Actueel
alle pijlers
Discriminatie oorzaak van radicalisering?
donderdag 5 maart 2015 om 16:33
Hallo Viva'ers,
De laatste tijd lees/hoor je steeds meer over radicalisering. (bijv. de IS)
Daardoor ben ik me gaan afvragen wat daar toch de oorzaak / oorzaken van zouden kunnen zijn. Persoonlijk denk ik dat discriminatie één van de grootste oorzaken hiervan is. Een vriendin denkt juist dat religie de oorzaak is.
Ik ben erg benieuwd naar jullie meningen/gedachtes hierover!
De laatste tijd lees/hoor je steeds meer over radicalisering. (bijv. de IS)
Daardoor ben ik me gaan afvragen wat daar toch de oorzaak / oorzaken van zouden kunnen zijn. Persoonlijk denk ik dat discriminatie één van de grootste oorzaken hiervan is. Een vriendin denkt juist dat religie de oorzaak is.
Ik ben erg benieuwd naar jullie meningen/gedachtes hierover!
dinsdag 10 maart 2015 om 14:16
quote:meivogel schreef op 10 maart 2015 @ 13:02:
Toen zei die dienstdoende agent: nee, ze moeten gewoon met hun handen van je spullen afblijven.
In een ideale wereld zou dat zo zijn...
Ik woon al jaren in de stad, 1x fiets gestolen geheel mijn eigenschuld want had hem niet goed opslot gedaan. Je kent het wel geen extra slot.
Maar ik ben het geheel mee eens dat je in het leven keuzens maakt en die gevolgen hebben. De vraag is moeten wij als mede mensen de lasten dragen van de foute keuzes?
Ik zat laatst een docu op youtube te kijken over vrouwen die in Amerika die de doodstraf opgelegd hadden gekregen. Sommigen bleven er bij dat ze onschuldig waren, ik moet eerlijk zeggen dat ik in sommige gevallen ook mijn twijfels had. Maar ja, wij kennen het hele verhaal niet.
Wat mij opviel was dat ze allemaal gemeen hadden dat ze geen verantwoordelijkheid namen voor hun foute keuzes en beslissingen in de periode voor dat de misdaad gepleegd werd. Ze gaven allemaal de schuld aan hun opvoeding, mishandeling, geweld, seksueel misbruik, drugs misbruik. Ik hoorde niemand van de dames over hun kinderen praten in de vorm van: Ik wil het beste voor mijn kinderen dus ik besloot te stoppen met risico gedrag. Nee, het vingertje ging naar de ouders, partners, pleeg ouders en noem maar op.
Hier in west Europa zijn we heel tolerant en accepteren we ook veel mensen. Maar op een gegeven moment word het tijd dat mensen naar zich zelf gaan kijken. Dat discriminatie het gevolg is van hun houding tegen over de rest van de maatschappij, is jammer. Maar daar moeten zij echt zelf aan werken!
Wij in Nederland discrimineren op gedrag over het algemeen er zijn maar 1 of 2 idioten die iemand op ras zouden discrimineren. Dus ik zou zeggen dat de stelling zou moeten stijn: Discriminattie is het gevolg van hun eigen houding. En als reactie gaan ze radicaal worden.
Als gevolg, gewoon een levens lange straf opleggen als ze naar Syrie gaan om te strijden en ze komen terug. Gelijk bij schiphol op pakken en levenslang geven!
Toen zei die dienstdoende agent: nee, ze moeten gewoon met hun handen van je spullen afblijven.
In een ideale wereld zou dat zo zijn...
Ik woon al jaren in de stad, 1x fiets gestolen geheel mijn eigenschuld want had hem niet goed opslot gedaan. Je kent het wel geen extra slot.
Maar ik ben het geheel mee eens dat je in het leven keuzens maakt en die gevolgen hebben. De vraag is moeten wij als mede mensen de lasten dragen van de foute keuzes?
Ik zat laatst een docu op youtube te kijken over vrouwen die in Amerika die de doodstraf opgelegd hadden gekregen. Sommigen bleven er bij dat ze onschuldig waren, ik moet eerlijk zeggen dat ik in sommige gevallen ook mijn twijfels had. Maar ja, wij kennen het hele verhaal niet.
Wat mij opviel was dat ze allemaal gemeen hadden dat ze geen verantwoordelijkheid namen voor hun foute keuzes en beslissingen in de periode voor dat de misdaad gepleegd werd. Ze gaven allemaal de schuld aan hun opvoeding, mishandeling, geweld, seksueel misbruik, drugs misbruik. Ik hoorde niemand van de dames over hun kinderen praten in de vorm van: Ik wil het beste voor mijn kinderen dus ik besloot te stoppen met risico gedrag. Nee, het vingertje ging naar de ouders, partners, pleeg ouders en noem maar op.
Hier in west Europa zijn we heel tolerant en accepteren we ook veel mensen. Maar op een gegeven moment word het tijd dat mensen naar zich zelf gaan kijken. Dat discriminatie het gevolg is van hun houding tegen over de rest van de maatschappij, is jammer. Maar daar moeten zij echt zelf aan werken!
Wij in Nederland discrimineren op gedrag over het algemeen er zijn maar 1 of 2 idioten die iemand op ras zouden discrimineren. Dus ik zou zeggen dat de stelling zou moeten stijn: Discriminattie is het gevolg van hun eigen houding. En als reactie gaan ze radicaal worden.
Als gevolg, gewoon een levens lange straf opleggen als ze naar Syrie gaan om te strijden en ze komen terug. Gelijk bij schiphol op pakken en levenslang geven!
life is to celebrate
dinsdag 10 maart 2015 om 16:30
quote:LeolaMarie schreef op 10 maart 2015 @ 14:16:
[...]
Ik woon al jaren in de stad, 1x fiets gestolen geheel mijn eigenschuld want had hem niet goed opslot gedaan. Je kent het wel geen extra slot.
Maar ik ben het geheel mee eens dat je in het leven keuzens maakt en die gevolgen hebben. De vraag is moeten wij als mede mensen de lasten dragen van de foute keuzes?
Ik zat laatst een docu op youtube te kijken over vrouwen die in Amerika die de doodstraf opgelegd hadden gekregen. Sommigen bleven er bij dat ze onschuldig waren, ik moet eerlijk zeggen dat ik in sommige gevallen ook mijn twijfels had. Maar ja, wij kennen het hele verhaal niet.
Wat mij opviel was dat ze allemaal gemeen hadden dat ze geen verantwoordelijkheid namen voor hun foute keuzes en beslissingen in de periode voor dat de misdaad gepleegd werd. Ze gaven allemaal de schuld aan hun opvoeding, mishandeling, geweld, seksueel misbruik, drugs misbruik. Ik hoorde niemand van de dames over hun kinderen praten in de vorm van: Ik wil het beste voor mijn kinderen dus ik besloot te stoppen met risico gedrag. Nee, het vingertje ging naar de ouders, partners, pleeg ouders en noem maar op.
Hier in west Europa zijn we heel tolerant en accepteren we ook veel mensen. Maar op een gegeven moment word het tijd dat mensen naar zich zelf gaan kijken. Dat discriminatie het gevolg is van hun houding tegen over de rest van de maatschappij, is jammer. Maar daar moeten zij echt zelf aan werken!
Wij in Nederland discrimineren op gedrag over het algemeen er zijn maar 1 of 2 idioten die iemand op ras zouden discrimineren. Dus ik zou zeggen dat de stelling zou moeten stijn: Discriminattie is het gevolg van hun eigen houding. En als reactie gaan ze radicaal worden.
Als gevolg, gewoon een levens lange straf opleggen als ze naar Syrie gaan om te strijden en ze komen terug. Gelijk bij schiphol op pakken en levenslang geven!
Probleem is, dat mensen vaak niet in staat zijn dit zelf te overzien. Het is een feit dat sommigen echt vreselijke dingen hebben meegemaakt in hun leven, en soms van kleins af aan alleen maar geweld hebben meegemaakt. Dat is geen excuus om ermee door te gaan, maar een beetje begrip voor hoe het allemaal zo gelopen is, is voor mijn gevoel wel op zijn plaats.
Ik denk ook dat die cirkel alleen doorbroken kan worden door die mensen ook een helpende hand te bieden. Alleen gevangen zetten bevestigd ze alleen maar in hun slachtofferrol. En ja, dat kost geld, maar je zou het ook kunnen zien als een investering voor de toekomst: de kinderen van deze mensen, omdat de kans groot is dat zij in dezelfde vicieuze cirkel blijven vastzitten als er niets verandert.
Discriminatie op grond van gedrag, daar kan ik me wel in vinden omdat het inderdaad maar zelden zo zal zijn dat mensen uitsluitend op grond van afkomst discrimineren. Maar er zit wel een sterkte factor in van: de goede moeten met de kwaden lijden. Een werkgever die een paar keer een slechte ervaring heeft gehad met mensen van een bepaalde afkomt, zal misschien geneigd zijn iemand van diezelfde afkomst niet aan te nemen. Terwijl die persoon part noch deel heeft gehad aan het gedrag van die eerdere werknemers, maar nu toch gediscrimineerd wordt op grond van het feit dat hij dezelfde afkomst heeft.
Ook dat kun je dus niet echt los zien van elkaar.
[...]
Ik woon al jaren in de stad, 1x fiets gestolen geheel mijn eigenschuld want had hem niet goed opslot gedaan. Je kent het wel geen extra slot.
Maar ik ben het geheel mee eens dat je in het leven keuzens maakt en die gevolgen hebben. De vraag is moeten wij als mede mensen de lasten dragen van de foute keuzes?
Ik zat laatst een docu op youtube te kijken over vrouwen die in Amerika die de doodstraf opgelegd hadden gekregen. Sommigen bleven er bij dat ze onschuldig waren, ik moet eerlijk zeggen dat ik in sommige gevallen ook mijn twijfels had. Maar ja, wij kennen het hele verhaal niet.
Wat mij opviel was dat ze allemaal gemeen hadden dat ze geen verantwoordelijkheid namen voor hun foute keuzes en beslissingen in de periode voor dat de misdaad gepleegd werd. Ze gaven allemaal de schuld aan hun opvoeding, mishandeling, geweld, seksueel misbruik, drugs misbruik. Ik hoorde niemand van de dames over hun kinderen praten in de vorm van: Ik wil het beste voor mijn kinderen dus ik besloot te stoppen met risico gedrag. Nee, het vingertje ging naar de ouders, partners, pleeg ouders en noem maar op.
Hier in west Europa zijn we heel tolerant en accepteren we ook veel mensen. Maar op een gegeven moment word het tijd dat mensen naar zich zelf gaan kijken. Dat discriminatie het gevolg is van hun houding tegen over de rest van de maatschappij, is jammer. Maar daar moeten zij echt zelf aan werken!
Wij in Nederland discrimineren op gedrag over het algemeen er zijn maar 1 of 2 idioten die iemand op ras zouden discrimineren. Dus ik zou zeggen dat de stelling zou moeten stijn: Discriminattie is het gevolg van hun eigen houding. En als reactie gaan ze radicaal worden.
Als gevolg, gewoon een levens lange straf opleggen als ze naar Syrie gaan om te strijden en ze komen terug. Gelijk bij schiphol op pakken en levenslang geven!
Probleem is, dat mensen vaak niet in staat zijn dit zelf te overzien. Het is een feit dat sommigen echt vreselijke dingen hebben meegemaakt in hun leven, en soms van kleins af aan alleen maar geweld hebben meegemaakt. Dat is geen excuus om ermee door te gaan, maar een beetje begrip voor hoe het allemaal zo gelopen is, is voor mijn gevoel wel op zijn plaats.
Ik denk ook dat die cirkel alleen doorbroken kan worden door die mensen ook een helpende hand te bieden. Alleen gevangen zetten bevestigd ze alleen maar in hun slachtofferrol. En ja, dat kost geld, maar je zou het ook kunnen zien als een investering voor de toekomst: de kinderen van deze mensen, omdat de kans groot is dat zij in dezelfde vicieuze cirkel blijven vastzitten als er niets verandert.
Discriminatie op grond van gedrag, daar kan ik me wel in vinden omdat het inderdaad maar zelden zo zal zijn dat mensen uitsluitend op grond van afkomst discrimineren. Maar er zit wel een sterkte factor in van: de goede moeten met de kwaden lijden. Een werkgever die een paar keer een slechte ervaring heeft gehad met mensen van een bepaalde afkomt, zal misschien geneigd zijn iemand van diezelfde afkomst niet aan te nemen. Terwijl die persoon part noch deel heeft gehad aan het gedrag van die eerdere werknemers, maar nu toch gediscrimineerd wordt op grond van het feit dat hij dezelfde afkomst heeft.
Ook dat kun je dus niet echt los zien van elkaar.
dinsdag 10 maart 2015 om 19:57
quote:gladoortje74 schreef op 10 maart 2015 @ 01:28:
Pfff, okee, ik geef maar weer op. Het ligt blijkbaar altijd aan de ander en wij kunnen daar niks aan doen. Ik vind dat slachtofferig gedrag, eerlijk gezegd. Ik kijk liever naar het positieve en probeer zelf iets te doen om dingen beter te maken.
Als er iemand zich als een slachtoffer gedraagt, ben jij het hier wel (ik geef maar weer op).
Je spreekt op hoge toon mensen aan die antwoord geven op de vragen in de OP, nota bene, maar geeft in die reactie zelf geen enkele oplossing. Je klaagt over de antwoorden van andere mensen op wat de OP vraagt en noemt die antwoorden dan geklaag, maar zegt hier dat je zogenaamd liever naar het positieve kijkt? Zoals ik al zei: doe wat aan je eigen houding, want ook voor wat deze reactie gaat wederom op: haal eerst de balk uit je eigen ogen, voor je over de splinters in die van anderen begint.
En nu even in het algemeen: oplossingen.
Voor oplossingen moet je eerst oorzaken kennen en daarom is het ook van groot belang om die te bespreken. Andere mensen hadden het ook over vervreemding en discriminatie, maar ook een zeker gevoel van miskend zijn en dat ze niet krijgen wat ze denken te verdienen.
Nou komt daar bij dit soort radicalen nog bij dat ze met de paplepel is ingegoten dat zij zogenaamd beter zijn dan wij. Wanneer ze dan het gevoel krijgen niet voor vol aan te worden gezien, voelen ze dat ze dat dit raar en onterecht is. De meer onstabielere willen daar wraak voor willen nemen en denken respect te kunnen krijgen door zich bij een geweldadige groep aan te sluiten. Dit heeft zich dan in de jaren daarvoor al geuit in steeds verder gaan gedrag om hun misnoegen duidelijk te maken: geen respect voor leraren, dingen kapot maken op straat, mensen lastig vallen etc.
Naar mijns inziens is het daarom niet alleen van belang om jongeren niet een buitenbeentje te laten voelen (want daar wordt al jaren en jaren naar gestreefd), maar juist ook om duidelijke grenzen te stellen. Doet een kind achterlijk in de klas? Dan moet die daar straf voor kunnen krijgen. Komen de ouders dan op rare manier verhaal halen of tonen groot gebrek aan respect naar de leraar? Dan moet een boete, inhouding kinderbijslag of politie ingrijpen mogelijk zijn. Sommige ouders bemoeien zich maar weinig met de opvoeding van de kinderen, maar accepteren het absoluut niet wanneer iemand kritiek heeft. Die kan je alleen bereiken door ze in de portemonnee aan te tasten. Zelfde geldt voor tieners die meteen 10 vriendjes erbij roepen om een andere tiener in elkaar te slaan. Dat hoor je zo vaak in de grote steden, maar de politie doet er maar weinig aan.
En niet altijd de schuld bij de scholen leggen. Scholen zijn er om les te krijgen. Wanneer een school enige vorm van kritiek of strengere straffen probeert op te stellen, wordt dit vaak discriminatie genoemd en is de wereld te klein. Volgens mij zitten een heleboel scholen en leraren behoorlijk met hun handen in het haar, en kunnen ze er maar weinig aan doen. Dat weten tieners dondersgoed, waardoor ze steeds verder escaleren met wangedrag. Het is aan de politiek, justitie en politie om te zorgen dat mensen in dit land veilig zijn en scholen te steunen in deze situatie.
Wangedrag moet niet acceptabel zijn. Dat zal de ouders ook dwingen om ze wat normen en waarden bij te brengen. Er wordt veel te snel 'discriminatie' geroepen, wanneer dit soort lui kritiek of straf krijgen.
Het is gedeeltelijk door de veel te zachte aanpak, dat die radicalen zo op ons neerkijken.
Pfff, okee, ik geef maar weer op. Het ligt blijkbaar altijd aan de ander en wij kunnen daar niks aan doen. Ik vind dat slachtofferig gedrag, eerlijk gezegd. Ik kijk liever naar het positieve en probeer zelf iets te doen om dingen beter te maken.
Als er iemand zich als een slachtoffer gedraagt, ben jij het hier wel (ik geef maar weer op).
Je spreekt op hoge toon mensen aan die antwoord geven op de vragen in de OP, nota bene, maar geeft in die reactie zelf geen enkele oplossing. Je klaagt over de antwoorden van andere mensen op wat de OP vraagt en noemt die antwoorden dan geklaag, maar zegt hier dat je zogenaamd liever naar het positieve kijkt? Zoals ik al zei: doe wat aan je eigen houding, want ook voor wat deze reactie gaat wederom op: haal eerst de balk uit je eigen ogen, voor je over de splinters in die van anderen begint.
En nu even in het algemeen: oplossingen.
Voor oplossingen moet je eerst oorzaken kennen en daarom is het ook van groot belang om die te bespreken. Andere mensen hadden het ook over vervreemding en discriminatie, maar ook een zeker gevoel van miskend zijn en dat ze niet krijgen wat ze denken te verdienen.
Nou komt daar bij dit soort radicalen nog bij dat ze met de paplepel is ingegoten dat zij zogenaamd beter zijn dan wij. Wanneer ze dan het gevoel krijgen niet voor vol aan te worden gezien, voelen ze dat ze dat dit raar en onterecht is. De meer onstabielere willen daar wraak voor willen nemen en denken respect te kunnen krijgen door zich bij een geweldadige groep aan te sluiten. Dit heeft zich dan in de jaren daarvoor al geuit in steeds verder gaan gedrag om hun misnoegen duidelijk te maken: geen respect voor leraren, dingen kapot maken op straat, mensen lastig vallen etc.
Naar mijns inziens is het daarom niet alleen van belang om jongeren niet een buitenbeentje te laten voelen (want daar wordt al jaren en jaren naar gestreefd), maar juist ook om duidelijke grenzen te stellen. Doet een kind achterlijk in de klas? Dan moet die daar straf voor kunnen krijgen. Komen de ouders dan op rare manier verhaal halen of tonen groot gebrek aan respect naar de leraar? Dan moet een boete, inhouding kinderbijslag of politie ingrijpen mogelijk zijn. Sommige ouders bemoeien zich maar weinig met de opvoeding van de kinderen, maar accepteren het absoluut niet wanneer iemand kritiek heeft. Die kan je alleen bereiken door ze in de portemonnee aan te tasten. Zelfde geldt voor tieners die meteen 10 vriendjes erbij roepen om een andere tiener in elkaar te slaan. Dat hoor je zo vaak in de grote steden, maar de politie doet er maar weinig aan.
En niet altijd de schuld bij de scholen leggen. Scholen zijn er om les te krijgen. Wanneer een school enige vorm van kritiek of strengere straffen probeert op te stellen, wordt dit vaak discriminatie genoemd en is de wereld te klein. Volgens mij zitten een heleboel scholen en leraren behoorlijk met hun handen in het haar, en kunnen ze er maar weinig aan doen. Dat weten tieners dondersgoed, waardoor ze steeds verder escaleren met wangedrag. Het is aan de politiek, justitie en politie om te zorgen dat mensen in dit land veilig zijn en scholen te steunen in deze situatie.
Wangedrag moet niet acceptabel zijn. Dat zal de ouders ook dwingen om ze wat normen en waarden bij te brengen. Er wordt veel te snel 'discriminatie' geroepen, wanneer dit soort lui kritiek of straf krijgen.
Het is gedeeltelijk door de veel te zachte aanpak, dat die radicalen zo op ons neerkijken.
donderdag 12 maart 2015 om 09:09
quote:meivogel schreef op 10 maart 2015 @ 16:30:
[...]
Probleem is, dat mensen vaak niet in staat zijn dit zelf te overzien. Het is een feit dat sommigen echt vreselijke dingen hebben meegemaakt in hun leven, en soms van kleins af aan alleen maar geweld hebben meegemaakt. Dat is geen excuus om ermee door te gaan, maar een beetje begrip voor hoe het allemaal zo gelopen is, is voor mijn gevoel wel op zijn plaats.
Ik denk ook dat die cirkel alleen doorbroken kan worden door die mensen ook een helpende hand te bieden. Alleen gevangen zetten bevestigd ze alleen maar in hun slachtofferrol. En ja, dat kost geld, maar je zou het ook kunnen zien als een investering voor de toekomst: de kinderen van deze mensen, omdat de kans groot is dat zij in dezelfde vicieuze cirkel blijven vastzitten als er niets verandert.
Het moet vreselijk zijn voor mensen om onder benarde omstandigheden op te moeten groeien. Voor die mensen moeten we inderdaad klaarstaan, begrip voor hen hebben en hen een helpende hand bieden. Maar vind je niet dat we vreselijk zijn doorgeslagen in bieden van die helpende hand?
Op televisie zie je vaak van die typische voorbeelden van waar het uiteindelijk gruwelijk mis gaat. Een heel circus aan hulpverleners is betrokken bij die mensen en toch gaat het nog steeds gruwelijk fout. Standaard gaat het vingertje dan richting de hulpverleners, want zij zouden te weinig hebben gedaan of niet goed hebben samengewerkt. Maar is dat wel zo? Ligt het niet aan het feit dat mensen de hulp van hulpverleners afwijzen en goede adviezen in de wind slaan? Overschatten wij onze hulpverleners en wat zij kunnen bewerkstelligen niet? Kunnen zij de aard van een beestje inderdaad niet veranderen? Doen wij met elkaar niet veel te veel, waardoor mensen de noodzaak niet inzien om te veranderen?
Hoe dan ook, ik vind het altijd bijzonder om te horen/lezen dat hulpverleners de schuld krijgen van het feit dat er dingen mis gaan bij mensen, terwijl het gewoon aan mensen zelf ligt. De verantwoordelijkheid wordt mijns inziens veel te veel bij maatschappij gelegd.
[...]
Probleem is, dat mensen vaak niet in staat zijn dit zelf te overzien. Het is een feit dat sommigen echt vreselijke dingen hebben meegemaakt in hun leven, en soms van kleins af aan alleen maar geweld hebben meegemaakt. Dat is geen excuus om ermee door te gaan, maar een beetje begrip voor hoe het allemaal zo gelopen is, is voor mijn gevoel wel op zijn plaats.
Ik denk ook dat die cirkel alleen doorbroken kan worden door die mensen ook een helpende hand te bieden. Alleen gevangen zetten bevestigd ze alleen maar in hun slachtofferrol. En ja, dat kost geld, maar je zou het ook kunnen zien als een investering voor de toekomst: de kinderen van deze mensen, omdat de kans groot is dat zij in dezelfde vicieuze cirkel blijven vastzitten als er niets verandert.
Het moet vreselijk zijn voor mensen om onder benarde omstandigheden op te moeten groeien. Voor die mensen moeten we inderdaad klaarstaan, begrip voor hen hebben en hen een helpende hand bieden. Maar vind je niet dat we vreselijk zijn doorgeslagen in bieden van die helpende hand?
Op televisie zie je vaak van die typische voorbeelden van waar het uiteindelijk gruwelijk mis gaat. Een heel circus aan hulpverleners is betrokken bij die mensen en toch gaat het nog steeds gruwelijk fout. Standaard gaat het vingertje dan richting de hulpverleners, want zij zouden te weinig hebben gedaan of niet goed hebben samengewerkt. Maar is dat wel zo? Ligt het niet aan het feit dat mensen de hulp van hulpverleners afwijzen en goede adviezen in de wind slaan? Overschatten wij onze hulpverleners en wat zij kunnen bewerkstelligen niet? Kunnen zij de aard van een beestje inderdaad niet veranderen? Doen wij met elkaar niet veel te veel, waardoor mensen de noodzaak niet inzien om te veranderen?
Hoe dan ook, ik vind het altijd bijzonder om te horen/lezen dat hulpverleners de schuld krijgen van het feit dat er dingen mis gaan bij mensen, terwijl het gewoon aan mensen zelf ligt. De verantwoordelijkheid wordt mijns inziens veel te veel bij maatschappij gelegd.
donderdag 12 maart 2015 om 09:10
quote:Donkeyshot schreef op 10 maart 2015 @ 01:51:
[...]
Oneens. Kernwaarden van onze samenleving zijn Vrijheid en Tolerantie.
Eeuwenlange godsdiensttwisten hebben ons het inzicht geleerd dat in dit land niemand de absolute waarheid of wijsheid in pacht heeft, ook gelovigen niet. Er moet ruimte zijn voor andere overtuigingen en voor andere manieren om je leven in te richten, zolang je een ander daarmee maar geen kwaad doet.
De wet geldt voor iedereen, en binnen de grenzen van de wet mag je je eigen gang gaan.
Wie daar niet mee om kan gaan, en anderen zijn (geloofs-)regels dwingend op wil leggen, kan beter niet in Nederland gaan wonen.Helemaal mee eens.
[...]
Oneens. Kernwaarden van onze samenleving zijn Vrijheid en Tolerantie.
Eeuwenlange godsdiensttwisten hebben ons het inzicht geleerd dat in dit land niemand de absolute waarheid of wijsheid in pacht heeft, ook gelovigen niet. Er moet ruimte zijn voor andere overtuigingen en voor andere manieren om je leven in te richten, zolang je een ander daarmee maar geen kwaad doet.
De wet geldt voor iedereen, en binnen de grenzen van de wet mag je je eigen gang gaan.
Wie daar niet mee om kan gaan, en anderen zijn (geloofs-)regels dwingend op wil leggen, kan beter niet in Nederland gaan wonen.Helemaal mee eens.
vrijdag 13 maart 2015 om 09:06
quote:tietanium schreef op 12 maart 2015 @ 09:09:
[...]
Het moet vreselijk zijn voor mensen om onder benarde omstandigheden op te moeten groeien. Voor die mensen moeten we inderdaad klaarstaan, begrip voor hen hebben en hen een helpende hand bieden. Maar vind je niet dat we vreselijk zijn doorgeslagen in bieden van die helpende hand?
Op televisie zie je vaak van die typische voorbeelden van waar het uiteindelijk gruwelijk mis gaat. Een heel circus aan hulpverleners is betrokken bij die mensen en toch gaat het nog steeds gruwelijk fout. Standaard gaat het vingertje dan richting de hulpverleners, want zij zouden te weinig hebben gedaan of niet goed hebben samengewerkt. Maar is dat wel zo? Ligt het niet aan het feit dat mensen de hulp van hulpverleners afwijzen en goede adviezen in de wind slaan? Overschatten wij onze hulpverleners en wat zij kunnen bewerkstelligen niet? Kunnen zij de aard van een beestje inderdaad niet veranderen? Doen wij met elkaar niet veel te veel, waardoor mensen de noodzaak niet inzien om te veranderen?
Hoe dan ook, ik vind het altijd bijzonder om te horen/lezen dat hulpverleners de schuld krijgen van het feit dat er dingen mis gaan bij mensen, terwijl het gewoon aan mensen zelf ligt. De verantwoordelijkheid wordt mijns inziens veel te veel bij maatschappij gelegd.
Ik denk niet dat er een "schuldige" is aan te wijzen. Aan de ene kant is het een feit dat de hulpverlening soms te kort schiet, dat bijvoorbeeld gezinsvoogden overbelast zijn of dat juist zo'n heel circus van hulpverleners op één gezin eerder contraproductief werkt.
En er zijn ook mensen die niet op deze manier geholpen willen of kunnen worden, maar om dat onwil te noemen (wat het op het eerste gezicht vaak lijkt) is weer te makkelijk. Meestal zit er een complexe situatie achter van beperkingen, trauma's en het geen vertrouwen hebben in weer de zoveelste die je komt vertellen hoe je je problemen moet oplossen.
Ook is het goed om je te realiseren, dat alleen de gevallen waarin het gruwelijk fout gaat aan het licht komen. Daar tegenover staan weer zoveel mensen en gezinnen die wél geholpen worden, en wel weer (min of meer) op de rails komen. Hetzelfde geldt voor bijvoorbeeld Tbs'ers: gaat er een in de fout, dan komt dat uitgebreid in het nieuws, maar van al die mensen die wel weer in staat zijn hun leven op te pakken, hoor je zelden of nooit iets.
Ieder geval waarin het fout gaat is er één teveel, maar het geeft wel een enigszins vertekend beeld op deze manier.
Heeft het zin om zoveel in deze mensen te investeren? Ik denk dat het niet zoveel zin heeft om daar op die manier over te denken. Niets doen is geen optie. Niet alleen vanuit menselijk oogpunt of omdat er vaak kinderen bij betrokken zijn, maar ook voor de maatschappij: jij zult maar naast een gezin wonen waar de hulpverlening alle handen vanaf heeft getrokken. Eén ontspoort persoon kan een hele flat tot last zijn.
Moeten we kijken of het anders en beter kan? Daar ben ik het natuurlijk helemaal mee eens.
[...]
Het moet vreselijk zijn voor mensen om onder benarde omstandigheden op te moeten groeien. Voor die mensen moeten we inderdaad klaarstaan, begrip voor hen hebben en hen een helpende hand bieden. Maar vind je niet dat we vreselijk zijn doorgeslagen in bieden van die helpende hand?
Op televisie zie je vaak van die typische voorbeelden van waar het uiteindelijk gruwelijk mis gaat. Een heel circus aan hulpverleners is betrokken bij die mensen en toch gaat het nog steeds gruwelijk fout. Standaard gaat het vingertje dan richting de hulpverleners, want zij zouden te weinig hebben gedaan of niet goed hebben samengewerkt. Maar is dat wel zo? Ligt het niet aan het feit dat mensen de hulp van hulpverleners afwijzen en goede adviezen in de wind slaan? Overschatten wij onze hulpverleners en wat zij kunnen bewerkstelligen niet? Kunnen zij de aard van een beestje inderdaad niet veranderen? Doen wij met elkaar niet veel te veel, waardoor mensen de noodzaak niet inzien om te veranderen?
Hoe dan ook, ik vind het altijd bijzonder om te horen/lezen dat hulpverleners de schuld krijgen van het feit dat er dingen mis gaan bij mensen, terwijl het gewoon aan mensen zelf ligt. De verantwoordelijkheid wordt mijns inziens veel te veel bij maatschappij gelegd.
Ik denk niet dat er een "schuldige" is aan te wijzen. Aan de ene kant is het een feit dat de hulpverlening soms te kort schiet, dat bijvoorbeeld gezinsvoogden overbelast zijn of dat juist zo'n heel circus van hulpverleners op één gezin eerder contraproductief werkt.
En er zijn ook mensen die niet op deze manier geholpen willen of kunnen worden, maar om dat onwil te noemen (wat het op het eerste gezicht vaak lijkt) is weer te makkelijk. Meestal zit er een complexe situatie achter van beperkingen, trauma's en het geen vertrouwen hebben in weer de zoveelste die je komt vertellen hoe je je problemen moet oplossen.
Ook is het goed om je te realiseren, dat alleen de gevallen waarin het gruwelijk fout gaat aan het licht komen. Daar tegenover staan weer zoveel mensen en gezinnen die wél geholpen worden, en wel weer (min of meer) op de rails komen. Hetzelfde geldt voor bijvoorbeeld Tbs'ers: gaat er een in de fout, dan komt dat uitgebreid in het nieuws, maar van al die mensen die wel weer in staat zijn hun leven op te pakken, hoor je zelden of nooit iets.
Ieder geval waarin het fout gaat is er één teveel, maar het geeft wel een enigszins vertekend beeld op deze manier.
Heeft het zin om zoveel in deze mensen te investeren? Ik denk dat het niet zoveel zin heeft om daar op die manier over te denken. Niets doen is geen optie. Niet alleen vanuit menselijk oogpunt of omdat er vaak kinderen bij betrokken zijn, maar ook voor de maatschappij: jij zult maar naast een gezin wonen waar de hulpverlening alle handen vanaf heeft getrokken. Eén ontspoort persoon kan een hele flat tot last zijn.
Moeten we kijken of het anders en beter kan? Daar ben ik het natuurlijk helemaal mee eens.
vrijdag 13 maart 2015 om 09:21
"Een heel circus aan hulpverleners is betrokken bij die mensen en toch gaat het nog steeds gruwelijk fout. Standaard gaat het vingertje dan richting de hulpverleners, want zij zouden te weinig hebben gedaan of niet goed hebben samengewerkt. Maar is dat wel zo? Ligt het niet aan het feit dat mensen de hulp van hulpverleners afwijzen en goede adviezen in de wind slaan? Overschatten wij onze hulpverleners en wat zij kunnen bewerkstelligen niet? Kunnen zij de aard van een beestje inderdaad niet veranderen? Doen wij met elkaar niet veel te veel, waardoor mensen de noodzaak niet inzien om te veranderen?"
Het lijkt me dat men niet zich afvraagt of zij deze personen konden veranderen, maar dat ze te veel hoopten dát deze mensen zouden veranderen. En niet tijdig genoeg drastischere maatregelen namen, zoals kinderen uit huis plaatsen, gedwongen opnamen etc.
Dat men té voorzichtig was in den aanpak van degene die gevaarlijk gedrag vertoont. En teveel onschuldige omstanders/nabije familieleden uit het oog verloor. Ik denk dat veel mensen nooit zullen veranderen omdat zij dat simpelweg niet kunnen. En dat moet ook onderkend worden. Veel mensen zitten op een manier in elkaar waarbij als je merkt dat ze niet veranderen en levensgevaar vormen voor anderen, moet kijken in welke mate anderen tegen hen beschermd dienen te worden.
Het lijkt me dat men niet zich afvraagt of zij deze personen konden veranderen, maar dat ze te veel hoopten dát deze mensen zouden veranderen. En niet tijdig genoeg drastischere maatregelen namen, zoals kinderen uit huis plaatsen, gedwongen opnamen etc.
Dat men té voorzichtig was in den aanpak van degene die gevaarlijk gedrag vertoont. En teveel onschuldige omstanders/nabije familieleden uit het oog verloor. Ik denk dat veel mensen nooit zullen veranderen omdat zij dat simpelweg niet kunnen. En dat moet ook onderkend worden. Veel mensen zitten op een manier in elkaar waarbij als je merkt dat ze niet veranderen en levensgevaar vormen voor anderen, moet kijken in welke mate anderen tegen hen beschermd dienen te worden.
zondag 15 maart 2015 om 22:55
Een 12-jarig klasgenootje wat voetbalde met zijn vriendjes op school. ,,Dat is een vriendje uit de wijk hier!" Hoe kan dat nou?'', zei een 12-jarig jongetje
,,Ryan was een kind als alle anderen, haalde goede cijfers, deed mee met alles, was goed geïntegreerd en heeft nooit iets gezegd over IS of zo'', aldus een leraar."
Zo makkelijk gaat dat dus. Je neemt een voetballend 12-jarig kind met vriendjes en goede schoolprestaties, een kind als alle anderen wat meedeed met alles, je neemt een volwassene met toezicht over dat kind. En voor je het weet executeert het kind een man.
Dieptriest.
http://www.ad.nl/ad/nl/10 ... -beul-Ryan-in-video.dhtml
Schoolvriendjes herkennen 12-jarige beul 'Ryan' in video
In Frankrijk is het jongetje herkend dat op een filmpje van terreurorganisatie IS een kogel door het hoofd schiet van een gevangene. Hij is 12 jaar oud en komt uit Toulouse. Zijn 31-jarige stiefvader Sabri Essid is de tweede persoon in de video. Hij is de halfbroer van Mohamed Merah die in 2012 in Toulouse drie militairen en vier bezoekers van een joodse school vermoordde.
Ryan was goed geïntegreerd en heeft nooit iets gezegd over IS ofzo
Sommige kinderen kwamen 's morgens huilend het schoolplein op. Anderen verzamelden zich rond de mobiele telefoons van vriendjes. Daarop was 'het' filmpje te zien. ,,We zagen dat kinderen ook in de klas nog bleven huilen. Ze waren aangedaan'', vertelde een woordvoerster van de school. ,,We vroegen wat er aan de hand was. En toen vertelden ze over die video.''
Het filmpje werd vorige week verspreid door terreurorganisatie IS. Je ziet beelden in Syrië. Een gevangene zit geknield op de grond. Achter hem staan een volwassen man en een klein jongetje. Het joch heeft een pistool in zijn hand, richt het op het hoofd van de geknielde man en schiet. Als het slachtoffer neervalt, schiet de jongen nog een paar keer op het lichaam en roept: 'Allah Akbar!'
,,Dat is een vriendje uit de wijk hier! Hoe kan dat nou?'', zei een 12-jarig jongetje op de Vauquelin-school in Toulouse, nadat hij de beelden had bekeken. ,,Hij woonde hier in de buurt maar we hebben hem al een tijdje niet gezien'', zei een andere leerling.
Achterstandswijk
De 'kindbeul' die op de video een gevangene doodschiet blijkt Ryan te heten, is zo'n 12 jaar oud en woonde in een achterstandswijk van het zuid-Franse Toulouse, zeggen zijn vriendjes. Ze zagen de video en twijfelden geen moment: het was Ryan.
,,Vorig jaar speelde ik hier nog voetbal met hem'', zei een scholier over de jongen die op de video zonder te bibberen de trekker overhaalt. ,,Ryan was een kind als alle anderen, haalde goede cijfers, deed mee met alles, was goed geïntegreerd en heeft nooit iets gezegd over IS of zo'', aldus een leraar.
Er waren vooral veel vragen, bij zowel de vroegere vriendjes van Ryan als hun ouders. De videobeelden werden niet door iedereen begrepen. ,,Waarom is hij niet weggerend?'', vroeg één van de kinderen. ,,Waarom schoot hij niet op de anderen?'', vroeg een ander.
Geen bevestiging
De autoriteiten willen niet bevestigen dat de jongste IS-moordenaar de 12-jarige Ryan uit Toulouse is. Maar twijfels zijn er nauwelijks. ,,Er is één kind in de wijk hier dat sinds maart 2014 niet meer op school is verschenen'', aldus Jacques Caillaut van de Onderwijsinspectie in Toulouse.
Rond die tijd verdween ook de 31-jarige moslimradicaal Sabri Essid van de radar van veiligheidsdiensten. Essid is de stiefvader van Ryan. Hij is volgens specialisten óók te zien is op de laatste gruwelvideo van IS, staand naast de jongen tijdens de executie.
De Franse overheid gaat ervan uit dat Sabri Essid in april 2014 naar Syrië is vertrokken, samen met zijn vrouw, hun 20 maanden oude tweeling, hun pasgeboren baby en de 12-jarige Ryan, geboren uit een vorige relatie van de vrouw.
Essid werd al in de gaten gehouden. In 2006 probeerde hij naar Irak en Syrië af te reizen maar werd hij gearresteerd en veroordeeld tot vier jaar cel. De inlichtingendienst hield hem daarna in het vizier wegens zijn radicalisme en lidmaatschap van een netwerk van jihadisten.
Mohamed Merah
Essid is eveneens de halfbroer van Mohamed Merah, de zogenoemde 'scooter-moordenaar'. In 2012 vermoordde Merah in Toulouse en het nabijgelegen Montauban - uit naam van de islam - drie militairen en vier bezoekers van een joodse school.
Onder de vriendjes van Ryan is het ongeloof nog steeds groot. En er is onzekerheid en angst. ,,Mijn kinderen vroegen wat er gaat gebeuren als Ryan weer terugkomt en weer bij ons in Toulouse komt wonen'', vertelde een moeder.
,,Ryan was een kind als alle anderen, haalde goede cijfers, deed mee met alles, was goed geïntegreerd en heeft nooit iets gezegd over IS of zo'', aldus een leraar."
Zo makkelijk gaat dat dus. Je neemt een voetballend 12-jarig kind met vriendjes en goede schoolprestaties, een kind als alle anderen wat meedeed met alles, je neemt een volwassene met toezicht over dat kind. En voor je het weet executeert het kind een man.
Dieptriest.
http://www.ad.nl/ad/nl/10 ... -beul-Ryan-in-video.dhtml
Schoolvriendjes herkennen 12-jarige beul 'Ryan' in video
In Frankrijk is het jongetje herkend dat op een filmpje van terreurorganisatie IS een kogel door het hoofd schiet van een gevangene. Hij is 12 jaar oud en komt uit Toulouse. Zijn 31-jarige stiefvader Sabri Essid is de tweede persoon in de video. Hij is de halfbroer van Mohamed Merah die in 2012 in Toulouse drie militairen en vier bezoekers van een joodse school vermoordde.
Ryan was goed geïntegreerd en heeft nooit iets gezegd over IS ofzo
Sommige kinderen kwamen 's morgens huilend het schoolplein op. Anderen verzamelden zich rond de mobiele telefoons van vriendjes. Daarop was 'het' filmpje te zien. ,,We zagen dat kinderen ook in de klas nog bleven huilen. Ze waren aangedaan'', vertelde een woordvoerster van de school. ,,We vroegen wat er aan de hand was. En toen vertelden ze over die video.''
Het filmpje werd vorige week verspreid door terreurorganisatie IS. Je ziet beelden in Syrië. Een gevangene zit geknield op de grond. Achter hem staan een volwassen man en een klein jongetje. Het joch heeft een pistool in zijn hand, richt het op het hoofd van de geknielde man en schiet. Als het slachtoffer neervalt, schiet de jongen nog een paar keer op het lichaam en roept: 'Allah Akbar!'
,,Dat is een vriendje uit de wijk hier! Hoe kan dat nou?'', zei een 12-jarig jongetje op de Vauquelin-school in Toulouse, nadat hij de beelden had bekeken. ,,Hij woonde hier in de buurt maar we hebben hem al een tijdje niet gezien'', zei een andere leerling.
Achterstandswijk
De 'kindbeul' die op de video een gevangene doodschiet blijkt Ryan te heten, is zo'n 12 jaar oud en woonde in een achterstandswijk van het zuid-Franse Toulouse, zeggen zijn vriendjes. Ze zagen de video en twijfelden geen moment: het was Ryan.
,,Vorig jaar speelde ik hier nog voetbal met hem'', zei een scholier over de jongen die op de video zonder te bibberen de trekker overhaalt. ,,Ryan was een kind als alle anderen, haalde goede cijfers, deed mee met alles, was goed geïntegreerd en heeft nooit iets gezegd over IS of zo'', aldus een leraar.
Er waren vooral veel vragen, bij zowel de vroegere vriendjes van Ryan als hun ouders. De videobeelden werden niet door iedereen begrepen. ,,Waarom is hij niet weggerend?'', vroeg één van de kinderen. ,,Waarom schoot hij niet op de anderen?'', vroeg een ander.
Geen bevestiging
De autoriteiten willen niet bevestigen dat de jongste IS-moordenaar de 12-jarige Ryan uit Toulouse is. Maar twijfels zijn er nauwelijks. ,,Er is één kind in de wijk hier dat sinds maart 2014 niet meer op school is verschenen'', aldus Jacques Caillaut van de Onderwijsinspectie in Toulouse.
Rond die tijd verdween ook de 31-jarige moslimradicaal Sabri Essid van de radar van veiligheidsdiensten. Essid is de stiefvader van Ryan. Hij is volgens specialisten óók te zien is op de laatste gruwelvideo van IS, staand naast de jongen tijdens de executie.
De Franse overheid gaat ervan uit dat Sabri Essid in april 2014 naar Syrië is vertrokken, samen met zijn vrouw, hun 20 maanden oude tweeling, hun pasgeboren baby en de 12-jarige Ryan, geboren uit een vorige relatie van de vrouw.
Essid werd al in de gaten gehouden. In 2006 probeerde hij naar Irak en Syrië af te reizen maar werd hij gearresteerd en veroordeeld tot vier jaar cel. De inlichtingendienst hield hem daarna in het vizier wegens zijn radicalisme en lidmaatschap van een netwerk van jihadisten.
Mohamed Merah
Essid is eveneens de halfbroer van Mohamed Merah, de zogenoemde 'scooter-moordenaar'. In 2012 vermoordde Merah in Toulouse en het nabijgelegen Montauban - uit naam van de islam - drie militairen en vier bezoekers van een joodse school.
Onder de vriendjes van Ryan is het ongeloof nog steeds groot. En er is onzekerheid en angst. ,,Mijn kinderen vroegen wat er gaat gebeuren als Ryan weer terugkomt en weer bij ons in Toulouse komt wonen'', vertelde een moeder.
dinsdag 17 maart 2015 om 10:40
quote:meivogel schreef op 13 maart 2015 @ 09:06:
Ik denk niet dat er een "schuldige" is aan te wijzen. Aan de ene kant is het een feit dat de hulpverlening soms te kort schiet, dat bijvoorbeeld gezinsvoogden overbelast zijn of dat juist zo'n heel circus van hulpverleners op één gezin eerder contraproductief werkt.
En er zijn ook mensen die niet op deze manier geholpen willen of kunnen worden, maar om dat onwil te noemen (wat het op het eerste gezicht vaak lijkt) is weer te makkelijk. Meestal zit er een complexe situatie achter van beperkingen, trauma's en het geen vertrouwen hebben in weer de zoveelste die je komt vertellen hoe je je problemen moet oplossen.
Ook is het goed om je te realiseren, dat alleen de gevallen waarin het gruwelijk fout gaat aan het licht komen. Daar tegenover staan weer zoveel mensen en gezinnen die wél geholpen worden, en wel weer (min of meer) op de rails komen. Hetzelfde geldt voor bijvoorbeeld Tbs'ers: gaat er een in de fout, dan komt dat uitgebreid in het nieuws, maar van al die mensen die wel weer in staat zijn hun leven op te pakken, hoor je zelden of nooit iets.
Ieder geval waarin het fout gaat is er één teveel, maar het geeft wel een enigszins vertekend beeld op deze manier.
Heeft het zin om zoveel in deze mensen te investeren? Ik denk dat het niet zoveel zin heeft om daar op die manier over te denken. Niets doen is geen optie. Niet alleen vanuit menselijk oogpunt of omdat er vaak kinderen bij betrokken zijn, maar ook voor de maatschappij: jij zult maar naast een gezin wonen waar de hulpverlening alle handen vanaf heeft getrokken. Eén ontspoort persoon kan een hele flat tot last zijn.
Moeten we kijken of het anders en beter kan? Daar ben ik het natuurlijk helemaal mee eens.Er is nog heel veel ruimte voor verbetering. Het lijkt soms wel alsof we in een omgekeerde wereld leven waarin welwillende en hardwerkende mensen het vuur aan de schenen wordt gelegd en mensen die niet mee willen doen aan de maatschappij in de watten worden gelegd. Met het huidige VVD-beleid komt daar eindelijk eens een beetje verandering in.
Ik denk niet dat er een "schuldige" is aan te wijzen. Aan de ene kant is het een feit dat de hulpverlening soms te kort schiet, dat bijvoorbeeld gezinsvoogden overbelast zijn of dat juist zo'n heel circus van hulpverleners op één gezin eerder contraproductief werkt.
En er zijn ook mensen die niet op deze manier geholpen willen of kunnen worden, maar om dat onwil te noemen (wat het op het eerste gezicht vaak lijkt) is weer te makkelijk. Meestal zit er een complexe situatie achter van beperkingen, trauma's en het geen vertrouwen hebben in weer de zoveelste die je komt vertellen hoe je je problemen moet oplossen.
Ook is het goed om je te realiseren, dat alleen de gevallen waarin het gruwelijk fout gaat aan het licht komen. Daar tegenover staan weer zoveel mensen en gezinnen die wél geholpen worden, en wel weer (min of meer) op de rails komen. Hetzelfde geldt voor bijvoorbeeld Tbs'ers: gaat er een in de fout, dan komt dat uitgebreid in het nieuws, maar van al die mensen die wel weer in staat zijn hun leven op te pakken, hoor je zelden of nooit iets.
Ieder geval waarin het fout gaat is er één teveel, maar het geeft wel een enigszins vertekend beeld op deze manier.
Heeft het zin om zoveel in deze mensen te investeren? Ik denk dat het niet zoveel zin heeft om daar op die manier over te denken. Niets doen is geen optie. Niet alleen vanuit menselijk oogpunt of omdat er vaak kinderen bij betrokken zijn, maar ook voor de maatschappij: jij zult maar naast een gezin wonen waar de hulpverlening alle handen vanaf heeft getrokken. Eén ontspoort persoon kan een hele flat tot last zijn.
Moeten we kijken of het anders en beter kan? Daar ben ik het natuurlijk helemaal mee eens.Er is nog heel veel ruimte voor verbetering. Het lijkt soms wel alsof we in een omgekeerde wereld leven waarin welwillende en hardwerkende mensen het vuur aan de schenen wordt gelegd en mensen die niet mee willen doen aan de maatschappij in de watten worden gelegd. Met het huidige VVD-beleid komt daar eindelijk eens een beetje verandering in.
dinsdag 17 maart 2015 om 14:08
Volgens Obama is de VS schuldig aan IS (vanmorgen in het nieuws)
Hij heeft goed naar Maarten v Rossum geluisterd https://blendle.com/i/maa ... ika_het_is_monster_baarde
Hij heeft goed naar Maarten v Rossum geluisterd https://blendle.com/i/maa ... ika_het_is_monster_baarde
zondag 22 maart 2015 om 08:55
quote:gladoortje74 schreef op 22 maart 2015 @ 03:17:
Ahum. AhuhuhuhumIk weet niet precies wat je bedoelt met "ahum", maar laten we eerlijk zijn: er wordt gediscrimineerd op de arbeidsmarkt. Ik loop daar zelf ook tegenaan, gezien mijn leeftijd. Voor mij is dat geen reden om te radicaliseren (in de zin dat ik niet ga roepen dat "ze" maar allemaal naar hun eigen land terug moeten), dat is onzin. Er zijn nu eenmaal te weinig banen voor iedereen, dus werkgevers kunnen selecteren wat ze willen. Het wordt tijd dat de regering dát probleem eens onder ogen ziet.
Ahum. AhuhuhuhumIk weet niet precies wat je bedoelt met "ahum", maar laten we eerlijk zijn: er wordt gediscrimineerd op de arbeidsmarkt. Ik loop daar zelf ook tegenaan, gezien mijn leeftijd. Voor mij is dat geen reden om te radicaliseren (in de zin dat ik niet ga roepen dat "ze" maar allemaal naar hun eigen land terug moeten), dat is onzin. Er zijn nu eenmaal te weinig banen voor iedereen, dus werkgevers kunnen selecteren wat ze willen. Het wordt tijd dat de regering dát probleem eens onder ogen ziet.
zondag 22 maart 2015 om 10:22
Er komen pas meer (vaste) banen als het ontslagregime echt versoepeld gaat worden. Straks moet je een dossier van hier tot Tokio hebben opgebouwd voordat je iemand mag ontslaan. Tijdens zo'n dossieropbouw is de arbeidsrelatie ondertussen al aardig verziekt.
Soms ligt het ook aan de werknemer als een werkgever van iemand af wil. Sommige werknemers met een vast contract maken er een potje van en zijn totaal ongemotiveerd. Als iemand ongemotiveerd is dan is het heel moeilijk om een dossier aan te leggen, want hoe toon je dat aan bij de rechter? Dat iemand zich om de haverklap ziek meldt, terwijl hij dat niet is, is ook een lastig probleem.
Die leeftijddiscriminatie is heel simpel op te lossen. Als werkgevers bij ziekte van een werknemer van 50 jaar of ouder niet meer aansprakelijk zijn en deze overgedragen wordt aan het UWV zijn werkgevers veel meer bereid om oudere ervaren werknemers aan te nemen. Daar schept een overheid banen mee, maar om de één of andere reden willen ze daar niet aan. Daarom neem ik de politiek echt niet meer serieus met dat "banen scheppen".
Soms ligt het ook aan de werknemer als een werkgever van iemand af wil. Sommige werknemers met een vast contract maken er een potje van en zijn totaal ongemotiveerd. Als iemand ongemotiveerd is dan is het heel moeilijk om een dossier aan te leggen, want hoe toon je dat aan bij de rechter? Dat iemand zich om de haverklap ziek meldt, terwijl hij dat niet is, is ook een lastig probleem.
Die leeftijddiscriminatie is heel simpel op te lossen. Als werkgevers bij ziekte van een werknemer van 50 jaar of ouder niet meer aansprakelijk zijn en deze overgedragen wordt aan het UWV zijn werkgevers veel meer bereid om oudere ervaren werknemers aan te nemen. Daar schept een overheid banen mee, maar om de één of andere reden willen ze daar niet aan. Daarom neem ik de politiek echt niet meer serieus met dat "banen scheppen".
zondag 7 juni 2015 om 00:42
Nieuw artikel over wie de mensen zijn die radicaliseren.
http://www.ad.nl/ad/nl/10 ... k-verknipt-warhoofd.dhtml
Jihadist is vaak verknipt warhoofd
Door: redactie
6-6-15 - 06:00 bron: ANP
IS-jihadist Khalid K. uit Almere © Twitter.
Nederlandse Syriëgangers hebben vaak psychische problemen. Ze komen uit gebroken gezinnen en kampen al van jongs af met gedragsstoornissen.
Het aandeel vrouwelijke jihadisten - vaak jonge meisjes - neemt toe © Archieffoto ANP.
Dat blijkt uit onderzoek door het Team contraterrorisme- en extremisme van de Landelijke Eenheid van de politie. Maar liefst 60 procent van de Syriëgangers heeft psychosociale problemen, vaak al vóórdat ze radicaliseren. Zo'n 20 procent kampt met ernstige gedragsproblemen of een officieel vastgestelde geestesziekte, zoals schizofrenie.
,,Dit werpt een ander licht op de manier waarop we radicalisering moeten aanpakken,'' stelt onderzoeker Anton Weenink van de Nationale Politie. ,,Het heeft geen zin om alleen in te zetten op de bestrijding van radicaal-islamitische denkbeelden. Er moet ook worden gekeken naar het gedrag van geradicaliseerde jongeren."
Niet eerder is de achtergrond van Nederlandse Syriëgangers op deze schaal onderzocht. Weenink baseert zich op politiedossiers van 140 geradicaliseerde jongeren, van wie een aantal naar Syrië is afgereisd en anderen plannen maakten om naar dat land te vertrekken.
Veel van de jongeren komen uit gebroken gezinnen en zijn laagopgeleid. Sommigen hebben nooit een opleiding afgemaakt. Een aantal jongeren is dakloos, of is dat tijdelijk geweest.
De uitkomsten van het onderzoek staan haaks op de heersende gedachte dat terroristen doorgaans 'verrassend normaal' zijn en meestal een gewone sociale achtergrond hebben. ,,Het gaat hier niet altijd om gezonde, intelligente jongeren die puur door ideologie worden gedreven,'' zegt Weenink. ,,Een terreurorganisatie als IS oefent ook aantrekkingskracht uit op warhoofden die ideologisch helemaal niet sterk onderlegd zijn."
De onderzochte Syriëgangers hebben ook twee keer vaker een strafblad dan andere jongeren in dezelfde leeftijdsgroep. De gemiddelde leeftijd van jihadisten is 24 jaar. Het gaat bijna altijd om mannen, maar het aandeel vrouwen - vaak jonge meisjes - neemt toe.
http://www.ad.nl/ad/nl/10 ... k-verknipt-warhoofd.dhtml
Jihadist is vaak verknipt warhoofd
Door: redactie
6-6-15 - 06:00 bron: ANP
IS-jihadist Khalid K. uit Almere © Twitter.
Nederlandse Syriëgangers hebben vaak psychische problemen. Ze komen uit gebroken gezinnen en kampen al van jongs af met gedragsstoornissen.
Het aandeel vrouwelijke jihadisten - vaak jonge meisjes - neemt toe © Archieffoto ANP.
Dat blijkt uit onderzoek door het Team contraterrorisme- en extremisme van de Landelijke Eenheid van de politie. Maar liefst 60 procent van de Syriëgangers heeft psychosociale problemen, vaak al vóórdat ze radicaliseren. Zo'n 20 procent kampt met ernstige gedragsproblemen of een officieel vastgestelde geestesziekte, zoals schizofrenie.
,,Dit werpt een ander licht op de manier waarop we radicalisering moeten aanpakken,'' stelt onderzoeker Anton Weenink van de Nationale Politie. ,,Het heeft geen zin om alleen in te zetten op de bestrijding van radicaal-islamitische denkbeelden. Er moet ook worden gekeken naar het gedrag van geradicaliseerde jongeren."
Niet eerder is de achtergrond van Nederlandse Syriëgangers op deze schaal onderzocht. Weenink baseert zich op politiedossiers van 140 geradicaliseerde jongeren, van wie een aantal naar Syrië is afgereisd en anderen plannen maakten om naar dat land te vertrekken.
Veel van de jongeren komen uit gebroken gezinnen en zijn laagopgeleid. Sommigen hebben nooit een opleiding afgemaakt. Een aantal jongeren is dakloos, of is dat tijdelijk geweest.
De uitkomsten van het onderzoek staan haaks op de heersende gedachte dat terroristen doorgaans 'verrassend normaal' zijn en meestal een gewone sociale achtergrond hebben. ,,Het gaat hier niet altijd om gezonde, intelligente jongeren die puur door ideologie worden gedreven,'' zegt Weenink. ,,Een terreurorganisatie als IS oefent ook aantrekkingskracht uit op warhoofden die ideologisch helemaal niet sterk onderlegd zijn."
De onderzochte Syriëgangers hebben ook twee keer vaker een strafblad dan andere jongeren in dezelfde leeftijdsgroep. De gemiddelde leeftijd van jihadisten is 24 jaar. Het gaat bijna altijd om mannen, maar het aandeel vrouwen - vaak jonge meisjes - neemt toe.
