Zwanger
alle pijlers
Te snel zwanger, partner wil nu nog geen kindje
donderdag 29 september 2011 om 13:25
Hoi forumlezers,
Ik zie veel berichten over zwanger zijn maar niet met dit onderwerp dus ik start er zelf eentje. Ik ben nu zo'n 8 weken zwanger en ben er zelf ergblij mee (eerste kindje en ik had zelf al een kinderwens). Maar met de vader heb ik nu net 3 maanden een relatie. We waren superblij met elkaar, echt een goede klik etc en zagen de toekomst ook al helemaal zitten. Ook kinderen samen (ook al heeft hij al 2 uit vorige relatie, die ik ook al heb leren kennen en dat gaat best goed). Nu ik zo snel zwanger ben geworden, wat we allebei niet hadden verwacht!, is hij enorm geschrokken en ziet alleen maar wat fout kan gaan en beren op de weg. Hij is afstandelijker geworden, doet negatief (terwijl ik hem juist als een enorme positiveling heb leren kennen) en vindt het voor ons te vroeg voor een kind. Omdat we nog geen stabiele basis hebben (we wonen ook nog niet samen). Maar ja, het kindje is er! En ik wil het niet weg laten halen. Nu dus van een enorme roze wolk van verliefdheid ineens naar kilte, afstand, en een groot gat tussen ons. Ik vind het heel erg moeilijk om hier mee om te gaan. Ik voel me in de steek gelaten (hij heeft vantevoren gezegd dat hij kindjes met mij fantastisch zou vinden!) en nu is hij ineens helemaal omgedraaid. Ik ben ook boos want dan hadden we het veilig moeten doen, als hij het nu echt niet wil. Wie heeft ervaring in deze situatie? want stress is nu extra slecht voor me maar weet niet altijd goed wat ik moet doen, thanks!!
Ik zie veel berichten over zwanger zijn maar niet met dit onderwerp dus ik start er zelf eentje. Ik ben nu zo'n 8 weken zwanger en ben er zelf ergblij mee (eerste kindje en ik had zelf al een kinderwens). Maar met de vader heb ik nu net 3 maanden een relatie. We waren superblij met elkaar, echt een goede klik etc en zagen de toekomst ook al helemaal zitten. Ook kinderen samen (ook al heeft hij al 2 uit vorige relatie, die ik ook al heb leren kennen en dat gaat best goed). Nu ik zo snel zwanger ben geworden, wat we allebei niet hadden verwacht!, is hij enorm geschrokken en ziet alleen maar wat fout kan gaan en beren op de weg. Hij is afstandelijker geworden, doet negatief (terwijl ik hem juist als een enorme positiveling heb leren kennen) en vindt het voor ons te vroeg voor een kind. Omdat we nog geen stabiele basis hebben (we wonen ook nog niet samen). Maar ja, het kindje is er! En ik wil het niet weg laten halen. Nu dus van een enorme roze wolk van verliefdheid ineens naar kilte, afstand, en een groot gat tussen ons. Ik vind het heel erg moeilijk om hier mee om te gaan. Ik voel me in de steek gelaten (hij heeft vantevoren gezegd dat hij kindjes met mij fantastisch zou vinden!) en nu is hij ineens helemaal omgedraaid. Ik ben ook boos want dan hadden we het veilig moeten doen, als hij het nu echt niet wil. Wie heeft ervaring in deze situatie? want stress is nu extra slecht voor me maar weet niet altijd goed wat ik moet doen, thanks!!
donderdag 29 september 2011 om 20:11
Ik wil ook geen kind zonder stabiele relatie FV. Omdat ik mijn zwaktes ken en denk dat ik mét partner veel leuker zal zijn voor een kind. Mocht dat onverhoopt dan toch mislopen dan zal ik het vast wel alleen redden maar nu ik nog de keuze heb kies ik toch voor het samen doen. En dat betekent dus nu nog even niet, hoewel vriend er laatst wel over begon. Dus wie weet
donderdag 29 september 2011 om 20:11
quote:saeva schreef op 29 september 2011 @ 20:06:
[...]
Heb je er vrede mee? hmmm, goeie vraag
ik geloof het wel, ik heb meer moeite met het feit dat mijn leven niet zo is als dat ik op 18jarige leeftijd voor ogen had en dat is op meer vlakken dan alleen die kinderen .
[...]
Heb je er vrede mee? hmmm, goeie vraag
ik geloof het wel, ik heb meer moeite met het feit dat mijn leven niet zo is als dat ik op 18jarige leeftijd voor ogen had en dat is op meer vlakken dan alleen die kinderen .
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
donderdag 29 september 2011 om 20:12
donderdag 29 september 2011 om 20:13
donderdag 29 september 2011 om 20:15
Ik zou het zo zeggen; mijn kind hoeft niks zelf te betalen ( als hij/zij ouder is) en daar wil ik dan zekerheid over hebben. Dat ik bijvoorbeeld met zekerheid ook iedere maand veel geld kan achterhouden voor dat kind als hij/zij achttien is. Geld voor een rijbewijs en voor een studie.
Ik heb een paar vriendinnen die dat allemaal zelf moeten betalen en op hun achttiende al schulden hebben door studiekosten. Dat is echt klote want dat kan oplopen tot de ¤30.000 als je bijvoorbeeld de studie niet haalt. Ik heb het geluk dat mijn ouders alles voor mij betalen en dat wil ik ook voor mijn kinderen.
Zwangerschap en studie is toch ook niet te combineren. Een meisje die ik ken is negentien en per ongeluk zwanger geraakt (terwijl ze de pil wel slikte) en die stopt nu ook even met haar opleiding.
Ik heb een paar vriendinnen die dat allemaal zelf moeten betalen en op hun achttiende al schulden hebben door studiekosten. Dat is echt klote want dat kan oplopen tot de ¤30.000 als je bijvoorbeeld de studie niet haalt. Ik heb het geluk dat mijn ouders alles voor mij betalen en dat wil ik ook voor mijn kinderen.
Zwangerschap en studie is toch ook niet te combineren. Een meisje die ik ken is negentien en per ongeluk zwanger geraakt (terwijl ze de pil wel slikte) en die stopt nu ook even met haar opleiding.
donderdag 29 september 2011 om 20:16
quote:saeva schreef op 29 september 2011 @ 20:10:
[...]
Toen puntje bij paaltje kwam zag je het niet zitten... Dan was je er toch zelf bij!
Als je een sterke kinderwens hebt, en daar praten we hier over, dan had je niet gewacht tot je 35e.
Tja, op mijn 31e ernstig auto-ongeluk gehad waar ik wel even zoet mee ben geweest...het leven is echt niet maakbaar hoor.
En nee, je hebt niet alles in de hand, maar je kan je leven (zeker in dat opzicht) wel een klein beetje een bepaalde kant op sturen.
Niet altijd dus. Soms is dat echt afhankelijk van externe factoren en dan heb ik het niet eens over de juiste man tegenkomen...
[...]
Toen puntje bij paaltje kwam zag je het niet zitten... Dan was je er toch zelf bij!
Als je een sterke kinderwens hebt, en daar praten we hier over, dan had je niet gewacht tot je 35e.
Tja, op mijn 31e ernstig auto-ongeluk gehad waar ik wel even zoet mee ben geweest...het leven is echt niet maakbaar hoor.
En nee, je hebt niet alles in de hand, maar je kan je leven (zeker in dat opzicht) wel een klein beetje een bepaalde kant op sturen.
Niet altijd dus. Soms is dat echt afhankelijk van externe factoren en dan heb ik het niet eens over de juiste man tegenkomen...
donderdag 29 september 2011 om 20:21
quote:ikbenlief schreef op 29 september 2011 @ 20:10:
[...]
Je had kinderen van mijn leeftijd kunnen hebben als je heel vroeg was begonnen. Ook gezellig toch. klopt, maar toen was ik er echt nog niet mee bezig, wist zelfs niet of ik wel kinderen wilde
[...]
Je had kinderen van mijn leeftijd kunnen hebben als je heel vroeg was begonnen. Ook gezellig toch. klopt, maar toen was ik er echt nog niet mee bezig, wist zelfs niet of ik wel kinderen wilde
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
donderdag 29 september 2011 om 20:23
quote:Tomatensoep schreef op 29 september 2011 @ 20:11:
Ik wil ook geen kind zonder stabiele relatie FV. Omdat ik mijn zwaktes ken en denk dat ik mét partner veel leuker zal zijn voor een kind. Mocht dat onverhoopt dan toch mislopen dan zal ik het vast wel alleen redden maar nu ik nog de keuze heb kies ik toch voor het samen doen. En dat betekent dus nu nog even niet, hoewel vriend er laatst wel over begon. Dus wie weet
Daar is ook niks mis mee, heel veel mensen willen dat. Zelf ben ik van mening dat je heel veel vaders kunt missen als kiespijn omdat ze toch niet zo gek veel toevoegen, maar dat is ietwat cynisch wellicht. Maar dat is wel wat ik denk als ik bijvoorbeeld zo'n topic als "papa kan zich niet aan de regels houden" oid lees. Zo'n man is in dat soort gezinnen niet meer dan een wandelende portemonnee en bij de godsgratie af en toe eens oppas, en dan denk ik: dat kan je als alleenstaande moeder dan eigenlijk toch veel prettiger regelen.
Maar goed, ik heb nu zelf een relatie en mijn huidige vriend is wél een man die echt iets toevoegt in mijn leven en ook in dat van mijn kind. Aan hem heeft mijn zoon veel meer dan hij ooit aan zijn biologische vader gehad zou hebben, simpelweg omdat mijn vriend een veel rijker en gelaagder mens is die als persoon veel meer te bieden heeft dan mijn ex. Stiekem denk ik weleens: zo zouden veel meer vrouwen het moeten doen, eerst een kind krijgen in je eentje, en er dan later een geschikte vader bij zoeken, hahaha.
Zonder dollen: ik vind echt dat in ieder geval de eerste jaren van een kind in je eentje veel praktischer en makkelijker zijn dan met zijn tweeën.
Maar ik snap heel goed dat mensen dat liever niet willen hoor.
Ik wil ook geen kind zonder stabiele relatie FV. Omdat ik mijn zwaktes ken en denk dat ik mét partner veel leuker zal zijn voor een kind. Mocht dat onverhoopt dan toch mislopen dan zal ik het vast wel alleen redden maar nu ik nog de keuze heb kies ik toch voor het samen doen. En dat betekent dus nu nog even niet, hoewel vriend er laatst wel over begon. Dus wie weet
Daar is ook niks mis mee, heel veel mensen willen dat. Zelf ben ik van mening dat je heel veel vaders kunt missen als kiespijn omdat ze toch niet zo gek veel toevoegen, maar dat is ietwat cynisch wellicht. Maar dat is wel wat ik denk als ik bijvoorbeeld zo'n topic als "papa kan zich niet aan de regels houden" oid lees. Zo'n man is in dat soort gezinnen niet meer dan een wandelende portemonnee en bij de godsgratie af en toe eens oppas, en dan denk ik: dat kan je als alleenstaande moeder dan eigenlijk toch veel prettiger regelen.
Maar goed, ik heb nu zelf een relatie en mijn huidige vriend is wél een man die echt iets toevoegt in mijn leven en ook in dat van mijn kind. Aan hem heeft mijn zoon veel meer dan hij ooit aan zijn biologische vader gehad zou hebben, simpelweg omdat mijn vriend een veel rijker en gelaagder mens is die als persoon veel meer te bieden heeft dan mijn ex. Stiekem denk ik weleens: zo zouden veel meer vrouwen het moeten doen, eerst een kind krijgen in je eentje, en er dan later een geschikte vader bij zoeken, hahaha.
Zonder dollen: ik vind echt dat in ieder geval de eerste jaren van een kind in je eentje veel praktischer en makkelijker zijn dan met zijn tweeën.
Maar ik snap heel goed dat mensen dat liever niet willen hoor.
Am Yisrael Chai!
donderdag 29 september 2011 om 20:28
donderdag 29 september 2011 om 20:29
quote:ikbenlief schreef op 29 september 2011 @ 20:15:
Ik zou het zo zeggen; mijn kind hoeft niks zelf te betalen ( als hij/zij ouder is) en daar wil ik dan zekerheid over hebben. Dat ik bijvoorbeeld met zekerheid ook iedere maand veel geld kan achterhouden voor dat kind als hij/zij achttien is. Geld voor een rijbewijs en voor een studie.
Ik heb een paar vriendinnen die dat allemaal zelf moeten betalen en op hun achttiende al schulden hebben door studiekosten. Dat is echt klote want dat kan oplopen tot de ¤30.000 als je bijvoorbeeld de studie niet haalt. Ik heb het geluk dat mijn ouders alles voor mij betalen en dat wil ik ook voor mijn kinderen.
Zwangerschap en studie is toch ook niet te combineren. Een meisje die ik ken is negentien en per ongeluk zwanger geraakt (terwijl ze de pil wel slikte) en die stopt nu ook even met haar opleiding.
Al had ik al het geld van de wereld, dan zou ik uit opvoedkundig oogpunt niet "alles" voor mijn kind willen betalen.
Zwangerschap / kleine kinderen en studie zijn prima te combineren, hele volksstammen studeren terwijl ze niet alleen kinderen, maar ook banen hebben.
Ik zou het zo zeggen; mijn kind hoeft niks zelf te betalen ( als hij/zij ouder is) en daar wil ik dan zekerheid over hebben. Dat ik bijvoorbeeld met zekerheid ook iedere maand veel geld kan achterhouden voor dat kind als hij/zij achttien is. Geld voor een rijbewijs en voor een studie.
Ik heb een paar vriendinnen die dat allemaal zelf moeten betalen en op hun achttiende al schulden hebben door studiekosten. Dat is echt klote want dat kan oplopen tot de ¤30.000 als je bijvoorbeeld de studie niet haalt. Ik heb het geluk dat mijn ouders alles voor mij betalen en dat wil ik ook voor mijn kinderen.
Zwangerschap en studie is toch ook niet te combineren. Een meisje die ik ken is negentien en per ongeluk zwanger geraakt (terwijl ze de pil wel slikte) en die stopt nu ook even met haar opleiding.
Al had ik al het geld van de wereld, dan zou ik uit opvoedkundig oogpunt niet "alles" voor mijn kind willen betalen.
Zwangerschap / kleine kinderen en studie zijn prima te combineren, hele volksstammen studeren terwijl ze niet alleen kinderen, maar ook banen hebben.
Am Yisrael Chai!
donderdag 29 september 2011 om 20:32
donderdag 29 september 2011 om 20:35
quote:fashionvictim schreef op 29 september 2011 @ 20:29:
[...]
Al had ik al het geld van de wereld, dan zou ik uit opvoedkundig oogpunt niet "alles" voor mijn kind willen betalen.
Zwangerschap / kleine kinderen en studie zijn prima te combineren, hele volksstammen studeren terwijl ze niet alleen kinderen, maar ook banen hebben.Dat zeg je nu, ja. Je weet niet hoe je denkt/reageert als je ook daadwerkelijk in die situatie zit.
[...]
Al had ik al het geld van de wereld, dan zou ik uit opvoedkundig oogpunt niet "alles" voor mijn kind willen betalen.
Zwangerschap / kleine kinderen en studie zijn prima te combineren, hele volksstammen studeren terwijl ze niet alleen kinderen, maar ook banen hebben.Dat zeg je nu, ja. Je weet niet hoe je denkt/reageert als je ook daadwerkelijk in die situatie zit.
donderdag 29 september 2011 om 20:37
quote:ikbenlief schreef op 29 september 2011 @ 20:28:
Fashionvictim, omdat jij een slechte ervaring hebt gehad met een man die er niet voor jou en je kind was, betekent dat nog niet dat het per definitie goed is om alleen een kind op te voeden in zijn/haar eerste levensjaren. Dat vind ik dan weer een beetje apart bedacht.
Ik wou voor ik de vader van mijn kind had leren kennen altijd al BAM worden, dus die mening heb ik niet door die ervaring gevormd. Hij is wel bevestigd door mijn ervaring als alleenstaand moeder. Ik ken uiteraard behoorlijk wat vrouwen die samen met mij zwanger waren en wel relaties hadden, en mijn leven was in vergelijking met dat van hen in de eerste jaren veeeeeeeeeeel stress-vrijer en rustiger.
Biologisch gezien ben je als vrouw zeker in het eerste jaar echt helemaal ingesteld op je jong verzorgen en in leven houden. Je hormonen, je lijf, je geest, alles is afgesteld op de behoeften van je baby en eigenlijk kan je daar niet zo gek veel bij hebben. En als je alleen bent, dan hóef je er ook niks bij te hebben.
De meeste vrouwen die het moederschap in het eerste jaar vinden tegenvallen die vinden dat omdat ze eigenlijk veel te veel ballen in de lucht moeten houden. Ze moeten een leuke partner zijn, een goede werknemer zijn, sociaal leven op peil houden, en dat allemaal terwijl alles in hun lijf schreeuwt om die baby. Veel mannen hebben daar ook nog eens weinig begrip voor, en beginnen na een maand of wat alweer te trekken dat zij er ook nog zijn, dat vrouwlief vroeger veel spannender was, dat ze seksueel niet aan hun trekken komen, dat ze "alleen nog maar moeder" is, etcetera.
Als alleenstaande moeder heb je al dat soort stress niet. Je kunt je leven helemaal inrichten naar de behoeften van je baby en die van jezelf.
Fashionvictim, omdat jij een slechte ervaring hebt gehad met een man die er niet voor jou en je kind was, betekent dat nog niet dat het per definitie goed is om alleen een kind op te voeden in zijn/haar eerste levensjaren. Dat vind ik dan weer een beetje apart bedacht.
Ik wou voor ik de vader van mijn kind had leren kennen altijd al BAM worden, dus die mening heb ik niet door die ervaring gevormd. Hij is wel bevestigd door mijn ervaring als alleenstaand moeder. Ik ken uiteraard behoorlijk wat vrouwen die samen met mij zwanger waren en wel relaties hadden, en mijn leven was in vergelijking met dat van hen in de eerste jaren veeeeeeeeeeel stress-vrijer en rustiger.
Biologisch gezien ben je als vrouw zeker in het eerste jaar echt helemaal ingesteld op je jong verzorgen en in leven houden. Je hormonen, je lijf, je geest, alles is afgesteld op de behoeften van je baby en eigenlijk kan je daar niet zo gek veel bij hebben. En als je alleen bent, dan hóef je er ook niks bij te hebben.
De meeste vrouwen die het moederschap in het eerste jaar vinden tegenvallen die vinden dat omdat ze eigenlijk veel te veel ballen in de lucht moeten houden. Ze moeten een leuke partner zijn, een goede werknemer zijn, sociaal leven op peil houden, en dat allemaal terwijl alles in hun lijf schreeuwt om die baby. Veel mannen hebben daar ook nog eens weinig begrip voor, en beginnen na een maand of wat alweer te trekken dat zij er ook nog zijn, dat vrouwlief vroeger veel spannender was, dat ze seksueel niet aan hun trekken komen, dat ze "alleen nog maar moeder" is, etcetera.
Als alleenstaande moeder heb je al dat soort stress niet. Je kunt je leven helemaal inrichten naar de behoeften van je baby en die van jezelf.
Am Yisrael Chai!
donderdag 29 september 2011 om 20:42
Ik kan ook met geld omgaan hoor terwijl mijn ouders altijd alles voor mij betalen. Al koop ik soms wel kleding voor mezelf (maar als het te duur wordt neem ik mijn moeder of vader mee).
Ik werk wel in een kledingwinkel omdat dat moest van mijn ouders want mijn moeder vond dat ik alles als veel te vanzelfsprekend ben gaan zien. Dat was ook wel zo als ik het zo terug bekijk want alles ging gemakkelijk. Maar ik kan dus wel met geld omgaan, dat ligt ook maar net aan de persoon denk ik.
Ik denk dat ik mijn kinderen toch wel dingen zelf laat betalen later ja. Anders gaan ze het allemaal als vanzelfsprekend zien, zoals ik deed. Daar hebben jullie een punt.
Ik werk wel in een kledingwinkel omdat dat moest van mijn ouders want mijn moeder vond dat ik alles als veel te vanzelfsprekend ben gaan zien. Dat was ook wel zo als ik het zo terug bekijk want alles ging gemakkelijk. Maar ik kan dus wel met geld omgaan, dat ligt ook maar net aan de persoon denk ik.
Ik denk dat ik mijn kinderen toch wel dingen zelf laat betalen later ja. Anders gaan ze het allemaal als vanzelfsprekend zien, zoals ik deed. Daar hebben jullie een punt.
donderdag 29 september 2011 om 20:43
quote:valentinamaria schreef op 29 september 2011 @ 20:32:
nou FV, het schijnt wel zo te zijn dat vrouwen graag een kind willen van bepaalde mannen die niet zo geschikt zijn voor het vaderschap.
t schijnt iets genetisch te zijn, simpel gezegd, een lekker ding als verwekker en een stabiele man als opvoeder.Yep, een alpha male als verwekker en een sukkel als opvoeder, daar komt het simpel gezegd op neer. Bij mij klopt dat dus wel aardig, al is mijn vriend zeker geen sukkel. Maar goed, mijn vriend geeft ook eerlijk toe dat hij nú kinderen leuk vindt omdat hij een kant-en-klare heeft gekregen, babies zag hij ook nooit zitten. Ik denk dat als ik kindloos met klapperende eierstokken zou zijn geweest hij gillend weggerend was, terwijl hij nu met een ouder kind helemaal in die rol opgaat.
nou FV, het schijnt wel zo te zijn dat vrouwen graag een kind willen van bepaalde mannen die niet zo geschikt zijn voor het vaderschap.
t schijnt iets genetisch te zijn, simpel gezegd, een lekker ding als verwekker en een stabiele man als opvoeder.Yep, een alpha male als verwekker en een sukkel als opvoeder, daar komt het simpel gezegd op neer. Bij mij klopt dat dus wel aardig, al is mijn vriend zeker geen sukkel. Maar goed, mijn vriend geeft ook eerlijk toe dat hij nú kinderen leuk vindt omdat hij een kant-en-klare heeft gekregen, babies zag hij ook nooit zitten. Ik denk dat als ik kindloos met klapperende eierstokken zou zijn geweest hij gillend weggerend was, terwijl hij nu met een ouder kind helemaal in die rol opgaat.
Am Yisrael Chai!
donderdag 29 september 2011 om 20:48
quote:ikbenlief schreef op 29 september 2011 @ 20:42:
Ik kan ook met geld omgaan hoor terwijl mijn ouders altijd alles voor mij betalen. Al koop ik soms wel kleding voor mezelf (maar als het te duur wordt neem ik mijn moeder of vader mee).
Ik werk wel in een kledingwinkel omdat dat moest van mijn ouders want mijn moeder vond dat ik alles als veel te vanzelfsprekend ben gaan zien. Dat was ook wel zo als ik het zo terug bekijk want alles ging gemakkelijk. Maar ik kan dus wel met geld omgaan, dat ligt ook maar net aan de persoon denk ik.
Ik denk dat ik mijn kinderen toch wel dingen zelf laat betalen later ja. Anders gaan ze het allemaal als vanzelfsprekend zien, zoals ik deed. Daar hebben jullie een punt.
Ow. Mijn. God.
Net ook het hele topic gelezen. Wat een toestand. TO toch nog gefeliciteerd! Ik hoop dat je vriend bij gaat draaien, maar tot nu toe vind ik hem maar een ^&^%%$#.
Verder is alles al gezegd lijkt me. Succes!
Ik kan ook met geld omgaan hoor terwijl mijn ouders altijd alles voor mij betalen. Al koop ik soms wel kleding voor mezelf (maar als het te duur wordt neem ik mijn moeder of vader mee).
Ik werk wel in een kledingwinkel omdat dat moest van mijn ouders want mijn moeder vond dat ik alles als veel te vanzelfsprekend ben gaan zien. Dat was ook wel zo als ik het zo terug bekijk want alles ging gemakkelijk. Maar ik kan dus wel met geld omgaan, dat ligt ook maar net aan de persoon denk ik.
Ik denk dat ik mijn kinderen toch wel dingen zelf laat betalen later ja. Anders gaan ze het allemaal als vanzelfsprekend zien, zoals ik deed. Daar hebben jullie een punt.
Ow. Mijn. God.
Net ook het hele topic gelezen. Wat een toestand. TO toch nog gefeliciteerd! Ik hoop dat je vriend bij gaat draaien, maar tot nu toe vind ik hem maar een ^&^%%$#.
Verder is alles al gezegd lijkt me. Succes!
donderdag 29 september 2011 om 20:50
donderdag 29 september 2011 om 20:50
quote:rosanna08 schreef op 29 september 2011 @ 20:35:
Fash, ik denk dat in jouw geval ook de wetenschap van dat hele "dorp" wat helpt met de opvoeding ook wel geholpen heeft in de beslissing of niet? Ja, en ik denk zelfs dat ik onbewust altijd heb gevonden dat met name babies /peuters echt een vrouwenaangelegenheid zijn. Ik weet niet waardoor ik die mening vroeger gevormd heb, maar ik weet wel dat ik eenmaal in die situatie het heel logisch en natuurlijk vond om in die babytijd alleen maar door vrouwen omringd te zijn (mijn moeder, vriendinnen, tantes, etcetera). Ik denk dat ik zeker de eerste 3 jaar ongeveer vrijwel alleen maar naar vrouwen trok.
Fash, ik denk dat in jouw geval ook de wetenschap van dat hele "dorp" wat helpt met de opvoeding ook wel geholpen heeft in de beslissing of niet? Ja, en ik denk zelfs dat ik onbewust altijd heb gevonden dat met name babies /peuters echt een vrouwenaangelegenheid zijn. Ik weet niet waardoor ik die mening vroeger gevormd heb, maar ik weet wel dat ik eenmaal in die situatie het heel logisch en natuurlijk vond om in die babytijd alleen maar door vrouwen omringd te zijn (mijn moeder, vriendinnen, tantes, etcetera). Ik denk dat ik zeker de eerste 3 jaar ongeveer vrijwel alleen maar naar vrouwen trok.
Am Yisrael Chai!
donderdag 29 september 2011 om 20:51
