Actueel
alle pijlers
De enige moslim in het dorp
vrijdag 11 september 2009 om 14:06
De enige moslim in het dorp
Het christelijk geloof gaf haar niet langer wat ze nodig had. Dus begon Helma Frens (17) een zoektocht langs de wereldreligies. Uiteindelijk belandde zij bij de islam en vond wat ze zocht. Bekeren was toen een kwestie van tijd en durf.
In Elspeet, een klein reformatorisch dorp op de Veluwe, fietst Helma Frens (17) met een hoofddoek op haar hoofd en verhullende kleding. Ze is de enige moslim in het dorp. Dagelijks wordt ze aangestaard en nageroepen als ze zich op straat vertoont. Toch gaat ze door, overtuigd van de waarheid van de islam. Ze voelt zich naar eigen zeggen gelukkiger dan ooit.
Aan de rand van Elspeet doet de 17-jarige Frens in een cafetaria haar verhaal. Bewust niet in het centrum want dat levert te veel blikken op. „Ze noemen me broodje shoarma en schelden met ’jihad’”, vertelt de studente maatschappelijke zorg. Ze heeft een verlegen gezicht, maar zodra ze over haar bekering tot de islam praat, lichten haar ogen op en valt de verlegenheid weg.
Anderhalf jaar geleden werd ze moslim. Opmerkelijk, gezien haar christelijke, hervormde achtergrond. Van kinds af aan ging ze elke zondag met haar ouders naar de hervormde kerk. Zelf las ze vaak in de Bijbel en bad ze tot God.
Toch voelde ze zich niet vertrouwd met het christelijk geloof. Toen ze op haar vijftiende depressief werd en ze steun in het christelijk geloof wilde zoeken, ontstonden er twijfels. „Ik vond zoveel tegenstrijdigheden in de Bijbel dat ik me begon af te vragen of alles wel klopte.” Frens besloot daarom verder te kijken dan het christendom. Nadat ze alle wereldgodsdiensten met elkaar had vergeleken, voelde ze zich het meest aangetrokken tot de wereld van de islam.
Zodra ze de Koran in handen kreeg en het heilige boek begon te lezen, wist ze het zeker: de islam is het ware geloof. De structuur van het vijf keer per dag bidden en het feit dat de moskeedeuren elke dag openstaan, in tegenstelling tot de kerk, spraken haar aan. In de islam kon ze praktiseren, veel meer dan in het christendom. „Je kunt één keer per week naar de kerk, maar meer kun je niet doen.” Door de Koran te lezen vond ze antwoorden op haar vragen. Antwoorden die ze naar eigen zeggen in de Bijbel niet kon vinden. „Ik heb vaak in mijn bed gehuild omdat ik bang was voor de dood. Er werd me ook niet echt verteld wat er met me zou gebeuren. Maar de islam is duidelijk over wie ik ben als ik dood ben. Ik vind daar echt rust in.”
Voor Frens was het vreemd om te ontdekken dat een ander geloof haar beter paste dan het christelijk geloof, omdat ze altijd zo is opgevoed.
Frens besloot dat ze zich zo snel mogelijk wilde bekeren. Maar wat zouden haar ouders hiervan vinden? In het begin deed ze alles stiekem. Op de momenten dat haar ouders niet thuis waren, trok ze zich terug naar haar kamer om de islamitische gebeden uit te spreken. Als ze een gebed miste wachtte ze ’s avonds tot haar ouders sliepen en haalde dan alles in. Ze verstopte sjaaltjes in de bh’s in haar kledingkast om toch met een bedekt hoofd haar gebeden te kunnen doen. Elke gelegenheid die zich voordeed, greep ze aan om een gebed op te zeggen. In de wc van de trein deed ze stiekem haar hoofddoek op om vervolgens in Harderwijk in de moskee te gaan bidden.
Ook de ’shahadah’ (de geloofsgetuigenis en eerste zuil in de islam) zegde ze stiekem op in haar kamer. Een Marokkaanse vriendin leerde haar de woorden in het Arabisch op te zeggen: ’Ash hadu anlaa ilaaha illallaahu wa ash hadu anna muhammadar-rasulallah’. (Ik getuig dat er geen andere god bestaat dan God en ik getuig dat Mohammed de Gezant van God is.)
Het betekende voor Frens haar officiële bekering. „Op 12 januari 2008”, zegt ze met een grote glimlach op haar gezicht. Omdat Frens destijds nog geen hoofddoek droeg, wilde ze eerst nog met de ’shahadah’ wachten. Maar een vriendin, ook een Nederlandse bekeerling, raadde haar dit af. „Ze zei dat ik het beter wel kon doen, want als je morgen sterft, sterf je in ieder geval als moslim.”
Frens ondervond veel steun van deze Nederlandse vriendin, die ook nog geen hoofddoek droeg. Samen droomden ze over de dag dat ze die wel zouden dragen en bemoedigden ze elkaar met de woorden dat Allah hen zou belonen voor hun geduld.
Enthousiast over haar nieuwe geloof wilde Frens haar bekering graag met haar ouders delen. Maar deze reageerden niet zoals ze had gehoopt en staken een stokje voor haar beslissing. Ze dwongen haar om naar de kerk te gaan en ze moest beloven te stoppen met haar islamitische rituelen. Uit angst voor ruzie beloofde Frens te stoppen met bidden en ging ze met haar ouders naar de kerk.
Maar ondanks haar belofte kon ze haar nieuwe geloof niet loslaten en ging ze door met haar gebeden en het lezen van de Koran. Dit zette de familierelatie op gespannen voet. Haar moeder kwam er al snel achter dat haar dochter nog steeds moslim was, doordat ze een smeekbedenboekje op haar kamer vond. „Ze werd daar heel boos om.”
De bom barstte toen ze een paar maanden geleden besloot een hoofddoek te dragen. „Ik ben toen een paar dagen het huis uitgegaan omdat er grote ruzie van was gekomen en ik in paniek raakte.” Wel belde ze in die tijd elke dag met haar ouders. Uiteindelijk gaven ze hun dochter toestemming de hoofddoek te dragen, waarop Frens besloot weer naar huis te gaan. „Het gaat nu beter. Voor mijn ouders is het ook moeilijk. Ik begrijp hen wel, maar ik hoop dat ze mij ook begrijpen. Je wilt allebei het beste voor elkaar.”
Met lood in haar schoenen fietste ze de eerste dag dat ze haar hoofddoek droeg naar de bushalte. Ze werd met argusogen bekeken, maar ze zette door. Ze neemt haar dorpsgenoten niets kwalijk, omdat ze volgens Frens niets van de islam weten, doordat ze alleen dingen op tv zien en bang zijn voor het onbekende. De meeste inwoners van haar dorp groeten haar nog wel, anderen zijn daarmee gestopt. „Ze kijken de andere kant op.
Vrienden heeft ze niet in Elspeet, maar ze voelt zich naar eigen zeggen niet eenzaam. En gelukkiger dan ooit, nu ze Allah heeft leren kennen. Zo’n beetje elke vrijdag bezoekt ze een moskee in Harderwijk. Daar wordt ze gastvrij door de vrouwen ontvangen. „In de islam helpt iedereen elkaar. Er is veel meer zuster- en broederschap dan in het christendom.” Momenteel heeft Frens vooral islamitische vrienden onder wie een andere Nederlandse bekeerling met wie ze regelmatig belt.
Niemand in het dorp heeft haar ooit de vraag gesteld waarom ze moslim is geworden, behalve een collega van het werk. „Mensen zijn hier heel erg bezig met wat anderen van hen vinden. Als je dan iets afwijkt, hoor je niet meer bij Elspeet.”
Op haar werk, een restaurant in Elspeet, voelt ze zich wel geaccepteerd. Omdat ze vanwege haar moslimzijn geen alcohol meer drinkt en ook niet wil schenken, mocht ze van haar bazin in de keuken gaan werken. Volgens Frens vonden haar collega’s het wel lastig om te zien hoe ze veranderd is. Van een meisje met dikke lagen make-up en strakke kleding naar een volledig bedekte gesluierde moslim met een naturel gezicht. Ze noemt make-up en het dragen van een hoofddoek tegenstrijdig. Ze bedekt zichzelf zodat mannen geen ’vieze gedachten’ over haar kunnen hebben. „Vroeger voelde ik me vies als een man naar me keek, maar nu ben ik anoniem.”
Volgens Frens heerst er in haar omgeving een grote onwetendheid over de islam. Zo vroeg een dominee haar over de telefoon of ze nu ook bij ’die terroristen’ hoort vanwege haar islamitische geloof. „Dat vind ik wel een belediging.” Op de begrafenis van haar opa droeg ze een zwarte hoofddoek wat leidde tot verdeelde reacties. De dominee gaf haar toestemming deel te nemen aan de begrafenis omdat ze wel een hoofddeksel droeg en een vrouw als ze bidt bedekt moet zijn. Een oude vrouw reageerde vol medelijden met ’arm kind’. Frens noemt die reactie pure onwetendheid. „Mensen hier denken dat ik onderdrukt word omdat ik een hoofddoek draag, terwijl dat helemaal niet zo is.”
Soms levert die onwetendheid ook lachwekkende taferelen op. Tijdens de vossenjacht in Nunspeet, een opsporingsspel waarbij kinderen verklede personen moeten aanwijzen, werd haar bijvoorbeeld gevraagd: ’Ben jij een vos?’.
Ondanks al het commentaar houdt ze haar rug recht en zegt ze zich gelukkig te voelen. Ze voelt geen verantwoording tegenover haar dorpsgenoten, maar heeft wel begrip voor hun reactie. „Voor hen ben ik echt een verrader, want ik ben een Nederlander die moslim is geworden.”
Tijdens haar middelbareschoolperiode in Elburg vroegen klasgenoten haar regelmatig: ’Hoe kun je nu moslim zijn, je bent toch Nederlands?’ Maar volgens Frens heeft geloof helemaal niets met afkomst te maken. Om vervelende reacties van haar toenmalige Nederlandse vriendinnen te voorkomen, probeerde ze haar moslim zijn tevergeefs geheim te houden. Ze kreeg er veel ’gezeur’ mee en werd uitgedaagd door meisjes die voor de grap met een hoofddoek op school rond gingen lopen. „Ik zat op een rot-school.”
De pesterijen hebben Frens niet uit het veld weten te slaan. Met opgeheven hoofd fietst ze nog elke dag gesluierd door haar dorp. Wel zou ze het liefst verhuizen naar een islamitisch land, zoals Saoedi-Arabië en wil ze graag haar ’hadj’ (pelgrimstocht naar Mekka en tevens de vijfde zuil in de islam) maken. Daar hoeft ze zich niet voor haar bekering te verantwoorden en denkt ze zich meer thuis te voelen. „Ik kan niet veranderen en ik hoop als moslim te sterven.”
Trouw.nl
27 juli 2009
Opmerkelijk verhaal wat ik op een andere site tegenkwam.
Het christelijk geloof gaf haar niet langer wat ze nodig had. Dus begon Helma Frens (17) een zoektocht langs de wereldreligies. Uiteindelijk belandde zij bij de islam en vond wat ze zocht. Bekeren was toen een kwestie van tijd en durf.
In Elspeet, een klein reformatorisch dorp op de Veluwe, fietst Helma Frens (17) met een hoofddoek op haar hoofd en verhullende kleding. Ze is de enige moslim in het dorp. Dagelijks wordt ze aangestaard en nageroepen als ze zich op straat vertoont. Toch gaat ze door, overtuigd van de waarheid van de islam. Ze voelt zich naar eigen zeggen gelukkiger dan ooit.
Aan de rand van Elspeet doet de 17-jarige Frens in een cafetaria haar verhaal. Bewust niet in het centrum want dat levert te veel blikken op. „Ze noemen me broodje shoarma en schelden met ’jihad’”, vertelt de studente maatschappelijke zorg. Ze heeft een verlegen gezicht, maar zodra ze over haar bekering tot de islam praat, lichten haar ogen op en valt de verlegenheid weg.
Anderhalf jaar geleden werd ze moslim. Opmerkelijk, gezien haar christelijke, hervormde achtergrond. Van kinds af aan ging ze elke zondag met haar ouders naar de hervormde kerk. Zelf las ze vaak in de Bijbel en bad ze tot God.
Toch voelde ze zich niet vertrouwd met het christelijk geloof. Toen ze op haar vijftiende depressief werd en ze steun in het christelijk geloof wilde zoeken, ontstonden er twijfels. „Ik vond zoveel tegenstrijdigheden in de Bijbel dat ik me begon af te vragen of alles wel klopte.” Frens besloot daarom verder te kijken dan het christendom. Nadat ze alle wereldgodsdiensten met elkaar had vergeleken, voelde ze zich het meest aangetrokken tot de wereld van de islam.
Zodra ze de Koran in handen kreeg en het heilige boek begon te lezen, wist ze het zeker: de islam is het ware geloof. De structuur van het vijf keer per dag bidden en het feit dat de moskeedeuren elke dag openstaan, in tegenstelling tot de kerk, spraken haar aan. In de islam kon ze praktiseren, veel meer dan in het christendom. „Je kunt één keer per week naar de kerk, maar meer kun je niet doen.” Door de Koran te lezen vond ze antwoorden op haar vragen. Antwoorden die ze naar eigen zeggen in de Bijbel niet kon vinden. „Ik heb vaak in mijn bed gehuild omdat ik bang was voor de dood. Er werd me ook niet echt verteld wat er met me zou gebeuren. Maar de islam is duidelijk over wie ik ben als ik dood ben. Ik vind daar echt rust in.”
Voor Frens was het vreemd om te ontdekken dat een ander geloof haar beter paste dan het christelijk geloof, omdat ze altijd zo is opgevoed.
Frens besloot dat ze zich zo snel mogelijk wilde bekeren. Maar wat zouden haar ouders hiervan vinden? In het begin deed ze alles stiekem. Op de momenten dat haar ouders niet thuis waren, trok ze zich terug naar haar kamer om de islamitische gebeden uit te spreken. Als ze een gebed miste wachtte ze ’s avonds tot haar ouders sliepen en haalde dan alles in. Ze verstopte sjaaltjes in de bh’s in haar kledingkast om toch met een bedekt hoofd haar gebeden te kunnen doen. Elke gelegenheid die zich voordeed, greep ze aan om een gebed op te zeggen. In de wc van de trein deed ze stiekem haar hoofddoek op om vervolgens in Harderwijk in de moskee te gaan bidden.
Ook de ’shahadah’ (de geloofsgetuigenis en eerste zuil in de islam) zegde ze stiekem op in haar kamer. Een Marokkaanse vriendin leerde haar de woorden in het Arabisch op te zeggen: ’Ash hadu anlaa ilaaha illallaahu wa ash hadu anna muhammadar-rasulallah’. (Ik getuig dat er geen andere god bestaat dan God en ik getuig dat Mohammed de Gezant van God is.)
Het betekende voor Frens haar officiële bekering. „Op 12 januari 2008”, zegt ze met een grote glimlach op haar gezicht. Omdat Frens destijds nog geen hoofddoek droeg, wilde ze eerst nog met de ’shahadah’ wachten. Maar een vriendin, ook een Nederlandse bekeerling, raadde haar dit af. „Ze zei dat ik het beter wel kon doen, want als je morgen sterft, sterf je in ieder geval als moslim.”
Frens ondervond veel steun van deze Nederlandse vriendin, die ook nog geen hoofddoek droeg. Samen droomden ze over de dag dat ze die wel zouden dragen en bemoedigden ze elkaar met de woorden dat Allah hen zou belonen voor hun geduld.
Enthousiast over haar nieuwe geloof wilde Frens haar bekering graag met haar ouders delen. Maar deze reageerden niet zoals ze had gehoopt en staken een stokje voor haar beslissing. Ze dwongen haar om naar de kerk te gaan en ze moest beloven te stoppen met haar islamitische rituelen. Uit angst voor ruzie beloofde Frens te stoppen met bidden en ging ze met haar ouders naar de kerk.
Maar ondanks haar belofte kon ze haar nieuwe geloof niet loslaten en ging ze door met haar gebeden en het lezen van de Koran. Dit zette de familierelatie op gespannen voet. Haar moeder kwam er al snel achter dat haar dochter nog steeds moslim was, doordat ze een smeekbedenboekje op haar kamer vond. „Ze werd daar heel boos om.”
De bom barstte toen ze een paar maanden geleden besloot een hoofddoek te dragen. „Ik ben toen een paar dagen het huis uitgegaan omdat er grote ruzie van was gekomen en ik in paniek raakte.” Wel belde ze in die tijd elke dag met haar ouders. Uiteindelijk gaven ze hun dochter toestemming de hoofddoek te dragen, waarop Frens besloot weer naar huis te gaan. „Het gaat nu beter. Voor mijn ouders is het ook moeilijk. Ik begrijp hen wel, maar ik hoop dat ze mij ook begrijpen. Je wilt allebei het beste voor elkaar.”
Met lood in haar schoenen fietste ze de eerste dag dat ze haar hoofddoek droeg naar de bushalte. Ze werd met argusogen bekeken, maar ze zette door. Ze neemt haar dorpsgenoten niets kwalijk, omdat ze volgens Frens niets van de islam weten, doordat ze alleen dingen op tv zien en bang zijn voor het onbekende. De meeste inwoners van haar dorp groeten haar nog wel, anderen zijn daarmee gestopt. „Ze kijken de andere kant op.
Vrienden heeft ze niet in Elspeet, maar ze voelt zich naar eigen zeggen niet eenzaam. En gelukkiger dan ooit, nu ze Allah heeft leren kennen. Zo’n beetje elke vrijdag bezoekt ze een moskee in Harderwijk. Daar wordt ze gastvrij door de vrouwen ontvangen. „In de islam helpt iedereen elkaar. Er is veel meer zuster- en broederschap dan in het christendom.” Momenteel heeft Frens vooral islamitische vrienden onder wie een andere Nederlandse bekeerling met wie ze regelmatig belt.
Niemand in het dorp heeft haar ooit de vraag gesteld waarom ze moslim is geworden, behalve een collega van het werk. „Mensen zijn hier heel erg bezig met wat anderen van hen vinden. Als je dan iets afwijkt, hoor je niet meer bij Elspeet.”
Op haar werk, een restaurant in Elspeet, voelt ze zich wel geaccepteerd. Omdat ze vanwege haar moslimzijn geen alcohol meer drinkt en ook niet wil schenken, mocht ze van haar bazin in de keuken gaan werken. Volgens Frens vonden haar collega’s het wel lastig om te zien hoe ze veranderd is. Van een meisje met dikke lagen make-up en strakke kleding naar een volledig bedekte gesluierde moslim met een naturel gezicht. Ze noemt make-up en het dragen van een hoofddoek tegenstrijdig. Ze bedekt zichzelf zodat mannen geen ’vieze gedachten’ over haar kunnen hebben. „Vroeger voelde ik me vies als een man naar me keek, maar nu ben ik anoniem.”
Volgens Frens heerst er in haar omgeving een grote onwetendheid over de islam. Zo vroeg een dominee haar over de telefoon of ze nu ook bij ’die terroristen’ hoort vanwege haar islamitische geloof. „Dat vind ik wel een belediging.” Op de begrafenis van haar opa droeg ze een zwarte hoofddoek wat leidde tot verdeelde reacties. De dominee gaf haar toestemming deel te nemen aan de begrafenis omdat ze wel een hoofddeksel droeg en een vrouw als ze bidt bedekt moet zijn. Een oude vrouw reageerde vol medelijden met ’arm kind’. Frens noemt die reactie pure onwetendheid. „Mensen hier denken dat ik onderdrukt word omdat ik een hoofddoek draag, terwijl dat helemaal niet zo is.”
Soms levert die onwetendheid ook lachwekkende taferelen op. Tijdens de vossenjacht in Nunspeet, een opsporingsspel waarbij kinderen verklede personen moeten aanwijzen, werd haar bijvoorbeeld gevraagd: ’Ben jij een vos?’.
Ondanks al het commentaar houdt ze haar rug recht en zegt ze zich gelukkig te voelen. Ze voelt geen verantwoording tegenover haar dorpsgenoten, maar heeft wel begrip voor hun reactie. „Voor hen ben ik echt een verrader, want ik ben een Nederlander die moslim is geworden.”
Tijdens haar middelbareschoolperiode in Elburg vroegen klasgenoten haar regelmatig: ’Hoe kun je nu moslim zijn, je bent toch Nederlands?’ Maar volgens Frens heeft geloof helemaal niets met afkomst te maken. Om vervelende reacties van haar toenmalige Nederlandse vriendinnen te voorkomen, probeerde ze haar moslim zijn tevergeefs geheim te houden. Ze kreeg er veel ’gezeur’ mee en werd uitgedaagd door meisjes die voor de grap met een hoofddoek op school rond gingen lopen. „Ik zat op een rot-school.”
De pesterijen hebben Frens niet uit het veld weten te slaan. Met opgeheven hoofd fietst ze nog elke dag gesluierd door haar dorp. Wel zou ze het liefst verhuizen naar een islamitisch land, zoals Saoedi-Arabië en wil ze graag haar ’hadj’ (pelgrimstocht naar Mekka en tevens de vijfde zuil in de islam) maken. Daar hoeft ze zich niet voor haar bekering te verantwoorden en denkt ze zich meer thuis te voelen. „Ik kan niet veranderen en ik hoop als moslim te sterven.”
Trouw.nl
27 juli 2009
Opmerkelijk verhaal wat ik op een andere site tegenkwam.
vrijdag 11 september 2009 om 14:25
Goed dat ze zo doorzet, maar waarom wil ze in vredesnaam in Saoedi-Arabie gaan wonen?? Ze zegt dat ze niet onderdrukt wordt, wat ik geloof, maar laat haar dan maar een tijdje daar gaan wonen, ben benieuwd hoe de mensen er daar op reageren dat ze een goede band heeft met haar christelijke ouders. En dit is wat ik vaak zie: De Nederlandse bekeerde moslims die opeens zo extreem moeten gaan doen. Je hebt zat allochtone moslims die geen hoofddoek dragen of dat wel doen, maar niet in een Islmmitisch land willen wonen omdat ze daar minder vrij kunnen zijn. Waarom wil ze niet gewoon in de Randstad gaan wonen waar niemand meer opkijkt van een hoofddoek??
Ik geloof ook, maar bijna niemand die ervan weet, want het maakt mijn simpelweg geen bal uit wat anderen geloven of wat ze vinden van mijn geloof. Mijn geloof is van mij.
Ik geloof ook, maar bijna niemand die ervan weet, want het maakt mijn simpelweg geen bal uit wat anderen geloven of wat ze vinden van mijn geloof. Mijn geloof is van mij.
vrijdag 11 september 2009 om 14:25
Ik denk dat dit meisje sowieso flink wat issues had als ik dit verhaal zo lees.
Persoonlijk denk ik dat dit meisje bijv. in een sekte was gestapt als ze daar eerder mee te maken had gehad ipv te kiezen voor de Islam.
Maar als ze op deze manier gelukkig is, het zij zo. Fijn dat ze zich ergens thuis bij voelt. Ze had veel slechtere keuzes kunnen maken.
Persoonlijk denk ik dat dit meisje bijv. in een sekte was gestapt als ze daar eerder mee te maken had gehad ipv te kiezen voor de Islam.
Maar als ze op deze manier gelukkig is, het zij zo. Fijn dat ze zich ergens thuis bij voelt. Ze had veel slechtere keuzes kunnen maken.
Ja, dat vind ik echt.
vrijdag 11 september 2009 om 14:27
quote:Mamasaar schreef op 11 september 2009 @ 14:25:
Ik denk dat dit meisje sowieso flink wat issues had als ik dit verhaal zo lees.
Persoonlijk denk ik dat dit meisje in een sekte was gestapt als ze daar eerder mee te maken had gehad ipv te kiezen voor de Islam.
Maar als ze op deze manier gelukkig is, het zij zo. Fijn dat ze zich ergens thuis bij voelt. Ze had veel slechtere keuzes kunnen maken.heb ook zo'n voorgevoel
Ik denk dat dit meisje sowieso flink wat issues had als ik dit verhaal zo lees.
Persoonlijk denk ik dat dit meisje in een sekte was gestapt als ze daar eerder mee te maken had gehad ipv te kiezen voor de Islam.
Maar als ze op deze manier gelukkig is, het zij zo. Fijn dat ze zich ergens thuis bij voelt. Ze had veel slechtere keuzes kunnen maken.heb ook zo'n voorgevoel
vrijdag 11 september 2009 om 14:28
Pfff, die zal het echt niet makkelijk hebben in een dorp als Elspeet, ik geef het haar te doen.
Overigens hoor je wel vaker dat sommige kinderen van de zware geloven 'ontsporen' in de puberteit, dat ze juist alles doen wat niet mag als ze onder de vleugels weg zijn van de ouders.
Je wil niet weten wat er allemaal in de bus gebeurt van de reformatische school naar huis.
Overigens hoor je wel vaker dat sommige kinderen van de zware geloven 'ontsporen' in de puberteit, dat ze juist alles doen wat niet mag als ze onder de vleugels weg zijn van de ouders.
Je wil niet weten wat er allemaal in de bus gebeurt van de reformatische school naar huis.
Stressed is just desserts spelled backwards
vrijdag 11 september 2009 om 14:49
quote:elninjoo schreef op 11 september 2009 @ 14:23:
Toch best typerend dat iemand die uit 'n extreem geloof komt gelijk het andere meest extreme geloof als alternatief kiest.
Precies mijn eerste gedachte!
Heel wat anders, maar toch ook niet, waar ik meteen aan moest denken. Een verhaal wat ik eens las van iemand die van anorexia professioneel fitness model was geworden. Ze sportte weet ik veel hoeveel uur per dag, had een heel gebalanceerd voedingsschema ed. Toen dacht ik ook: gewoon de ene gekte met de ander verwisseld. Natuurlijk is fit zijn en sportief wel een gezondere tic dan anorexia.... of het in dit geval ook beter voor het meisje is weet ik niet, maar als ze zichzelf gelukkig voelt, be my guest.
Dat mensen uit het dorp haar niet meer aankijken.... pfff, be-la-che-lijk. Doet me denken aan hoe veel moslims omgaan met een afvallige
Toch best typerend dat iemand die uit 'n extreem geloof komt gelijk het andere meest extreme geloof als alternatief kiest.
Precies mijn eerste gedachte!
Heel wat anders, maar toch ook niet, waar ik meteen aan moest denken. Een verhaal wat ik eens las van iemand die van anorexia professioneel fitness model was geworden. Ze sportte weet ik veel hoeveel uur per dag, had een heel gebalanceerd voedingsschema ed. Toen dacht ik ook: gewoon de ene gekte met de ander verwisseld. Natuurlijk is fit zijn en sportief wel een gezondere tic dan anorexia.... of het in dit geval ook beter voor het meisje is weet ik niet, maar als ze zichzelf gelukkig voelt, be my guest.
Dat mensen uit het dorp haar niet meer aankijken.... pfff, be-la-che-lijk. Doet me denken aan hoe veel moslims omgaan met een afvallige
vrijdag 11 september 2009 om 14:50
Belachelijk
In de Koran staat precies beschreven wat er geberut als ik dood ben, en wie ik dan ben .....(o my god... ik kan niet geloven dat er mensen zijn die werkelijk zo denken)
Ik wil geen alcohol meer schenken dus ga ik in de keuken werken
(lekker hamlappen snijden zeker)
Ik bedek me zodat mannen geen vieze gedachtes krijgen
(ongezond)
Dit meisje is in de war. En inderdaad, ze komt de koran eerst tegen maar voor hetzelfde geld kwam ze wat anders tegen: ze wil zichzelf gewoon verzetten. Triest.
In de Koran staat precies beschreven wat er geberut als ik dood ben, en wie ik dan ben .....(o my god... ik kan niet geloven dat er mensen zijn die werkelijk zo denken)
Ik wil geen alcohol meer schenken dus ga ik in de keuken werken
(lekker hamlappen snijden zeker)
Ik bedek me zodat mannen geen vieze gedachtes krijgen
(ongezond)
Dit meisje is in de war. En inderdaad, ze komt de koran eerst tegen maar voor hetzelfde geld kwam ze wat anders tegen: ze wil zichzelf gewoon verzetten. Triest.
vrijdag 11 september 2009 om 14:53
quote:droppertje schreef op 11 september 2009 @ 14:25:
Goed dat ze zo doorzet, maar waarom wil ze in vredesnaam in Saoedi-Arabie gaan wonen?? Ze zegt dat ze niet onderdrukt wordt, wat ik geloof, maar laat haar dan maar een tijdje daar gaan wonen, ben benieuwd hoe de mensen er daar op reageren dat ze een goede band heeft met haar christelijke ouders. En dit is wat ik vaak zie: De Nederlandse bekeerde moslims die opeens zo extreem moeten gaan doen. Je hebt zat allochtone moslims die geen hoofddoek dragen of dat wel doen, maar niet in een Islmmitisch land willen wonen omdat ze daar minder vrij kunnen zijn. Waarom wil ze niet gewoon in de Randstad gaan wonen waar niemand meer opkijkt van een hoofddoek??
Ik geloof ook, maar bijna niemand die ervan weet, want het maakt mijn simpelweg geen bal uit wat anderen geloven of wat ze vinden van mijn geloof. Mijn geloof is van mij.
Same here.
Trouwens al die 'born agains' zijn meestal veel heftiger en strenger. Is ook logisch want als jij ergens later bewust voor kiest moet je er wel helemaal achter staan. Als je er gewoon per ongeluk in geboren wordt speelt dat niet zo'n rol, denk ik. Net als met de hoofddoek. Ken genoeg (islamitische!) vrouwen (uit bv. Iran, Turkije, Afghanistan, Tunesië, etc.) die zodra ze voet op Nederlandse bodem zetten die hoofddoek met een zucht van verlichting afgooien. Maar dit is gelukkig een vrij land en als jij er voor wilt kiezen om je te bekeren, een hoofddoek te dragen ed. dan is dat hartstikke prima. Ze doet er immers niemand kwaad mee.
Goed dat ze zo doorzet, maar waarom wil ze in vredesnaam in Saoedi-Arabie gaan wonen?? Ze zegt dat ze niet onderdrukt wordt, wat ik geloof, maar laat haar dan maar een tijdje daar gaan wonen, ben benieuwd hoe de mensen er daar op reageren dat ze een goede band heeft met haar christelijke ouders. En dit is wat ik vaak zie: De Nederlandse bekeerde moslims die opeens zo extreem moeten gaan doen. Je hebt zat allochtone moslims die geen hoofddoek dragen of dat wel doen, maar niet in een Islmmitisch land willen wonen omdat ze daar minder vrij kunnen zijn. Waarom wil ze niet gewoon in de Randstad gaan wonen waar niemand meer opkijkt van een hoofddoek??
Ik geloof ook, maar bijna niemand die ervan weet, want het maakt mijn simpelweg geen bal uit wat anderen geloven of wat ze vinden van mijn geloof. Mijn geloof is van mij.
Same here.
Trouwens al die 'born agains' zijn meestal veel heftiger en strenger. Is ook logisch want als jij ergens later bewust voor kiest moet je er wel helemaal achter staan. Als je er gewoon per ongeluk in geboren wordt speelt dat niet zo'n rol, denk ik. Net als met de hoofddoek. Ken genoeg (islamitische!) vrouwen (uit bv. Iran, Turkije, Afghanistan, Tunesië, etc.) die zodra ze voet op Nederlandse bodem zetten die hoofddoek met een zucht van verlichting afgooien. Maar dit is gelukkig een vrij land en als jij er voor wilt kiezen om je te bekeren, een hoofddoek te dragen ed. dan is dat hartstikke prima. Ze doet er immers niemand kwaad mee.
vrijdag 11 september 2009 om 14:56
Ik was ook zo'n puber meer dan 15 jaar geleden in een dorp op de bible-belt. Die zich bekeerde tot het gabberdom . Samen met mijn beste vriendin waren wij zo'n beetje de enigen meisjes die naar houseparty's gingen en er openlijk over deden. Allebei haar af geschoren van achter, nikes aan en een aussie. Nou, het ging ongeveer net zoals bij dit meisje hoor. Qua geroddel en met de nek aangegeken worden. Want de duivel was op houseparty's en drugs gebruikten we natuurlijk ook volgens iedereen, en dat was zo onbetaalbaar dat ik geld stal van mijn ouders en voor de hoer speelde om aan drugs te komen eerlijk, ik heb het allemaal gehoord over mezelf. En dat ik over 10 jaar wel ergens in de goot zou liggen met een spuit in de arm
En ik vond dat ergens wel cool, stoer. Ik wilde me gewoon afzetten van dat bekrompen denken.
Denk dat dit er ook veel mee te maken heeft. Je losmaken van je wortels op een extreme manier. Omdat het niet goed voelt om in zo'n keurslijf te zitten, maar dan toch een ander keurslijf in.
En ik vond dat ergens wel cool, stoer. Ik wilde me gewoon afzetten van dat bekrompen denken.
Denk dat dit er ook veel mee te maken heeft. Je losmaken van je wortels op een extreme manier. Omdat het niet goed voelt om in zo'n keurslijf te zitten, maar dan toch een ander keurslijf in.
Stressed is just desserts spelled backwards
vrijdag 11 september 2009 om 14:59
Ik denk dat het waar is dat de islam een veel " intensiever" geloof is. Frens verteld hier dat ze de hele dag naar de moskee kan en dat de zusterband heel sterk is. Ik heb laatst en vrouw ontmoet die al vanaf haar jeugd Mormoons is. die vertelde mij datzelfde. het is een hechte gemeenschap, die je overal ter wereld vindt. Ook al ga je naar verweggistan, de kerk daar voelt als familie.
Frens moet natuurlijk lekker doen wat ze wil, maar ik had liever gehoord dat het geloof van zich af had gegooid en misschien wel een spiritueel maar vrijdenkend leven had gekozen. Elke vorm van religie is een instituut met opgelegde regels en opgelegde manier van denken die kritisch denken en vrije open mind/mond tegenspreekt.
Zonde.
Frens moet natuurlijk lekker doen wat ze wil, maar ik had liever gehoord dat het geloof van zich af had gegooid en misschien wel een spiritueel maar vrijdenkend leven had gekozen. Elke vorm van religie is een instituut met opgelegde regels en opgelegde manier van denken die kritisch denken en vrije open mind/mond tegenspreekt.
Zonde.
vrijdag 11 september 2009 om 15:01
Ik heb een aantal jaar geleden een onderzoek gelezen over Nederlandse vrouwen die zich bekeerden tot de islam. Een belangrijke reden was dat de islam hen veel handvatten geeft voor het dagelijkse leven, meer structuur en duidelijkheid (in tegenstelling tot het christendom). Dat zie je nu bij dit meisje ook, erg zoekende naar duidelijkheid.
Ben het er niet mee eens dat de islam het meest extreme geloof in de wereld is, het is een ander geloof, niet per se extreem. Lijkt me meer afhankelijk van sommige aanhangers, zoals je dat bij andere religies ook hebt.
Ben het er niet mee eens dat de islam het meest extreme geloof in de wereld is, het is een ander geloof, niet per se extreem. Lijkt me meer afhankelijk van sommige aanhangers, zoals je dat bij andere religies ook hebt.
vrijdag 11 september 2009 om 15:01
volgens mij ben je in veel dorpen al raar als je niet uit het dorp komt of net wat anders ben dan gemiddeld.
De eerste keer dat ik bij mijn vriend in het dorp kwam was 'die stadse' ook al binnen het uur zwanger volgens de andere kant van het dorp. (was op school trouwens net zo erg, daar waren we al getrouwd voordat we ooit gezoend hadden)
De eerste keer dat ik bij mijn vriend in het dorp kwam was 'die stadse' ook al binnen het uur zwanger volgens de andere kant van het dorp. (was op school trouwens net zo erg, daar waren we al getrouwd voordat we ooit gezoend hadden)
vrijdag 11 september 2009 om 15:05
Zo ken ik heel toevallig een omgekeerd geval. Een vrouw van een jaar of 23 die moslim was, en christen is geworden.
Zij vindt in het Christendom veel meer dingen die haar aanspreken. Ze zei tegen mij dat de Islam te veel regels heeft, als je zus of zo doet ben je een goede moslim.
In het Christendom gaat het minder om de regels en meer om het spirituele. Zoals bijvoorbeeld muziek, christenen zingen in de kerk, maar de Islam verbiedt muziek, het zou de geest maar afleiden van Allah...vandaar dat ze geswitcht is...
Zij vindt in het Christendom veel meer dingen die haar aanspreken. Ze zei tegen mij dat de Islam te veel regels heeft, als je zus of zo doet ben je een goede moslim.
In het Christendom gaat het minder om de regels en meer om het spirituele. Zoals bijvoorbeeld muziek, christenen zingen in de kerk, maar de Islam verbiedt muziek, het zou de geest maar afleiden van Allah...vandaar dat ze geswitcht is...
vrijdag 11 september 2009 om 15:07
Waar hebben we in gods naam handvatten voor nodig? kunnen we niet voor ons zelf nadenken? hebben we dan echt een stoffig boek nodig om ons te vertellen hoe het zit? hoe kun je nou achter zoiets staan? Alsof je een totaal niet onderbouwde wetenschappelijke conclusie gaat verkondigen... religie voor mij slaat echt nergens op. Het enige wat ik positief vind is dat sommige eensame mensen er vrienden vinden....
vrijdag 11 september 2009 om 15:09
quote:Zoey_ schreef op 11 september 2009 @ 15:05:
Zo ken ik heel toevallig een omgekeerd geval. Een vrouw van een jaar of 23 die moslim was, en christen is geworden.
Zij vindt in het Christendom veel meer dingen die haar aanspreken. Ze zei tegen mij dat de Islam te veel regels heeft, als je zus of zo doet ben je een goede moslim.
In het Christendom gaat het minder om de regels en meer om het spirituele. Zoals bijvoorbeeld muziek, christenen zingen in de kerk, maar de Islam verbiedt muziek, het zou de geest maar afleiden van Allah...vandaar dat ze geswitcht is...De Koran staat, net als de bijbel(maar dan in een mooiere verpakking) propvol met doemscenario's. Om depressief van te worden.
Zo ken ik heel toevallig een omgekeerd geval. Een vrouw van een jaar of 23 die moslim was, en christen is geworden.
Zij vindt in het Christendom veel meer dingen die haar aanspreken. Ze zei tegen mij dat de Islam te veel regels heeft, als je zus of zo doet ben je een goede moslim.
In het Christendom gaat het minder om de regels en meer om het spirituele. Zoals bijvoorbeeld muziek, christenen zingen in de kerk, maar de Islam verbiedt muziek, het zou de geest maar afleiden van Allah...vandaar dat ze geswitcht is...De Koran staat, net als de bijbel(maar dan in een mooiere verpakking) propvol met doemscenario's. Om depressief van te worden.
vrijdag 11 september 2009 om 15:11
quote:fransoise schreef op 11 september 2009 @ 15:07:
Waar hebben we in gods naam handvatten voor nodig? kunnen we niet voor ons zelf nadenken? hebben we dan echt een stoffig boek nodig om ons te vertellen hoe het zit? hoe kun je nou achter zoiets staan? Alsof je een totaal niet onderbouwde wetenschappelijke conclusie gaat verkondigen... religie voor mij slaat echt nergens op. Het enige wat ik positief vind is dat sommige eensame mensen er vrienden vinden....Voor jou ja. Een heleboel mensen vinden heel veel troost bij hun godsdienst. De meeste mensen geloven echt niet alleen uit angst gelukkig.
Waar hebben we in gods naam handvatten voor nodig? kunnen we niet voor ons zelf nadenken? hebben we dan echt een stoffig boek nodig om ons te vertellen hoe het zit? hoe kun je nou achter zoiets staan? Alsof je een totaal niet onderbouwde wetenschappelijke conclusie gaat verkondigen... religie voor mij slaat echt nergens op. Het enige wat ik positief vind is dat sommige eensame mensen er vrienden vinden....Voor jou ja. Een heleboel mensen vinden heel veel troost bij hun godsdienst. De meeste mensen geloven echt niet alleen uit angst gelukkig.
Ja, dat vind ik echt.
vrijdag 11 september 2009 om 15:33
Ik heb het over religie, niet over geloven. Ik ben geloof ik ergens ook wel gelovig.. maar ik hoef niet van een pastoor te horen hoe ik mn leven moet (be)lijden. Alhoewel ik graag naar deze mensen luister en ik die verhalen heerlijk vindt. Ik denk dat de bijebelverhalen bijvoorbeeld vol met goede adviezen zitten en morele "handvatten" maar dat vind ik ook van de Suske en Wiske!
vrijdag 11 september 2009 om 15:38
bovendien is religie iets wat in het begin der oudheden gewoon gebruikt werd om het volk te onderdrukken, niets meer en minder, de grootste 'heiligen' en priesters pleegden de grootste zonden.
allemaal uit zn verband gerukt, 1000 keer herschreven, uitgebuit en nog steeds levert het niets anders dan gezeik op....
Het is een vorm van hersenspoeling en het werkt. Als mensen er steun aan hebben prima, maar mag ik wel even lachen als ik ergens in een zwaar christelijk dorp iemand met een hoofddoek fietst, en als ze bij mij zou werken, en ze zou weigeren alcohol te schenken, zou ik haar lekker ontslaan. Wat een ongeloofelijke kolder.
allemaal uit zn verband gerukt, 1000 keer herschreven, uitgebuit en nog steeds levert het niets anders dan gezeik op....
Het is een vorm van hersenspoeling en het werkt. Als mensen er steun aan hebben prima, maar mag ik wel even lachen als ik ergens in een zwaar christelijk dorp iemand met een hoofddoek fietst, en als ze bij mij zou werken, en ze zou weigeren alcohol te schenken, zou ik haar lekker ontslaan. Wat een ongeloofelijke kolder.
