Zwanger
alle pijlers
Zwangerschap afbreken 20 weken
donderdag 9 april 2020 om 13:15
Ik moet het even kwijt in de hoop dat iemand (helaas) ervaring heeft en weet wat ik voel.
Ik ben op dit moment 20 weken zwanger. Helaas was de 20 weken echo niet goed en na extra onderzoeken in het ziekenhuis, blijkt ons kindje een ernstige afwijking te hebben. Zo ernstig, dat de zwangerschap wordt afgebroken. Volgende week beval ik, met bijna 21 weken. We hebben gelukkig al een gezonde zoon, maar de pijn is immens. Ook ben ik ontzettend bang voor wat gaat komen. Bang dat ik met een trauma achter blijf. Wie wilt er nu zelf beslissen om het leven van haar ongeboren kind te beëindigen? En dan te bevallen van een dood kindje. Ik ben gewoon bang. Voor wat gaat gebeuren en vooral voor de nasleep. Wat komt er ook uit de onderzoeken? Misschien heeft dit wel een groot effect op een eventuele volgende zwangerschap en was onze gezonde zoon een 'gelukje'. Wat hij uiteraard ook is. Het blijft zo'n wonder, een baby.
Ik ben op dit moment 20 weken zwanger. Helaas was de 20 weken echo niet goed en na extra onderzoeken in het ziekenhuis, blijkt ons kindje een ernstige afwijking te hebben. Zo ernstig, dat de zwangerschap wordt afgebroken. Volgende week beval ik, met bijna 21 weken. We hebben gelukkig al een gezonde zoon, maar de pijn is immens. Ook ben ik ontzettend bang voor wat gaat komen. Bang dat ik met een trauma achter blijf. Wie wilt er nu zelf beslissen om het leven van haar ongeboren kind te beëindigen? En dan te bevallen van een dood kindje. Ik ben gewoon bang. Voor wat gaat gebeuren en vooral voor de nasleep. Wat komt er ook uit de onderzoeken? Misschien heeft dit wel een groot effect op een eventuele volgende zwangerschap en was onze gezonde zoon een 'gelukje'. Wat hij uiteraard ook is. Het blijft zo'n wonder, een baby.
woensdag 15 april 2020 om 18:37
Ooh lieve lieve Oreo. Wat beschrijf je het mooi en helder. Ik vind het helemaal geen wazig verhaal. Ik lees je liefde voor je prachtige kleine zoon, zoals alleen een trotse moeder dat kan beschrijven. Zo bijzonder hoe een naam ervoor kan zorgen dat hij er toch is. Nog steeds tinkelt mijn hart als ik de naam van mijn dochter hoor.
En potverdorie, confronterend is het zeker, je platte buik, je lege armen. En tegelijkertijd je volle hart en hoofd, vol van jouw prachtige zoon. Het klinkt heel mooi hoe je met oudste zoon naar je jongste zoon hebt gekeken. En zo fijn hoe kleine kinderen over de dood praten he. Alsof het het gewoon bij het leven hoort. Daar kunnen wij volwassenen soms nog van leren. Neem de rust nu het kan, als je zoontje straks thuis is gaat het leven meteen weer op sneltempo door. En je bent kraamvrouw, vergeet dat niet. Sterkte sterke vrouw. Volg je eigen weg, je doet het zo goed.
En potverdorie, confronterend is het zeker, je platte buik, je lege armen. En tegelijkertijd je volle hart en hoofd, vol van jouw prachtige zoon. Het klinkt heel mooi hoe je met oudste zoon naar je jongste zoon hebt gekeken. En zo fijn hoe kleine kinderen over de dood praten he. Alsof het het gewoon bij het leven hoort. Daar kunnen wij volwassenen soms nog van leren. Neem de rust nu het kan, als je zoontje straks thuis is gaat het leven meteen weer op sneltempo door. En je bent kraamvrouw, vergeet dat niet. Sterkte sterke vrouw. Volg je eigen weg, je doet het zo goed.
woensdag 15 april 2020 om 18:42
Och, lieve Oreo. Er zijn geen woorden die de lading dekken. Je bent opnieuw moeder geworden en dat is zo mooi, maar op deze manier tegelijkertijd ook zo pijnlijk. Probeer jezelf niets kwalijk te nemen en weet dat elke emotie er mag zijn. Ik hoop dat je snel de foto’s krijgt. Bij mij waren ze zoveel mooier dan mijn eigen foto’s.
woensdag 15 april 2020 om 20:10
Wie wilt er nu zelf beslissen om het leven van haar ongeboren kind te beëindigen? En dan te bevallen van een dood kindje
Deze zin begrijp ik niet. Of het kindje is niet levensvatbaar maar dat is dan niet jouw beslissing. Of het kindje is wel levensvatbaar maar jij wil het niet. Maar hoezo word het kindje dan dood geboren.
Sterkte iig.
Deze zin begrijp ik niet. Of het kindje is niet levensvatbaar maar dat is dan niet jouw beslissing. Of het kindje is wel levensvatbaar maar jij wil het niet. Maar hoezo word het kindje dan dood geboren.
Sterkte iig.
woensdag 15 april 2020 om 20:13
Moet dit hier, op deze manier? Zo? Nee toch? Er is een een tussengebied tussen de zaken die jij schetst. En dat is extreem rauw en pijnlijk.
Oreo, je bent al de hele dag in mijn gedachte
pergamon wijzigde dit bericht op 15-04-2020 20:40
36.17% gewijzigd
woensdag 15 april 2020 om 20:18
En weer dat. Je hébt geen schuld, het is en was niet jouw beslissing. Verdriet mag er zijn maar géén schuld. Dit was niet aan jou. En die nare gedachten gewoon wegdrukken, er is niets van waar.Oreo_ schreef: ↑15-04-2020 17:35
Die lege platte buik is ook vreselijk, geen kindje in het wiegje naast je.
Het doet zo'n pijn om hem niet mee te kunnen nemen, niet te verzorgen, niet die lieve handjes en voetjes te kussen, de broertjes samen te zien. Ik wil geen nieuw kind, ik wil HEM. Het gevoel van schuld komt nu op. Hij leefde nog in mijn buik, ik heb hem doodgedrukt tijdens het persen. Zo voelt het. Zijn moeder, die hem hoort te beschermen.
Sorry voor het wazige, lange verhaal.
ik lees al jullie lieve reacties!
Niet Jouw Schuld. En niet jouw beslissing.
Nogmaals Sterkte.
woensdag 15 april 2020 om 20:19
Er is geen tussengebied. Het is NIET de schuld van TO en zij kan er niets aan doen en had het niet kunnen voorkomen.
woensdag 15 april 2020 om 20:47
????Cookielover schreef: ↑15-04-2020 20:18Lieve forummers, qoute alsjeblieft even niet de post van strings-attached. Ik hoop dat ze zich bedenkt en haar post wijzigt. Strings: hoe krijg je het je toetsenbord uit!
Pergamon, misschien kan jij de quote even weghalen?
woensdag 15 april 2020 om 20:58
Ik wil hier best op reageren. Alles wat ik hier heb geschreven, is uit emotie, dus kan soms warrig eruit komen.strings-attached schreef: ↑15-04-2020 20:10Wie wilt er nu zelf beslissen om het leven van haar ongeboren kind te beëindigen? En dan te bevallen van een dood kindje
Deze zin begrijp ik niet. Of het kindje is niet levensvatbaar maar dat is dan niet jouw beslissing. Of het kindje is wel levensvatbaar maar jij wil het niet. Maar hoezo word het kindje dan dood geboren.
Sterkte iig.
Ons kindje had een ernstige afwijking (meerdere zelfs), waarbij het niet met zekerheid gezegd kon worden of en hoe het kindje nog zou leven, mocht het geboren worden. Laat staan de 40 weken zou halen. Daarom hebben wij er zelf voor gekozen om de zwangerschap af te breken en te bevallen bij (bijna) 21 weken. Ik ging ervan uit dat ons kindje levenloos ter wereld zou komen, aangezien dit in de meeste gevallen zo is. Uiteindelijk was dit bij ons ook het geval.
woensdag 15 april 2020 om 21:01
Maar zie je, dan is het dus niet echt jouw beslissing. Het is gewoon zo gegaan, je hebt het beste er van gemaakt. Dat is niet iets waar je je schuldig om hoeft te voelen. Als je het dan als beslissing wil zien, dit was het enige juiste dat je had kunnen doen toch? Laat de schuld varen en voel alleen de liefde.Oreo_ schreef: ↑15-04-2020 20:58Ik wil hier best op reageren. Alles wat ik hier heb geschreven, is uit emotie, dus kan soms warrig eruit komen.
Ons kindje had een ernstige afwijking (meerdere zelfs), waarbij het niet met zekerheid gezegd kon worden of en hoe het kindje nog zou leven, mocht het geboren worden. Laat staan de 40 weken zou halen. Daarom hebben wij er zelf voor gekozen om de zwangerschap af te breken en te bevallen bij (bijna) 21 weken. Ik ging ervan uit dat ons kindje levenloos ter wereld zou komen, aangezien dit in de meeste gevallen zo is. Uiteindelijk was dit bij ons ook het geval.
woensdag 15 april 2020 om 21:05
In feite was dit wel onze beslissing. Wij hebben besloten om de zwangerschap af te breken. Er zijn gelovige mensen die de natuur de keuze laat maken en afwachten, het kindje geboren laten worden, ondanks het misschien zeer korte leven. Lijkt me toch mooi als je zo sterk kunt zijn.strings-attached schreef: ↑15-04-2020 20:18En weer dat. Je hébt geen schuld, het is en was niet jouw beslissing. Verdriet mag er zijn maar géén schuld. Dit was niet aan jou. En die nare gedachten gewoon wegdrukken, er is niets van waar.
Niet Jouw Schuld. En niet jouw beslissing.
Nogmaals Sterkte.
Nare gedachten wegdrukken, ik zou willen dat het kon. Dat er een aan/uit knop was voor mijn gevoelens. Dat ik nu niet kapot ging van verdriet en even geen licht meer zie aan het einde van de tunnel. Daar horen ook schuldgevoelens bij; wat als.
(On)gelukkig herken je dit alleen als je hetzelfde meemaakt. Daarom hoop ik voor jou Strings, dat je dit nooit mag meemaken.
Voor vragen ben ik niet bang, hoop dat het zo duidelijk is.
woensdag 15 april 2020 om 21:09
Ik snap je opmerking wel, ik heb deze zelfs al gehoord. Toch doet dit pijn. Er IS geen juiste beslissing in zo'n situatie. Het gaat om het leven van je kind. Was het maar zo makkelijk.strings-attached schreef: ↑15-04-2020 21:01Maar zie je, dan is het dus niet echt jouw beslissing. Het is gewoon zo gegaan, je hebt het beste er van gemaakt. Dat is niet iets waar je je schuldig om hoeft te voelen. Als je het dan als beslissing wil zien, dit was het enige juiste dat je had kunnen doen toch? Laat de schuld varen en voel alleen de liefde.
Vroeg of laat zal ik het schuldig voelen kunnen laten gaan, maar nu zit ik nog vol in emotie en is het daar te vers voor. Dat verandert niet, omdat iemand anders zegt dat ik dit niet hoef te voelen.
Nogmaals, het is bijna niet uit te leggen.
woensdag 15 april 2020 om 21:20
Jaylee, Ikeakrukje, Barclay, Av1992, Mama30037, Yajo, Lindybopophelia;
Ik besef nu des te meer dat jullie dit ook hebben moeten meemaken. AV1992 zelfs 2 kindjes, vreselijk en wat schrijf je vol liefde over je kindjes. Ikeakrukje; wat een mooi en intens verdrietig topic, met een hoop herkenning.
Wat een verdriet van jullie allemaal, wat een nachtmerrie en hoe sterk klinken jullie. Resepect. Bedankt voor jullie ervaringen
Pergamon, Merel, Cookielover bedankt voor jullie medeleven! Maar ook alle andere lieve dames. Ik vind het echt heel fijn om het kwijt te kunnen en jullie lieve woorden doen me goed
Misschien hebben jullie tips voor boeken? Ook ben ik op zoek naar een mooi en fijn invulboek om alles op te kunnen schrijven en als herinnering aan mijn zoontje. Ik heb wel wat gevonden, maar misschien hebben jullie persoonlijke ervaringen ergens mee.
Ik besef nu des te meer dat jullie dit ook hebben moeten meemaken. AV1992 zelfs 2 kindjes, vreselijk en wat schrijf je vol liefde over je kindjes. Ikeakrukje; wat een mooi en intens verdrietig topic, met een hoop herkenning.
Wat een verdriet van jullie allemaal, wat een nachtmerrie en hoe sterk klinken jullie. Resepect. Bedankt voor jullie ervaringen
Pergamon, Merel, Cookielover bedankt voor jullie medeleven! Maar ook alle andere lieve dames. Ik vind het echt heel fijn om het kwijt te kunnen en jullie lieve woorden doen me goed
Misschien hebben jullie tips voor boeken? Ook ben ik op zoek naar een mooi en fijn invulboek om alles op te kunnen schrijven en als herinnering aan mijn zoontje. Ik heb wel wat gevonden, maar misschien hebben jullie persoonlijke ervaringen ergens mee.
woensdag 15 april 2020 om 21:46
Ik snap je schuldgevoel heel goed, maar je hebt er helemaal niets aan. De schuld kan je mijns inziens dan ook afschuiven, want jij hebt niet voor deze situatie gekozen. Je kind was gewenst, maar tegelijkertijd ook ziek, en soms is het enige juiste wat je kan doen ook de meest onmenselijke keuze. Maar je hebt dit gedaan uit liefde voor je kind en om hem leed te besparen. Dat maakt jou alleen maar een verdomd goede moeder. Jij hebt namelijk niet gekozen voor het egoïstische gevoel om je kindje te willen krijgen, maar juist uit liefde voor je zoon gekozen om hem te laten gaan zodat hij niet zou lijden. Natuurlijk wil je dit als moeder niet, maar soms is dit nou eenmaal de juiste keus. Hier was geen goede keus in te maken, maar soms is de juiste keus de beste van 2 slechte keuzes. Ik hoop dat je het schuldgevoel uiteindelijk langzaam kan laten varen.
Ik heb trouwens gewoon een schrijfboekje bij de action gekocht. Daar hadden ze toen hele mooie gestoffeerde boekjes.
Ik heb trouwens gewoon een schrijfboekje bij de action gekocht. Daar hadden ze toen hele mooie gestoffeerde boekjes.
anoniem_397035 wijzigde dit bericht op 15-04-2020 22:05
0.97% gewijzigd
woensdag 15 april 2020 om 21:57
Rationeel weet je vast dat schuldgevoel niet hoeft, maar daarmee wordt dat gevoel niet minder. Met de tijd vast wel. Je bent nog maar net bevallen, wordt overvallen door een ontzettend groot verdriet. Met alle gedachten en gevoelens die door je heen razen. Wees niet te streng voor jezelf, al die gevoelens mogen er zijn. Je bent in de rouw.
woensdag 15 april 2020 om 23:06
Ik heb je bericht gelezen. Alles komt mij weer boven, ik wou zo dat niemand dit ooit hoeft mee te maken nog...
Laat je je kindje ook registreren bij de gemeente?
Laat niemand je ooit vertellen dat het verdriet een “plekje krijgt” want je leert er mee leven, maar soms is 1 opmerking genoeg om terug te gaan naar “dat” moment.
Ik wens je bewust geen sterkte, ik kom daar zelf zo weinig mee. Wel veel liefs en warmte.
Dit is nog een mooi boek https://www.stichtinghanne.nl/links/her ... nvulboeken
verder kun je op Instagram veel vinden bijvoorbeeld #sterrenmama of #noemmijnnaamenikbesta
of koop NEL magazine, of “Hugo” echt aanraders voor ouders die een kind moeten missen.
Laat je je kindje ook registreren bij de gemeente?
Laat niemand je ooit vertellen dat het verdriet een “plekje krijgt” want je leert er mee leven, maar soms is 1 opmerking genoeg om terug te gaan naar “dat” moment.
Ik wens je bewust geen sterkte, ik kom daar zelf zo weinig mee. Wel veel liefs en warmte.
Dit is nog een mooi boek https://www.stichtinghanne.nl/links/her ... nvulboeken
verder kun je op Instagram veel vinden bijvoorbeeld #sterrenmama of #noemmijnnaamenikbesta
of koop NEL magazine, of “Hugo” echt aanraders voor ouders die een kind moeten missen.
De glimlach op mijn gezicht, betekent niet dat mijn leven perfect is. Het betekent dat ik waardeer wat er nu is.
donderdag 16 april 2020 om 13:44
Natuurlijk weet ik in mijn hoofd dat schuldgevoel niet hoeft, maar in mijn hart voelt het niet zo. Ik krijg het vervelende gevoel of we wel de juiste keuze hebben gemaakt. Of de afwijking echt levensbedreigend was. Ik wil heel graag antwoorden van de onderzoeken. Het zal bij het proces horen waar ik doorheen moet.
Dankje voor de tip Mama. Ik snap heel goed dat mijn verhaal vervelende gevoelens naar boven haalt ❤
Ons kindje willen we heel graag registreren/erkennen. Met zijn mooie naam. Helaas is dit nu nog niet mogeljjk bij onze gemeente, vanwege de corona.
Vandaag begon redelijk, maar voel me nu weer zo ellendig. Misschien komt het ook doordat ik iedereen nu op de hoogte aan het stellen ben. Iets waar ik eigenlijk geen zin in heb. Ikeakrukje zei het al; wat een klote woord is gecondoleerd toch. Ik snap heel goed de reactie, maar ik ben ook trots. Onze zoon is geboren, ik wil hem laten zien. Ik hoor er liever achteraan; gefeliciteerd. Maar snap goed dat dit misplaatst voelt.
De 1e stomme opmerking heb ik ook al gehoord (wellicht niet slecht bedoelt); hoe het gaat. Beter dan gisteren toch. Een keer moet je er toch overheen komen. Nee, het gaat niet morgen beter, ook niet volgende week of volgende maand. Ik denk dat sommige mensen het echt niet begrijpen (en gelukkig maar), dat je je kind hebt verloren. Ook al heeft het nooit geleefd. Een bevalling hebt meegemaakt.
Vandaag halen we zoon weer op bij mijn ouders. Hij zal ook voor afleiding zorgen en zal hem weer lekker kunnen knuffelen.
Dankje voor de tip Mama. Ik snap heel goed dat mijn verhaal vervelende gevoelens naar boven haalt ❤
Ons kindje willen we heel graag registreren/erkennen. Met zijn mooie naam. Helaas is dit nu nog niet mogeljjk bij onze gemeente, vanwege de corona.
Vandaag begon redelijk, maar voel me nu weer zo ellendig. Misschien komt het ook doordat ik iedereen nu op de hoogte aan het stellen ben. Iets waar ik eigenlijk geen zin in heb. Ikeakrukje zei het al; wat een klote woord is gecondoleerd toch. Ik snap heel goed de reactie, maar ik ben ook trots. Onze zoon is geboren, ik wil hem laten zien. Ik hoor er liever achteraan; gefeliciteerd. Maar snap goed dat dit misplaatst voelt.
De 1e stomme opmerking heb ik ook al gehoord (wellicht niet slecht bedoelt); hoe het gaat. Beter dan gisteren toch. Een keer moet je er toch overheen komen. Nee, het gaat niet morgen beter, ook niet volgende week of volgende maand. Ik denk dat sommige mensen het echt niet begrijpen (en gelukkig maar), dat je je kind hebt verloren. Ook al heeft het nooit geleefd. Een bevalling hebt meegemaakt.
Vandaag halen we zoon weer op bij mijn ouders. Hij zal ook voor afleiding zorgen en zal hem weer lekker kunnen knuffelen.
oreo_ wijzigde dit bericht op 16-04-2020 13:46
0.17% gewijzigd
donderdag 16 april 2020 om 15:39
Lieve Oreo, heb vandaag veel aan je gedacht. Moest naar het ziekenhuis voor vervolgonderzoek ivm het overlijden van onze dochter. Het was erg confronterend daar te zijn. Zeker met alle corona maatregelen.
De eerste weken na het overlijden heb ik in een waas geleefd. We zijn toen echt overstelpt met lieve warme reacties, vaak uit onverwachte hoek. Zeker moeders die zelf een kind hebben gebaard raakt een verhaal als het onze diep in het hart. Ik heb verhalen van anderen gehoord en heel veel steun ervaren. Maar ook mensen die er geen snars van snappen, die denken dat het leven gewoon weer doorgaat en die verwachten dat je draad weer oppakt. Maar zo werkt het niet. Voor mij zijn er nu als het ware drie versies van mezelf. Ik als moeder van mijn dochters, want dat gaat gewoon door en vind ik megabelangrijk. Ik, als moeder van een overleden kind, met rauw verdriet en een gat in mijn hart. En dan nog ergens de ikea krukje die ik voor dit alles was. Die laat zich soms zien,maar nog wiebelig en een glimp van wat het was. Gelukkig steeds een beetje meer. Maar die 'tweede' ikea krukje heb ik er voor altijd bij, die gaat nooit meer weg.
Ik snap je gevoel van schuld heel erg. Ik wil het niet wegpesten, want dat is de ratio en als jij het rationeel benaderd weet jij ook dat je dezelfde keuzes had gemaakt. Het is juist je gevoel dat je anders doet voelen en dat is veel moeilijker te sturen. En dat gevoel is er nou eenmaal, of het nou klopt of niet, dat maakt niet uit. Ik heb geen advies hoe daarmee om te gaan. Mij enige advies is zoek hulp als dat nodig is, en zeker met dit soort hele ingewikkelde emotionele vraagstukken. Ook al wil ik het zelf niet zo noemen, maar een bevalling als dit heeft alles in zich om traumatisch genoemd te worden en dat hoef je niet alleen te verwerken.
Hang on, girl!
De eerste weken na het overlijden heb ik in een waas geleefd. We zijn toen echt overstelpt met lieve warme reacties, vaak uit onverwachte hoek. Zeker moeders die zelf een kind hebben gebaard raakt een verhaal als het onze diep in het hart. Ik heb verhalen van anderen gehoord en heel veel steun ervaren. Maar ook mensen die er geen snars van snappen, die denken dat het leven gewoon weer doorgaat en die verwachten dat je draad weer oppakt. Maar zo werkt het niet. Voor mij zijn er nu als het ware drie versies van mezelf. Ik als moeder van mijn dochters, want dat gaat gewoon door en vind ik megabelangrijk. Ik, als moeder van een overleden kind, met rauw verdriet en een gat in mijn hart. En dan nog ergens de ikea krukje die ik voor dit alles was. Die laat zich soms zien,maar nog wiebelig en een glimp van wat het was. Gelukkig steeds een beetje meer. Maar die 'tweede' ikea krukje heb ik er voor altijd bij, die gaat nooit meer weg.
Ik snap je gevoel van schuld heel erg. Ik wil het niet wegpesten, want dat is de ratio en als jij het rationeel benaderd weet jij ook dat je dezelfde keuzes had gemaakt. Het is juist je gevoel dat je anders doet voelen en dat is veel moeilijker te sturen. En dat gevoel is er nou eenmaal, of het nou klopt of niet, dat maakt niet uit. Ik heb geen advies hoe daarmee om te gaan. Mij enige advies is zoek hulp als dat nodig is, en zeker met dit soort hele ingewikkelde emotionele vraagstukken. Ook al wil ik het zelf niet zo noemen, maar een bevalling als dit heeft alles in zich om traumatisch genoemd te worden en dat hoef je niet alleen te verwerken.
Hang on, girl!
