Zwanger
alle pijlers
Wel of geen abortus bij 40 jaar
zaterdag 12 oktober 2013 om 19:37
Ik heb een fijne stabiele relatie en ook qua werk gaat het ons voor de wind. Ik heb nooit een sterke kinderwens gehad, maar dat kwam ook omdat ik hiervoor minder stevige relaties heb gehad en veel heb gereisd. Je zou me een laatbloeier kunnen noemen. Inmiddels ben ik al bijna 41 en had ik ergens al afscheid genomen van het idee dat ik ooit moeder zou worden. Maar nu ben ik sinds een paar dagen zwanger! Maar geen roze wolk. Sterker nog, mijn vriend en ik twijfelen enorm en zien op tegen de consequenties van het hebben van een kind; meer georganiseer, minder spontaan leven, minder makkelijk verre reizen (lees rondtrekken door India e.d.), hoe met kinderopvang (terwijl ik onregelmatige werk heb als freelancer)... Bovendien wonen we sinds kort in het buitenland, ook een enorm avontuur, maar is het misschien fijner om weer naar NL te komen waar met name onze vrienden en familie wonen... Terwijl ik me ook heel goed kan voorstellen hoe bijzonder het moet zijn een kindje te krijgen en dit samen op te voeden. Kortom, wel of geen abortus... met een leeftijd waarbij het nu of nooit is.???
zaterdag 12 oktober 2013 om 23:05
quote:raccoon schreef op 12 oktober 2013 @ 21:04:
Als je 40 jaar bent en je vraagt forum gebruikers wat te doen. Dan heb je denk ik wel een beetje een probleem. Je bent toch mans genoeg te weten of je het wilt of niet..Haha, nou op je 40ste heb je eerder ontdekt dat veel mensen maar wat doen in het leven. Als je jong bent denk je dat volwassenen de wijsheid in pacht hebben omdat ze immers ouder zijn, maar helaas... En ik vraag het forum niet om een oplossing of keuze. Die zullen we zelf natuurlijk moeten maken. Maar ben wel benieuwd hoe andere vrouwen hier tegen aan kijken en wie weet zijn er dames met dezelfde/soortgelijke ervaringen. Ik wil graag leren en mijn keuze goed afwegen, voelen, doordenken...
Als je 40 jaar bent en je vraagt forum gebruikers wat te doen. Dan heb je denk ik wel een beetje een probleem. Je bent toch mans genoeg te weten of je het wilt of niet..Haha, nou op je 40ste heb je eerder ontdekt dat veel mensen maar wat doen in het leven. Als je jong bent denk je dat volwassenen de wijsheid in pacht hebben omdat ze immers ouder zijn, maar helaas... En ik vraag het forum niet om een oplossing of keuze. Die zullen we zelf natuurlijk moeten maken. Maar ben wel benieuwd hoe andere vrouwen hier tegen aan kijken en wie weet zijn er dames met dezelfde/soortgelijke ervaringen. Ik wil graag leren en mijn keuze goed afwegen, voelen, doordenken...
zaterdag 12 oktober 2013 om 23:05
quote:bluebird77 schreef op 12 oktober 2013 @ 23:02:
[...]
Maar ze waren bewust gestopt met AC schrijft TO. Dan is het toch wel verwacht/gepland/gewenst? Of ben ik nou gek?Nou, gek ben je niet, maar eerder in het topic staat dat TO gestopt is met AC omdat haar vriendinnen op die leeftijd niet van nature zwanger konden worden en het IVF traject in zijn gegaan. TO heeft letterlijk gepost dat ze Russisch roulette hebben gespeeld.
[...]
Maar ze waren bewust gestopt met AC schrijft TO. Dan is het toch wel verwacht/gepland/gewenst? Of ben ik nou gek?Nou, gek ben je niet, maar eerder in het topic staat dat TO gestopt is met AC omdat haar vriendinnen op die leeftijd niet van nature zwanger konden worden en het IVF traject in zijn gegaan. TO heeft letterlijk gepost dat ze Russisch roulette hebben gespeeld.
zaterdag 12 oktober 2013 om 23:05
In ieder geval TO, veel sterkte met de beslissing. Laat je niet opjutten met verhalen van 'makkelijke' procedures, je staat nog aan het begin van de 40 weken rit (en dan doel ik op andere sites en fora).
Op internet ga je de oplossing niet vinden, alhoewel ik mij kan voorstellen dat je niets liever doet op dit moment om jezelf enigszins geestelijk 'bijeen te houden'. Maar het antwoord zit in jezelf, niet in 'bijna vergelijkbare verhalen'. Neem je tijd.
Op internet ga je de oplossing niet vinden, alhoewel ik mij kan voorstellen dat je niets liever doet op dit moment om jezelf enigszins geestelijk 'bijeen te houden'. Maar het antwoord zit in jezelf, niet in 'bijna vergelijkbare verhalen'. Neem je tijd.
zaterdag 12 oktober 2013 om 23:07
quote:hamerhaai schreef op 12 oktober 2013 @ 23:01:
@lizzy75, zwangerschappen leiden niet automatisch tot een een gezond kind. Daarnaast weet je niet wat ik besloten heb.Dat boeit me ook helemaal niet, sorry. De discussie over TO daarentegen wel. En ik vind dat jij daar een domme opmerking over hebt geplaatst.
@lizzy75, zwangerschappen leiden niet automatisch tot een een gezond kind. Daarnaast weet je niet wat ik besloten heb.Dat boeit me ook helemaal niet, sorry. De discussie over TO daarentegen wel. En ik vind dat jij daar een domme opmerking over hebt geplaatst.
zaterdag 12 oktober 2013 om 23:10
zaterdag 12 oktober 2013 om 23:17
quote:Banba schreef op 12 oktober 2013 @ 21:13:
[...]
En dit vind ik juist een hele gezonde instelling en volgens mij ook de enige juiste 'verwachting' tov het krijgen van een kind.
Ik herken je paniek en ik denk dat er een heleboel vrouwen met mij zijn die het herkennen. Toen ik de eerste keer een positieve test in mijn handen had schrok ik me ook een ongeluk. Ik heb toen ook weken gestresst en getwijfeld. Wil ik dit eigenlijk wel écht, kan ik eigenlijk wel een goede moeder zijn, zal mijn relatie er niet aan gaan, en mijn sociale leven enz. enz. enz.
Het heeft echt een tijd geduurd voordat ik aan het idee gewend was en eigenlijk pas na de eerste echo (rond de 10 weken) voelde ik voor het eerst echt blijdschap. Door die echo voelde het veel minder abstract en voelde ik me verbonden met het kindje.
Je bent nog maar net zwanger, je hoeft deze moeilijke keuze niet vandaag of morgen te maken. Laat het bezinken. Ga eventueel in gesprek met het Fiom. Praat met elkaar, maar houd je niet teveel bezig met wat anderen hebben gedaan, want dat verandert niets aan jullie situatie.
Mijn kinderen zijn inmiddels 4 en 5 en het klopt dat mijn leven erg veranderd is, ik minder impulsieve dingen kan ondernemen, we binnen Europa blijven tijdens de vakantie en ik niet meer tot half 4 de hort op kan ieder weekend. Maar het krijgen en opvoeden van mijn kinderen is het grootste avontuur van mijn leven en heeft me meer ontroerd en uitgedaagd dan alles wat ik ervoor heb gedaan Dank je wel. Dit vind ik een fijn bericht. Mijn vriend en ik praten al heel lang over kinderen krijgen. Voor- en nadelen. Wat we erbij voelen etc. Niet zoals mensen hier op het forum schrijven over 'een jurkje halen wat je vervolgens niet bevalt', 'stoppen met anti-conceptie terwijl je geen kinderwens had' en 'het bevalt niet dus aborteren we maar'... We zijn ons gewoon rot geschrokken. Zwanger terwijl we niet gedacht hadden dat dat zo snel en op mijn leeftijd nog zou lukken... Het is daarom fijn te horen dat meer vrouwen schrokken en dat het blije gevoel pas later kwam.
[...]
En dit vind ik juist een hele gezonde instelling en volgens mij ook de enige juiste 'verwachting' tov het krijgen van een kind.
Ik herken je paniek en ik denk dat er een heleboel vrouwen met mij zijn die het herkennen. Toen ik de eerste keer een positieve test in mijn handen had schrok ik me ook een ongeluk. Ik heb toen ook weken gestresst en getwijfeld. Wil ik dit eigenlijk wel écht, kan ik eigenlijk wel een goede moeder zijn, zal mijn relatie er niet aan gaan, en mijn sociale leven enz. enz. enz.
Het heeft echt een tijd geduurd voordat ik aan het idee gewend was en eigenlijk pas na de eerste echo (rond de 10 weken) voelde ik voor het eerst echt blijdschap. Door die echo voelde het veel minder abstract en voelde ik me verbonden met het kindje.
Je bent nog maar net zwanger, je hoeft deze moeilijke keuze niet vandaag of morgen te maken. Laat het bezinken. Ga eventueel in gesprek met het Fiom. Praat met elkaar, maar houd je niet teveel bezig met wat anderen hebben gedaan, want dat verandert niets aan jullie situatie.
Mijn kinderen zijn inmiddels 4 en 5 en het klopt dat mijn leven erg veranderd is, ik minder impulsieve dingen kan ondernemen, we binnen Europa blijven tijdens de vakantie en ik niet meer tot half 4 de hort op kan ieder weekend. Maar het krijgen en opvoeden van mijn kinderen is het grootste avontuur van mijn leven en heeft me meer ontroerd en uitgedaagd dan alles wat ik ervoor heb gedaan Dank je wel. Dit vind ik een fijn bericht. Mijn vriend en ik praten al heel lang over kinderen krijgen. Voor- en nadelen. Wat we erbij voelen etc. Niet zoals mensen hier op het forum schrijven over 'een jurkje halen wat je vervolgens niet bevalt', 'stoppen met anti-conceptie terwijl je geen kinderwens had' en 'het bevalt niet dus aborteren we maar'... We zijn ons gewoon rot geschrokken. Zwanger terwijl we niet gedacht hadden dat dat zo snel en op mijn leeftijd nog zou lukken... Het is daarom fijn te horen dat meer vrouwen schrokken en dat het blije gevoel pas later kwam.
zaterdag 12 oktober 2013 om 23:18
quote:scriptum schreef op 12 oktober 2013 @ 23:05:
[...]
Nou, gek ben je niet, maar eerder in het topic staat dat TO gestopt is met AC omdat haar vriendinnen op die leeftijd niet van nature zwanger konden worden en het IVF traject in zijn gegaan. TO heeft letterlijk gepost dat ze Russisch roulette hebben gespeeld.Om verderop te vertellen dat ze bewust met AC zijn gestopt en een (niet sterke) kinderwens hadden. Verder is het natuurlijk bullshit om je eigen vruchtbaarheid te vergelijken met wie dan ook. Ik deed er 10 jaar over om zwanger te raken terwijl mijn zus met gemak 5 kinderen heeft gebaard.
[...]
Nou, gek ben je niet, maar eerder in het topic staat dat TO gestopt is met AC omdat haar vriendinnen op die leeftijd niet van nature zwanger konden worden en het IVF traject in zijn gegaan. TO heeft letterlijk gepost dat ze Russisch roulette hebben gespeeld.Om verderop te vertellen dat ze bewust met AC zijn gestopt en een (niet sterke) kinderwens hadden. Verder is het natuurlijk bullshit om je eigen vruchtbaarheid te vergelijken met wie dan ook. Ik deed er 10 jaar over om zwanger te raken terwijl mijn zus met gemak 5 kinderen heeft gebaard.
zaterdag 12 oktober 2013 om 23:19
Scriptum,quote:Righto, een kind is geen experimenteer materiaal. Boek dan een reis naar de maan of zo.
Wat TO schrijft vind ik anders helemaal niet zo gek. Mijn reden om wel kinderen te willen, kwam redelijk op hetzelfde neer. En ik vond het vervolgens zo leuk dat ik er drie wilde. Drie experimenten die alledrie heel anders verlopen.
De dingen waarvan ik vooraf gedacht had dat ik ze zou missen, dat had ik aardig ingeschat, maar hoe leuk ik het zou vinden om de ontwikkeling van mijn kinderen mee te maken, dat had ik onderschat.
Wat TO schrijft vind ik anders helemaal niet zo gek. Mijn reden om wel kinderen te willen, kwam redelijk op hetzelfde neer. En ik vond het vervolgens zo leuk dat ik er drie wilde. Drie experimenten die alledrie heel anders verlopen.
De dingen waarvan ik vooraf gedacht had dat ik ze zou missen, dat had ik aardig ingeschat, maar hoe leuk ik het zou vinden om de ontwikkeling van mijn kinderen mee te maken, dat had ik onderschat.
zaterdag 12 oktober 2013 om 23:20
zaterdag 12 oktober 2013 om 23:20
zaterdag 12 oktober 2013 om 23:22
quote:puckje schreef op 12 oktober 2013 @ 23:17:
[...]
Het is daarom fijn te horen dat meer vrouwen schrokken en dat het blije gevoel pas later kwam.
Dat kan ik ook bevestigen. Ik raakte na 10 jaar proberen spontaan zwanger terwijl we een week later over IVF zouden gaan praten in het ziekenhuis. We waren in een shock en zwaar in de war. Ik heb ook heel veel tranen gelaten om de 10 jaar daarvoor te verwerken, want het wachten was heel zwaar. Maar in al die 9 maanden heb ik nooit aan een abortus gedacht. Waarom zouden we? We hadden hier bewust voor gekozen en daar gingen we voor.
Ik hoop dat jullie samen rustig de tijd nemen om alles te laten bezinken en te overdenken en dan de beslissing te nemen waar jullie mee verder kunnen.
[...]
Het is daarom fijn te horen dat meer vrouwen schrokken en dat het blije gevoel pas later kwam.
Dat kan ik ook bevestigen. Ik raakte na 10 jaar proberen spontaan zwanger terwijl we een week later over IVF zouden gaan praten in het ziekenhuis. We waren in een shock en zwaar in de war. Ik heb ook heel veel tranen gelaten om de 10 jaar daarvoor te verwerken, want het wachten was heel zwaar. Maar in al die 9 maanden heb ik nooit aan een abortus gedacht. Waarom zouden we? We hadden hier bewust voor gekozen en daar gingen we voor.
Ik hoop dat jullie samen rustig de tijd nemen om alles te laten bezinken en te overdenken en dan de beslissing te nemen waar jullie mee verder kunnen.
zaterdag 12 oktober 2013 om 23:24
quote:Yavanna schreef op 12 oktober 2013 @ 23:20:
[...]
Wat bedoel je hier precies mee?
Dat je je eigen gevoelens/emoties boven die van je (ongeboren) kind stelt.
TO verkeert volgens eigen zeggen in bepaalde omstandigheden wat maakt dat ze extra twijfelt. Wat telt dan het zwaarst? Het welzijn van het kind, dat wel of niet geboren zou moeten worden, of het welzijn van jezelf?
[...]
Wat bedoel je hier precies mee?
Dat je je eigen gevoelens/emoties boven die van je (ongeboren) kind stelt.
TO verkeert volgens eigen zeggen in bepaalde omstandigheden wat maakt dat ze extra twijfelt. Wat telt dan het zwaarst? Het welzijn van het kind, dat wel of niet geboren zou moeten worden, of het welzijn van jezelf?
zaterdag 12 oktober 2013 om 23:25
quote:siena_njb schreef op 12 oktober 2013 @ 21:38:
Dit heet 'schok' zelfs ik die graag moeder wilde worden en al een tijdje bezig was met proberen, moest er aan wennen dat er nu echt dingen zouden gaan veranderen. Dat is eng.
Wat je wel kent, is vertrouwd.
Ik zou zeggen: give it some time en kom eerst maar eens de eerste schok te boven voordat je beslist.Ik moet het zeker laten bezinken. Maar goed om te horen dat zelfs met een sterke kinderwens je toch enorm schrikt bij de positieve uitslag. Ik vraag me ook af 'ben ik bang? is het angst?' of niet? Want angst vind ik geen goede raadgever.
Dit heet 'schok' zelfs ik die graag moeder wilde worden en al een tijdje bezig was met proberen, moest er aan wennen dat er nu echt dingen zouden gaan veranderen. Dat is eng.
Wat je wel kent, is vertrouwd.
Ik zou zeggen: give it some time en kom eerst maar eens de eerste schok te boven voordat je beslist.Ik moet het zeker laten bezinken. Maar goed om te horen dat zelfs met een sterke kinderwens je toch enorm schrikt bij de positieve uitslag. Ik vraag me ook af 'ben ik bang? is het angst?' of niet? Want angst vind ik geen goede raadgever.
zaterdag 12 oktober 2013 om 23:25
quote:bluebird77 schreef op 12 oktober 2013 @ 23:22:
[...]
Dat kan ik ook bevestigen. Ik raakte na 10 jaar proberen spontaan zwanger terwijl we een week later over IVF zouden gaan praten in het ziekenhuis. We waren in een shock en zwaar in de war. Ik heb ook heel veel tranen gelaten om de 10 jaar daarvoor te verwerken, want het wachten was heel zwaar. Maar in al die 9 maanden heb ik nooit aan een abortus gedacht. Waarom zouden we? We hadden hier bewust voor gekozen en daar gingen we voor.
Ik hoop dat jullie samen rustig de tijd nemen om alles te laten bezinken en te overdenken en dan de beslissing te nemen waar jullie mee verder kunnen. Jij verkeerde in een heel andere situatie. Jij had een serieuze kinderwens i.t.t. TO.
[...]
Dat kan ik ook bevestigen. Ik raakte na 10 jaar proberen spontaan zwanger terwijl we een week later over IVF zouden gaan praten in het ziekenhuis. We waren in een shock en zwaar in de war. Ik heb ook heel veel tranen gelaten om de 10 jaar daarvoor te verwerken, want het wachten was heel zwaar. Maar in al die 9 maanden heb ik nooit aan een abortus gedacht. Waarom zouden we? We hadden hier bewust voor gekozen en daar gingen we voor.
Ik hoop dat jullie samen rustig de tijd nemen om alles te laten bezinken en te overdenken en dan de beslissing te nemen waar jullie mee verder kunnen. Jij verkeerde in een heel andere situatie. Jij had een serieuze kinderwens i.t.t. TO.
zaterdag 12 oktober 2013 om 23:30
quote:scriptum schreef op 12 oktober 2013 @ 23:25:
[...]
Jij verkeerde in een heel andere situatie. Jij had een serieuze kinderwens i.t.t. TO.Snap ik. Ik zeg het alleen om aan te geven dat je zelfs dan in eerste instantie gechoqueerd kunt zijn en niet persé door het huis springt en er helemaal blij mee bent.
[...]
Jij verkeerde in een heel andere situatie. Jij had een serieuze kinderwens i.t.t. TO.Snap ik. Ik zeg het alleen om aan te geven dat je zelfs dan in eerste instantie gechoqueerd kunt zijn en niet persé door het huis springt en er helemaal blij mee bent.
zaterdag 12 oktober 2013 om 23:30
quote:olivia1 schreef op 12 oktober 2013 @ 21:53:
Ik kan haast niet geloven dat je zo naïef bent geweest. Maar goed dat weet je nu wel.
Je laatste post is een gezonde instelling. Kinderen krijgen maakt je ook niet zozeer gelukkiger, maar het maakt je leven anders. Op een goede manier anders.
Ik ben niet tegen abortus maar als je zó stom (sorry dat ik het zeg) met je niet bestaande anticonceptie omgaat, zegt "als het komt is het goed " en dan nu tóch abortus overweegt.. Daar kan ik niet bij met mijn verstand.. Ik snap het echt niet.
Het is een moeilijke keuze. Waarom schrijf he niet twee verhalen over de komende veertig jaar van je leven, hoe die gaan verlopen. Eentje met en eentje zonder kind. Kijk waar je je uiteindelijk prettiger bij voelt, wat je wil van de rest van jouw leven.
Nee daar kun je inderdaad niet met je verstand bij. Het gaat namelijk ook om gevoel! Het gevoel was ja toen we stopten met anticonceptie, nu is het twijfel met de neiging naar nee. Gevoelens kunnen veranderen. Zeker met zoiets groots waar je geen eerdere ervaring mee hebt.
Dank voor de goede tip over de 2 verhalen!
Ik kan haast niet geloven dat je zo naïef bent geweest. Maar goed dat weet je nu wel.
Je laatste post is een gezonde instelling. Kinderen krijgen maakt je ook niet zozeer gelukkiger, maar het maakt je leven anders. Op een goede manier anders.
Ik ben niet tegen abortus maar als je zó stom (sorry dat ik het zeg) met je niet bestaande anticonceptie omgaat, zegt "als het komt is het goed " en dan nu tóch abortus overweegt.. Daar kan ik niet bij met mijn verstand.. Ik snap het echt niet.
Het is een moeilijke keuze. Waarom schrijf he niet twee verhalen over de komende veertig jaar van je leven, hoe die gaan verlopen. Eentje met en eentje zonder kind. Kijk waar je je uiteindelijk prettiger bij voelt, wat je wil van de rest van jouw leven.
Nee daar kun je inderdaad niet met je verstand bij. Het gaat namelijk ook om gevoel! Het gevoel was ja toen we stopten met anticonceptie, nu is het twijfel met de neiging naar nee. Gevoelens kunnen veranderen. Zeker met zoiets groots waar je geen eerdere ervaring mee hebt.
Dank voor de goede tip over de 2 verhalen!
zaterdag 12 oktober 2013 om 23:31
quote:scriptum schreef op 12 oktober 2013 @ 23:20:
Ik snap dat schrikken niet wanneer je bewust gestopt bent met AC. Je gaat ervan uit dat je vanwege je leeftijd niet, of eigenlijk niet zwanger kunt worden en wanneer het dan toch zo is verkeer je niet in de ideale omstandigheden. Ik snap niet dat je het zo ver hebt laten komen.
In mijn geval was het gewoon de 'ver van mijn bed show'. Ik had geen idee hoe het was om zwanger te zijn of een kind te krijgen/hebben. Echt springen in het diepe dus. Toen wij stopten met anticonceptie ging ik ervan uit dat het tot een jaar zou duren voordat ik zwanger zou zijn en dat ik dus nog ruimschoots te tijd had om aan het idee te wennen. 'Het zal 'zo'n vaart wel niet lopen'. Ik werd echter meteen de maand erna niet meer ongesteld en was dus zwanger.
Pas toen realiseerde ik me de omvang ervan en voelde het als een hele impulsieve actie. Alles wat voorheen een goed idee leek, dreef ineens op ijsschotsen. De aankomende verantwoordelijkheden vlogen me naar de keel.
Ik weet niet of je zelf kinderen hebt, maar onderschat ook niet wat er hormonaal allemaal gebeurt als je zwanger bent. Je staat zowel lichamelijk als emotioneel volledig op de kop. Ik had grote moeite om nog rationeel te kunnen denken.
Ik snap dat schrikken niet wanneer je bewust gestopt bent met AC. Je gaat ervan uit dat je vanwege je leeftijd niet, of eigenlijk niet zwanger kunt worden en wanneer het dan toch zo is verkeer je niet in de ideale omstandigheden. Ik snap niet dat je het zo ver hebt laten komen.
In mijn geval was het gewoon de 'ver van mijn bed show'. Ik had geen idee hoe het was om zwanger te zijn of een kind te krijgen/hebben. Echt springen in het diepe dus. Toen wij stopten met anticonceptie ging ik ervan uit dat het tot een jaar zou duren voordat ik zwanger zou zijn en dat ik dus nog ruimschoots te tijd had om aan het idee te wennen. 'Het zal 'zo'n vaart wel niet lopen'. Ik werd echter meteen de maand erna niet meer ongesteld en was dus zwanger.
Pas toen realiseerde ik me de omvang ervan en voelde het als een hele impulsieve actie. Alles wat voorheen een goed idee leek, dreef ineens op ijsschotsen. De aankomende verantwoordelijkheden vlogen me naar de keel.
Ik weet niet of je zelf kinderen hebt, maar onderschat ook niet wat er hormonaal allemaal gebeurt als je zwanger bent. Je staat zowel lichamelijk als emotioneel volledig op de kop. Ik had grote moeite om nog rationeel te kunnen denken.
The time is now
zaterdag 12 oktober 2013 om 23:31
Ik was blij met de test (een beetje het gevoel alsof je een spelletje gewonnen hebt), maar niet lang daarna sloeg de twijfel ook bij mij toe hoor. Ik heb ook nooit rammelende eierstokken gehad, en ik ben ook de roze wolk nog niet tegen gekomen. Dat gaat me geen slechtere moeder maken, en ik schaam me er ook niet voor.
Nu ben ik 28 week zwanger, en ik heb nog steeds met enige regelmaat het gevoel van "waar begin ik aan?!". Vooral het permanente van een kind vind ik moeilijk te bevatten en vliegt me nog wel eens aan. Het komt denk ik omdat ik mijn leven zoals het nu is ken, en het leuk vind. Why change a winning formula? Ik kan me niet voorstellen wat een kind zal toevoegen in mijn leven, omdat ik nog geen kind heb. Reizen kan ik me wel voorstellen, dat snap ik namelijk. Reizen met kind snap ik nog niet, dus dan ga je al snel in onmogelijkheden denken. Ik had toen ik net zwanger was ook het gevoel dat ik nog snel even deze zomer moest backpaken in Azië 'zolang het nog kan', en ik hou niet eens van backpacken, of van Azië!
Toch sta ik achter mijn keuze en ben ik heel benieuwd naar onze dochter. Mijn vriend en ik gaan denk ik hele leuke ouders worden, en ik probeer op moeilijke momenten terug te denken aan het moment dat we besloten geen AC meer te gebruiken. Toen wist ik namelijk wel zeker dat dit was wat ik wilde. Ik probeer het ook te zien als een avontuur. Het wordt vast allemaal heel anders, maar het wordt vast wel leuk.
Sterkte met je beslissing.
Nu ben ik 28 week zwanger, en ik heb nog steeds met enige regelmaat het gevoel van "waar begin ik aan?!". Vooral het permanente van een kind vind ik moeilijk te bevatten en vliegt me nog wel eens aan. Het komt denk ik omdat ik mijn leven zoals het nu is ken, en het leuk vind. Why change a winning formula? Ik kan me niet voorstellen wat een kind zal toevoegen in mijn leven, omdat ik nog geen kind heb. Reizen kan ik me wel voorstellen, dat snap ik namelijk. Reizen met kind snap ik nog niet, dus dan ga je al snel in onmogelijkheden denken. Ik had toen ik net zwanger was ook het gevoel dat ik nog snel even deze zomer moest backpaken in Azië 'zolang het nog kan', en ik hou niet eens van backpacken, of van Azië!
Toch sta ik achter mijn keuze en ben ik heel benieuwd naar onze dochter. Mijn vriend en ik gaan denk ik hele leuke ouders worden, en ik probeer op moeilijke momenten terug te denken aan het moment dat we besloten geen AC meer te gebruiken. Toen wist ik namelijk wel zeker dat dit was wat ik wilde. Ik probeer het ook te zien als een avontuur. Het wordt vast allemaal heel anders, maar het wordt vast wel leuk.
Sterkte met je beslissing.
zaterdag 12 oktober 2013 om 23:31
zaterdag 12 oktober 2013 om 23:39
quote:Banba schreef op 12 oktober 2013 @ 23:31:
[...]
In mijn geval was het gewoon de 'ver van mijn bed show'. Ik had geen idee hoe het was om zwanger te zijn of een kind te krijgen/hebben. Echt springen in het diepe dus. Toen wij stopten met anticonceptie ging ik ervan uit dat het tot een jaar zou duren voordat ik zwanger zou zijn en dat ik dus nog ruimschoots te tijd had om aan het idee te wennen. 'Het zal 'zo'n vaart wel niet lopen'. Ik werd echter meteen de maand erna niet meer ongesteld en was dus zwanger.
Pas toen realiseerde ik me de omvang ervan en voelde het als een hele impulsieve actie. Alles wat voorheen een goed idee leek, dreef ineens op ijsschotsen. De aankomende verantwoordelijkheden vlogen me naar de keel.
Ik weet niet of je zelf kinderen hebt, maar onderschat ook niet wat er hormonaal allemaal gebeurt als je zwanger bent. Je staat zowel lichamelijk als emotioneel volledig op de kop. Ik had grote moeite om nog rationeel te kunnen denken.
Kan ik me voorstellen. Je wil alles goed doen, en opeens ga je overal aan twijfelen, zoiets? Terwijl je van binnen wel een enorm gevoel hebt dat je jouw kind het allerbeste wil bieden.
Nou ja, da's mijn voorstelling ervan. Ik heb zelf geen kinderen maar ik ben erg fel als het gaat om hun welzijn. Daar ben ik waarschijnlijk te zwart/wit in.
[...]
In mijn geval was het gewoon de 'ver van mijn bed show'. Ik had geen idee hoe het was om zwanger te zijn of een kind te krijgen/hebben. Echt springen in het diepe dus. Toen wij stopten met anticonceptie ging ik ervan uit dat het tot een jaar zou duren voordat ik zwanger zou zijn en dat ik dus nog ruimschoots te tijd had om aan het idee te wennen. 'Het zal 'zo'n vaart wel niet lopen'. Ik werd echter meteen de maand erna niet meer ongesteld en was dus zwanger.
Pas toen realiseerde ik me de omvang ervan en voelde het als een hele impulsieve actie. Alles wat voorheen een goed idee leek, dreef ineens op ijsschotsen. De aankomende verantwoordelijkheden vlogen me naar de keel.
Ik weet niet of je zelf kinderen hebt, maar onderschat ook niet wat er hormonaal allemaal gebeurt als je zwanger bent. Je staat zowel lichamelijk als emotioneel volledig op de kop. Ik had grote moeite om nog rationeel te kunnen denken.
Kan ik me voorstellen. Je wil alles goed doen, en opeens ga je overal aan twijfelen, zoiets? Terwijl je van binnen wel een enorm gevoel hebt dat je jouw kind het allerbeste wil bieden.
Nou ja, da's mijn voorstelling ervan. Ik heb zelf geen kinderen maar ik ben erg fel als het gaat om hun welzijn. Daar ben ik waarschijnlijk te zwart/wit in.
