Actueel
alle pijlers
geen donor = asociaal?
zaterdag 14 juni 2008 om 18:16
Onderhand krijg ik het gevoel een vreselijk asociaal iemand te zijn, haast crimineel misschien zelfs, want ik heb er zeer bewust en weloverwogen voor gekozen om geen donor te zijn.
Terwijl er van alle kanten tegen je wordt gezegd dat toch vooral te zijn. Het kabinet heeft zelfs een 'diepe voorkeur' voor orgaandonatie.
Ik wil graag gewoon doodgaan als mijn tijd gekomen is en niet volkomen onnatuurlijk nog min of meer in leven gehouden worden, zodat ze bruikbare organen uit mijn lijf kunnen halen, om daarna pas en niet meer helemaal intact echt te sterven. Dat staat me vreselijk tegen.
Maar ook als je wel eerst gewoon 100% kunt sterven, lijkt het mij niets. Het is/was mijn lijf en daar direct in gaan snijden en weghalen na overlijden vind ik nogal oneerbiedig.
Dus nee, ik ben geen donor. Maar misschien wel asociaal?
Terwijl er van alle kanten tegen je wordt gezegd dat toch vooral te zijn. Het kabinet heeft zelfs een 'diepe voorkeur' voor orgaandonatie.
Ik wil graag gewoon doodgaan als mijn tijd gekomen is en niet volkomen onnatuurlijk nog min of meer in leven gehouden worden, zodat ze bruikbare organen uit mijn lijf kunnen halen, om daarna pas en niet meer helemaal intact echt te sterven. Dat staat me vreselijk tegen.
Maar ook als je wel eerst gewoon 100% kunt sterven, lijkt het mij niets. Het is/was mijn lijf en daar direct in gaan snijden en weghalen na overlijden vind ik nogal oneerbiedig.
Dus nee, ik ben geen donor. Maar misschien wel asociaal?
tonkje wijzigde dit bericht op 14-06-2008 18:18
Reden: typefoutje
Reden: typefoutje
% gewijzigd
Morrigan Crow, net zo leuk als Harry Potter.
zaterdag 2 augustus 2008 om 09:35
Dus jij vindt dat als je gezond bent en goed bloed hebt er dus geen reden is om geen bloeddonor te zijn???
Misschien vind je het doodeng, misschien woon je in een dorp met amper gelegenheid om bloed te donoren, misschien ben je homo.
Ik denk trouwens dat artsen in de praktijk geen onderscheid zullen maken tussen patienten die wel/geen donor zijn. Je krijgt hoe dan ook bloed of een orgaan als je het nodig hebt (en accepteert natuurlijk).
Volgens mij zijn artsen niet zo gruwelijk onethisch om te zeggen: "Volgens onze gegevens heeft u nog nooit bloed gedoneerd mevrouw, dus sorry, u gaat nu dood."
Morrigan Crow, net zo leuk als Harry Potter.
zaterdag 2 augustus 2008 om 09:55
(niet dat ik hier hard schreeuw, maar:) Nee, ik mag geen bloed meer geven helaas. Omdat ik in 1997 een bloedtransfusie heb gehad.
Bloed geven is trouwens niet voor iedereen even makkelijk (denk ziektes, zwangerschap, de genoemde transfusies, etc etc).
Oh, er is trouwens wél een tekort aan bloeddonoren, dus als je even mag en kan zou ik gaan geven. Kleine moeite, groot plezier!
zaterdag 2 augustus 2008 om 17:40
En nu is dat opeens wel een goede reden om geen donor te zijn? Er zijn hier genoeg mensen die geen orgaandonor willen zijn omdat ze het eng vinden (en dan bedoel ik vooral mensen die denken dat ze er iets van merken of bang zijn dat ze nog niet helemaal goed dood zijn).
En over het weigeren van homo's nog even het volgende:
Er zijn zoveel mensen die worden uitgesloten van bloeddonatie, echt niet alleen als je homo bent. Of moeten alle vrouwen die het weleens doen met een Afrikaanse man zich ook maar gediscrimineerd voelen, of iedereen die een bloedtransfusie heeft gehad, of iedereen die in een bepaalde periode in Engeland is geweest etc. Het gaat om de veiligheid van het bloed. Ontvangers van dat bloed zijn vaak al niet zo gezond, dus worden zoveel mogelijk risico's uitgesloten.
zondag 3 augustus 2008 om 00:02
Ik denk dat ik mijn nabestaanden maar de opdracht ga geven dat ik na mijn dood met alle liefde wil doneren maar dan alleen aan geregistreerde donoren...
Wat een flauwekul en bot egoisme zie ik hier voorbijkomen, "ik ken het vlees wat ik in de pan gooi ook niet dus het smaakt me goed"...
Tonkje jij komt nu weer met hetzelfde verhaal dat je geen informatie hebt over slagingskansen. Ik heb al eerder stukken gepost en linken gepost waarin deze cijfers staan, meer dan 80% van de donaties slaagt, afhankelijk van het orgaan. Gemiddeld gaat een getransplanteerd orgaan 15-20 jaar mee.
Er is hele goede onafhankelijke informatie beschikbaar.
Wat een flauwekul en bot egoisme zie ik hier voorbijkomen, "ik ken het vlees wat ik in de pan gooi ook niet dus het smaakt me goed"...
Tonkje jij komt nu weer met hetzelfde verhaal dat je geen informatie hebt over slagingskansen. Ik heb al eerder stukken gepost en linken gepost waarin deze cijfers staan, meer dan 80% van de donaties slaagt, afhankelijk van het orgaan. Gemiddeld gaat een getransplanteerd orgaan 15-20 jaar mee.
Er is hele goede onafhankelijke informatie beschikbaar.
zondag 3 augustus 2008 om 00:04
zondag 3 augustus 2008 om 14:22
zondag 3 augustus 2008 om 14:33
Ik kon kennelijk in meer dan de helft van de gevallen niet makkelijk zonder - hb te laag - en kon weer naar huis gaan.
Niet echt bemoedigend.
Als ik wel mocht, werd ik altijd nogal draaierig en naar, maar volgens mij was dat meer psychisch dan echt lichamelijk. Bloed zien is niet echt mijn ding...
Uiteindelijk heb ik 5x echt bloed gegeven en toen ben ik ermee gestopt.
Morrigan Crow, net zo leuk als Harry Potter.
zondag 3 augustus 2008 om 14:39
zondag 3 augustus 2008 om 14:43
Het verschil tussen leven en dood? Tja, als je dat niet ziet....
Maar eigenlijk bedoel ik het wel degelijk serieus: bij leven kan het afstaan van iets een grote stap zijn. Dit moet je niet alleen lichamelijk aankunnen maar ook geestelijk. Niet dat bloed geven geestelijk nou zo zwaar is, maar er zijn echt ontzettend veel mensen bang voor naalden, bloed etc.
En tja, na je dood merk je daar nou eenmaal niets van, en heb je niets meer aan je organen.
Ik ben trouwens van mening dat er meer mensen bloed zouden kunnen geven. Zolang je geestelijk en lichamelijk gezond bent, en er tegen kunt, is het wel een beetje een maatschappelijke verantwoordelijkheid. Maar verplichten gaat me te ver. Het zou alleen "normaler" moeten zijn om te doen.
zondag 3 augustus 2008 om 14:48
Er zijn hier genoeg mensen die een bepaalde angst hebben bij het doneren van organen. Of dat nou de angst is dat ze nog niet helemaal dood zijn of dat ze misschien toch iets merken. Waarom is een angst voor naalden wel een goede reden om geen donor te zijn en een angst bij orgaandonatie geen goede reden?
zondag 3 augustus 2008 om 15:26
Lieve Luz, jij weet juist hoeveel jouw tweede leven waard is en de mensen om je heen ook! Jij weet dat het alles is en dat je gezondheid het belangrijkste is wat telt.
Sommigen verkeren in de heerlijke luxe dat ze zich dat niet beseffen of willen beseffen en kwetsende opmerkingen komen voort uit onnadenkendheid, angst of gebrek aan empathie/gebrek aan levenservaring. Jij weet dat zij ook vroeg of laat aan de beurt zullen zijn, dus op een dag zullen zij zich ook realiseren hoeveel je eigen leven en dat van je dierbaren waard is, onbetaalbaar en alles maar dan ook echt alles grijp je aan om de strijd met de ziekte te overwinnen.
zondag 3 augustus 2008 om 16:31
zondag 3 augustus 2008 om 16:41
He ja Meds, gelukkig heb ik totaal geen ervaring met de vluchtigheid van het leven. Heb genoeg dierbaren verloren en genoeg gezien om te beseffen wat het leven waard is en dat het zo over kan zijn. Over onnadenkende opmerkingen gesproken....
Luzzke, ik ben heel blij voor jou dat jij een '2e leven' hebt gekregen. Ik ben dan ook geen orgaandonor vanwege de slagingspercentages.
Ik heb wel in mijn achterhoofd dat het ontvangen van een donororgaan niet altijd zaligmakend is en dat het ook geenw ondermiddel is. Nogmaals, geen reden om het niet te doen, wel een soort realisme.
Liv, ik ben bloeddonor. Al jaren, met tussenpozen, dat wel.
Angst voor naalden vind ik een echte kulreden, want die angst is echt wel weg op het moment dat het écht moet hoor. Als jij dood ligt te bloeden dan denk je niet meer aan die enge naald.
Luzzke, ik ben heel blij voor jou dat jij een '2e leven' hebt gekregen. Ik ben dan ook geen orgaandonor vanwege de slagingspercentages.
Ik heb wel in mijn achterhoofd dat het ontvangen van een donororgaan niet altijd zaligmakend is en dat het ook geenw ondermiddel is. Nogmaals, geen reden om het niet te doen, wel een soort realisme.
Liv, ik ben bloeddonor. Al jaren, met tussenpozen, dat wel.
Angst voor naalden vind ik een echte kulreden, want die angst is echt wel weg op het moment dat het écht moet hoor. Als jij dood ligt te bloeden dan denk je niet meer aan die enge naald.
Je hoeft me geen gelijk te geven, ik heb het al. Vraag maar aan dangeensuus.
zondag 3 augustus 2008 om 16:42
alles maar dan ook echt alles grijp je aan om de strijd met de ziekte te overwinnen.
Is overigens ook niet altijd zo. Er zijn ook mensen die hun ziekte en de gevolgen accepteren. Ook als dat gevolg is dat ze eraan doodgaan.
Is overigens ook niet altijd zo. Er zijn ook mensen die hun ziekte en de gevolgen accepteren. Ook als dat gevolg is dat ze eraan doodgaan.
Je hoeft me geen gelijk te geven, ik heb het al. Vraag maar aan dangeensuus.
zondag 3 augustus 2008 om 16:47
Volgens mij ging het over angst voor naalden bij degene die bloed geeft, niet over de ontvanger. En dan vind ik het een heel geldige reden om geen bloeddonor te willen zijn.
Volgens mij ben je trouwens als je bloed moet ontvangen doorgaans nogal ver heen en amper bewust van wat er gebeurt.
Morrigan Crow, net zo leuk als Harry Potter.
zondag 3 augustus 2008 om 17:03
zondag 3 augustus 2008 om 17:25
Sorry, dan had ik het verkeerd begrepen.
Omdat je het over doodbloeden had, dacht ik dat het over de ontvanger ging.
Ik snap niet zo goed met wat je bedoelt met "de angst is snel weg hoor als je eigenbelang daarbij gebaat is." Op het moment dat je bloed geeft, is je eigenbelang daar niet bij gebaat, dus het lijkt mij dat als je je met knikkende knieen naar de bloekbank hebt begeven die angst echt niet minder wordt als ze meerdere keren in je gaan prikken.
Morrigan Crow, net zo leuk als Harry Potter.