Zwanger
alle pijlers
Zit er echt niemand in hetzelfde schuitje??? Op naar de hersteloperatie!
woensdag 11 oktober 2006 om 19:10
Hoi hoi,
We hebben al een hele lange weg gehad om er te komen, maar nu gaat het eindelijk gebeuren. De hersteloperatie van de sterilisatie van mijn man!
Graag zou ik hierover willen schrijven met vrouwen van mannen die binnenkort ook de operatie ondergaan. Om ervaringen te delen, samen kletsen over de vorderingen, tegenslagen (die er hopelijk niet komen) enz. En dus samen te 'kletsen' naar onze zwangerschappen.
Dus zijn er mensen die in hetzelfde schuitje zitten en hier over willen babbelen?
Misschien tot schrijfs
Groetjes Tessa
We hebben al een hele lange weg gehad om er te komen, maar nu gaat het eindelijk gebeuren. De hersteloperatie van de sterilisatie van mijn man!
Graag zou ik hierover willen schrijven met vrouwen van mannen die binnenkort ook de operatie ondergaan. Om ervaringen te delen, samen kletsen over de vorderingen, tegenslagen (die er hopelijk niet komen) enz. En dus samen te 'kletsen' naar onze zwangerschappen.
Dus zijn er mensen die in hetzelfde schuitje zitten en hier over willen babbelen?
Misschien tot schrijfs
Groetjes Tessa
vrijdag 22 augustus 2008 om 20:05
@cloud
Pfffff wat moet ik daar nu van zeggen, kut, klote!!
En nu?? Gaan jullie nog andere wegen bewandelen?? Nog van plan om met een specialist de mogelijkheden te bespreken, of eerst nog even verwerken?
Dit is nu juist hetgeen waar ik zo bang voor ben..... Bij jullie was het dus 10 jaar geleden, mijn vriend is nog langer gesteriliseerd geweest......aaaaarrggghhhh!!!!
Sterkte, kan me voor nu alleen maar inbeelden hoe erg het moet zijn voor jullie, maar het is in ieder geval wel de uitslag waar ik voor vrees en waar ik behoorlijk kapot van zou zijn.....
@touwtje
De werk-in-uitvoering-periode is prima verlopen
We hebben goed ons best gedaan en ik kan zeggen dat het lang geleden is dat ik in 1 maand (of eigenlijk 2 weken haha) zoveel sex heb gehad.......
Geen ovulatietesten gebruikt. Volgens mij wel rekening gehouden met de juiste dagen, kon ik merken aan de aanwezigheid van overtollig vocht;)
Verder hier alles oke. Kom al weer om in de symptomen.....hahahahaha niet best!!
Maar goed, kan toch nix anders dan wachten en ondertussen maak ik mezelf ff goed gek......
Volgende week ga ik langs het ziekenhuis om een afspraak te maken. Begin al die zogenaamde psychosomatische symptomen nu toch wel zat te worden......prima als ik ze krijg, maar dan wel graag als het ook echt een positieve test betekent!!! Die sementest kan daar goed bij helpen, al zal het bij een gewenst resultaat waarschijnlijk mijn symptomen niet wegnemen....... Maar als de kwaliteit niet in orde is, misschien dat die symptomen ook vertrekken.....
Soms is onzekerheid prettiger dan zekerheid, of het is gewoon te eng om te weten waar je aan toe bent, gewoon omdat je geen slecht nieuws wilt horen...... Nu valt er nog te fantaseren en aangezien dat 1 van mijn hobbies is...........
Maar mezelf voor de gek houden wil ik ook niet meer, dus tijd voor actie!! Volgende week laat ik horen wanneer we de sementest moeten doen......
Pfffff wat moet ik daar nu van zeggen, kut, klote!!
En nu?? Gaan jullie nog andere wegen bewandelen?? Nog van plan om met een specialist de mogelijkheden te bespreken, of eerst nog even verwerken?
Dit is nu juist hetgeen waar ik zo bang voor ben..... Bij jullie was het dus 10 jaar geleden, mijn vriend is nog langer gesteriliseerd geweest......aaaaarrggghhhh!!!!
Sterkte, kan me voor nu alleen maar inbeelden hoe erg het moet zijn voor jullie, maar het is in ieder geval wel de uitslag waar ik voor vrees en waar ik behoorlijk kapot van zou zijn.....
@touwtje
De werk-in-uitvoering-periode is prima verlopen
We hebben goed ons best gedaan en ik kan zeggen dat het lang geleden is dat ik in 1 maand (of eigenlijk 2 weken haha) zoveel sex heb gehad.......
Geen ovulatietesten gebruikt. Volgens mij wel rekening gehouden met de juiste dagen, kon ik merken aan de aanwezigheid van overtollig vocht;)
Verder hier alles oke. Kom al weer om in de symptomen.....hahahahaha niet best!!
Maar goed, kan toch nix anders dan wachten en ondertussen maak ik mezelf ff goed gek......
Volgende week ga ik langs het ziekenhuis om een afspraak te maken. Begin al die zogenaamde psychosomatische symptomen nu toch wel zat te worden......prima als ik ze krijg, maar dan wel graag als het ook echt een positieve test betekent!!! Die sementest kan daar goed bij helpen, al zal het bij een gewenst resultaat waarschijnlijk mijn symptomen niet wegnemen....... Maar als de kwaliteit niet in orde is, misschien dat die symptomen ook vertrekken.....
Soms is onzekerheid prettiger dan zekerheid, of het is gewoon te eng om te weten waar je aan toe bent, gewoon omdat je geen slecht nieuws wilt horen...... Nu valt er nog te fantaseren en aangezien dat 1 van mijn hobbies is...........
Maar mezelf voor de gek houden wil ik ook niet meer, dus tijd voor actie!! Volgende week laat ik horen wanneer we de sementest moeten doen......
maandag 25 augustus 2008 om 09:33
Goedemorgen allemaal,
Hoe is het met iedereen?
Cloud@,
Wat een ongelofelijk kl bericht hebben jullie gekregen. Ik kan me voorstellen dat je er kapot van bent. Ik heb dan ook weinig opbeurends te zeggen. Heb ook helemaal geen verstand van alle mogelijkheden die jullie nog hebben.
Ik neem aan dat er wel een vervolg gesprek/ onderzoek komt of was dit het laatste en moeten jullie het verder maar uitzoeken. Dat mag ik toch niet hopen, dat het zo gaat.
Nou meid, in ieder geval heel veel sterkte!
Jackie,
Tips heb ik niet helaas. Maar als ik je verhaal en situatie zo lees, is het echt wel knap ingewikkeld en kan ik me erg goed voorstellen dat je af en toe teleurgesteld raakt. Vooral goed blijven praten met je vriend is denk ik wel heel belangrijk. Maar ja, dan heb je wel tijd samen nodig en dat mis je nogal begrijp ik. Lastig lastig.
Netjenetje,
Tsjonge, wat lang geleden is de sterilisatie bij jullie gedaan. Dat was even langs mij heen gegaan; sorry. Ik geloof inderdaad dat dat minder goede resultaten kan geven. Maar
als ik me niet vergis is in dit topic wel iemand zwanger geraakt nadat de sterilisatie ook na zo lang geleden hersteld is. Dus dat is weer positief. Maar Logisch hoor, dat je hem zit te knijpen voor het onderzoek.
Die klachten voor je ongi heb ik precies hetzelfde. Maar ik moet eerlijk bekennen, dat ik dat ook bij elk pijntje van alles denk. Echt irritant. Maar ja, hoe stop je dat? Ik weet de truc nog niet hoor!
Gr Touwtje
Hoe is het met iedereen?
Cloud@,
Wat een ongelofelijk kl bericht hebben jullie gekregen. Ik kan me voorstellen dat je er kapot van bent. Ik heb dan ook weinig opbeurends te zeggen. Heb ook helemaal geen verstand van alle mogelijkheden die jullie nog hebben.
Ik neem aan dat er wel een vervolg gesprek/ onderzoek komt of was dit het laatste en moeten jullie het verder maar uitzoeken. Dat mag ik toch niet hopen, dat het zo gaat.
Nou meid, in ieder geval heel veel sterkte!
Jackie,
Tips heb ik niet helaas. Maar als ik je verhaal en situatie zo lees, is het echt wel knap ingewikkeld en kan ik me erg goed voorstellen dat je af en toe teleurgesteld raakt. Vooral goed blijven praten met je vriend is denk ik wel heel belangrijk. Maar ja, dan heb je wel tijd samen nodig en dat mis je nogal begrijp ik. Lastig lastig.
Netjenetje,
Tsjonge, wat lang geleden is de sterilisatie bij jullie gedaan. Dat was even langs mij heen gegaan; sorry. Ik geloof inderdaad dat dat minder goede resultaten kan geven. Maar
als ik me niet vergis is in dit topic wel iemand zwanger geraakt nadat de sterilisatie ook na zo lang geleden hersteld is. Dus dat is weer positief. Maar Logisch hoor, dat je hem zit te knijpen voor het onderzoek.
Die klachten voor je ongi heb ik precies hetzelfde. Maar ik moet eerlijk bekennen, dat ik dat ook bij elk pijntje van alles denk. Echt irritant. Maar ja, hoe stop je dat? Ik weet de truc nog niet hoor!
Gr Touwtje
maandag 25 augustus 2008 om 14:30
Hallo mensen,
Tsja... vrijdag was even een heel zwart gat.
Ik had echt wel verwacht dat het kwalitatief allemaal niet zo heel goed meer zou zijn, ergens misschien ook wel ronduit slecht, maar niets is echt zo…. Niets… Alsof het leven je benen onder je vandaan schopt.
Volgende stap is een afspraak met de gynaecoloog. Er zijn eigenlijk 2 opties. Als er nog levende spermacellen gevonden worden, kan IVF overwogen worden. Zo niet, dan zou een laatste optie mesa / tese zijn, waarbij er rechtstreeks uit de bijbal zaadcellen worden gehaald, maar dan nog moet de zaadproductie wel normaal zijn en het nadeel hiervan is, dat je natuurlijke selectie door het lichaam overslaat, waardoor er wellicht een verhoogde kans is op een kindje met taaislijmziekte. Dus hoeveel risico wil je lopen.
Kortom, heel veel vragen, twijfels en angsten, terwijl we eigenlijk nog steeds niet heel veel weten, behalve dat we niet op een natuurlijke manier zwanger kunnen raken en de kans heel reëel is dat dit helemaal nooit gaat gebeuren.
Probeer er niet teveel mee bezig te zijn, maar soms…. In elk geval heel lief dat jullie meeleven.
@ Netjenetje: ik zou me niet te druk maken hoor. Degene die dit topic ooit gestart heeft, is inmiddels moeder van een dochtertje en bij haar vriend was het ook langer dan 10 jaar geleden. En zo waren er op dit forum ook nog wel een aantal vrouwen bij wie het langer dan 10 jaar geleden was en bij wie er toch nog redelijk wat gevonden werd. Laat je alsjeblieft niet zenuwachtig maken door mijn verhaal; de uroloog zei dat 10 jaar wel een kritieke grens was, maar dat er zat mannen waren die ook na 10 jaar toch nog een redelijke kwaliteit konden voortbrengen. Ik ga voor jullie duimen!!!
Tsja... vrijdag was even een heel zwart gat.
Ik had echt wel verwacht dat het kwalitatief allemaal niet zo heel goed meer zou zijn, ergens misschien ook wel ronduit slecht, maar niets is echt zo…. Niets… Alsof het leven je benen onder je vandaan schopt.
Volgende stap is een afspraak met de gynaecoloog. Er zijn eigenlijk 2 opties. Als er nog levende spermacellen gevonden worden, kan IVF overwogen worden. Zo niet, dan zou een laatste optie mesa / tese zijn, waarbij er rechtstreeks uit de bijbal zaadcellen worden gehaald, maar dan nog moet de zaadproductie wel normaal zijn en het nadeel hiervan is, dat je natuurlijke selectie door het lichaam overslaat, waardoor er wellicht een verhoogde kans is op een kindje met taaislijmziekte. Dus hoeveel risico wil je lopen.
Kortom, heel veel vragen, twijfels en angsten, terwijl we eigenlijk nog steeds niet heel veel weten, behalve dat we niet op een natuurlijke manier zwanger kunnen raken en de kans heel reëel is dat dit helemaal nooit gaat gebeuren.
Probeer er niet teveel mee bezig te zijn, maar soms…. In elk geval heel lief dat jullie meeleven.
@ Netjenetje: ik zou me niet te druk maken hoor. Degene die dit topic ooit gestart heeft, is inmiddels moeder van een dochtertje en bij haar vriend was het ook langer dan 10 jaar geleden. En zo waren er op dit forum ook nog wel een aantal vrouwen bij wie het langer dan 10 jaar geleden was en bij wie er toch nog redelijk wat gevonden werd. Laat je alsjeblieft niet zenuwachtig maken door mijn verhaal; de uroloog zei dat 10 jaar wel een kritieke grens was, maar dat er zat mannen waren die ook na 10 jaar toch nog een redelijke kwaliteit konden voortbrengen. Ik ga voor jullie duimen!!!
maandag 25 augustus 2008 om 20:56
@cloud
Kan me voorstellen dat het voelt als een zwart gat ja..... Het is natuurlijk ook iets waar je naar uit kijkt..... Je laat het herstellen met een bepaald doel...... Het is eerst al spannend of de zaadleiders het weer doen..... Maar daarna is het nog spannender; het zaad moet het ook nog doen!! Wat eigenlijk nog het belangrijkst is!! Volgens mij zou ik me helemaal kapot janken.......en het liefst de hele dag in bed slapen, zodat ik niet na hoef te denken.....en lekker weg kan dromen.......
Spannend, hoop voor jullie dat de sperma die er is, ook leeft.... Dat mesa/tese verhaal is volgens mij ook een redelijke ingreep en niet geheel zonder risico's lees ik hier nu...... (wist ik nog niet, al heb ik wel eens gelezen dat het nog niet zo heel lang geleden niet in NL werd gedaan, misschien wel daarom dan?) Dan lijkt ivf toch zo gek nog niet. Al zal na die masa/tese natuurlijk zowieso ook ivf of icsi gedaan moeten worden. Al denk ik eerder dat jullie voor icsi in aanmerking komen, aangezien het zaad misschien niet erg sterk is..... Heb me voor de operatie al eens een beetje verdiept, aangezien ik ervanuit ging dat een hersteloperatie geen optie was voor ons. Maar goed, al met al, wordt het nog een hele lange zware weg voor jullie...... Vind het heel erg voor je.....hoop dat er nog zaadjes leven en dat de arts er raad mee weet.....
Bij mijn vriend is het idd al ff geleden. Zijn jongste kinderen (2-ling) waren 15 toen hij het liet herstellen. Na hun geboorte heeft hij zich laten steriliseren, al weet hij niet precies meer wanneer..... Dus waarschijnlijk is het 14 of 15 jaar geleden.....
We gaan inmiddels ruim 8 jaar met elkaar, baal er ook van dat we deze stap niet eerder gemaakt hebben...... Maar goed, we wilden eerst ook ff zeker weten dat we samen oud wilden worden. Ook moesten we het kunnen betalen natuurlijk;) En we hadden het wat uit gemakzucht wat voor ons uit geschoven. Als ik me er eerder in verdiept had, dan hadden we zeker weten deze stap eerder genomen, gezien het kritieke punt van 10 jaar.....maar gedane zaken nemen nou eenmaal geen keer....
De symptoompjes stapelen hiet lekker op...... en over een week is mijn nod pas..... Dus waarschijnlijk zal ik het me wel weer inbeelden, ben ik bang...... Al zijn die bultjes op mijn tepels toch onmogelijk inbeeldbaar?? Of had ik dat vroeger ook al als ik ongesteld moest gaan worden ofzo? Toen lette ik er nooit op hahahaha, toen was dat niet interessant.....
Morgen ga ik langs het ziekenhuis om een "trek-boven-het-potje-afspraak" te maken....... Aaaaaarrgghhhh, zouden ze het niet heel toevallig smoordruk hebben bij het lab?????????
Ik vind dat fantaseren wel heel erg fijn, al neemt het nog zoveel tijd in beslag, al die sites af te sneupen naar symptomen etc....
Ik laat het wel ff weten als ik de datum heb......zucht.....
Kan me voorstellen dat het voelt als een zwart gat ja..... Het is natuurlijk ook iets waar je naar uit kijkt..... Je laat het herstellen met een bepaald doel...... Het is eerst al spannend of de zaadleiders het weer doen..... Maar daarna is het nog spannender; het zaad moet het ook nog doen!! Wat eigenlijk nog het belangrijkst is!! Volgens mij zou ik me helemaal kapot janken.......en het liefst de hele dag in bed slapen, zodat ik niet na hoef te denken.....en lekker weg kan dromen.......
Spannend, hoop voor jullie dat de sperma die er is, ook leeft.... Dat mesa/tese verhaal is volgens mij ook een redelijke ingreep en niet geheel zonder risico's lees ik hier nu...... (wist ik nog niet, al heb ik wel eens gelezen dat het nog niet zo heel lang geleden niet in NL werd gedaan, misschien wel daarom dan?) Dan lijkt ivf toch zo gek nog niet. Al zal na die masa/tese natuurlijk zowieso ook ivf of icsi gedaan moeten worden. Al denk ik eerder dat jullie voor icsi in aanmerking komen, aangezien het zaad misschien niet erg sterk is..... Heb me voor de operatie al eens een beetje verdiept, aangezien ik ervanuit ging dat een hersteloperatie geen optie was voor ons. Maar goed, al met al, wordt het nog een hele lange zware weg voor jullie...... Vind het heel erg voor je.....hoop dat er nog zaadjes leven en dat de arts er raad mee weet.....
Bij mijn vriend is het idd al ff geleden. Zijn jongste kinderen (2-ling) waren 15 toen hij het liet herstellen. Na hun geboorte heeft hij zich laten steriliseren, al weet hij niet precies meer wanneer..... Dus waarschijnlijk is het 14 of 15 jaar geleden.....
We gaan inmiddels ruim 8 jaar met elkaar, baal er ook van dat we deze stap niet eerder gemaakt hebben...... Maar goed, we wilden eerst ook ff zeker weten dat we samen oud wilden worden. Ook moesten we het kunnen betalen natuurlijk;) En we hadden het wat uit gemakzucht wat voor ons uit geschoven. Als ik me er eerder in verdiept had, dan hadden we zeker weten deze stap eerder genomen, gezien het kritieke punt van 10 jaar.....maar gedane zaken nemen nou eenmaal geen keer....
De symptoompjes stapelen hiet lekker op...... en over een week is mijn nod pas..... Dus waarschijnlijk zal ik het me wel weer inbeelden, ben ik bang...... Al zijn die bultjes op mijn tepels toch onmogelijk inbeeldbaar?? Of had ik dat vroeger ook al als ik ongesteld moest gaan worden ofzo? Toen lette ik er nooit op hahahaha, toen was dat niet interessant.....
Morgen ga ik langs het ziekenhuis om een "trek-boven-het-potje-afspraak" te maken....... Aaaaaarrgghhhh, zouden ze het niet heel toevallig smoordruk hebben bij het lab?????????
Ik vind dat fantaseren wel heel erg fijn, al neemt het nog zoveel tijd in beslag, al die sites af te sneupen naar symptomen etc....
Ik laat het wel ff weten als ik de datum heb......zucht.....
woensdag 27 augustus 2008 om 09:40
Goeiemorgen allemaal,
Netjenetje,
Spannend dus voor jullie met de test zo dichtbij. Enig idee hoe lang het ongeveer duurt voordat je de uitslag hebt? Kan me echt goed voorstellen dat je het doodeng vindt.
Bultjes op je tepels? Tja, ik weet het niet. Ik hoop voor je dat het een gunstig teken is en dat de uitslag van de test minder belangrijk wordt omdat je al zwanger bent. Dat zou wel effe super zijn natuurlijk.
En die kwaaltjes, het is en blijft verschrikkelijk onvoorspelbaar. Ik ben ondertussen al erg lang bezig met zwanger raken en ik heb al zoveel maanden gehad dat ik er van overtuigd was dat ik zwanger zou zijn en elke keer weer een teleurstelling als het dus niet zo was. Je lichaam kan je echt onwijs voor de gek houden heb ik wel gemerkt.
Cloud@,
Wat een onwijze klote tijd moet je nu doormaken. Het beetje hoop kan je zo nodig hebben en om dan zo'n heftig en negatief bericht te krijgen moet echt onbeschrijfelijk zijn.
Wil je toch nog een ervaring van een vriendin van mij meegeven. Die heeft hetzelfde verhaal als jullie meegemaakt. Man met kids, gesteriliseerd, vervolgens hersteld met een negatief resultaat en de boodschap dat ze met ivf nog een kleine kans hadden. Na hun vakantie zouden ze beginnen. En wat denk je; ze raakt zwanger in deze vakantie. Spontaan dus, terwijl er volgens de arsten geen enkele kans op zwangerschap zou zijn. Vervolgens is hun tweede kindje wel via ivf geboren en vlak na haar tweede bevalling raakte ze opnieuw zwanger van hun derde. Weer spontaan dus. Met andere woorden; de wonderen zijn de wereld nog niet uit. Dit moet een mens toch hoop geven!
Reminder,
Hoe is het met je? We zijn nieuwsgierig naar je verhalen hoor!
Mutsefluts,
En hoe staat het met jou, je kids en alle zwanger worden perikelen?
Gr Touwtje
Netjenetje,
Spannend dus voor jullie met de test zo dichtbij. Enig idee hoe lang het ongeveer duurt voordat je de uitslag hebt? Kan me echt goed voorstellen dat je het doodeng vindt.
Bultjes op je tepels? Tja, ik weet het niet. Ik hoop voor je dat het een gunstig teken is en dat de uitslag van de test minder belangrijk wordt omdat je al zwanger bent. Dat zou wel effe super zijn natuurlijk.
En die kwaaltjes, het is en blijft verschrikkelijk onvoorspelbaar. Ik ben ondertussen al erg lang bezig met zwanger raken en ik heb al zoveel maanden gehad dat ik er van overtuigd was dat ik zwanger zou zijn en elke keer weer een teleurstelling als het dus niet zo was. Je lichaam kan je echt onwijs voor de gek houden heb ik wel gemerkt.
Cloud@,
Wat een onwijze klote tijd moet je nu doormaken. Het beetje hoop kan je zo nodig hebben en om dan zo'n heftig en negatief bericht te krijgen moet echt onbeschrijfelijk zijn.
Wil je toch nog een ervaring van een vriendin van mij meegeven. Die heeft hetzelfde verhaal als jullie meegemaakt. Man met kids, gesteriliseerd, vervolgens hersteld met een negatief resultaat en de boodschap dat ze met ivf nog een kleine kans hadden. Na hun vakantie zouden ze beginnen. En wat denk je; ze raakt zwanger in deze vakantie. Spontaan dus, terwijl er volgens de arsten geen enkele kans op zwangerschap zou zijn. Vervolgens is hun tweede kindje wel via ivf geboren en vlak na haar tweede bevalling raakte ze opnieuw zwanger van hun derde. Weer spontaan dus. Met andere woorden; de wonderen zijn de wereld nog niet uit. Dit moet een mens toch hoop geven!
Reminder,
Hoe is het met je? We zijn nieuwsgierig naar je verhalen hoor!
Mutsefluts,
En hoe staat het met jou, je kids en alle zwanger worden perikelen?
Gr Touwtje
woensdag 27 augustus 2008 om 13:48
@Netjenetje: bij ons was het samen kinderen krijgen best een gevoelig onderwerp, dus ik kan me goed voorstellen dat er zoveel tijd overheen is gegaan voordat jullie tot deze stap kwamen (was bij ons in elk geval zo).
Wel heel spannend allemaal zo he!!!
@ Touwtje: dankjewel, zulke verhalen doen me altijd heel erg veel goeds.
We zijn onlangs naar een vriendin geweest die net is bevallen en wiens kindje via IVF is geboren. Wat een lief frummeltje is ie zeg.... Heb de afgelopen dagen echt een vette dip gehad, maar dit bezoek heeft me -klinkt misschien wat tegenstrijdig-
ontzettend goed gedaan.
Heb een afspraak gemaakt met de gynaecoloog en die zal ons hopelijk verder kunnen voorlichten over de eventuele mogelijkheden. Ik ga het gewoon stap voor stap bekijken, niet te ver vooruit denken en het mag sowieso niet alles (en ook zeker niet mijn relatie) gaan overheersen. Althans, dat is dan de theorie he, maar ja, zonder goede moed kom ik gewoon niet ver, heb ik helaas al gemerkt.
@ de rest: hoe gaat het allemaal?
Wel heel spannend allemaal zo he!!!
@ Touwtje: dankjewel, zulke verhalen doen me altijd heel erg veel goeds.
We zijn onlangs naar een vriendin geweest die net is bevallen en wiens kindje via IVF is geboren. Wat een lief frummeltje is ie zeg.... Heb de afgelopen dagen echt een vette dip gehad, maar dit bezoek heeft me -klinkt misschien wat tegenstrijdig-
ontzettend goed gedaan.
Heb een afspraak gemaakt met de gynaecoloog en die zal ons hopelijk verder kunnen voorlichten over de eventuele mogelijkheden. Ik ga het gewoon stap voor stap bekijken, niet te ver vooruit denken en het mag sowieso niet alles (en ook zeker niet mijn relatie) gaan overheersen. Althans, dat is dan de theorie he, maar ja, zonder goede moed kom ik gewoon niet ver, heb ik helaas al gemerkt.
@ de rest: hoe gaat het allemaal?
woensdag 27 augustus 2008 om 15:58
Hallo meiden,
Pfff... wat een verhalen allemaal hier, daar schrik ik van. Ik realiseer me dan des te meer hoeveel geluk wij hebben gehad. Ik hoop dat het voor iedereen goed gaat komen, vroeg of laat.
Ik ben inmiddels van de eerste schrik bekomen. Hoewel... ik heb gisteren nogmaals een test gedaan (nummer 7), die was ook positief (gek he?). Nu zit ik in de fase dat ik me erg ongerust maak. Gaat alles wel goed? Gaat de ontwikkeling goed? Zit er wel een vruchtje; is het geen windei of iets dergelijks? Dat soort dingen... Maar ja, de echo en de afspraak bij de gynaecoloog staan pas voor 19 september. Daarom hebben we besloten om nu alvast een echo te laten maken, bij een particulier bureau. Dit gaat maandag a.s. plaatsvinden... Zo spannend! Volgens mijn berekeningen zit ik dan precies aan het einde van de 7e week. Het lijkt wel of ik mezelf helemaal gek zit te maken, maar hoe streng ik mezelf ook toespreek, het leidt allemaal tot niets. Ik blijf dat ongeruste gevoel houden. Schijnt er trouwens wel helemaal bij te horen, maar prettig is het niet. Verder ben ik nog steeds ontzettend moe, heb ik zere borsten (kan niet meer op mijn buik slapen), kan ik mijn broeken nauwelijks nog dichtkrijgen en heb ik eigenlijk doorlopend buikpijn. Alsof ik ongesteld moet worden. Ook niet echt rustgevend voor de geest, maar ook dat schijnt normaal te zijn.
Pfff... wat een verhalen allemaal hier, daar schrik ik van. Ik realiseer me dan des te meer hoeveel geluk wij hebben gehad. Ik hoop dat het voor iedereen goed gaat komen, vroeg of laat.
Ik ben inmiddels van de eerste schrik bekomen. Hoewel... ik heb gisteren nogmaals een test gedaan (nummer 7), die was ook positief (gek he?). Nu zit ik in de fase dat ik me erg ongerust maak. Gaat alles wel goed? Gaat de ontwikkeling goed? Zit er wel een vruchtje; is het geen windei of iets dergelijks? Dat soort dingen... Maar ja, de echo en de afspraak bij de gynaecoloog staan pas voor 19 september. Daarom hebben we besloten om nu alvast een echo te laten maken, bij een particulier bureau. Dit gaat maandag a.s. plaatsvinden... Zo spannend! Volgens mijn berekeningen zit ik dan precies aan het einde van de 7e week. Het lijkt wel of ik mezelf helemaal gek zit te maken, maar hoe streng ik mezelf ook toespreek, het leidt allemaal tot niets. Ik blijf dat ongeruste gevoel houden. Schijnt er trouwens wel helemaal bij te horen, maar prettig is het niet. Verder ben ik nog steeds ontzettend moe, heb ik zere borsten (kan niet meer op mijn buik slapen), kan ik mijn broeken nauwelijks nog dichtkrijgen en heb ik eigenlijk doorlopend buikpijn. Alsof ik ongesteld moet worden. Ook niet echt rustgevend voor de geest, maar ook dat schijnt normaal te zijn.
woensdag 27 augustus 2008 om 16:44
Cloud,
Blijf het positief bekijken, ook al is het moeilijk. Er zijn tegenwoordig zoveel mogelijkheden, dus je weet maar nooit. Maar ja, je ziet dat touwtje een hele positieve ervaring er mee wist. Ik vind het trouwens ook zo raar. Er zijn zoveel miljoen zaadcellen nodig om zwanger te kunnen raken. Tja en toch hoeft er maar 1 zaadje op de plaats van bestemming te komen. Sterkte jullie, hoop echt dat het goed komt.
Ik heb het even op de achtergrond gezet, hoewel ik natuurlijk nog steeds wel heel graag een kindje wil. Maar bij ons loopt het niet super vind ik. Het breekt me op dit moment allemaal erg op. Het draait voortdurend om 1 ding en dat zijn de kinderen van mijn wederhelft. Van "ons" samen is er even heel weinig over. Hoop op beterschap............ Weet alleen niet hoelang ik dat hopen nog vol ga houden. Zoals Touwtje zegt, blijven praten. Ik probeer het zeker, maar word er vaak wel errug verdrietig van. Mannen denken namelijk dat alles vanzelf goed komt.
Ik zal niet kunnen vertellen hoe het met mijn nod dag is gegaan. Dan ben ik namelijk al naar de zon. Voel in elk geval niks geks, dus zal ongetwijfeld weer gewoon komen.
Blijf het positief bekijken, ook al is het moeilijk. Er zijn tegenwoordig zoveel mogelijkheden, dus je weet maar nooit. Maar ja, je ziet dat touwtje een hele positieve ervaring er mee wist. Ik vind het trouwens ook zo raar. Er zijn zoveel miljoen zaadcellen nodig om zwanger te kunnen raken. Tja en toch hoeft er maar 1 zaadje op de plaats van bestemming te komen. Sterkte jullie, hoop echt dat het goed komt.
Ik heb het even op de achtergrond gezet, hoewel ik natuurlijk nog steeds wel heel graag een kindje wil. Maar bij ons loopt het niet super vind ik. Het breekt me op dit moment allemaal erg op. Het draait voortdurend om 1 ding en dat zijn de kinderen van mijn wederhelft. Van "ons" samen is er even heel weinig over. Hoop op beterschap............ Weet alleen niet hoelang ik dat hopen nog vol ga houden. Zoals Touwtje zegt, blijven praten. Ik probeer het zeker, maar word er vaak wel errug verdrietig van. Mannen denken namelijk dat alles vanzelf goed komt.
Ik zal niet kunnen vertellen hoe het met mijn nod dag is gegaan. Dan ben ik namelijk al naar de zon. Voel in elk geval niks geks, dus zal ongetwijfeld weer gewoon komen.
woensdag 27 augustus 2008 om 19:58
@touwtje
Nee geen idee wanneer precies. Als het zaad geleverd is, kunnen we een telefonische afspraak maken met A'dam. Maar hoe snel dat allemaal kan weet ik niet. Als hun na een week de uitslag ontvangen, zullen zij er zelf ook misschien op willen studeren?? Ik ga van ongeveer 2 weken uit......
Trouwens leuk om te lezen dat ondans het inzicht van de artsen er toch spontane bevruchtingen voorkomen, dat geeft een sprankje hoop!!
Hier komen er meer en meer aparte klachtjes aan bod. Heb vandaag de hele dag gewerkt. Kon aan het eind van de dag niet helder meer denken en was helemaal kapot. Had last van mijn rug en heb de godganse dag mijn buik gevoeld. Alsof ie opgeblazen is ofzo...heel apart. Had verwacht er tijdens mijn werk niet echt aan te denken vanwege de drukte, maar nix is minder waar...... Mag ik gaan hopen, of zou dat nou onterecht zijn?!?!?! De sympomen zijn compleet anders dan voorgaande keren, heb ook deze keer gewoon het gevoel dat het raak is, de vorige keren hoopte ik het...... Trouwens, dit weten alleen jullie hoor;) Dat bazuin ik maar niet rond, stel je voor dat mijn lichaam me gigantich voor de gek loopt te houden.... Ik hoef jullie niet met blozende wangen in de ogen te kijken he, dat scheelt weer.......................
Nee geen idee wanneer precies. Als het zaad geleverd is, kunnen we een telefonische afspraak maken met A'dam. Maar hoe snel dat allemaal kan weet ik niet. Als hun na een week de uitslag ontvangen, zullen zij er zelf ook misschien op willen studeren?? Ik ga van ongeveer 2 weken uit......
Trouwens leuk om te lezen dat ondans het inzicht van de artsen er toch spontane bevruchtingen voorkomen, dat geeft een sprankje hoop!!
Hier komen er meer en meer aparte klachtjes aan bod. Heb vandaag de hele dag gewerkt. Kon aan het eind van de dag niet helder meer denken en was helemaal kapot. Had last van mijn rug en heb de godganse dag mijn buik gevoeld. Alsof ie opgeblazen is ofzo...heel apart. Had verwacht er tijdens mijn werk niet echt aan te denken vanwege de drukte, maar nix is minder waar...... Mag ik gaan hopen, of zou dat nou onterecht zijn?!?!?! De sympomen zijn compleet anders dan voorgaande keren, heb ook deze keer gewoon het gevoel dat het raak is, de vorige keren hoopte ik het...... Trouwens, dit weten alleen jullie hoor;) Dat bazuin ik maar niet rond, stel je voor dat mijn lichaam me gigantich voor de gek loopt te houden.... Ik hoef jullie niet met blozende wangen in de ogen te kijken he, dat scheelt weer.......................
donderdag 28 augustus 2008 om 15:23
netjenetje,
Klikt als symptomen, maar misschien kun je alvast een zwangerschapstest doen joh. Er zijn er die je vanaf 6 dagen voor je NOD al kunt doen. Welke dat precies zijn weet ik niet. Spannend hoor, zou zo leuk zijn zeg voor je. Jammer dat ik niet kan horen hoe het afloopt, dan ben ik op vakantie. Hoe moet dat nou? Het viva forum missen? Ha ha.
Bij mijn vriend duurde het een week voordat hij de uitslag van het zaad had, het is nog een beetje vakantietijd, dus misschien wel rustig he. Ben wel benieuwd joh, maar het zou mooi zijn als je het niet eens meer hoeft te laten testen.
Klikt als symptomen, maar misschien kun je alvast een zwangerschapstest doen joh. Er zijn er die je vanaf 6 dagen voor je NOD al kunt doen. Welke dat precies zijn weet ik niet. Spannend hoor, zou zo leuk zijn zeg voor je. Jammer dat ik niet kan horen hoe het afloopt, dan ben ik op vakantie. Hoe moet dat nou? Het viva forum missen? Ha ha.
Bij mijn vriend duurde het een week voordat hij de uitslag van het zaad had, het is nog een beetje vakantietijd, dus misschien wel rustig he. Ben wel benieuwd joh, maar het zou mooi zijn als je het niet eens meer hoeft te laten testen.
donderdag 28 augustus 2008 om 16:00
Hallo allemaal,
Hier gaat het even niet lekker. Ik zit in een enorme dip. Ik neem nu ook maar een tijdje afstand van het zwanger worden. Ik heb gewoon heel ontzettend moeilijk met het verleden. We zitten nu ook in een relatiedip, dus ik neem nu even afstand van alles. Ik blijf wel meelezen met jullie, maar jullie zullen voorlopig even niets van mij lezen. Veel succes allemaal!
Hier gaat het even niet lekker. Ik zit in een enorme dip. Ik neem nu ook maar een tijdje afstand van het zwanger worden. Ik heb gewoon heel ontzettend moeilijk met het verleden. We zitten nu ook in een relatiedip, dus ik neem nu even afstand van alles. Ik blijf wel meelezen met jullie, maar jullie zullen voorlopig even niets van mij lezen. Veel succes allemaal!
donderdag 28 augustus 2008 om 16:54
Mutsefluts,
Jemig, wat klote voor je. Hoop dat je je verleden een plek kan geven en dat je relatie niet al teveel onder druk komt te staan. Helaas komen er ook gewoon periodes in je leven voor dat het allemaal rot gaat, niet lukt, slecht in je vel etc etc. Nou ja, gewoon. Ik bedoel meer dat het vaak na een tijdje ook wel weer over gaat. Dan kijk je terug en zie je dat het een paar slechte maaanden of zelfs jaren waren. Tenminste zo ervaar ik dat. Hoop niet dat ik je met deze woorden kwets; dat is allerminst mijn bedoeling. Het is slecht vooruit denken als je midden in een dip zit, maar soms moet je eerst het dal door om bij te top te komen.
Ben bang dat ik het erg herken. Als ik terug kijk op mijn leven is dat ook een komen en gaan van goede en slechte periodes.
Hoe dan ook; ik wens je het allerbeste en voel je niet bezwaard om hier je hart te luchten hoor!
Netjenetje,
Je maakt het wel spannend zeg! Wauw, stel je voor. Het zou wel super gaaf zijn. Maar ja, dat weet je zelf ook wel natuurlijk.
Ik heb bij de zwangerschap van mijn dochter drie dagen voor mijn NOD getest en positief. Moet eerlijk zeggen dat ik toen heel blij was, maar dat ik nog net zo in spanning zat of het allemaal zou blijven zitten als voordat ik had getest. Nou meid, we gaan gewoon met z'n allen duimen en wie weet ontdekken wij dan de kracht van het positieve denken! Ik hoop het echt voor je.
Reminder,
Hartstikke gaaf zeg! En die echo is al snel; leuk man. Wordt wel een inwendige echo denk ik. Niet van schrikken dus.
Kan me voorstellen dat je ongerust bent; logisch. En de symptomen die je omschrijft zijn wel erg zwanger hoor. Tja, die spanning zal nog wel even duren.
Ben je niet misselijk? Succes maandag en laat je het effe weten?
Cloud@,
Ondanks het enorme K bericht vind ik dat je ook wel heel positief en sterk klinkt. Onwijs knap van je. Wie weet joh, met die prachtige reis in het vooruitzicht. Je hebt zo gelijk; je relatie is echt super belangrijk en ik vind het echt stoer dat je dat, ondanks jullie verdriet, inziet.
Jackie,
Jij ook al een dip zo te lezen. Ben het met je eens dat het niet alleen om de kinderen moet draaien hoor. Er moet ook ruimte zijn voor jou en voor jullie twee samen. Tenslotte worden kids ook weer groot en uiteindelijk blijf je wel samen over.
Groetjes Touwtje
Jemig, wat klote voor je. Hoop dat je je verleden een plek kan geven en dat je relatie niet al teveel onder druk komt te staan. Helaas komen er ook gewoon periodes in je leven voor dat het allemaal rot gaat, niet lukt, slecht in je vel etc etc. Nou ja, gewoon. Ik bedoel meer dat het vaak na een tijdje ook wel weer over gaat. Dan kijk je terug en zie je dat het een paar slechte maaanden of zelfs jaren waren. Tenminste zo ervaar ik dat. Hoop niet dat ik je met deze woorden kwets; dat is allerminst mijn bedoeling. Het is slecht vooruit denken als je midden in een dip zit, maar soms moet je eerst het dal door om bij te top te komen.
Ben bang dat ik het erg herken. Als ik terug kijk op mijn leven is dat ook een komen en gaan van goede en slechte periodes.
Hoe dan ook; ik wens je het allerbeste en voel je niet bezwaard om hier je hart te luchten hoor!
Netjenetje,
Je maakt het wel spannend zeg! Wauw, stel je voor. Het zou wel super gaaf zijn. Maar ja, dat weet je zelf ook wel natuurlijk.
Ik heb bij de zwangerschap van mijn dochter drie dagen voor mijn NOD getest en positief. Moet eerlijk zeggen dat ik toen heel blij was, maar dat ik nog net zo in spanning zat of het allemaal zou blijven zitten als voordat ik had getest. Nou meid, we gaan gewoon met z'n allen duimen en wie weet ontdekken wij dan de kracht van het positieve denken! Ik hoop het echt voor je.
Reminder,
Hartstikke gaaf zeg! En die echo is al snel; leuk man. Wordt wel een inwendige echo denk ik. Niet van schrikken dus.
Kan me voorstellen dat je ongerust bent; logisch. En de symptomen die je omschrijft zijn wel erg zwanger hoor. Tja, die spanning zal nog wel even duren.
Ben je niet misselijk? Succes maandag en laat je het effe weten?
Cloud@,
Ondanks het enorme K bericht vind ik dat je ook wel heel positief en sterk klinkt. Onwijs knap van je. Wie weet joh, met die prachtige reis in het vooruitzicht. Je hebt zo gelijk; je relatie is echt super belangrijk en ik vind het echt stoer dat je dat, ondanks jullie verdriet, inziet.
Jackie,
Jij ook al een dip zo te lezen. Ben het met je eens dat het niet alleen om de kinderen moet draaien hoor. Er moet ook ruimte zijn voor jou en voor jullie twee samen. Tenslotte worden kids ook weer groot en uiteindelijk blijf je wel samen over.
Groetjes Touwtje
donderdag 28 augustus 2008 om 20:04
Nou het is zover...................
Vandaag na 2 testen is het bewijs oficieel geleverd......rapapa......rapapa..........ZWANGER!!
Ik kan het nog niet geloven!!! Vanochtend ff een testje gedaan, kon het niet geloven, een licht 2e streepje???? Verbeeld ik het me nou, heb die test op alle mogelijke manieren vast gehad in alle mogelijke standen, ja ik vergiste me niet er stond een 2e lijntje!!!! Erna snel naar de apotheek, om te zien of er ook "sterkere" testen zijn, die minder hcg nodig hebben (mijn nod is maandag pas nl) Nee hoor, wel eens van gehoord, maar of die testen ook echt bestaan???? Dus heb toen maar een digitale gekocht die duidelijk aangeeft; zwanger/ niet zwanger.
Je raad het al, zwanger!!!!!!
Mijn god, dat terwijl we net een afspraak voor de sementest hadden gemaakt....welke we overigens nog steeds gaan doen, om te zien in hoeverre hij weer vruchtbaar is. Is misschien toch handig te weten of dit een enorme toevalstreffer is, of dat mijn vriend weer compleet vruchtbaar is.......Aangezien je nooit zeker weet of de zwangerschap in stand blijft.....
Nou hoop dat ik de rest hiermee wat hoop kan geven.
Ter verduidelijking; mijn vriend is ongeveer 14 a 15 jaar geleden gesteriliseerd en we zijn in de 3e cyclus dus zwanger!!!
Eerst hier er maar ff een nachtje over slapen, ben er helemaal beduusd van............... Kan het niet geloven........is zoooooooo onwerkelijk!! Kan ook ff niet helder nadenken, mijn lichaam gaat zo het liefst slapen!!!
Vandaag na 2 testen is het bewijs oficieel geleverd......rapapa......rapapa..........ZWANGER!!
Ik kan het nog niet geloven!!! Vanochtend ff een testje gedaan, kon het niet geloven, een licht 2e streepje???? Verbeeld ik het me nou, heb die test op alle mogelijke manieren vast gehad in alle mogelijke standen, ja ik vergiste me niet er stond een 2e lijntje!!!! Erna snel naar de apotheek, om te zien of er ook "sterkere" testen zijn, die minder hcg nodig hebben (mijn nod is maandag pas nl) Nee hoor, wel eens van gehoord, maar of die testen ook echt bestaan???? Dus heb toen maar een digitale gekocht die duidelijk aangeeft; zwanger/ niet zwanger.
Je raad het al, zwanger!!!!!!
Mijn god, dat terwijl we net een afspraak voor de sementest hadden gemaakt....welke we overigens nog steeds gaan doen, om te zien in hoeverre hij weer vruchtbaar is. Is misschien toch handig te weten of dit een enorme toevalstreffer is, of dat mijn vriend weer compleet vruchtbaar is.......Aangezien je nooit zeker weet of de zwangerschap in stand blijft.....
Nou hoop dat ik de rest hiermee wat hoop kan geven.
Ter verduidelijking; mijn vriend is ongeveer 14 a 15 jaar geleden gesteriliseerd en we zijn in de 3e cyclus dus zwanger!!!
Eerst hier er maar ff een nachtje over slapen, ben er helemaal beduusd van............... Kan het niet geloven........is zoooooooo onwerkelijk!! Kan ook ff niet helder nadenken, mijn lichaam gaat zo het liefst slapen!!!
vrijdag 29 augustus 2008 om 09:39
Netjenetje....................WAT LEES IK NU!!!!!!
Tjee, da's een gaaf ochtend bericht. Wauw, wat onwijs gaaf voor jullie. Super gefeliciteerd en natuurlijk ook voor je man.
Had jij dat even goed aangevoeld zeg. Jemig wat super cool voor jullie. Ik leef helemaal mee. En je was nog wel zo zenuwachtig voor de uitslag van de test. Nou ja, zenuwachtig zal je nog wel effe blijven, maar nu wel met een enorme glimlach op je kop nietwaar!
Heb je een beetje kunnen slapen na zulke emoties?
Tjee, da's een gaaf ochtend bericht. Wauw, wat onwijs gaaf voor jullie. Super gefeliciteerd en natuurlijk ook voor je man.
Had jij dat even goed aangevoeld zeg. Jemig wat super cool voor jullie. Ik leef helemaal mee. En je was nog wel zo zenuwachtig voor de uitslag van de test. Nou ja, zenuwachtig zal je nog wel effe blijven, maar nu wel met een enorme glimlach op je kop nietwaar!
Heb je een beetje kunnen slapen na zulke emoties?
vrijdag 29 augustus 2008 om 12:14
JOEPIEEEEE, ben echt zo ontzettend blij voor jullie, Netjenetje !!!
Het doet me goed te horen dat het ook nog anders kan. Kan me echt heel helemaal voorstellen dat je nu ontzettend uit je dak aan het gaan bent!
@ Mutsefluts: kan me indenken dat je wat meer afstand wilt nemen.
Ik hoop echt dat het ook voor jou een positieve wending zal nemen... En inderdaad... mocht je lekker je hart willen luchten, wij zijn er nog hoor!
@ allemaal: ik moet zeggen dat ik niet had verwacht zoveel steun uit dit forum te halen. Lekker zeggen wat ik op m'n hart heb zonder in m'n achterhoofd die terughoudendheid dat het straks weer voor m'n voeten geworpen kan worden en tegelijkertijd met jullie mee mogen leven....
Het doet me goed te horen dat het ook nog anders kan. Kan me echt heel helemaal voorstellen dat je nu ontzettend uit je dak aan het gaan bent!
@ Mutsefluts: kan me indenken dat je wat meer afstand wilt nemen.
Ik hoop echt dat het ook voor jou een positieve wending zal nemen... En inderdaad... mocht je lekker je hart willen luchten, wij zijn er nog hoor!
@ allemaal: ik moet zeggen dat ik niet had verwacht zoveel steun uit dit forum te halen. Lekker zeggen wat ik op m'n hart heb zonder in m'n achterhoofd die terughoudendheid dat het straks weer voor m'n voeten geworpen kan worden en tegelijkertijd met jullie mee mogen leven....
zaterdag 30 augustus 2008 om 09:16
Hallo,
Heb er ff 2 nachtjes over geslapen.....
Ben natuurlijk enorm blij, maar ook zwaar moe.........
Komt misschien ook door hetgeen wat er ineens op je af komt. Wat moet er allemaal geregeld worden, wanneer moet dat? Wat staat ons allemaal te wachten??? Is het wel echt waar? Blijf ik wel zwanger?
Heb de verloskundige al gebeld, een vroege test zegt evenveel als een test die gedaan is als je overtijd bent. Ik was nl al bang dat ik kans had om alsnog het vruchtje te verliezen op mijn nod. Heb nu een afspraak staan voor over 3 weken!! Wat klinkt dat al echt he? Het voelt verder nog niet echt, af en toe pak ik de testen er ff bij om te zien dat het toch echt waar is.....
Bedankt voor de felicitaties!
Heb er ff 2 nachtjes over geslapen.....
Ben natuurlijk enorm blij, maar ook zwaar moe.........
Komt misschien ook door hetgeen wat er ineens op je af komt. Wat moet er allemaal geregeld worden, wanneer moet dat? Wat staat ons allemaal te wachten??? Is het wel echt waar? Blijf ik wel zwanger?
Heb de verloskundige al gebeld, een vroege test zegt evenveel als een test die gedaan is als je overtijd bent. Ik was nl al bang dat ik kans had om alsnog het vruchtje te verliezen op mijn nod. Heb nu een afspraak staan voor over 3 weken!! Wat klinkt dat al echt he? Het voelt verder nog niet echt, af en toe pak ik de testen er ff bij om te zien dat het toch echt waar is.....
Bedankt voor de felicitaties!
zondag 31 augustus 2008 om 22:28
Hé Netjenetje,
De laatste tijd lees ik mee op dit topic en ik wil je van harte feliciteren met je zwangerschap!!
Bij mijn vriend is het 11 jaar geleden dat hij zich heeft laten steriliseren en ook wij willen dit laten herstellen. Kun je mij vertellen waar jullie dit hebben laten doen? Wij zitten zelf aan de Bergland kliniek te denken in Tilburg. Ik ben erg benieuwd.
Geniet van je zwangerschap!
De laatste tijd lees ik mee op dit topic en ik wil je van harte feliciteren met je zwangerschap!!
Bij mijn vriend is het 11 jaar geleden dat hij zich heeft laten steriliseren en ook wij willen dit laten herstellen. Kun je mij vertellen waar jullie dit hebben laten doen? Wij zitten zelf aan de Bergland kliniek te denken in Tilburg. Ik ben erg benieuwd.
Geniet van je zwangerschap!
maandag 1 september 2008 om 11:28
@pris25
Wij zijn bij het VU in Amsterdam geweest...... Aangezien je daar evt ook gelijk terecht kan voor ivf etc....en het is daar dagelijkse kost voor de artsen, dus ervaring genoeg!!
Bergland kliniek is veel duurder en dat ze adverteren met een bep percentage wat slaagt, bedoelen ze dat de operatie slaagt en niet dat het zaad ook daadwerkelijk vruchtbaar is......dus, laat je daar niet te veel door leiden!!
@reminder
Hoe ik me voel???
Moe, kan de hele dag wel slapen. 's Nachts daarentegen regelmatig wakker, standaard om 4 uur zowieso.... Vriend geloofde het al niet, dus vannacht om 2 voor 4 maar ff wakker gemaakt, hahahahaha bewijs geleverd!!!
Verder iets sneller/vaker brandend maagzuur en af en toe steken in mijn zij...... Maar das niet pijnlijk ofzo, stelt weinig voor, merk het amper..... Verder is er aan mijn borsten nu toch duidelijk wat te zien. De vorm is anders en ze zijn wat gezwollen.....
Maar voel me prima en kijk er nu al naar uit om een met een dikke buik rond te wandelen !! Dit stadium vertel je het niet aan jan en alleman, maar ondertussen heb je wel moeite met het inhouden van je buik... Das wel jammer, het liefst plak ik een briefje op mijn voorhoofd met het geweldige nieuws dat ik zwanger ben.................
Wij zijn bij het VU in Amsterdam geweest...... Aangezien je daar evt ook gelijk terecht kan voor ivf etc....en het is daar dagelijkse kost voor de artsen, dus ervaring genoeg!!
Bergland kliniek is veel duurder en dat ze adverteren met een bep percentage wat slaagt, bedoelen ze dat de operatie slaagt en niet dat het zaad ook daadwerkelijk vruchtbaar is......dus, laat je daar niet te veel door leiden!!
@reminder
Hoe ik me voel???
Moe, kan de hele dag wel slapen. 's Nachts daarentegen regelmatig wakker, standaard om 4 uur zowieso.... Vriend geloofde het al niet, dus vannacht om 2 voor 4 maar ff wakker gemaakt, hahahahaha bewijs geleverd!!!
Verder iets sneller/vaker brandend maagzuur en af en toe steken in mijn zij...... Maar das niet pijnlijk ofzo, stelt weinig voor, merk het amper..... Verder is er aan mijn borsten nu toch duidelijk wat te zien. De vorm is anders en ze zijn wat gezwollen.....
Maar voel me prima en kijk er nu al naar uit om een met een dikke buik rond te wandelen !! Dit stadium vertel je het niet aan jan en alleman, maar ondertussen heb je wel moeite met het inhouden van je buik... Das wel jammer, het liefst plak ik een briefje op mijn voorhoofd met het geweldige nieuws dat ik zwanger ben.................
dinsdag 2 september 2008 om 19:49
Dag allemaal,
Ik ben er even tussenuit geweest, ik had vakantie.
Allereerst natuurlijk de felicitaties voor Netjenet en Reminder. Kan mij voorstellen dat het heerlijk nieuws is.
Cloud9, thanks voor je uitgebreide verhaal. Ik mail je persoonlijk even terug. Wat een K-zooi zeg.
Bij mij is het nog steeds een zooitje. In de vakantie 2 weken bij hem geweest. Een soort "generale repetitie". Het ging op zich erg goed, maar bij een keer dikke ruzie kwam het kinder-verhaal weer naar boven. Krijg dan weer te horen "nou, we zijn nog lang niet stabiel, dus dat kun je wel vergeten". Tja, wanneer gaan we dan ooit stabiel worden? Hoe stabiel kun je zijn in zo'n stituatie met kinderen uit een eerdere relatie, een lange-afstand-relatie, een (h)ex, een man met ADHD.
Pff, met de dag wordt mijn hoofd zwaarder.
Als ik ervoor zou kiezen niet voor een kind, maar voor de "vrijheid" te gaan, dan is dat ook maar beperkt. Want zijn kids zijn er om het weekend. De oudste begint nu al over het feit dat als hij 12 is, hij moet kiezen waar hij wil wonen. De kleine man is 6, hoe komt 'ie erbij?? Dus tja, voor hetzelfde geldt kies ik voor vrijheid, en komen zijn kids over tig jaar (als het voor mij "te laat" is) bij hem wonen. Ik kan (en ga) dat echt niet tegenhouden, maar dan is er dus niks geen vrijheid meer. Dat is geen reden om wel voor een kind te gaan, maar ik denk wel dat als je samen ook een kleintje hebt, het makkelijker is. Of je er dan 1 of 3 opvoedt, dat maakt ook niet uit (zei ik erg optimistisch). Echter, alleen die 2 van hem, en zelf dan geen kind hebben, dat lijkt me niet te doen. Misschien vinden jullie dat raar, maar zo voel ik het.
Ik heb voorzichtig voorgesteld eens met iemand te gaan praten, maar daar staat hij vooralsnog niet echt voor open. Hij heeft 't wel makkelijk zo, hij denkt gewoon nergens over na, terwijl mijn hersenpan overuren maakt.
Ik moet mijn baan dan opzeggen, verhuizen 150 km verderop, m'n vrienden en familie achterlaten, daar een baan vinden of in zijn bedrijf gaan werken. In zijn huis wonen. Met zijn kinderen het goed doen. Ik vind het soms echt oneerlijk. Overweeg soms echt om er maar helemaal mee te stoppen, met de relatie. Dan heb ik rust, en vind ik misschien nog een andere leuke vent, voordat ik te oud ben.
Pff .. wat een gedoe allemaal.
Ik ben er even tussenuit geweest, ik had vakantie.
Allereerst natuurlijk de felicitaties voor Netjenet en Reminder. Kan mij voorstellen dat het heerlijk nieuws is.
Cloud9, thanks voor je uitgebreide verhaal. Ik mail je persoonlijk even terug. Wat een K-zooi zeg.
Bij mij is het nog steeds een zooitje. In de vakantie 2 weken bij hem geweest. Een soort "generale repetitie". Het ging op zich erg goed, maar bij een keer dikke ruzie kwam het kinder-verhaal weer naar boven. Krijg dan weer te horen "nou, we zijn nog lang niet stabiel, dus dat kun je wel vergeten". Tja, wanneer gaan we dan ooit stabiel worden? Hoe stabiel kun je zijn in zo'n stituatie met kinderen uit een eerdere relatie, een lange-afstand-relatie, een (h)ex, een man met ADHD.
Pff, met de dag wordt mijn hoofd zwaarder.
Als ik ervoor zou kiezen niet voor een kind, maar voor de "vrijheid" te gaan, dan is dat ook maar beperkt. Want zijn kids zijn er om het weekend. De oudste begint nu al over het feit dat als hij 12 is, hij moet kiezen waar hij wil wonen. De kleine man is 6, hoe komt 'ie erbij?? Dus tja, voor hetzelfde geldt kies ik voor vrijheid, en komen zijn kids over tig jaar (als het voor mij "te laat" is) bij hem wonen. Ik kan (en ga) dat echt niet tegenhouden, maar dan is er dus niks geen vrijheid meer. Dat is geen reden om wel voor een kind te gaan, maar ik denk wel dat als je samen ook een kleintje hebt, het makkelijker is. Of je er dan 1 of 3 opvoedt, dat maakt ook niet uit (zei ik erg optimistisch). Echter, alleen die 2 van hem, en zelf dan geen kind hebben, dat lijkt me niet te doen. Misschien vinden jullie dat raar, maar zo voel ik het.
Ik heb voorzichtig voorgesteld eens met iemand te gaan praten, maar daar staat hij vooralsnog niet echt voor open. Hij heeft 't wel makkelijk zo, hij denkt gewoon nergens over na, terwijl mijn hersenpan overuren maakt.
Ik moet mijn baan dan opzeggen, verhuizen 150 km verderop, m'n vrienden en familie achterlaten, daar een baan vinden of in zijn bedrijf gaan werken. In zijn huis wonen. Met zijn kinderen het goed doen. Ik vind het soms echt oneerlijk. Overweeg soms echt om er maar helemaal mee te stoppen, met de relatie. Dan heb ik rust, en vind ik misschien nog een andere leuke vent, voordat ik te oud ben.
Pff .. wat een gedoe allemaal.
woensdag 3 september 2008 om 09:06
Goeiemorgen allemaal,
Tjee, wat een hoop verschillen spelen hier zeg. De een net zwanger en overgelukkig en de ander nog in de dip en ernstige twijfels over hoe nu verder....
SachaG;
Snap dat je een dilemma zit. Zou ik geloof ik ook zitten. Om eerlijk te zijn moet jij wel heel veel opgeven om een start te maken om een veilige basis voor je kind te maken. Als je daar nu al zoveel twijfels over hebt...tja, ik weet het niet.
Hoop niet dat ik te eerlijk ben.
Mijn ervaring is wel dat het krijgen van kinderen al je relatie onder druk zet omdat het allemaal anders en zwaarder wordt.(ook mooier gelukkig!) Als daar ook nog kids van je man bijkomen is dat wel extra lastig. Ik heb ook menig uurtje op de bank gejankt, ruzie gemaakt, gepraat en nogmaals gepraat om weer op dezelfde weg te komen.
Die rust zal nog wel even duren gezien je situatie. Maar je komt vast wel tot inzicht wat je moet doen, of het goed voelt etc etc. Vertrouw op je gevoel. Sterkte meid!
Netjenetje,
Je bent lekker zwanger zo te lezen. Snel hoor, al die symptomen. Hoop dat het niet erger wordt.
Hier niet veel bijzonders. Allemaal weer aan het werk, kids weer naar school. Moet zo naar de tandarts...bleh!
Gr Touwtje
Tjee, wat een hoop verschillen spelen hier zeg. De een net zwanger en overgelukkig en de ander nog in de dip en ernstige twijfels over hoe nu verder....
SachaG;
Snap dat je een dilemma zit. Zou ik geloof ik ook zitten. Om eerlijk te zijn moet jij wel heel veel opgeven om een start te maken om een veilige basis voor je kind te maken. Als je daar nu al zoveel twijfels over hebt...tja, ik weet het niet.
Hoop niet dat ik te eerlijk ben.
Mijn ervaring is wel dat het krijgen van kinderen al je relatie onder druk zet omdat het allemaal anders en zwaarder wordt.(ook mooier gelukkig!) Als daar ook nog kids van je man bijkomen is dat wel extra lastig. Ik heb ook menig uurtje op de bank gejankt, ruzie gemaakt, gepraat en nogmaals gepraat om weer op dezelfde weg te komen.
Die rust zal nog wel even duren gezien je situatie. Maar je komt vast wel tot inzicht wat je moet doen, of het goed voelt etc etc. Vertrouw op je gevoel. Sterkte meid!
Netjenetje,
Je bent lekker zwanger zo te lezen. Snel hoor, al die symptomen. Hoop dat het niet erger wordt.
Hier niet veel bijzonders. Allemaal weer aan het werk, kids weer naar school. Moet zo naar de tandarts...bleh!
Gr Touwtje
woensdag 3 september 2008 om 12:33
Ik weet niet meer wie het vroeg, maar mijn man heeft de hersteloperatie laten doen in het Slingeland Ziekenhuis in Doetinchem; erg goed.
Afgelopen maandag de echo gehad; we hebben het hartje gezien en horen kloppen! Verder was er weinig te zien omdat het nog zo piepklein is, maar ik gelukkig wat meer gerustgesteld. Het abstracte van het hele verhaal is er nu wel af; ik ben echt zwanger! Op 19 september de 1e afspraak bij de gyn en dan nog een echo. Trouwens, ik had geen inwendige echo (gelukkig)...
Afgelopen maandag de echo gehad; we hebben het hartje gezien en horen kloppen! Verder was er weinig te zien omdat het nog zo piepklein is, maar ik gelukkig wat meer gerustgesteld. Het abstracte van het hele verhaal is er nu wel af; ik ben echt zwanger! Op 19 september de 1e afspraak bij de gyn en dan nog een echo. Trouwens, ik had geen inwendige echo (gelukkig)...
