Actueel
alle pijlers
Anouscha Nzume, Sylvana etc.
woensdag 26 april 2017 om 16:51
Waarom krijgen deze vrouwen een podium om hun racistische uitlatingen tentoon te spreiden? Wat als ik , een blanke vrouw, een boek zou schrijven met als titel "Hallo zwarte mensen". Wat als ik als blanke vrouw keer op keer op tv zou klagen dat alle zwarten racistisch zijn en dat het echt vreselijk leven hier is, ondanks dat er genoeg mensen zijn die naar deze twee dames luisteren, een sprookjesfiguur aanpassen in de hoop dat het nu minder kwetsend is, ieder jaar Keti Koti en andere festivals toestaan, op scholen de slavernij onderwijzen etc. etc.
Iemand als Rosa Parks, Nelson Mandela, dat waren pas helden, die streden voor gelijkheid in een zeer ongelijk land. Dat is Nederland gewoon niet.
Iemand als Rosa Parks, Nelson Mandela, dat waren pas helden, die streden voor gelijkheid in een zeer ongelijk land. Dat is Nederland gewoon niet.
zaterdag 6 mei 2017 om 13:15
quote:blijfgewoonbianca schreef op 06 mei 2017 @ 13:09:
[...]Dat ligt er maar net aan welke rol jij in de maatschappij hebt. Ben je kleuterjuf oid en je hebt een uitvoering kun je kindeke Jezus/ Roodkapje / .... door een gekleurd kind laten spelen. Werk je bij de Libelle kun je items maken over kroeshaar en gekleurde modellen kleding laten showen.
Dat is iedereen gelijke kansen geven.
Maar er werd gezegd dat ik 'vrijwillig bepaalde privileges zou kunnen opgeven'. En ik zit me af te vragen welke privileges dat zouden kunnen zijn.
[...]Dat ligt er maar net aan welke rol jij in de maatschappij hebt. Ben je kleuterjuf oid en je hebt een uitvoering kun je kindeke Jezus/ Roodkapje / .... door een gekleurd kind laten spelen. Werk je bij de Libelle kun je items maken over kroeshaar en gekleurde modellen kleding laten showen.
Dat is iedereen gelijke kansen geven.
Maar er werd gezegd dat ik 'vrijwillig bepaalde privileges zou kunnen opgeven'. En ik zit me af te vragen welke privileges dat zouden kunnen zijn.
zaterdag 6 mei 2017 om 13:15
zaterdag 6 mei 2017 om 13:17
quote:simbalabimba schreef op 06 mei 2017 @ 11:48:
[...]
Zoals ik al eerder schreef: ik snap je niet in dat bericht, ik snap de voorbeelden niet die je aanhaalt. Ik snap niet waarover ik wel zou moeten praten bij het koffiezetapparaat om jou, als enige niet blanke, niet het gevoel te geven dat je je buitengesloten voelt.Ik snap het ook niet wat FV schrijft. Ik had tig jaren geleden een klasgenootje met een donkere kleur, zo donker wat niet van een week zonnebaden kan zijn ontstaan. Maar ze was gewoon 'eentje van ons'. Ze hoorde er gewoon bij. Op het werk had ik ook collega's die een andere kleur hebben dan de andere collega's. Het zou fout van mij zijn om hen te vragen of ze zich wel thuis voelen want ze zijn gewoon hier thuis. Ik zou me eerder ongemakkelijk kunnen voelen als ik de nieuwe collega zou zijn.
Blank, donkerblank, lichtblank, bleek. Tja dat heb je in Holland nou eenmaal meer dan in Afrika of Suriname.Daar kun je de rest toch niet op afrekenen.
Klagen omdat men geen vent kan vinden vanwege de huidskleur vind ik beledigend voor alle mensen met een iets andere kleur. Dan maakt ze zelf onderscheid.
Als ze geen vent kan vinden wat bij haar past moet ze eens stoppen met zoeken (het lijkt een obsessie) dan komt er vast 'de ware' vanzelf aanwaaien.
[...]
Zoals ik al eerder schreef: ik snap je niet in dat bericht, ik snap de voorbeelden niet die je aanhaalt. Ik snap niet waarover ik wel zou moeten praten bij het koffiezetapparaat om jou, als enige niet blanke, niet het gevoel te geven dat je je buitengesloten voelt.Ik snap het ook niet wat FV schrijft. Ik had tig jaren geleden een klasgenootje met een donkere kleur, zo donker wat niet van een week zonnebaden kan zijn ontstaan. Maar ze was gewoon 'eentje van ons'. Ze hoorde er gewoon bij. Op het werk had ik ook collega's die een andere kleur hebben dan de andere collega's. Het zou fout van mij zijn om hen te vragen of ze zich wel thuis voelen want ze zijn gewoon hier thuis. Ik zou me eerder ongemakkelijk kunnen voelen als ik de nieuwe collega zou zijn.
Blank, donkerblank, lichtblank, bleek. Tja dat heb je in Holland nou eenmaal meer dan in Afrika of Suriname.Daar kun je de rest toch niet op afrekenen.
Klagen omdat men geen vent kan vinden vanwege de huidskleur vind ik beledigend voor alle mensen met een iets andere kleur. Dan maakt ze zelf onderscheid.
Als ze geen vent kan vinden wat bij haar past moet ze eens stoppen met zoeken (het lijkt een obsessie) dan komt er vast 'de ware' vanzelf aanwaaien.
LOEP ME MAAR aub.
zaterdag 6 mei 2017 om 13:19
quote:Case-je schreef op 06 mei 2017 @ 13:15:
[...]
Dat is iedereen gelijke kansen geven.
.
Nee, dat is het niet.
Het is toch eigenlijk belachelijk dat de bladen zoals Libelle, Margriet, etc alleen maar gericht zijn op Hollandse verzorgingsproducten? Dat je nooit donkere of Aziatische modellen ziet is toch ook raar?
Kappersscholen geven geen les in het knippen van kroeshaar. Daar moet je, als je dat wil, aparte cursussen voor volgen.
Waarom wordt dat niet standaard geleerd?
[...]
Dat is iedereen gelijke kansen geven.
.
Nee, dat is het niet.
Het is toch eigenlijk belachelijk dat de bladen zoals Libelle, Margriet, etc alleen maar gericht zijn op Hollandse verzorgingsproducten? Dat je nooit donkere of Aziatische modellen ziet is toch ook raar?
Kappersscholen geven geen les in het knippen van kroeshaar. Daar moet je, als je dat wil, aparte cursussen voor volgen.
Waarom wordt dat niet standaard geleerd?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
zaterdag 6 mei 2017 om 13:20
quote:Case-je schreef op 06 mei 2017 @ 13:15:
[...]
Dat is iedereen gelijke kansen geven.
Maar er werd gezegd dat ik 'vrijwillig bepaalde privileges zou kunnen opgeven'. En ik zit me af te vragen welke privileges dat zouden kunnen zijn.
BGB heeft er al antwoord op gegeven. Maar dat zijn inderdaad dingen die je kunt doen. Of, zoals een journaliste over het onderwerp schreef: zij werd uitgenodigd om een Tedtalk te geven over diversiteit ofzo, weet het niet precies meer omdat ik te lui ben het artikel te zoeken. Zij was lesbisch en in die hoedanigheid werd zij als spreker uitgenodigd. En zij vroeg toen wie de andere sprekers waren. Die waren ook allemaal wit. En toen stelde zij voor om niet haar uit te nodigen maar droeg een aantal vrouwen van kleur aan. En eindigde het artikel dat ze erover schreef met een zin in de trant van: soms is het antwoord op de zin: wat kan ik eraan doen? dat je letterlijk plaats moet maken voor degenen die het privilege niet hebben. Dat vond ik erg mooi.
Maar goed, zo kan je natuurlijk veel meer dingen verzinnen.
[...]
Dat is iedereen gelijke kansen geven.
Maar er werd gezegd dat ik 'vrijwillig bepaalde privileges zou kunnen opgeven'. En ik zit me af te vragen welke privileges dat zouden kunnen zijn.
BGB heeft er al antwoord op gegeven. Maar dat zijn inderdaad dingen die je kunt doen. Of, zoals een journaliste over het onderwerp schreef: zij werd uitgenodigd om een Tedtalk te geven over diversiteit ofzo, weet het niet precies meer omdat ik te lui ben het artikel te zoeken. Zij was lesbisch en in die hoedanigheid werd zij als spreker uitgenodigd. En zij vroeg toen wie de andere sprekers waren. Die waren ook allemaal wit. En toen stelde zij voor om niet haar uit te nodigen maar droeg een aantal vrouwen van kleur aan. En eindigde het artikel dat ze erover schreef met een zin in de trant van: soms is het antwoord op de zin: wat kan ik eraan doen? dat je letterlijk plaats moet maken voor degenen die het privilege niet hebben. Dat vond ik erg mooi.
Maar goed, zo kan je natuurlijk veel meer dingen verzinnen.
Am Yisrael Chai!
zaterdag 6 mei 2017 om 13:21
quote:blijfgewoonbianca schreef op 06 mei 2017 @ 13:19:
[...]
Nee, dat is het niet.
Het is toch eigenlijk belachelijk dat de bladen zoals Libelle, Margriet, etc alleen maar gericht zijn op Hollandse verzorgingsproducten? Dat je nooit donkere of Aziatische modellen ziet is toch ook raar?
Kappersscholen geven geen les in het knippen van kroeshaar. Daar moet je, als je dat wil, aparte cursussen voor volgen.
Waarom wordt dat niet standaard geleerd?Maar welk privilege geef ik in dat geval op?
[...]
Nee, dat is het niet.
Het is toch eigenlijk belachelijk dat de bladen zoals Libelle, Margriet, etc alleen maar gericht zijn op Hollandse verzorgingsproducten? Dat je nooit donkere of Aziatische modellen ziet is toch ook raar?
Kappersscholen geven geen les in het knippen van kroeshaar. Daar moet je, als je dat wil, aparte cursussen voor volgen.
Waarom wordt dat niet standaard geleerd?Maar welk privilege geef ik in dat geval op?
zaterdag 6 mei 2017 om 13:21
quote:missie_m schreef op 06 mei 2017 @ 13:17:
[...]
Ik snap het ook niet. Ik had tig jaren geleden een klasgenootje met een donkere kleur, zo donker wat niet van een week zonnebaden kan zijn ontstaan. Maar ze was gewoon 'eentje van ons'. Ze hoorde er gewoon bij. Op het werk had ik ook collega's die een andere kleur hebben dan de andere collega's. Het zou fout van mij zijn om hen te vragen of ze zich wel thuis voelen want ze zijn gewoon hier thuis. Ik zou me eerder ongemakkelijk kunnen voelen als ik de nieuwe collega zou zijn.
Blank, donkerblank, lichtblank, bleek. Tja dat heb je in Holland nou eenmaal meer dan in Afrika of Suriname.Daar kun je de rest toch niet op afrekenen.
Klagen omdat men geen vent kan vinden vanwege de huidskleur vind ik beledigend voor alle mensen met een iets andere kleur. Dan maakt ze zelf onderscheid.
Als ze geen vent kan vinden wat bij haar past moet ze eens stoppen met zoeken (het lijkt een obsessie) dan komt er vast 'de ware' vanzelf aanwaaien. Dat laatste: onderscheid maken is geen probleem. Iedereen maakt onderscheid want ik ga ervanuit dat ook jij niet op alles valt wat er maar langskomt en dat het hebben van een piemel (als je hetero bent) alleen al voldoende is.
[...]
Ik snap het ook niet. Ik had tig jaren geleden een klasgenootje met een donkere kleur, zo donker wat niet van een week zonnebaden kan zijn ontstaan. Maar ze was gewoon 'eentje van ons'. Ze hoorde er gewoon bij. Op het werk had ik ook collega's die een andere kleur hebben dan de andere collega's. Het zou fout van mij zijn om hen te vragen of ze zich wel thuis voelen want ze zijn gewoon hier thuis. Ik zou me eerder ongemakkelijk kunnen voelen als ik de nieuwe collega zou zijn.
Blank, donkerblank, lichtblank, bleek. Tja dat heb je in Holland nou eenmaal meer dan in Afrika of Suriname.Daar kun je de rest toch niet op afrekenen.
Klagen omdat men geen vent kan vinden vanwege de huidskleur vind ik beledigend voor alle mensen met een iets andere kleur. Dan maakt ze zelf onderscheid.
Als ze geen vent kan vinden wat bij haar past moet ze eens stoppen met zoeken (het lijkt een obsessie) dan komt er vast 'de ware' vanzelf aanwaaien. Dat laatste: onderscheid maken is geen probleem. Iedereen maakt onderscheid want ik ga ervanuit dat ook jij niet op alles valt wat er maar langskomt en dat het hebben van een piemel (als je hetero bent) alleen al voldoende is.
zaterdag 6 mei 2017 om 13:22
Ik zat er net nog even over na te denken maar wat ik persoonlijk echt het allervervelendst vind en waar ik het meest mee worstel: dat je afkomst altijd direct zo'n Enorm Ding is. Dat gesprekken over wat dan ook wat maar zijdelings met afkomst en etniciteit te maken heeft, al-tijd moeizaam zijn en nooit ongedwongen, tenzij je met mensen van je eigen afkomst bent.
Dat vind ik echt het allernaarst.
Dat vind ik echt het allernaarst.
Am Yisrael Chai!
zaterdag 6 mei 2017 om 13:24
quote:Case-je schreef op 06 mei 2017 @ 13:21:
[...]
Maar welk privilege geef ik in dat geval op?
Dat je, als je een blad koopt voor jouw doelgroep ( leeftijdscategorie ), je niet alleen maar mensen ziet die jouw kleur huid hebben.
En ik denk dat veel blanke mensen dat minimaal heel raar gaan vinden; dat de nieuwe zomercollectie geshowd wordt door Turkse, Marokkaanse, Surinaamse en Aziatische modellen.
[...]
Maar welk privilege geef ik in dat geval op?
Dat je, als je een blad koopt voor jouw doelgroep ( leeftijdscategorie ), je niet alleen maar mensen ziet die jouw kleur huid hebben.
En ik denk dat veel blanke mensen dat minimaal heel raar gaan vinden; dat de nieuwe zomercollectie geshowd wordt door Turkse, Marokkaanse, Surinaamse en Aziatische modellen.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
zaterdag 6 mei 2017 om 13:26
zaterdag 6 mei 2017 om 13:27
quote:blijfgewoonbianca schreef op 06 mei 2017 @ 13:24:
[...]
Dat je, als je een blad koopt voor jouw doelgroep ( leeftijdscategorie ), je niet alleen maar mensen ziet die jouw kleur huid hebben.
En ik denk dat veel blanke mensen dat minimaal heel raar gaan vinden; dat de nieuwe zomercollectie geshowd wordt door Turkse, Marokkaanse, Surinaamse en Aziatische modellen.
Ik vermoed dat er ook heel veel mensen zijn die dat wél prima vinden en niet raar.
Zelf zou ik het niet ervaren als 'het opgeven van een privilege'.
[...]
Dat je, als je een blad koopt voor jouw doelgroep ( leeftijdscategorie ), je niet alleen maar mensen ziet die jouw kleur huid hebben.
En ik denk dat veel blanke mensen dat minimaal heel raar gaan vinden; dat de nieuwe zomercollectie geshowd wordt door Turkse, Marokkaanse, Surinaamse en Aziatische modellen.
Ik vermoed dat er ook heel veel mensen zijn die dat wél prima vinden en niet raar.
Zelf zou ik het niet ervaren als 'het opgeven van een privilege'.
zaterdag 6 mei 2017 om 13:30
quote:Case-je schreef op 06 mei 2017 @ 13:27:
[...]
Ik vermoed dat er ook heel veel mensen zijn die dat wél prima vinden en niet raar.
Zelf zou ik het niet ervaren als 'het opgeven van een privilege'.
Jij niet; veel anderen waarschijnlijk wel.
Ligt er bij jouw kapper een boek met kapsels voor mensen met Aziatisch of kroes haar? Bij die van mij niet. Die meiden kunnen ook geen kroes haar knippen of verven; nooit les in gehad. Krijgen ze ook niet betaald door hun werkgever als ze daar bijscholing in willen, terwijl ze geregeld op cursus gaan voor de nieuwste technieken.
[...]
Ik vermoed dat er ook heel veel mensen zijn die dat wél prima vinden en niet raar.
Zelf zou ik het niet ervaren als 'het opgeven van een privilege'.
Jij niet; veel anderen waarschijnlijk wel.
Ligt er bij jouw kapper een boek met kapsels voor mensen met Aziatisch of kroes haar? Bij die van mij niet. Die meiden kunnen ook geen kroes haar knippen of verven; nooit les in gehad. Krijgen ze ook niet betaald door hun werkgever als ze daar bijscholing in willen, terwijl ze geregeld op cursus gaan voor de nieuwste technieken.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
zaterdag 6 mei 2017 om 13:31
quote:curlycurla schreef op 06 mei 2017 @ 13:26:
[...]
Dat je jezelf een stuk minder vaak terugziet in bijvoorbeeld die bladen. Misschien valt het je niet op, maar als witte vrouw zal je altijd jezelf herkennen. Voor mij is dat iets waar ik van droom.
Misschien is dat ook wel fijn, wanneer je veel meer mensen van je eigen huidskleur zou zien in reclames en dergelijke. Zoals het voor veel mensen ook irritant kan zijn dat televisiebeelden vaak gaan over of opgenomen zijn in de randstad of grote steden. Of reclames vaak gaan over mensen die het goed hebben qua inkomen, wat rot is voor mensen die de eindje aan elkaar moeten knopen.
Ik denk dat het dus een privilege voor mij is, dat ik mij beslist niet herken in al die witte mensen in reclames, maar dat weet ik doordat ik wit ben.
[...]
Dat je jezelf een stuk minder vaak terugziet in bijvoorbeeld die bladen. Misschien valt het je niet op, maar als witte vrouw zal je altijd jezelf herkennen. Voor mij is dat iets waar ik van droom.
Misschien is dat ook wel fijn, wanneer je veel meer mensen van je eigen huidskleur zou zien in reclames en dergelijke. Zoals het voor veel mensen ook irritant kan zijn dat televisiebeelden vaak gaan over of opgenomen zijn in de randstad of grote steden. Of reclames vaak gaan over mensen die het goed hebben qua inkomen, wat rot is voor mensen die de eindje aan elkaar moeten knopen.
Ik denk dat het dus een privilege voor mij is, dat ik mij beslist niet herken in al die witte mensen in reclames, maar dat weet ik doordat ik wit ben.
zaterdag 6 mei 2017 om 13:33
quote:fashionvictim schreef op 06 mei 2017 @ 12:03:
[...]
Serieus?
Goed, ander voorbeeld dan.
Stel: jij bent een 24 jarige, net afgestudeerde single vrouw die in een appartement in het centrum woont en jouw dagelijks leven buiten je werk bestaat dus uit dingen als daten, met andere 24 jarigen lekker doordeweeks de kroeg in en naar festivalletjes gaan en shoppen bij de Zara en op vakantie ga je naar Ibiza of Lloret of Sunny Beach met andere 24 jarigen om daar feestvakanties te hebben.
Al je collega's zijn 45+ vrouwen die getrouwd zijn en kinderen hebben en in wijken buiten het centrum wonen en hun vrije tijd buiten het werk bestaat uit gezinsdingen ondernemen, huishouden, mantelzorgen voor hun ouders, de kinderen opvoeden, op vakantie gaan ze met de caravan naar die fijne gezinscamping en qua financiën maken ze zich zorgen over de aflossing van hun hypotheek en of je wel of niet moet sparen voor de kinderen en of je kostgeld aan de kinderen moet vragen. En oh ja, ze zijn ook net in de overgang.
Dan kun je als die ene 24 jarige tijdens de lunch uiteraard best meepraten over de overgang (want hee, je moeder is ook in de overgang en die klaagt ook steeds over nachtzweten) en ook al over wel of geen kostgeld betalen (want hee, jij bent ook iemands kind en jouw ouders hebben daar ook een idee over gehad) en vast ook wel over die leuke camping in Zuid Frankrijk (want hee, daar gaan jouw ouders ook weleens naar toe, naar Zuid Frankrijk), maar soms wil je ook gewoon met iemand kunnen lachen over wat die ene dude op Tinder nu weer zei. Of hoe leuk dat festival was. En dat ze sale bij de Zara hebben. En of je nu wel of niet die dip dye zal nemen. En of Truus ook die ene jurk op het Met gala zo onwijs lelijk vond.
Dat snap je toch hopelijk wel, dat je je dan bij tijd en wijle verdomd eenzaam of buitengesloten of gewoon anders kunt voelen als het aan de lunchtafel weeeeeeeer over tuinieren of de kinderen of school van de kinderen gaat of de beginnende dementie van Truus d'r schoonmoeder gaat en jij als enige daar nul interesse in hebt omdat dat in jouw leven totaal niet speelt? Edit: en als je dan assertief als je bent een keer tóch gewoon over de sale bij Zara begint en dan een lauwtjes "oh, ja, daar kom ik nooit" krijgt en iedereen zich omdraait om weer verder te praten of dat hun moeder ook dement aan het worden is en d'r vriendin die ook zo aan het mantelzorgen is en oh ja, heb je laatst dat artikel gelezen dat je ook een vergoeding kunt krijgen voor mantelzorgen en bladiebladiebla....Wat een ..... . Misschien zijn die 45+-in-de-overgang-vrouwen vrolijker dan de 24 jarigen
Ik ga terug in mijn tijd als 24 jarige. Mijn dagelijks leven buiten het werk bestond nooit uit dingen als daten, met andere 24 jarigen, ook nooit lekker doordeweeks de kroeg in, mijn vader zou me wat anders vertellen, ook nooit naar "festivalletjes", ik ging wel naar één muziekfestival maar niet op puberleeftijd, shoppen deed ik wel af en toe, Reclame maak ik niet dus dat shoppen bij de Zara streep ik door. Ik had nooit vakantie op Ibiza Lloret of Sunny Beach. Maar werkvakanties. Feestvakanties vind ik zuipvakanties, dat ik mijn kinderen meteen zou willen afraden. Als ik de filmpjes zie van de zuipende feestende bende voel ik diepe schaamte en hoop ik dat er een jonge frisse generatie komt die hier ook geen zin in heeft.En nu?
ps. Je hebt toch zeker nog wel leuke vriendinnen van school?
Ik denk dat je teveel tv kijkt, en je blind staart op de high society.
[...]
Serieus?
Goed, ander voorbeeld dan.
Stel: jij bent een 24 jarige, net afgestudeerde single vrouw die in een appartement in het centrum woont en jouw dagelijks leven buiten je werk bestaat dus uit dingen als daten, met andere 24 jarigen lekker doordeweeks de kroeg in en naar festivalletjes gaan en shoppen bij de Zara en op vakantie ga je naar Ibiza of Lloret of Sunny Beach met andere 24 jarigen om daar feestvakanties te hebben.
Al je collega's zijn 45+ vrouwen die getrouwd zijn en kinderen hebben en in wijken buiten het centrum wonen en hun vrije tijd buiten het werk bestaat uit gezinsdingen ondernemen, huishouden, mantelzorgen voor hun ouders, de kinderen opvoeden, op vakantie gaan ze met de caravan naar die fijne gezinscamping en qua financiën maken ze zich zorgen over de aflossing van hun hypotheek en of je wel of niet moet sparen voor de kinderen en of je kostgeld aan de kinderen moet vragen. En oh ja, ze zijn ook net in de overgang.
Dan kun je als die ene 24 jarige tijdens de lunch uiteraard best meepraten over de overgang (want hee, je moeder is ook in de overgang en die klaagt ook steeds over nachtzweten) en ook al over wel of geen kostgeld betalen (want hee, jij bent ook iemands kind en jouw ouders hebben daar ook een idee over gehad) en vast ook wel over die leuke camping in Zuid Frankrijk (want hee, daar gaan jouw ouders ook weleens naar toe, naar Zuid Frankrijk), maar soms wil je ook gewoon met iemand kunnen lachen over wat die ene dude op Tinder nu weer zei. Of hoe leuk dat festival was. En dat ze sale bij de Zara hebben. En of je nu wel of niet die dip dye zal nemen. En of Truus ook die ene jurk op het Met gala zo onwijs lelijk vond.
Dat snap je toch hopelijk wel, dat je je dan bij tijd en wijle verdomd eenzaam of buitengesloten of gewoon anders kunt voelen als het aan de lunchtafel weeeeeeeer over tuinieren of de kinderen of school van de kinderen gaat of de beginnende dementie van Truus d'r schoonmoeder gaat en jij als enige daar nul interesse in hebt omdat dat in jouw leven totaal niet speelt? Edit: en als je dan assertief als je bent een keer tóch gewoon over de sale bij Zara begint en dan een lauwtjes "oh, ja, daar kom ik nooit" krijgt en iedereen zich omdraait om weer verder te praten of dat hun moeder ook dement aan het worden is en d'r vriendin die ook zo aan het mantelzorgen is en oh ja, heb je laatst dat artikel gelezen dat je ook een vergoeding kunt krijgen voor mantelzorgen en bladiebladiebla....Wat een ..... . Misschien zijn die 45+-in-de-overgang-vrouwen vrolijker dan de 24 jarigen
Ik ga terug in mijn tijd als 24 jarige. Mijn dagelijks leven buiten het werk bestond nooit uit dingen als daten, met andere 24 jarigen, ook nooit lekker doordeweeks de kroeg in, mijn vader zou me wat anders vertellen, ook nooit naar "festivalletjes", ik ging wel naar één muziekfestival maar niet op puberleeftijd, shoppen deed ik wel af en toe, Reclame maak ik niet dus dat shoppen bij de Zara streep ik door. Ik had nooit vakantie op Ibiza Lloret of Sunny Beach. Maar werkvakanties. Feestvakanties vind ik zuipvakanties, dat ik mijn kinderen meteen zou willen afraden. Als ik de filmpjes zie van de zuipende feestende bende voel ik diepe schaamte en hoop ik dat er een jonge frisse generatie komt die hier ook geen zin in heeft.En nu?
ps. Je hebt toch zeker nog wel leuke vriendinnen van school?
Ik denk dat je teveel tv kijkt, en je blind staart op de high society.
LOEP ME MAAR aub.
zaterdag 6 mei 2017 om 13:34
quote:blijfgewoonbianca schreef op 06 mei 2017 @ 13:30:
[...]
Jij niet; veel anderen waarschijnlijk wel.
Ligt er bij jouw kapper een boek met kapsels voor mensen met Aziatisch of kroes haar? Bij die van mij niet. Die meiden kunnen ook geen kroes haar knippen of verven; nooit les in gehad. Krijgen ze ook niet betaald door hun werkgever als ze daar bijscholing in willen, terwijl ze geregeld op cursus gaan voor de nieuwste technieken.Nou heb ik toevallig kroeshaar En zowaar heeft een kapper waar ik (op het platteland) naar toe ga een cursus gevolgd via haar werkgever om mijn haarsoort te kunnen knippen. Maar dat zal dan een uitzondering zijn.
[...]
Jij niet; veel anderen waarschijnlijk wel.
Ligt er bij jouw kapper een boek met kapsels voor mensen met Aziatisch of kroes haar? Bij die van mij niet. Die meiden kunnen ook geen kroes haar knippen of verven; nooit les in gehad. Krijgen ze ook niet betaald door hun werkgever als ze daar bijscholing in willen, terwijl ze geregeld op cursus gaan voor de nieuwste technieken.Nou heb ik toevallig kroeshaar En zowaar heeft een kapper waar ik (op het platteland) naar toe ga een cursus gevolgd via haar werkgever om mijn haarsoort te kunnen knippen. Maar dat zal dan een uitzondering zijn.
zaterdag 6 mei 2017 om 13:35
quote:Case-je schreef op 06 mei 2017 @ 13:27:
[...]
Ik vermoed dat er ook heel veel mensen zijn die dat wél prima vinden en niet raar.
Zelf zou ik het niet ervaren als 'het opgeven van een privilege'.
Daarnaast zijn er ook heel veel mensen die dat wel raar vinden. Voorbeeldje: op de instagramaccount van een online makeupwinkel is er een keer gevraagd of het ook mogelijk is om swatches te laten zien op de getinte huid. Op deze manier kunnen wij ook oordelen hoe de kleuren eruit zien op onze huid en of het dan wel de moeite waar is om het product te kopen.
Van de reacties viel ik stijl achterover. Degene die het account beheerde was ronduit onbeschoft want wat dachten we wel? We moesten gewoon niet zo zeuren en toen een aantal dames aangaven dat ze het best gratis zouden willen doen, werd daar niet eens op gereageerd. Daarna bemoeide een aantal andere mensen zich ermee die totaal niet snapte wat het probleem was. Nu is dit opzich geen wereldprobleem, maar zulke dingen maak ik vaker mee.
En dan hebben we het nu gewoon over een toevoeging waar er niets weggenomen zou worden van de ander.
[...]
Ik vermoed dat er ook heel veel mensen zijn die dat wél prima vinden en niet raar.
Zelf zou ik het niet ervaren als 'het opgeven van een privilege'.
Daarnaast zijn er ook heel veel mensen die dat wel raar vinden. Voorbeeldje: op de instagramaccount van een online makeupwinkel is er een keer gevraagd of het ook mogelijk is om swatches te laten zien op de getinte huid. Op deze manier kunnen wij ook oordelen hoe de kleuren eruit zien op onze huid en of het dan wel de moeite waar is om het product te kopen.
Van de reacties viel ik stijl achterover. Degene die het account beheerde was ronduit onbeschoft want wat dachten we wel? We moesten gewoon niet zo zeuren en toen een aantal dames aangaven dat ze het best gratis zouden willen doen, werd daar niet eens op gereageerd. Daarna bemoeide een aantal andere mensen zich ermee die totaal niet snapte wat het probleem was. Nu is dit opzich geen wereldprobleem, maar zulke dingen maak ik vaker mee.
En dan hebben we het nu gewoon over een toevoeging waar er niets weggenomen zou worden van de ander.
zaterdag 6 mei 2017 om 13:36
quote:Case-je schreef op 06 mei 2017 @ 13:34:
[...]
Nou heb ik toevallig kroeshaar En zowaar heeft een kapper waar ik (op het platteland) naar toe ga een cursus gevolgd via haar werkgever om mijn haarsoort te kunnen knippen. Maar dat zal dan een uitzondering zijn.Ik ben bang van wel. En hoe raar is dat? Vervelend ook.
[...]
Nou heb ik toevallig kroeshaar En zowaar heeft een kapper waar ik (op het platteland) naar toe ga een cursus gevolgd via haar werkgever om mijn haarsoort te kunnen knippen. Maar dat zal dan een uitzondering zijn.Ik ben bang van wel. En hoe raar is dat? Vervelend ook.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
zaterdag 6 mei 2017 om 13:37
quote:blijfgewoonbianca schreef op 06 mei 2017 @ 13:24:
[...]
Dat je, als je een blad koopt voor jouw doelgroep ( leeftijdscategorie ), je niet alleen maar mensen ziet die jouw kleur huid hebben.
En ik denk dat veel blanke mensen dat minimaal heel raar gaan vinden; dat de nieuwe zomercollectie geshowd wordt door Turkse, Marokkaanse, Surinaamse en Aziatische modellen.Ik zou het wel een verademing vinden als dat normaler zou worden. Rondom 2004 was er een Mediteraans magazine, SEN, waarin zowel wit, bruin als zwart in stonden. Dat was een van de leukste tijdschriften die ik heb gelezen, leuke discussies. Heel jammer dat zoiets er niet meer is.
[...]
Dat je, als je een blad koopt voor jouw doelgroep ( leeftijdscategorie ), je niet alleen maar mensen ziet die jouw kleur huid hebben.
En ik denk dat veel blanke mensen dat minimaal heel raar gaan vinden; dat de nieuwe zomercollectie geshowd wordt door Turkse, Marokkaanse, Surinaamse en Aziatische modellen.Ik zou het wel een verademing vinden als dat normaler zou worden. Rondom 2004 was er een Mediteraans magazine, SEN, waarin zowel wit, bruin als zwart in stonden. Dat was een van de leukste tijdschriften die ik heb gelezen, leuke discussies. Heel jammer dat zoiets er niet meer is.
zaterdag 6 mei 2017 om 13:37
quote:Case-je schreef op 06 mei 2017 @ 13:31:
[...]
Misschien is dat ook wel fijn, wanneer je veel meer mensen van je eigen huidskleur zou zien in reclames en dergelijke. Zoals het voor veel mensen ook irritant kan zijn dat televisiebeelden vaak gaan over of opgenomen zijn in de randstad of grote steden. Of reclames vaak gaan over mensen die het goed hebben qua inkomen, wat rot is voor mensen die de eindje aan elkaar moeten knopen.
Ik denk dat het dus een privilege voor mij is, dat ik mij beslist niet herken in al die witte mensen in reclames, maar dat weet ik doordat ik wit ben.Wat bedoel je met je laatste zin?
[...]
Misschien is dat ook wel fijn, wanneer je veel meer mensen van je eigen huidskleur zou zien in reclames en dergelijke. Zoals het voor veel mensen ook irritant kan zijn dat televisiebeelden vaak gaan over of opgenomen zijn in de randstad of grote steden. Of reclames vaak gaan over mensen die het goed hebben qua inkomen, wat rot is voor mensen die de eindje aan elkaar moeten knopen.
Ik denk dat het dus een privilege voor mij is, dat ik mij beslist niet herken in al die witte mensen in reclames, maar dat weet ik doordat ik wit ben.Wat bedoel je met je laatste zin?
zaterdag 6 mei 2017 om 13:37
quote:missie_m schreef op 06 mei 2017 @ 13:33:
[...]
Wat een ..... . Misschien zijn die 45+-in-de-overgang-vrouwen vrolijker dan de 24 jarigen
Ik ga terug in mijn tijd als 24 jarige. Mijn dagelijks leven buiten het werk bestond nooit uit dingen als daten, met andere 24 jarigen, ook nooit lekker doordeweeks de kroeg in, mijn vader zou me wat anders vertellen, ook nooit naar "festivalletjes", ik ging wel naar één muziekfestival maar niet op puberleeftijd, shoppen deed ik wel af en toe, Reclame maakt ik niet dus dat shoppen bij de Zara streep ik door. Ik had nooit vakantie op Ibiza Lloret of Sunny Beach. Maar werkvakanties. Feestvakanties vind ik zuipvakanties, dat ik mijn kinderen meteen zou willen afraden. Als ik de filmpjes zie van de zuipende feestende bende voel ik diepe schaamte en hoop ik dat er een jonge frisse generatie komt die hier ook geen zin in heeft.
En nu?
Nu sla je weer de plank mis .
[...]
Wat een ..... . Misschien zijn die 45+-in-de-overgang-vrouwen vrolijker dan de 24 jarigen
Ik ga terug in mijn tijd als 24 jarige. Mijn dagelijks leven buiten het werk bestond nooit uit dingen als daten, met andere 24 jarigen, ook nooit lekker doordeweeks de kroeg in, mijn vader zou me wat anders vertellen, ook nooit naar "festivalletjes", ik ging wel naar één muziekfestival maar niet op puberleeftijd, shoppen deed ik wel af en toe, Reclame maakt ik niet dus dat shoppen bij de Zara streep ik door. Ik had nooit vakantie op Ibiza Lloret of Sunny Beach. Maar werkvakanties. Feestvakanties vind ik zuipvakanties, dat ik mijn kinderen meteen zou willen afraden. Als ik de filmpjes zie van de zuipende feestende bende voel ik diepe schaamte en hoop ik dat er een jonge frisse generatie komt die hier ook geen zin in heeft.
En nu?
Nu sla je weer de plank mis .
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
zaterdag 6 mei 2017 om 13:41
quote:curlycurla schreef op 06 mei 2017 @ 13:37:
[...]
Wat bedoel je met je laatste zin?Dat ik weet dat wanneer witte mensen de standaard zijn in reclames en programma's, dit nog steeds niet automatisch als gevolg heeft dat ik mij daarmee identificeer of mij herken in hen. Maar dat kan ik weten, omdat ik in een samenleving leef als witte met daarin standaard witte mensen in reclames en programma's. Mensen met een andere huidskleur hebben niet het voordeel dat te kunnen ontdekken.
[...]
Wat bedoel je met je laatste zin?Dat ik weet dat wanneer witte mensen de standaard zijn in reclames en programma's, dit nog steeds niet automatisch als gevolg heeft dat ik mij daarmee identificeer of mij herken in hen. Maar dat kan ik weten, omdat ik in een samenleving leef als witte met daarin standaard witte mensen in reclames en programma's. Mensen met een andere huidskleur hebben niet het voordeel dat te kunnen ontdekken.
zaterdag 6 mei 2017 om 13:42
quote:fashionvictim schreef op 06 mei 2017 @ 12:45:
[...]
Ik ervaar dat helemaal niet zo, dat ik veel met de mensen om me heen gemeen heb. Ja, oppervlakkige zaken, maar juist de wat meer wezenlijke zaken en juist de dingen die vaak de grootste zorgen opleveren, die heb ik helemaal niet met de mensen om me heen gemeen. Ik bedoel, om maar wat te noemen: ik heb slechts 1 collega die zich net als ik heel veel zorgen om haar kinderen kan maken mbt specifieke onderwerpen, terwijl al mijn collega's kinderen hebben. Maar dan heb je het dus over zorgen over hun veiligheid omdat ze een bepaald uiterlijk of naam hebben, of over zorgen over hun toekomstkansen, of over discriminatie waar je puber tegenaan loopt, dat soort dingen. Ik merk aan mijn collega bijvoorbeeld dat ze mbt dat soort kinderzaken heel erg blij is dat ik er ook werk, en omgekeerd heb ik dat ook. En ik zou eerlijk gezegd ook niet snel een dergelijk onderwerp vrijuit aan de lunchtafel aansnijden, terwijl er op mijn werk echt de gevoeligste zaken aan de lunchtafel besproken worden. Dat soort dingen vind ik vaak best irritant.
Ja, er zijn natuurlijk altijd wel dingen die anderen niet op dezelfde manier meemaken maar de sentimenten er achter (zorg om je kinderen, zorgen voor de toekomst) snappen de meeste mensen wel. Maar je hebt natuurlijk je eigen unieke ervaringen.
Ik heb een collega met een ernstig ziek kind. Ik weet niet hoe het is om een ernstig ziek kind te hebben. Zij zal daar met over ons kunnen praten maar wij zullen dat nooit helemaal 100% begrijpen. Ik kan proberen me in te leven uiteraard maar die ervaring die zij heeft die heb ik niet. Daarover zal ze misschien beter kunnen praten met lotgenoten. Maar uiteraard kan ik wel naar haar luisteren en haar de ruimte te geven voor haar verhaal.
Zo kan je toch best praten over je angsten voor discriminatie ed met betrekking tot je kinderen? Mensen zullen dat inderdaad niet 100% kunnen begrijpen als ze er zelf niet mee te maken hebben (gehad) maar ze kunnen wel begrijpen dat je hier je zorgen over maakt bijvoorbeeld of er verdriet van hebt. Want zij hebben vast ook wel zorgen over de toekomst van hun kinderen maar dan ligt de nadruk op andere dingen. Of werkt dat toch niet zo?
[...]
Ik ervaar dat helemaal niet zo, dat ik veel met de mensen om me heen gemeen heb. Ja, oppervlakkige zaken, maar juist de wat meer wezenlijke zaken en juist de dingen die vaak de grootste zorgen opleveren, die heb ik helemaal niet met de mensen om me heen gemeen. Ik bedoel, om maar wat te noemen: ik heb slechts 1 collega die zich net als ik heel veel zorgen om haar kinderen kan maken mbt specifieke onderwerpen, terwijl al mijn collega's kinderen hebben. Maar dan heb je het dus over zorgen over hun veiligheid omdat ze een bepaald uiterlijk of naam hebben, of over zorgen over hun toekomstkansen, of over discriminatie waar je puber tegenaan loopt, dat soort dingen. Ik merk aan mijn collega bijvoorbeeld dat ze mbt dat soort kinderzaken heel erg blij is dat ik er ook werk, en omgekeerd heb ik dat ook. En ik zou eerlijk gezegd ook niet snel een dergelijk onderwerp vrijuit aan de lunchtafel aansnijden, terwijl er op mijn werk echt de gevoeligste zaken aan de lunchtafel besproken worden. Dat soort dingen vind ik vaak best irritant.
Ja, er zijn natuurlijk altijd wel dingen die anderen niet op dezelfde manier meemaken maar de sentimenten er achter (zorg om je kinderen, zorgen voor de toekomst) snappen de meeste mensen wel. Maar je hebt natuurlijk je eigen unieke ervaringen.
Ik heb een collega met een ernstig ziek kind. Ik weet niet hoe het is om een ernstig ziek kind te hebben. Zij zal daar met over ons kunnen praten maar wij zullen dat nooit helemaal 100% begrijpen. Ik kan proberen me in te leven uiteraard maar die ervaring die zij heeft die heb ik niet. Daarover zal ze misschien beter kunnen praten met lotgenoten. Maar uiteraard kan ik wel naar haar luisteren en haar de ruimte te geven voor haar verhaal.
Zo kan je toch best praten over je angsten voor discriminatie ed met betrekking tot je kinderen? Mensen zullen dat inderdaad niet 100% kunnen begrijpen als ze er zelf niet mee te maken hebben (gehad) maar ze kunnen wel begrijpen dat je hier je zorgen over maakt bijvoorbeeld of er verdriet van hebt. Want zij hebben vast ook wel zorgen over de toekomst van hun kinderen maar dan ligt de nadruk op andere dingen. Of werkt dat toch niet zo?
