Zwanger
alle pijlers
Wel of geen abortus bij 40 jaar
zaterdag 12 oktober 2013 om 19:37
Ik heb een fijne stabiele relatie en ook qua werk gaat het ons voor de wind. Ik heb nooit een sterke kinderwens gehad, maar dat kwam ook omdat ik hiervoor minder stevige relaties heb gehad en veel heb gereisd. Je zou me een laatbloeier kunnen noemen. Inmiddels ben ik al bijna 41 en had ik ergens al afscheid genomen van het idee dat ik ooit moeder zou worden. Maar nu ben ik sinds een paar dagen zwanger! Maar geen roze wolk. Sterker nog, mijn vriend en ik twijfelen enorm en zien op tegen de consequenties van het hebben van een kind; meer georganiseer, minder spontaan leven, minder makkelijk verre reizen (lees rondtrekken door India e.d.), hoe met kinderopvang (terwijl ik onregelmatige werk heb als freelancer)... Bovendien wonen we sinds kort in het buitenland, ook een enorm avontuur, maar is het misschien fijner om weer naar NL te komen waar met name onze vrienden en familie wonen... Terwijl ik me ook heel goed kan voorstellen hoe bijzonder het moet zijn een kindje te krijgen en dit samen op te voeden. Kortom, wel of geen abortus... met een leeftijd waarbij het nu of nooit is.???
zaterdag 12 oktober 2013 om 22:43
quote:raccoon schreef op 12 oktober 2013 @ 22:40:
[...]
Ik ben het met je eens, maar ik moet er ergens ook nog wel om lachen..Ik denk dat elninjo ergens heel diep best wel om kinderen geeft.
Maar ze heeft wel gelijk natuurlijk. Een kind veranderd je leven drastisch..met mooie en minder mooie kanten. En als je een "niet" gezond kind krijgt is het nog een beetje zwaarder.Ik kan er niet meer om lachen na zovele trieste reacties in dit soort topics. Verder vind ik het not done om dat zo uit te drukken.
[...]
Ik ben het met je eens, maar ik moet er ergens ook nog wel om lachen..Ik denk dat elninjo ergens heel diep best wel om kinderen geeft.
Maar ze heeft wel gelijk natuurlijk. Een kind veranderd je leven drastisch..met mooie en minder mooie kanten. En als je een "niet" gezond kind krijgt is het nog een beetje zwaarder.Ik kan er niet meer om lachen na zovele trieste reacties in dit soort topics. Verder vind ik het not done om dat zo uit te drukken.
zaterdag 12 oktober 2013 om 22:44
El Ninjoo brengt het wel cru, maar natuurlijk heb je op je 40e wel een grotere kans op problemen in de zwangerschap of gezondheidsproblemen bij het ongeboren kind. Dit zou ik wel zwaar laten meewegen bij het besluit voor wel of geen kind.
Er is sowieso geen echte kinderwens bij beide partners (dom en onverantwoord dat je dan geen anticonceptie gebruikt, maar oké). Abortus lijkt me in deze situatie niet ondenkbaar, misschien zelfs wel de beste optie.
Er is sowieso geen echte kinderwens bij beide partners (dom en onverantwoord dat je dan geen anticonceptie gebruikt, maar oké). Abortus lijkt me in deze situatie niet ondenkbaar, misschien zelfs wel de beste optie.
zaterdag 12 oktober 2013 om 22:46
quote:lizzy75 schreef op 12 oktober 2013 @ 22:44:
El Ninjoo brengt het wel cru, maar natuurlijk heb je op je 40e wel een grotere kans op problemen in de zwangerschap of gezondheidsproblemen bij het ongeboren kind. Dit zou ik wel zwaar laten meewegen bij het besluit voor wel of geen kind.
Er is sowieso geen echte kinderwens bij beide partners (dom en onverantwoord dat je dan geen anticonceptie gebruikt, maar oké). Abortus lijkt me in deze situatie niet ondenkbaar, misschien zelfs wel de beste optie.Maar waarom dan n**ken zonder AC?
El Ninjoo brengt het wel cru, maar natuurlijk heb je op je 40e wel een grotere kans op problemen in de zwangerschap of gezondheidsproblemen bij het ongeboren kind. Dit zou ik wel zwaar laten meewegen bij het besluit voor wel of geen kind.
Er is sowieso geen echte kinderwens bij beide partners (dom en onverantwoord dat je dan geen anticonceptie gebruikt, maar oké). Abortus lijkt me in deze situatie niet ondenkbaar, misschien zelfs wel de beste optie.Maar waarom dan n**ken zonder AC?
zaterdag 12 oktober 2013 om 22:47
quote:melissa-x schreef op 12 oktober 2013 @ 20:59:
[...]
Lieve reactie, dank je.
Wat mijn ouders mij te bieden hadden was een mooi huis, prima eten en een goede school. Maar waar ik tegenaan liep was dat ze met hun gedachten nooit bij mij waren. Niet zoals andere ouders dat uitstraalden. Mijn ouders hadden het altijd over hun reizen en hun vrienden (en dat waren er nogal veel). Als een ander kind iets naars overkwam, zag ik hoe de moeder ervan zo'n enorm geschokt, zorgzaam gezicht trok. Mijn ouders maakten dan een simpel grapje dat ik het wel zou overleven en gingen meteen verder met een verhaal van een kennis. Ze waren nooit bezorgd. Ook interesse toonden ze weinig. Ze vroegen nooit hoe het met mij ging en onthielden ook nooit iets. Toen ik uit huis ging, moest ik steeds opnieuw mijn adres geven. Ik heb ze daarna nog weleens gebeld, maar zij belden mij nooit. Na een paar jaar ben ik maar gestopt met bellen en is er bijna nooit meer contact geweest. Hun vrienden zijn nog steeds heilig. Een van de laatste dingen die ze nog weleens zeiden, was dat het lastig was dat ze niks van mij wisten wanneer hun vrienden naar mij vroegen... blijkbaar was dat hun grootste probleem.
Het is absoluut niet te vergelijken met mishandeling, maar je mist wel wat. Zeker als je ziet hoe ongelooflijk veel betrokkenheid en interesse andere ouders in hun kinderen hebben en hoe onvoorwaardelijk dat is.
Maar ik weet natuurlijk niet hoe TO zou zijn. Zelf geeft ze aan nog altijd graag bezig te zijn met vrienden en reizen en een spontaan leven te willen hebben. Maar dat wil niet zeggen dat zij en haar partner net zulke ouders zouden zijn als mijn ouders. Dat zullen ze zelf moeten inschatten.
Dat klinkt om eerlijk te zijn heel verschrikkelijk... en als een vorm van mishandeling. Erkend worden als mens en aandacht krijgen is volgens mij een basisbehoefte voor elk kind en ook volwassene. Wat naar dat je dit niet van je ouders hebt gekregen!!! Dat lijkt mij behoorlijk heftig, kan me zelfs voorstellen dat het als een afwijzing voelde.
Ik weet zeker dat mijn vriend en ik wel die betrokkenheid en interesse kunnen en willen geven. Niet uit een soort plichtsbesef of verantwoordelijkheid, maar uit liefde.
[...]
Lieve reactie, dank je.
Wat mijn ouders mij te bieden hadden was een mooi huis, prima eten en een goede school. Maar waar ik tegenaan liep was dat ze met hun gedachten nooit bij mij waren. Niet zoals andere ouders dat uitstraalden. Mijn ouders hadden het altijd over hun reizen en hun vrienden (en dat waren er nogal veel). Als een ander kind iets naars overkwam, zag ik hoe de moeder ervan zo'n enorm geschokt, zorgzaam gezicht trok. Mijn ouders maakten dan een simpel grapje dat ik het wel zou overleven en gingen meteen verder met een verhaal van een kennis. Ze waren nooit bezorgd. Ook interesse toonden ze weinig. Ze vroegen nooit hoe het met mij ging en onthielden ook nooit iets. Toen ik uit huis ging, moest ik steeds opnieuw mijn adres geven. Ik heb ze daarna nog weleens gebeld, maar zij belden mij nooit. Na een paar jaar ben ik maar gestopt met bellen en is er bijna nooit meer contact geweest. Hun vrienden zijn nog steeds heilig. Een van de laatste dingen die ze nog weleens zeiden, was dat het lastig was dat ze niks van mij wisten wanneer hun vrienden naar mij vroegen... blijkbaar was dat hun grootste probleem.
Het is absoluut niet te vergelijken met mishandeling, maar je mist wel wat. Zeker als je ziet hoe ongelooflijk veel betrokkenheid en interesse andere ouders in hun kinderen hebben en hoe onvoorwaardelijk dat is.
Maar ik weet natuurlijk niet hoe TO zou zijn. Zelf geeft ze aan nog altijd graag bezig te zijn met vrienden en reizen en een spontaan leven te willen hebben. Maar dat wil niet zeggen dat zij en haar partner net zulke ouders zouden zijn als mijn ouders. Dat zullen ze zelf moeten inschatten.
Dat klinkt om eerlijk te zijn heel verschrikkelijk... en als een vorm van mishandeling. Erkend worden als mens en aandacht krijgen is volgens mij een basisbehoefte voor elk kind en ook volwassene. Wat naar dat je dit niet van je ouders hebt gekregen!!! Dat lijkt mij behoorlijk heftig, kan me zelfs voorstellen dat het als een afwijzing voelde.
Ik weet zeker dat mijn vriend en ik wel die betrokkenheid en interesse kunnen en willen geven. Niet uit een soort plichtsbesef of verantwoordelijkheid, maar uit liefde.
zaterdag 12 oktober 2013 om 22:48
zaterdag 12 oktober 2013 om 22:50
quote:Tia.Dalma schreef op 12 oktober 2013 @ 21:01:
[...]
Gefeliciteerd, je bent níet uniek daarin. Die roze wolk kom je alleen tegen bij sites als Babybrabbel en hier op een aantal maandtopics mogelijk. Voor de rest is het doodnormaal om je, als het eenmaal zover is en zoals uitstekend verwoord door Lady Voldemort, de tyfus te schrikken en dan pas echt de verandering te merken en de consequenties te voelen. En te aanvaarden.
Oftewel: het is normaal om te twijfelen, maar doe het wel gefundeerd. Als nu blijkt dat je dit eigenlijk helemáál niet wilt, doe er wat aan maar doe het dan ook goed en steriliseer je. Niet dat halfbakken stoppen met AC en dan mogelijk nog half hopen dat het toch niet gebeuren kan want zes vriendinnen in IVF.... Da's geen russische roulette, da's gewoon dom.Ja, ik ben me de tyfus geschrokken, maar wil ik nu helemaal niet... DAAR ben ik dus niet over uit. Dat is nu net het moeilijke waarbij nu na de eerste shock het negatieve gevoel overheerst, maar ik moet zeker de tijd nemen om dit alles eens goed te laten bezinken.
[...]
Gefeliciteerd, je bent níet uniek daarin. Die roze wolk kom je alleen tegen bij sites als Babybrabbel en hier op een aantal maandtopics mogelijk. Voor de rest is het doodnormaal om je, als het eenmaal zover is en zoals uitstekend verwoord door Lady Voldemort, de tyfus te schrikken en dan pas echt de verandering te merken en de consequenties te voelen. En te aanvaarden.
Oftewel: het is normaal om te twijfelen, maar doe het wel gefundeerd. Als nu blijkt dat je dit eigenlijk helemáál niet wilt, doe er wat aan maar doe het dan ook goed en steriliseer je. Niet dat halfbakken stoppen met AC en dan mogelijk nog half hopen dat het toch niet gebeuren kan want zes vriendinnen in IVF.... Da's geen russische roulette, da's gewoon dom.Ja, ik ben me de tyfus geschrokken, maar wil ik nu helemaal niet... DAAR ben ik dus niet over uit. Dat is nu net het moeilijke waarbij nu na de eerste shock het negatieve gevoel overheerst, maar ik moet zeker de tijd nemen om dit alles eens goed te laten bezinken.
zaterdag 12 oktober 2013 om 22:50
quote:hamerhaai schreef op 12 oktober 2013 @ 22:48:
Bij twijfel geen abortus, daar krijg je spijt van. Ik was ruim 42 toen ik zwanger werd van de eerste.
Zou juist zeggen bij twijfel geen kind. Als je daar spijt van krijgt zijn er minstens 3 mensen de dupe.
En op je 42e je eerste? Wil dat zeggen dat je daarna nog meer kinderen hebt genomen?
Bij twijfel geen abortus, daar krijg je spijt van. Ik was ruim 42 toen ik zwanger werd van de eerste.
Zou juist zeggen bij twijfel geen kind. Als je daar spijt van krijgt zijn er minstens 3 mensen de dupe.
En op je 42e je eerste? Wil dat zeggen dat je daarna nog meer kinderen hebt genomen?
zaterdag 12 oktober 2013 om 22:53
quote:scriptum schreef op 12 oktober 2013 @ 22:48:
[...]
Niet? Kinderen zijn alleen maar rozengeur en maneschijn, zijn een enorme boost voor je relatie, voor je seksleven, kinderen hebben nooit poepluiers, tandpijn, krampjes, laat staan andere issues?Nee. Maar het zijn ook geen monsters die altijd en overal de sfeer verzieken en je leven 100% veranderen en op z'n kop zetten. Het is maar net hoe je zelf mee omgaat.
[...]
Niet? Kinderen zijn alleen maar rozengeur en maneschijn, zijn een enorme boost voor je relatie, voor je seksleven, kinderen hebben nooit poepluiers, tandpijn, krampjes, laat staan andere issues?Nee. Maar het zijn ook geen monsters die altijd en overal de sfeer verzieken en je leven 100% veranderen en op z'n kop zetten. Het is maar net hoe je zelf mee omgaat.
zaterdag 12 oktober 2013 om 22:53
quote:puckje schreef op 12 oktober 2013 @ 22:50:
[...]
Ja, ik ben me de tyfus geschrokken, maar wil ik nu helemaal niet... DAAR ben ik dus niet over uit. Dat is nu net het moeilijke waarbij nu na de eerste shock het negatieve gevoel overheerst, maar ik moet zeker de tijd nemen om dit alles eens goed te laten bezinken.In wat voor land zit je nu eigenlijk?
[...]
Ja, ik ben me de tyfus geschrokken, maar wil ik nu helemaal niet... DAAR ben ik dus niet over uit. Dat is nu net het moeilijke waarbij nu na de eerste shock het negatieve gevoel overheerst, maar ik moet zeker de tijd nemen om dit alles eens goed te laten bezinken.In wat voor land zit je nu eigenlijk?
zaterdag 12 oktober 2013 om 22:53
Ik vind het allemaal een beetje naar worden in dit topic. TO weet wat voor leven zij heeft en snapt natuurlijk best wel dat er poepluiers verbonden zijn aan een nieuw mensje, maar ik vind het zo kwalijk dat zij eigenlijk een beetje erg in een bepaalde richting wordt geduwd en ik denk eigenlijk dat dat komt omdat alles in feite al gezegd is, maar het blijkbaar heel moeilijk is om dan verder maar niets meer te schrijven ene en slotje er op te gooien.
Heb er echt een naar gevoel bij.
Heb er echt een naar gevoel bij.
zaterdag 12 oktober 2013 om 22:55
quote:lisa077 schreef op 12 oktober 2013 @ 21:03:
@Puckje. Waarom was je afscheid aan het nemen van het feit dat je nog moeder zou worden als je wel een relatie hebt en niet onvruchtbaar bent?
En waarom ben je dan gestopt met anticonceptie? Deze dingen kan ik niet met elkaar rijmen, sorry.Omdat ik al bijna 41 ben en je vruchtbaarheid dan zeer waarschijnlijk een stuk minder is en we dus wel een kinderwens hadden, maar niet heel sterk.
@Puckje. Waarom was je afscheid aan het nemen van het feit dat je nog moeder zou worden als je wel een relatie hebt en niet onvruchtbaar bent?
En waarom ben je dan gestopt met anticonceptie? Deze dingen kan ik niet met elkaar rijmen, sorry.Omdat ik al bijna 41 ben en je vruchtbaarheid dan zeer waarschijnlijk een stuk minder is en we dus wel een kinderwens hadden, maar niet heel sterk.
zaterdag 12 oktober 2013 om 22:55
quote:bluebird77 schreef op 12 oktober 2013 @ 22:53:
[...]
Nee. Maar het zijn ook geen monsters die altijd en overal de sfeer verzieken en je leven 100% veranderen en op z'n kop zetten. Het is maar net hoe je zelf mee omgaat.Inderdaad, hoe je er zelf mee om gaat. En als je het niet verwacht/gepland./gewenst hebt lijkt me dat een enorme omschakeling. Zeker als je bezig bent een toekomst op te bouwen in een ander land. Dan heb je met nog meer onzekere factoren te maken.
[...]
Nee. Maar het zijn ook geen monsters die altijd en overal de sfeer verzieken en je leven 100% veranderen en op z'n kop zetten. Het is maar net hoe je zelf mee omgaat.Inderdaad, hoe je er zelf mee om gaat. En als je het niet verwacht/gepland./gewenst hebt lijkt me dat een enorme omschakeling. Zeker als je bezig bent een toekomst op te bouwen in een ander land. Dan heb je met nog meer onzekere factoren te maken.
zaterdag 12 oktober 2013 om 22:59
quote:puckje schreef op 12 oktober 2013 @ 22:55:
[...]
Omdat ik al bijna 41 ben en je vruchtbaarheid dan zeer waarschijnlijk een stuk minder is en we dus wel een kinderwens hadden, maar niet heel sterk.
Dat is de bonnefooi gedachte. Niks mis mee, maar wat ga je nu doen met je paniek?
The pro life mensen hier denken er allemaal makkelijk over maar je hebt een bepaalde levensstijl voor ogen en zit nu in een land waar je geen netwerk hebt om e.e.a. op te vangen. Wat wil je?
[...]
Omdat ik al bijna 41 ben en je vruchtbaarheid dan zeer waarschijnlijk een stuk minder is en we dus wel een kinderwens hadden, maar niet heel sterk.
Dat is de bonnefooi gedachte. Niks mis mee, maar wat ga je nu doen met je paniek?
The pro life mensen hier denken er allemaal makkelijk over maar je hebt een bepaalde levensstijl voor ogen en zit nu in een land waar je geen netwerk hebt om e.e.a. op te vangen. Wat wil je?
zaterdag 12 oktober 2013 om 23:00
quote:single-lady schreef op 12 oktober 2013 @ 21:04:
[...]
De vraag is ook of het kind gezond is en of je het aankan als dat niet zo is. Dus niet alleen of je nu kiest voor een abortus of om de zwangerschap uit te dragen , maar ook of je wilt laten onderzoeken of je kind afwijkingen heeft.De kans op afwijkingen is groter omdat ik ouder ben ja. En volgens mij wordt je ook extra gecontroleerd boven een bepaalde leeftijd. Als we het kindje houden (en mogen houden, want de kans op een miskraam is ook groter), wil ik dat zeker laten onderzoeken. Om eerlijk te zijn, als in een vroeg stadium blijkt dat het kindje een zware afwijking heeft, denk ik niet dat we het zou willen houden.
[...]
De vraag is ook of het kind gezond is en of je het aankan als dat niet zo is. Dus niet alleen of je nu kiest voor een abortus of om de zwangerschap uit te dragen , maar ook of je wilt laten onderzoeken of je kind afwijkingen heeft.De kans op afwijkingen is groter omdat ik ouder ben ja. En volgens mij wordt je ook extra gecontroleerd boven een bepaalde leeftijd. Als we het kindje houden (en mogen houden, want de kans op een miskraam is ook groter), wil ik dat zeker laten onderzoeken. Om eerlijk te zijn, als in een vroeg stadium blijkt dat het kindje een zware afwijking heeft, denk ik niet dat we het zou willen houden.
zaterdag 12 oktober 2013 om 23:03
quote:puckje schreef op 12 oktober 2013 @ 23:00:
[...]
De kans op afwijkingen is groter omdat ik ouder ben ja. En volgens mij wordt je ook extra gecontroleerd boven een bepaalde leeftijd. Als we het kindje houden (en mogen houden, want de kans op een miskraam is ook groter), wil ik dat zeker laten onderzoeken. Om eerlijk te zijn, als in een vroeg stadium blijkt dat het kindje een zware afwijking heeft, denk ik niet dat we het zou willen houden.Zit je in een land waar je die faciliteiten hebt?
[...]
De kans op afwijkingen is groter omdat ik ouder ben ja. En volgens mij wordt je ook extra gecontroleerd boven een bepaalde leeftijd. Als we het kindje houden (en mogen houden, want de kans op een miskraam is ook groter), wil ik dat zeker laten onderzoeken. Om eerlijk te zijn, als in een vroeg stadium blijkt dat het kindje een zware afwijking heeft, denk ik niet dat we het zou willen houden.Zit je in een land waar je die faciliteiten hebt?
