Zwanger
alle pijlers
Wel of geen abortus bij 40 jaar
zaterdag 12 oktober 2013 om 19:37
Ik heb een fijne stabiele relatie en ook qua werk gaat het ons voor de wind. Ik heb nooit een sterke kinderwens gehad, maar dat kwam ook omdat ik hiervoor minder stevige relaties heb gehad en veel heb gereisd. Je zou me een laatbloeier kunnen noemen. Inmiddels ben ik al bijna 41 en had ik ergens al afscheid genomen van het idee dat ik ooit moeder zou worden. Maar nu ben ik sinds een paar dagen zwanger! Maar geen roze wolk. Sterker nog, mijn vriend en ik twijfelen enorm en zien op tegen de consequenties van het hebben van een kind; meer georganiseer, minder spontaan leven, minder makkelijk verre reizen (lees rondtrekken door India e.d.), hoe met kinderopvang (terwijl ik onregelmatige werk heb als freelancer)... Bovendien wonen we sinds kort in het buitenland, ook een enorm avontuur, maar is het misschien fijner om weer naar NL te komen waar met name onze vrienden en familie wonen... Terwijl ik me ook heel goed kan voorstellen hoe bijzonder het moet zijn een kindje te krijgen en dit samen op te voeden. Kortom, wel of geen abortus... met een leeftijd waarbij het nu of nooit is.???
zaterdag 12 oktober 2013 om 21:13
quote:puckje schreef op 12 oktober 2013 @ 20:49:
[...]
Ja, ik heb dat ook gelezen. Ik zie ook mensen kinderen krijgen omdat ze het geluk bij kun kind zoeken. Voelen dat er iets mist in hun leven en hopen dat het kind hun dat geluk of zin van het leven gaat geven. Ik heb die roze wolk niet. Verwacht ook niet iets van mijn kind te krijgen wat ik bij mezelf mis. Ik verwacht niet gelukkiger te worden door het krijgen van een kind. En kan daar dan dus ook niet in teleurgesteld worden.
En dit vind ik juist een hele gezonde instelling en volgens mij ook de enige juiste 'verwachting' tov het krijgen van een kind.
Ik herken je paniek en ik denk dat er een heleboel vrouwen met mij zijn die het herkennen. Toen ik de eerste keer een positieve test in mijn handen had schrok ik me ook een ongeluk. Ik heb toen ook weken gestresst en getwijfeld. Wil ik dit eigenlijk wel écht, kan ik eigenlijk wel een goede moeder zijn, zal mijn relatie er niet aan gaan, en mijn sociale leven enz. enz. enz.
Het heeft echt een tijd geduurd voordat ik aan het idee gewend was en eigenlijk pas na de eerste echo (rond de 10 weken) voelde ik voor het eerst echt blijdschap. Door die echo voelde het veel minder abstract en voelde ik me verbonden met het kindje.
Je bent nog maar net zwanger, je hoeft deze moeilijke keuze niet vandaag of morgen te maken. Laat het bezinken. Ga eventueel in gesprek met het Fiom. Praat met elkaar, maar houd je niet teveel bezig met wat anderen hebben gedaan, want dat verandert niets aan jullie situatie.
Mijn kinderen zijn inmiddels 4 en 5 en het klopt dat mijn leven erg veranderd is, ik minder impulsieve dingen kan ondernemen, we binnen Europa blijven tijdens de vakantie en ik niet meer tot half 4 de hort op kan ieder weekend. Maar het krijgen en opvoeden van mijn kinderen is het grootste avontuur van mijn leven en heeft me meer ontroerd en uitgedaagd dan alles wat ik ervoor heb gedaan
[...]
Ja, ik heb dat ook gelezen. Ik zie ook mensen kinderen krijgen omdat ze het geluk bij kun kind zoeken. Voelen dat er iets mist in hun leven en hopen dat het kind hun dat geluk of zin van het leven gaat geven. Ik heb die roze wolk niet. Verwacht ook niet iets van mijn kind te krijgen wat ik bij mezelf mis. Ik verwacht niet gelukkiger te worden door het krijgen van een kind. En kan daar dan dus ook niet in teleurgesteld worden.
En dit vind ik juist een hele gezonde instelling en volgens mij ook de enige juiste 'verwachting' tov het krijgen van een kind.
Ik herken je paniek en ik denk dat er een heleboel vrouwen met mij zijn die het herkennen. Toen ik de eerste keer een positieve test in mijn handen had schrok ik me ook een ongeluk. Ik heb toen ook weken gestresst en getwijfeld. Wil ik dit eigenlijk wel écht, kan ik eigenlijk wel een goede moeder zijn, zal mijn relatie er niet aan gaan, en mijn sociale leven enz. enz. enz.
Het heeft echt een tijd geduurd voordat ik aan het idee gewend was en eigenlijk pas na de eerste echo (rond de 10 weken) voelde ik voor het eerst echt blijdschap. Door die echo voelde het veel minder abstract en voelde ik me verbonden met het kindje.
Je bent nog maar net zwanger, je hoeft deze moeilijke keuze niet vandaag of morgen te maken. Laat het bezinken. Ga eventueel in gesprek met het Fiom. Praat met elkaar, maar houd je niet teveel bezig met wat anderen hebben gedaan, want dat verandert niets aan jullie situatie.
Mijn kinderen zijn inmiddels 4 en 5 en het klopt dat mijn leven erg veranderd is, ik minder impulsieve dingen kan ondernemen, we binnen Europa blijven tijdens de vakantie en ik niet meer tot half 4 de hort op kan ieder weekend. Maar het krijgen en opvoeden van mijn kinderen is het grootste avontuur van mijn leven en heeft me meer ontroerd en uitgedaagd dan alles wat ik ervoor heb gedaan
The time is now
zaterdag 12 oktober 2013 om 21:19
quote:Banba schreef op 12 oktober 2013 @ 21:13:
[...]
En dit vind ik juist een hele gezonde instelling en volgens mij ook de enige juiste 'verwachting' tov het krijgen van een kind.
Ik herken je paniek en ik denk dat er een heleboel vrouwen met mij zijn die het herkennen. Toen ik de eerste keer een positieve test in mijn handen had schrok ik me ook een ongeluk. Ik heb toen ook weken gestresst en getwijfeld. Wil ik dit eigenlijk wel écht, kan ik eigenlijk wel een goede moeder zijn, zal mijn relatie er niet aan gaan, en mijn sociale leven enz. enz. enz.
Het heeft echt een tijd geduurd voordat ik aan het idee gewend was en eigenlijk pas na de eerste echo (rond de 10 weken) voelde ik voor het eerst echt blijdschap. Door die echo voelde het veel minder abstract en voelde ik me verbonden met het kindje.
Je bent nog maar net zwanger, je hoeft deze moeilijke keuze niet vandaag of morgen te maken. Laat het bezinken. Ga eventueel in gesprek met het Fiom. Praat met elkaar, maar houd je niet teveel bezig met wat anderen hebben gedaan, want dat verandert niets aan jullie situatie.
Mijn kinderen zijn inmiddels 4 en 5 en het klopt dat mijn leven erg veranderd is, ik minder impulsieve dingen kan ondernemen, we binnen Europa blijven tijdens de vakantie en ik niet meer tot half 4 de hort op kan ieder weekend. Maar het krijgen en opvoeden van mijn kinderen is het grootste avontuur van mijn leven en heeft me meer ontroerd en uitgedaagd dan alles wat ik ervoor heb gedaan
En zo is het!
Kinderen opvoeden gaat vele malen verder dan een andere cultuur opsnuiven. Bij het opvoeden van kinderen ga je de confrontatie met jezelf aan. Mooiste avontuur ooit.
Verder mooie post.
[...]
En dit vind ik juist een hele gezonde instelling en volgens mij ook de enige juiste 'verwachting' tov het krijgen van een kind.
Ik herken je paniek en ik denk dat er een heleboel vrouwen met mij zijn die het herkennen. Toen ik de eerste keer een positieve test in mijn handen had schrok ik me ook een ongeluk. Ik heb toen ook weken gestresst en getwijfeld. Wil ik dit eigenlijk wel écht, kan ik eigenlijk wel een goede moeder zijn, zal mijn relatie er niet aan gaan, en mijn sociale leven enz. enz. enz.
Het heeft echt een tijd geduurd voordat ik aan het idee gewend was en eigenlijk pas na de eerste echo (rond de 10 weken) voelde ik voor het eerst echt blijdschap. Door die echo voelde het veel minder abstract en voelde ik me verbonden met het kindje.
Je bent nog maar net zwanger, je hoeft deze moeilijke keuze niet vandaag of morgen te maken. Laat het bezinken. Ga eventueel in gesprek met het Fiom. Praat met elkaar, maar houd je niet teveel bezig met wat anderen hebben gedaan, want dat verandert niets aan jullie situatie.
Mijn kinderen zijn inmiddels 4 en 5 en het klopt dat mijn leven erg veranderd is, ik minder impulsieve dingen kan ondernemen, we binnen Europa blijven tijdens de vakantie en ik niet meer tot half 4 de hort op kan ieder weekend. Maar het krijgen en opvoeden van mijn kinderen is het grootste avontuur van mijn leven en heeft me meer ontroerd en uitgedaagd dan alles wat ik ervoor heb gedaan
En zo is het!
Kinderen opvoeden gaat vele malen verder dan een andere cultuur opsnuiven. Bij het opvoeden van kinderen ga je de confrontatie met jezelf aan. Mooiste avontuur ooit.
Verder mooie post.
zaterdag 12 oktober 2013 om 21:19
Tja, als je meer naar ja neigt dan naar nee (wat je zelf zei) dan zou ik het toch houden.
Bij ons was het enorm gewenst, maar toch heb ik in het begin van mijn zwangerschap ook erg getwijfeld. Het is ineens zo defenitief! Heb (schaam) ook heel kort even aan abortus gedacht. Maar zooooo blij dat ik dat niet gedaan heb! Moeder worden is echt het beste dat me ooit overkomen is.
Bij ons was het enorm gewenst, maar toch heb ik in het begin van mijn zwangerschap ook erg getwijfeld. Het is ineens zo defenitief! Heb (schaam) ook heel kort even aan abortus gedacht. Maar zooooo blij dat ik dat niet gedaan heb! Moeder worden is echt het beste dat me ooit overkomen is.
zaterdag 12 oktober 2013 om 21:20
Vinnik ook: mooie post, Banba!
Helpt het trouwens als ik zeg dat we na wat gesprekken (en overigens een heel topic dat nog epische status bereikte hier op het forum ) bewust zijn gestopt met anticonceptie, maar ik vervolgens na de daadwerkelijke positieve test zó de kluts kwijt was dat ik een heel sollicitatiegesprek volkomen verklootte?
Helpt het trouwens als ik zeg dat we na wat gesprekken (en overigens een heel topic dat nog epische status bereikte hier op het forum ) bewust zijn gestopt met anticonceptie, maar ik vervolgens na de daadwerkelijke positieve test zó de kluts kwijt was dat ik een heel sollicitatiegesprek volkomen verklootte?
zaterdag 12 oktober 2013 om 21:21
Stoppen met anti conceptie en dan nu terugkrabbelen? Ik vind dat jullie erg egoïstisch bezig zijn. Iemand had het over de vergelijking met een jurkje. Daar ben ik het helemaal mee eens. Ik ben echt flabbergasted van je post. Sterker nog, het doet me gewoon pijn, hoe jullie er nu mee omgaan.
Als moeder zijnde kan ik je verder alleen maar zeggen dat een kind hebben het mooiste is dat je je kunt voorstellen. En het is ook vermoeiend en natuurlijk denk je soms met weemoed terug aan de tijd dat je lekker je eigen ding kon doen. Maar oh! wat is het fijn om die lach te zien, als je samen in een deuk ligt, te horen dat hij/zij van je houdt, dat warme lijfje tegen je aan voelen in bed als je samen uitslaapt, dat blije koppie als jullie iets heel leuks gaan doen samen, zomaar kusjes te krijgen en zo kan ik nog wel even doorgaan.
Jij hebt het over reizen. Toevallig was ik afgelopen week zonder kind een stedentrip aan het maken. Ik had er zo'n zin in. Even geen gezeur aan mijn hoofd en doen waar ik zin in heb. Nou, wat een teleurstelling. Ik voelde me helemaal niet compleet zonder mijn kind. Overal waar ik kwam dacht ik aan hem. (vorig jaar is hij met ons mee geweest naar dezelfde plek) Kon niet wachten tot ik weer naar huis mocht. Heb het heus wel leuk gehad hoor Maar toch.
En die trip die we eerder gemaakt hebben met hem is ons uitstekend bevallen. Hij vond alles leuk en maakte met iedereen contact. Heeft zeker ook te maken met onze opvoeding. Hij is, en blijft, enig kind. (ook wij zijn al wat ouder) Wij 'slepen' hem overal mee naartoe, dat zorgt ervoor dat hij zich snel aanpast aan de situatie. En met een kind op reis zorgt voor interessante invalshoeken en net zo interessante contacten. Wat ik hiermee wil zeggen? Dat je beren op de weg ziet! En zoals eerder aangegeven, jullie wilden dit zelf want je hebt geen anti conceptie gebruikt.
Sterkte. Ook voor je kind.
Als moeder zijnde kan ik je verder alleen maar zeggen dat een kind hebben het mooiste is dat je je kunt voorstellen. En het is ook vermoeiend en natuurlijk denk je soms met weemoed terug aan de tijd dat je lekker je eigen ding kon doen. Maar oh! wat is het fijn om die lach te zien, als je samen in een deuk ligt, te horen dat hij/zij van je houdt, dat warme lijfje tegen je aan voelen in bed als je samen uitslaapt, dat blije koppie als jullie iets heel leuks gaan doen samen, zomaar kusjes te krijgen en zo kan ik nog wel even doorgaan.
Jij hebt het over reizen. Toevallig was ik afgelopen week zonder kind een stedentrip aan het maken. Ik had er zo'n zin in. Even geen gezeur aan mijn hoofd en doen waar ik zin in heb. Nou, wat een teleurstelling. Ik voelde me helemaal niet compleet zonder mijn kind. Overal waar ik kwam dacht ik aan hem. (vorig jaar is hij met ons mee geweest naar dezelfde plek) Kon niet wachten tot ik weer naar huis mocht. Heb het heus wel leuk gehad hoor Maar toch.
En die trip die we eerder gemaakt hebben met hem is ons uitstekend bevallen. Hij vond alles leuk en maakte met iedereen contact. Heeft zeker ook te maken met onze opvoeding. Hij is, en blijft, enig kind. (ook wij zijn al wat ouder) Wij 'slepen' hem overal mee naartoe, dat zorgt ervoor dat hij zich snel aanpast aan de situatie. En met een kind op reis zorgt voor interessante invalshoeken en net zo interessante contacten. Wat ik hiermee wil zeggen? Dat je beren op de weg ziet! En zoals eerder aangegeven, jullie wilden dit zelf want je hebt geen anti conceptie gebruikt.
Sterkte. Ook voor je kind.
zaterdag 12 oktober 2013 om 21:25
quote:Cateautje schreef op 12 oktober 2013 @ 21:19:
[...]
Kinderen opvoeden gaat vele malen verder dan een andere cultuur opsnuiven. Bij het opvoeden van kinderen ga je de confrontatie met jezelf aan. Mooiste avontuur ooit.
En daarom verkies ik het opsnuiven van andere culturen Je kunt de ene keer in de ene wereld opgaan en de andere keer in de andere en tussendoor kom je weer lekker thuis tot rust. Met 'n kind is het voorgoed gedaan met je (innerlijke) rust.
[...]
Kinderen opvoeden gaat vele malen verder dan een andere cultuur opsnuiven. Bij het opvoeden van kinderen ga je de confrontatie met jezelf aan. Mooiste avontuur ooit.
En daarom verkies ik het opsnuiven van andere culturen Je kunt de ene keer in de ene wereld opgaan en de andere keer in de andere en tussendoor kom je weer lekker thuis tot rust. Met 'n kind is het voorgoed gedaan met je (innerlijke) rust.
zaterdag 12 oktober 2013 om 21:27
quote:Cateautje schreef op 12 oktober 2013 @ 21:19:
[...]
En zo is het!
Kinderen opvoeden gaat vele malen verder dan een andere cultuur opsnuiven. Bij het opvoeden van kinderen ga je de confrontatie met jezelf aan. Mooiste avontuur ooit.
Verder mooie post.Ja, ik vind het een mooi avontuur, maar dat wil niet zeggen, dat dit ook voor TO een mooi avontuur is
[...]
En zo is het!
Kinderen opvoeden gaat vele malen verder dan een andere cultuur opsnuiven. Bij het opvoeden van kinderen ga je de confrontatie met jezelf aan. Mooiste avontuur ooit.
Verder mooie post.Ja, ik vind het een mooi avontuur, maar dat wil niet zeggen, dat dit ook voor TO een mooi avontuur is
zaterdag 12 oktober 2013 om 21:27
quote:elninjoo schreef op 12 oktober 2013 @ 21:25:
[...]
En daarom verkies ik het opsnuiven van andere culturen Je kunt de ene keer in de ene wereld opgaan en de andere keer in de andere en tussendoor kom je weer lekker thuis tot rust. Met 'n kind is het voorgoed gedaan met je (innerlijke) rust.Ik vraag me al heel lang af of je ooit je ouders verrot hebt gemept vanwege het feit dat ze ooit zo stom zijn geweest om een kind op de wereld te zetten.
[...]
En daarom verkies ik het opsnuiven van andere culturen Je kunt de ene keer in de ene wereld opgaan en de andere keer in de andere en tussendoor kom je weer lekker thuis tot rust. Met 'n kind is het voorgoed gedaan met je (innerlijke) rust.Ik vraag me al heel lang af of je ooit je ouders verrot hebt gemept vanwege het feit dat ze ooit zo stom zijn geweest om een kind op de wereld te zetten.
zaterdag 12 oktober 2013 om 21:29
quote:elninjoo schreef op 12 oktober 2013 @ 21:25:
[...]
En daarom verkies ik het opsnuiven van andere culturen Je kunt de ene keer in de ene wereld opgaan en de andere keer in de andere en tussendoor kom je weer lekker thuis tot rust. Met 'n kind is het voorgoed gedaan met je (innerlijke) rust.
Ja man, een wrák ben ik, echt een wrák....
Overigens mis ik ook mijn kinderen niet zoals tante jo het omschrijft, als we eens een weekend weg zijn. En ja, het zal je verbazen maar ik hou zielsveel van die jongens. Zélfs nu de oudste stierlijk vervelend al twee uur ligt te jengelen dat ie er uit wil, in plaats van te slapen, waardoor wij onze geplande avond als sneeuw voor de zon zien verdwijnen. Jammer dan. Die zijn heus niet voltooid verleden tijd met kinderen, maar deels gewoon weer toekomst.
[...]
En daarom verkies ik het opsnuiven van andere culturen Je kunt de ene keer in de ene wereld opgaan en de andere keer in de andere en tussendoor kom je weer lekker thuis tot rust. Met 'n kind is het voorgoed gedaan met je (innerlijke) rust.
Ja man, een wrák ben ik, echt een wrák....
Overigens mis ik ook mijn kinderen niet zoals tante jo het omschrijft, als we eens een weekend weg zijn. En ja, het zal je verbazen maar ik hou zielsveel van die jongens. Zélfs nu de oudste stierlijk vervelend al twee uur ligt te jengelen dat ie er uit wil, in plaats van te slapen, waardoor wij onze geplande avond als sneeuw voor de zon zien verdwijnen. Jammer dan. Die zijn heus niet voltooid verleden tijd met kinderen, maar deels gewoon weer toekomst.
zaterdag 12 oktober 2013 om 21:33
quote:elninjoo schreef op 12 oktober 2013 @ 21:25:
[...]
En daarom verkies ik het opsnuiven van andere culturen Je kunt de ene keer in de ene wereld opgaan en de andere keer in de andere en tussendoor kom je weer lekker thuis tot rust. Met 'n kind is het voorgoed gedaan met je (innerlijke) rust.
Hoe kun je dat nu zo goed weten?
Wij hadden het geluk dat we in NW Amerika terecht kwamen toen de kinderen klein waren. We hebben het er goed van genomen hoor..een prachtige ervaring voor ons en voor onze kids..nouja, ze weten niet beter..
[...]
En daarom verkies ik het opsnuiven van andere culturen Je kunt de ene keer in de ene wereld opgaan en de andere keer in de andere en tussendoor kom je weer lekker thuis tot rust. Met 'n kind is het voorgoed gedaan met je (innerlijke) rust.
Hoe kun je dat nu zo goed weten?
Wij hadden het geluk dat we in NW Amerika terecht kwamen toen de kinderen klein waren. We hebben het er goed van genomen hoor..een prachtige ervaring voor ons en voor onze kids..nouja, ze weten niet beter..
zaterdag 12 oktober 2013 om 21:33
Ik mis mijn kind niet altijd zo erg hoor
Toevallig nu tijdens die trip. Ik haalde dit voorbeeld aan omdat TO het had over reizen en zo.
Ik blijf erbij dat ik dit alles nogal mosterd na de maaltijd vind. Wel stoppen met anti conceptie en dan ben je zwanger en komt het toch niet uit? Ik snap het echt niet.
Nou ja, ik snap het een beetje. Wij hebben bewust 1 kind omdat wij menen dat wij met 1 kind flexibeler zijn dan met meer dan 1. Flexibeler in tijd en ook qua financiën.
Toevallig nu tijdens die trip. Ik haalde dit voorbeeld aan omdat TO het had over reizen en zo.
Ik blijf erbij dat ik dit alles nogal mosterd na de maaltijd vind. Wel stoppen met anti conceptie en dan ben je zwanger en komt het toch niet uit? Ik snap het echt niet.
Nou ja, ik snap het een beetje. Wij hebben bewust 1 kind omdat wij menen dat wij met 1 kind flexibeler zijn dan met meer dan 1. Flexibeler in tijd en ook qua financiën.
zaterdag 12 oktober 2013 om 21:38
Dit heet 'schok' zelfs ik die graag moeder wilde worden en al een tijdje bezig was met proberen, moest er aan wennen dat er nu echt dingen zouden gaan veranderen. Dat is eng.
Wat je wel kent, is vertrouwd.
Ik zou zeggen: give it some time en kom eerst maar eens de eerste schok te boven voordat je beslist.
Wat je wel kent, is vertrouwd.
Ik zou zeggen: give it some time en kom eerst maar eens de eerste schok te boven voordat je beslist.
zaterdag 12 oktober 2013 om 21:42
Abortus op je 40e gaat net zoals abortus op je 16e of op je 31e. Wil je liever wel dan niet een kind? Dan geen abortus. Wil je liever niet dan wel een kind? Dan wel abortus en je niets aantrekken van anti-abortusbewegingen. Je gaat toch geen kind nemen omdat anderen dat moreel hoger vinden.
Liever elitair dan een pauper!
zaterdag 12 oktober 2013 om 21:47
quote:Kalliope schreef op 12 oktober 2013 @ 21:42:
Abortus op je 40e gaat net zoals abortus op je 16e of op je 31e. Wil je liever wel dan niet een kind? Dan geen abortus. Wil je liever niet dan wel een kind? Dan wel abortus en je niets aantrekken van anti-abortusbewegingen. Je gaat toch geen kind nemen omdat anderen dat moreel hoger vinden.Dat is niet waar. Het is op je 16de en 31ste niet de laatste kans om moeder te worden, tenzij er iets goed mis gaat, maar op je 41ste zou het weleens einde oefening kunnen zijn.
Abortus op je 40e gaat net zoals abortus op je 16e of op je 31e. Wil je liever wel dan niet een kind? Dan geen abortus. Wil je liever niet dan wel een kind? Dan wel abortus en je niets aantrekken van anti-abortusbewegingen. Je gaat toch geen kind nemen omdat anderen dat moreel hoger vinden.Dat is niet waar. Het is op je 16de en 31ste niet de laatste kans om moeder te worden, tenzij er iets goed mis gaat, maar op je 41ste zou het weleens einde oefening kunnen zijn.
zaterdag 12 oktober 2013 om 21:50
quote:Cateautje schreef op 12 oktober 2013 @ 21:47:
[...]
Dat is niet waar. Het is op je 16de en 31ste niet de laatste kans om moeder te worden, tenzij er iets goed mis gaat, maar op je 41ste zou het weleens einde oefening kunnen zijn.Maar op je 41 heb je ook een grote kans op een kind met een handicap. De vraag is of je dat aankan als je al zo twijfelt of je wel een kind wil....
[...]
Dat is niet waar. Het is op je 16de en 31ste niet de laatste kans om moeder te worden, tenzij er iets goed mis gaat, maar op je 41ste zou het weleens einde oefening kunnen zijn.Maar op je 41 heb je ook een grote kans op een kind met een handicap. De vraag is of je dat aankan als je al zo twijfelt of je wel een kind wil....
zaterdag 12 oktober 2013 om 21:53
Ik kan haast niet geloven dat je zo naïef bent geweest. Maar goed dat weet je nu wel.
Je laatste post is een gezonde instelling. Kinderen krijgen maakt je ook niet zozeer gelukkiger, maar het maakt je leven anders. Op een goede manier anders.
Ik ben niet tegen abortus maar als je zó stom (sorry dat ik het zeg) met je niet bestaande anticonceptie omgaat, zegt "als het komt is het goed " en dan nu tóch abortus overweegt.. Daar kan ik niet bij met mijn verstand.. Ik snap het echt niet.
Het is een moeilijke keuze. Waarom schrijf he niet twee verhalen over de komende veertig jaar van je leven, hoe die gaan verlopen. Eentje met en eentje zonder kind. Kijk waar je je uiteindelijk prettiger bij voelt, wat je wil van de rest van jouw leven.
Je laatste post is een gezonde instelling. Kinderen krijgen maakt je ook niet zozeer gelukkiger, maar het maakt je leven anders. Op een goede manier anders.
Ik ben niet tegen abortus maar als je zó stom (sorry dat ik het zeg) met je niet bestaande anticonceptie omgaat, zegt "als het komt is het goed " en dan nu tóch abortus overweegt.. Daar kan ik niet bij met mijn verstand.. Ik snap het echt niet.
Het is een moeilijke keuze. Waarom schrijf he niet twee verhalen over de komende veertig jaar van je leven, hoe die gaan verlopen. Eentje met en eentje zonder kind. Kijk waar je je uiteindelijk prettiger bij voelt, wat je wil van de rest van jouw leven.
zaterdag 12 oktober 2013 om 21:53
quote:single-lady schreef op 12 oktober 2013 @ 21:50:
[...]
Maar op je 41 heb je ook een grote kans op een kind met een handicap. De vraag is of je dat aankan als je al zo twijfelt of je wel een kind wil....Dat is bangmakerij van de allerlaagste orde. Er worden meer dan genoeg kerngezonde kinderen geboren bij vrouwen op die leeftijd en wel ouder. Het is een kwestie van echo's, net als bij jonge ouders die een gehandicapt kind kunnen krijgen. Straks beweer je nog dat alle gehandicapte kinderen uit oudere moeders worden geboren. Iedereen heeft die kans, iedereen!
[...]
Maar op je 41 heb je ook een grote kans op een kind met een handicap. De vraag is of je dat aankan als je al zo twijfelt of je wel een kind wil....Dat is bangmakerij van de allerlaagste orde. Er worden meer dan genoeg kerngezonde kinderen geboren bij vrouwen op die leeftijd en wel ouder. Het is een kwestie van echo's, net als bij jonge ouders die een gehandicapt kind kunnen krijgen. Straks beweer je nog dat alle gehandicapte kinderen uit oudere moeders worden geboren. Iedereen heeft die kans, iedereen!
zaterdag 12 oktober 2013 om 21:55
quote:puckje schreef op 12 oktober 2013 @ 20:29:
[...]
Absoluut, we hebben het er zeker meer dan een jaar over gehad. Maar uiteindelijk kun je er heel lang over praten en voelen, echt 'weten' weet je het nooit. We dachten dat we het welkom zouden heten. Nu desondanks twijfel.
Mijn kinderen zijn heel erg gewenst en gepland. Ben er nu ook zeer gelukkig mee. Maar ook bij mij sloeg de twijfel toe, bij de eerste positieve test. Ik voelde ineens de verantwoordelijkheid drukken.. Kon ik die wel aan? Na de geboorte van de oudste kwam die druk nog harder terecht.
Maar ik vind het geweldig, en moeilijk
Je zegt dat je graag het avontuur aangaat en nog veel wilde haren hebt. Is het dan niet juist een avontuur dit kind te laten komen en je wilde haren samen met het kind te laten wapperen?
Als je écht nog zo jong van hart (en lichaam) bent, dan lijkt me het juist geen probleem, een kind.
Verder kan niemand de keuze maken voor jou dan jijzelf. We kennen je niet, we weten het niet. Natuurlijk kun je, op jouw leeftijd, niet na een abortus denken "goh.. toch wel heel jammer, maar over een paar jaar proberen we het weer" Neemt niet weg dat ik met abortus een sterilisatie aanraad, zodat je dit niet nogmaals mee hoeft te maken.
[...]
Absoluut, we hebben het er zeker meer dan een jaar over gehad. Maar uiteindelijk kun je er heel lang over praten en voelen, echt 'weten' weet je het nooit. We dachten dat we het welkom zouden heten. Nu desondanks twijfel.
Mijn kinderen zijn heel erg gewenst en gepland. Ben er nu ook zeer gelukkig mee. Maar ook bij mij sloeg de twijfel toe, bij de eerste positieve test. Ik voelde ineens de verantwoordelijkheid drukken.. Kon ik die wel aan? Na de geboorte van de oudste kwam die druk nog harder terecht.
Maar ik vind het geweldig, en moeilijk
Je zegt dat je graag het avontuur aangaat en nog veel wilde haren hebt. Is het dan niet juist een avontuur dit kind te laten komen en je wilde haren samen met het kind te laten wapperen?
Als je écht nog zo jong van hart (en lichaam) bent, dan lijkt me het juist geen probleem, een kind.
Verder kan niemand de keuze maken voor jou dan jijzelf. We kennen je niet, we weten het niet. Natuurlijk kun je, op jouw leeftijd, niet na een abortus denken "goh.. toch wel heel jammer, maar over een paar jaar proberen we het weer" Neemt niet weg dat ik met abortus een sterilisatie aanraad, zodat je dit niet nogmaals mee hoeft te maken.
Later is nu
