Actueel
alle pijlers
Bang voor de gevolgen
zondag 23 oktober 2011 om 11:52
Zijn jullie ook zo bang voor de gevolgen van de eurocrisis.
Ik ben bang dat dan voor iedereen alle zekerheden wegvallen en er een grote chaos ontstaat. Of ben ik nu aan het doemdenken en moet ik er vertrouwen in hebben dat het allemaal goed komt.
Ik vergelijk het wel eens met de crisis uit de jaren 30. Maar we leven nu in een andere tijd, dus hoop ik dat er sneller een oplossing komt dan toen in die tijd. Nou ja sneller....deze crisis is eigenlijk al 10 bezig.
Wat is jullie gevoel, gedachten hierover?
Ik ben bang dat dan voor iedereen alle zekerheden wegvallen en er een grote chaos ontstaat. Of ben ik nu aan het doemdenken en moet ik er vertrouwen in hebben dat het allemaal goed komt.
Ik vergelijk het wel eens met de crisis uit de jaren 30. Maar we leven nu in een andere tijd, dus hoop ik dat er sneller een oplossing komt dan toen in die tijd. Nou ja sneller....deze crisis is eigenlijk al 10 bezig.
Wat is jullie gevoel, gedachten hierover?
zondag 23 oktober 2011 om 22:15
"Steeds meer mensen worden aan hun lot overgelaten en dat gaat samen met de schaamteloze wijze waarop topmanagers en ex-politici zichzelf verrijken. De laatsten zijn alleen geïnteresseerd in hun eigen welvaart, in het optimaal profiteren van contante beloningen, kapitaalinkomsten en belastingvoordelen. Deze in wezen asociale 'parallelle wereld' der schaamtelozen klopt zichzelf als winnaar op de borst terwijl miljoenen maatschappelijk gedeclasseerden denken zich te moeten schamen voor hun armoede buiten hun schuld."(Günter Wallraff, 2009)
De oma van een vriendin van me maakte de tweede wereldoorlog mee en bekende (niet zonder schaamte) haar hele verdere leven terug te hebben verlangd naar de oorlog. Wat zij bedoelde was de solidariteit en de warme vriendschappen die eruit waren voortgesproten. Iedereen was arm, iedereen leed gebrek, de denkbeeldige hiërarchie was weg en zo ontstond ruimte voor echt contact met de medemens.
Soms bekruipt me dat gevoel ook bij het lezen van krantenartikels omtrent de gewone Grieken en hun situatie. De enorme kans bij die enorme pech... Ik hoop oprecht dat zij samen kunnen smeden in de moeilijke tijden en daar iets waardevols aan overhouden, iets wat wij allang vergeten en verloren zijn.
Die aanvallen op uitkeringsgerechtigden (alsof daar het probleem zit), tsja... En al die uitkeringsgerechtigden die vrijwilligerswerk verrichten, dat moet absoluut vanzelfsprekend worden geacht want ... zij 'krijgen' geld en dan kunnen ze ook etc. (daar zit het probleem evenmin)
De oma van een vriendin van me maakte de tweede wereldoorlog mee en bekende (niet zonder schaamte) haar hele verdere leven terug te hebben verlangd naar de oorlog. Wat zij bedoelde was de solidariteit en de warme vriendschappen die eruit waren voortgesproten. Iedereen was arm, iedereen leed gebrek, de denkbeeldige hiërarchie was weg en zo ontstond ruimte voor echt contact met de medemens.
Soms bekruipt me dat gevoel ook bij het lezen van krantenartikels omtrent de gewone Grieken en hun situatie. De enorme kans bij die enorme pech... Ik hoop oprecht dat zij samen kunnen smeden in de moeilijke tijden en daar iets waardevols aan overhouden, iets wat wij allang vergeten en verloren zijn.
Die aanvallen op uitkeringsgerechtigden (alsof daar het probleem zit), tsja... En al die uitkeringsgerechtigden die vrijwilligerswerk verrichten, dat moet absoluut vanzelfsprekend worden geacht want ... zij 'krijgen' geld en dan kunnen ze ook etc. (daar zit het probleem evenmin)
zondag 23 oktober 2011 om 22:41
Wat roosvicee schrijft, dat bedoel ik.
Alles draait om geld (ook deze discussie), maar waar het m.i. werkelijk om gaat is het geestelijke/emotionele failliet van deze maatschappij. Het is ieder voor zich geworden, juist door dat grote gegraai. Ik denk (en hoop) dat door de huidige crisis en alles wat daarna komt er weer meer ruimte zal ontstaan voor het contact met je medemens. Omdat we erachter komen dat dat is waar het om draait...
Alles draait om geld (ook deze discussie), maar waar het m.i. werkelijk om gaat is het geestelijke/emotionele failliet van deze maatschappij. Het is ieder voor zich geworden, juist door dat grote gegraai. Ik denk (en hoop) dat door de huidige crisis en alles wat daarna komt er weer meer ruimte zal ontstaan voor het contact met je medemens. Omdat we erachter komen dat dat is waar het om draait...
zondag 23 oktober 2011 om 22:43
Ik doe echt heel erg mijn best om dit allemaal te begrijpen, maar ben niet zo'n wonder. Ik hoef verder ook geen uitleg, want ik zie het allemaal wel. Er zit niets anders op. Kan er niets aan veranderen. Waar mij wel de haren recht overeind van gaan staan is het feit dat er nu al een paar keer gezegd wordt dat er oorlog uit gaat breken op den duur. Tussen welke landen wordt dit verwacht dan? Gatverredamme.
