Actueel
alle pijlers
2 nederlandse militairen gedood in Afghanistan
zondag 13 januari 2008 om 21:37
Verschrikkelijk, hè.
Wat zal er een diep, diep verdriet en ongeloof ook op het kamp zelf zijn. De verslagenheid moet enorm zijn.
(Weet nauwelijks wat te zeggen, voel het des te meer.)
Ik las elders dat de gewonde niet verwond is door eigen vuur:
Gewonde
Zaterdag viel eveneens een gewonde bij een incident op een andere plaats. Berlijn gaf zondagavond ook zijn naam vrij. Het gaat om soldaat Marc van de Kuilen.
Berlijn benadrukte dat die niet door eigen vuur is geraakt. Van de Kuilen raakte gewond aan beide benen. Deze zijn inmiddels geamputeerd. Hij verkeert buiten levensgevaar.
Wat zal er een diep, diep verdriet en ongeloof ook op het kamp zelf zijn. De verslagenheid moet enorm zijn.
(Weet nauwelijks wat te zeggen, voel het des te meer.)
Ik las elders dat de gewonde niet verwond is door eigen vuur:
Gewonde
Zaterdag viel eveneens een gewonde bij een incident op een andere plaats. Berlijn gaf zondagavond ook zijn naam vrij. Het gaat om soldaat Marc van de Kuilen.
Berlijn benadrukte dat die niet door eigen vuur is geraakt. Van de Kuilen raakte gewond aan beide benen. Deze zijn inmiddels geamputeerd. Hij verkeert buiten levensgevaar.
Known to cause insanity in laboratory mice
zondag 13 januari 2008 om 21:39
Toch wordt het zo langzaam aan wel eens tijd voor wat extra gevechtstraining, geloof ik. Zo'n beetje alle slachtoffers aan Nederlandse zijde zijn tot nu toe gevallen door 'ongevallen', 'eigen vuur' of 'zelfmoord'. Als je dan toch als beroepsleger van een minilandje voorop wil lopen in NATO-operaties, zorg dan in ieder geval dat je mensen er écht op voorbereid zijn.
zondag 13 januari 2008 om 21:47
Wat verschrikkellijk!
Dat komt omdat Amerika niet de intentie heeft om orde te brengen. De chaos in afganistan is een stuk handiger voor de U.S.
Nederland wil graag bij de grote jongens horen, maar doet het dan wel pedagogisch en zet zich echt in voor het doel. dat is heel mooi en nobel, maar het zijn de amerikanen die regeren en dat komt ze allemaal veel beter uit. Oorlog is goed voor de economie. vergeet dat niet. en goed voor de bank.
Ik vind het heel erg voor die jongens en hun familie.
Dat komt omdat Amerika niet de intentie heeft om orde te brengen. De chaos in afganistan is een stuk handiger voor de U.S.
Nederland wil graag bij de grote jongens horen, maar doet het dan wel pedagogisch en zet zich echt in voor het doel. dat is heel mooi en nobel, maar het zijn de amerikanen die regeren en dat komt ze allemaal veel beter uit. Oorlog is goed voor de economie. vergeet dat niet. en goed voor de bank.
Ik vind het heel erg voor die jongens en hun familie.
zondag 13 januari 2008 om 21:56
De tusenstand
14 doden
waarvan
2 bij een ongeluk met een heli (26-07-06)
1dode door neerstorten F16(31-08-06)
1 zelfmoord (11-10-06)
1 dode door ongeluk met een pantservoertuig (06-04-07)
2 doden door eigen vuur (12-01-08)
en de overige 7 in gevechtshandelingen door vijandig vuur.
14 doden
waarvan
2 bij een ongeluk met een heli (26-07-06)
1dode door neerstorten F16(31-08-06)
1 zelfmoord (11-10-06)
1 dode door ongeluk met een pantservoertuig (06-04-07)
2 doden door eigen vuur (12-01-08)
en de overige 7 in gevechtshandelingen door vijandig vuur.
Zuss duimt zich suf voor Bambi. Het gaat helemaal goed komen, dat weet ik zeker!
zondag 13 januari 2008 om 23:49
Heb er vanavond een discussie over gehad met jeweetwelwie, Compli en hij heeft uiteraard verstand van zaken en zegt ongeveer hetzelfde als jij.
Maarrrrr...
Ik zie jonge jongens in paniek, weeromstandigheden, gedoe, voor het eerst op uitzending en vooral paniek. Je komt in een huis van Taliban met wapens zijn enz enz.
Ik zie in gedachten mijn eigen zoon en anderen van die leeftijd in zo'n situatie, zulke jonge blagen en dan kan ik me niks anders voorstellen dan enorme paniek. Het zijn nog kinderen for god's sake en daar mentaal echt niet op voorbereid.
Niets van het geleerde in theorie en een beetje praktijk op de basissen in NL breng je dan in praktijk, want dit is een echte noodsituatie en daar zijn die jonge jongens van fucking 20 jaar écht niet tegen bestand.
En dan krijg je dit soort situaties.
Mijn hart huilt voor de ouders en collega's en andere nabestaanden.
Maarrrrr...
Ik zie jonge jongens in paniek, weeromstandigheden, gedoe, voor het eerst op uitzending en vooral paniek. Je komt in een huis van Taliban met wapens zijn enz enz.
Ik zie in gedachten mijn eigen zoon en anderen van die leeftijd in zo'n situatie, zulke jonge blagen en dan kan ik me niks anders voorstellen dan enorme paniek. Het zijn nog kinderen for god's sake en daar mentaal echt niet op voorbereid.
Niets van het geleerde in theorie en een beetje praktijk op de basissen in NL breng je dan in praktijk, want dit is een echte noodsituatie en daar zijn die jonge jongens van fucking 20 jaar écht niet tegen bestand.
En dan krijg je dit soort situaties.
Mijn hart huilt voor de ouders en collega's en andere nabestaanden.
Ik verbaas me erover dat de buitenkant van de dingen zoveel verbergt.
maandag 14 januari 2008 om 09:31
Ik denk ook dat dat niet te voorkomen is door de legerleiding.
Ben het wel helemaal eensch met Yas, dat je als jongen van 20 misschien niet bestand zult zijn tegen een noodsituatie als voorgevallen. Mijn broertje (21) gaat die kant op dit jaar, en meerdere bekenden. Ik hoop maar dat ze veilig weer thuiskomen maar bereid me alvast voor op een tijd vol zorgen
Ben het wel helemaal eensch met Yas, dat je als jongen van 20 misschien niet bestand zult zijn tegen een noodsituatie als voorgevallen. Mijn broertje (21) gaat die kant op dit jaar, en meerdere bekenden. Ik hoop maar dat ze veilig weer thuiskomen maar bereid me alvast voor op een tijd vol zorgen
maandag 14 januari 2008 om 10:51
Allereerst condoleances voor alle nabestaanden; familie, vrienden, bekenden etc van de slachtoffers. Vreselijk.
Daarnaast kan ik me ook echt niet voorstellen hoe het moet zijn om in zo'n oorlogsgebied te zitten. Hoe onbegrijpelijk en kwalijk het ook is dat het door eigen vuur gebeurd is, kan ik me ook wel vinden in het verhaal van Yas. Ik kan me dus niet voorstellen hoe het er daar aan toe gaat, maar stel me zo voor dat het een chaos is, kinderen (jawel, want dat zijn het toch wel: 'lekker oorlogje spelen in het leger') die bang en in paniek zijn en dat het dan niet even duidelijk is wie wie is in die gevechten. Zoals ik al aangeef weet ik niet precies hoe de situatie er op dat moment was, maar heb er toch wel enigzins begrip voor.
Yas, trouwens echt vreselijk dat je zoon ook in t leger wil. Hoop idd dat je m 'om kunt praten'. Weet nog wel dat twee neven van me ook naar de KMA wilden; nou, ben zo blij (en mn tante en oom nog meer) dat ze dat toch maar hebben laten varen, want anders hadden ze er nu ws ook gezeten.....
Daarnaast kan ik me ook echt niet voorstellen hoe het moet zijn om in zo'n oorlogsgebied te zitten. Hoe onbegrijpelijk en kwalijk het ook is dat het door eigen vuur gebeurd is, kan ik me ook wel vinden in het verhaal van Yas. Ik kan me dus niet voorstellen hoe het er daar aan toe gaat, maar stel me zo voor dat het een chaos is, kinderen (jawel, want dat zijn het toch wel: 'lekker oorlogje spelen in het leger') die bang en in paniek zijn en dat het dan niet even duidelijk is wie wie is in die gevechten. Zoals ik al aangeef weet ik niet precies hoe de situatie er op dat moment was, maar heb er toch wel enigzins begrip voor.
Yas, trouwens echt vreselijk dat je zoon ook in t leger wil. Hoop idd dat je m 'om kunt praten'. Weet nog wel dat twee neven van me ook naar de KMA wilden; nou, ben zo blij (en mn tante en oom nog meer) dat ze dat toch maar hebben laten varen, want anders hadden ze er nu ws ook gezeten.....
maandag 14 januari 2008 om 11:14
Ten eerste draagt de legerleiding de volle verantwoordelijkheid voor de missie. Het feit dat de familie van 'de jongens' in de helft van alle gevallen meegedeeld kan worden dat hun zoon is omgekomen door een stom ongeval of zelfs door vuur van de eigen partij dient men de legerleiding dus juist wel aan te rekenen.
Verder neem ik het de legerleiding ook bijzonder kwalijk dat ze 'de jongens', die overduidelijk onvoldoende voorbereid daar naar toe zijn gestuurd, maar laten aanmodderen. Als in 50 (!) procent van de gevallen je mannen sneuvelen door ongevallen, zelfmoord of vuur van de eigen zijde, dien je als legerleiding als de sodemieter in te grijpen.
En ja, een incidenteel ongeluk is moeilijk te voorkomen, maar met dit soort getallen praat je zonder twijfel over een structureel probleem bij de uitvoerenden. Ik kan me heel goed voorstellen dat Yasmijn niet zo blij is dat haar jonge zoon, die net puber af is, straks misschien onderdeel gaat uitmaken van die halfslachtig voorbereide missie.
maandag 14 januari 2008 om 12:48
En ja hoor, daar zijn we weer met z'n allen. Weer dezelfde ach-en-wee-ers, weer dezelfde critici.
Het eerder bizarre nieuws dat "onze helden" nu elkaar al beginnen af te schieten hebben jullie blijkbaar al gehad. Zo kan het ook natuurlijk... Maar je moet maar denken: nog liever dat dan dit.
Het eerder bizarre nieuws dat "onze helden" nu elkaar al beginnen af te schieten hebben jullie blijkbaar al gehad. Zo kan het ook natuurlijk... Maar je moet maar denken: nog liever dat dan dit.
maandag 14 januari 2008 om 13:19
Hoi Geve, ik heb je artikel gelezen. Heel erg dat er wel 121 Amerikaanse Irak- en Afghanistan-veteranen betrokken zijn geweest bij zware gewelddelicten. Ik zal de laatste zijn om te ontkennen dat er zeker mensen terugkomen met trauma's, die zich moeilijk weer kunnen aanpassen aan de maatschappij. Gelukkig wordt er hier in Nederland veel aandacht aan besteed deze mensen te helpen.
Wat ik jammer vind aan het artikel, is dat er wel het aantal van 121 wordt genoemd van mensen die betrokken zijn geweest bij gewelddelicten, maar niet het aantal mensen dat überhaupt veteraan is. Ik weet niet alle aantallen uit mijn hoofd, maar weet wel dat er in Irak bij vlagen al 150.000 Amerikanen (tegelijk) actief zijn geweest. Die mensen wisselen elkaar ook nog af, en ik heb het dus alleen over Irak. In totaal moet het dus om honderdduizenden Amerikaanse Irak- en Afghanistanveteranen gaan. Dat relativeert dat aantal van 121 dan toch wel weer een beetje vind ik...
Wat ik jammer vind aan het artikel, is dat er wel het aantal van 121 wordt genoemd van mensen die betrokken zijn geweest bij gewelddelicten, maar niet het aantal mensen dat überhaupt veteraan is. Ik weet niet alle aantallen uit mijn hoofd, maar weet wel dat er in Irak bij vlagen al 150.000 Amerikanen (tegelijk) actief zijn geweest. Die mensen wisselen elkaar ook nog af, en ik heb het dus alleen over Irak. In totaal moet het dus om honderdduizenden Amerikaanse Irak- en Afghanistanveteranen gaan. Dat relativeert dat aantal van 121 dan toch wel weer een beetje vind ik...
anoniem_50315 wijzigde dit bericht op 14-01-2008 13:20
Reden: typfoutje
Reden: typfoutje
% gewijzigd
maandag 14 januari 2008 om 13:30
Hoi Yasmijn, ik begrijp deze reactie van jou goed, laat ik dat vooropstellen.
Maar helaas zit het leger niet zo in elkaar. Het is nu eenmaal zo, dat veel jonge mensen zich aangesproken voelen tot het leger (en het 'avontuur' dat het met zich meebrengt...) en dat er veel weer afhaken en in de burgermaatschappij gaan werken tegen de tijd dat ze wat ouder worden of aan een gezin beginnen. Daarom is het nu eenmaal zo, dat er verhoudingsgewijs veel jonge mensen in de uitzendgebieden zitten. Vaak bieden ze zichzelf ook aan om uitgezonden te worden. En de ouderen moeten soms ook hier in Nederland blijven, omdat zij door hun ervaring de aangewezen personen zijn om de jongeren hier te trainen en op te leiden.
Mijn man is 38 en is nu bezig met zijn vierde uitzending. Hij zit nu in Afghanistan. Niet iedereen ambieert het gezinsleven dat wij leiden; onze kinderen missen hun vader, ik mis mijn man en mijn man mist ons. Ik vind het heel begrijpelijk dat veel mensen hun defensie-loopbaan afbreken. Maar ook mijn man had het liever anders gezien, ook voor hem is het makkelijker samenwerken met wat oudere, ervarener mensen dan met jonge mensen die veel sturing nodig hebben. Maar de situatie is zo, en ik zou niet weten hoe dit veranderd kan worden eigenlijk.
maandag 14 januari 2008 om 13:39
Hoi Lemmy, ik heb je nog niet eerder gezien in deze discussie(s).
Uiteraard wordt één en ander beter in het juiste perspectief gezet door in dergelijke informatie naast de aantallen ook een percentage neer te zetten, want zonder dat valt er niet te vergelijken.
De kernvraag die ik me stel bij een dergelijk artikel is of ze zo terugkeren of dat ze zo vertrekken. Ik kan me namelijk niet van de indruk ontdoen dat wanneer iemand tot het besluit komt dat mensen vermoorden voor een overtuiging acceptabel is, het er weinig toe doet in welke omstandigheden dat moorden gebeurt.
Uiteraard wordt één en ander beter in het juiste perspectief gezet door in dergelijke informatie naast de aantallen ook een percentage neer te zetten, want zonder dat valt er niet te vergelijken.
De kernvraag die ik me stel bij een dergelijk artikel is of ze zo terugkeren of dat ze zo vertrekken. Ik kan me namelijk niet van de indruk ontdoen dat wanneer iemand tot het besluit komt dat mensen vermoorden voor een overtuiging acceptabel is, het er weinig toe doet in welke omstandigheden dat moorden gebeurt.
maandag 14 januari 2008 om 14:02
Kan kloppen dat je me hier niet eerder hebt gezien, ik ben vaker op een andere pijler te vinden. Misschien voel ik me momenteel meer aangesproken omdat mijn man nu in Afghanistan is. Vanzelfsprekend ben ook ik behoorlijk geraakt door het drama dat daar het afgelopen weekend heeft plaatsgevonden.
Of die militairen zo terugkeren of zo vertrekken zou ik niet kunnen zeggen. Volgens mij is het zo, dat er altijd wel een bepaald aantal geweldsdelicten plaatsvinden onder zo'n grote groep mensen, of dat nu militairen zijn of niet. Of dat aantal dan ook 121 is, weet ik niet.
Mijn mening is het wel, dat het Amerikaanse leger op een andere manier in het leven staat dan het Nederlandse (en het Australische, en overige). Ik vind zelf de houding van Bush echt agressief. Ik kan me voorstellen dat die jongens zich ook agressiever gedragen tijdens uitzendingen (en misschien ook wel daarna) omdat dat in Amerika toch meer de norm lijkt te zijn. Sowieso in z'n algemeenheid trouwens, denk maar aan het wapenbeleid bijvoorbeeld.
Als het gaat om het Nederlandse leger, denk ik niet dat er veel mensen zijn die het zomaar acceptabel vinden om iemand te vermoorden, om wat voor reden dan ook. Het Nederlandse leger maakt normaliter zeer weinig slachtoffers; alleen in situaties in het uitzendgebied waarin er geen keuze is (of lijkt te zijn...) wordt er geschoten. De mensen die betrokken zijn geweest bij zo'n incident hebben naderhand hulp nodig en krijgen die ook via defensie, want het verwerken van zoiets is best zwaar. Ik kan me niet voorstellen dat deze mensen het dus in z'n algemeenheid acceptabel (gaan) vinden om iemand te doden. De insteek van het Nederlandse leger is het bieden van hulp, of dat altijd lukt in zo'n situatie als in Afghanistan is een tweede.
Als voorbeeld; mijn man is al 20 jaar militair en heeft nog nooit op iemand geschoten.
Of die militairen zo terugkeren of zo vertrekken zou ik niet kunnen zeggen. Volgens mij is het zo, dat er altijd wel een bepaald aantal geweldsdelicten plaatsvinden onder zo'n grote groep mensen, of dat nu militairen zijn of niet. Of dat aantal dan ook 121 is, weet ik niet.
Mijn mening is het wel, dat het Amerikaanse leger op een andere manier in het leven staat dan het Nederlandse (en het Australische, en overige). Ik vind zelf de houding van Bush echt agressief. Ik kan me voorstellen dat die jongens zich ook agressiever gedragen tijdens uitzendingen (en misschien ook wel daarna) omdat dat in Amerika toch meer de norm lijkt te zijn. Sowieso in z'n algemeenheid trouwens, denk maar aan het wapenbeleid bijvoorbeeld.
Als het gaat om het Nederlandse leger, denk ik niet dat er veel mensen zijn die het zomaar acceptabel vinden om iemand te vermoorden, om wat voor reden dan ook. Het Nederlandse leger maakt normaliter zeer weinig slachtoffers; alleen in situaties in het uitzendgebied waarin er geen keuze is (of lijkt te zijn...) wordt er geschoten. De mensen die betrokken zijn geweest bij zo'n incident hebben naderhand hulp nodig en krijgen die ook via defensie, want het verwerken van zoiets is best zwaar. Ik kan me niet voorstellen dat deze mensen het dus in z'n algemeenheid acceptabel (gaan) vinden om iemand te doden. De insteek van het Nederlandse leger is het bieden van hulp, of dat altijd lukt in zo'n situatie als in Afghanistan is een tweede.
Als voorbeeld; mijn man is al 20 jaar militair en heeft nog nooit op iemand geschoten.
maandag 14 januari 2008 om 14:08
Lemmy, ik begrijp precies wat je bedoelt. Ik weet hoe het werkt bij Defensie.
Mijn partner is per 1 januari militair af na 14 jaar bij defensie te hebben gewerkt en 2 uitzendingen. Per 3 januari begon ie in een burgerbaan dus dat kwam perfect uit.
Nu moeten we mijn zoon nog tegenhouden.
Maar inderdaad, die ziet het avontuur en dat ie goed kan doen. Dat is ook wel zo, ik wéét dat dat gebeurt.
En jonge jongens denken: mij overkomt dat niet. Ik kom alive and kicking weer thuis.
Maar ik wil het liever niet. Maar hij is 19, dus ik heb niks te willen.
Als er geen uitzendingen zouden zijn, zou ik het toejuichen. De opleidingen die je kunt doen bij defensie zijn mooi meegenomen natuurlijk.
Zoon wil de genezerikkenkant op en dat is in de burger natuurlijk erg handig, als je eruit stapt.
Mijn vriend heeft ook veel papieren in het leger gehaald en dat komt hem in de burger nu erg goed van pas en bij de sollicitaties merk je dat ex militairen erg gewild zijn.
En hij had zo de baan van zijn dromen. Als nukubu
Mijn partner is per 1 januari militair af na 14 jaar bij defensie te hebben gewerkt en 2 uitzendingen. Per 3 januari begon ie in een burgerbaan dus dat kwam perfect uit.
Nu moeten we mijn zoon nog tegenhouden.
Maar inderdaad, die ziet het avontuur en dat ie goed kan doen. Dat is ook wel zo, ik wéét dat dat gebeurt.
En jonge jongens denken: mij overkomt dat niet. Ik kom alive and kicking weer thuis.
Maar ik wil het liever niet. Maar hij is 19, dus ik heb niks te willen.
Als er geen uitzendingen zouden zijn, zou ik het toejuichen. De opleidingen die je kunt doen bij defensie zijn mooi meegenomen natuurlijk.
Zoon wil de genezerikkenkant op en dat is in de burger natuurlijk erg handig, als je eruit stapt.
Mijn vriend heeft ook veel papieren in het leger gehaald en dat komt hem in de burger nu erg goed van pas en bij de sollicitaties merk je dat ex militairen erg gewild zijn.
En hij had zo de baan van zijn dromen. Als nukubu
Ik verbaas me erover dat de buitenkant van de dingen zoveel verbergt.
maandag 14 januari 2008 om 14:19
maandag 14 januari 2008 om 14:31
maandag 14 januari 2008 om 14:53
Komaan zeg, je gaat toch niet bij Defensie voor de gezonde lucht? Je WEET dat je kunt uitgezonden worden, tegenwoordig schijnt het zelfs een aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid te zijn, dus dan moet je voor af toch wel voor jezelf hebben uitgemaakt of je in dergelijke situaties wil verzeilen of niet. Tekenen is voorwaarden accepten. Je proberen eruit lullen achteraf... ook de Duitsers hebben het niet geweten, remember?
Rechtstreeks maken ze weinig slachtoffers, onrechtstreeks dan weer veel. In Srebrenica hadden Nederlandse militairen een verpletterende verantwoordelijk bij de daar gepleegde massamoord. In Afghanistan werden enkele maanden geleden 2 Afghanen vermoord met als enige reden dat ze te snel op een controlepost kwamen toegereden. Ook in dit verband kan de opmerking van Compli gerust worden ingepast: het Nederlands leger lijkt niet opgewassen of voldoende opgeleid voor de haar toebedeelde taken.
maandag 14 januari 2008 om 15:08
Toen mijn man bij het leger ging, was er nog helemaal geen sprake van uitzendingen. Natuurlijk had hij tussentijds kunnen afhaken, maar hij heeft veel plezier in zijn werk. De uitzendingen zijn voor hem (en mij) de nadelen aan zijn baan, zoals elk werk nadelen heeft.
Wat je schrijft, is echt wel wat overdreven. De uitzendingen zijn een feit, mijn man dealt ermee en ik ook. Maar iemand vermoorden is iets anders. De kans dat dat gebeurt is heel erg klein. Zoals ik net al schreef, heeft mijn man in zijn 20 jaar bij defensie nog nooit op iemand geschoten (en Yasmijn schreef dat ook over haar vriend in 14 jaar defensie). Als je vrachtwagenchauffeur bent en bij een dodelijk ongeluk betrokken raakt, is dat dan ook een geval van: ja, dan had je maar ander werk moeten doen? Of mag die vrachtwagenchauffeur het dan wel erg vinden dat hij in die situatie is geraakt?
Het Srebrenica-verhaal is wel heel pijnlijk, en ja, ik ben het met je eens dat het leger toen niet opgewassen is geweest tegen de problemen die ze het hoofd moesten bieden. Nederland heeft wat dat aangaat denk ik nog niet genoeg ervaring. Of de uitzendingen moeten plaatsvinden, en zo ja, of het dan zo (relatief) grootschalig moet zijn, vind ik echter weer een andere discussie. Ik sta achter mijn man en het werk dat hij doet, maar ook ik heb wel eens vraagtekens bij de keuzes die door de politiek worden gemaakt.
Bij die situatie met die 2 Afghanen ben ik niet bij geweest, dus ik kan niet inschatten hoe dat precies is verlopen. Wat ik wel weet, is dat het echt zo is dat slachtoffers zo veel mogelijk worden voorkomen. Pas als je je bedreigd voelt onderneem je actie. Ik denk dus wel dat dat het geval is geweest.
Wat je schrijft, is echt wel wat overdreven. De uitzendingen zijn een feit, mijn man dealt ermee en ik ook. Maar iemand vermoorden is iets anders. De kans dat dat gebeurt is heel erg klein. Zoals ik net al schreef, heeft mijn man in zijn 20 jaar bij defensie nog nooit op iemand geschoten (en Yasmijn schreef dat ook over haar vriend in 14 jaar defensie). Als je vrachtwagenchauffeur bent en bij een dodelijk ongeluk betrokken raakt, is dat dan ook een geval van: ja, dan had je maar ander werk moeten doen? Of mag die vrachtwagenchauffeur het dan wel erg vinden dat hij in die situatie is geraakt?
Het Srebrenica-verhaal is wel heel pijnlijk, en ja, ik ben het met je eens dat het leger toen niet opgewassen is geweest tegen de problemen die ze het hoofd moesten bieden. Nederland heeft wat dat aangaat denk ik nog niet genoeg ervaring. Of de uitzendingen moeten plaatsvinden, en zo ja, of het dan zo (relatief) grootschalig moet zijn, vind ik echter weer een andere discussie. Ik sta achter mijn man en het werk dat hij doet, maar ook ik heb wel eens vraagtekens bij de keuzes die door de politiek worden gemaakt.
Bij die situatie met die 2 Afghanen ben ik niet bij geweest, dus ik kan niet inschatten hoe dat precies is verlopen. Wat ik wel weet, is dat het echt zo is dat slachtoffers zo veel mogelijk worden voorkomen. Pas als je je bedreigd voelt onderneem je actie. Ik denk dus wel dat dat het geval is geweest.
maandag 14 januari 2008 om 18:34
Ik hoorde het bericht vandaag pas en kreeg de rillingen aangezien een van de omgekomen jongens een (vage) bekende is. Ondanks dat ik hem amper ken, komt het wel ineens akelig dichtbij. Ik trof hem en zijn vriendin regelmatig bij het stappen. Ik stond perplex toen ik zijn foto voor op de Telegraaf zag.
maandag 14 januari 2008 om 18:42
Ik kan me nog herinneren dat iemand vroeger op de middelbare school (mijn vader zat toen in Libanon) mij verweet dat mijn vader een moordenaar was. Hij zou volgens hem in het leger gegaan zijn om oorlog te voeren. Dit zat me niet lekker en heb dit voorgelegd aan mijn vader. Zijn antwoord was "ik ben niet in het leger gegaan om oorlog te voeren maar om de vrede te bewaren". Ik kan me voorstellen dat dit voor sommigen moeilijk te begrijpen is maar ik ken mijn vader inmiddels 38 jaar en weet precies wat hij hiermee bedoelt.
De jongens hier worden zo goed mogelijk opgeleid voor hetgeen ze gaan doen in deze gebieden en dat is niet voldoende dat ben ik met iedereen eens. Maar ik denk dat het onvoorstelbaar is hoe het is om in een oorlogsgebied te zijn als je gewend bent aan Nederland. Je kunt je hier onmogelijk volledig op voorbereiden (net als bijv; van te voren weten hoe het is om kinderen te hebben). Mijn vader heeft ruim 40 jaar in het leger gezeten, voor hem was het een way of life. Desondanks was hij blij dat mijn broertje afgekeurd werd en dat ik geen ambities had in die richting. Hij roept altijd dat je beter een vak kunt leren.
Of mijn vader ooit iemand beschoten heeft? Om eerlijk te zijn weet ik dat niet (ik vermoed van niet anders hadden we het vast wel via de media gehoord). Zelf is hij wel beschoten vandaar dat hij bepaalde tonen met een oor niet kan horen. Op 1 van zijn verjaardagen was er ook een beschieting op Sarajevo hij schreef hierover dat de Bosniers hem op zijn verjaardag verrast hadden met vuurwerk. Er zijn nog steeds dingen waar hij niet over praat. Ik weet dat hij foto's heeft van dingen die hij gezien heeft en meegemaakt die wij niet mogen zien. Geen dingen die hij zelf gedaan heeft maar dingen die hij onderweg tegekwam. Oud en nieuw is voor hem nog steeds geen feest, hij is fel tegenstander van vuurwerk. Mijn broertje mocht van hem geen speelgoed pistolen. Dat was volgens hem geen speelgoed.
Toen mijn vader in het leger ging noemden ze dit soort missies vredesmissies en volgens mij droeg hij geen wapen, van de laatste missie in Bosnie weet ik dat zeker. Het was erg frustrerend voor hem om vluchtelingen ze zien lopen en niets voor ze te kunnen doen dan wat water geven. Vooral kinderen en oude van dagen dat vondt hij heel erg en laat hem nog steeds niet los. Het onbegrip van mensen is ook moeilijk om mee om te gaan, vandaar dat mijn ouders weinig vrienden in de burgermaatschappij hebben.
Ik kan nog veel meer vertellen, maar het is zoveel complexer dan veel mensen zich voor kunnen stellen.
De jongens hier worden zo goed mogelijk opgeleid voor hetgeen ze gaan doen in deze gebieden en dat is niet voldoende dat ben ik met iedereen eens. Maar ik denk dat het onvoorstelbaar is hoe het is om in een oorlogsgebied te zijn als je gewend bent aan Nederland. Je kunt je hier onmogelijk volledig op voorbereiden (net als bijv; van te voren weten hoe het is om kinderen te hebben). Mijn vader heeft ruim 40 jaar in het leger gezeten, voor hem was het een way of life. Desondanks was hij blij dat mijn broertje afgekeurd werd en dat ik geen ambities had in die richting. Hij roept altijd dat je beter een vak kunt leren.
Of mijn vader ooit iemand beschoten heeft? Om eerlijk te zijn weet ik dat niet (ik vermoed van niet anders hadden we het vast wel via de media gehoord). Zelf is hij wel beschoten vandaar dat hij bepaalde tonen met een oor niet kan horen. Op 1 van zijn verjaardagen was er ook een beschieting op Sarajevo hij schreef hierover dat de Bosniers hem op zijn verjaardag verrast hadden met vuurwerk. Er zijn nog steeds dingen waar hij niet over praat. Ik weet dat hij foto's heeft van dingen die hij gezien heeft en meegemaakt die wij niet mogen zien. Geen dingen die hij zelf gedaan heeft maar dingen die hij onderweg tegekwam. Oud en nieuw is voor hem nog steeds geen feest, hij is fel tegenstander van vuurwerk. Mijn broertje mocht van hem geen speelgoed pistolen. Dat was volgens hem geen speelgoed.
Toen mijn vader in het leger ging noemden ze dit soort missies vredesmissies en volgens mij droeg hij geen wapen, van de laatste missie in Bosnie weet ik dat zeker. Het was erg frustrerend voor hem om vluchtelingen ze zien lopen en niets voor ze te kunnen doen dan wat water geven. Vooral kinderen en oude van dagen dat vondt hij heel erg en laat hem nog steeds niet los. Het onbegrip van mensen is ook moeilijk om mee om te gaan, vandaar dat mijn ouders weinig vrienden in de burgermaatschappij hebben.
Ik kan nog veel meer vertellen, maar het is zoveel complexer dan veel mensen zich voor kunnen stellen.
