Zwanger
alle pijlers
Thuisbevalling vs ziekenhuis vs pijnbestrijding
donderdag 5 juni 2014 om 11:17
Hi allemaal!
Graag jullie advies gevraagd!
Ik ben zwanger en heb altijd automatisch gedacht thuis te bevallen.
Nu zijn er de laatste tijd veel berichten geweest over een eventueel hoger risico bij een thuisbevalling en begin ik toch te twijfelen wat beter is. Helaas vind ik internet weinig duidelijkheid bieden.
Daarnaast heeft m'n vriend een lichte voorkeur voor het ziekenhuis, overigens laat hij de beslissing volledig aan mij over.
Als laatste schuift m'n moeder steeds subtiel artikelen toe over een ruggeprik en andere vormen van pijnbestrijding.
En dan vraag ik me af waarom ik eigenlijk zonodig alles thuis op de 'ouderwetse' manier wil doen.
Kortom, twijfel!!
Wat vinden jullie?
Graag jullie advies gevraagd!
Ik ben zwanger en heb altijd automatisch gedacht thuis te bevallen.
Nu zijn er de laatste tijd veel berichten geweest over een eventueel hoger risico bij een thuisbevalling en begin ik toch te twijfelen wat beter is. Helaas vind ik internet weinig duidelijkheid bieden.
Daarnaast heeft m'n vriend een lichte voorkeur voor het ziekenhuis, overigens laat hij de beslissing volledig aan mij over.
Als laatste schuift m'n moeder steeds subtiel artikelen toe over een ruggeprik en andere vormen van pijnbestrijding.
En dan vraag ik me af waarom ik eigenlijk zonodig alles thuis op de 'ouderwetse' manier wil doen.
Kortom, twijfel!!
Wat vinden jullie?
donderdag 5 juni 2014 om 20:18
quote:miss_zilver schreef op 05 juni 2014 @ 20:06:
Een vriendin van mij die gynaecoloog is zegt altijd dat ze het zo jammer vindt dat mensen die gekozen hebben voor verstorende factoren in hun bevalling (tijdens de ontsluiting naar het ziekenhuis gaan, ruggenprik, in de medische houding gaan liggen, et cetera).Tijdens de ontsluiting naar het ziekenhuis gaan was voor mij anders het duwtje van 6 naar 9,5 cm in 15 minuten. Terwijl ik uren over de eerste cm's had gedaan. Hoeft dus niet negatief te zijn.
Een vriendin van mij die gynaecoloog is zegt altijd dat ze het zo jammer vindt dat mensen die gekozen hebben voor verstorende factoren in hun bevalling (tijdens de ontsluiting naar het ziekenhuis gaan, ruggenprik, in de medische houding gaan liggen, et cetera).Tijdens de ontsluiting naar het ziekenhuis gaan was voor mij anders het duwtje van 6 naar 9,5 cm in 15 minuten. Terwijl ik uren over de eerste cm's had gedaan. Hoeft dus niet negatief te zijn.
donderdag 5 juni 2014 om 20:20
quote:diaa schreef op 05 juni 2014 @ 20:14:
Melissa net als thuisbevallingen zijn ziekenhuisbevallingen niet per definitie zoals jij omschrijft. Er heeft niemand aan me gezeten, het was man, gyn en verpleegkundige aan t bed. Helaas wel liggend maar ik lag aan de weeenpomp, ctg en het kindje had saturatiegeval.op t hoofdje. Dat vond ik (achteraf) een nadeel maar dat kwam door de inleiding.
Gelukkig mogen we in NL kiezen. En ik kies poliklinisch.Klopt, er zijn steeds meer ziekenhuizen die de mogelijkheid bieden om natuurlijker te bevallen. In het ziekenhuis waar ik werk, wordt veel bewegen aanbevolen en is de ctg meestal draadloos en waterbestendig, zodat je gewoon kunt douchen of in bad kunt als je daar behoefte aan hebt!
Melissa net als thuisbevallingen zijn ziekenhuisbevallingen niet per definitie zoals jij omschrijft. Er heeft niemand aan me gezeten, het was man, gyn en verpleegkundige aan t bed. Helaas wel liggend maar ik lag aan de weeenpomp, ctg en het kindje had saturatiegeval.op t hoofdje. Dat vond ik (achteraf) een nadeel maar dat kwam door de inleiding.
Gelukkig mogen we in NL kiezen. En ik kies poliklinisch.Klopt, er zijn steeds meer ziekenhuizen die de mogelijkheid bieden om natuurlijker te bevallen. In het ziekenhuis waar ik werk, wordt veel bewegen aanbevolen en is de ctg meestal draadloos en waterbestendig, zodat je gewoon kunt douchen of in bad kunt als je daar behoefte aan hebt!
donderdag 5 juni 2014 om 20:22
quote:Luxaflex schreef op 05 juni 2014 @ 20:18:
[...]
Tijdens de ontsluiting naar het ziekenhuis gaan was voor mij anders het duwtje van 6 naar 9,5 cm in 15 minuten. Terwijl ik uren over de eerste cm's had gedaan. Hoeft dus niet negatief te zijn.Dat heb ik ook weleens gehoord. Daarvoor geldt natuurlijk ook weer dat het heel persoonlijk is of dat effect heeft en zo ja, welk effect. Bij jou dus positief.
[...]
Tijdens de ontsluiting naar het ziekenhuis gaan was voor mij anders het duwtje van 6 naar 9,5 cm in 15 minuten. Terwijl ik uren over de eerste cm's had gedaan. Hoeft dus niet negatief te zijn.Dat heb ik ook weleens gehoord. Daarvoor geldt natuurlijk ook weer dat het heel persoonlijk is of dat effect heeft en zo ja, welk effect. Bij jou dus positief.
donderdag 5 juni 2014 om 20:29
Marco begeleiding is toch t zelfde? Thuis met je vk of in het ziekenhuis met vk....het zal echt niet ineens anders worden qua begeleding. Kan me voorstellen dat als je wordt overgedragen aan de gyn dat het sneller kunst en knip verlossingen worden. Althans zoiets heb ik vaker gehoord
En bevallen zonder persen. Uuh?!
En bevallen zonder persen. Uuh?!
donderdag 5 juni 2014 om 21:06
quote:miss_zilver schreef op 05 juni 2014 @ 20:06:
Persoonlijk kan ik me weinig voorstellen bij hoe ik die kinderen eruit had moeten krijgen als ik op mijn rug in een ziekenhuis had gelegen met onbekenden om me heen en iemand die me ongevraagd aanraakt. Dat lijkt me echt heel moeilijk. Ik beviel alle keren thuis op een natuurlijke manier en dat is toch totaal anders dan die ziekenhuisbevallingen die je tegenwoordig ziet waarbij 80% in zo'n moeilijke houding moet gaan persen en er in de meeste gevallen sprake is van scheuren of knippen.
Een vriendin van mij die gynaecoloog is zegt altijd dat ze het zo jammer vindt dat mensen die gekozen hebben voor verstorende factoren in hun bevalling (tijdens de ontsluiting naar het ziekenhuis gaan, ruggenprik, in de medische houding gaan liggen, et cetera) achteraf vaak beweren dat het maar goed is dat er is ingegrepen omdat het anders nóóit goed zou zijn gekomen met hun kind. Bij een heel klein deel van de gevallen waarbij ingegrepen is zal dit waar zijn, maar over het algemeen geldt dat het logisch is dat de ene ingreep het gevolg is van een eerdere onnatuurlijke keuze. Dat is het goed recht van ouders om daarvoor te kiezen, maar geen reden om tegenover anderen te claimen dat het op een natuurlijke manier zeker fout zou zijn gegaan. Dat is tenslotte niet bekend omdat in de meeste gevallen niet geprobeerd is te bevallen zonder onnatuurlijke factoren. Zij heeft ook haar proefschrift geschreven over de oorzaken van de overtuiging die onder meer dan 50% (!!) van de ouders leeft dat de gynaecoloog hun eerste kind zou hebben "gered". Interessant onderwerp.Dit vind ik echt fantastisch, ben het hier zo ontzettend mee eens. Wel een erg gevoelig onderwerp trouwens.....
Persoonlijk kan ik me weinig voorstellen bij hoe ik die kinderen eruit had moeten krijgen als ik op mijn rug in een ziekenhuis had gelegen met onbekenden om me heen en iemand die me ongevraagd aanraakt. Dat lijkt me echt heel moeilijk. Ik beviel alle keren thuis op een natuurlijke manier en dat is toch totaal anders dan die ziekenhuisbevallingen die je tegenwoordig ziet waarbij 80% in zo'n moeilijke houding moet gaan persen en er in de meeste gevallen sprake is van scheuren of knippen.
Een vriendin van mij die gynaecoloog is zegt altijd dat ze het zo jammer vindt dat mensen die gekozen hebben voor verstorende factoren in hun bevalling (tijdens de ontsluiting naar het ziekenhuis gaan, ruggenprik, in de medische houding gaan liggen, et cetera) achteraf vaak beweren dat het maar goed is dat er is ingegrepen omdat het anders nóóit goed zou zijn gekomen met hun kind. Bij een heel klein deel van de gevallen waarbij ingegrepen is zal dit waar zijn, maar over het algemeen geldt dat het logisch is dat de ene ingreep het gevolg is van een eerdere onnatuurlijke keuze. Dat is het goed recht van ouders om daarvoor te kiezen, maar geen reden om tegenover anderen te claimen dat het op een natuurlijke manier zeker fout zou zijn gegaan. Dat is tenslotte niet bekend omdat in de meeste gevallen niet geprobeerd is te bevallen zonder onnatuurlijke factoren. Zij heeft ook haar proefschrift geschreven over de oorzaken van de overtuiging die onder meer dan 50% (!!) van de ouders leeft dat de gynaecoloog hun eerste kind zou hebben "gered". Interessant onderwerp.Dit vind ik echt fantastisch, ben het hier zo ontzettend mee eens. Wel een erg gevoelig onderwerp trouwens.....
donderdag 5 juni 2014 om 21:06
quote:diaa schreef op 05 juni 2014 @ 20:29:
Marco begeleiding is toch t zelfde? Thuis met je vk of in het ziekenhuis met vk....het zal echt niet ineens anders worden qua begeleding. Kan me voorstellen dat als je wordt overgedragen aan de gyn dat het sneller kunst en knip verlossingen worden. Althans zoiets heb ik vaker gehoord
En bevallen zonder persen. Uuh?!
Begeleiding is niet helemaal hetzelfde omdat de vk in het ziekenhuis veel meer bevallingen (eventueel tegelijkertijd) doet. Er heerst daardoor wat meer een routine waar je als vrouw in meezogen wordt. Verticale bevallingen worden ook vaak niet aangemoedigd in het ziekenhuis, ik was iig een zeldzaam geval.
Daarnaast zijn medische ingreepjes veel gewoner, je navelstreng wordt sneller afgenaveld. En er werd mij bijvoorbeeld een injectie gegeven om de placenta snel te laten komen, ondanks dat ik amper bloedverlies had. En ik zat niet bij de gyn, maar de verloskundige zei nog expliciet tegen me dat hij niet heeft hoeven knippen: deed hij wel vaak. Mijn verloskundige die me thuis zou begeleiden had in haar hele loopbaan (10 jaar ofzo) maar 1x geknipt.
Marco begeleiding is toch t zelfde? Thuis met je vk of in het ziekenhuis met vk....het zal echt niet ineens anders worden qua begeleding. Kan me voorstellen dat als je wordt overgedragen aan de gyn dat het sneller kunst en knip verlossingen worden. Althans zoiets heb ik vaker gehoord
En bevallen zonder persen. Uuh?!
Begeleiding is niet helemaal hetzelfde omdat de vk in het ziekenhuis veel meer bevallingen (eventueel tegelijkertijd) doet. Er heerst daardoor wat meer een routine waar je als vrouw in meezogen wordt. Verticale bevallingen worden ook vaak niet aangemoedigd in het ziekenhuis, ik was iig een zeldzaam geval.
Daarnaast zijn medische ingreepjes veel gewoner, je navelstreng wordt sneller afgenaveld. En er werd mij bijvoorbeeld een injectie gegeven om de placenta snel te laten komen, ondanks dat ik amper bloedverlies had. En ik zat niet bij de gyn, maar de verloskundige zei nog expliciet tegen me dat hij niet heeft hoeven knippen: deed hij wel vaak. Mijn verloskundige die me thuis zou begeleiden had in haar hele loopbaan (10 jaar ofzo) maar 1x geknipt.
donderdag 5 juni 2014 om 21:07
Ik had besloten sowieso in het ziekenhuis te willen bevallen, vooral vanwege de lange lijst met dingen die 'mis' konden gaan die mij werd voorgeschoteld op een info-avond. Binnen een paar uur had ik thuis 8cm ontsluiting en vroeg mijn VK of ik toch niet liever thuis wilde bevallen. Puffend en al daar nog even over getwijfeld, maar toch naar ziekenhuis gegaan (gelukkig 5 min rijden). Bij aankomst kon ik gelijk liggen en persen. Kwartier later was mijn dochter er! Niet aangesloten op apparaten of pijnstilling oid. Achteraf gezien had het ook prima thuis gekund, maar ik heb het ook in het ziekenhuis als heel prettig ervaren. Denk dat ik het een volgende keer ook weer zo zou doen.
Belangrijkste is om te doen waar jij je het prettigst bij voelt en niet alleen afgaan op wat de rest van de wereld zegt. Geen bevalling is hetzelfde.
Belangrijkste is om te doen waar jij je het prettigst bij voelt en niet alleen afgaan op wat de rest van de wereld zegt. Geen bevalling is hetzelfde.
donderdag 5 juni 2014 om 21:28
Wanneer je de controle wilt houden, is denk ik van belang wie er bij je is.
Je vriend en een verloskundige waar je vertrouwen in hebt.
Een verloskundige die 'de orde handhaaft' en jullie wensen uitvoert (voorzover mogelijk natuurlijk, wanneer er complicaties zijn, zullen de artsen moeten ingrijpen).
Je vriend en een verloskundige waar je vertrouwen in hebt.
Een verloskundige die 'de orde handhaaft' en jullie wensen uitvoert (voorzover mogelijk natuurlijk, wanneer er complicaties zijn, zullen de artsen moeten ingrijpen).
Because when you stop and look around this life is pretty amazing.
donderdag 5 juni 2014 om 21:42
Zou dit dilemma met je VK bespreken. Als met jou alles prima gaat, en je valt niet in een zogenaamde risico groep kun je voor een thuisbevalling gaan. Er zijn zoveel factoren die hier in mee spelen.
Pijnbestrijding zitten ook heel veel nadelen aan. Ik heb het nu niet eens over bijwerkingen ed. Hier is het zo dat als ik in het Ziekenhuis om pijnbestrijding vraag ,de bevalling "medisch" wordt.
Dat houd in dat mijn eigen vk weggaat en ik wordt overgedragen aan de vk van het zkh. Dat is voor mij een reden om daar liever niet voor te kiezen.
Pijnbestrijding zitten ook heel veel nadelen aan. Ik heb het nu niet eens over bijwerkingen ed. Hier is het zo dat als ik in het Ziekenhuis om pijnbestrijding vraag ,de bevalling "medisch" wordt.
Dat houd in dat mijn eigen vk weggaat en ik wordt overgedragen aan de vk van het zkh. Dat is voor mij een reden om daar liever niet voor te kiezen.
donderdag 5 juni 2014 om 21:51
Ik ben morgen 36 weken zwanger en ga dus met medische indicatie poliklinisch bevallen maar wel met verloskundige ipv gyn. Dit is mijn eerste kindje en ik heb altijd gezegd dat ik thuis wou bevallen, totdat ik vanwege een sikkelceldragerschap op controle moest bij de gyn met 27 weken en daar kreeg te horen dat een zkh bevalling nodig was ( iets meer kans op dysmature baby en licht verhoogde kans op trombose been of longembolie). Op het moment dat de gyn dit zei begon ik direct te huilen omdat ik al een heel beeld had bij de bevalling. Nu 9 weken later en heel wat dichter bij de bevalling heb ik er wel vrede mee, dit heeft wel te maken met het feit dat ik met mijn verloskundige ga bevallen. Of het ook echt een thuisbevalling zou zijn geworden zonder ingrijpen van de gyn, geen idee.. Ik weet alleen dat ik het nu allemaal over me heen laat komen omdat ik me toch niet kan voorstellen hoe het gaat zijn en geen vergelijkingsmateriaal heb. Ik heb wel vanaf het begin aangegeven geen pijnstilling te willen tenzij te uitgeput om te persen. Ik heb bij vriend en verloskundige dus ook aangegeven om niet er mee in te gaan als ik om pijnstilling vraag tenzij ik compleet uitgeput ben.
donderdag 5 juni 2014 om 22:01
Ik ben niet zwanger, nog nooit geweest en het zal ook nog wel even duren voor het zover is, maar bij het lezen van dit soort topics vraag me altijd iets af:
Ik denk dat ik vanwege reisafstand in het ziekenhuis zou willen bevallen: want wanneer de nood hoog is, weet ik niet of ik dan wel op tijd in het zkh kan zijn. Maar hoe kun je rustig bevallen (en niet bang zijn) als je in zo'n steriele ziekenhuissfeer komt, er allemaal mensen rond je bed staan en er medische apparatuur wordt aangerukt. Dat lijkt me zo beangstigend! Hoe hebben jullie dat ervaren?
Ik denk dat ik vanwege reisafstand in het ziekenhuis zou willen bevallen: want wanneer de nood hoog is, weet ik niet of ik dan wel op tijd in het zkh kan zijn. Maar hoe kun je rustig bevallen (en niet bang zijn) als je in zo'n steriele ziekenhuissfeer komt, er allemaal mensen rond je bed staan en er medische apparatuur wordt aangerukt. Dat lijkt me zo beangstigend! Hoe hebben jullie dat ervaren?
donderdag 5 juni 2014 om 22:07
quote:sirup schreef op 05 juni 2014 @ 22:01:
Ik ben niet zwanger, nog nooit geweest en het zal ook nog wel even duren voor het zover is, maar bij het lezen van dit soort topics vraag me altijd iets af:
Ik denk dat ik vanwege reisafstand in het ziekenhuis zou willen bevallen: want wanneer de nood hoog is, weet ik niet of ik dan wel op tijd in het zkh kan zijn. Maar hoe kun je rustig bevallen (en niet bang zijn) als je in zo'n steriele ziekenhuissfeer komt, er allemaal mensen rond je bed staan en er medische apparatuur wordt aangerukt. Dat lijkt me zo beangstigend! Hoe hebben jullie dat ervaren?
Ik zag er ook tegenop, maar heb het toch als heel prettig ervaren. De lichten mocht ik bijvoorbeeld wel zachter zetten maar had ik niet eens behoefte aan, ik was gewoon bezig met "de volgende wee". Ik negeerde alle poespas (twee banden om mn buik, ding aan mn vinger). Motto was "wat moet dat moet", dat hielp me om vrede te hebben met een eventuele ingreep. Die is gelukkig niet gekomen, Zorg vooral dat je een duidelijk bevalplan hebt!
Zet daarin dat je niet al te veel mensen erbij wil hebben, bij mij waren er drie. Dat vond ik best te behappen.
De volgende keer wil ik wel thuis trouwens.
Ik ben niet zwanger, nog nooit geweest en het zal ook nog wel even duren voor het zover is, maar bij het lezen van dit soort topics vraag me altijd iets af:
Ik denk dat ik vanwege reisafstand in het ziekenhuis zou willen bevallen: want wanneer de nood hoog is, weet ik niet of ik dan wel op tijd in het zkh kan zijn. Maar hoe kun je rustig bevallen (en niet bang zijn) als je in zo'n steriele ziekenhuissfeer komt, er allemaal mensen rond je bed staan en er medische apparatuur wordt aangerukt. Dat lijkt me zo beangstigend! Hoe hebben jullie dat ervaren?
Ik zag er ook tegenop, maar heb het toch als heel prettig ervaren. De lichten mocht ik bijvoorbeeld wel zachter zetten maar had ik niet eens behoefte aan, ik was gewoon bezig met "de volgende wee". Ik negeerde alle poespas (twee banden om mn buik, ding aan mn vinger). Motto was "wat moet dat moet", dat hielp me om vrede te hebben met een eventuele ingreep. Die is gelukkig niet gekomen, Zorg vooral dat je een duidelijk bevalplan hebt!
Zet daarin dat je niet al te veel mensen erbij wil hebben, bij mij waren er drie. Dat vond ik best te behappen.
De volgende keer wil ik wel thuis trouwens.
donderdag 5 juni 2014 om 22:08
Ik heb dat bij mijn eerste juist andersom ervaren. Ik moest sowieso naar het ziekenhuis ivm langdurig gebroken vliezen. Ik had zulke heftige rug en beenweeen dat ik totaal in paniek was. Zou niet weten hoe ik dat thuis had moeten doen. Ook had ik zoveel vocht in mijn handen en benen dat ik heel slecht zelf (ook niet met hulp) mijn benen omhoog kon houden. Gelukkig hadden ze in het ziekenhuis beugels, en kon ik mijn kracht en concentratie op het persen richten.
donderdag 5 juni 2014 om 22:59
Sirup zo lang het allemaal goed gaat, komen er in het zh geen 10 mensen rond je bed staan.
Zelf een keer in het zh en een keer thuis bevallen. Ik vond beide prima. Beide keren snel en zonder complicaties. Omdat de eerste goed ging durfde ik de tweede keer de thuisbevalling aan. Wat ik een aanrader vind. Maar als je je veiliger voelt in het zh is dat ook prima en kun je in de meeste ziekenhuizen je gang gaan.
Zelf een keer in het zh en een keer thuis bevallen. Ik vond beide prima. Beide keren snel en zonder complicaties. Omdat de eerste goed ging durfde ik de tweede keer de thuisbevalling aan. Wat ik een aanrader vind. Maar als je je veiliger voelt in het zh is dat ook prima en kun je in de meeste ziekenhuizen je gang gaan.
donderdag 5 juni 2014 om 23:51
quote:sirup schreef op 05 juni 2014 @ 22:01:
Ik ben niet zwanger, nog nooit geweest en het zal ook nog wel even duren voor het zover is, maar bij het lezen van dit soort topics vraag me altijd iets af:
Ik denk dat ik vanwege reisafstand in het ziekenhuis zou willen bevallen: want wanneer de nood hoog is, weet ik niet of ik dan wel op tijd in het zkh kan zijn. Maar hoe kun je rustig bevallen (en niet bang zijn) als je in zo'n steriele ziekenhuissfeer komt, er allemaal mensen rond je bed staan en er medische apparatuur wordt aangerukt. Dat lijkt me zo beangstigend! Hoe hebben jullie dat ervaren?
Steriele ziekenhuissfeer kan best meevallen. Er zijn best veel ziekenhuizen die proberen er met kraamsuite-achtige constructies wat meer van te maken. Dan wordt het meer steriele eenvoudige hotelkamersfeer En zolang je bevalling soepel verloopt, staan er zoals Es zegt geen hordes mensen aan je bed en valt het met de apparatuur ook best mee.
Ik ben twee keer thuis bevallen, een keer (met medische indicatie in het ziekenhuis). Thuis was ik meer ontspannen dan in het ziekenhuis, maar beangstigend was het ziekenhuis verder niet.
Tijdens mijn bevalling viel de reden waarom ik naar het ziekenhuis verwezen was, weg. De klinisch verloskundige die het toen overnam van de gynaecoloog hield desondanks wel strak vast aan protocollen: ctg moest, zodat ik vast zat aan het bed en zelfs niet gewoon even naar de wc kon, nadat de vliezen gebroken waren, moest er perse een pinnetje in het hoofd van mijn kind gedraaid worden voor een inwendig ctg. Prima natuurlijk als daar een reden voor was, maar die was er op dat moment niet meer. Bij een poliklinische bevalling met je eigen verloskundige heb je met zulke dingen in principe niet te maken.
Groot voordeel van het ziekenhuis: ik beviel in een hittegolf en er was airco
Ik ben niet zwanger, nog nooit geweest en het zal ook nog wel even duren voor het zover is, maar bij het lezen van dit soort topics vraag me altijd iets af:
Ik denk dat ik vanwege reisafstand in het ziekenhuis zou willen bevallen: want wanneer de nood hoog is, weet ik niet of ik dan wel op tijd in het zkh kan zijn. Maar hoe kun je rustig bevallen (en niet bang zijn) als je in zo'n steriele ziekenhuissfeer komt, er allemaal mensen rond je bed staan en er medische apparatuur wordt aangerukt. Dat lijkt me zo beangstigend! Hoe hebben jullie dat ervaren?
Steriele ziekenhuissfeer kan best meevallen. Er zijn best veel ziekenhuizen die proberen er met kraamsuite-achtige constructies wat meer van te maken. Dan wordt het meer steriele eenvoudige hotelkamersfeer En zolang je bevalling soepel verloopt, staan er zoals Es zegt geen hordes mensen aan je bed en valt het met de apparatuur ook best mee.
Ik ben twee keer thuis bevallen, een keer (met medische indicatie in het ziekenhuis). Thuis was ik meer ontspannen dan in het ziekenhuis, maar beangstigend was het ziekenhuis verder niet.
Tijdens mijn bevalling viel de reden waarom ik naar het ziekenhuis verwezen was, weg. De klinisch verloskundige die het toen overnam van de gynaecoloog hield desondanks wel strak vast aan protocollen: ctg moest, zodat ik vast zat aan het bed en zelfs niet gewoon even naar de wc kon, nadat de vliezen gebroken waren, moest er perse een pinnetje in het hoofd van mijn kind gedraaid worden voor een inwendig ctg. Prima natuurlijk als daar een reden voor was, maar die was er op dat moment niet meer. Bij een poliklinische bevalling met je eigen verloskundige heb je met zulke dingen in principe niet te maken.
Groot voordeel van het ziekenhuis: ik beviel in een hittegolf en er was airco
vrijdag 6 juni 2014 om 00:07
Zoals boven al een paar keer werd benoemd: een ziekenhuisbevalling hoeft echt niet op je rug in TL licht te zijn. Ik ben afgelopen januari ingeleid bevallen in het ziekenhuis, en ik heb uren onder de douche gezeten (deels weeën opvangen, deels genieten van veel betere douche dan thuis ), rond gelopen tot ik geen zin meer had en heb met ruggenprik tot het allerlaatst in hurkhouding met gedimd licht geperst. We waren -tot het laatst- gezellig met z'n tweeënhalfjes, tenzij iemand eens in het uur kwam vragen hoe het ging. En dat was dus een medische ziekenhuisbevalling, in de kraamsuite (wat eerst het plan was, want geen zooi thuis en geen risico) was er niemand behalve mijn eigen vk geweest.
Wat wel een nadeel is, is dat je niet alleen aan het bevallen bent. Als het met iemand anders minder goed gaat,kan het zijn dat je moet wachten. Zeker tijdens de persfase is dat wel vervelend.
Schrijf in ieder geval een geboorteplan. Ik had al mijn wensen (weinig mensen, weinig lilcht, verticaal bevallen, bewegingsvrijheid, totale controle bij mij) opgeschreven, en er is heel goed naar geluisterd. (hier is een topic over..ben even de naam kwijt)
Wat wel een nadeel is, is dat je niet alleen aan het bevallen bent. Als het met iemand anders minder goed gaat,kan het zijn dat je moet wachten. Zeker tijdens de persfase is dat wel vervelend.
Schrijf in ieder geval een geboorteplan. Ik had al mijn wensen (weinig mensen, weinig lilcht, verticaal bevallen, bewegingsvrijheid, totale controle bij mij) opgeschreven, en er is heel goed naar geluisterd. (hier is een topic over..ben even de naam kwijt)
vrijdag 6 juni 2014 om 08:04
quote:diaa schreef op 05 juni 2014 @ 20:29:
Marco begeleiding is toch t zelfde? Thuis met je vk of in het ziekenhuis met vk....het zal echt niet ineens anders worden qua begeleding. Kan me voorstellen dat als je wordt overgedragen aan de gyn dat het sneller kunst en knip verlossingen worden. Althans zoiets heb ik vaker gehoord
En bevallen zonder persen. Uuh?!
Als een bevalling echt natuurlijk is, ziet het er vaak totaal anders uit dan een vrouw die uit alle macht op haar rug ligt te persen. Maar ik weet niet welke factoren daarbij vooral een rol spelen. Mijn vriendin heeft in ieder geval niet geperst. Ze kreeg geen instructies van de vk, ademde op gevoel en zo zakte de baby steeds lager. Uiteindelijk glibberde het kind er zo uit en heb ik haar opgevangen. De twee latere kinderen ook ongeveer zo, maar wel in iets andere houdingen (maar nog steeds niet in de medische houding).
Voordelen aan een natuurlijke houding kunnen zijn dat je de druk mooi verdeelt (hoofdje drukt rondom op de rand van de vagina, niet op de achterkant zoals wanneer een vrouw ligt), er is minder druk op de endeldarm en dus geen of bijna geen persdrang (bij mijn vriendin tenminste) en de zwaartekracht helpt mee. Mijn vriendin heeft alle drie de keren niet geperst en is niet uitgescheurd. Maar ik ben geen arts, en dit is alle theorie die ik erover weet en begrijp.
Marco begeleiding is toch t zelfde? Thuis met je vk of in het ziekenhuis met vk....het zal echt niet ineens anders worden qua begeleding. Kan me voorstellen dat als je wordt overgedragen aan de gyn dat het sneller kunst en knip verlossingen worden. Althans zoiets heb ik vaker gehoord
En bevallen zonder persen. Uuh?!
Als een bevalling echt natuurlijk is, ziet het er vaak totaal anders uit dan een vrouw die uit alle macht op haar rug ligt te persen. Maar ik weet niet welke factoren daarbij vooral een rol spelen. Mijn vriendin heeft in ieder geval niet geperst. Ze kreeg geen instructies van de vk, ademde op gevoel en zo zakte de baby steeds lager. Uiteindelijk glibberde het kind er zo uit en heb ik haar opgevangen. De twee latere kinderen ook ongeveer zo, maar wel in iets andere houdingen (maar nog steeds niet in de medische houding).
Voordelen aan een natuurlijke houding kunnen zijn dat je de druk mooi verdeelt (hoofdje drukt rondom op de rand van de vagina, niet op de achterkant zoals wanneer een vrouw ligt), er is minder druk op de endeldarm en dus geen of bijna geen persdrang (bij mijn vriendin tenminste) en de zwaartekracht helpt mee. Mijn vriendin heeft alle drie de keren niet geperst en is niet uitgescheurd. Maar ik ben geen arts, en dit is alle theorie die ik erover weet en begrijp.
vrijdag 6 juni 2014 om 08:32
quote:marco321 schreef op 05 juni 2014 @ 20:17:
Dat is inderdaad een interessant perspectief, Miss_zilver. Goed dat een gynaecoloog zoiets onderzocht heeft en benoemt.
Mijn vriendin en ik hebben de afgelopen jaren ook grote verschillen gezien tussen de mensen in onze vriendengroep die thuis bevielen en degenen die (zonder indicatie) in het ziekenhuis bevielen. Dat levert vaak totaal andere verhalen op. Aan de ene kant verhalen over kinderen die nog in de vliezen worden geboren, ouders die het vaak heel mooi en ontspannen vonden en moeders die niet uitgescheurd zijn. En bij de mensen die naar het ziekenhuis gaan moet het, ook als ze net zo goed geen indicatie hebben, meestal toch uitlopen op dat ze op de rug liggen, uitscheuren, moeten persen, kind eruit getrokken is en dat ze dan heel dankbaar zijn dat hun kind "gered" is, want stel je voor dat ze niet in het ziekenhuis waren! Beelden die ik godzijdank niet gezien heb bij de geboortes van onze kinderen. En ik geloof niet dat het toeval is dat de meerderheid van de ziekenhuisbevallingen zonder indicatie met meer schade eindigt dan de thuisbevallingen. Kwestie van een ander soort begeleiding en een andere visie. Vrouwen die in het ziekenhuis liggen lijken relatief weinig kans te krijgen om op een natuurlijke manier te bevallen, zonder fel licht, aanrakingen, medicijnen, persen of trekken. Rare toestand.
Overigens schijnt het bij een eerste kind statistisch om het even te zijn wat veiliger is, maar bij een volgend kind zonder indicatie bleek thuis veiliger te zijn dan het ziekenhuis. Voor de apgar-score las ik laatst dat het bij een eerste kind al zo is dat die hoger is als het thuis geboren is.
Nou rare omgeving heb jij dan. Ik ben in het ziekenhuis bevallen zonder medische indicatie. Had gewoon mijn eigen verloskundige, dus daar gebeurt al niks anders dan thuis. Mijn kind is er niet uitgetrokken (echt wat een raar ziekenhuis heb je bij jullie, dit heb ik nog nooit gehoord, behalve bij problemen in de bevalling). Ook geen fel licht, medicijnen of onnodige aanrakingen. Je post komt voor mij over alsof je vooral hebt gehoord wat je wil horen.
Ik vind thuis bevallen mooi hoor, ben blij dat mensen die zich daar prettig bij voelen deze optie hebben. Ik heb mensen in mijn omgeving die thuis zijn bevallen, mensen die thuis begonnen zijn en met spoed naar het ziekenhuis moesten (baby in vruchtwater gepoept en een ander wegvallende hartslag baby), mensen die in het ziekenhuis bevallen zijn met eigen verloskundige en met medische indicatie. Gemiddeld genomen zijn de mensen die thuis zijn bevallen in mijn omgeving vaker tevreden, maar dat komt m.i. vooral omdat ze relatief makkelijke bevallingen hadden. Ik had een makkelijke bevalling en ben heel tevreden over het ziekenhuis. Mensen met een lastigere bevalling die gepland was in het ziekenhuis in mijn omgeving zijn vaak minder tevreden over het ziekenhuis, maar mensen die plots naar het ziekenhuis moesten terwijl ze thuis wilden bevallen zijn weer ontevreden over thuis bevallen.
TO: volg je gevoel.
Dat is inderdaad een interessant perspectief, Miss_zilver. Goed dat een gynaecoloog zoiets onderzocht heeft en benoemt.
Mijn vriendin en ik hebben de afgelopen jaren ook grote verschillen gezien tussen de mensen in onze vriendengroep die thuis bevielen en degenen die (zonder indicatie) in het ziekenhuis bevielen. Dat levert vaak totaal andere verhalen op. Aan de ene kant verhalen over kinderen die nog in de vliezen worden geboren, ouders die het vaak heel mooi en ontspannen vonden en moeders die niet uitgescheurd zijn. En bij de mensen die naar het ziekenhuis gaan moet het, ook als ze net zo goed geen indicatie hebben, meestal toch uitlopen op dat ze op de rug liggen, uitscheuren, moeten persen, kind eruit getrokken is en dat ze dan heel dankbaar zijn dat hun kind "gered" is, want stel je voor dat ze niet in het ziekenhuis waren! Beelden die ik godzijdank niet gezien heb bij de geboortes van onze kinderen. En ik geloof niet dat het toeval is dat de meerderheid van de ziekenhuisbevallingen zonder indicatie met meer schade eindigt dan de thuisbevallingen. Kwestie van een ander soort begeleiding en een andere visie. Vrouwen die in het ziekenhuis liggen lijken relatief weinig kans te krijgen om op een natuurlijke manier te bevallen, zonder fel licht, aanrakingen, medicijnen, persen of trekken. Rare toestand.
Overigens schijnt het bij een eerste kind statistisch om het even te zijn wat veiliger is, maar bij een volgend kind zonder indicatie bleek thuis veiliger te zijn dan het ziekenhuis. Voor de apgar-score las ik laatst dat het bij een eerste kind al zo is dat die hoger is als het thuis geboren is.
Nou rare omgeving heb jij dan. Ik ben in het ziekenhuis bevallen zonder medische indicatie. Had gewoon mijn eigen verloskundige, dus daar gebeurt al niks anders dan thuis. Mijn kind is er niet uitgetrokken (echt wat een raar ziekenhuis heb je bij jullie, dit heb ik nog nooit gehoord, behalve bij problemen in de bevalling). Ook geen fel licht, medicijnen of onnodige aanrakingen. Je post komt voor mij over alsof je vooral hebt gehoord wat je wil horen.
Ik vind thuis bevallen mooi hoor, ben blij dat mensen die zich daar prettig bij voelen deze optie hebben. Ik heb mensen in mijn omgeving die thuis zijn bevallen, mensen die thuis begonnen zijn en met spoed naar het ziekenhuis moesten (baby in vruchtwater gepoept en een ander wegvallende hartslag baby), mensen die in het ziekenhuis bevallen zijn met eigen verloskundige en met medische indicatie. Gemiddeld genomen zijn de mensen die thuis zijn bevallen in mijn omgeving vaker tevreden, maar dat komt m.i. vooral omdat ze relatief makkelijke bevallingen hadden. Ik had een makkelijke bevalling en ben heel tevreden over het ziekenhuis. Mensen met een lastigere bevalling die gepland was in het ziekenhuis in mijn omgeving zijn vaak minder tevreden over het ziekenhuis, maar mensen die plots naar het ziekenhuis moesten terwijl ze thuis wilden bevallen zijn weer ontevreden over thuis bevallen.
TO: volg je gevoel.
vrijdag 6 juni 2014 om 08:43
quote:nev schreef op 06 juni 2014 @ 08:32:
[...]
Nou rare omgeving heb jij dan. Ik ben in het ziekenhuis bevallen zonder medische indicatie. Had gewoon mijn eigen verloskundige, dus daar gebeurt al niks anders dan thuis. Mijn kind is er niet uitgetrokken (echt wat een raar ziekenhuis heb je bij jullie, dit heb ik nog nooit gehoord, behalve bij problemen in de bevalling). Ook geen fel licht, medicijnen of onnodige aanrakingen. Je post komt voor mij over alsof je vooral hebt gehoord wat je wil horen.
Ik vind thuis bevallen mooi hoor, ben blij dat mensen die zich daar prettig bij voelen deze optie hebben. Ik heb mensen in mijn omgeving die thuis zijn bevallen, mensen die thuis begonnen zijn en met spoed naar het ziekenhuis moesten (baby in vruchtwater gepoept en een ander wegvallende hartslag baby), mensen die in het ziekenhuis bevallen zijn met eigen verloskundige en met medische indicatie. Gemiddeld genomen zijn de mensen die thuis zijn bevallen in mijn omgeving vaker tevreden, maar dat komt m.i. vooral omdat ze relatief makkelijke bevallingen hadden. Ik had een makkelijke bevalling en ben heel tevreden over het ziekenhuis. Mensen met een lastigere bevalling die gepland was in het ziekenhuis in mijn omgeving zijn vaak minder tevreden over het ziekenhuis, maar mensen die plots naar het ziekenhuis moesten terwijl ze thuis wilden bevallen zijn weer ontevreden over thuis bevallen.
TO: volg je gevoel.
Ik vind zijn observatie niet zo raar. Het percentage eerstgeborenen dat met ingrepen wordt geboren, is echt behoorlijk hoog, ook bij ziekenhuisbevallingen zonder medische indicatie. (En ik reken een episio ook tot een ingreep.) Bovendien wordt wel vaker gezegd dat het bevallen in een ziekenhuis zonder medische indicatie de kans op ingrepen verhoogt. Twee maanden geleden stond zelfs in de krant dat voor tweede of derde kinderen zelfs geldt dat een ziekenhuisbevalling een iets groter risico met zich meebrengt dan thuis bevallen, doordat het in een ziekenhuis vaak langer duurt, meer verstoord wordt, vaker op de rug wordt bevallen en er sneller wordt ingegrepen.
Daarnaast denk ik dat de visie van de ouders een factor is die een rol speelt bij het verschil tussen de ingrepen bij een bevalling zonder indicatie thuis of in het ziekenhuis. Ouders die onnatuurlijke factoren zoveel mogelijk willen uitsluiten, kiezen denk ik vaker voor een thuisbevalling en voor een verloskundige die bij hun visie aansluit. Dat zal er ook toe leiden dat thuisbevallingen zonder indicatie minder vaak medisch worden dan ziekenhuisbevallingen zonder indicatie.
[...]
Nou rare omgeving heb jij dan. Ik ben in het ziekenhuis bevallen zonder medische indicatie. Had gewoon mijn eigen verloskundige, dus daar gebeurt al niks anders dan thuis. Mijn kind is er niet uitgetrokken (echt wat een raar ziekenhuis heb je bij jullie, dit heb ik nog nooit gehoord, behalve bij problemen in de bevalling). Ook geen fel licht, medicijnen of onnodige aanrakingen. Je post komt voor mij over alsof je vooral hebt gehoord wat je wil horen.
Ik vind thuis bevallen mooi hoor, ben blij dat mensen die zich daar prettig bij voelen deze optie hebben. Ik heb mensen in mijn omgeving die thuis zijn bevallen, mensen die thuis begonnen zijn en met spoed naar het ziekenhuis moesten (baby in vruchtwater gepoept en een ander wegvallende hartslag baby), mensen die in het ziekenhuis bevallen zijn met eigen verloskundige en met medische indicatie. Gemiddeld genomen zijn de mensen die thuis zijn bevallen in mijn omgeving vaker tevreden, maar dat komt m.i. vooral omdat ze relatief makkelijke bevallingen hadden. Ik had een makkelijke bevalling en ben heel tevreden over het ziekenhuis. Mensen met een lastigere bevalling die gepland was in het ziekenhuis in mijn omgeving zijn vaak minder tevreden over het ziekenhuis, maar mensen die plots naar het ziekenhuis moesten terwijl ze thuis wilden bevallen zijn weer ontevreden over thuis bevallen.
TO: volg je gevoel.
Ik vind zijn observatie niet zo raar. Het percentage eerstgeborenen dat met ingrepen wordt geboren, is echt behoorlijk hoog, ook bij ziekenhuisbevallingen zonder medische indicatie. (En ik reken een episio ook tot een ingreep.) Bovendien wordt wel vaker gezegd dat het bevallen in een ziekenhuis zonder medische indicatie de kans op ingrepen verhoogt. Twee maanden geleden stond zelfs in de krant dat voor tweede of derde kinderen zelfs geldt dat een ziekenhuisbevalling een iets groter risico met zich meebrengt dan thuis bevallen, doordat het in een ziekenhuis vaak langer duurt, meer verstoord wordt, vaker op de rug wordt bevallen en er sneller wordt ingegrepen.
Daarnaast denk ik dat de visie van de ouders een factor is die een rol speelt bij het verschil tussen de ingrepen bij een bevalling zonder indicatie thuis of in het ziekenhuis. Ouders die onnatuurlijke factoren zoveel mogelijk willen uitsluiten, kiezen denk ik vaker voor een thuisbevalling en voor een verloskundige die bij hun visie aansluit. Dat zal er ook toe leiden dat thuisbevallingen zonder indicatie minder vaak medisch worden dan ziekenhuisbevallingen zonder indicatie.
vrijdag 6 juni 2014 om 08:50
quote:miss_zilver schreef op 05 juni 2014 @ 20:06:
Persoonlijk kan ik me weinig voorstellen bij hoe ik die kinderen eruit had moeten krijgen als ik op mijn rug in een ziekenhuis had gelegen met onbekenden om me heen en iemand die me ongevraagd aanraakt. Dat lijkt me echt heel moeilijk. Ik beviel alle keren thuis op een natuurlijke manier en dat is toch totaal anders dan die ziekenhuisbevallingen die je tegenwoordig ziet waarbij 80% in zo'n moeilijke houding moet gaan persen en er in de meeste gevallen sprake is van scheuren of knippen.
Een vriendin van mij die gynaecoloog is zegt altijd dat ze het zo jammer vindt dat mensen die gekozen hebben voor verstorende factoren in hun bevalling (tijdens de ontsluiting naar het ziekenhuis gaan, ruggenprik, in de medische houding gaan liggen, et cetera) achteraf vaak beweren dat het maar goed is dat er is ingegrepen omdat het anders nóóit goed zou zijn gekomen met hun kind. Bij een heel klein deel van de gevallen waarbij ingegrepen is zal dit waar zijn, maar over het algemeen geldt dat het logisch is dat de ene ingreep het gevolg is van een eerdere onnatuurlijke keuze. Dat is het goed recht van ouders om daarvoor te kiezen, maar geen reden om tegenover anderen te claimen dat het op een natuurlijke manier zeker fout zou zijn gegaan. Dat is tenslotte niet bekend omdat in de meeste gevallen niet geprobeerd is te bevallen zonder onnatuurlijke factoren. Zij heeft ook haar proefschrift geschreven over de oorzaken van de overtuiging die onder meer dan 50% (!!) van de ouders leeft dat de gynaecoloog hun eerste kind zou hebben "gered". Interessant onderwerp.
Wat goed dat die gynaecoloog zich daar mee bezig houdt!
In het ziekenhuis waar ik werk, verandert op dit moment ook veel, gelukkig. Sinds een jaar geldt hier een informed consent voor op de rug bevallen. Dit is een proef waarbij gekeken wordt welke keuzes ouders maken en of bevallingen minder medisch verlopen als ouders geïnformeerd in moeten stemmen met de risico's die verbonden zijn aan op de rug bevallen. Ouders krijgen dan eerst informatie over hoe een natuurlijke bevalling eruit ziet (want velen zien dit beeld niet eens voor zich!) en over de kansen op ingrepen bij een bevalling in een medische houding. Ze kunnen dan zelf een geïnformeerde keuze maken. Ik werk zelf op de afdeling neurologie, dus iets heel anders, maar als de resultaten van deze proef bekend zijn, zal ik het nog eens laten weten (want ik weet dat hier mensen zijn die dit willen volgen).
Persoonlijk kan ik me weinig voorstellen bij hoe ik die kinderen eruit had moeten krijgen als ik op mijn rug in een ziekenhuis had gelegen met onbekenden om me heen en iemand die me ongevraagd aanraakt. Dat lijkt me echt heel moeilijk. Ik beviel alle keren thuis op een natuurlijke manier en dat is toch totaal anders dan die ziekenhuisbevallingen die je tegenwoordig ziet waarbij 80% in zo'n moeilijke houding moet gaan persen en er in de meeste gevallen sprake is van scheuren of knippen.
Een vriendin van mij die gynaecoloog is zegt altijd dat ze het zo jammer vindt dat mensen die gekozen hebben voor verstorende factoren in hun bevalling (tijdens de ontsluiting naar het ziekenhuis gaan, ruggenprik, in de medische houding gaan liggen, et cetera) achteraf vaak beweren dat het maar goed is dat er is ingegrepen omdat het anders nóóit goed zou zijn gekomen met hun kind. Bij een heel klein deel van de gevallen waarbij ingegrepen is zal dit waar zijn, maar over het algemeen geldt dat het logisch is dat de ene ingreep het gevolg is van een eerdere onnatuurlijke keuze. Dat is het goed recht van ouders om daarvoor te kiezen, maar geen reden om tegenover anderen te claimen dat het op een natuurlijke manier zeker fout zou zijn gegaan. Dat is tenslotte niet bekend omdat in de meeste gevallen niet geprobeerd is te bevallen zonder onnatuurlijke factoren. Zij heeft ook haar proefschrift geschreven over de oorzaken van de overtuiging die onder meer dan 50% (!!) van de ouders leeft dat de gynaecoloog hun eerste kind zou hebben "gered". Interessant onderwerp.
Wat goed dat die gynaecoloog zich daar mee bezig houdt!
In het ziekenhuis waar ik werk, verandert op dit moment ook veel, gelukkig. Sinds een jaar geldt hier een informed consent voor op de rug bevallen. Dit is een proef waarbij gekeken wordt welke keuzes ouders maken en of bevallingen minder medisch verlopen als ouders geïnformeerd in moeten stemmen met de risico's die verbonden zijn aan op de rug bevallen. Ouders krijgen dan eerst informatie over hoe een natuurlijke bevalling eruit ziet (want velen zien dit beeld niet eens voor zich!) en over de kansen op ingrepen bij een bevalling in een medische houding. Ze kunnen dan zelf een geïnformeerde keuze maken. Ik werk zelf op de afdeling neurologie, dus iets heel anders, maar als de resultaten van deze proef bekend zijn, zal ik het nog eens laten weten (want ik weet dat hier mensen zijn die dit willen volgen).
vrijdag 6 juni 2014 om 08:53
Ik ben drie keer in het buitenland bevallen. Twee keer in Duitsland en vorige maand van de derde in Saoedie Arabie. Drie keer zonder pijnbestrijding wat vooral in Saoedie Arabie nogal ongewoon is. Bij elke wee stond er een nurse bij mijn bed die vroeg of ik een zuurstofmasker wilde en medicijnen tegen de pijn. Helaas was het wel op de rug met TL-licht. Ook mocht ik niet eten ivm een eventuele keizersnede. Een complete tegenstelling met Duitsland waar ik een verloskamer had met gedempt licht, een bad en waar ik verticaal mocht bevallen. Overigens had ik alleen bij de eerste een knip, bij de tweede acht hechtingen en bij de derde had ik slechts twee hechtingen.
