Zwanger
alle pijlers
Waarom die neiging tot negativiteit?
vrijdag 10 februari 2012 om 14:32
Ik ben voor de eerste keer zwanger. Ik heb het geluk een zwangerschap te hebben die echt heel erg voorspoedig verloopt. Geen moment misselijk geweest, niet echt last van kwaaltjes (ja, soms een héél klein beetje). Ik weet dat ik daarmee geluk heb, maar weet ook dat ik niet uniek ben daarin. Ik heb vriendinnen die ook zo'n zwangerschappen hebben gehad.
Wat betreft de bevalling heb ik een open blik. Ik zie er niet tegenop en ben er niet bang voor. Ik weet dat het een flinke gebeurtenis zal worden en dat het fysiek en emotioneel een grote impact zal hebben. Maar bang? Nee. Ik ben nieuwsgierig en voel het ook als iets heel bijzonders dat ik dat mee ga maken. En ik laat het maar gewoon over me heen komen, ik kan er niets aan veranderen, het loopt zoals het loopt.
Wat ik me afvraag en waar ik toch graag eens de ervaringen van anderen over wil horen is de negativiteit van anderen.
Er zijn (gelukkig!) een heleboel mensen die gewoon geïnteresseerd zijn en aardig en nuchter. Of desnoods niet geïnteresseerd (dat maakt me ook niet zoveel uit, niet iedereen heeft interesse in de zwangerschap van iemand).
Maar wat ik tot nu toe gewoon écht niet begrijp is die bijna sadistische neiging van mensen om de meest lelijke verhalen te vertellen over bevallen en kinderen hebben. Of met leedvermaak uitroepen "succes met de bevalling", zo van "nou, er staat jou nou nog wat te wachten hoor, maak je borst maar nat". Wáárom hebben mensen die neiging?
Ik heb mensen in mijn omgeving die echt van die 'bang-maak' verhalen vertellen over de bevalling, met van die sensatiebeluste details. Het lijkt wel alsof ze er plezier in scheppen je op de kast te jagen.
En ik heb een collega die dus iedere kans aangrijpt om luidkeels te gaan lopen klagen hoe zwáááár ze het wel niet heeft met haar kind en hoe vréselijk moeilijk het allemaal te combineren valt. Toen ik nog niet zwanger was, deed ze dat niet. Maar nu ik zwanger ben lijkt het voor haar wel een vrijbrief om te gaan lopen klagen. Ze doet zich voor als 'moeder-expert' maar dan wel met negatieve insteek. Ik snap niet waarom. Een kind is toch ook leuk? Of is het niet leuk om de leuke dingen te delen of zo? Ik snap het echt niet.
Waar komt die drang dus vandaan om negativiteit te delen? Ik vind dat getuigen van weinig inlevingsvermogen. Dat zou hetzelfde zijn om tegen me te gaan vertellen welke vreselijke auto-ongelukken me kunnen overkomen, telkens wanneer ik in een auto stap.
Wat betreft de bevalling heb ik een open blik. Ik zie er niet tegenop en ben er niet bang voor. Ik weet dat het een flinke gebeurtenis zal worden en dat het fysiek en emotioneel een grote impact zal hebben. Maar bang? Nee. Ik ben nieuwsgierig en voel het ook als iets heel bijzonders dat ik dat mee ga maken. En ik laat het maar gewoon over me heen komen, ik kan er niets aan veranderen, het loopt zoals het loopt.
Wat ik me afvraag en waar ik toch graag eens de ervaringen van anderen over wil horen is de negativiteit van anderen.
Er zijn (gelukkig!) een heleboel mensen die gewoon geïnteresseerd zijn en aardig en nuchter. Of desnoods niet geïnteresseerd (dat maakt me ook niet zoveel uit, niet iedereen heeft interesse in de zwangerschap van iemand).
Maar wat ik tot nu toe gewoon écht niet begrijp is die bijna sadistische neiging van mensen om de meest lelijke verhalen te vertellen over bevallen en kinderen hebben. Of met leedvermaak uitroepen "succes met de bevalling", zo van "nou, er staat jou nou nog wat te wachten hoor, maak je borst maar nat". Wáárom hebben mensen die neiging?
Ik heb mensen in mijn omgeving die echt van die 'bang-maak' verhalen vertellen over de bevalling, met van die sensatiebeluste details. Het lijkt wel alsof ze er plezier in scheppen je op de kast te jagen.
En ik heb een collega die dus iedere kans aangrijpt om luidkeels te gaan lopen klagen hoe zwáááár ze het wel niet heeft met haar kind en hoe vréselijk moeilijk het allemaal te combineren valt. Toen ik nog niet zwanger was, deed ze dat niet. Maar nu ik zwanger ben lijkt het voor haar wel een vrijbrief om te gaan lopen klagen. Ze doet zich voor als 'moeder-expert' maar dan wel met negatieve insteek. Ik snap niet waarom. Een kind is toch ook leuk? Of is het niet leuk om de leuke dingen te delen of zo? Ik snap het echt niet.
Waar komt die drang dus vandaan om negativiteit te delen? Ik vind dat getuigen van weinig inlevingsvermogen. Dat zou hetzelfde zijn om tegen me te gaan vertellen welke vreselijke auto-ongelukken me kunnen overkomen, telkens wanneer ik in een auto stap.
vrijdag 10 februari 2012 om 14:36
Wat fijn dat je er zo positief in staat. Ik denk niet dat iedereen het per definitie negatief bedoeld. Het is alleen ooit zo'n taboe geweest om de negatieve kanten van de zwangerschap te bespreken, je zit immers op de welbekende roze wolk en alles is fantastisch.
Trek je er niets van aan, het is niet persoonlijk, maar ook niet altijd rozengeur en maneschijn.
En mensen klagen graag.
Trek je er niets van aan, het is niet persoonlijk, maar ook niet altijd rozengeur en maneschijn.
En mensen klagen graag.
vrijdag 10 februari 2012 om 14:44
De meeste mensen in mijn omgeving hadden meer moeite met mijn bevalling dan ikzelf. Ik geloof dat zij het trauma hadden en niet ik.... En dan waren ze er nog niet eens bij! Zij vullen voor mij al in; ooohhh... wat erg! Wat een verschrikking!... Jij wil zeker nooit meer kinderen!!
Tssss... ik ben gewoon weer lekker zwanger hoor!
Tssss... ik ben gewoon weer lekker zwanger hoor!
vrijdag 10 februari 2012 om 14:47
Ik herken het wel, en dan heb je ook nog het eeuwige gezeur over de afmeting van buik. Heb zelfs meegemaakt dat toen ik 13 weken zwanger was, net algemeen bekend, en ik nog gewoon mijn normale kleding aan had, er iemand zei: Zo... weet je zeker dat er geen twee in zitten?
Terwijl er amper wat te zien was. Maar omdat ze al wel iets zag, vond ze het nodig dat te zeggen want toen zij zwanger was zag je het amper, en direct na de bevalling kon ze haar gewone spijkerbroek al weer aan.
Tja, wat moet ik met die informatie. Alsof dat de norm is, en ik dat ook moet nastreven ofzo.
Heel irritant.
Terwijl er amper wat te zien was. Maar omdat ze al wel iets zag, vond ze het nodig dat te zeggen want toen zij zwanger was zag je het amper, en direct na de bevalling kon ze haar gewone spijkerbroek al weer aan.
Tja, wat moet ik met die informatie. Alsof dat de norm is, en ik dat ook moet nastreven ofzo.
Heel irritant.
vrijdag 10 februari 2012 om 14:55
O ja, die was ik ook even vergeten inderdaad. De mening over de buik. Ik heb ook al menigmaal te horen gekregen "zo, zeker een tweeling of zo". En dan ben ik bij mijn verloskundige en dan vraag ik of ik een uitzonderlijk dikke buik heb en dan zegt zij "nee hoor, je zit prima op schema".
Wanneer je een kleine buik zou hebben, zouden mensen waarschijnlijk gaan roepen "weet je wel zeker dat alles gezond is?".
Wanneer je een kleine buik zou hebben, zouden mensen waarschijnlijk gaan roepen "weet je wel zeker dat alles gezond is?".
vrijdag 10 februari 2012 om 14:56
Zelf ben ik ook zwanger, en als mensen tegen mij klagen over hoe hun bevalling was en hoe een bevalling kan gaan, dan hoor ik het aan maar dan vat ik het liever op als een soort van waarschuwing ,zo van: pas op want het kan tegenvallen. Klagen doen de meesten nou eenmaal heel graag. En door de hormoonsverandering in je lichaam zou het kunnen dat je dat nu niet goed kunt hebben. Ik kan nu heel slecht tegen nare dingen en ik merk nu ook eerder dat sommigen in mijn omgeving iet wat aan de jaloerse kant zijn. Onder het motto van poeh zij wel en ikke niet en ik wil dat ook zo graag t is niet eerlijk dus dan gaan we haar maar bedelven onder een hoop negatieviteit in de hoop dat ze van de roze wolk afvalt.
Maar goed gelukkig is mijn roze wolk dik genoeg om mijn gewicht van inmiddels 86 kilo te kunnen dragen dus ondanks geklaag en gezeur blijf ik er lekker op zitten. En probeer ik het geklaag maar gewoon te zien dus als een soort van waarschuwing. Die gedachten maken het dragelijk. Misschien heb je daar wat aan.?
Maar goed gelukkig is mijn roze wolk dik genoeg om mijn gewicht van inmiddels 86 kilo te kunnen dragen dus ondanks geklaag en gezeur blijf ik er lekker op zitten. En probeer ik het geklaag maar gewoon te zien dus als een soort van waarschuwing. Die gedachten maken het dragelijk. Misschien heb je daar wat aan.?
vrijdag 10 februari 2012 om 15:02
Herkenbaar!
Ik gooi het er maar op dat deze moeders wat waardering missen. En daarom tegen jou gaan ophangen hoe verschrikkelijk het allemaal wel niet kan zijn en vooral erbij vermelden dat zíj het al wel allemaal doorstaan hebben.
Ik ben 30 weken zwanger en dat ik niet erg ziek of moe ben geweest is "geluk hebben" en als ik zeg dat ik zin heb in de bevalling "kom ik daar nog wel achter". En op de dagen die ik blijf werken heeft gelukkig ook iedereen een mening. "zoveel, tjonge daarvoor wil je toch geen kind?", "zo weinig, dan kan je carriere maken wel vergeten".
Ik gooi het er maar op dat deze moeders wat waardering missen. En daarom tegen jou gaan ophangen hoe verschrikkelijk het allemaal wel niet kan zijn en vooral erbij vermelden dat zíj het al wel allemaal doorstaan hebben.
Ik ben 30 weken zwanger en dat ik niet erg ziek of moe ben geweest is "geluk hebben" en als ik zeg dat ik zin heb in de bevalling "kom ik daar nog wel achter". En op de dagen die ik blijf werken heeft gelukkig ook iedereen een mening. "zoveel, tjonge daarvoor wil je toch geen kind?", "zo weinig, dan kan je carriere maken wel vergeten".
vrijdag 10 februari 2012 om 15:17
@rammel
Interessante beredenering, dat van die waardering. Zit misschien wel wat in ja, zou een verklaring kunnen zijn.
Ik heb het nog neutraal proberen te omschrijven over de bevalling, maar ik ben dus echt heel erg nieuwsgierig naar de bevalling en heb er ook eigenlijk gewoon wel zin in, net als jij Ik vind het echt gaaf dat mijn lichaam dat dus gewoon kán: een kind produceren. Ik vind het een machtig mooi kunstje.
Ik hoef echt geen roze halleluja wolk (en daar zit ik zelf ook totaal niet op), maar de hel en verdoemenis waar sommige mensen me naar willen jagen, vind ik gewoon echt vreemd.
Wel een troost dat anderen herkennen wat ik bedoel...
Interessante beredenering, dat van die waardering. Zit misschien wel wat in ja, zou een verklaring kunnen zijn.
Ik heb het nog neutraal proberen te omschrijven over de bevalling, maar ik ben dus echt heel erg nieuwsgierig naar de bevalling en heb er ook eigenlijk gewoon wel zin in, net als jij Ik vind het echt gaaf dat mijn lichaam dat dus gewoon kán: een kind produceren. Ik vind het een machtig mooi kunstje.
Ik hoef echt geen roze halleluja wolk (en daar zit ik zelf ook totaal niet op), maar de hel en verdoemenis waar sommige mensen me naar willen jagen, vind ik gewoon echt vreemd.
Wel een troost dat anderen herkennen wat ik bedoel...
vrijdag 10 februari 2012 om 15:20
quote:Baudolino schreef op 10 februari 2012 @ 15:08:
Of als je kind eenmaal geboren is, en het eigenlijk allemaal wel soepel loopt en dit dan ook meldt, men dan zegt: dat komt nog wel!
Jaaaaa! die!
Het impliceert ook dat het alleen maar goed gaat wanneer er nooit iets tegen mag zitten.
@pixiemorgan, sta hetzelfde erin voor de bevalling. En ja, ik weet dat het pijn gaat doen en dat ik op dat moment denk waar ben ik aan begonnen. Maar kan niet wachten tot het gaat beginnen
Of als je kind eenmaal geboren is, en het eigenlijk allemaal wel soepel loopt en dit dan ook meldt, men dan zegt: dat komt nog wel!
Jaaaaa! die!
Het impliceert ook dat het alleen maar goed gaat wanneer er nooit iets tegen mag zitten.
@pixiemorgan, sta hetzelfde erin voor de bevalling. En ja, ik weet dat het pijn gaat doen en dat ik op dat moment denk waar ben ik aan begonnen. Maar kan niet wachten tot het gaat beginnen
vrijdag 10 februari 2012 om 16:04
Ik snap ook al die negativiteit niet. Misschien inderdaad wat ODZ zegt, erkenning voor de eigen ellende, ongeloof dat het bij jou wél goed gaat.
Hoe dan ook, ik kapte het af tijdens de zwangerschap (met een lachend gezichtr: 'ik wil het niet hóóóren)'. Hielp meestal goed.
Dat gelul over die buik heb ik ook zo vaak gehoord. Met zes maanden vroeg men al of ik bijna moest bevallen. De meeste commentators worden hierin niet gehinderd door enige kennis van zaken.
Hou vooral vast aan je eigen positieve houding! Hoe je erin staat, bepaalt mede je bevalling. Ik keek er ook naar uit, had het zelfde als jij: vol nieuwsgierigheid en bewondering voor de kracht van het lichaam. Ik vond het een geweldige ervaring! Hoop dat dat voor jou ook zo is!
Hoe dan ook, ik kapte het af tijdens de zwangerschap (met een lachend gezichtr: 'ik wil het niet hóóóren)'. Hielp meestal goed.
Dat gelul over die buik heb ik ook zo vaak gehoord. Met zes maanden vroeg men al of ik bijna moest bevallen. De meeste commentators worden hierin niet gehinderd door enige kennis van zaken.
Hou vooral vast aan je eigen positieve houding! Hoe je erin staat, bepaalt mede je bevalling. Ik keek er ook naar uit, had het zelfde als jij: vol nieuwsgierigheid en bewondering voor de kracht van het lichaam. Ik vond het een geweldige ervaring! Hoop dat dat voor jou ook zo is!
vrijdag 10 februari 2012 om 16:36
Omdat ze je willen waarschuwen dat het niet altijd leuk is. Dat een bevalling heel zwaar en pijnlijk kan zijn. Kan het ook niet tegen vallen.... als ik van te voren had geweten hoe het zou zijn zou ik zeker geen andere keuze gemaakt hebben. Begrijp me goed zou niet zonder kunnen maar dan was de grote val van die roze wolk niet zo hard geweest.
Als je het niet wil horen moet je dat gewoon duidelijk maken. Geniet lekker van je zwangerschap!
Als je het niet wil horen moet je dat gewoon duidelijk maken. Geniet lekker van je zwangerschap!
vrijdag 10 februari 2012 om 16:41
Ja ik herken het wel.
Ik ben nu 29 wken zwanger van de tweede en iedereen heeft het maar over een bescheiden buik en goh wat een geluk.
Ik word er helemaal moe van.
Al het gewicht zit bij mij dus echt alleen op mijn buik, ik ben 1.80 en ik verga van de pijn in mijn rug en bekken.
Ik had liever gehad dt het wat meer verdeelt zat.
Bij de eerste was ik 20 kilo aangekomen en dat vind iedereen maar weinig terwijl het ver boven gemiddeld is.
Ze hebben altijd wel wat en proberen het zo te laten lijken dat hun bevalling en zwangerschap veeeeel erger was dan die van
Jou.
Wen er maar aan hoor, it never stops
Ik ben nu 29 wken zwanger van de tweede en iedereen heeft het maar over een bescheiden buik en goh wat een geluk.
Ik word er helemaal moe van.
Al het gewicht zit bij mij dus echt alleen op mijn buik, ik ben 1.80 en ik verga van de pijn in mijn rug en bekken.
Ik had liever gehad dt het wat meer verdeelt zat.
Bij de eerste was ik 20 kilo aangekomen en dat vind iedereen maar weinig terwijl het ver boven gemiddeld is.
Ze hebben altijd wel wat en proberen het zo te laten lijken dat hun bevalling en zwangerschap veeeeel erger was dan die van
Jou.
Wen er maar aan hoor, it never stops
vrijdag 10 februari 2012 om 16:46
Nee, ik snap de negativiteit niet. Geen ervaring met zwangerschappen overigens, maar ik denk dat negativiteit meer een algemeen fenomeen is.
Er zijn mensen die bij alles waarschuwen voor wat er allemaal kan gebeuren of met een cynisch lachje melden dat er `vast nog wat gaat komen´. Ik gooi niet snel met het argument `jaloezie´, maar ik denk wel dat onhebbelijke mensen de opmerkingen, die worden genoemd, sneller maken!
Geniet ervan zonder je er al te veel van aan te trekken!
Er zijn mensen die bij alles waarschuwen voor wat er allemaal kan gebeuren of met een cynisch lachje melden dat er `vast nog wat gaat komen´. Ik gooi niet snel met het argument `jaloezie´, maar ik denk wel dat onhebbelijke mensen de opmerkingen, die worden genoemd, sneller maken!
Geniet ervan zonder je er al te veel van aan te trekken!
vrijdag 10 februari 2012 om 17:03
Eerlijk gezegd herken ik de horrorverhalen niet. Maar wat me wel opvalt dat veel zwangeren klagen over het feit dat anderen iets over de buik of wat dan ook zeggen, ook al wordt er iets positiefs genoemd.
Tuurlijk werd ik er ook wel eens moe van, maar ik ervaarde het ook als meeleven van anderen. Meeleven in positieve zin.
Of je wil of niet als zwangere sta je nu net even meer in de belangstelling en daar vragen mensen naar hoe het gaat en willen ze iets over je buik zeggen en het roept op de een of andere manier op om je eigen ervaring te delen. Misschien naief, maar ik denk dat veel mensen het positief bedoelen.
Mij kostte het meer energie om mij er druk om te maken, dan het te zien als iets positiefs.
Tuurlijk werd ik er ook wel eens moe van, maar ik ervaarde het ook als meeleven van anderen. Meeleven in positieve zin.
Of je wil of niet als zwangere sta je nu net even meer in de belangstelling en daar vragen mensen naar hoe het gaat en willen ze iets over je buik zeggen en het roept op de een of andere manier op om je eigen ervaring te delen. Misschien naief, maar ik denk dat veel mensen het positief bedoelen.
Mij kostte het meer energie om mij er druk om te maken, dan het te zien als iets positiefs.
vrijdag 10 februari 2012 om 17:10
Heel herkenbaar!
Ik heb ook zoveel stomme opmerkingen gehad.
Van "wat ben je veel aangekomen!" Tot "moe!? Je bent moe?? Wacht maar tot de baby er is dan ben je pas moe!"
Maar wat heerlijk dat je er zo positief in staat! Geniet van je zwangerschap en straks van je baby. Het is zó machtig mooi!
En mijn bevalling en herstel ging heel soepel. En die kilo's vlogen er af.. zo kan het ook lopen
Ik heb ook zoveel stomme opmerkingen gehad.
Van "wat ben je veel aangekomen!" Tot "moe!? Je bent moe?? Wacht maar tot de baby er is dan ben je pas moe!"
Maar wat heerlijk dat je er zo positief in staat! Geniet van je zwangerschap en straks van je baby. Het is zó machtig mooi!
En mijn bevalling en herstel ging heel soepel. En die kilo's vlogen er af.. zo kan het ook lopen
vrijdag 10 februari 2012 om 17:14
@ discovery: het ligt ook een beetje aan wie iets zegt en vooral hoe ze het zeggen..
Ja, zwangere vrouwen zijn soms hormonaal en dan komen dingen soms harder binnen dan ze bedoeld zijn, maar sommige opmerkingen zijn gewoon lomp, kwetsend en vooral onnodig..
De opmerking: "zooo jij hebt echt een dikke kont gekregen" kan toch haast niet goed bedoeld zijn?
Ja, zwangere vrouwen zijn soms hormonaal en dan komen dingen soms harder binnen dan ze bedoeld zijn, maar sommige opmerkingen zijn gewoon lomp, kwetsend en vooral onnodig..
De opmerking: "zooo jij hebt echt een dikke kont gekregen" kan toch haast niet goed bedoeld zijn?
vrijdag 10 februari 2012 om 17:29
Ik ben nu voor de tweede keer zwanger en ik ervaar het weer: je wordt publiek bezit... Ik zeg ook weleens: het lijdend voorwerp. In sommige situaties wordt mijn aanwezigheid gezien als kans om allemaal hun eigen ervaringen te ventileren of te uiten.
Ik herken het dus wel. Vond het bij de eerste zwangerschap erger dan nu bij de tweede.
Op een of andere manier behoor je als zwangere opeens tot een groep die allemaal iets unieks hebben meegemaakt.
Mijn collega maakte er een sport van telkens te zeggen: wacht maar tot die van jou er is, je hebt geen vrije tijd meer... Vond het altijd behoorlijk vervelend, temeer omdat ik mijn leven totaal niet vergelijk met dat van haar, laat staan het moederschap....
Ik herken het dus wel. Vond het bij de eerste zwangerschap erger dan nu bij de tweede.
Op een of andere manier behoor je als zwangere opeens tot een groep die allemaal iets unieks hebben meegemaakt.
Mijn collega maakte er een sport van telkens te zeggen: wacht maar tot die van jou er is, je hebt geen vrije tijd meer... Vond het altijd behoorlijk vervelend, temeer omdat ik mijn leven totaal niet vergelijk met dat van haar, laat staan het moederschap....
vrijdag 10 februari 2012 om 17:43
Wel een beetje herkenbaar. Ik was ontzettend positief over de bevalling. Had de hele zwangerschap weinig last van kwaaltjes, alleen mijn bekken maar dat ging met fysio prima eigenlijk. Ik zag de bevalling dus ook heel positief tegemoet en zei dat ook gewoon. Ik heb altijd gedacht dat mijn bevalling heel makkelijk zou gaan en dat het zo ongeveer een piece of cake ging worden. Ik kreeg vaak genoeg te horen "nou, wacht jij maar af! Het is de eerste en die komen niet zo makkelijk!". Nu ben ik afgelopen nacht bevallen en serieus, het was een piece of cake! Om een uur of 1 kreeg ik weeën, maar niet heel vervelend. Om een uur of 3 was de verloskundige er en had ik 8cm ontsluiting en moest ik snel richting het ziekenhuis. Daar om kwart voor 4 aangekomen en na 26 minuten persweeën had ik om 4.34 uur onze dochter in mijn handen! Heb maar 2 hechtinkjes eraan over gehouden en in totaal een stuk of 7 persweeën maar gehad. Ik zou het zo weer doen en geef nu al die negatieve mensen het nakijken haha! Ik geloof echt dat mijn positieve instelling hier aan mee heeft geholpen! Ik heb gewoon altijd het gevoel van een makkelijke bevalling gehad en zo is het ook precies gegaan. Ik zei nog gekscherend tegen mijn man vannacht "nou, zou wat zijn als de vk zometeen er is en zegt dat ik al op de 8 cm zit en richting het ziekenhuis mag!" en laat dat nou precies zijn wat ze zei!
vrijdag 10 februari 2012 om 17:52
quote:pinky_1980 schreef op 10 februari 2012 @ 16:36:
Omdat ze je willen waarschuwen dat het niet altijd leuk is. Dat een bevalling heel zwaar en pijnlijk kan zijn. Kan het ook niet tegen vallen.... als ik van te voren had geweten hoe het zou zijn zou ik zeker geen andere keuze gemaakt hebben. Begrijp me goed zou niet zonder kunnen maar dan was de grote val van die roze wolk niet zo hard geweest.
Als je het niet wil horen moet je dat gewoon duidelijk maken. Geniet lekker van je zwangerschap!
Maar waarom waarschuwen. Als ik voor mezelf spreek dan weet ik ook echt wel dat een bevalling heel zwaar kan zijn. TO waarschijnlijk ook. Dus de val van de roze wolk zal niet heel hard zijn. Ik denk eerder dat het valt onder een positieve realistische instelling dan roze wolk.
Angst bemoeilijkt alles alleen maar door verkrampen en paniek.
Omdat ze je willen waarschuwen dat het niet altijd leuk is. Dat een bevalling heel zwaar en pijnlijk kan zijn. Kan het ook niet tegen vallen.... als ik van te voren had geweten hoe het zou zijn zou ik zeker geen andere keuze gemaakt hebben. Begrijp me goed zou niet zonder kunnen maar dan was de grote val van die roze wolk niet zo hard geweest.
Als je het niet wil horen moet je dat gewoon duidelijk maken. Geniet lekker van je zwangerschap!
Maar waarom waarschuwen. Als ik voor mezelf spreek dan weet ik ook echt wel dat een bevalling heel zwaar kan zijn. TO waarschijnlijk ook. Dus de val van de roze wolk zal niet heel hard zijn. Ik denk eerder dat het valt onder een positieve realistische instelling dan roze wolk.
Angst bemoeilijkt alles alleen maar door verkrampen en paniek.
