Actueel
alle pijlers
geen donor = asociaal?
zaterdag 14 juni 2008 om 18:16
Onderhand krijg ik het gevoel een vreselijk asociaal iemand te zijn, haast crimineel misschien zelfs, want ik heb er zeer bewust en weloverwogen voor gekozen om geen donor te zijn.
Terwijl er van alle kanten tegen je wordt gezegd dat toch vooral te zijn. Het kabinet heeft zelfs een 'diepe voorkeur' voor orgaandonatie.
Ik wil graag gewoon doodgaan als mijn tijd gekomen is en niet volkomen onnatuurlijk nog min of meer in leven gehouden worden, zodat ze bruikbare organen uit mijn lijf kunnen halen, om daarna pas en niet meer helemaal intact echt te sterven. Dat staat me vreselijk tegen.
Maar ook als je wel eerst gewoon 100% kunt sterven, lijkt het mij niets. Het is/was mijn lijf en daar direct in gaan snijden en weghalen na overlijden vind ik nogal oneerbiedig.
Dus nee, ik ben geen donor. Maar misschien wel asociaal?
Terwijl er van alle kanten tegen je wordt gezegd dat toch vooral te zijn. Het kabinet heeft zelfs een 'diepe voorkeur' voor orgaandonatie.
Ik wil graag gewoon doodgaan als mijn tijd gekomen is en niet volkomen onnatuurlijk nog min of meer in leven gehouden worden, zodat ze bruikbare organen uit mijn lijf kunnen halen, om daarna pas en niet meer helemaal intact echt te sterven. Dat staat me vreselijk tegen.
Maar ook als je wel eerst gewoon 100% kunt sterven, lijkt het mij niets. Het is/was mijn lijf en daar direct in gaan snijden en weghalen na overlijden vind ik nogal oneerbiedig.
Dus nee, ik ben geen donor. Maar misschien wel asociaal?
tonkje wijzigde dit bericht op 14-06-2008 18:18
Reden: typefoutje
Reden: typefoutje
% gewijzigd
Morrigan Crow, net zo leuk als Harry Potter.
zaterdag 19 juli 2008 om 12:15
zaterdag 19 juli 2008 om 13:24
zaterdag 19 juli 2008 om 18:07
er is bij ons dus absoluut niet eerst gekeken of mijn schoonvader geregisteerd was. toen hij overleden was konden we nog even afscheid nemen voor ze m af zouden leggen en ook tijdens die tijd kwamen er twee artsen met de vraag.
mijn vriend was er op dat moment zelfs niet bij. maar zijn moeder en hij moesten beslissen wat ze zouden doen.
ik weet vanaf t begin dat ik wat met mijn vriend heb dat hij een ja heeft ingevuld en hij weet dat ook van mij.
maar mijn vader heeft altijd nee gezegd bijv. alleen tijdens t registreren is hij er toch over na gaan denk en heeft ingevuld dat hij dat aan ons overlaat. wij hebben allemaal ja ingevuld broer zus en mams. dus bij hem weet hij dat de keus een ja word.
mijn vriend was er op dat moment zelfs niet bij. maar zijn moeder en hij moesten beslissen wat ze zouden doen.
ik weet vanaf t begin dat ik wat met mijn vriend heb dat hij een ja heeft ingevuld en hij weet dat ook van mij.
maar mijn vader heeft altijd nee gezegd bijv. alleen tijdens t registreren is hij er toch over na gaan denk en heeft ingevuld dat hij dat aan ons overlaat. wij hebben allemaal ja ingevuld broer zus en mams. dus bij hem weet hij dat de keus een ja word.
zaterdag 19 juli 2008 om 18:13
Deze discussie blijft maar gaan joh. Ik heb een poosje meegeschreven en heftige discussies gehad. Ik vind het echt jammer dat er geen begrip is voor Tonkje. Er zijn nog altijd mensen die vinden dat ze het recht hebben om voor God te spelen en anderen te dwingen om wel donor te zijn. Ik vind niet dat je het recht hebt om over iemand anders z'n weldoordachte keuze te oordelen.
zaterdag 19 juli 2008 om 18:50
Nee ik leef niet in een gezonde omgeving, en nee ik zal zelf ook niet altijd gezond blijven. Maar zoals jij zegt, dat ik ziek kan worden en mensen waarvan ik hou, die gun ik het wel. En zoals mutsje al zegt. Ik ken ook de diertjes in mijn pan niet; dus laat het smaken.
Ook nog eens... Iedereen verteld wel dat tonkje kiest uit gevoel, maar ik heb hier ook nog niet echt een reden gelezen om het wel te doen zonder dat daar gevoel bij komt: Stel dat een dierbare van je heel erg ziek wordt....
zaterdag 19 juli 2008 om 20:07
Wat begrip doet me best deugd, want een standpunt innemen dat de meesten hier op het forum niet delen, is niet altijd even plezierig. Ik vind het prima als mensen proberen me te overtuigen om donor te worden en met allerlei argumenten komen om mijn mening te ontkrachten, maar de manier waarop dat ging was soms werkelijk bedroevend.
Mijn manier van argumenteren was ook niet altijd top hoor, want soms vond ik het best moeilijk om mijn ideeen uit te leggen of om in te gaan op vragen waar ik eigenlijk nooit eerder over had nagedacht, maar ik heb mijn best gedaan. Al denk ik achteraf dat ik dat soms misschien beter had kunnen laten. Dan had ik misschien beter kunnen zeggen "Sorry, weet ik niet" of 'nooit over nagedacht, want ik vind dat aspect niet relevant'.
Mijn manier van argumenteren was ook niet altijd top hoor, want soms vond ik het best moeilijk om mijn ideeen uit te leggen of om in te gaan op vragen waar ik eigenlijk nooit eerder over had nagedacht, maar ik heb mijn best gedaan. Al denk ik achteraf dat ik dat soms misschien beter had kunnen laten. Dan had ik misschien beter kunnen zeggen "Sorry, weet ik niet" of 'nooit over nagedacht, want ik vind dat aspect niet relevant'.
Morrigan Crow, net zo leuk als Harry Potter.
zaterdag 19 juli 2008 om 21:04
Het lastige is dat de pro-donoren met een zeer emotioneel argument komen, namelijk dat je door het afstaan van een orgaan het leven van een zieke verlengd. Dat klopt, met een nieuw orgaan kan een zieke soms zomaar nog jaren door.
En als je geen donor bent dan moet je wel koud en egoistisch zijn, want je gunt een zieke medemens niet eens dat hij langer leeft.
Ik vind mezelf allesbehalve koud en egoistisch en ik gun iedereen het beste. En toch ben ik geen donor.
Enerzijds omdat het leven na een transplantatie vaak echt geen lolletje is, een nieuw orgaan betekent echt niet dat de patient helemaal gezond is. Er treden vaak complicaties op en zo niet dan nog is regelmatige controle en (zware) medicatie nodig.
Ik vind ook dat de dood bij het leven hoort. Ja, ik zou heel graag willen dat mijn broer, zus en neefje nog zouden leven, ik zou gek zijn als ik dat niet zou willen. Maar ook hun dood hoort bij het leven, bij mijn leven. Hun ziekte ook.
En als ze genezen waren of een donororgaan zouden hebben gekregen (wat in hun geval geen optie was hoor, maar stel nu dat.....) dan was ik zo ontzettend dankbaar geweest.
Toch durf ik te zeggen dat ik het rekken van levens, de geneeskunst bijna vind doorslaan. Alles staat in het teken van rekken en leven verlengen, het lijkt of we de dood willen weren. En daar voel ik me niet prettig bij.
Ten 3e, ik had er ook niet aan moeten denken dat de mensen die ik net noemde zelf donor waren. Van alle3 heb ik meteen afscheid kunnen nemen, hun gezin was erbij toen ze stierven en hoe verdrietig ook, dat was voor mij een essentieel onderdeel bij het verwerken van het verdriet. Dat mijn broer stierf met zijn familie, mijn zus met haar man en zoons, met neefje met zijn ouders bij hem. En met sterven bedoel ik echt sterven, echt dood. Niet kunstmatig in leven gehouden, zodat het lijkt alsof iemand nog leeft. Dat heb ik 1 keer gezien en het verschil tussen dood en kunstmatig in leven worden gehouden is mij te groot. Hoe kun je nu beseffen dat iemand dood is als hij kunstmatig in leven word gehouden? Hoe kun je dan beginnen met rouwen? De tijd tussen doodgaan en begraven is al zo kort, die wil ik ten volle 'benutten'. Ik wil ook dat mijn nabestaanden die kans krijgen.
Dus vandaar, geen codicil.
Schiet me maar af, sla me maar met argumenten om de oren, het heeft geen nut, ik blijf bij mijn beslissing.
En als je geen donor bent dan moet je wel koud en egoistisch zijn, want je gunt een zieke medemens niet eens dat hij langer leeft.
Ik vind mezelf allesbehalve koud en egoistisch en ik gun iedereen het beste. En toch ben ik geen donor.
Enerzijds omdat het leven na een transplantatie vaak echt geen lolletje is, een nieuw orgaan betekent echt niet dat de patient helemaal gezond is. Er treden vaak complicaties op en zo niet dan nog is regelmatige controle en (zware) medicatie nodig.
Ik vind ook dat de dood bij het leven hoort. Ja, ik zou heel graag willen dat mijn broer, zus en neefje nog zouden leven, ik zou gek zijn als ik dat niet zou willen. Maar ook hun dood hoort bij het leven, bij mijn leven. Hun ziekte ook.
En als ze genezen waren of een donororgaan zouden hebben gekregen (wat in hun geval geen optie was hoor, maar stel nu dat.....) dan was ik zo ontzettend dankbaar geweest.
Toch durf ik te zeggen dat ik het rekken van levens, de geneeskunst bijna vind doorslaan. Alles staat in het teken van rekken en leven verlengen, het lijkt of we de dood willen weren. En daar voel ik me niet prettig bij.
Ten 3e, ik had er ook niet aan moeten denken dat de mensen die ik net noemde zelf donor waren. Van alle3 heb ik meteen afscheid kunnen nemen, hun gezin was erbij toen ze stierven en hoe verdrietig ook, dat was voor mij een essentieel onderdeel bij het verwerken van het verdriet. Dat mijn broer stierf met zijn familie, mijn zus met haar man en zoons, met neefje met zijn ouders bij hem. En met sterven bedoel ik echt sterven, echt dood. Niet kunstmatig in leven gehouden, zodat het lijkt alsof iemand nog leeft. Dat heb ik 1 keer gezien en het verschil tussen dood en kunstmatig in leven worden gehouden is mij te groot. Hoe kun je nu beseffen dat iemand dood is als hij kunstmatig in leven word gehouden? Hoe kun je dan beginnen met rouwen? De tijd tussen doodgaan en begraven is al zo kort, die wil ik ten volle 'benutten'. Ik wil ook dat mijn nabestaanden die kans krijgen.
Dus vandaar, geen codicil.
Schiet me maar af, sla me maar met argumenten om de oren, het heeft geen nut, ik blijf bij mijn beslissing.
Je hoeft me geen gelijk te geven, ik heb het al. Vraag maar aan dangeensuus.
zondag 20 juli 2008 om 09:28
Ik ga hier niemand afschieten, alleen vraag ik me bij niet-donoren gewoon af, stel dat je eigen kind/vader/moeder/broer/zus een levensbedreigende ziekte heeft/krijgt, en die kan alleen gered worden d.m.v. een transplantatie, hoe staan de niet-donoren daar tegenover? Of als jullie als levenden gevraagd wordt beenmerg af te staan of een nier, ja ik weet het, dit is enigszins off-topic omdat hier in principe over donatie na overlijden gaat. Maar ik ben gewoon benieuwd hoe jullie daar over denken.
zondag 20 juli 2008 om 10:09
Bij leven heb ik er geen moeite mee.
Je kunt dan binnen de familie en met de artsen rustig een beslissing nemen, een moment ervoor kiezen en je hebt steun aan elkaar als het nodig is.
Na overlijden moet het allemaal met grote spoed en op een zeer ongunstig moment: er is net een dierbare overleden, het lijkt mij dat je dan aan heel andere dingen wilt denken dan aan orgaandonatie. Ik zou dan willen rouwen en met anderen van de overledene afscheid willen nemen. Iemand is (waarschijnlijk zeer plotseling) overleden en dan nemen ze hem van je weg, nog warm en ademend, en krijg je hem later - voor mijn gevoel dan pas echt dood - terug. (Hoe lang duurt de operatie waarbij organen e.d. worden weggenomen eigenlijk?)
Je bent al diep bedroefd en dan komt dat - waar ik grote moeite mee zou hebben - nog eens bij. Daar pas ik voor.
Morrigan Crow, net zo leuk als Harry Potter.
zondag 20 juli 2008 om 12:29
Mijn vader is geen donor en ik heb aan hem gevraagd wat hij zou doen als hij zelf een orgaan nodig heeft om in leven te blijven. Toen zei hij 'nou, dan ga ik dood' dus hij wilt ook geen orgaan om zijn leven te redden. Hij vind namelijk dat als je tijd gekomen is je dat moet laten gebeuren. Maar hij is sowieso niet zo van dat soort dingen.
Ik weet het zelf nog niet.
Ik weet het zelf nog niet.
zondag 20 juli 2008 om 19:16
Pippi; 100 % amen!!!
Ik ben blij dat de niet donoren nu ook een wat grotere groep vormen in de discussie. En Trixie, zoals tonkje al zegt, al levend is het inderdaad makkelijker om zo'n beslissing te nemen.
Als ik zelf doodziek zou zijn, dan denk ik ook niet dat ik direct ja roep op een donor-aanbod. Ik denk dat zoals pippi dat beschrijft; de ellenlange nasleep van medicatie, controle enzo te slopend zal zijn. En ook bij dierbare zou ik dat liever niet zien, want ik gun ze geluk. En langer leven hoeft niet persé geluk te betekenen
Ik ben blij dat de niet donoren nu ook een wat grotere groep vormen in de discussie. En Trixie, zoals tonkje al zegt, al levend is het inderdaad makkelijker om zo'n beslissing te nemen.
Als ik zelf doodziek zou zijn, dan denk ik ook niet dat ik direct ja roep op een donor-aanbod. Ik denk dat zoals pippi dat beschrijft; de ellenlange nasleep van medicatie, controle enzo te slopend zal zijn. En ook bij dierbare zou ik dat liever niet zien, want ik gun ze geluk. En langer leven hoeft niet persé geluk te betekenen
zondag 20 juli 2008 om 19:41
Wat mij ondertussen verbaast en irriteert is dat de voorlichtingssites over orgaandonatie eigenlijk meer "word-orgaandonor-sites!" zijn.
Alles is erop gericht om er vooral voor te zorgen dat je donor wordt, er wordt niet of niet serieus ingegaan op bezwaren die mensen hebben tegen orgaandonatie. Dat vind ik zeer kwalijk. En dat terwijl 30% van de mensen die zich heeft geregistreerd aangeeft geen donor te willen zijn.
Op een site die zich donorvoorlichting.nl noemt, verwacht ik informatie die orgaandonatie belicht van alle kanten. Die redenen noemt om wel donor te worden, maar ook om dat niet te doen. Of zou het geen onafhankelijke site zijn, maar gesponsord door de nierstichting of andere organisatie die graag wil dat zoveel mogelijk mensen zich registreren als donor?
Alles is erop gericht om er vooral voor te zorgen dat je donor wordt, er wordt niet of niet serieus ingegaan op bezwaren die mensen hebben tegen orgaandonatie. Dat vind ik zeer kwalijk. En dat terwijl 30% van de mensen die zich heeft geregistreerd aangeeft geen donor te willen zijn.
Op een site die zich donorvoorlichting.nl noemt, verwacht ik informatie die orgaandonatie belicht van alle kanten. Die redenen noemt om wel donor te worden, maar ook om dat niet te doen. Of zou het geen onafhankelijke site zijn, maar gesponsord door de nierstichting of andere organisatie die graag wil dat zoveel mogelijk mensen zich registreren als donor?
Morrigan Crow, net zo leuk als Harry Potter.
zondag 20 juli 2008 om 19:48
bron: donorregister.nl
Aantal raadpleegbare registraties naar keuze t/m juni 2008
Toestemming 2.507.713 47,1%
Toestemming met donatiebeperkingen 525.542 9,9%
Geen toestemming 1.614.217 30,3%
Nabestaanden beslissen 579.526 10,9%
Specifieke persoon beslist 98.477 1,8%
Totaal 5.325.475 100%
Ik hoop trouwens wel dat al die mensen die de beslissing overlaten aan anderen, dit aan die anderen verteld hebben.
Morrigan Crow, net zo leuk als Harry Potter.
zondag 20 juli 2008 om 20:15
Heb niet alle reacties gelezen dus weet niet of mijn bericht nog wel wat toe voegt.
Maar ik wil toch nog wel even reageren omdat ik zelf wel donor ben en ik ook gezien heb hoe het bij mijn broer (die 6 jaar geleden na een hartinfarct tijdens het hardlopen is overleden) is gegaan.
Men heeft namelijk tot lang in het ziekenhuis geprobeerd hem te reanimeren maar helaas...het mocht niet baten.
Toen er aan mijn schoonzusje werd gevraagd werd of men gebruik van zijn organen mocht maken (het wordt dus ook aan de nabestaanden gevraagd terwijl mijn broer wél geregistreerd stond als donor) heeft zij daarop volmonidg ja gezegd.
Omdat mijn broer te lang zonder zuurstof was geweest kon men (helaas) zijn hart/longen/nieren/lever niet meer gebruiken maar ze hebben wel delen van zijn huid (rug en benen) en zijn hoornvliezen weggenomen om daar slachtoffers van branden en blinden/slechtzienden mee te kunnen helpen.
Dit kan namelijk wél ondanks dat iemand al een poosje overleden is.
Ik weet zeker dat hij het jammer gevonden zou hebben dat men niet meer van hem heeft kunnen 'gebruiken' omdat vlak voor hij kwam te overlijden Bart de Graaf stierf.
Mijn broer was daar zo van onder de indruk en kon maar niet begrijpen dat er geen nier voor Bart beschikbaar was....niet wetende dat hij binnen twee weken zelf kwam te overlijden en hijzelf als donor zou gaan dienen.
Mijn boer is door het ziekenhuis met de grootste zorg aan ons overgedragen, er was echt niet te zien dat er bij hem organen waren weggehaald.
Het was bij ons juist de begrafenisondernemer die er een zooitje van heeft gemaakt
...maar dit terzijde.
Ik laat ieder de vrije keus, maar kan het toch niet laten te hopen dat 'onze ervaring' mensen zal doen besluiten toch donor te worden; al is het 'maar' van huid en hoornvliezen!
Maar ik wil toch nog wel even reageren omdat ik zelf wel donor ben en ik ook gezien heb hoe het bij mijn broer (die 6 jaar geleden na een hartinfarct tijdens het hardlopen is overleden) is gegaan.
Men heeft namelijk tot lang in het ziekenhuis geprobeerd hem te reanimeren maar helaas...het mocht niet baten.
Toen er aan mijn schoonzusje werd gevraagd werd of men gebruik van zijn organen mocht maken (het wordt dus ook aan de nabestaanden gevraagd terwijl mijn broer wél geregistreerd stond als donor) heeft zij daarop volmonidg ja gezegd.
Omdat mijn broer te lang zonder zuurstof was geweest kon men (helaas) zijn hart/longen/nieren/lever niet meer gebruiken maar ze hebben wel delen van zijn huid (rug en benen) en zijn hoornvliezen weggenomen om daar slachtoffers van branden en blinden/slechtzienden mee te kunnen helpen.
Dit kan namelijk wél ondanks dat iemand al een poosje overleden is.
Ik weet zeker dat hij het jammer gevonden zou hebben dat men niet meer van hem heeft kunnen 'gebruiken' omdat vlak voor hij kwam te overlijden Bart de Graaf stierf.
Mijn broer was daar zo van onder de indruk en kon maar niet begrijpen dat er geen nier voor Bart beschikbaar was....niet wetende dat hij binnen twee weken zelf kwam te overlijden en hijzelf als donor zou gaan dienen.
Mijn boer is door het ziekenhuis met de grootste zorg aan ons overgedragen, er was echt niet te zien dat er bij hem organen waren weggehaald.
Het was bij ons juist de begrafenisondernemer die er een zooitje van heeft gemaakt
...maar dit terzijde.Ik laat ieder de vrije keus, maar kan het toch niet laten te hopen dat 'onze ervaring' mensen zal doen besluiten toch donor te worden; al is het 'maar' van huid en hoornvliezen!
zondag 20 juli 2008 om 20:19
ik heb absoluut begrip voor niet donoren ondanks dat ik zelf wle donor bent.
ik kan me absoluut heel goed voorstellen dat je compleet dood wil zijn. niet nog even in leven wordne gehouden voor je organen. en ook dat je daar helemaal niet mee bezig wil zijn als iemand net overleden is.
t is toch je gevoel volgen en niet een kwestie van logische denken. waarom willen sommige mensen begraven worden en anderen moeten er niet aan denken en gaan voor cremeren.
allemaal een keus gemaakt op je gevoel.
voelt t voor jou niet goed. doe t dan niet. voelt t wel goed doe t dan wel.
wel ben ik het er mee eens dat je eigenlijk automatische donor bent tenzij anders opgegeven omdat nu heel veel mensen er gewoon weg niet aan denken zich te laten registreren. wel vind ik dat ze dan wel net als nu bij je 18 de je een formulier sturen waarop je aan kan geven als je dit niet wilt of om een beperkte donatie toe te staan.
ik kan me absoluut heel goed voorstellen dat je compleet dood wil zijn. niet nog even in leven wordne gehouden voor je organen. en ook dat je daar helemaal niet mee bezig wil zijn als iemand net overleden is.
t is toch je gevoel volgen en niet een kwestie van logische denken. waarom willen sommige mensen begraven worden en anderen moeten er niet aan denken en gaan voor cremeren.
allemaal een keus gemaakt op je gevoel.
voelt t voor jou niet goed. doe t dan niet. voelt t wel goed doe t dan wel.
wel ben ik het er mee eens dat je eigenlijk automatische donor bent tenzij anders opgegeven omdat nu heel veel mensen er gewoon weg niet aan denken zich te laten registreren. wel vind ik dat ze dan wel net als nu bij je 18 de je een formulier sturen waarop je aan kan geven als je dit niet wilt of om een beperkte donatie toe te staan.
