Zwanger
alle pijlers
Zwanger worden en bipolair/borderline
vrijdag 30 mei 2014 om 13:12
quote:Suze02 schreef op 30 mei 2014 @ 09:56:
Roodmetstipjes: je leest voor het gemak over to's bipolaire geschiedenis heen?
: dat is me nogal noet niks....
Ik ken heel wat vaders en moeders die hun kinderen uitstekend stabiel en veilig op hebben kunnen laten groeien, zonder schade.
Wel stonden die ouders allemaal open voor de hulpverlening. Dat is denk ik sowieso de slok die op de borrel scheelt.
Roodmetstipjes: je leest voor het gemak over to's bipolaire geschiedenis heen?
: dat is me nogal noet niks....
Ik ken heel wat vaders en moeders die hun kinderen uitstekend stabiel en veilig op hebben kunnen laten groeien, zonder schade.
Wel stonden die ouders allemaal open voor de hulpverlening. Dat is denk ik sowieso de slok die op de borrel scheelt.
vrijdag 30 mei 2014 om 13:14
Ik heb dezelfde diagnose als TO, en mij is het destijds gewoon afgeraden. Maar ik twijfelde ook heel erg maar we hebben besloten om kinderloos te blijven. Ik ben nu al over de 40, heb er verdriet van gehad maar ben er nu dankbaar om dat ik geen kinderen heb. Ik ben vaak nog te onstabiel en dat zou ik een kind niet willen aandoen. Ik wil het mijn man en natuurlijk mezelf al niet aandoen.
Ik kan niet voor een ander beslissen, maar bezint eer je begint.
Ik kan niet voor een ander beslissen, maar bezint eer je begint.
vrijdag 30 mei 2014 om 17:49
Tjeetje, ik vind de reacties wel heel heftig!
natuurlijk is het een andere overweging dan wanneer je niet bipolair bent. Mijn partner is bipolair. Sinds zijn eerste manie en depressie is hij helemaal stabiel. Echt helemaal. Wij hebben een IVF traject doorlopen en dat ging goed, ik ben zwanger. Een bipolaire stoornis kan je zelf heel goed in de hand hebben. Veel ritme houden, gezond eten enz. Ik weet niet hoe heftig je bipolaire stoornis is. Dus wel moeilijk om over iets over te zeggen. Ik zou het gewoon heel goed uitzoeken. Als je psychiater mogelijkheden ziet en je er zelf een goed gevoel over hebt dan zou ik er voor gaan. Maar wel belangrijk dat je stabiel bent dan.
natuurlijk is het een andere overweging dan wanneer je niet bipolair bent. Mijn partner is bipolair. Sinds zijn eerste manie en depressie is hij helemaal stabiel. Echt helemaal. Wij hebben een IVF traject doorlopen en dat ging goed, ik ben zwanger. Een bipolaire stoornis kan je zelf heel goed in de hand hebben. Veel ritme houden, gezond eten enz. Ik weet niet hoe heftig je bipolaire stoornis is. Dus wel moeilijk om over iets over te zeggen. Ik zou het gewoon heel goed uitzoeken. Als je psychiater mogelijkheden ziet en je er zelf een goed gevoel over hebt dan zou ik er voor gaan. Maar wel belangrijk dat je stabiel bent dan.
vrijdag 30 mei 2014 om 19:22
Mirk86 ik ken een andere kant van bipolair. De onsporende variant waar eerst alles prima is (incl verantwoordelijke goed betaalde baan, leuke vriendin, sporten en gezond eten) naar complete waanzin. Maar wellicht zijn er gradaties en gaat niet iedereen door de hel die manische/depressieve psychose heet.
Overigens zorgt een.pasgeboren kind voor een totale omgedraside wereld wat rust en regelmaat betreft. Jouw schema's gaan er iig in het begin eraan.
Knap dat jullie er toch voor gaan en gefeliciteerd met de zwangerschap!!
Had je partner geen bedenkingen wat betreft de erfelijke factor?
Overigens zorgt een.pasgeboren kind voor een totale omgedraside wereld wat rust en regelmaat betreft. Jouw schema's gaan er iig in het begin eraan.
Knap dat jullie er toch voor gaan en gefeliciteerd met de zwangerschap!!
Had je partner geen bedenkingen wat betreft de erfelijke factor?
vrijdag 30 mei 2014 om 19:39
quote:Istar_ schreef op 30 mei 2014 @ 13:12:
[...]
Ik ken heel wat vaders en moeders die hun kinderen uitstekend stabiel en veilig op hebben kunnen laten groeien, zonder schade.
Wel stonden die ouders allemaal open voor de hulpverlening. Dat is denk ik sowieso de slok die op de borrel scheelt.
Eens, het punt met dit topic is alleen dat we dat laatste niet weten en vermoedelijk ook niet meer gaan horen omdat ik zomaar denk dat TO niet meer terugkomt. Vrij terecht, aangezien haar vraag was "zijn er hier vrouwen in dezelfde situatie die ook zwanger willen worden" en 90% van de antwoorden "DOE HET NIET, DAT DRAAIT OP EEN RAMP UIT" zijn.
Dat zal in een aanzienlijk percentage van de gevallen best kloppen en ik zou persoonlijk dat risico zelf ook willen vermijden. Het laat nogal wat sporen na om op te groeien bij pschiatrisch patiënten, daarom heb ik voorlopig zelf (nog) geen kinderen. Eerst zeker weten dat de familiecirkel is doorbroken. Maar oordelen dat deze TO beslist geen kinderen moet krijgen zonder te weten of ze erover heeft overlegd met haar behandelaars, hoe haar stabiliteit eruit ziet (5 jaar getrouwd vind ik voor iemand met borderline bijv best stabiel klinken) en wat de afspraken zijn met partner vind ik best wel onbeschoft.
[...]
Ik ken heel wat vaders en moeders die hun kinderen uitstekend stabiel en veilig op hebben kunnen laten groeien, zonder schade.
Wel stonden die ouders allemaal open voor de hulpverlening. Dat is denk ik sowieso de slok die op de borrel scheelt.
Eens, het punt met dit topic is alleen dat we dat laatste niet weten en vermoedelijk ook niet meer gaan horen omdat ik zomaar denk dat TO niet meer terugkomt. Vrij terecht, aangezien haar vraag was "zijn er hier vrouwen in dezelfde situatie die ook zwanger willen worden" en 90% van de antwoorden "DOE HET NIET, DAT DRAAIT OP EEN RAMP UIT" zijn.
Dat zal in een aanzienlijk percentage van de gevallen best kloppen en ik zou persoonlijk dat risico zelf ook willen vermijden. Het laat nogal wat sporen na om op te groeien bij pschiatrisch patiënten, daarom heb ik voorlopig zelf (nog) geen kinderen. Eerst zeker weten dat de familiecirkel is doorbroken. Maar oordelen dat deze TO beslist geen kinderen moet krijgen zonder te weten of ze erover heeft overlegd met haar behandelaars, hoe haar stabiliteit eruit ziet (5 jaar getrouwd vind ik voor iemand met borderline bijv best stabiel klinken) en wat de afspraken zijn met partner vind ik best wel onbeschoft.
zaterdag 31 mei 2014 om 08:24
Diaa, die variant zal vast ook bestaan.
het ligt er denk ik ook nog aan of je,medicatietrouw bent en hoe je met dingen omgaat. Mijn partner slikt zijn medicatie, drinkt geen,alcohol en weinig koffie bv.
wat betreft de schema's daar hebben we goed overna gedacht. Mijn partner zal de nachten door moeten slapen. En daar hebben we wel plannen voor, voorals nu gaan we er vanuit dat het goed gaat. En we weten wat we kunnen doen als het voor hem te onrustig is.
over de erfelijkheid hebben we ooit in het begin wel ingezeten. Nu niet meer. Er zijn zóveel dingen die erfelijk zijn. Dan kan niemand zich meer voortplanten! De kans dat het niet geërfd wordt is groter dan dat het wel geërfd wordt.
het ligt er denk ik ook nog aan of je,medicatietrouw bent en hoe je met dingen omgaat. Mijn partner slikt zijn medicatie, drinkt geen,alcohol en weinig koffie bv.
wat betreft de schema's daar hebben we goed overna gedacht. Mijn partner zal de nachten door moeten slapen. En daar hebben we wel plannen voor, voorals nu gaan we er vanuit dat het goed gaat. En we weten wat we kunnen doen als het voor hem te onrustig is.
over de erfelijkheid hebben we ooit in het begin wel ingezeten. Nu niet meer. Er zijn zóveel dingen die erfelijk zijn. Dan kan niemand zich meer voortplanten! De kans dat het niet geërfd wordt is groter dan dat het wel geërfd wordt.
zaterdag 31 mei 2014 om 08:55
quote:mirk86 schreef op 31 mei 2014 @ 08:24:
Diaa, die variant zal vast ook bestaan.
het ligt er denk ik ook nog aan of je,medicatietrouw bent en hoe je met dingen omgaat. Mijn partner slikt zijn medicatie, drinkt geen,alcohol en weinig koffie bv.
wat betreft de schema's daar hebben we goed overna gedacht. Mijn partner zal de nachten door moeten slapen. En daar hebben we wel plannen voor, voorals nu gaan we er vanuit dat het goed gaat. En we weten wat we kunnen doen als het voor hem te onrustig is.
over de erfelijkheid hebben we ooit in het begin wel ingezeten. Nu niet meer. Er zijn zóveel dingen die erfelijk zijn. Dan kan niemand zich meer voortplanten! De kans dat het niet geërfd wordt is groter dan dat het wel geërfd wordt.
Ik vind het nogal wat om je voort te planten, terwijl je weet dat de kans op erfelijkheid vrij groot is. We hebben het niet over iets lulligs, we hebben het hier over vrij ernstige psychische aandoeningen.
Het egoïsme om dan toch kinderen te nemen, vind ik stuitend en getuigen van 0 inlevingsvermogen.
En ik weet waar ik over praat. Ik kamp vanaf mijn jeugd al met een lichte vorm van depressie, plus ik ben geboren met een hartafwijking die niet de minste is. Daar zal ik tot aan mijn dood "plezier" van hebben.
Ook deze had ik door kunnen geven aan mijn kind. Ik weet hoe kut mijn leven door deze twee zaken is geweest, ik ga daar een kind niet willens en wetens mee opzadelen.
Iedereen kan en mag kinderen krijgen, maar moet het ook?
Diaa, die variant zal vast ook bestaan.
het ligt er denk ik ook nog aan of je,medicatietrouw bent en hoe je met dingen omgaat. Mijn partner slikt zijn medicatie, drinkt geen,alcohol en weinig koffie bv.
wat betreft de schema's daar hebben we goed overna gedacht. Mijn partner zal de nachten door moeten slapen. En daar hebben we wel plannen voor, voorals nu gaan we er vanuit dat het goed gaat. En we weten wat we kunnen doen als het voor hem te onrustig is.
over de erfelijkheid hebben we ooit in het begin wel ingezeten. Nu niet meer. Er zijn zóveel dingen die erfelijk zijn. Dan kan niemand zich meer voortplanten! De kans dat het niet geërfd wordt is groter dan dat het wel geërfd wordt.
Ik vind het nogal wat om je voort te planten, terwijl je weet dat de kans op erfelijkheid vrij groot is. We hebben het niet over iets lulligs, we hebben het hier over vrij ernstige psychische aandoeningen.
Het egoïsme om dan toch kinderen te nemen, vind ik stuitend en getuigen van 0 inlevingsvermogen.
En ik weet waar ik over praat. Ik kamp vanaf mijn jeugd al met een lichte vorm van depressie, plus ik ben geboren met een hartafwijking die niet de minste is. Daar zal ik tot aan mijn dood "plezier" van hebben.
Ook deze had ik door kunnen geven aan mijn kind. Ik weet hoe kut mijn leven door deze twee zaken is geweest, ik ga daar een kind niet willens en wetens mee opzadelen.
Iedereen kan en mag kinderen krijgen, maar moet het ook?
zaterdag 31 mei 2014 om 10:43
Wat een negatieve reacties zeg. Is het hebben van een kinderwens en het "nemen" van kinderen (alsof je ze zo kunt bestellen..) meteen egoïstisch als je een psychische aandoening hebt?? Ik vind mensen die kinderen "nemen" omdat ze een bepaald geslacht willen, veel egoīstischer. Maar dat terzijde.
Alle ervaringsdeskundigen schetsen mijns inziens vooral de negatieve kant. Snap ik, maar vergeet niet: er bestaan genoeg mensen met een psychische stoornis die met medicatie heel goed een normaal leven kunnen leiden. En de kans op erfelijkheid is aanwezig, maar het lijkt alsof jullie allemaal menen dat je een kind geen psychische stoornis aan mag doen. Hoe zit het dan met ziektes die je hebt en waarvan je het bestaan nog niet afweet? Kanker bijvoorbeeld? Is ook niet niks. Dus het is niet mogelijk om een kind overal tegen te beschermen. Als je een perfect gezond kind wil, vertel dan ook maar hoe die te creëren of te bestellen zijn.
Het is het leven van to en haar vriend, ze vraagt naar ervaringen van zwanger worden in zo'n situatie, niet naar ervaringen van kinderen van vrouwen met een psychische stoornis. Dus beantwoord haar vraag liever, daar heeft ze meer aan.
Nu on topic: ik heb alleen ervaring met het hebben van bps, niet met borderline. Ik ben nu 24 weken zwanger en bipolair, maar het lichte type. En ik voel me heerlijk nu ik zwanger ben, ik geniet. Ik ben 33, de stoornis is pas 2 jaar geleden gediagnosticeerd en lithium helpt prima. De dosering moest wel iets omhoog omdat je als zwangere meer bloed in je lichaam hebt. Maar ik verdeel het over meerdere keren per dag om het gelijkmatig mijn lichaam in te laten komen. Ik sta onder controle bij de psych, spv'er en gynaecoloog en dat vind ik alleen maar prettig. Al merk ik dat ik de gesprekken met de spv'er steeds minder vaak nodig heb als in de periode net na de diagnose. Ten tijde van de diagnose kwam ik uit een manie. Jaar daarvoor een lichte depressie gehad, verwarde het met werkstress. Wist ik toen veel. Ben blij dat er mensen om me heen waren die de signalen herkenden en ik hulp kon zoeken. Nu, en ook voordat ik zwanger werd, gaat het al een tijd goed. Zo rustig als ik voor de depressie was ben ik nu weer. Ik voel me de oude.
En ja, natuurlijk hebben wij ook goed nagedacht over onze kinderwens. Maarja, bij mijn man komt kanker voor in de familie, en zo zal er in elke familie wel een erfelijke ziekte zijn waarvan we niet allemaal weten. Dus om het daar nu van af te laten hangen.. en nee, ik ben zeer zeker niet egoïstisch. En we hebben alles uitgedacht, zeker voor in de periode na de bevalling. Wij weten heus wel wat we moeten doen, mocht het eventueel mis gaan bij mij. Maar doemdenken schieten we niets mee op, we blijven liever positief. Al die negativiteit heeft onze kleine niets aan. En wij evenmin.
To, ik hoop dat je weldenkend genoeg bent om samen te beslissen wat verstandig is om te doen met de rest van jullie leven. En dat jullie de juiste hulp en steun om jullie heen en hebben om jullie te helpen en bij te staan waar nodig. Ik gun jullie het allerbeste!
Alle ervaringsdeskundigen schetsen mijns inziens vooral de negatieve kant. Snap ik, maar vergeet niet: er bestaan genoeg mensen met een psychische stoornis die met medicatie heel goed een normaal leven kunnen leiden. En de kans op erfelijkheid is aanwezig, maar het lijkt alsof jullie allemaal menen dat je een kind geen psychische stoornis aan mag doen. Hoe zit het dan met ziektes die je hebt en waarvan je het bestaan nog niet afweet? Kanker bijvoorbeeld? Is ook niet niks. Dus het is niet mogelijk om een kind overal tegen te beschermen. Als je een perfect gezond kind wil, vertel dan ook maar hoe die te creëren of te bestellen zijn.
Het is het leven van to en haar vriend, ze vraagt naar ervaringen van zwanger worden in zo'n situatie, niet naar ervaringen van kinderen van vrouwen met een psychische stoornis. Dus beantwoord haar vraag liever, daar heeft ze meer aan.
Nu on topic: ik heb alleen ervaring met het hebben van bps, niet met borderline. Ik ben nu 24 weken zwanger en bipolair, maar het lichte type. En ik voel me heerlijk nu ik zwanger ben, ik geniet. Ik ben 33, de stoornis is pas 2 jaar geleden gediagnosticeerd en lithium helpt prima. De dosering moest wel iets omhoog omdat je als zwangere meer bloed in je lichaam hebt. Maar ik verdeel het over meerdere keren per dag om het gelijkmatig mijn lichaam in te laten komen. Ik sta onder controle bij de psych, spv'er en gynaecoloog en dat vind ik alleen maar prettig. Al merk ik dat ik de gesprekken met de spv'er steeds minder vaak nodig heb als in de periode net na de diagnose. Ten tijde van de diagnose kwam ik uit een manie. Jaar daarvoor een lichte depressie gehad, verwarde het met werkstress. Wist ik toen veel. Ben blij dat er mensen om me heen waren die de signalen herkenden en ik hulp kon zoeken. Nu, en ook voordat ik zwanger werd, gaat het al een tijd goed. Zo rustig als ik voor de depressie was ben ik nu weer. Ik voel me de oude.
En ja, natuurlijk hebben wij ook goed nagedacht over onze kinderwens. Maarja, bij mijn man komt kanker voor in de familie, en zo zal er in elke familie wel een erfelijke ziekte zijn waarvan we niet allemaal weten. Dus om het daar nu van af te laten hangen.. en nee, ik ben zeer zeker niet egoïstisch. En we hebben alles uitgedacht, zeker voor in de periode na de bevalling. Wij weten heus wel wat we moeten doen, mocht het eventueel mis gaan bij mij. Maar doemdenken schieten we niets mee op, we blijven liever positief. Al die negativiteit heeft onze kleine niets aan. En wij evenmin.
To, ik hoop dat je weldenkend genoeg bent om samen te beslissen wat verstandig is om te doen met de rest van jullie leven. En dat jullie de juiste hulp en steun om jullie heen en hebben om jullie te helpen en bij te staan waar nodig. Ik gun jullie het allerbeste!
zaterdag 31 mei 2014 om 11:05
quote:Mopsie41 schreef op 31 mei 2014 @ 08:55:
[...]
Ik vind het nogal wat om je voort te planten, terwijl je weet dat de kans op erfelijkheid vrij groot is. We hebben het niet over iets lulligs, we hebben het hier over vrij ernstige psychische aandoeningen.
Het egoïsme om dan toch kinderen te nemen, vind ik stuitend+1000
[...]
Ik vind het nogal wat om je voort te planten, terwijl je weet dat de kans op erfelijkheid vrij groot is. We hebben het niet over iets lulligs, we hebben het hier over vrij ernstige psychische aandoeningen.
Het egoïsme om dan toch kinderen te nemen, vind ik stuitend+1000
zaterdag 31 mei 2014 om 11:48
quote:Mopsie41 schreef op 31 mei 2014 @ 08:55:
[...]
Ik vind het nogal wat om je voort te planten, terwijl je weet dat de kans op erfelijkheid vrij groot is. We hebben het niet over iets lulligs, we hebben het hier over vrij ernstige psychische aandoeningen.
Het egoïsme om dan toch kinderen te nemen, vind ik stuitend en getuigen van 0 inlevingsvermogen.
En ik weet waar ik over praat. Ik kamp vanaf mijn jeugd al met een lichte vorm van depressie, plus ik ben geboren met een hartafwijking die niet de minste is. Daar zal ik tot aan mijn dood "plezier" van hebben.
Ook deze had ik door kunnen geven aan mijn kind. Ik weet hoe kut mijn leven door deze twee zaken is geweest, ik ga daar een kind niet willens en wetens mee opzadelen.
Iedereen kan en mag kinderen krijgen, maar moet het ook?
Ik vind ernstige suikerziekte ook vrij ernstig, een hartinfarct hangt ook af van erfelijke factoren, MS, kans op down, noem het maar op
Wat denk je van onstabiele factors in het gezin. Een vader die verstek laat, geldzorgen. Minstens zo slopend voor kinderen.
Niemand die dan iemand zou aanraden om niet zwanger te worden, vanwege die ongelofelijke stempel die gedrukt staat op psychische aandoeningen.
Als kind van een moeder met psychische problemen zijn er in het verleden best momenten geweest dat het niet leuk was, maar sinds ze stabiel is met medicijnen (12 jaar geleden) is er 1 keer een terugval geweest die 1 week geduurd heeft.
Natuurlijk ben ik bang geweest dat ik ook een psychische ziekte zou erven(of wie weet heb) maar ik denk niet meer bang dan iemand die als tie erg dorstig is zich afvraagt of hij de suikerziekte van zijn moeder doorgekregen heeft.
Ik zou met niemand willen ruilen. Ik heb het niet beter kunnen treffen.
[...]
Ik vind het nogal wat om je voort te planten, terwijl je weet dat de kans op erfelijkheid vrij groot is. We hebben het niet over iets lulligs, we hebben het hier over vrij ernstige psychische aandoeningen.
Het egoïsme om dan toch kinderen te nemen, vind ik stuitend en getuigen van 0 inlevingsvermogen.
En ik weet waar ik over praat. Ik kamp vanaf mijn jeugd al met een lichte vorm van depressie, plus ik ben geboren met een hartafwijking die niet de minste is. Daar zal ik tot aan mijn dood "plezier" van hebben.
Ook deze had ik door kunnen geven aan mijn kind. Ik weet hoe kut mijn leven door deze twee zaken is geweest, ik ga daar een kind niet willens en wetens mee opzadelen.
Iedereen kan en mag kinderen krijgen, maar moet het ook?
Ik vind ernstige suikerziekte ook vrij ernstig, een hartinfarct hangt ook af van erfelijke factoren, MS, kans op down, noem het maar op
Wat denk je van onstabiele factors in het gezin. Een vader die verstek laat, geldzorgen. Minstens zo slopend voor kinderen.
Niemand die dan iemand zou aanraden om niet zwanger te worden, vanwege die ongelofelijke stempel die gedrukt staat op psychische aandoeningen.
Als kind van een moeder met psychische problemen zijn er in het verleden best momenten geweest dat het niet leuk was, maar sinds ze stabiel is met medicijnen (12 jaar geleden) is er 1 keer een terugval geweest die 1 week geduurd heeft.
Natuurlijk ben ik bang geweest dat ik ook een psychische ziekte zou erven(of wie weet heb) maar ik denk niet meer bang dan iemand die als tie erg dorstig is zich afvraagt of hij de suikerziekte van zijn moeder doorgekregen heeft.
Ik zou met niemand willen ruilen. Ik heb het niet beter kunnen treffen.
zaterdag 31 mei 2014 om 12:07
Ik zou het persoonlijk niet echt een goed plan vinden. Er zijn hier een aantal moeders met stoornissen, die roepen dat het prima kan. De enige die hier uiteindelijk uitsluitsel over kan geven is het kind zelf als het volwassen genoeg is. Ik ben een kind van een moeder met psychische stoornissen en ik heb er nog elke dag last van. Ik functioneer prima, maar mijn jeugd is wel een van redenen dat ik nooit aan kinderen begonnen ben. Ik ben veel te bang dat de geschiedenis zich herhaalt. Mijn moeder heeft mij met de beste intenties gekregen, haar best gedaan en zonder twijfel gedacht dat ze het enorm goed deed.
zaterdag 31 mei 2014 om 12:29
Wat 'fijn' toch weer om vanuit je luie forumstoel lekker te gaan oordelen over andere mensen!
Gefeliciteerd! Weer een TO opgestapt ivm veroordelende forummers. Zojuist in Centraal gepost:
Hallo,
Kan het door mij gestarte topic 'Zwanger worden en bipolair/borderline' verwijderd worden i.v.m. privacy? Bij voorbaat dank.
Groet S.
Gefeliciteerd! Weer een TO opgestapt ivm veroordelende forummers. Zojuist in Centraal gepost:
Hallo,
Kan het door mij gestarte topic 'Zwanger worden en bipolair/borderline' verwijderd worden i.v.m. privacy? Bij voorbaat dank.
Groet S.
Only dead fish go with the flow
zaterdag 31 mei 2014 om 13:59
zaterdag 31 mei 2014 om 14:02
quote:Dreamglasses schreef op 31 mei 2014 @ 12:29:
Wat 'fijn' toch weer om vanuit je luie forumstoel lekker te gaan oordelen over andere mensen!
Gefeliciteerd! Weer een TO opgestapt ivm veroordelende forummers. Zojuist in Centraal gepost:
Hallo,
Kan het door mij gestarte topic 'Zwanger worden en bipolair/borderline' verwijderd worden i.v.m. privacy? Bij voorbaat dank.
Groet S.Het gaat om een toekomstige kindje dus kritiek begrijp ik wel.
Wat 'fijn' toch weer om vanuit je luie forumstoel lekker te gaan oordelen over andere mensen!
Gefeliciteerd! Weer een TO opgestapt ivm veroordelende forummers. Zojuist in Centraal gepost:
Hallo,
Kan het door mij gestarte topic 'Zwanger worden en bipolair/borderline' verwijderd worden i.v.m. privacy? Bij voorbaat dank.
Groet S.Het gaat om een toekomstige kindje dus kritiek begrijp ik wel.
zaterdag 31 mei 2014 om 14:16
Lees het hele topic nog even door zou ik zeggen, Suze02...
En mara2, dat het gaat om een toekomstig kind: er zijn zo vreselijk veel mensen die geen kinderen zouden moeten krijgen en er toch voor gaan, zonder dat de halve wereld over hen heen valt. Dus die vlieger gaat voor mij absoluut niet op.
En mara2, dat het gaat om een toekomstig kind: er zijn zo vreselijk veel mensen die geen kinderen zouden moeten krijgen en er toch voor gaan, zonder dat de halve wereld over hen heen valt. Dus die vlieger gaat voor mij absoluut niet op.
Only dead fish go with the flow
zaterdag 31 mei 2014 om 14:29
Wat dat betreft eens met dreamglasses. Wellicht is de moeder van t peutertje die door zn pa mee gepakt is toen hij van de flat sprong ook vaak gewaarschuwd dat ze niet met een verslaafde een kind moest krijgen.
Er was hulpverlening bij, verslaving is te genezen (bps niet..) en als iedereen vrij van ziekte en zonde moet zijn eer er kinderen mogen komen dan.worden en nauwelijks meer kinderen geboren.
Maar toch he....had ze niet wat langer stil moeten staan met de gevolgen voor het KIND wetende welke zware problematiek er speelt bij de partner? En die vraag wordt TO nu ook gesteld maar dat ervaart ze helaas als.kwetsend.
Er was hulpverlening bij, verslaving is te genezen (bps niet..) en als iedereen vrij van ziekte en zonde moet zijn eer er kinderen mogen komen dan.worden en nauwelijks meer kinderen geboren.
Maar toch he....had ze niet wat langer stil moeten staan met de gevolgen voor het KIND wetende welke zware problematiek er speelt bij de partner? En die vraag wordt TO nu ook gesteld maar dat ervaart ze helaas als.kwetsend.
