Actueel
alle pijlers
Anouscha Nzume, Sylvana etc.
woensdag 26 april 2017 om 16:51
Waarom krijgen deze vrouwen een podium om hun racistische uitlatingen tentoon te spreiden? Wat als ik , een blanke vrouw, een boek zou schrijven met als titel "Hallo zwarte mensen". Wat als ik als blanke vrouw keer op keer op tv zou klagen dat alle zwarten racistisch zijn en dat het echt vreselijk leven hier is, ondanks dat er genoeg mensen zijn die naar deze twee dames luisteren, een sprookjesfiguur aanpassen in de hoop dat het nu minder kwetsend is, ieder jaar Keti Koti en andere festivals toestaan, op scholen de slavernij onderwijzen etc. etc.
Iemand als Rosa Parks, Nelson Mandela, dat waren pas helden, die streden voor gelijkheid in een zeer ongelijk land. Dat is Nederland gewoon niet.
Iemand als Rosa Parks, Nelson Mandela, dat waren pas helden, die streden voor gelijkheid in een zeer ongelijk land. Dat is Nederland gewoon niet.
zaterdag 6 mei 2017 om 11:07
quote:fashionvictim schreef op 06 mei 2017 @ 10:19:
En nav mijn vraag vraag ik me het volgende af: wie van jullie is überhaupt ooit in de situatie geweest dat je met zeg 25 tot 50 mensen die allemaal dezelfde afkomst hebben (anders dan je eigen afkomst, uiteraard) in een sociale setting is geweest? Dus zeg een verjaardag waar alle andere gasten allemaal Turks zijn, of een afdeling waar alle andere mensen allemaal Chinees zijn, of een winkel waar alle klanten en personeel allemaal Surinaams zijn?
Goeie vraag! Ik uitsluitend toen ik in het buitenland woonde.
En toen werd ik inderdaad ook vrij consequent gereduceerd tot 'De Nederlander' of 'de blanke'. Het was soms best lastig om ook nog gewoon de persoon 'MaryCrawley' te zijn. Iets dergelijks zie ik met een tunesische vriendin ook veel. Zij is gelijk de allochtoon of de moslima, ipv gewoon Truusje.
En inderdaad zou ik het denk ik niet leuk vinden om dat altijd zo te ervaren, ondanks dat ik verder in dat land naar mijn zin had.
Ik snap het beledigde ook niet zo goed. Privilege betekent niet dat alles in je leven je maar aan komt waaien. BGB had een hele goede uitgebreide uitleg een paar paginas terug. Lees dat eens terug als je merkt dat je moeite hebt met het woord. De vergelijking met voordeel hebben omdat je in NL geboren bent versus heel veel andere landen vind ik ook een hele goeie.
En nav mijn vraag vraag ik me het volgende af: wie van jullie is überhaupt ooit in de situatie geweest dat je met zeg 25 tot 50 mensen die allemaal dezelfde afkomst hebben (anders dan je eigen afkomst, uiteraard) in een sociale setting is geweest? Dus zeg een verjaardag waar alle andere gasten allemaal Turks zijn, of een afdeling waar alle andere mensen allemaal Chinees zijn, of een winkel waar alle klanten en personeel allemaal Surinaams zijn?
Goeie vraag! Ik uitsluitend toen ik in het buitenland woonde.
En toen werd ik inderdaad ook vrij consequent gereduceerd tot 'De Nederlander' of 'de blanke'. Het was soms best lastig om ook nog gewoon de persoon 'MaryCrawley' te zijn. Iets dergelijks zie ik met een tunesische vriendin ook veel. Zij is gelijk de allochtoon of de moslima, ipv gewoon Truusje.
En inderdaad zou ik het denk ik niet leuk vinden om dat altijd zo te ervaren, ondanks dat ik verder in dat land naar mijn zin had.
Ik snap het beledigde ook niet zo goed. Privilege betekent niet dat alles in je leven je maar aan komt waaien. BGB had een hele goede uitgebreide uitleg een paar paginas terug. Lees dat eens terug als je merkt dat je moeite hebt met het woord. De vergelijking met voordeel hebben omdat je in NL geboren bent versus heel veel andere landen vind ik ook een hele goeie.
zaterdag 6 mei 2017 om 11:17
quote:fashionvictim schreef op 06 mei 2017 @ 11:12:
Zit ik er ver naast als ik concludeer dat voor de meeste van jullie een dergelijke situatie (dat je de enige Nederlander of blanke of Limburger voor mijn part in een gezelschap vol "anderen" bent) iets heel uitzonderlijks is?Voor mij is het wel iets uitzonderlijks. Ik heb in mijn werkplek nu ook een groep om me heen die heel erg op mij lijkt en zo'n situatie is echt een warm bad.
Zit ik er ver naast als ik concludeer dat voor de meeste van jullie een dergelijke situatie (dat je de enige Nederlander of blanke of Limburger voor mijn part in een gezelschap vol "anderen" bent) iets heel uitzonderlijks is?Voor mij is het wel iets uitzonderlijks. Ik heb in mijn werkplek nu ook een groep om me heen die heel erg op mij lijkt en zo'n situatie is echt een warm bad.
zaterdag 6 mei 2017 om 11:20
quote:Mevrouw75 schreef op 06 mei 2017 @ 11:17:
[...]
Voor mij is het wel iets uitzonderlijks. Ik heb in mijn werkplek nu ook een groep om me heen die heel erg op mij lijkt en zo'n situatie is echt een warm bad.Dat geloof ik graag! Kan daar wel jaloers op zijn, lijkt me heerlijk makkelijk en ongedwongen en fijn.
[...]
Voor mij is het wel iets uitzonderlijks. Ik heb in mijn werkplek nu ook een groep om me heen die heel erg op mij lijkt en zo'n situatie is echt een warm bad.Dat geloof ik graag! Kan daar wel jaloers op zijn, lijkt me heerlijk makkelijk en ongedwongen en fijn.
Am Yisrael Chai!
zaterdag 6 mei 2017 om 11:28
quote:fashionvictim schreef op 06 mei 2017 @ 10:49:
[...]
Het is nummer 1 van de voorbeelden op deze checklist.
1. I can if I wish arrange to be in the company of people of my race most of the time.
En ja, ik vind dat persoonlijk inderdaad een voorbeeld van white privilege. En ik merk dat als ik dat probeer uit te leggen, zoals nu in deze discussie, witte mensen dat inderdaad niet helemaal lijken te begrijpen, of zelfs ridiculiseren of op een negatieve manier bagatelliseren.
En nee, het gaat er dus niet om dat mensen je niet begrijpen als je over een voetbalwedstrijd praat. Het gaat erom dat mensen überhaupt niet geïnteresseerd zijn in de onderwerpen die jou wel interesseren en dat je dus bijvoorbeeld een deel van het sociaal verkeer wat voor witte mensen heel normaal is, namelijk over dagelijkse ditjes en datjes kunnen praten bij de koffieautomaat, edit: of herkenning vinden in dagelijkse situaties, gewoon niet hebt.En dat komt door het verschil in huidskleur?
[...]
Het is nummer 1 van de voorbeelden op deze checklist.
1. I can if I wish arrange to be in the company of people of my race most of the time.
En ja, ik vind dat persoonlijk inderdaad een voorbeeld van white privilege. En ik merk dat als ik dat probeer uit te leggen, zoals nu in deze discussie, witte mensen dat inderdaad niet helemaal lijken te begrijpen, of zelfs ridiculiseren of op een negatieve manier bagatelliseren.
En nee, het gaat er dus niet om dat mensen je niet begrijpen als je over een voetbalwedstrijd praat. Het gaat erom dat mensen überhaupt niet geïnteresseerd zijn in de onderwerpen die jou wel interesseren en dat je dus bijvoorbeeld een deel van het sociaal verkeer wat voor witte mensen heel normaal is, namelijk over dagelijkse ditjes en datjes kunnen praten bij de koffieautomaat, edit: of herkenning vinden in dagelijkse situaties, gewoon niet hebt.En dat komt door het verschil in huidskleur?
“Intelligentie zonder vriendelijkheid is een zeer gevaarlijk wapen”. (Francoise Sagan)
"De moord die niet mocht worden opgelost". (Maaike Vaatstra)
"De moord die niet mocht worden opgelost". (Maaike Vaatstra)
zaterdag 6 mei 2017 om 11:35
Ik kan me wel voorstellen dat het heel naar is om door je huidskleur bij voorbaat gezien te worden als iemand die 'dan dus wel iets verkeerds in de zin zal hebben'.
Ver terug in de vorige eeuw liep ik met een reisgenoot, al kletsend door de straten van Johannesburg.
Tot reisgenoot om zich heen keek en fluisterde 'we moeten hier weg, kijk, hier lopen alleen maar donkere mensen'.
Ik "ja duh, we zijn in Afrika, we waren de afgelopen maanden in van kleine dorpjes tot diverse hoofdsteden, altijd tussen -bijna- alleen maar donkere mensen".
Hij 'maar dit is Johannesburg, dit is een zwarte wijk, als je hier als blanke loopt, wordt dat als provoceren gezien',
Ver terug in de vorige eeuw liep ik met een reisgenoot, al kletsend door de straten van Johannesburg.
Tot reisgenoot om zich heen keek en fluisterde 'we moeten hier weg, kijk, hier lopen alleen maar donkere mensen'.
Ik "ja duh, we zijn in Afrika, we waren de afgelopen maanden in van kleine dorpjes tot diverse hoofdsteden, altijd tussen -bijna- alleen maar donkere mensen".
Hij 'maar dit is Johannesburg, dit is een zwarte wijk, als je hier als blanke loopt, wordt dat als provoceren gezien',
“Intelligentie zonder vriendelijkheid is een zeer gevaarlijk wapen”. (Francoise Sagan)
"De moord die niet mocht worden opgelost". (Maaike Vaatstra)
"De moord die niet mocht worden opgelost". (Maaike Vaatstra)
zaterdag 6 mei 2017 om 11:43
quote:sam1968 schreef op 05 mei 2017 @ 23:56:
[...]
Eerder heb je het gehad over Nederlanders die zich vaak tekort gedaan voelen. Toen was ik nog beledigd en heb ik gereageerd want geldt niet voor mij.
Maar mensen die White Privilege op willen vatten als een beschuldiging of belediging zijn denk ik vaak mensen van "Die buitenlanders krijgen alles en wij krijgen niks".
Mijn man vertelde dat onze oudere buurvrouw huishoudelijke hulp aan ging vragen. Ik zeg "krijgt ze niet". Hij verbaasd informeren bij mij waarom niet, ik zeg: "Buitenlanders krijgen alles en wij krijgen niks". Zegt hij verrast: "Dat zei ze ja!"
Witte privileges zou je als een omkering hiervan kunnen lezen.
''Die witten krijgen alles".
Privileges, voorrechten, vind ik toch een wat ongelukkig gekozen term.
Uiteindelijk gaat het er toch om dat we allemaal deze voorrechten zouden moeten bezitten?
[...]
Eerder heb je het gehad over Nederlanders die zich vaak tekort gedaan voelen. Toen was ik nog beledigd en heb ik gereageerd want geldt niet voor mij.
Maar mensen die White Privilege op willen vatten als een beschuldiging of belediging zijn denk ik vaak mensen van "Die buitenlanders krijgen alles en wij krijgen niks".
Mijn man vertelde dat onze oudere buurvrouw huishoudelijke hulp aan ging vragen. Ik zeg "krijgt ze niet". Hij verbaasd informeren bij mij waarom niet, ik zeg: "Buitenlanders krijgen alles en wij krijgen niks". Zegt hij verrast: "Dat zei ze ja!"
Witte privileges zou je als een omkering hiervan kunnen lezen.
''Die witten krijgen alles".
Privileges, voorrechten, vind ik toch een wat ongelukkig gekozen term.
Uiteindelijk gaat het er toch om dat we allemaal deze voorrechten zouden moeten bezitten?
zaterdag 6 mei 2017 om 11:45
quote:quiaquia schreef op 06 mei 2017 @ 11:43:
[...]
Witte privileges zou je als een omkering hiervan kunnen lezen.
''Die witten krijgen alles".
Privileges, voorrechten, vind ik toch een wat ongelukkig gekozen term.
Uiteindelijk gaat het er toch om dat we allemaal deze voorrechten zouden moeten bezitten?Maar dan is de term toch juist heel erg goed gekozen? Want het gaat er toch om dat sommige mensen die voorrechten niet hebben?
[...]
Witte privileges zou je als een omkering hiervan kunnen lezen.
''Die witten krijgen alles".
Privileges, voorrechten, vind ik toch een wat ongelukkig gekozen term.
Uiteindelijk gaat het er toch om dat we allemaal deze voorrechten zouden moeten bezitten?Maar dan is de term toch juist heel erg goed gekozen? Want het gaat er toch om dat sommige mensen die voorrechten niet hebben?
Am Yisrael Chai!
zaterdag 6 mei 2017 om 11:48
quote:fashionvictim schreef op 06 mei 2017 @ 11:44:
[...]
Nee, door het verschil in lippenstift, nou goed?
Zit je me nu expres op te fokken of begrijp je het echt niet?Zoals ik al eerder schreef: ik snap je niet in dat bericht, ik snap de voorbeelden niet die je aanhaalt. Ik snap niet waarover ik wel zou moeten praten bij het koffiezetapparaat om jou, als enige niet blanke, niet het gevoel te geven dat je je buitengesloten voelt.
[...]
Nee, door het verschil in lippenstift, nou goed?
Zit je me nu expres op te fokken of begrijp je het echt niet?Zoals ik al eerder schreef: ik snap je niet in dat bericht, ik snap de voorbeelden niet die je aanhaalt. Ik snap niet waarover ik wel zou moeten praten bij het koffiezetapparaat om jou, als enige niet blanke, niet het gevoel te geven dat je je buitengesloten voelt.
“Intelligentie zonder vriendelijkheid is een zeer gevaarlijk wapen”. (Francoise Sagan)
"De moord die niet mocht worden opgelost". (Maaike Vaatstra)
"De moord die niet mocht worden opgelost". (Maaike Vaatstra)
zaterdag 6 mei 2017 om 12:03
quote:simbalabimba schreef op 06 mei 2017 @ 11:48:
[...]
Zoals ik al eerder schreef: ik snap je niet in dat bericht, ik snap de voorbeelden niet die je aanhaalt. Ik snap niet waarover ik wel zou moeten praten bij het koffiezetapparaat om jou, als enige niet blanke, niet het gevoel te geven dat je je buitengesloten voelt.
Serieus?
Goed, ander voorbeeld dan.
Stel: jij bent een 24 jarige, net afgestudeerde single vrouw die in een appartement in het centrum woont en jouw dagelijks leven buiten je werk bestaat dus uit dingen als daten, met andere 24 jarigen lekker doordeweeks de kroeg in en naar festivalletjes gaan en shoppen bij de Zara en op vakantie ga je naar Ibiza of Lloret of Sunny Beach met andere 24 jarigen om daar feestvakanties te hebben.
Al je collega's zijn 45+ vrouwen die getrouwd zijn en kinderen hebben en in wijken buiten het centrum wonen en hun vrije tijd buiten het werk bestaat uit gezinsdingen ondernemen, huishouden, mantelzorgen voor hun ouders, de kinderen opvoeden, op vakantie gaan ze met de caravan naar die fijne gezinscamping en qua financiën maken ze zich zorgen over de aflossing van hun hypotheek en of je wel of niet moet sparen voor de kinderen en of je kostgeld aan de kinderen moet vragen. En oh ja, ze zijn ook net in de overgang.
Dan kun je als die ene 24 jarige tijdens de lunch uiteraard best meepraten over de overgang (want hee, je moeder is ook in de overgang en die klaagt ook steeds over nachtzweten) en ook al over wel of geen kostgeld betalen (want hee, jij bent ook iemands kind en jouw ouders hebben daar ook een idee over gehad) en vast ook wel over die leuke camping in Zuid Frankrijk (want hee, daar gaan jouw ouders ook weleens naar toe, naar Zuid Frankrijk), maar soms wil je ook gewoon met iemand kunnen lachen over wat die ene dude op Tinder nu weer zei. Of hoe leuk dat festival was. En dat ze sale bij de Zara hebben. En of je nu wel of niet die dip dye zal nemen. En of Truus ook die ene jurk op het Met gala zo onwijs lelijk vond.
Dat snap je toch hopelijk wel, dat je je dan bij tijd en wijle verdomd eenzaam of buitengesloten of gewoon anders kunt voelen als het aan de lunchtafel weeeeeeeer over tuinieren of de kinderen of school van de kinderen gaat of de beginnende dementie van Truus d'r schoonmoeder gaat en jij als enige daar nul interesse in hebt omdat dat in jouw leven totaal niet speelt? Edit: en als je dan assertief als je bent een keer tóch gewoon over de sale bij Zara begint en dan een lauwtjes "oh, ja, daar kom ik nooit" krijgt en iedereen zich omdraait om weer verder te praten of dat hun moeder ook dement aan het worden is en d'r vriendin die ook zo aan het mantelzorgen is en oh ja, heb je laatst dat artikel gelezen dat je ook een vergoeding kunt krijgen voor mantelzorgen en bladiebladiebla....
[...]
Zoals ik al eerder schreef: ik snap je niet in dat bericht, ik snap de voorbeelden niet die je aanhaalt. Ik snap niet waarover ik wel zou moeten praten bij het koffiezetapparaat om jou, als enige niet blanke, niet het gevoel te geven dat je je buitengesloten voelt.
Serieus?
Goed, ander voorbeeld dan.
Stel: jij bent een 24 jarige, net afgestudeerde single vrouw die in een appartement in het centrum woont en jouw dagelijks leven buiten je werk bestaat dus uit dingen als daten, met andere 24 jarigen lekker doordeweeks de kroeg in en naar festivalletjes gaan en shoppen bij de Zara en op vakantie ga je naar Ibiza of Lloret of Sunny Beach met andere 24 jarigen om daar feestvakanties te hebben.
Al je collega's zijn 45+ vrouwen die getrouwd zijn en kinderen hebben en in wijken buiten het centrum wonen en hun vrije tijd buiten het werk bestaat uit gezinsdingen ondernemen, huishouden, mantelzorgen voor hun ouders, de kinderen opvoeden, op vakantie gaan ze met de caravan naar die fijne gezinscamping en qua financiën maken ze zich zorgen over de aflossing van hun hypotheek en of je wel of niet moet sparen voor de kinderen en of je kostgeld aan de kinderen moet vragen. En oh ja, ze zijn ook net in de overgang.
Dan kun je als die ene 24 jarige tijdens de lunch uiteraard best meepraten over de overgang (want hee, je moeder is ook in de overgang en die klaagt ook steeds over nachtzweten) en ook al over wel of geen kostgeld betalen (want hee, jij bent ook iemands kind en jouw ouders hebben daar ook een idee over gehad) en vast ook wel over die leuke camping in Zuid Frankrijk (want hee, daar gaan jouw ouders ook weleens naar toe, naar Zuid Frankrijk), maar soms wil je ook gewoon met iemand kunnen lachen over wat die ene dude op Tinder nu weer zei. Of hoe leuk dat festival was. En dat ze sale bij de Zara hebben. En of je nu wel of niet die dip dye zal nemen. En of Truus ook die ene jurk op het Met gala zo onwijs lelijk vond.
Dat snap je toch hopelijk wel, dat je je dan bij tijd en wijle verdomd eenzaam of buitengesloten of gewoon anders kunt voelen als het aan de lunchtafel weeeeeeeer over tuinieren of de kinderen of school van de kinderen gaat of de beginnende dementie van Truus d'r schoonmoeder gaat en jij als enige daar nul interesse in hebt omdat dat in jouw leven totaal niet speelt? Edit: en als je dan assertief als je bent een keer tóch gewoon over de sale bij Zara begint en dan een lauwtjes "oh, ja, daar kom ik nooit" krijgt en iedereen zich omdraait om weer verder te praten of dat hun moeder ook dement aan het worden is en d'r vriendin die ook zo aan het mantelzorgen is en oh ja, heb je laatst dat artikel gelezen dat je ook een vergoeding kunt krijgen voor mantelzorgen en bladiebladiebla....
Am Yisrael Chai!
zaterdag 6 mei 2017 om 12:13
quote:sakamanga schreef op 06 mei 2017 @ 12:11:
Maar als de donkere en blanke collega nou allebei 40'ers zijn, met opgroeiende kinderen,
die allebei naar Boer zoekt Vrouw kijken? Huidskleurverschil maakt toch niet interesseverschil?Ik heb hier in dit topic best wat voorbeelden gelezen die dus wel dat interesseverschil maakten. Ik denk dat het een combi van huidskleur en cultuur/opvoeding/achtergrond is en dat die soms wat vaker en soms wat minder vaak verwoven zijn.
Maar als de donkere en blanke collega nou allebei 40'ers zijn, met opgroeiende kinderen,
die allebei naar Boer zoekt Vrouw kijken? Huidskleurverschil maakt toch niet interesseverschil?Ik heb hier in dit topic best wat voorbeelden gelezen die dus wel dat interesseverschil maakten. Ik denk dat het een combi van huidskleur en cultuur/opvoeding/achtergrond is en dat die soms wat vaker en soms wat minder vaak verwoven zijn.
zaterdag 6 mei 2017 om 12:15
quote:sakamanga schreef op 06 mei 2017 @ 12:11:
Maar als de donkere en blanke collega nou allebei 40'ers zijn, met opgroeiende kinderen,
die allebei naar Boer zoekt Vrouw kijken? Huidskleurverschil maakt toch niet interesseverschil?
Ja, zo is dat dus bij mij. En tóch spelen er in mijn leven heel vaak dingen of wil ik even lekker roddelen of lachen of heb ik zorgen of maak ik dingen mee die allemaal verband hebben met mijn afkomst, die met grote regelmaat voor mij veel meer ruimte in mijn hoofd innemen dan de laatste aflevering van Boer zoekt Vrouw. Maar kan ik die dus niet bespreken aan de lunchtafel, en heb ik het dan maar over Boer zoekt Vrouw. En ja, dat vind ik jammer, en vaak maakt me dat ook op een bepaalde manier eenzaam.
Edit: je kunt je hopelijk in dat voorbeeld van die 24 jarige toch wel voorstellen dat zij zich ook weleens eenzaam in de pauze voelt? Nou, dat heb ik dus ook.
Maar als de donkere en blanke collega nou allebei 40'ers zijn, met opgroeiende kinderen,
die allebei naar Boer zoekt Vrouw kijken? Huidskleurverschil maakt toch niet interesseverschil?
Ja, zo is dat dus bij mij. En tóch spelen er in mijn leven heel vaak dingen of wil ik even lekker roddelen of lachen of heb ik zorgen of maak ik dingen mee die allemaal verband hebben met mijn afkomst, die met grote regelmaat voor mij veel meer ruimte in mijn hoofd innemen dan de laatste aflevering van Boer zoekt Vrouw. Maar kan ik die dus niet bespreken aan de lunchtafel, en heb ik het dan maar over Boer zoekt Vrouw. En ja, dat vind ik jammer, en vaak maakt me dat ook op een bepaalde manier eenzaam.
Edit: je kunt je hopelijk in dat voorbeeld van die 24 jarige toch wel voorstellen dat zij zich ook weleens eenzaam in de pauze voelt? Nou, dat heb ik dus ook.
Am Yisrael Chai!
zaterdag 6 mei 2017 om 12:19
quote:fashionvictim schreef op 06 mei 2017 @ 10:19:
En nav mijn vraag vraag ik me het volgende af: wie van jullie is überhaupt ooit in de situatie geweest dat je met zeg 25 tot 50 mensen die allemaal dezelfde afkomst hebben (anders dan je eigen afkomst, uiteraard) in een sociale setting is geweest? Dus zeg een verjaardag waar alle andere gasten allemaal Turks zijn, of een afdeling waar alle andere mensen allemaal Chinees zijn, of een winkel waar alle klanten en personeel allemaal Surinaams zijn?Yep. Op feesten van een Chinesche vriendin ben ik altijd de enige blanke.
En nav mijn vraag vraag ik me het volgende af: wie van jullie is überhaupt ooit in de situatie geweest dat je met zeg 25 tot 50 mensen die allemaal dezelfde afkomst hebben (anders dan je eigen afkomst, uiteraard) in een sociale setting is geweest? Dus zeg een verjaardag waar alle andere gasten allemaal Turks zijn, of een afdeling waar alle andere mensen allemaal Chinees zijn, of een winkel waar alle klanten en personeel allemaal Surinaams zijn?Yep. Op feesten van een Chinesche vriendin ben ik altijd de enige blanke.
zaterdag 6 mei 2017 om 12:23
quote:fashionvictim schreef op 06 mei 2017 @ 11:45:
[...]
Maar dan is de term toch juist heel erg goed gekozen? Want het gaat er toch om dat sommige mensen die voorrechten niet hebben?
Bij gebruik van het woord privilege denk ik eerder aan iets dat niet verdiend is.
Een bevoordeling.
In die zin kan het aanvallend overkomen.
Niet neutraal beschrijvend zoals de bedoeling is naar ik begrijp.
Alsof blanken iets moeten verliezen.
[...]
Maar dan is de term toch juist heel erg goed gekozen? Want het gaat er toch om dat sommige mensen die voorrechten niet hebben?
Bij gebruik van het woord privilege denk ik eerder aan iets dat niet verdiend is.
Een bevoordeling.
In die zin kan het aanvallend overkomen.
Niet neutraal beschrijvend zoals de bedoeling is naar ik begrijp.
Alsof blanken iets moeten verliezen.
zaterdag 6 mei 2017 om 12:27
quote:quiaquia schreef op 06 mei 2017 @ 12:23:
[...]
Bij gebruik van het woord privilege denk ik eerder aan iets dat niet verdiend is.
Een bevoordeling.
In die zin kan het aanvallend overkomen.
Niet neutraal beschrijvend zoals de bedoeling is naar ik begrijp.
Alsof blanken iets moeten verliezen.Het is ook niet verdiend. Je hebt er toch niks voor hoeven doen om blank geboren te worden? Dus in die zin heb je die privileges inderdaad totaal niet verdiend. En ja, sommige van die privileges zouden in een rechtvaardige wereld inderdaad verloren moeten worden. En persoonlijk denk ik ook dat daar de enorme weerstand om te erkennen dat ze er zijn vandaan komt. Want als je eenmaal erkend hebt dat je totaal willekeurig en onverdiend bepaalde privileges hebt en jezelf als fatsoenlijk mens ziet, dan is de logische consequentie daarvan dat je zult vinden dat je sommige van die privileges vrijwillig zou moeten opgeven of in ieder geval niet tegen moet houden dat ze eerlijker verdeeld worden.
[...]
Bij gebruik van het woord privilege denk ik eerder aan iets dat niet verdiend is.
Een bevoordeling.
In die zin kan het aanvallend overkomen.
Niet neutraal beschrijvend zoals de bedoeling is naar ik begrijp.
Alsof blanken iets moeten verliezen.Het is ook niet verdiend. Je hebt er toch niks voor hoeven doen om blank geboren te worden? Dus in die zin heb je die privileges inderdaad totaal niet verdiend. En ja, sommige van die privileges zouden in een rechtvaardige wereld inderdaad verloren moeten worden. En persoonlijk denk ik ook dat daar de enorme weerstand om te erkennen dat ze er zijn vandaan komt. Want als je eenmaal erkend hebt dat je totaal willekeurig en onverdiend bepaalde privileges hebt en jezelf als fatsoenlijk mens ziet, dan is de logische consequentie daarvan dat je zult vinden dat je sommige van die privileges vrijwillig zou moeten opgeven of in ieder geval niet tegen moet houden dat ze eerlijker verdeeld worden.
Am Yisrael Chai!
zaterdag 6 mei 2017 om 12:32
quote:fashionvictim schreef op 06 mei 2017 @ 12:15:
[...]
Ja, zo is dat dus bij mij. En tóch spelen er in mijn leven heel vaak dingen of wil ik even lekker roddelen of lachen of heb ik zorgen of maak ik dingen mee die allemaal verband hebben met mijn afkomst, die met grote regelmaat voor mij veel meer ruimte in mijn hoofd innemen dan de laatste aflevering van Boer zoekt Vrouw. Maar kan ik die dus niet bespreken aan de lunchtafel, en heb ik het dan maar over Boer zoekt Vrouw. En ja, dat vind ik jammer, en vaak maakt me dat ook op een bepaalde manier eenzaam.
Edit: je kunt je hopelijk in dat voorbeeld van die 24 jarige toch wel voorstellen dat zij zich ook weleens eenzaam in de pauze voelt? Nou, dat heb ik dus ook.
Dat herken ik eigenlijk niet zo. Ik heb jarenlang in het buitenland gewoond en kwam nauwelijks met Nederlanders in aanraking. Echter zolang ik de taal kon spreken had ik nooit echt het idee dat ik nou zo'n ander referentiekader had of niet mee kon praten op werk over zaken. Natuurlijk als het over bepaalde shows en populaire cultuur ging (zeker dingen van vroeger die ik niet mee had gemaakt) dan ging het over mijn hoofd heen. Maar over het algemeen had ik nooit het idee dat ons referentiekader nou zo anders was. Je werkt toch met mensen op hetzelfde niveau min of meer en in dezelfde sector dus je hebt al veel gemeen.
Nu in Nederland heb ik trouwens met gesprekken over populaire cultuur precies hetzelfde. Ik ben grotendeels niet in Nederland opgegroeid, heb de afgelopen 20 jaar vooral in het buitenland gewoond en ik ben met een man getrouwd die uit een ander land komt waardoor we thuis meestal naar internationale programma's kijken. Dus ook nu kan ik niet heel goed mee praten overj programma's over shows/artiesten/populaire cultuur, zeker niet over dingen van de tijd dat ik hier niet was. Maar verder is het wederom allemaal geen probleem. Ik heb ook niet het idee dat het nu veel beter klikt met collega's die net als ik een Nederlandse achtergrond hebben.
Voor mij is taal echt het grootste punt. Ik vond het de eerste keren bij mijn (Latijns-Amerikaanse) schoonfamilie heel lastig omdat ze steeds op het Spaans overgingen en ik bijna niks kon verstaan. Toen voelde ik me bijvoorbeeld wel buitengesloten. Maar nu ik redelijk Spaans spreek en vooral kan verstaan is dat gevoel helemaal over. Ik voel me nu gewoon thuis daar en niet meer buitengesloten (wat ze ook niet bewust deden verder). Natuurlijk zijn er wel wat culturele dingen/uitingen waar ik weinig mee heb maar wederom vind ik ons referentiekader ook niet zo anders dat ik niet mee kan praten of zo.
[...]
Ja, zo is dat dus bij mij. En tóch spelen er in mijn leven heel vaak dingen of wil ik even lekker roddelen of lachen of heb ik zorgen of maak ik dingen mee die allemaal verband hebben met mijn afkomst, die met grote regelmaat voor mij veel meer ruimte in mijn hoofd innemen dan de laatste aflevering van Boer zoekt Vrouw. Maar kan ik die dus niet bespreken aan de lunchtafel, en heb ik het dan maar over Boer zoekt Vrouw. En ja, dat vind ik jammer, en vaak maakt me dat ook op een bepaalde manier eenzaam.
Edit: je kunt je hopelijk in dat voorbeeld van die 24 jarige toch wel voorstellen dat zij zich ook weleens eenzaam in de pauze voelt? Nou, dat heb ik dus ook.
Dat herken ik eigenlijk niet zo. Ik heb jarenlang in het buitenland gewoond en kwam nauwelijks met Nederlanders in aanraking. Echter zolang ik de taal kon spreken had ik nooit echt het idee dat ik nou zo'n ander referentiekader had of niet mee kon praten op werk over zaken. Natuurlijk als het over bepaalde shows en populaire cultuur ging (zeker dingen van vroeger die ik niet mee had gemaakt) dan ging het over mijn hoofd heen. Maar over het algemeen had ik nooit het idee dat ons referentiekader nou zo anders was. Je werkt toch met mensen op hetzelfde niveau min of meer en in dezelfde sector dus je hebt al veel gemeen.
Nu in Nederland heb ik trouwens met gesprekken over populaire cultuur precies hetzelfde. Ik ben grotendeels niet in Nederland opgegroeid, heb de afgelopen 20 jaar vooral in het buitenland gewoond en ik ben met een man getrouwd die uit een ander land komt waardoor we thuis meestal naar internationale programma's kijken. Dus ook nu kan ik niet heel goed mee praten overj programma's over shows/artiesten/populaire cultuur, zeker niet over dingen van de tijd dat ik hier niet was. Maar verder is het wederom allemaal geen probleem. Ik heb ook niet het idee dat het nu veel beter klikt met collega's die net als ik een Nederlandse achtergrond hebben.
Voor mij is taal echt het grootste punt. Ik vond het de eerste keren bij mijn (Latijns-Amerikaanse) schoonfamilie heel lastig omdat ze steeds op het Spaans overgingen en ik bijna niks kon verstaan. Toen voelde ik me bijvoorbeeld wel buitengesloten. Maar nu ik redelijk Spaans spreek en vooral kan verstaan is dat gevoel helemaal over. Ik voel me nu gewoon thuis daar en niet meer buitengesloten (wat ze ook niet bewust deden verder). Natuurlijk zijn er wel wat culturele dingen/uitingen waar ik weinig mee heb maar wederom vind ik ons referentiekader ook niet zo anders dat ik niet mee kan praten of zo.
zaterdag 6 mei 2017 om 12:45
quote:Valia_1 schreef op 06 mei 2017 @ 12:32:
[...]
Dat herken ik eigenlijk niet zo. Ik heb jarenlang in het buitenland gewoond en kwam nauwelijks met Nederlanders in aanraking. Echter zolang ik de taal kon spreken had ik nooit echt het idee dat ik nou zo'n ander referentiekader had of niet mee kon praten op werk over zaken. Natuurlijk als het over bepaalde shows en populaire cultuur ging (zeker dingen van vroeger die ik niet mee had gemaakt) dan ging het over mijn hoofd heen. Maar over het algemeen had ik nooit het idee dat ons referentiekader nou zo anders was. Je werkt toch met mensen op hetzelfde niveau min of meer en in dezelfde sector dus je hebt al veel gemeen. Ik ervaar dat helemaal niet zo, dat ik veel met de mensen om me heen gemeen heb. Ja, oppervlakkige zaken, maar juist de wat meer wezenlijke zaken en juist de dingen die vaak de grootste zorgen opleveren, die heb ik helemaal niet met de mensen om me heen gemeen. Ik bedoel, om maar wat te noemen: ik heb slechts 1 collega die zich net als ik heel veel zorgen om haar kinderen kan maken mbt specifieke onderwerpen, terwijl al mijn collega's kinderen hebben. Maar dan heb je het dus over zorgen over hun veiligheid omdat ze een bepaald uiterlijk of naam hebben, of over zorgen over hun toekomstkansen, of over discriminatie waar je puber tegenaan loopt, dat soort dingen. Ik merk aan mijn collega bijvoorbeeld dat ze mbt dat soort kinderzaken heel erg blij is dat ik er ook werk, en omgekeerd heb ik dat ook. En ik zou eerlijk gezegd ook niet snel een dergelijk onderwerp vrijuit aan de lunchtafel aansnijden, terwijl er op mijn werk echt de gevoeligste zaken aan de lunchtafel besproken worden. Dat soort dingen vind ik vaak best irritant.
[...]
Dat herken ik eigenlijk niet zo. Ik heb jarenlang in het buitenland gewoond en kwam nauwelijks met Nederlanders in aanraking. Echter zolang ik de taal kon spreken had ik nooit echt het idee dat ik nou zo'n ander referentiekader had of niet mee kon praten op werk over zaken. Natuurlijk als het over bepaalde shows en populaire cultuur ging (zeker dingen van vroeger die ik niet mee had gemaakt) dan ging het over mijn hoofd heen. Maar over het algemeen had ik nooit het idee dat ons referentiekader nou zo anders was. Je werkt toch met mensen op hetzelfde niveau min of meer en in dezelfde sector dus je hebt al veel gemeen. Ik ervaar dat helemaal niet zo, dat ik veel met de mensen om me heen gemeen heb. Ja, oppervlakkige zaken, maar juist de wat meer wezenlijke zaken en juist de dingen die vaak de grootste zorgen opleveren, die heb ik helemaal niet met de mensen om me heen gemeen. Ik bedoel, om maar wat te noemen: ik heb slechts 1 collega die zich net als ik heel veel zorgen om haar kinderen kan maken mbt specifieke onderwerpen, terwijl al mijn collega's kinderen hebben. Maar dan heb je het dus over zorgen over hun veiligheid omdat ze een bepaald uiterlijk of naam hebben, of over zorgen over hun toekomstkansen, of over discriminatie waar je puber tegenaan loopt, dat soort dingen. Ik merk aan mijn collega bijvoorbeeld dat ze mbt dat soort kinderzaken heel erg blij is dat ik er ook werk, en omgekeerd heb ik dat ook. En ik zou eerlijk gezegd ook niet snel een dergelijk onderwerp vrijuit aan de lunchtafel aansnijden, terwijl er op mijn werk echt de gevoeligste zaken aan de lunchtafel besproken worden. Dat soort dingen vind ik vaak best irritant.
Am Yisrael Chai!
zaterdag 6 mei 2017 om 12:48
quote:Jejoue schreef op 06 mei 2017 @ 12:35:
Iedereen heeft in die zin (in de zin van "onverdiend") privileges. Jij ook fv.Klopt. Ik zei eerder toch ook al dat ik in veel opzichten juist heel erg privileged ben. Ik ben me daar echter van bewust, wellicht juist omdat privileged zijn een thema is waar je wel over na MOET denken als je tot een groep behoort die het niet is.
Iedereen heeft in die zin (in de zin van "onverdiend") privileges. Jij ook fv.Klopt. Ik zei eerder toch ook al dat ik in veel opzichten juist heel erg privileged ben. Ik ben me daar echter van bewust, wellicht juist omdat privileged zijn een thema is waar je wel over na MOET denken als je tot een groep behoort die het niet is.
Am Yisrael Chai!
zaterdag 6 mei 2017 om 12:55
quote:fashionvictim schreef op 06 mei 2017 @ 12:03:
[...]
Serieus?
Goed, ander voorbeeld dan.
Stel: jij bent een 24 jarige, net afgestudeerde single vrouw die in een appartement in het centrum woont en jouw dagelijks leven buiten je werk bestaat dus uit dingen als daten, met andere 24 jarigen lekker doordeweeks de kroeg in en naar festivalletjes gaan en shoppen bij de Zara en op vakantie ga je naar Ibiza of Lloret of Sunny Beach met andere 24 jarigen om daar feestvakanties te hebben.
Al je collega's zijn 45+ vrouwen die getrouwd zijn en kinderen hebben en in wijken buiten het centrum wonen en hun vrije tijd buiten het werk bestaat uit gezinsdingen ondernemen, huishouden, mantelzorgen voor hun ouders, de kinderen opvoeden, op vakantie gaan ze met de caravan naar die fijne gezinscamping en qua financiën maken ze zich zorgen over de aflossing van hun hypotheek en of je wel of niet moet sparen voor de kinderen en of je kostgeld aan de kinderen moet vragen. En oh ja, ze zijn ook net in de overgang.
Dan kun je als die ene 24 jarige tijdens de lunch uiteraard best meepraten over de overgang (want hee, je moeder is ook in de overgang en die klaagt ook steeds over nachtzweten) en ook al over wel of geen kostgeld betalen (want hee, jij bent ook iemands kind en jouw ouders hebben daar ook een idee over gehad) en vast ook wel over die leuke camping in Zuid Frankrijk (want hee, daar gaan jouw ouders ook weleens naar toe, naar Zuid Frankrijk), maar soms wil je ook gewoon met iemand kunnen lachen over wat die ene dude op Tinder nu weer zei. Of hoe leuk dat festival was. En dat ze sale bij de Zara hebben. En of je nu wel of niet die dip dye zal nemen. En of Truus ook die ene jurk op het Met gala zo onwijs lelijk vond.
Dat snap je toch hopelijk wel, dat je je dan bij tijd en wijle verdomd eenzaam of buitengesloten of gewoon anders kunt voelen als het aan de lunchtafel weeeeeeeer over tuinieren of de kinderen of school van de kinderen gaat of de beginnende dementie van Truus d'r schoonmoeder gaat en jij als enige daar nul interesse in hebt omdat dat in jouw leven totaal niet speelt? Edit: en als je dan assertief als je bent een keer tóch gewoon over de sale bij Zara begint en dan een lauwtjes "oh, ja, daar kom ik nooit" krijgt en iedereen zich omdraait om weer verder te praten of dat hun moeder ook dement aan het worden is en d'r vriendin die ook zo aan het mantelzorgen is en oh ja, heb je laatst dat artikel gelezen dat je ook een vergoeding kunt krijgen voor mantelzorgen en bladiebladiebla....Ja, een compleet ander voorbeeld is me wel duidelijk ja. Je hebt het hier over een leeftijds- ( en dus, meestal wel ja) interesseverschil.
[...]
Serieus?
Goed, ander voorbeeld dan.
Stel: jij bent een 24 jarige, net afgestudeerde single vrouw die in een appartement in het centrum woont en jouw dagelijks leven buiten je werk bestaat dus uit dingen als daten, met andere 24 jarigen lekker doordeweeks de kroeg in en naar festivalletjes gaan en shoppen bij de Zara en op vakantie ga je naar Ibiza of Lloret of Sunny Beach met andere 24 jarigen om daar feestvakanties te hebben.
Al je collega's zijn 45+ vrouwen die getrouwd zijn en kinderen hebben en in wijken buiten het centrum wonen en hun vrije tijd buiten het werk bestaat uit gezinsdingen ondernemen, huishouden, mantelzorgen voor hun ouders, de kinderen opvoeden, op vakantie gaan ze met de caravan naar die fijne gezinscamping en qua financiën maken ze zich zorgen over de aflossing van hun hypotheek en of je wel of niet moet sparen voor de kinderen en of je kostgeld aan de kinderen moet vragen. En oh ja, ze zijn ook net in de overgang.
Dan kun je als die ene 24 jarige tijdens de lunch uiteraard best meepraten over de overgang (want hee, je moeder is ook in de overgang en die klaagt ook steeds over nachtzweten) en ook al over wel of geen kostgeld betalen (want hee, jij bent ook iemands kind en jouw ouders hebben daar ook een idee over gehad) en vast ook wel over die leuke camping in Zuid Frankrijk (want hee, daar gaan jouw ouders ook weleens naar toe, naar Zuid Frankrijk), maar soms wil je ook gewoon met iemand kunnen lachen over wat die ene dude op Tinder nu weer zei. Of hoe leuk dat festival was. En dat ze sale bij de Zara hebben. En of je nu wel of niet die dip dye zal nemen. En of Truus ook die ene jurk op het Met gala zo onwijs lelijk vond.
Dat snap je toch hopelijk wel, dat je je dan bij tijd en wijle verdomd eenzaam of buitengesloten of gewoon anders kunt voelen als het aan de lunchtafel weeeeeeeer over tuinieren of de kinderen of school van de kinderen gaat of de beginnende dementie van Truus d'r schoonmoeder gaat en jij als enige daar nul interesse in hebt omdat dat in jouw leven totaal niet speelt? Edit: en als je dan assertief als je bent een keer tóch gewoon over de sale bij Zara begint en dan een lauwtjes "oh, ja, daar kom ik nooit" krijgt en iedereen zich omdraait om weer verder te praten of dat hun moeder ook dement aan het worden is en d'r vriendin die ook zo aan het mantelzorgen is en oh ja, heb je laatst dat artikel gelezen dat je ook een vergoeding kunt krijgen voor mantelzorgen en bladiebladiebla....Ja, een compleet ander voorbeeld is me wel duidelijk ja. Je hebt het hier over een leeftijds- ( en dus, meestal wel ja) interesseverschil.
“Intelligentie zonder vriendelijkheid is een zeer gevaarlijk wapen”. (Francoise Sagan)
"De moord die niet mocht worden opgelost". (Maaike Vaatstra)
"De moord die niet mocht worden opgelost". (Maaike Vaatstra)
zaterdag 6 mei 2017 om 12:55
quote:fashionvictim schreef op 06 mei 2017 @ 12:27:
[...]
Het is ook niet verdiend. Je hebt er toch niks voor hoeven doen om blank geboren te worden? Dus in die zin heb je die privileges inderdaad totaal niet verdiend. En ja, sommige van die privileges zouden in een rechtvaardige wereld inderdaad verloren moeten worden. En persoonlijk denk ik ook dat daar de enorme weerstand om te erkennen dat ze er zijn vandaan komt. Want als je eenmaal erkend hebt dat je totaal willekeurig en onverdiend bepaalde privileges hebt en jezelf als fatsoenlijk mens ziet, dan is de logische consequentie daarvan dat je zult vinden dat je sommige van die privileges vrijwillig zou moeten opgeven of in ieder geval niet tegen moet houden dat ze eerlijker verdeeld worden.Welke privileges kan ik vrijwillig opgeven?
[...]
Het is ook niet verdiend. Je hebt er toch niks voor hoeven doen om blank geboren te worden? Dus in die zin heb je die privileges inderdaad totaal niet verdiend. En ja, sommige van die privileges zouden in een rechtvaardige wereld inderdaad verloren moeten worden. En persoonlijk denk ik ook dat daar de enorme weerstand om te erkennen dat ze er zijn vandaan komt. Want als je eenmaal erkend hebt dat je totaal willekeurig en onverdiend bepaalde privileges hebt en jezelf als fatsoenlijk mens ziet, dan is de logische consequentie daarvan dat je zult vinden dat je sommige van die privileges vrijwillig zou moeten opgeven of in ieder geval niet tegen moet houden dat ze eerlijker verdeeld worden.Welke privileges kan ik vrijwillig opgeven?
zaterdag 6 mei 2017 om 13:09
quote:Case-je schreef op 06 mei 2017 @ 12:55:
[...]
Welke privileges kan ik vrijwillig opgeven?Dat ligt er maar net aan welke rol jij in de maatschappij hebt. Ben je kleuterjuf oid en je hebt een uitvoering kun je kindeke Jezus/ Roodkapje / .... door een gekleurd kind laten spelen. Werk je bij de Libelle kun je items maken over kroeshaar en gekleurde modellen kleding laten showen.
[...]
Welke privileges kan ik vrijwillig opgeven?Dat ligt er maar net aan welke rol jij in de maatschappij hebt. Ben je kleuterjuf oid en je hebt een uitvoering kun je kindeke Jezus/ Roodkapje / .... door een gekleurd kind laten spelen. Werk je bij de Libelle kun je items maken over kroeshaar en gekleurde modellen kleding laten showen.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
