Zwanger
alle pijlers
Zwanger maar niet gelukkig
maandag 11 maart 2013 om 17:28
Zoals uit de titel al blijkt ben ik zwanger van mijn eerste kindje maar ben ik totaal niet gelukkig, met name omdat mijn moeder niet achter de relatie met mijn vriend staat.
Een aantal jaar geleden heb ik mijn huidige vriend (leeftijdsverschil van 19 jaar) ontmoet via mijn moeder. Ze kenden elkaar al jaren geleden maar hadden elkaar jaren niet gezien. Uiteindelijk heeft hij een tijd bij ons ingewoond waardoor ik mijn vriend goed heb leren kennen (echter ten tijde dat hij bij ons inwoonde hadden we geen relatie, wel een zeer goede vriendschap). Voor de duidelijkheid mijn moeder had zelf geen relatie met deze man, totaal niet.
Goed, we bemoeien thuis niet met heel veel familie en vrienden maar toch omdat hij bij ons inwoonde waren mensen erg nieuwsgierig naar hoe de verhoudingen waren en werd er geroddeld, dat mijn moeder wat met hem had. Maar omdat ze mij ook regelmatig met hem zagen dachten ze ook dat ik wat met hem had. Ondertussen hadden we niets, maar ik begon hem wel steeds leuker te vinden. Enfin, mijn moeder ontkrachtte steeds de roddels. Nu een aantal jaren later (inmiddels woont mijn vriend al jaren opzich zelf) heb ik altijd contact met hem gehouden en zijn we een relatie begonnen en heb ik dat ook aan mijn moeder verteld.
Mijn moeder maakte direct duidelijk dat zij niet achter onze relatie staat en als ik doorzet zij de relatie met mij verbreekt. Zij is zoveel negatieve druk op ons aan te opvoeren via meerdere kanalen dat ik psychisch het niet meer trek, want hoe dan ook ze is mijn moeder maar ik wil ook mijn relatie niet opgeven alleen maar omdat mensen gekletsts hebben en ook omdat zij nu van mening is dat we allang een relatie hebben (ook toen hij nog bij ons inwoonde) en dat wij haar dus verraden hebben (wat absoluut niet zo is!!). Mijn moeder gelooft mij helaas niet en we zijn nu niet on speaking terms.
On top off that blijk ik nu ook zwanger te zijn. Mijn moeder heb ik het nog niet verteld want ik weet dat zij de pan uit zal flippen maar ook heeft ze gezegd dat ze onze kinderen nooit gaat willen ontmoeten.
Al met al geniet ik totaal dus niet van mijn relatie maar ook niet van mijn zwangerschap omdat ik mij dit totaal anders had voorgesteld. Lekker met mijn partner en familie van alles genieten en dat kan dus nu niet. Ik heb zelfs aan abortus gedacht maar wie doe ik daar nu een plezier mee? Ik ben namelijk 31 jaar en misschien krijg ik nooit meer kinderen.
Hoe zouden jullie met deze situatie omgaan?
Bedankt voor de reactie
Een aantal jaar geleden heb ik mijn huidige vriend (leeftijdsverschil van 19 jaar) ontmoet via mijn moeder. Ze kenden elkaar al jaren geleden maar hadden elkaar jaren niet gezien. Uiteindelijk heeft hij een tijd bij ons ingewoond waardoor ik mijn vriend goed heb leren kennen (echter ten tijde dat hij bij ons inwoonde hadden we geen relatie, wel een zeer goede vriendschap). Voor de duidelijkheid mijn moeder had zelf geen relatie met deze man, totaal niet.
Goed, we bemoeien thuis niet met heel veel familie en vrienden maar toch omdat hij bij ons inwoonde waren mensen erg nieuwsgierig naar hoe de verhoudingen waren en werd er geroddeld, dat mijn moeder wat met hem had. Maar omdat ze mij ook regelmatig met hem zagen dachten ze ook dat ik wat met hem had. Ondertussen hadden we niets, maar ik begon hem wel steeds leuker te vinden. Enfin, mijn moeder ontkrachtte steeds de roddels. Nu een aantal jaren later (inmiddels woont mijn vriend al jaren opzich zelf) heb ik altijd contact met hem gehouden en zijn we een relatie begonnen en heb ik dat ook aan mijn moeder verteld.
Mijn moeder maakte direct duidelijk dat zij niet achter onze relatie staat en als ik doorzet zij de relatie met mij verbreekt. Zij is zoveel negatieve druk op ons aan te opvoeren via meerdere kanalen dat ik psychisch het niet meer trek, want hoe dan ook ze is mijn moeder maar ik wil ook mijn relatie niet opgeven alleen maar omdat mensen gekletsts hebben en ook omdat zij nu van mening is dat we allang een relatie hebben (ook toen hij nog bij ons inwoonde) en dat wij haar dus verraden hebben (wat absoluut niet zo is!!). Mijn moeder gelooft mij helaas niet en we zijn nu niet on speaking terms.
On top off that blijk ik nu ook zwanger te zijn. Mijn moeder heb ik het nog niet verteld want ik weet dat zij de pan uit zal flippen maar ook heeft ze gezegd dat ze onze kinderen nooit gaat willen ontmoeten.
Al met al geniet ik totaal dus niet van mijn relatie maar ook niet van mijn zwangerschap omdat ik mij dit totaal anders had voorgesteld. Lekker met mijn partner en familie van alles genieten en dat kan dus nu niet. Ik heb zelfs aan abortus gedacht maar wie doe ik daar nu een plezier mee? Ik ben namelijk 31 jaar en misschien krijg ik nooit meer kinderen.
Hoe zouden jullie met deze situatie omgaan?
Bedankt voor de reactie
maandag 11 maart 2013 om 18:22
maandag 11 maart 2013 om 18:40
quote:campari schreef op 11 maart 2013 @ 18:31:
Toch zou ik als moeder ook niet blij zijn met een vent die ik uit het verleden kende en zijn zaakjes blijkbaar niet op orde had zodat hij bij mij in moest wonen en er ook nog met mijn dochter vandoor ging.Precies! En haar dan ook nog gelijk zwanger maakt. Woon je nog bij je moeder? Zo ja, waarom ga je niet bij je vriend wonen?
Toch zou ik als moeder ook niet blij zijn met een vent die ik uit het verleden kende en zijn zaakjes blijkbaar niet op orde had zodat hij bij mij in moest wonen en er ook nog met mijn dochter vandoor ging.Precies! En haar dan ook nog gelijk zwanger maakt. Woon je nog bij je moeder? Zo ja, waarom ga je niet bij je vriend wonen?
maandag 11 maart 2013 om 19:39
Eens met campari. Het is een kennis en leeftijdgenoot van haar moeder die bij hun in heeft gewoond, omdat hij een probleem had. Moeder heeft hem opgevangen en voortgeholpen. En als dank duikt hij eenpaar jaar later met dochter het bed in en maakt haar zwanger.
Misschien is het een idee om eerst eens alles vanuit het standpunt van je moeder te bekijken en je in te leven in haar gevoel. En vandaaruit een gesprek aan te gaan over de huidige situatie.
Misschien is het een idee om eerst eens alles vanuit het standpunt van je moeder te bekijken en je in te leven in haar gevoel. En vandaaruit een gesprek aan te gaan over de huidige situatie.
maandag 11 maart 2013 om 20:04
quote:molly74 schreef op 11 maart 2013 @ 18:04:
[...]
Ik denk dat ze doelt op het feit dat Elninjoo zegt dat een man van die leeftijd not done is voor een kindje. Ik vond het ook een rot reactie. Mijn vader was 52 toen ik kwam. Maar ja... ik weet wie het schreef.
Inderdaad, ik vind het onzin om bij voorbaat te stellen dat een oudere man een 'ouwe lul' is die geen kind zou mogen krijgen. Tuurlijk zijn er grenzen, maar ik gaf mijn situatie als voorbeeld om aan te geven dat leeftijd niet alles zegt.
En nee gelukkig woon ik of mijn vriend niet meer bij ouders!
[...]
Ik denk dat ze doelt op het feit dat Elninjoo zegt dat een man van die leeftijd not done is voor een kindje. Ik vond het ook een rot reactie. Mijn vader was 52 toen ik kwam. Maar ja... ik weet wie het schreef.
Inderdaad, ik vind het onzin om bij voorbaat te stellen dat een oudere man een 'ouwe lul' is die geen kind zou mogen krijgen. Tuurlijk zijn er grenzen, maar ik gaf mijn situatie als voorbeeld om aan te geven dat leeftijd niet alles zegt.
En nee gelukkig woon ik of mijn vriend niet meer bij ouders!
maandag 11 maart 2013 om 20:09
Ik denk trouwens wel dat er meer achter dit verhaal zit dan we nu gelezen hebben. Waarom heeft hij bij TO en haar moeder ingewoond? Wat was er aan de hand met hem? Als dat iets heftigs is dan is het standpunt of gevoel van moeder misschien wel te begrijpen.
Kan me namelijk niet voorstellen dat een moeder zomaar het contact verbreekt met haar dochter en haar kleinkind niet wil zien omdat ze de vriend van TO 'niet zo leuk vind'
Kan me namelijk niet voorstellen dat een moeder zomaar het contact verbreekt met haar dochter en haar kleinkind niet wil zien omdat ze de vriend van TO 'niet zo leuk vind'
maandag 11 maart 2013 om 20:14
maandag 11 maart 2013 om 20:14
quote:wappie82 schreef op 11 maart 2013 @ 20:09:
Ik denk trouwens wel dat er meer achter dit verhaal zit dan we nu gelezen hebben. Waarom heeft hij bij TO en haar moeder ingewoond? Wat was er aan de hand met hem? Als dat iets heftigs is dan is het standpunt of gevoel van moeder misschien wel te begrijpen.
Kan me namelijk niet voorstellen dat een moeder zomaar het contact verbreekt met haar dochter en haar kleinkind niet wil zien omdat ze de vriend van TO 'niet zo leuk vind'Ik vraag mij ook wel het een en ander af. Is de vriend misschien een probleemgeval? Waarom heeft iemand van eind 40 geen eigen onderdak? Waarom woont TO niet met hem samen, maar bij haar moeder? (dat laatste neem ik aan, want ik heb nog geen antwoord op eerdere vragen gekregen)
Ik denk trouwens wel dat er meer achter dit verhaal zit dan we nu gelezen hebben. Waarom heeft hij bij TO en haar moeder ingewoond? Wat was er aan de hand met hem? Als dat iets heftigs is dan is het standpunt of gevoel van moeder misschien wel te begrijpen.
Kan me namelijk niet voorstellen dat een moeder zomaar het contact verbreekt met haar dochter en haar kleinkind niet wil zien omdat ze de vriend van TO 'niet zo leuk vind'Ik vraag mij ook wel het een en ander af. Is de vriend misschien een probleemgeval? Waarom heeft iemand van eind 40 geen eigen onderdak? Waarom woont TO niet met hem samen, maar bij haar moeder? (dat laatste neem ik aan, want ik heb nog geen antwoord op eerdere vragen gekregen)
dinsdag 12 maart 2013 om 13:16
Bedankt voor alle reacties tot nu toe.
Voor de mensen die denken dat ik thuis woon..ik woon al jaren niet meer thuis. Ik woon in een nieuwbouw koopappartement die ik in mijn eentje heb gekocht.
Zelf heb ik ook aan mijn moeder aangegeven dat ze veel te ver gaat in haar bemoeienis. Ik had altijd een goede band met mijn moeder en daarom steekt het zo.
Ik kan ook wel redenen bedenken waarom ze het niet eens is met mijn relatie (leeftijdsverschil etc), maar dan nog is het mijn keuze. Maar ze behandelt me als een klein kind en kan er heel slecht tegen dat ik nu mijn eigen gang ga.
Ik begin er ook steeds meer maling aan te krijgen, met name omdat zij zeer neerbuigend en kleinerend tot mij spreek maar toch blijf ik het moeilijk vinden. Om mijn standpunt kracht bij te zetten heb ik haar een paar weken niet gesproken en zelfs dit verweet ze me.
Ik slaap er slecht van...
Voor de mensen die denken dat ik thuis woon..ik woon al jaren niet meer thuis. Ik woon in een nieuwbouw koopappartement die ik in mijn eentje heb gekocht.
Zelf heb ik ook aan mijn moeder aangegeven dat ze veel te ver gaat in haar bemoeienis. Ik had altijd een goede band met mijn moeder en daarom steekt het zo.
Ik kan ook wel redenen bedenken waarom ze het niet eens is met mijn relatie (leeftijdsverschil etc), maar dan nog is het mijn keuze. Maar ze behandelt me als een klein kind en kan er heel slecht tegen dat ik nu mijn eigen gang ga.
Ik begin er ook steeds meer maling aan te krijgen, met name omdat zij zeer neerbuigend en kleinerend tot mij spreek maar toch blijf ik het moeilijk vinden. Om mijn standpunt kracht bij te zetten heb ik haar een paar weken niet gesproken en zelfs dit verweet ze me.
Ik slaap er slecht van...
dinsdag 12 maart 2013 om 13:19
quote:molly74 schreef op 11 maart 2013 @ 17:42:
Heel vervelende situatie. Maar die reactie van je moeder zal niet uit de lucht komen vallen vermoed ik zo. Ze zal waarschijnlijk vaker haar machtswapen ingezet hebben, namelijk: emotionele chantage!
Heb een bijna soortgelijke situatie meegemaakt. En wat er verder ook de consequenties van waren, het was uiteindelijk wel MIJN (en die van mijn toenmalige vriend) keuze! Sterkte. Klopt, nooit echt tegenin gegaan want die discussie won ik toch niet, zeker niet toen ik thuiswoonde.
Heel vervelende situatie. Maar die reactie van je moeder zal niet uit de lucht komen vallen vermoed ik zo. Ze zal waarschijnlijk vaker haar machtswapen ingezet hebben, namelijk: emotionele chantage!
Heb een bijna soortgelijke situatie meegemaakt. En wat er verder ook de consequenties van waren, het was uiteindelijk wel MIJN (en die van mijn toenmalige vriend) keuze! Sterkte. Klopt, nooit echt tegenin gegaan want die discussie won ik toch niet, zeker niet toen ik thuiswoonde.
dinsdag 12 maart 2013 om 13:23
quote:elninjoo schreef op 11 maart 2013 @ 17:46:
Als jij 31 bent en je 19 jaar verschilt met je vriend, betekent het dat hij al 'n ouwe lul van 50 is. Lijkt me voor een potentieel kind niet zo fijn dat z'n vader bejaard is tegen dat ie van de middelbare school komt.
Kan ik mij zeker ook wat bij voorstellen dat je dat zegt, maar wat als ik morgen sterf aan kanker? Dat ik 31 ben wil nog niet zeggen dat ik ook 50 ga worden. Dat twee jonge mensen kinderen krijgen wil nog niet zeggen dat zij hun kinderen zullen zien opgroeien ook al is de kans natuurlijk wel groter. Ik kijk niet naar leeftijd maar geniet van het moment.
En trouwens wat is bejaard als we straks doorwerken tot 67 jaar??
Als jij 31 bent en je 19 jaar verschilt met je vriend, betekent het dat hij al 'n ouwe lul van 50 is. Lijkt me voor een potentieel kind niet zo fijn dat z'n vader bejaard is tegen dat ie van de middelbare school komt.
Kan ik mij zeker ook wat bij voorstellen dat je dat zegt, maar wat als ik morgen sterf aan kanker? Dat ik 31 ben wil nog niet zeggen dat ik ook 50 ga worden. Dat twee jonge mensen kinderen krijgen wil nog niet zeggen dat zij hun kinderen zullen zien opgroeien ook al is de kans natuurlijk wel groter. Ik kijk niet naar leeftijd maar geniet van het moment.
En trouwens wat is bejaard als we straks doorwerken tot 67 jaar??
dinsdag 12 maart 2013 om 13:47
quote:wappie82 schreef op 11 maart 2013 @ 20:09:
Ik denk trouwens wel dat er meer achter dit verhaal zit dan we nu gelezen hebben. Waarom heeft hij bij TO en haar moeder ingewoond? Wat was er aan de hand met hem? Als dat iets heftigs is dan is het standpunt of gevoel van moeder misschien wel te begrijpen.
Kan me namelijk niet voorstellen dat een moeder zomaar het contact verbreekt met haar dochter en haar kleinkind niet wil zien omdat ze de vriend van TO 'niet zo leuk vind'
Er zit natuurlijk iets meer achter het verhaal, maar ik wil niet alles delen vanwege de herkenbaarheid van mijn verhaal. Mijn vriend woonde destijds bij ons TIJDELIJK in omdat hij in onderhuur zat en de huiseigenaar de woning zelf weer wilde betrekken. Om weer een redelijk iets te vinden in Amsterdam is ontzettend moeilijk, zeker voor een sociale woning waarvoor je echt jarenlang ingeschreven dient te staan wil je kans maken op een woning. Vandaar dat hij tijdelijk bij ons was ingetrokken zodat hij op zoek kon naar een normale huurwoning (dus geen onderhuur). Inmiddels heeft hij al een aantal jaren gewoon een huurwoning (zonder problemen) en ik mijn eigen appartement.Natuurlijk heeft mijn moeder, maar ook ik hem tussentijds geholpen om snel een woning te krijgen.
Mijn moeder ziet het inderdaad als ik heb je geholpen, onderdak gegeven en nu ga je er met mijn dochter vandoor. Dit is inderdaad haar standpunt ...maarrrrrr ook hij heeft ons met van alles en nog wat geholpen en hij woonde niet gratis in hoor. En daarnaast is ook dit zeer kort door de bocht want zo WHAT als je hem geholpen hebt etc....dat betekent nog niet dat wij de vrijheid niet hebben om te bepalen wat we zelf willen. Liefde laat zich namelijk niet sturen.
Bovendien, 'hij zou er na al die jaren met van vandoor gaan?'' dat zeg je van een 16 jarige en niet van een 31 jarige. Als ik een tiener was zou ik begrijpen dat mijn moeder zou flippen, maar nu niet. Ik heb zelf ook overwogen of dit het beste was en nee ik weet niet of het for lifetime is, maar ik vind het het proberen waard.
Mijn moeder is een control freak die mijn vriend nu overal aan het zwart maken is en zich als het slachtoffer opstelt maar ze overdrijft. Waar ik haar gelijk kan geven geef ik haar gelijk, maar waar ze ongelijk heeft laat ik dat ook weten maar dat wil ze niet horen.
Nogmaals ik overweeg eigenlijk geen abortus maar door alle spanning denk ik van ik kap ermee. Iemand reageerde wordt toch volwassen, omdat het even tegenzit overweeg je abortus, maar als je ook nog eens wordt dusdanig wotrdt geintimideerd door je eigen moeder en famlilie dan piep je wel anders.
En inderdaad als mijn moeder hem zelf leuk vindt dan moet ze dat zeggen dan kunnen we er over praten maar je komt mij niet zomaar iets opleggen.
Ik denk trouwens wel dat er meer achter dit verhaal zit dan we nu gelezen hebben. Waarom heeft hij bij TO en haar moeder ingewoond? Wat was er aan de hand met hem? Als dat iets heftigs is dan is het standpunt of gevoel van moeder misschien wel te begrijpen.
Kan me namelijk niet voorstellen dat een moeder zomaar het contact verbreekt met haar dochter en haar kleinkind niet wil zien omdat ze de vriend van TO 'niet zo leuk vind'
Er zit natuurlijk iets meer achter het verhaal, maar ik wil niet alles delen vanwege de herkenbaarheid van mijn verhaal. Mijn vriend woonde destijds bij ons TIJDELIJK in omdat hij in onderhuur zat en de huiseigenaar de woning zelf weer wilde betrekken. Om weer een redelijk iets te vinden in Amsterdam is ontzettend moeilijk, zeker voor een sociale woning waarvoor je echt jarenlang ingeschreven dient te staan wil je kans maken op een woning. Vandaar dat hij tijdelijk bij ons was ingetrokken zodat hij op zoek kon naar een normale huurwoning (dus geen onderhuur). Inmiddels heeft hij al een aantal jaren gewoon een huurwoning (zonder problemen) en ik mijn eigen appartement.Natuurlijk heeft mijn moeder, maar ook ik hem tussentijds geholpen om snel een woning te krijgen.
Mijn moeder ziet het inderdaad als ik heb je geholpen, onderdak gegeven en nu ga je er met mijn dochter vandoor. Dit is inderdaad haar standpunt ...maarrrrrr ook hij heeft ons met van alles en nog wat geholpen en hij woonde niet gratis in hoor. En daarnaast is ook dit zeer kort door de bocht want zo WHAT als je hem geholpen hebt etc....dat betekent nog niet dat wij de vrijheid niet hebben om te bepalen wat we zelf willen. Liefde laat zich namelijk niet sturen.
Bovendien, 'hij zou er na al die jaren met van vandoor gaan?'' dat zeg je van een 16 jarige en niet van een 31 jarige. Als ik een tiener was zou ik begrijpen dat mijn moeder zou flippen, maar nu niet. Ik heb zelf ook overwogen of dit het beste was en nee ik weet niet of het for lifetime is, maar ik vind het het proberen waard.
Mijn moeder is een control freak die mijn vriend nu overal aan het zwart maken is en zich als het slachtoffer opstelt maar ze overdrijft. Waar ik haar gelijk kan geven geef ik haar gelijk, maar waar ze ongelijk heeft laat ik dat ook weten maar dat wil ze niet horen.
Nogmaals ik overweeg eigenlijk geen abortus maar door alle spanning denk ik van ik kap ermee. Iemand reageerde wordt toch volwassen, omdat het even tegenzit overweeg je abortus, maar als je ook nog eens wordt dusdanig wotrdt geintimideerd door je eigen moeder en famlilie dan piep je wel anders.
En inderdaad als mijn moeder hem zelf leuk vindt dan moet ze dat zeggen dan kunnen we er over praten maar je komt mij niet zomaar iets opleggen.
dinsdag 12 maart 2013 om 13:55
quote:konni schreef op 12 maart 2013 @ 13:16:
Bedankt voor alle reacties tot nu toe.
Voor de mensen die denken dat ik thuis woon..ik woon al jaren niet meer thuis. Ik woon in een nieuwbouw koopappartement die ik in mijn eentje heb gekocht.
Maar je kent je vriend al sinds hij bij jou en moeder inwoonde. Dat is dus al jaren geleden. Hoe lang hebben jullie al een relatie?
Aangezien ik van mening ben dat er bij een vriendschap tussen een man en een vrouw altijd 1 is die meer zou willen, ben ik bang dat je moeder dat in dit geval was. Als haar vriend dan met haar dochter wegloopt.. Tsja, hoe zou jij dat vinden?
Bedankt voor alle reacties tot nu toe.
Voor de mensen die denken dat ik thuis woon..ik woon al jaren niet meer thuis. Ik woon in een nieuwbouw koopappartement die ik in mijn eentje heb gekocht.
Maar je kent je vriend al sinds hij bij jou en moeder inwoonde. Dat is dus al jaren geleden. Hoe lang hebben jullie al een relatie?
Aangezien ik van mening ben dat er bij een vriendschap tussen een man en een vrouw altijd 1 is die meer zou willen, ben ik bang dat je moeder dat in dit geval was. Als haar vriend dan met haar dochter wegloopt.. Tsja, hoe zou jij dat vinden?
dinsdag 12 maart 2013 om 16:45
Aangezien de relatie met je moeder al een dieptepunt heeft bereikt, kun je net zo goed meteen maar vertellen dat je zwanger bent. Dan is het verhaal in ieder geval helemaal duidelijk voor haar en kan ze daarna doen wat ze wil. Wel of geen contact houden met jou, je vriend en/of haar toekomstige kleinkind.
Abortus vind ik echt een hele foute oplossing, als jij en je vriend dit kind wel willen. Je gaat toch geen abortus plegen omdat je moeder het niet eens is met je relatie?
Je wilt graag behandeld worden als iemand van 31, gedraag je er dan ook naar en roep niet van dit soort domme dingen.
Abortus vind ik echt een hele foute oplossing, als jij en je vriend dit kind wel willen. Je gaat toch geen abortus plegen omdat je moeder het niet eens is met je relatie?
Je wilt graag behandeld worden als iemand van 31, gedraag je er dan ook naar en roep niet van dit soort domme dingen.
dinsdag 12 maart 2013 om 16:48
quote:Yvonne77 schreef op 11 maart 2013 @ 18:55:
Je bent 31 en overweegt een abortus omdat het allemaal niet helemaal gaat zoals je wilt? Sorry, maar wordt eens heel snel volwassen. Je hebt gekozen voor deze relatie, ga er dan ook 100% voor of niet.Iets zegt mij dat TO wellicht verstandelijk niet helemaal in orde is , en dat dit gelijk ook de reden is waarom oma to be zo tegen dit hele verhaal is.
Je bent 31 en overweegt een abortus omdat het allemaal niet helemaal gaat zoals je wilt? Sorry, maar wordt eens heel snel volwassen. Je hebt gekozen voor deze relatie, ga er dan ook 100% voor of niet.Iets zegt mij dat TO wellicht verstandelijk niet helemaal in orde is , en dat dit gelijk ook de reden is waarom oma to be zo tegen dit hele verhaal is.
dinsdag 12 maart 2013 om 19:37
quote:waarbij schreef op 12 maart 2013 @ 16:48:
[...]
Iets zegt mij dat TO wellicht verstandelijk niet helemaal in orde is , en dat dit gelijk ook de reden is waarom oma to be zo tegen dit hele verhaal is.
Hahah, wat een aannames zeg, for the record ik heb een universitaire graad en ben bezig met een MBA. Hahaha en nogmaals ik laat inderdaad bepaalde gegevens in dit verhaal achterwege vanwege de herkenbaarheid. Het gaat nu niet meer om mijn vriend in dit verhaal, want met andere relaties was mijn moeder ook altijd afkeurend maar nu nog meer opdat het iemand is die zij kent.
Lezers blijf alles svp wel in de context van mijn verhaal lezen en ga er niet zelf iets van lopen maken. Geef gewoon jouw mening over hoe JIJ het zou aanpakken.
Buiten dat gaat het niet om het plegen van een abortus, het gaat om de psychische druk van een moeder die wordt uitgeoefend die veelal ook wordt onderschat, zodanig wordt die druk opgevoerd dat je bij zelf denkt van, ik kap ermee alleen diep van binnen weet je dat dat niet de oplossing en dat je alleen meer jezelf ermee hebt. Daar gaat het om en dat je tussen twee liefdes in staat, je partner en jouw moeder die ik altijd heb willen pleasen maar nu mijn poot stijf houd. Ik heb gestudeerd, ik heb een zeer goede baan, mijn eigen auto, eigen huis mijn moeder kan reuze trots op me zijn ookal zou mijn vriend niet GEWELDIG zijn. Al zou hij een zwerver zijn dan is dat alsnog mijn keuze daar gaat het om.
@Waarbij: ik laat achterwege wat ik achterwege wil laten want ik hoef niet alles aan je neus te hangen. Wat ik heb geplaatst is voldoende info voor de forum lezers. Trouwens, als ik geen eerlijk totaalbeeld schep van de situatie houd ik niet jou voor de gek maar mezelf dus om relevante informatie achter te houden zodat jullie een mening geven die in mijn voordeel is daar schiet ik niets mee op .
Ik hecht juist ook ontzettend veel waarde aan de mening van de mensen die het juist vanuit mijn moeder bekijken zodat ik haar beter kan begrijpen (misschien omdat het niet zo lekker is tussen ons, is mijn begrip voor haar ook vertroebeld). Desondanks is het en blijft ze mijn moeder en daarom vind ik het ook ontzettend jammer en komt de timing van de zwangerschap net ongelukkig (ja, ik weet het daar heb ik zelf aan bijgedragen). Maar zoals iemand al heeft gereageerd, als ze straks haar kleinkind ziet zal ze wel bijdraaien.
[...]
Iets zegt mij dat TO wellicht verstandelijk niet helemaal in orde is , en dat dit gelijk ook de reden is waarom oma to be zo tegen dit hele verhaal is.
Hahah, wat een aannames zeg, for the record ik heb een universitaire graad en ben bezig met een MBA. Hahaha en nogmaals ik laat inderdaad bepaalde gegevens in dit verhaal achterwege vanwege de herkenbaarheid. Het gaat nu niet meer om mijn vriend in dit verhaal, want met andere relaties was mijn moeder ook altijd afkeurend maar nu nog meer opdat het iemand is die zij kent.
Lezers blijf alles svp wel in de context van mijn verhaal lezen en ga er niet zelf iets van lopen maken. Geef gewoon jouw mening over hoe JIJ het zou aanpakken.
Buiten dat gaat het niet om het plegen van een abortus, het gaat om de psychische druk van een moeder die wordt uitgeoefend die veelal ook wordt onderschat, zodanig wordt die druk opgevoerd dat je bij zelf denkt van, ik kap ermee alleen diep van binnen weet je dat dat niet de oplossing en dat je alleen meer jezelf ermee hebt. Daar gaat het om en dat je tussen twee liefdes in staat, je partner en jouw moeder die ik altijd heb willen pleasen maar nu mijn poot stijf houd. Ik heb gestudeerd, ik heb een zeer goede baan, mijn eigen auto, eigen huis mijn moeder kan reuze trots op me zijn ookal zou mijn vriend niet GEWELDIG zijn. Al zou hij een zwerver zijn dan is dat alsnog mijn keuze daar gaat het om.
@Waarbij: ik laat achterwege wat ik achterwege wil laten want ik hoef niet alles aan je neus te hangen. Wat ik heb geplaatst is voldoende info voor de forum lezers. Trouwens, als ik geen eerlijk totaalbeeld schep van de situatie houd ik niet jou voor de gek maar mezelf dus om relevante informatie achter te houden zodat jullie een mening geven die in mijn voordeel is daar schiet ik niets mee op .
Ik hecht juist ook ontzettend veel waarde aan de mening van de mensen die het juist vanuit mijn moeder bekijken zodat ik haar beter kan begrijpen (misschien omdat het niet zo lekker is tussen ons, is mijn begrip voor haar ook vertroebeld). Desondanks is het en blijft ze mijn moeder en daarom vind ik het ook ontzettend jammer en komt de timing van de zwangerschap net ongelukkig (ja, ik weet het daar heb ik zelf aan bijgedragen). Maar zoals iemand al heeft gereageerd, als ze straks haar kleinkind ziet zal ze wel bijdraaien.
dinsdag 12 maart 2013 om 20:49
