Zwanger
alle pijlers
zwanger en mijn mams gaat overlijden..
vrijdag 13 september 2013 om 20:36
Mijn moeder gaat na een jaar vechten tegen longkanker is ze uitbehandeld. Ik ben nu 19 weken zwanger van ons tweede kindje en vindt moeilijk dat ze hem( het is een jongen) straks niet kan zien. Want ze heeft nog maar een paar weken. Heeft iemand ervaring (hopelijk niet) hoe dat ik het een plek wil geven om straks niet met een postnatale depressie ga krijgen...
vrijdag 13 september 2013 om 20:47
Ten eerste wens ik je rust toe na dit vreselijke nieuws en met wat er nog komen gaat.
Vul alsjeblieft niets in voor de toekomst. Neem goed afscheid van je moeder en vergeet niet de dingen te zeggen die je haar nog graag wilt laten weten, in de vorm van een brief is ook goed, dan kan je er rustig voor gaan zitten en kan je moeder hem rustig lezen waar je eventueel bij bent. Ik schrijf dit, omdat het van belang is dat je een goed rouwproces ingaat, waarin je alleen zuiver verdriet kunt hebben en niet ook nog eens met allerlei andere dingen komt te zitten die spanning met zich meebrengen.
Probeer je nergens aan vast te klampen, maar innerlijke vrede in jezelf te vinden, dan zul je zien dat het leven je weer te pakken krijgt en je kan realiseren dat je nieuwe zoon in feite ook een gevolg is van het leven van je moeder. Dat hij er nooit geweest zou kunnen zijn zonder haar.
Probeer het leven van je moeder te vieren, in plaats van haar vertrek als uitgangspunt te nemen en dan krijg je een hele andere kijk op alles.
Ik weet niet wat ik je verder nog moet wensen, want sterkte geeft kans op instorting. Het allerbeste wens ik je en een mooie toekomst.
Vul alsjeblieft niets in voor de toekomst. Neem goed afscheid van je moeder en vergeet niet de dingen te zeggen die je haar nog graag wilt laten weten, in de vorm van een brief is ook goed, dan kan je er rustig voor gaan zitten en kan je moeder hem rustig lezen waar je eventueel bij bent. Ik schrijf dit, omdat het van belang is dat je een goed rouwproces ingaat, waarin je alleen zuiver verdriet kunt hebben en niet ook nog eens met allerlei andere dingen komt te zitten die spanning met zich meebrengen.
Probeer je nergens aan vast te klampen, maar innerlijke vrede in jezelf te vinden, dan zul je zien dat het leven je weer te pakken krijgt en je kan realiseren dat je nieuwe zoon in feite ook een gevolg is van het leven van je moeder. Dat hij er nooit geweest zou kunnen zijn zonder haar.
Probeer het leven van je moeder te vieren, in plaats van haar vertrek als uitgangspunt te nemen en dan krijg je een hele andere kijk op alles.
Ik weet niet wat ik je verder nog moet wensen, want sterkte geeft kans op instorting. Het allerbeste wens ik je en een mooie toekomst.
vrijdag 13 september 2013 om 20:58
Ja helaas... Ik
Ik was zwanger van mijn zoon toen mijn moeder ziek werd en 5 weken later overleed, tips heb ik niet, het is zwaar heel zwaar!
Nu 15 jaar later vind ik het nog lastig, ik heb heel erg het gevoel gehad het ene leven in te ruilen voor het andere, en me daar heel schuldig over gevoeld!
Rationeel is dat onzin maar gevoeld matig?
Nooit vergeet ik het moment dat ik mijn moeder voor het eerst zag toen ze overleden was, mijn baby draaide dat moment zo heftig dat het zeer deed, lichamelijk en geestelijk.
Genieten was ook dubbel ik vond het moeilijk had niet t idee dat ik daar recht op had.
Ook kraam visite pfff niemand hoefde te komen want mijn moeder was er niet meer...
Nee tips heb ik niet voor je, als je bang bent voor een depressie raad ik je aan om iemand te zoeken voor rouw verwerking.
En dit van te voren met je huisarts te bespreken, zodat je voorbereid bent
Ik wil je sterkte wensen heel veel..
Ik was zwanger van mijn zoon toen mijn moeder ziek werd en 5 weken later overleed, tips heb ik niet, het is zwaar heel zwaar!
Nu 15 jaar later vind ik het nog lastig, ik heb heel erg het gevoel gehad het ene leven in te ruilen voor het andere, en me daar heel schuldig over gevoeld!
Rationeel is dat onzin maar gevoeld matig?
Nooit vergeet ik het moment dat ik mijn moeder voor het eerst zag toen ze overleden was, mijn baby draaide dat moment zo heftig dat het zeer deed, lichamelijk en geestelijk.
Genieten was ook dubbel ik vond het moeilijk had niet t idee dat ik daar recht op had.
Ook kraam visite pfff niemand hoefde te komen want mijn moeder was er niet meer...
Nee tips heb ik niet voor je, als je bang bent voor een depressie raad ik je aan om iemand te zoeken voor rouw verwerking.
En dit van te voren met je huisarts te bespreken, zodat je voorbereid bent
Ik wil je sterkte wensen heel veel..
vrijdag 13 september 2013 om 21:27
Jeetje, heftig..... ik zou niet weten hoe je daarmee om moet gaan. Professionele hulp inschakelen?
En vooral niets forceren, dus als jij niet direct behoefte hebt aan bezoek na bevalling, dat ook nog even niet doen?
En je kunt wel zeggen 'je moeder zou ook het liefst willen dat je gewoon blijft genieten, want dat is natuurlijk, maar ik snap ook wel dat dat dan gewoon even niet zo voelt. Moeilijk!!
En vooral niets forceren, dus als jij niet direct behoefte hebt aan bezoek na bevalling, dat ook nog even niet doen?
En je kunt wel zeggen 'je moeder zou ook het liefst willen dat je gewoon blijft genieten, want dat is natuurlijk, maar ik snap ook wel dat dat dan gewoon even niet zo voelt. Moeilijk!!
vrijdag 13 september 2013 om 21:37
Wat een klote situatie zeg. Wat een verdriet moet dat zijn. Alles in je schreeuwt dat je moeder je kind zou moeten kunnen vasthouden.
Ik heb in die zin ervaring dat mijn moeder overleden is toen mijn oudste 1,5 was en mijn jongste niet geboren. Ik vind het nog steeds een gemis dat ze mijn jongste nooit heeft ontmoet. Maar uiteindelijk denk ik dat je sterk genoeg bent om het een plekje te geven. Als het leven lijden wordt dan is de dood zo welkom. En dat klinkt heel gek en dat wil je eigenlijk helemaal niet horen nu, maar ik was zo dankbaar dat het over was. Dat ze rust heeft gekregen.
En deel met haar de kennis die je nu hebt. De babykamer, de naam die je zoontje zal krijgen. Als het mogelijk is... mee naar de echo's.
En laat je moeder onderdeel blijven van je gezin. Mijn kinderen willen vaak naar haar dvd kijken en ze stellen eerlijke vragen over haar. Soms confronterend, maar ook ontzettend fijn dat ze wel in de hartjes van mijn meiden zit zonder dat ze haar hebben gekend.
Sterkte meid.
Ik heb in die zin ervaring dat mijn moeder overleden is toen mijn oudste 1,5 was en mijn jongste niet geboren. Ik vind het nog steeds een gemis dat ze mijn jongste nooit heeft ontmoet. Maar uiteindelijk denk ik dat je sterk genoeg bent om het een plekje te geven. Als het leven lijden wordt dan is de dood zo welkom. En dat klinkt heel gek en dat wil je eigenlijk helemaal niet horen nu, maar ik was zo dankbaar dat het over was. Dat ze rust heeft gekregen.
En deel met haar de kennis die je nu hebt. De babykamer, de naam die je zoontje zal krijgen. Als het mogelijk is... mee naar de echo's.
En laat je moeder onderdeel blijven van je gezin. Mijn kinderen willen vaak naar haar dvd kijken en ze stellen eerlijke vragen over haar. Soms confronterend, maar ook ontzettend fijn dat ze wel in de hartjes van mijn meiden zit zonder dat ze haar hebben gekend.
Sterkte meid.
vrijdag 13 september 2013 om 21:39
Helaas... Ervaring... Mijn moeder kreeg een hartstilstand de dag dat ik er achter kwam al ruim 15 weken zwanger was (wist toen nog niet hoe lang)
Het is zwaar! Zeer zwaar! Maar de kleine in mijn buik heeft mij op de been gehouden.
Mijn 2de zwangerschap vond ik nog zwaarder omdat ik het delen met mijn moeder nog erger miste! (En je was niet bezig met overleven van de ramp die zich voltrokken had)
Ik raad je zeer aan hulp te zoeken bij het verwerken. Ik kan het niet mooier maken het word heel zwaar!
Dikke knuffel
Het is zwaar! Zeer zwaar! Maar de kleine in mijn buik heeft mij op de been gehouden.
Mijn 2de zwangerschap vond ik nog zwaarder omdat ik het delen met mijn moeder nog erger miste! (En je was niet bezig met overleven van de ramp die zich voltrokken had)
Ik raad je zeer aan hulp te zoeken bij het verwerken. Ik kan het niet mooier maken het word heel zwaar!
Dikke knuffel
vrijdag 13 september 2013 om 21:54
vrijdag 13 september 2013 om 21:58
quote:Cateautje schreef op 13 september 2013 @ 20:47:
Ten eerste wens ik je rust toe na dit vreselijke nieuws en met wat er nog komen gaat.
Vul alsjeblieft niets in voor de toekomst. Neem goed afscheid van je moeder en vergeet niet de dingen te zeggen die je haar nog graag wilt laten weten, in de vorm van een brief is ook goed, dan kan je er rustig voor gaan zitten en kan je moeder hem rustig lezen waar je eventueel bij bent. Ik schrijf dit, omdat het van belang is dat je een goed rouwproces ingaat, waarin je alleen zuiver verdriet kunt hebben en niet ook nog eens met allerlei andere dingen komt te zitten die spanning met zich meebrengen.
Probeer je nergens aan vast te klampen, maar innerlijke vrede in jezelf te vinden, dan zul je zien dat het leven je weer te pakken krijgt en je kan realiseren dat je nieuwe zoon in feite ook een gevolg is van het leven van je moeder. Dat hij er nooit geweest zou kunnen zijn zonder haar.
Probeer het leven van je moeder te vieren, in plaats van haar vertrek als uitgangspunt te nemen en dan krijg je een hele andere kijk op alles.
Ik weet niet wat ik je verder nog moet wensen, want sterkte geeft kans op instorting. Het allerbeste wens ik je en een mooie toekomst. Mooi gezegd, hier ben ik het zo mee eens.
Ten eerste wens ik je rust toe na dit vreselijke nieuws en met wat er nog komen gaat.
Vul alsjeblieft niets in voor de toekomst. Neem goed afscheid van je moeder en vergeet niet de dingen te zeggen die je haar nog graag wilt laten weten, in de vorm van een brief is ook goed, dan kan je er rustig voor gaan zitten en kan je moeder hem rustig lezen waar je eventueel bij bent. Ik schrijf dit, omdat het van belang is dat je een goed rouwproces ingaat, waarin je alleen zuiver verdriet kunt hebben en niet ook nog eens met allerlei andere dingen komt te zitten die spanning met zich meebrengen.
Probeer je nergens aan vast te klampen, maar innerlijke vrede in jezelf te vinden, dan zul je zien dat het leven je weer te pakken krijgt en je kan realiseren dat je nieuwe zoon in feite ook een gevolg is van het leven van je moeder. Dat hij er nooit geweest zou kunnen zijn zonder haar.
Probeer het leven van je moeder te vieren, in plaats van haar vertrek als uitgangspunt te nemen en dan krijg je een hele andere kijk op alles.
Ik weet niet wat ik je verder nog moet wensen, want sterkte geeft kans op instorting. Het allerbeste wens ik je en een mooie toekomst. Mooi gezegd, hier ben ik het zo mee eens.
vrijdag 13 september 2013 om 22:16
Ik kwam een aantal dagen na de crematie van mijn moeder erachter dat ik zwanger was van mijn eerste dochter. En het is zwaar en k*t.
Ik vind Cateautjes post mooi hoor, maar in diepe rouw met gierende hormonen door mijn lijf vond ik echt geen innerlijke vrede in mijzelf. Eerder een totaal verscheurt gevoel en dat heeft lang geduurd.
Ik heb wel een ppd gekregen, maar dat had meer met de hormoonschommelingen na de bevalling te maken.
Mijn enige tip die ik kan verzinnen is praten met de mensen om je heen. Vertel wat in je om gaat en neem de dag zoals hij komt. Ben je verdrietig, laat dat dan toe. Kun je wel genieten, doe dat dan zonder schuld gevoel.
Sterkte.
Ik vind Cateautjes post mooi hoor, maar in diepe rouw met gierende hormonen door mijn lijf vond ik echt geen innerlijke vrede in mijzelf. Eerder een totaal verscheurt gevoel en dat heeft lang geduurd.
Ik heb wel een ppd gekregen, maar dat had meer met de hormoonschommelingen na de bevalling te maken.
Mijn enige tip die ik kan verzinnen is praten met de mensen om je heen. Vertel wat in je om gaat en neem de dag zoals hij komt. Ben je verdrietig, laat dat dan toe. Kun je wel genieten, doe dat dan zonder schuld gevoel.
Sterkte.
vrijdag 13 september 2013 om 22:18
vrijdag 13 september 2013 om 22:46
Heftig zeg! Hier mijn schoonmoeder na een ziekbed overleden toen ik 18 wk zwanger was..
Dochter is nu 4 maanden en er zijn een paar dingen waarvan ik nu baal dat dat er niet is of niet gebeurd is.
- beeldmateriaal van oma voor baby
- foto met oma en ik met zwangere buik
- vertellen van de naam
Onze dochter is vernoemd naar haar oma. Ik hechtte daar nooit zo veel waarde aan, maar vind het nu fijn. Nu wordt er nog veel gesproken over oma, maar later als dochterlief groter is wordt dit waarschijnlijk wel minder.
Ik wil je heel veel sterkte wensen en geniet van de mooie momenten met jouw moeder die er nu nog zijn. En gaat het even niet, trek op tijd aan de bel!
Ooh en hoe moeilijk ook, geniet ook van het wondertje in je buik en alles wat daar bij hoort!
Dochter is nu 4 maanden en er zijn een paar dingen waarvan ik nu baal dat dat er niet is of niet gebeurd is.
- beeldmateriaal van oma voor baby
- foto met oma en ik met zwangere buik
- vertellen van de naam
Onze dochter is vernoemd naar haar oma. Ik hechtte daar nooit zo veel waarde aan, maar vind het nu fijn. Nu wordt er nog veel gesproken over oma, maar later als dochterlief groter is wordt dit waarschijnlijk wel minder.
Ik wil je heel veel sterkte wensen en geniet van de mooie momenten met jouw moeder die er nu nog zijn. En gaat het even niet, trek op tijd aan de bel!
Ooh en hoe moeilijk ook, geniet ook van het wondertje in je buik en alles wat daar bij hoort!
vrijdag 13 september 2013 om 22:53
Mijn moeder is overleden toen ik 7 maanden zwanger was van mijn jongste dochter. Toen ik zwanger was van de 4e werd ze ziek. Vermoeid en ze kreeg ineens een dikke buik, ze leek wel elf maanden zwanger... diagnose eierstokkanker... met uitzaaiingen door de hele buik. Midden tussen de kuren is mijn dochter geboren waardoor ze haar pas na 4dg gezien heeft. 6 maanden later was ze schoon. Vervolgens bleek na 5 maanden dat het weer terug was en heel hevig. De chemo sloeg niet aan. En dus werd ze opgegeven. En hoogstens 6 weken hebben nog. Dat was in maart en uiteindelijk is ze eind juli overleden. Mijn dochter is in oktober geboren. Ik vind het moeilijk dat ze haar nooit heeft vastgehouden maar voor mijn dochter hoort mijn moeder er gewoon bij. Oma krijgt savobds een kusje en daaag oma. Heel lief.
Ik wilde in eerste instantie het boek oma of mama vertel eens laten invullen maar ik was zo bang dat ze het niet af zou krijgen... dat ik het niet durfde. Maar achteraf... we hebben veel gesproken en alles gezegd wat we nog wilden zeggen. Ik ben heel dankbaar dat ze mijn andere kinderen wel gekend heeft. Ze werd jong oma op haar 42e, ze is 53 geworden.
En betreft je zwangerschap. Neem ook daar de tijd voor, geniet ervan en ga bewust even met je buik bezig. Lekker masseren muziekje spelen enz.
Ik wilde in eerste instantie het boek oma of mama vertel eens laten invullen maar ik was zo bang dat ze het niet af zou krijgen... dat ik het niet durfde. Maar achteraf... we hebben veel gesproken en alles gezegd wat we nog wilden zeggen. Ik ben heel dankbaar dat ze mijn andere kinderen wel gekend heeft. Ze werd jong oma op haar 42e, ze is 53 geworden.
En betreft je zwangerschap. Neem ook daar de tijd voor, geniet ervan en ga bewust even met je buik bezig. Lekker masseren muziekje spelen enz.
De term: "help" in caps-lock als topic-titel is over het algemeen omgekeerd evenredig aan de ernst van het betreffende probleem.
vrijdag 13 september 2013 om 22:58
Mijn moeder kon niet meer mee naar de 3d echo die we speciaal eerder hebben laten maken zodat we nog konden vertellen of het een meisje of jongen was.
Mijn 4e en 5e zijn beide vernoemd naar mijn moeder
Mijn 4e en 5e zijn beide vernoemd naar mijn moeder
De term: "help" in caps-lock als topic-titel is over het algemeen omgekeerd evenredig aan de ernst van het betreffende probleem.
vrijdag 13 september 2013 om 23:13
Ik heb in zoverre ervaring dat mijn vader is overleden een paar weken na de geboorte van mijn dochter. Wat ik nog met hem gedaan heb en waar ik nu echt nog steeds heel blij om ben.
- Mee naar de 20 weken echo
- De naamkeuze voorleggen, hij mocht zijn keuze zeggen
- beeldmateriaal gemaakt met baby
- fotos gemaakt met baby
Wij wisten niet of hij het ging halen, het zag er niet goed uit, maar hij heeft mijn dochter nog mogen zien.
Praat erover met je verloskundige en eventueel gyn. als dat van toepassing is. Mijn verloskundige had net afscheid genomen toen het heel heel snel ging met mijn vader. Ik had het idee dat niemand mij echt in de gaten hield en ik was heel erg bezig met mijn kindje en dat ik goed voor haar moest zorgen en de aankomende dood van mijn vader.Gelukkig had ik een attente huisarts die daar bovenop heeft gezeten en die mij regelmatig wilde zien en heeft gecontroleerd. In die tijd zag ik dat allemaal niet hoor, maar ik ben zo blij dat ze goed op me lette.
- Mee naar de 20 weken echo
- De naamkeuze voorleggen, hij mocht zijn keuze zeggen
- beeldmateriaal gemaakt met baby
- fotos gemaakt met baby
Wij wisten niet of hij het ging halen, het zag er niet goed uit, maar hij heeft mijn dochter nog mogen zien.
Praat erover met je verloskundige en eventueel gyn. als dat van toepassing is. Mijn verloskundige had net afscheid genomen toen het heel heel snel ging met mijn vader. Ik had het idee dat niemand mij echt in de gaten hield en ik was heel erg bezig met mijn kindje en dat ik goed voor haar moest zorgen en de aankomende dood van mijn vader.Gelukkig had ik een attente huisarts die daar bovenop heeft gezeten en die mij regelmatig wilde zien en heeft gecontroleerd. In die tijd zag ik dat allemaal niet hoor, maar ik ben zo blij dat ze goed op me lette.
zaterdag 14 september 2013 om 07:31
Bedankt voor de reacties. Ik weet dat het heftig gaat worden in feb. Ik probeer er nu al zoveel mogelijk met de vk/ha er over te hebben. Aangezien mijn eerste zwangerschap/kraamperiode ook al drama was met mijn zoon dood ziek had ik me zo gehoopt op een normale periode. Maar ja moet me er neer bij gaan leggen, wat moeilijk is.
We hebben gelukkig 1,5 wk geleden nog een echo mogen laten doen met haar in het zkh. En ja ze weet de naam al. Ze was helemaal trots dat ze straks 2 kleindochters en 2 kleinzoons heeft. Maar ze weet ook dat ze het ook niet leert kennen. Dus ze wil een brief gaan schrijven voor de uk, die we met de geboorte krijg. En ja verders proberen we zoveel mogelijk te delen/praten.
We hebben gelukkig 1,5 wk geleden nog een echo mogen laten doen met haar in het zkh. En ja ze weet de naam al. Ze was helemaal trots dat ze straks 2 kleindochters en 2 kleinzoons heeft. Maar ze weet ook dat ze het ook niet leert kennen. Dus ze wil een brief gaan schrijven voor de uk, die we met de geboorte krijg. En ja verders proberen we zoveel mogelijk te delen/praten.
zaterdag 14 september 2013 om 08:27
knuffel voor je sannietv het valt allemaal niet mee. Vergeet ook echt jezelf niet straks. Je hebt straks nog een kindje, verdriet en anderen om je heen met verdriet. Spreek met je man af wat je duidelijk wel en niet wilt en blijf praten over je gevoelens, maar cijfer jezelf straks niet weg omdat je moet zorgen.
Wat fijn dat jullie nog een echo samen hebben kunnen maken.
Ik heb ook vaak met mijn vader op de bank gezeten, hij handen op mijn buik, kindje voelen en hij praten tegen de kleine. Zulke
dierbare momenten.
En blijf hier schrijven indien je dat fijn vindt. Ik heb er veel steun aan gehad.
Wat fijn dat jullie nog een echo samen hebben kunnen maken.
Ik heb ook vaak met mijn vader op de bank gezeten, hij handen op mijn buik, kindje voelen en hij praten tegen de kleine. Zulke
dierbare momenten.
En blijf hier schrijven indien je dat fijn vindt. Ik heb er veel steun aan gehad.
