Actueel
alle pijlers
Brandon (18) 3 jaar vastgebonden aan een muur
dinsdag 18 januari 2011 om 17:55
Brandon (18) drie jaar vastgebonden aan muur
AMSTERDAM - De gehandicapte Brandon (18) leeft al drie jaar lang vastgebonden aan de muur van zijn kamer 's Heeren Loo, een instelling voor verstandelijk beperkten. Het personeel is bang voor Brandons onvoorspelbare gedrag en daarom zit hij vast.
Dat meldt het actualiteitenprogramma Uitgesproken EO dinsdag. Een medewerkster van 's Heeren Loo vindt de situatie van Brandon zo ernstig dat ze besloten heeft met haar verhaal naar buiten te komen, aldus de omroep.
Volgens de medewerkster werd in 2007 besloten dat Brandon elke dag met een tuigje en een riem aan de muur geketend moest worden. Sindsdien is Brandon al drie jaar niet meer in de buitenlucht geweest. Zijn bewegingsvrijheid is anderhalve meter, de lengte van de riem. De jongen verblijft in een lege, kille kamer die nog het meeste weg heeft van een isoleercel. 's Heeren Loo heeft meerder instellingen in Nederland. Het is niet bekend op welke locatie Brandon woont.
Spoeddebat
Tweede Kamerleden reageren geschokt. De PVDA zal een spoeddebat aanvragen. Agnes Wolbert (PVDA): "Geen aandoening is zo erg dat dit verdedigbaar zou zijn. Brandons situatie moet per direct worden verbeterd. Elke dag dat dit langer duurt is een dag te lang." Sabine Uitslag (CDA): "Ik krijg hiervan een knoop in mijn maag. Ik kan me niet voorstellen dat dit de enige manier om deze jongen te behandelen. Iemand drie jaar zo vasthouden, dat kan echt niet."
Okee, ik weet niet wat ik hiervan moet denken. Nou ja!
AMSTERDAM - De gehandicapte Brandon (18) leeft al drie jaar lang vastgebonden aan de muur van zijn kamer 's Heeren Loo, een instelling voor verstandelijk beperkten. Het personeel is bang voor Brandons onvoorspelbare gedrag en daarom zit hij vast.
Dat meldt het actualiteitenprogramma Uitgesproken EO dinsdag. Een medewerkster van 's Heeren Loo vindt de situatie van Brandon zo ernstig dat ze besloten heeft met haar verhaal naar buiten te komen, aldus de omroep.
Volgens de medewerkster werd in 2007 besloten dat Brandon elke dag met een tuigje en een riem aan de muur geketend moest worden. Sindsdien is Brandon al drie jaar niet meer in de buitenlucht geweest. Zijn bewegingsvrijheid is anderhalve meter, de lengte van de riem. De jongen verblijft in een lege, kille kamer die nog het meeste weg heeft van een isoleercel. 's Heeren Loo heeft meerder instellingen in Nederland. Het is niet bekend op welke locatie Brandon woont.
Spoeddebat
Tweede Kamerleden reageren geschokt. De PVDA zal een spoeddebat aanvragen. Agnes Wolbert (PVDA): "Geen aandoening is zo erg dat dit verdedigbaar zou zijn. Brandons situatie moet per direct worden verbeterd. Elke dag dat dit langer duurt is een dag te lang." Sabine Uitslag (CDA): "Ik krijg hiervan een knoop in mijn maag. Ik kan me niet voorstellen dat dit de enige manier om deze jongen te behandelen. Iemand drie jaar zo vasthouden, dat kan echt niet."
Okee, ik weet niet wat ik hiervan moet denken. Nou ja!
woensdag 19 januari 2011 om 12:08
Hoop dat uit deze (situatie, omstandigheid) eens een flinke discusie rolt en verandering in de zorg van dit soort clienten.
Want de berichtjes van Floks spreken inderdaad van tegenstrijdigheid en persoonsmening van 1 persoon.
Zij kan het dan misschien wel aandurven om met hem te gaan wandelen brengt ze daar andere medeclienten/ zorgverleners niet mee in gevaar of zelfs de maatschappij of hemzelf.
Stel dat hij ontsnapt omdat hij toch z'n fystieke kracht gebruikt en het terrein afloopt en een toevallige voorbijganger verwond, zelf onder een auto loopt.
Maar er moet wel naar een oplossing gezocht worden voor dit soort clienten en hun verzorgers.
Zou zelf meer denken aan soort gevangenis settting waar veel vrijheid is (omheint terrein) sterke manspersonen.
En veel fysieke tijdsbestedingen.
Denk dat er bij deze speciale clienten ook gewoon een heel ander soort protocol hoort ivm medicatie, maatregelen bij aggresie. Ook ivm veiligheid zorgverlening, mede clienten.
Deze clienten vallen buiten het plaatje " beschavng" die kan je dan ook niet behandelen , verzorgen volgens het beschavingsplaatje.
Dit werkt gewoon niet ook al willen we dat heel graag met al onze beschavingsnormen.
1 miljoen voor dat apartement pffffffff als dat waar is en het deugt dan ook nog niet. Daar zit o.a het geldverspillen in de zorg bv.
Want de berichtjes van Floks spreken inderdaad van tegenstrijdigheid en persoonsmening van 1 persoon.
Zij kan het dan misschien wel aandurven om met hem te gaan wandelen brengt ze daar andere medeclienten/ zorgverleners niet mee in gevaar of zelfs de maatschappij of hemzelf.
Stel dat hij ontsnapt omdat hij toch z'n fystieke kracht gebruikt en het terrein afloopt en een toevallige voorbijganger verwond, zelf onder een auto loopt.
Maar er moet wel naar een oplossing gezocht worden voor dit soort clienten en hun verzorgers.
Zou zelf meer denken aan soort gevangenis settting waar veel vrijheid is (omheint terrein) sterke manspersonen.
En veel fysieke tijdsbestedingen.
Denk dat er bij deze speciale clienten ook gewoon een heel ander soort protocol hoort ivm medicatie, maatregelen bij aggresie. Ook ivm veiligheid zorgverlening, mede clienten.
Deze clienten vallen buiten het plaatje " beschavng" die kan je dan ook niet behandelen , verzorgen volgens het beschavingsplaatje.
Dit werkt gewoon niet ook al willen we dat heel graag met al onze beschavingsnormen.
1 miljoen voor dat apartement pffffffff als dat waar is en het deugt dan ook nog niet. Daar zit o.a het geldverspillen in de zorg bv.
woensdag 19 januari 2011 om 19:17
Ik dacht al dat er hier een topic zou zijn over Brandon.
Ook ik heb de reportage gezien, met tranen in mn ogen.
Maar denk dat het goed is om te vertellen dat het ook anders kan en gebeurd.
Mijn broertje heeft een ernstige verstandelijke beperking, hij functioneert verstandelijk op het nivo van een 4 jarige, en is bijzonder agressief zowel naar begeleiding als familie.
Hij slaat er regelmatig op los, heeft zelfs al iemand proberen te 'wurgen' in een woede aanval.
Hij is nu in de twintig en zon 3 jaar geleden begon de agressie, daarvoor was hij een lief joch, dat in een woongroep woonde waar hij zelfs wel eens alleen een rondje door de wijk mocht fietsen, elk weekend naar huis mocht, naar een dagbesteding ging.
Toen kwam de omslag, en was hij ineens het meest moeilijke en gevaarlijke geval van de zorginstelling.
Hij is toen geplaats op een groep met 1 op 1 begeleiding, maar dit was niet voldoende, incidenten bleven komen, soms dagelijks. (incidenten bedoel ik dan agressie naar begeleiding, rake klappen, trappen, bloedneuzen, blauwe plekken)
Toen heeft hij 3 op 1 begeleiding gekregen, overdag was hij op de woning, en savonds in een dagbestedingslocatie die alleen overdag gebruikt werd. Dit was om zoveel mogelijk stress en prikkels te vermijden.
Zijn handen werden aan zijn middel gebonden, heel naar, maar wel effectief. Hij had beperkte armslag zeg maar, kopje koffie kan hij wel zelf pakken en naar mond brengen.
Toen is besloten om voor hem en nog een andere zwaar agressieve jongen een woonunit te bouwen. Speciaal voor hun tweeen!
Nu woont hij daar, samen met die andere jongen, en hebben ze allebei 2 op 1 begeleiding (met 1 persoon als backup, dus altijd 5 personen begeleiding aanwezig).
Ze hebben alletwee hun eigen dagprogamma, komen elke dag meerdere keren buiten, hebben hun eigen tuin. Doen klusjes. Om het andere weekend komt hij 4 uurtjes thuis we zorgen dan als familie dat we dan altijd met zn 3en thuis zijn.
Hij heeft top begeleiders, die echt gek zijn op hem, die dat stukje extra inzet geven ipv maar hun werk doen.
En met medicatie is zijn agressie nu redelijk onder controle, niet dagelijks meer incidenten, soms zelfs maar 1x per week.
Mn ouders en de instelling hebben er altijd opgestaan dat hij ondanks zn agressie niet weggestopt zou worden. Het lot van Brandon had ook mijn broertje kunnen overkomen als wij er niet zo bovenop hadden gezeten, en als de instelling niet zo ontzettend hun best hebben gedaan om dit allemaal voor elkaar te krijgen.
Ja mijn broertje kost ontzettend veel geld op dit moment, maar ik ben zo ontzettend blij dat hij er niet zo bij zit als brandon!
Maar ik denk dat wij dat ook aan onszelf te danken hebben, mn ouders hebben er altijd bovenop gezeten, nooit zomaar wat voor waarheid aangenomen, en stonden daarom soms recht tegenover de mening van sommige psychs en andere deskundigen.
(niet dat ik denk dat de moeder van Brandon dit niet doet, ik ken het hele verhaal niet)
Hij blijft voor mij mn kleine broertje, waar ik ontiegelijk veel van hou, ondanks dat ik soms rake klappen krijg.
Om nog even in te haken op het angst verhaal, ik kan goed begrijpen dat begeleiding angst heeft voor deze clienten, als mijn broertje een boze bui heeft ben ik zelfs bang voor hem.
Dat kan ook haast niet anders, je word fysiek bedreigt, je kan gewond raken.
Maar ik kan die angst heel goed van me afzetten als hij weer rustig is en lekker tegen me aankruipt en zegt dat hij me de liefste van de hele wereld vindt.
Zo, lang verhaal, maar ik wou even laten weten dat het ook anders kan.
Misschien haal ik dit verhaal morgen wel weer weg, tis best herkenbaar geworden.
Ook ik heb de reportage gezien, met tranen in mn ogen.
Maar denk dat het goed is om te vertellen dat het ook anders kan en gebeurd.
Mijn broertje heeft een ernstige verstandelijke beperking, hij functioneert verstandelijk op het nivo van een 4 jarige, en is bijzonder agressief zowel naar begeleiding als familie.
Hij slaat er regelmatig op los, heeft zelfs al iemand proberen te 'wurgen' in een woede aanval.
Hij is nu in de twintig en zon 3 jaar geleden begon de agressie, daarvoor was hij een lief joch, dat in een woongroep woonde waar hij zelfs wel eens alleen een rondje door de wijk mocht fietsen, elk weekend naar huis mocht, naar een dagbesteding ging.
Toen kwam de omslag, en was hij ineens het meest moeilijke en gevaarlijke geval van de zorginstelling.
Hij is toen geplaats op een groep met 1 op 1 begeleiding, maar dit was niet voldoende, incidenten bleven komen, soms dagelijks. (incidenten bedoel ik dan agressie naar begeleiding, rake klappen, trappen, bloedneuzen, blauwe plekken)
Toen heeft hij 3 op 1 begeleiding gekregen, overdag was hij op de woning, en savonds in een dagbestedingslocatie die alleen overdag gebruikt werd. Dit was om zoveel mogelijk stress en prikkels te vermijden.
Zijn handen werden aan zijn middel gebonden, heel naar, maar wel effectief. Hij had beperkte armslag zeg maar, kopje koffie kan hij wel zelf pakken en naar mond brengen.
Toen is besloten om voor hem en nog een andere zwaar agressieve jongen een woonunit te bouwen. Speciaal voor hun tweeen!
Nu woont hij daar, samen met die andere jongen, en hebben ze allebei 2 op 1 begeleiding (met 1 persoon als backup, dus altijd 5 personen begeleiding aanwezig).
Ze hebben alletwee hun eigen dagprogamma, komen elke dag meerdere keren buiten, hebben hun eigen tuin. Doen klusjes. Om het andere weekend komt hij 4 uurtjes thuis we zorgen dan als familie dat we dan altijd met zn 3en thuis zijn.
Hij heeft top begeleiders, die echt gek zijn op hem, die dat stukje extra inzet geven ipv maar hun werk doen.
En met medicatie is zijn agressie nu redelijk onder controle, niet dagelijks meer incidenten, soms zelfs maar 1x per week.
Mn ouders en de instelling hebben er altijd opgestaan dat hij ondanks zn agressie niet weggestopt zou worden. Het lot van Brandon had ook mijn broertje kunnen overkomen als wij er niet zo bovenop hadden gezeten, en als de instelling niet zo ontzettend hun best hebben gedaan om dit allemaal voor elkaar te krijgen.
Ja mijn broertje kost ontzettend veel geld op dit moment, maar ik ben zo ontzettend blij dat hij er niet zo bij zit als brandon!
Maar ik denk dat wij dat ook aan onszelf te danken hebben, mn ouders hebben er altijd bovenop gezeten, nooit zomaar wat voor waarheid aangenomen, en stonden daarom soms recht tegenover de mening van sommige psychs en andere deskundigen.
(niet dat ik denk dat de moeder van Brandon dit niet doet, ik ken het hele verhaal niet)
Hij blijft voor mij mn kleine broertje, waar ik ontiegelijk veel van hou, ondanks dat ik soms rake klappen krijg.
Om nog even in te haken op het angst verhaal, ik kan goed begrijpen dat begeleiding angst heeft voor deze clienten, als mijn broertje een boze bui heeft ben ik zelfs bang voor hem.
Dat kan ook haast niet anders, je word fysiek bedreigt, je kan gewond raken.
Maar ik kan die angst heel goed van me afzetten als hij weer rustig is en lekker tegen me aankruipt en zegt dat hij me de liefste van de hele wereld vindt.
Zo, lang verhaal, maar ik wou even laten weten dat het ook anders kan.
Misschien haal ik dit verhaal morgen wel weer weg, tis best herkenbaar geworden.
woensdag 19 januari 2011 om 19:18
Het is zielig, zonder meer. Maar ik heb een zeer sterk vermoeden dat het nog veel zieliger wordt voor een hoop anderen als hij niet wordt vastgebonden. Gevaarlijk zelfs.
Psychopaten zijn er op alle intelligentieniveaus. Brandon is toevallig een zwakbegaafde psychopaat. Het is even zielig als onbehandelbaar. Daarom ben ik van mening dat de zorg voor deze jongen niet méér manuren per dag moet en mag kosten dan deze jongen zelf ter beschikking heeft. En dat is dus 24 manuren per dag. Ik neem aan dat hij daar alles bij elkaar opgeteld al ver overheen zit, evenals de psychopaten in dure TBS-klinieken.
Ik vind dit, omdat alle energie die in een psychopaat wordt gestoken, alleen maar zijn 'boze stem' zal voeden, zelfs al lijkt het soms anders. Dat is wat psychopathie is, en nogmaals, het is onbehandelbaar.
Bij alle andere psychische ziekten zal niemand mij horen over maximaal aantal manuren. Omdat daar nog een kans op verbetering bestaat, hoe klein misschien ook. Het méér dan 24 manuren zorg besteden aan een psychopaat is, hoe onvoorstelbaar en moeilijk te accepteren ook, alleen maar het groter maken van een gevaarlijk monster.
Psychopaten zijn er op alle intelligentieniveaus. Brandon is toevallig een zwakbegaafde psychopaat. Het is even zielig als onbehandelbaar. Daarom ben ik van mening dat de zorg voor deze jongen niet méér manuren per dag moet en mag kosten dan deze jongen zelf ter beschikking heeft. En dat is dus 24 manuren per dag. Ik neem aan dat hij daar alles bij elkaar opgeteld al ver overheen zit, evenals de psychopaten in dure TBS-klinieken.
Ik vind dit, omdat alle energie die in een psychopaat wordt gestoken, alleen maar zijn 'boze stem' zal voeden, zelfs al lijkt het soms anders. Dat is wat psychopathie is, en nogmaals, het is onbehandelbaar.
Bij alle andere psychische ziekten zal niemand mij horen over maximaal aantal manuren. Omdat daar nog een kans op verbetering bestaat, hoe klein misschien ook. Het méér dan 24 manuren zorg besteden aan een psychopaat is, hoe onvoorstelbaar en moeilijk te accepteren ook, alleen maar het groter maken van een gevaarlijk monster.
woensdag 19 januari 2011 om 19:37
quote:high hopes schreef op 19 januari 2011 @ 19:22:
[...]
Waar staat dit precies?
Moet dat ergens staan om zo klaar als een klontje te zijn? Je mag het betwisten, ga je gang. Dan kunnen we tot in de eeuwigheid blijven twisten want er is niet zoiets als een psychopathiemeter. Het heilig achten van de ingewikkelde en vaak uiteenlopende oordelen van psychiaters heb ik ook al lang achter me gelaten.
De jongen verklaart zelf dat hij twee 'stemmen' heeft, een zwakke goede en een harde boze. Naar die laatste luistert hij, keer op keer, dat is gebleken, waarmee hij hem als door een automatisme voedt. Dat hij daar niets aan kan doen, dat het kennelijk buiten zijn wil om gaat, mag geen argument zijn om die boze stem van hem te voeden met de goede energie van anderen. Hoe kundig zorgverleners ook mogen zijn en hoe goed hun intenties ook, een eenmaal regerende boze stem zal zich met de grootste hardnekkigheid handhaven en uitbreiden, met gebruikmaking van alle soorten energie die hem maar ter beschikking komen. Daar kunnen geen duizend zorgverleners invloed op uitoefenen. Het is hopeloos en de voornaamste bekommernis moet zijn om de omgeving tegen hem te beschermen.
Nogmaals, over of het werkelijk hopeloos is kan eindeloos getwist worden. Daar doe ik echter niet aan mee want voor mij is het volkomen helder.
[...]
Waar staat dit precies?
Moet dat ergens staan om zo klaar als een klontje te zijn? Je mag het betwisten, ga je gang. Dan kunnen we tot in de eeuwigheid blijven twisten want er is niet zoiets als een psychopathiemeter. Het heilig achten van de ingewikkelde en vaak uiteenlopende oordelen van psychiaters heb ik ook al lang achter me gelaten.
De jongen verklaart zelf dat hij twee 'stemmen' heeft, een zwakke goede en een harde boze. Naar die laatste luistert hij, keer op keer, dat is gebleken, waarmee hij hem als door een automatisme voedt. Dat hij daar niets aan kan doen, dat het kennelijk buiten zijn wil om gaat, mag geen argument zijn om die boze stem van hem te voeden met de goede energie van anderen. Hoe kundig zorgverleners ook mogen zijn en hoe goed hun intenties ook, een eenmaal regerende boze stem zal zich met de grootste hardnekkigheid handhaven en uitbreiden, met gebruikmaking van alle soorten energie die hem maar ter beschikking komen. Daar kunnen geen duizend zorgverleners invloed op uitoefenen. Het is hopeloos en de voornaamste bekommernis moet zijn om de omgeving tegen hem te beschermen.
Nogmaals, over of het werkelijk hopeloos is kan eindeloos getwist worden. Daar doe ik echter niet aan mee want voor mij is het volkomen helder.
woensdag 19 januari 2011 om 19:43
quote:rosanna08 schreef op 19 januari 2011 @ 19:29:
wat is jouw oplossing dan Frankie? Opsluiten en de sleutel weggooien?
Ik denk dat de instelling de juiste keus heeft gemaakt door hem vast te binden. En dat dit de controlerende en raadgevende instanties bij nadere beschouwing ook duidelijk zal worden.
De moeder heeft reden om om haar zoon te treuren, maar dan niet om hoe ze hem behandelen (dat is volkomen logisch en redelijk noodweer) maar om wie hij is geworden. Het monster dat hij is geworden zal allicht deels een product zijn van de eigen opvoeding door haarzelf en de vader van de jongen (waarschijnlijk afwezig, zie je vaak bij psychopaten). En zij zijn weer producten van hún opvoeding, ervaringen en keuzen. Enz. Enz.
Vergeet de keuzen niet. Er is altijd een keuze.
wat is jouw oplossing dan Frankie? Opsluiten en de sleutel weggooien?
Ik denk dat de instelling de juiste keus heeft gemaakt door hem vast te binden. En dat dit de controlerende en raadgevende instanties bij nadere beschouwing ook duidelijk zal worden.
De moeder heeft reden om om haar zoon te treuren, maar dan niet om hoe ze hem behandelen (dat is volkomen logisch en redelijk noodweer) maar om wie hij is geworden. Het monster dat hij is geworden zal allicht deels een product zijn van de eigen opvoeding door haarzelf en de vader van de jongen (waarschijnlijk afwezig, zie je vaak bij psychopaten). En zij zijn weer producten van hún opvoeding, ervaringen en keuzen. Enz. Enz.
Vergeet de keuzen niet. Er is altijd een keuze.
woensdag 19 januari 2011 om 19:43
woensdag 19 januari 2011 om 19:44
woensdag 19 januari 2011 om 19:47
quote:Frankie33 schreef op 19 januari 2011 @ 19:43:
[...]
Ik denk dat de instelling de juiste keus heeft gemaakt door hem vast te binden. En dat dit de controlerende en raadgevende instanties bij nadere beschouwing ook duidelijk zal worden.
De moeder heeft reden om om haar zoon te treuren, maar dan niet om hoe ze hem behandelen (dat is volkomen logisch en redelijk noodweer) maar om wie hij is geworden. Het monster dat hij is geworden zal allicht deels een product zijn van de eigen opvoeding door haarzelf en de vader van de jongen (waarschijnlijk afwezig, zie je vaak bij psychopaten). En zij zijn weer producten van hún opvoeding, ervaringen en keuzen. Enz. Enz.
Vergeet de keuzen niet. Er is altijd een keuze.
Ik kan hier niet onbevooroordeeld op reageren, zie mijn verhaal hierboven.
Maar ik ben echt oprecht verbaasd over jou opvattingen..... misschien ben ik zo wereldvreemd, kan best hoor....
[...]
Ik denk dat de instelling de juiste keus heeft gemaakt door hem vast te binden. En dat dit de controlerende en raadgevende instanties bij nadere beschouwing ook duidelijk zal worden.
De moeder heeft reden om om haar zoon te treuren, maar dan niet om hoe ze hem behandelen (dat is volkomen logisch en redelijk noodweer) maar om wie hij is geworden. Het monster dat hij is geworden zal allicht deels een product zijn van de eigen opvoeding door haarzelf en de vader van de jongen (waarschijnlijk afwezig, zie je vaak bij psychopaten). En zij zijn weer producten van hún opvoeding, ervaringen en keuzen. Enz. Enz.
Vergeet de keuzen niet. Er is altijd een keuze.
Ik kan hier niet onbevooroordeeld op reageren, zie mijn verhaal hierboven.
Maar ik ben echt oprecht verbaasd over jou opvattingen..... misschien ben ik zo wereldvreemd, kan best hoor....
woensdag 19 januari 2011 om 19:48
woensdag 19 januari 2011 om 19:51
woensdag 19 januari 2011 om 19:52
ik vind je erg ver gaan in je "diagnose" Frankie, veel te ver
Laten we de diagnose overlaten aan mensen die hem kennen, die met hem gesproken hebben, met hem gewerkt en niet gaan oordelen op basis van een half uurtje op tv en wat dingen die het web opgegooid worden.
Laten we de diagnose overlaten aan mensen die hem kennen, die met hem gesproken hebben, met hem gewerkt en niet gaan oordelen op basis van een half uurtje op tv en wat dingen die het web opgegooid worden.
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
woensdag 19 januari 2011 om 19:55
quote:rosanna08 schreef op 19 januari 2011 @ 19:52:
Laten we de diagnose overlaten aan mensen die hem kennen, die met hem gesproken hebben, met hem gewerkt en niet gaan oordelen op basis van een half uurtje op tv en wat dingen die het web opgegooid worden.Precies de mensen die je noemt, die hebben hem opgesloten en vastgebonden, met een meerderheid van stemmen. Eén stem die tegen is, is nu naar de EO gestapt.
Laten we de diagnose overlaten aan mensen die hem kennen, die met hem gesproken hebben, met hem gewerkt en niet gaan oordelen op basis van een half uurtje op tv en wat dingen die het web opgegooid worden.Precies de mensen die je noemt, die hebben hem opgesloten en vastgebonden, met een meerderheid van stemmen. Eén stem die tegen is, is nu naar de EO gestapt.
woensdag 19 januari 2011 om 19:57
quote:Sorcha_ schreef op 19 januari 2011 @ 19:43:
[...]
. Wat lijkt me dit moeilijk voor jou en je ouders! Weet je waarom hij ineens zo veranderde? Lijkt me heel heftig om zo'n lieve jongen ineens te zien veranderen.
Dankje.
Het is heel er moeilijk geweest, en dat is het nu nog steeds eigenlijk. We dachten tot 3 jaar geleden dat hij goed zat, dat hij onder de pannen was zeg maar, net zoals alle andere kinderen uitvlogen vloog hij ook naar zijn plekje.
Maarja toen stond alles weer op de kop.
Het uit handen geven van zorg is al heel erg moeilijk, maar dit maakte het alleen maar moeilijker, we hebben zelfs heel erg getwijfeld aan de begeleiding, of hun niet de reden waren van zijn agressie, aan gedacht om hem weer thuis te laten wonen (krankzinning idee, maarja je bent wanhopig).
De reden is nog steeds niet bekend, het kan het verloop van zijn handicap zijn.
Hormonale redenen zijn uitgesloten, hersenscan gehad om dat uit te sluiten, hersenscan met uitgelokte agressie zag er ook normaal uit.
Ze weten het gewoon niet... maar ze blijven onderzoeken, monitoren, alles word bijgehouden.
Weetje, in kader van onderzoek is hij 2 weken naar een andere instelling geweest, we mochten niet bellen, niet langskomen, heel vaag. Al onze alarmbellen gingen af, na 13 dagen belden ze op, konden niets met hem, onderzoek afgebroken, hij had 13 dagen op zn kamer gezeten....... ik was zoooooo boos..... mn broertje terug bij af.... kwam er getraumatiseerd vandaan.
'onze' instelling heeft toen een officiele klacht ingediend. Moet zeggen dat ik dit niet opgevolgd heb, geen idee of er wat op terug gekomen is.
[...]
. Wat lijkt me dit moeilijk voor jou en je ouders! Weet je waarom hij ineens zo veranderde? Lijkt me heel heftig om zo'n lieve jongen ineens te zien veranderen.
Dankje.
Het is heel er moeilijk geweest, en dat is het nu nog steeds eigenlijk. We dachten tot 3 jaar geleden dat hij goed zat, dat hij onder de pannen was zeg maar, net zoals alle andere kinderen uitvlogen vloog hij ook naar zijn plekje.
Maarja toen stond alles weer op de kop.
Het uit handen geven van zorg is al heel erg moeilijk, maar dit maakte het alleen maar moeilijker, we hebben zelfs heel erg getwijfeld aan de begeleiding, of hun niet de reden waren van zijn agressie, aan gedacht om hem weer thuis te laten wonen (krankzinning idee, maarja je bent wanhopig).
De reden is nog steeds niet bekend, het kan het verloop van zijn handicap zijn.
Hormonale redenen zijn uitgesloten, hersenscan gehad om dat uit te sluiten, hersenscan met uitgelokte agressie zag er ook normaal uit.
Ze weten het gewoon niet... maar ze blijven onderzoeken, monitoren, alles word bijgehouden.
Weetje, in kader van onderzoek is hij 2 weken naar een andere instelling geweest, we mochten niet bellen, niet langskomen, heel vaag. Al onze alarmbellen gingen af, na 13 dagen belden ze op, konden niets met hem, onderzoek afgebroken, hij had 13 dagen op zn kamer gezeten....... ik was zoooooo boos..... mn broertje terug bij af.... kwam er getraumatiseerd vandaan.
'onze' instelling heeft toen een officiele klacht ingediend. Moet zeggen dat ik dit niet opgevolgd heb, geen idee of er wat op terug gekomen is.
woensdag 19 januari 2011 om 19:59
quote:rosanna08 schreef op 19 januari 2011 @ 19:56:
tja, maar die mensen hoor ik hem niet kwalificeren als beest en psychopaatZe drukken zich politiek correct uit, in termen als 'ernstig psychiatrisch gehandicapt'. Zij hebben veel te verliezen. Hun baan bijvoorbeeld en het aanzien van andere, naievere mensen (en dat zijn er nogal wat). Ik niet.
tja, maar die mensen hoor ik hem niet kwalificeren als beest en psychopaatZe drukken zich politiek correct uit, in termen als 'ernstig psychiatrisch gehandicapt'. Zij hebben veel te verliezen. Hun baan bijvoorbeeld en het aanzien van andere, naievere mensen (en dat zijn er nogal wat). Ik niet.
