Actueel
alle pijlers
Ben jij donor ja of nee?
dinsdag 18 oktober 2011 om 13:01
quote:_yellowlove_ schreef op 18 oktober 2011 @ 10:57:
Ik zag een knuffeltje van Twisted, heel lief
Apart trouwens IWL, dat je nog steeds niet ingegaan bent op het feit dat je het over slagerachtige toestanden hebt gehad in ziekenhuizen (noch op het feit dat ik aangaf dat zoiets best kwetsend is voor nabestaanden van donors) ,maar wel ontroerd bent nu door dwdd...Ik had je tekst niet helemaal gelezen. Zit ook te werken. Maar ik schrijf niet over slagerachtige toestanden toch...
Ik zag een knuffeltje van Twisted, heel lief
Apart trouwens IWL, dat je nog steeds niet ingegaan bent op het feit dat je het over slagerachtige toestanden hebt gehad in ziekenhuizen (noch op het feit dat ik aangaf dat zoiets best kwetsend is voor nabestaanden van donors) ,maar wel ontroerd bent nu door dwdd...Ik had je tekst niet helemaal gelezen. Zit ook te werken. Maar ik schrijf niet over slagerachtige toestanden toch...
dinsdag 18 oktober 2011 om 13:07
quote:gabriellecoco schreef op 17 oktober 2011 @ 20:43:
Ik ben donor, en ze mogen (tot nu toe) alles van me hebben.
Wat ik me wel afvraag, met het oog op de laatste ontwikkelingen omtrent transplantaties, zoals van een geheel gezicht of handen, hoe zit dat nu?
Op de site NTS Donorvoorlichting kan ik terugvinden dat ze (momenteel?) niets doneren wat tijdens de begrafenis/crematie dienst zichtbaar is. Wel las ik onlangs ergens dat ook Nederlandse artsen zich opmaken voor zulke procedures.
Niet dat ik het een ander niet 'gun', maar als mijn gezicht naar iemand anders gaat, vind ik dit toch een gek idee. Zeker ook voor mijn nabestaanden. Hoe kijken jullie hier tegenaan?Als je toestemming geeft voor donatie, dan doe je dat ALLEEN voor de organen op het donorformulier. Niet voor andere delen voor je lichaam, ook niet in de toekomst. Gezichtstransplantatie kan dus alleen maar als je er toestemming voor hebt gegeven. Overigens gebeuren gezictstransplantaties niet in Nederland.
Ik ben donor, en ze mogen (tot nu toe) alles van me hebben.
Wat ik me wel afvraag, met het oog op de laatste ontwikkelingen omtrent transplantaties, zoals van een geheel gezicht of handen, hoe zit dat nu?
Op de site NTS Donorvoorlichting kan ik terugvinden dat ze (momenteel?) niets doneren wat tijdens de begrafenis/crematie dienst zichtbaar is. Wel las ik onlangs ergens dat ook Nederlandse artsen zich opmaken voor zulke procedures.
Niet dat ik het een ander niet 'gun', maar als mijn gezicht naar iemand anders gaat, vind ik dit toch een gek idee. Zeker ook voor mijn nabestaanden. Hoe kijken jullie hier tegenaan?Als je toestemming geeft voor donatie, dan doe je dat ALLEEN voor de organen op het donorformulier. Niet voor andere delen voor je lichaam, ook niet in de toekomst. Gezichtstransplantatie kan dus alleen maar als je er toestemming voor hebt gegeven. Overigens gebeuren gezictstransplantaties niet in Nederland.
dinsdag 18 oktober 2011 om 13:08
quote:roosdezoveelste schreef op 17 oktober 2011 @ 15:09:
ik niet , had wel bloed willen doneren maar daar ben ik te licht voor helaas.
klinkt misschien stom maar ik vind het een eng idee dat ookal ben ik dood er in me gesneden word.
Ik respecteer je keuze, dat voorop. Maar ik moest even lachen in mezelf, want weet je wat ze allemaal nog meer doen als je dood bent, ook al ben je geen donor?
- Je mond wordt dichtgelijmd of genaaid, anders valt ie in de kist open en zien mensen je verschrompelde tong (dat gaat namelijk heel snel).
- Je kaak wordt eventueel gebroken om hem in een mooie stand te krijgen.
- Als je overleden bent door een auto-ongeluk, dan naaien ze zonder verdoving (!) de gapende wonden dicht (oogt wat netter).
- Je wordt in een kist gelegd/verbrand en in urn gedaan (al naar gelang), wat beide geen pretje is lijkt me.
- Je handen worden in een ongelukkige hoek gelegd (misschien breekt er dan wel iets) zodat je 'er mooi bij ligt'.
- Het is ontzettend koud in zo'n koelcel, en niemand komt op het idee om je onder een dekbedje te leggen.
- Je wordt gewassen, dus sommigen zien je flamous.
- En zo kan ik nog wel even doorgaan.
Dus als je dit als dode allemaal kunt doorstaan, dan is zo'n sneetje ook niet meer erg.
ik niet , had wel bloed willen doneren maar daar ben ik te licht voor helaas.
klinkt misschien stom maar ik vind het een eng idee dat ookal ben ik dood er in me gesneden word.
Ik respecteer je keuze, dat voorop. Maar ik moest even lachen in mezelf, want weet je wat ze allemaal nog meer doen als je dood bent, ook al ben je geen donor?
- Je mond wordt dichtgelijmd of genaaid, anders valt ie in de kist open en zien mensen je verschrompelde tong (dat gaat namelijk heel snel).
- Je kaak wordt eventueel gebroken om hem in een mooie stand te krijgen.
- Als je overleden bent door een auto-ongeluk, dan naaien ze zonder verdoving (!) de gapende wonden dicht (oogt wat netter).
- Je wordt in een kist gelegd/verbrand en in urn gedaan (al naar gelang), wat beide geen pretje is lijkt me.
- Je handen worden in een ongelukkige hoek gelegd (misschien breekt er dan wel iets) zodat je 'er mooi bij ligt'.
- Het is ontzettend koud in zo'n koelcel, en niemand komt op het idee om je onder een dekbedje te leggen.
- Je wordt gewassen, dus sommigen zien je flamous.
- En zo kan ik nog wel even doorgaan.
Dus als je dit als dode allemaal kunt doorstaan, dan is zo'n sneetje ook niet meer erg.
dinsdag 18 oktober 2011 om 15:21
Iwannalive: het was niet zozeer schokkend bedoeld, maar meer om (zoals Enigme zegt) de simpele waarheid te laten zien. Om alles even in een duidelijk perspectief te zien zeg maar. Het is overigens niet bedoeld om iemand 'over te halen', maar mocht dat toch gebeuren...
Ik wil nog iets delen trouwens, gewoon omdat ik het kwijt wil, wederom niet om iemand te overtuigen (die illussie heb ik niet).
Mijn broer was een semi-profsporter. Hij riep altijd: 'Als ik dood ga (hij was kerngezond overigens en stond enorm positief in het leven), dan mogen ze alles van me hebben, maar mijn kop moet wel naar een andere knappe vent gaan, en mijn hart moet naar een andere sportman.' Hij zei dit altijd gekscherend, en iedereen moest er altijd om lachen.
Totdat hij verongelukte op zijn motor...
Hij was 29 jaar en had geen identiteitspapieren bij hem, omdat hij toch 'maar even een klein rondje in het dorp zou gaan toeren'. Het duurde lang voordat bekend was wie hij nu werkelijk was. Niet dat niemand hem herkende, integendeel! Het hele dorp was al op de hoogte dat mijn broer dood was. Maar omdat één iemand (van de brandweer) had gezegd dat dit de motor van iemand anders was, durfden ze het nog niet tegen mijn ouders te zeggen. Want stel je voor dat je dit nieuws bij het verkeerde huis gaat vertellen.
Intussen was mijn broer met de ambulance afgevoerd. (Hij was ongetwijfeld al op de weg overleden, maar ze mogen een dode niet meer vervoeren met de ambulance en er moet dan een lijkwagen komen.) Hij werd zolang opgebaard in het ziekenhuis en intussen waren wij op de hoogte gesteld. Tegen de tijd dat wij (ouders, broers, zussen en aanhang) wij in het ziekenhuis waren, bijna 4 uur later (!), konden ze de kerngezonde organen niet meer gebruiken als donormateriaal. Ook zijn knappe kop niet. Mijn ouders gaven op dat moment wel toestemming, want ze wisten wat mijn broer altijd had geroepen, maar er was gewoon teveel tijd verstreken en mijn broer had geen donorcodicil.
Het enige wat wel houdbaar blijft, zijn de ogen. Zijn netvlies (of hoornvlies, daar kan ik even van af zijn) is gebruikt voor een wat oudere vrouw uit het noorden van het land die niet meer goed zag. Meer informatie kregen we (vanzelfsprekend) niet.
We zeggen altijd: 'Als die vrouw net zulke prachtige dingen zal gaan zien als onze zoon/broer, dan heeft ze nog een geweldig leven!'
Ik wil nog iets delen trouwens, gewoon omdat ik het kwijt wil, wederom niet om iemand te overtuigen (die illussie heb ik niet).
Mijn broer was een semi-profsporter. Hij riep altijd: 'Als ik dood ga (hij was kerngezond overigens en stond enorm positief in het leven), dan mogen ze alles van me hebben, maar mijn kop moet wel naar een andere knappe vent gaan, en mijn hart moet naar een andere sportman.' Hij zei dit altijd gekscherend, en iedereen moest er altijd om lachen.
Totdat hij verongelukte op zijn motor...
Hij was 29 jaar en had geen identiteitspapieren bij hem, omdat hij toch 'maar even een klein rondje in het dorp zou gaan toeren'. Het duurde lang voordat bekend was wie hij nu werkelijk was. Niet dat niemand hem herkende, integendeel! Het hele dorp was al op de hoogte dat mijn broer dood was. Maar omdat één iemand (van de brandweer) had gezegd dat dit de motor van iemand anders was, durfden ze het nog niet tegen mijn ouders te zeggen. Want stel je voor dat je dit nieuws bij het verkeerde huis gaat vertellen.
Intussen was mijn broer met de ambulance afgevoerd. (Hij was ongetwijfeld al op de weg overleden, maar ze mogen een dode niet meer vervoeren met de ambulance en er moet dan een lijkwagen komen.) Hij werd zolang opgebaard in het ziekenhuis en intussen waren wij op de hoogte gesteld. Tegen de tijd dat wij (ouders, broers, zussen en aanhang) wij in het ziekenhuis waren, bijna 4 uur later (!), konden ze de kerngezonde organen niet meer gebruiken als donormateriaal. Ook zijn knappe kop niet. Mijn ouders gaven op dat moment wel toestemming, want ze wisten wat mijn broer altijd had geroepen, maar er was gewoon teveel tijd verstreken en mijn broer had geen donorcodicil.
Het enige wat wel houdbaar blijft, zijn de ogen. Zijn netvlies (of hoornvlies, daar kan ik even van af zijn) is gebruikt voor een wat oudere vrouw uit het noorden van het land die niet meer goed zag. Meer informatie kregen we (vanzelfsprekend) niet.
We zeggen altijd: 'Als die vrouw net zulke prachtige dingen zal gaan zien als onze zoon/broer, dan heeft ze nog een geweldig leven!'
dinsdag 18 oktober 2011 om 15:24
quote:helene31 schreef op 17 oktober 2011 @ 23:45:
[...]
Ik geef even voor mijn beurt antwoord.
Ik zou het fijn vinden als ik na mijn dood een laatste keer word verzorgd door mijn naasten. Dat is ook gebruikelijk bij ons.
Als ik dan stukken huid of hoornvliezen mis, lijkt me dat heel naar om te zien.
Dit is uiteraard niet zichtbaar als je opgebaard bent. Mensen die geen huid en geen ogen willen doneren: lees mijn (lange) post hierboven eens. Dan zie je dat juist die zaken goed bruikbaar zijn in geval van 'te laat zijn'.
Edit: nu begrijp ik pas wat je bedoelt Helene. Jij doelt op het wassen e.d. net nadat iemand overleden is. Ja, dan kan dat niet denk ik, want in geval van doneren moet de overledene naar het ziekenhuis (denk ik). Hoewel het verzorgen erna misschien nog steeds kan? De ogen zijn dan in ieder geval gesloten, dus daar zie je dan niets aan.
[...]
Ik geef even voor mijn beurt antwoord.
Ik zou het fijn vinden als ik na mijn dood een laatste keer word verzorgd door mijn naasten. Dat is ook gebruikelijk bij ons.
Als ik dan stukken huid of hoornvliezen mis, lijkt me dat heel naar om te zien.
Dit is uiteraard niet zichtbaar als je opgebaard bent. Mensen die geen huid en geen ogen willen doneren: lees mijn (lange) post hierboven eens. Dan zie je dat juist die zaken goed bruikbaar zijn in geval van 'te laat zijn'.
Edit: nu begrijp ik pas wat je bedoelt Helene. Jij doelt op het wassen e.d. net nadat iemand overleden is. Ja, dan kan dat niet denk ik, want in geval van doneren moet de overledene naar het ziekenhuis (denk ik). Hoewel het verzorgen erna misschien nog steeds kan? De ogen zijn dan in ieder geval gesloten, dus daar zie je dan niets aan.
dinsdag 18 oktober 2011 om 18:17
Hoe zouden ze dat dan doen, vraag ik me af. Misschien dat in het geval van donatie, de familie níet meer de gemogelijkheid krijgt van zelf wassen? Of misschien mag je dan bvb. alleen de handen en het gezicht wassen en niet het gedeelte van de huid.
Terwijl ik dit typ: wordt huid niet van de billen gehaald/aan de achterkant van het lichaam, zodat je het bij het wassen (de overledene ligt toch altijd op zijn rug) die plekken niet ziet?
Terwijl ik dit typ: wordt huid niet van de billen gehaald/aan de achterkant van het lichaam, zodat je het bij het wassen (de overledene ligt toch altijd op zijn rug) die plekken niet ziet?
dinsdag 18 oktober 2011 om 19:54
quote:molly74 schreef op 18 oktober 2011 @ 15:21:
Iwannalive: het was niet zozeer schokkend bedoeld, maar meer om (zoals Enigme zegt) de simpele waarheid te laten zien. Om alles even in een duidelijk perspectief te zien zeg maar. Het is overigens niet bedoeld om iemand 'over te halen', maar mocht dat toch gebeuren...
Ik wil nog iets delen trouwens, gewoon omdat ik het kwijt wil, wederom niet om iemand te overtuigen (die illussie heb ik niet).
Mijn broer was een semi-profsporter. Hij riep altijd: 'Als ik dood ga (hij was kerngezond overigens en stond enorm positief in het leven), dan mogen ze alles van me hebben, maar mijn kop moet wel naar een andere knappe vent gaan, en mijn hart moet naar een andere sportman.' Hij zei dit altijd gekscherend, en iedereen moest er altijd om lachen.
Totdat hij verongelukte op zijn motor...
Hij was 29 jaar en had geen identiteitspapieren bij hem, omdat hij toch 'maar even een klein rondje in het dorp zou gaan toeren'. Het duurde lang voordat bekend was wie hij nu werkelijk was. Niet dat niemand hem herkende, integendeel! Het hele dorp was al op de hoogte dat mijn broer dood was. Maar omdat één iemand (van de brandweer) had gezegd dat dit de motor van iemand anders was, durfden ze het nog niet tegen mijn ouders te zeggen. Want stel je voor dat je dit nieuws bij het verkeerde huis gaat vertellen.
Intussen was mijn broer met de ambulance afgevoerd. (Hij was ongetwijfeld al op de weg overleden, maar ze mogen een dode niet meer vervoeren met de ambulance en er moet dan een lijkwagen komen.) Hij werd zolang opgebaard in het ziekenhuis en intussen waren wij op de hoogte gesteld. Tegen de tijd dat wij (ouders, broers, zussen en aanhang) wij in het ziekenhuis waren, bijna 4 uur later (!), konden ze de kerngezonde organen niet meer gebruiken als donormateriaal. Ook zijn knappe kop niet. Mijn ouders gaven op dat moment wel toestemming, want ze wisten wat mijn broer altijd had geroepen, maar er was gewoon teveel tijd verstreken en mijn broer had geen donorcodicil.
Het enige wat wel houdbaar blijft, zijn de ogen. Zijn netvlies (of hoornvlies, daar kan ik even van af zijn) is gebruikt voor een wat oudere vrouw uit het noorden van het land die niet meer goed zag. Meer informatie kregen we (vanzelfsprekend) niet.
We zeggen altijd: 'Als die vrouw net zulke prachtige dingen zal gaan zien als onze zoon/broer, dan heeft ze nog een geweldig leven!' Jeetje Molly...
Iwannalive: het was niet zozeer schokkend bedoeld, maar meer om (zoals Enigme zegt) de simpele waarheid te laten zien. Om alles even in een duidelijk perspectief te zien zeg maar. Het is overigens niet bedoeld om iemand 'over te halen', maar mocht dat toch gebeuren...
Ik wil nog iets delen trouwens, gewoon omdat ik het kwijt wil, wederom niet om iemand te overtuigen (die illussie heb ik niet).
Mijn broer was een semi-profsporter. Hij riep altijd: 'Als ik dood ga (hij was kerngezond overigens en stond enorm positief in het leven), dan mogen ze alles van me hebben, maar mijn kop moet wel naar een andere knappe vent gaan, en mijn hart moet naar een andere sportman.' Hij zei dit altijd gekscherend, en iedereen moest er altijd om lachen.
Totdat hij verongelukte op zijn motor...
Hij was 29 jaar en had geen identiteitspapieren bij hem, omdat hij toch 'maar even een klein rondje in het dorp zou gaan toeren'. Het duurde lang voordat bekend was wie hij nu werkelijk was. Niet dat niemand hem herkende, integendeel! Het hele dorp was al op de hoogte dat mijn broer dood was. Maar omdat één iemand (van de brandweer) had gezegd dat dit de motor van iemand anders was, durfden ze het nog niet tegen mijn ouders te zeggen. Want stel je voor dat je dit nieuws bij het verkeerde huis gaat vertellen.
Intussen was mijn broer met de ambulance afgevoerd. (Hij was ongetwijfeld al op de weg overleden, maar ze mogen een dode niet meer vervoeren met de ambulance en er moet dan een lijkwagen komen.) Hij werd zolang opgebaard in het ziekenhuis en intussen waren wij op de hoogte gesteld. Tegen de tijd dat wij (ouders, broers, zussen en aanhang) wij in het ziekenhuis waren, bijna 4 uur later (!), konden ze de kerngezonde organen niet meer gebruiken als donormateriaal. Ook zijn knappe kop niet. Mijn ouders gaven op dat moment wel toestemming, want ze wisten wat mijn broer altijd had geroepen, maar er was gewoon teveel tijd verstreken en mijn broer had geen donorcodicil.
Het enige wat wel houdbaar blijft, zijn de ogen. Zijn netvlies (of hoornvlies, daar kan ik even van af zijn) is gebruikt voor een wat oudere vrouw uit het noorden van het land die niet meer goed zag. Meer informatie kregen we (vanzelfsprekend) niet.
We zeggen altijd: 'Als die vrouw net zulke prachtige dingen zal gaan zien als onze zoon/broer, dan heeft ze nog een geweldig leven!' Jeetje Molly...
dinsdag 18 oktober 2011 om 20:37
Misschien is het een idee om mensen ergens rond hun 20e een keuze te laten maken en die bij overlijden te respecteren ongeacht wat de nabestaanden ervan vinden.
De keuze is dan als volgt. Je kunt donor worden en dan heb je ook levenslang het 'recht' op een plekje op de wachtlijst als je een orgaan nodig hebt.
Of je wordt geen donor en dan heb je ook geen recht op vervangende organen als een nier, netvlies of lever het begeeft.
Daarmee voorkom je waarschijnlijk free-rider gedrag en vergroot je het aanbod van organen.
En misschien lost het probleem zich over een tijdje vanzelf op omdat men dan organen gaat opkweken met stamcellen. Maar tot het zo ver is lijkt het bovenstaande me niet onredelijk.
De keuze is dan als volgt. Je kunt donor worden en dan heb je ook levenslang het 'recht' op een plekje op de wachtlijst als je een orgaan nodig hebt.
Of je wordt geen donor en dan heb je ook geen recht op vervangende organen als een nier, netvlies of lever het begeeft.
Daarmee voorkom je waarschijnlijk free-rider gedrag en vergroot je het aanbod van organen.
En misschien lost het probleem zich over een tijdje vanzelf op omdat men dan organen gaat opkweken met stamcellen. Maar tot het zo ver is lijkt het bovenstaande me niet onredelijk.
dinsdag 18 oktober 2011 om 20:42
Ik sta wel geregistreerd, gelijk gedaan zodra ik dit kon, maar ik ben geen donor. Voel me er niet prettig bij. Het idee dat je wordt opengesneden, leeg wordt gehaald, nee. Althans, nog niet. Op mn 18de vond ik het idee niets maar merk dat ik wat bij ga draaien. Nog niet dusdanig dat ik hem op ja zet, maar ik sluit het niet uit.
Wellicht als ik wat ouder ben dat ik er anders over ga denken, zou goed kunnen. Ik vind het wel noodzakelijk dat er geregistreerd wordt, een ja of nee is dan van ondergeschikt belang.
Wellicht als ik wat ouder ben dat ik er anders over ga denken, zou goed kunnen. Ik vind het wel noodzakelijk dat er geregistreerd wordt, een ja of nee is dan van ondergeschikt belang.
dinsdag 18 oktober 2011 om 20:48
quote:ondernemer schreef op 18 oktober 2011 @ 20:37:
De keuze is dan als volgt. Je kunt donor worden en dan heb je ook levenslang het 'recht' op een plekje op de wachtlijst als je een orgaan nodig hebt.
Of je wordt geen donor en dan heb je ook geen recht op vervangende organen als een nier, netvlies of lever het begeeft.
Daarmee voorkom je waarschijnlijk free-rider gedrag en vergroot je het aanbod van organen.
Zou ik een volstrekt idioot plan vinden. Gaat tegen mensenrechten in en tegen de eed van de artsen. Iedereen heeft recht op geneeskundige zorg, ongeacht keuzes. Als iemand nou kiest om zijn/haar orgaan niet te doneren aan de wetenschap, heeft hij/zij dan ook geen recht op een operatie? Om maar iemand dood te laten gaan omdat hij geen donor is gaat veel te ver. Is ook niet nodig.
Vergoeding voor orgaandonatie zou toegestaan moeten worden, dan zal je al verandering merken. Verder is wellicht een verplichte registratie mogelijk, onafhankelijk van of het nu ja of nee is. En stamcelonderzoek vrij baan geven, maar beide kwesties liggen gevoelig in dit land helaas.
De keuze is dan als volgt. Je kunt donor worden en dan heb je ook levenslang het 'recht' op een plekje op de wachtlijst als je een orgaan nodig hebt.
Of je wordt geen donor en dan heb je ook geen recht op vervangende organen als een nier, netvlies of lever het begeeft.
Daarmee voorkom je waarschijnlijk free-rider gedrag en vergroot je het aanbod van organen.
Zou ik een volstrekt idioot plan vinden. Gaat tegen mensenrechten in en tegen de eed van de artsen. Iedereen heeft recht op geneeskundige zorg, ongeacht keuzes. Als iemand nou kiest om zijn/haar orgaan niet te doneren aan de wetenschap, heeft hij/zij dan ook geen recht op een operatie? Om maar iemand dood te laten gaan omdat hij geen donor is gaat veel te ver. Is ook niet nodig.
Vergoeding voor orgaandonatie zou toegestaan moeten worden, dan zal je al verandering merken. Verder is wellicht een verplichte registratie mogelijk, onafhankelijk van of het nu ja of nee is. En stamcelonderzoek vrij baan geven, maar beide kwesties liggen gevoelig in dit land helaas.
dinsdag 18 oktober 2011 om 23:10
quote:molly74 schreef op 18 oktober 2011 @ 21:54:
Dank voor je bloemetje Iwanna.
Heb ik een vraagje: hierboven lees ik iemand zeggen dat ze zich wel geregistreerd heeft, maar nog geen ja heeft gezegd. Dat volg ik even niet (ik ben nog uit de tijd dat je een papieren codicil invulde).Volg ik ook niet.
Dank voor je bloemetje Iwanna.
Heb ik een vraagje: hierboven lees ik iemand zeggen dat ze zich wel geregistreerd heeft, maar nog geen ja heeft gezegd. Dat volg ik even niet (ik ben nog uit de tijd dat je een papieren codicil invulde).Volg ik ook niet.
dinsdag 18 oktober 2011 om 23:44
quote:molly74 schreef op 18 oktober 2011 @ 21:54:
Dank voor je bloemetje Iwanna.
Heb ik een vraagje: hierboven lees ik iemand zeggen dat ze zich wel geregistreerd heeft, maar nog geen ja heeft gezegd. Dat volg ik even niet (ik ben nog uit de tijd dat je een papieren codicil invulde).Je kunt ook registreren dat je nee zegt of je nabestaanden wilt laten beslissen. Zo lees ik het.
Dank voor je bloemetje Iwanna.
Heb ik een vraagje: hierboven lees ik iemand zeggen dat ze zich wel geregistreerd heeft, maar nog geen ja heeft gezegd. Dat volg ik even niet (ik ben nog uit de tijd dat je een papieren codicil invulde).Je kunt ook registreren dat je nee zegt of je nabestaanden wilt laten beslissen. Zo lees ik het.
woensdag 19 oktober 2011 om 09:52
ik ben geen orgaandonor en kies daar bewust voor. Daarnaast is het ook de wens van mijn nabestaanden om mij 'in tact' te houden.
Wat een flauwekul om te zeggen dat als je geen donor wilt zijn dat je dan ook geen organen mag ontvangen sjeeeee zoooooooo kinderachtig "jij speelt niet met mij dan speel ik niet met jou".
Als we kinderachtig gaan doen dan wil ik ook niet meer meebetalen aan de kinderbijslag (want niet nodig), niet meer meebetalen aan al die achterlijke pgb's (want niet nodig), niet meer meebetalen aan achterlijke subsidies (want niet nodig), etc, etc.
Als we het op deze manier bekijken dan trekken we het totale sociale gevoel uit de samenleving...............weet niet of dat nu de bedoeling is.
Daarnaast ben je donor omdat je iets wilt doen voor de medemens en niet omdat 'iets geven nu ook altijd moet betekenen dat je iets moet krijgen'. Als je dat wel doet dan vind zo'n iemand een Judas!
Oja, dan wil ik ook al mijn geld terug die ik aan goede doelen geef, want het zal mij dan ook een rotzorg zijn dat al die hongerige kindertjes in 3e wereldlanden creperen.....boeijuh.
Wat een flauwekul om te zeggen dat als je geen donor wilt zijn dat je dan ook geen organen mag ontvangen sjeeeee zoooooooo kinderachtig "jij speelt niet met mij dan speel ik niet met jou".
Als we kinderachtig gaan doen dan wil ik ook niet meer meebetalen aan de kinderbijslag (want niet nodig), niet meer meebetalen aan al die achterlijke pgb's (want niet nodig), niet meer meebetalen aan achterlijke subsidies (want niet nodig), etc, etc.
Als we het op deze manier bekijken dan trekken we het totale sociale gevoel uit de samenleving...............weet niet of dat nu de bedoeling is.
Daarnaast ben je donor omdat je iets wilt doen voor de medemens en niet omdat 'iets geven nu ook altijd moet betekenen dat je iets moet krijgen'. Als je dat wel doet dan vind zo'n iemand een Judas!
Oja, dan wil ik ook al mijn geld terug die ik aan goede doelen geef, want het zal mij dan ook een rotzorg zijn dat al die hongerige kindertjes in 3e wereldlanden creperen.....boeijuh.
