gelezen hebbende, begrijp ik dat het met de zwangerschap niet zo heel veel te maken heeft.
Maar je ervaart (door je zwangerschap) alles nu wel veel meer.
Probeer je eigen verwachtingen te temperen en zorg ook dat je verwachtingen uitspreekt. Daar begint het mee.
Sterkte! Nog eventjes en je kunt je helemaal focussen op je kindje!
woensdag 27 juni 2012 om 12:01
Tjah je kunt je ouders denk ik niet veranderen. Patronen slijten niet zomaar. Maar je kunt wel veranderen hoe je er zelf mee omgaat. Je kunt het wel met ze delen dan ben je het iig kwijt en moeten ze zelf maar zien wat ze ermee doen. Maar ik denk niet dat je al te hoge verwachtingen moet hebben. Misschien kun je beter naar jezelf kijken en je verwachtingen bijstellen? Je eigen gedrag kun je ten alle tijde sturen, dat van een ander niet. Ik herken je verhaal namelijk en zelf ga ik ermee om door het contact te minimaliseren, weinig verwachtingen te hebben en genieten van de momenten die wel leuk zijn. Kost me weinig energie en volgens mij is het een win-win situatie voor beide.
Ik ging namelijk kapot aan de energie die het kost om mijn ouders te proberen te veranderen omdat ik ze graag anders zag met meer interesse in mijn leven. Maar ik besef nu dat, dat vanuit binnenuit bij hen moet komen en wanneer dat er niet in zit, je het er niet in kunt krijgen.
Ik ging namelijk kapot aan de energie die het kost om mijn ouders te proberen te veranderen omdat ik ze graag anders zag met meer interesse in mijn leven. Maar ik besef nu dat, dat vanuit binnenuit bij hen moet komen en wanneer dat er niet in zit, je het er niet in kunt krijgen.
woensdag 27 juni 2012 om 12:03
woensdag 27 juni 2012 om 12:04
Je man is onlangs zijn biaan kwijt geraakt. Het bedrijf waar jij werkt gaat waarschijnlijk failliet. Jullie hebben 2 huizen waarvan er nog 1 verkocht moet worden.
Dan zit je financieel dus in behoorijk zwaar weer en dan lijkt he tmij inderdaad versrstandig om niet op vakantie te gaan. Dus ik snap je ouders wel.
Straks met een kind heb je je geld nog hard nodig.
Dan zit je financieel dus in behoorijk zwaar weer en dan lijkt he tmij inderdaad versrstandig om niet op vakantie te gaan. Dus ik snap je ouders wel.
Straks met een kind heb je je geld nog hard nodig.
woensdag 27 juni 2012 om 12:07
Maar het mag toch, dat zij het niet verstandig vonden dat je op vakantie ging. En met je zwangerschap en financieel.
Dat is een zorg.
En nu ben jij boos, dat ze niet warm genoeg reageren.
Ze zijn bezorgd.
En eigenlijk vind ik dat niet eens zo raar.
Jullie zitten in de financiële shit en hebben lang op deze zwangerschap moeten wachten met een mmm erachter.
En je zegt zelf dat ze altijd voor je klaar staan.
Ouders zijn nu eenmaal niet perfect, maar dat is niemand.
Dat is een zorg.
En nu ben jij boos, dat ze niet warm genoeg reageren.
Ze zijn bezorgd.
En eigenlijk vind ik dat niet eens zo raar.
Jullie zitten in de financiële shit en hebben lang op deze zwangerschap moeten wachten met een mmm erachter.
En je zegt zelf dat ze altijd voor je klaar staan.
Ouders zijn nu eenmaal niet perfect, maar dat is niemand.
woensdag 27 juni 2012 om 12:13
Na het bijna geheel lezen van dit verhaal: Joh, laat ze lekker in de stront zakken! Je ouders zijn nou eenmaal zo. Laat het je niet meer raken en ga lekker gezellig met je man je leven leven en zoek anderen die wel naar je verhaal luisteren, die wel positief zijn, die je wel dingen gunnen.
Ik weet: Het is moeilijk. Maar je kan dit er gewoon niet bij gebruiken. Kies voor jezelf en je gezin.
Ik weet: Het is moeilijk. Maar je kan dit er gewoon niet bij gebruiken. Kies voor jezelf en je gezin.
woensdag 27 juni 2012 om 12:15
Je hebt een bepaald plaatje in je hoofd zoals je ouders zouden moeten reageren en daar kunnen ze niet aan voldoen. Dat doet pijn, dat snap ik. Alleen denk ik dat ze wel degelijk betrokken zijn, maar het op een andere manier tonen. Het is aan jou of je daarmee kunt leven. Iets verlangen wat er niet is, doe je jezelf alleen maar verdriet mee en het is dan ook aan jou om dit los te laten. Probeer een stapje naar achteren te doen en opnieuw naar de situatie te kijken. Misschien zie je dan wat er wel is ipv wat er niet is.
Sterkte met de financiële situatie en veel geluk met de zwangerschap en jullie aanstaande kindje.
Sterkte met de financiële situatie en veel geluk met de zwangerschap en jullie aanstaande kindje.
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
woensdag 27 juni 2012 om 12:16
woensdag 27 juni 2012 om 12:18
quote:truffelmaffia schreef op 27 juni 2012 @ 12:13:
Na het bijna geheel lezen van dit verhaal: Joh, laat ze lekker in de stront zakken! Je ouders zijn nou eenmaal zo. Laat het je niet meer raken en ga lekker gezellig met je man je leven leven en zoek anderen die wel naar je verhaal luisteren, die wel positief zijn, die je wel dingen gunnen.
Ik weet: Het is moeilijk. Maar je kan dit er gewoon niet bij gebruiken. Kies voor jezelf en je gezin.Nu weet ik dat dit jouw instelling is als mensen niet naar jouw mond praten. Een mooi voorbeeld hoe het niet te doen.
Na het bijna geheel lezen van dit verhaal: Joh, laat ze lekker in de stront zakken! Je ouders zijn nou eenmaal zo. Laat het je niet meer raken en ga lekker gezellig met je man je leven leven en zoek anderen die wel naar je verhaal luisteren, die wel positief zijn, die je wel dingen gunnen.
Ik weet: Het is moeilijk. Maar je kan dit er gewoon niet bij gebruiken. Kies voor jezelf en je gezin.Nu weet ik dat dit jouw instelling is als mensen niet naar jouw mond praten. Een mooi voorbeeld hoe het niet te doen.
woensdag 27 juni 2012 om 12:18
Je kunt niet van je ouders verwachten dat ze opeens heel anders zijn omdat jij zwanger bent. En bij sommige mensen uit de liefde zich in het opknappen van klusjes, vergeet dat ook niet.
En daarnaast snap ik je ouders wel dat ze bezorgd zijn en niet hebben staan te juichen omdat jullie nog even op vakantie zijn gegaan, gezien jullie financiële situatie.
En daarnaast snap ik je ouders wel dat ze bezorgd zijn en niet hebben staan te juichen omdat jullie nog even op vakantie zijn gegaan, gezien jullie financiële situatie.
woensdag 27 juni 2012 om 12:21
Hee Linda
Wat vervelend dat jullie in zulk zwaar weer zitten, juist in een tijd die zo mooi zou moeten zijn!
Wat betreft je ouders:
Zoals anderen al zeggen, je kunt iemand anders niet veranderen. Hoe graag je ook zou willen, ze zijn zoals ze zijn. En hoe ouder ze worden, hoe kleiner de kans wordt dat ze nog veranderen. Bovendien moeten ze dat dan zelf willen, jij kunt dat niet bepalen.
Wat je wel kunt, is je eigen reactie bepalen. Natuurlijk, het is makkelijker gezegd dan gedaan om je ouders te accepteren zoals ze zijn, maar het zal jou wel rust geven. Komt het nu extra naar boven omdat je bepaalde verwachtingen koestert voor jullie kindje? Heb je bijvoorbeeld een bepaald beeld van 'opa en oma met de kleine'. Ik ben bang dat dat alleen maar leidt tot teleurstellingen.
Geef je grenzen aan: ze hebben hun mening gedeeld over de vakantie, ok, nu is het klaar. Het is jullie leven en jullie keuze. Ik denk ook dat ze wel degelijk bezorgd zijn, maar dat op een andere manier uiten dan je zou willen. En ze tonen hun liefde in praktische zaken in plaats van in diepgaande gesprekken. Probeer dat te accepteren. Jouw ouders zijn zo, voor de goede gesprekken moet je ergens anders zijn.
Heel veel succes, ook met het financiële verhaal. En probeer ook stil te staan bij deze hele bijzondere zwangerschap. Het is jullie gegund!
Wat vervelend dat jullie in zulk zwaar weer zitten, juist in een tijd die zo mooi zou moeten zijn!
Wat betreft je ouders:
Zoals anderen al zeggen, je kunt iemand anders niet veranderen. Hoe graag je ook zou willen, ze zijn zoals ze zijn. En hoe ouder ze worden, hoe kleiner de kans wordt dat ze nog veranderen. Bovendien moeten ze dat dan zelf willen, jij kunt dat niet bepalen.
Wat je wel kunt, is je eigen reactie bepalen. Natuurlijk, het is makkelijker gezegd dan gedaan om je ouders te accepteren zoals ze zijn, maar het zal jou wel rust geven. Komt het nu extra naar boven omdat je bepaalde verwachtingen koestert voor jullie kindje? Heb je bijvoorbeeld een bepaald beeld van 'opa en oma met de kleine'. Ik ben bang dat dat alleen maar leidt tot teleurstellingen.
Geef je grenzen aan: ze hebben hun mening gedeeld over de vakantie, ok, nu is het klaar. Het is jullie leven en jullie keuze. Ik denk ook dat ze wel degelijk bezorgd zijn, maar dat op een andere manier uiten dan je zou willen. En ze tonen hun liefde in praktische zaken in plaats van in diepgaande gesprekken. Probeer dat te accepteren. Jouw ouders zijn zo, voor de goede gesprekken moet je ergens anders zijn.
Heel veel succes, ook met het financiële verhaal. En probeer ook stil te staan bij deze hele bijzondere zwangerschap. Het is jullie gegund!
woensdag 27 juni 2012 om 13:10
Het zullen niet de eerste ouders zijn die compleet veranderen als de baby er is! En hopelijk horen die van jou daarbij. Ik denk dat je wel vanaf het begin je grenzen aan ze moet laten merken, qua opvoeding/omgang met je baby dan, maar hopelijk knuffelen ze je baby plat!
En tja, neem ze zoals ze zijn...of neem de eerste stap en knuffel je moeder eens.Kijken hoe ze dan reageert. Misschien moet ze daar aan wennen, maar misschien weet zij ook niet hoe of wat. Heeft ze dat ook niet van huis uit meegekregen.
En tja, neem ze zoals ze zijn...of neem de eerste stap en knuffel je moeder eens.Kijken hoe ze dan reageert. Misschien moet ze daar aan wennen, maar misschien weet zij ook niet hoe of wat. Heeft ze dat ook niet van huis uit meegekregen.
woensdag 27 juni 2012 om 13:21
Fijn dat jullie zo snel reageren. In grote lijnen zijn jullie het eens met mijn man. Geen verwachtingen hebben die er niet zijn en niet gaan komen. Me gaan richten op de leuke dingen zoal de baby die op komst is. Genieten van elkaar en het mooie nieuwe huis dat we hebben.
Ik denk dat de verwachtingen rondom mijn ouders er nu extra zijn zoals Frutje het omschrijft. Het opa en oma beeld voor de kleine. Het gevoel dat ik zelf heb bij het naderende moederschap. Het onbegrip van mij hoe je zo met je dochter kunt NIET communiceren.
Graag wil ik nog wel even toelichten dat wij een behoorlijk spaarcentje achter de rug hebben en beide mensen zijn die allergisch zijn voor rood staan. Onze financiele situatie is dus niet dramatisch maar voor onze doen wel pittig. Als ik had geweten dat het bedrijf waar ik werk failliet zou gaan, wat echt tot op het laatste moment geheim is gehouden, had ik niet op vakantie gegaan. We spreken echter wel over een voor ons klein bedrag voor deze vakantie. Dit is dus ook duidelijk niet het probleem bij mijn ouders. Ik heb ook duidelijk gevraagd wat er aan de hand was en het ging hen puur om het zwanger zijn en op vakantie gaan en de gevaren daarvan. Je kunt dit inderdaad bezorgdheid noemen maar als je daadwerkelijk zo bezorgd bent dan maak je je dochter niet zo overstuur door zo te reageren vind ik. Verwijten maken, insinuaties doen.
Het nogmaals bespreken durf ik niet gezien de ervaringen van vroeger. Denk dat het dan helemaal klapt. Wat inhoudt dat het contact misschien wel wordt verbroken. Ik ben zelf vroeger bij mijn Opa en Oma weggehouden door familie ruzie en wil mijn kindje de ruimte geven om zelf een mening te vormen over Opa en Oma.
Ik ben zelf inderdaad heel erg attent. Dat mag je niet automatisch terug verwachten maar dat doe ik stiekem denk ik toch wel en daarom doet het pijn.
Ik denk dat de verwachtingen rondom mijn ouders er nu extra zijn zoals Frutje het omschrijft. Het opa en oma beeld voor de kleine. Het gevoel dat ik zelf heb bij het naderende moederschap. Het onbegrip van mij hoe je zo met je dochter kunt NIET communiceren.
Graag wil ik nog wel even toelichten dat wij een behoorlijk spaarcentje achter de rug hebben en beide mensen zijn die allergisch zijn voor rood staan. Onze financiele situatie is dus niet dramatisch maar voor onze doen wel pittig. Als ik had geweten dat het bedrijf waar ik werk failliet zou gaan, wat echt tot op het laatste moment geheim is gehouden, had ik niet op vakantie gegaan. We spreken echter wel over een voor ons klein bedrag voor deze vakantie. Dit is dus ook duidelijk niet het probleem bij mijn ouders. Ik heb ook duidelijk gevraagd wat er aan de hand was en het ging hen puur om het zwanger zijn en op vakantie gaan en de gevaren daarvan. Je kunt dit inderdaad bezorgdheid noemen maar als je daadwerkelijk zo bezorgd bent dan maak je je dochter niet zo overstuur door zo te reageren vind ik. Verwijten maken, insinuaties doen.
Het nogmaals bespreken durf ik niet gezien de ervaringen van vroeger. Denk dat het dan helemaal klapt. Wat inhoudt dat het contact misschien wel wordt verbroken. Ik ben zelf vroeger bij mijn Opa en Oma weggehouden door familie ruzie en wil mijn kindje de ruimte geven om zelf een mening te vormen over Opa en Oma.
Ik ben zelf inderdaad heel erg attent. Dat mag je niet automatisch terug verwachten maar dat doe ik stiekem denk ik toch wel en daarom doet het pijn.
woensdag 27 juni 2012 om 13:25
Je lijkt me zelf ruim volwassen dus wellicht is het tijd om los te komen van je ouders. Ik vind je er wel erg mee bezig.
Ondertussen weet je, neem ik aan, hoe je ouders zijn en wat je realistisch gezien van ze kan verwachten. Dat je het liever anders zou zien is duidelijk maar je kan er nou eenmaal niets aan veranderen. Ze worden helaas niet ineens warm en lieflijk omdat je zwanger bent, wat je stiekem misschien verwacht had.
Die steun moet je gewoon bij anderen zoeken, schoonouders, leuke tante, goede vriendinnen. Accepteren, loslaten en zelf ook volwassen worden daarin.
Ondertussen weet je, neem ik aan, hoe je ouders zijn en wat je realistisch gezien van ze kan verwachten. Dat je het liever anders zou zien is duidelijk maar je kan er nou eenmaal niets aan veranderen. Ze worden helaas niet ineens warm en lieflijk omdat je zwanger bent, wat je stiekem misschien verwacht had.
Die steun moet je gewoon bij anderen zoeken, schoonouders, leuke tante, goede vriendinnen. Accepteren, loslaten en zelf ook volwassen worden daarin.
woensdag 27 juni 2012 om 13:28
Madame micmac. Het is niet hun eerste kleinkind. Mijn broer heeft ook al kinderen. Ook daar is geen warmte voor. Nooit knuffels etc.
Wij, mijn broer en ik, hebben ook niet geleerd om te knuffelen en weten ons ook heel moeilijk een houding te geven als iemand dat wel bij je doet. Moet zeggen dat mijn broer het top doet met zijn kinderen. Ik hoop dat ik dat ook zo kan gaan doen.
Wij, mijn broer en ik, hebben ook niet geleerd om te knuffelen en weten ons ook heel moeilijk een houding te geven als iemand dat wel bij je doet. Moet zeggen dat mijn broer het top doet met zijn kinderen. Ik hoop dat ik dat ook zo kan gaan doen.
