Actueel
alle pijlers
geen donor = asociaal?
zaterdag 14 juni 2008 om 18:16
Onderhand krijg ik het gevoel een vreselijk asociaal iemand te zijn, haast crimineel misschien zelfs, want ik heb er zeer bewust en weloverwogen voor gekozen om geen donor te zijn.
Terwijl er van alle kanten tegen je wordt gezegd dat toch vooral te zijn. Het kabinet heeft zelfs een 'diepe voorkeur' voor orgaandonatie.
Ik wil graag gewoon doodgaan als mijn tijd gekomen is en niet volkomen onnatuurlijk nog min of meer in leven gehouden worden, zodat ze bruikbare organen uit mijn lijf kunnen halen, om daarna pas en niet meer helemaal intact echt te sterven. Dat staat me vreselijk tegen.
Maar ook als je wel eerst gewoon 100% kunt sterven, lijkt het mij niets. Het is/was mijn lijf en daar direct in gaan snijden en weghalen na overlijden vind ik nogal oneerbiedig.
Dus nee, ik ben geen donor. Maar misschien wel asociaal?
Terwijl er van alle kanten tegen je wordt gezegd dat toch vooral te zijn. Het kabinet heeft zelfs een 'diepe voorkeur' voor orgaandonatie.
Ik wil graag gewoon doodgaan als mijn tijd gekomen is en niet volkomen onnatuurlijk nog min of meer in leven gehouden worden, zodat ze bruikbare organen uit mijn lijf kunnen halen, om daarna pas en niet meer helemaal intact echt te sterven. Dat staat me vreselijk tegen.
Maar ook als je wel eerst gewoon 100% kunt sterven, lijkt het mij niets. Het is/was mijn lijf en daar direct in gaan snijden en weghalen na overlijden vind ik nogal oneerbiedig.
Dus nee, ik ben geen donor. Maar misschien wel asociaal?
tonkje wijzigde dit bericht op 14-06-2008 18:18
Reden: typefoutje
Reden: typefoutje
% gewijzigd
Morrigan Crow, net zo leuk als Harry Potter.
zondag 3 augustus 2008 om 17:38
Mensen die getransplanteerd worden, hebben over het algemeen al heel lang hun ziekte en de slopende gevolgen daarvan geaccepteerd. Dat doodgaan, dat ging mij net te ver. Daar wilde ik liever mee wachten tot mijn kinderen zelfstandig waren.
Ik vind het egoïsme en het hier en daar schrijnende gebrek aan kennis in deze discussie heel pijnlijk. Je kunt door orgaandonatie na je dood meerdere levens redden of de kwaliteit daarvan enorm verbeteren met voor jou dan nutteloos weefsel. Wellicht moet de gedoneerde inderdaad zijn of haar leven lang medicijnen blijven slikken, maar dat als argument gebruiken om maar geen donor te zijn? Mag ik zélf beslissen of ik medicijnen slikken minder erg vind dan doodgaan?
En bloed wordt niet alleen gebruikt bij operaties. Die groep patiënten is dan waarschijnlijk wel weer de enige groep die tijdens de transfusie ver heen is en nauwelijks weet wat er gebeurt.
De vraag in de openingspost is wat mij betreft dus ook alleen maar met een volmondig 'JA!' te beantwoorden. Ja, ik vind het een asociale en egoïstische keuze. Daarom mag voor mij een duidelijke keuze voor 'nee' -mensen die niet willen geven- gekoppeld worden aan 'dan ook niet ontvangen'.
zondag 3 augustus 2008 om 18:05
zondag 3 augustus 2008 om 23:00
Zaligmakend?? Wondermiddel? JA! voor mij althans..natuurlijk moet ik medicijnen blijven slikken...maar het is toch een wonder? Ik mag blijven leven? Ik denk dat jouw realiteits-zin niet helemaal overeen komt met de mensen en gezinnen die hier écht mee te maken krijgen.
Maar daarbuiten is het natuurlijk je goed recht geen donor te zijn.
Als je maar een beslissing neemt blijft mijn motto...
zondag 3 augustus 2008 om 23:48
Dat is niet zo, HPL, want het effect van de keuze om een orgaan te accepteren heeft niet de dood van de gever tot gevolg, terwijl omgekeerd de keuze geen donor te willen zijn wel indirect als gevolg kan hebben dat een mens overlijdt.
Luzzeke, ik kan me je frustraties bij het lezen van sommige reacties goed voorstellen. Ik heb om die reden lange tijd hier niet meer gereageerd. Maar ik wil je even laten weten dat ik een verhaal als het jouwe altijd voor ogen heb als het over orgaandonatie gaat. Ik ben heel blij voor je dat je een tweede leven hebt gekregen.
zondag 3 augustus 2008 om 23:57
maandag 4 augustus 2008 om 08:04
Luzzeke, ik ben heel blij voor jou dat het voor jou wel een wondermiddel is. Tegelijkertijd is het dat voor heel veel mensen die ook een donororgaan hebben gekregen achteraf niet, omdat de gang nar het ziekenhuis amper minder wordt in bepaalde gvallen of omdat het orgaan afgestoten wordt. Dat mag toch wel gezegd worden?
Als ik naar mijn nichtje kijk is haar getransplanteerde huis ook geen wondermiddel. Ja ze leeft nog, maar ze moet voorlopig jaarlijks pijnlijke behandelingen ondergaan omdat getransplanteerde huis niet meegroeit. Dus voor zo'n kleine meid is het echt niet zaligmakend hoor.
MissMara, hoe je het wendt of keert, het accepteren van een donororgaan is een keuze. Geen keuze die je wilt moeten maken, want je kiest niet voor een ziekte, maar wel een keuze. En de keuze voor je eigen leven is een egoistische. Daar hang ik verder geen oordeel aan, dat doe jij. Ik vind niks mis met egoisme als we over dergelijke dingen praten.
Meds, ik zou willen dat ik de levenservaring niet had. Dan zou ik ook niet weten dat er mensen zijn die bewust kiezen om niet behandeld te worden, om geen ellenlange zenuwslopende jaren op een wachtlijst te staan en dus doodgaan terwijl er een kans bestond dat ze beter zouden kunnen worden. En ook dat is een egoistische keuze, zoals bijna alle keuzes die mensen maken egoistisch zijn.
Daar is niks mis mee, de aard van de mens is nu eenmaal egoistisch.
Als ik naar mijn nichtje kijk is haar getransplanteerde huis ook geen wondermiddel. Ja ze leeft nog, maar ze moet voorlopig jaarlijks pijnlijke behandelingen ondergaan omdat getransplanteerde huis niet meegroeit. Dus voor zo'n kleine meid is het echt niet zaligmakend hoor.
MissMara, hoe je het wendt of keert, het accepteren van een donororgaan is een keuze. Geen keuze die je wilt moeten maken, want je kiest niet voor een ziekte, maar wel een keuze. En de keuze voor je eigen leven is een egoistische. Daar hang ik verder geen oordeel aan, dat doe jij. Ik vind niks mis met egoisme als we over dergelijke dingen praten.
Meds, ik zou willen dat ik de levenservaring niet had. Dan zou ik ook niet weten dat er mensen zijn die bewust kiezen om niet behandeld te worden, om geen ellenlange zenuwslopende jaren op een wachtlijst te staan en dus doodgaan terwijl er een kans bestond dat ze beter zouden kunnen worden. En ook dat is een egoistische keuze, zoals bijna alle keuzes die mensen maken egoistisch zijn.
Daar is niks mis mee, de aard van de mens is nu eenmaal egoistisch.
Je hoeft me geen gelijk te geven, ik heb het al. Vraag maar aan dangeensuus.
maandag 4 augustus 2008 om 09:54
Angst na je dood? Mwah, merk je vast niks van hoor.
Die angsten zijn allemaal weg te nemen door goede voorlichting, het zijn namelijk angsten gebaseerd op onwetendheid. Dat ligt met naalden of bloed bijv. wel een beetje anders. Dat is een ireëele angst. Die kun je uiteraard ook wegnemen, maar dat ligt wat ingewikkelder. (vriendin van mij wordt altijd onwel zodra ze een voet in een ziekenhuis zet, nergens op gebaseerd, maar die angst is er wel degelijk)
Bij leven is nu eenmaal anders dan bij dood.
maandag 4 augustus 2008 om 10:06
Je spreekt jezelf behoorlijk tegen:
Er is al een paar keer uitgelegd dat je kunstmatig in leven wordt gehouden als je orgaandonor bent. Er is niemand die kan vertellen of je daarvan iets merkt. Is de angst daarvoor irreëel? Misschien wel, maar de angst voor naalden is net zo goed irreëel.
Ik vind dat hier met twee maten wordt gemeten. Aan de ene kant wordt je als harteloos en asociaal bestempeld als je het eng vindt om orgaandonor te zijn; er wordt zelfs geopperd dat die mensen dan maar geen orgaan mogen ontvangen. Maar als het dan om bloeddonatie gaat (waar ook een tekort aan is en waardoor mensen ook kunnen overlijden) is een irreële angst opeens wel een goede reden om geen donor te zijn.
maandag 4 augustus 2008 om 10:13
Ik spreek mezelf niet tegen. Lees maar goed.
Ik beweer overigens niet dat een ireëele angst een goede reden is, maar ik vind die reden (die weliswaar ireëel, maar levensgroot kan zijn) beter te begrijpen dan een angst die gebaseerd is op onwetendheid.
Volgens mij begrijp jij het verschil niet zo goed tussen angsten die je zou kunnen vergelijken met fobiëen, en angsten die gebaseerd zijn op onwetendheid (niemand weet per slot van rekening wat er na de dood gebeurt) En dan heb ik het dus niet over angst voor de dood zelf.
Ik beweer overigens niet dat een ireëele angst een goede reden is, maar ik vind die reden (die weliswaar ireëel, maar levensgroot kan zijn) beter te begrijpen dan een angst die gebaseerd is op onwetendheid.
Volgens mij begrijp jij het verschil niet zo goed tussen angsten die je zou kunnen vergelijken met fobiëen, en angsten die gebaseerd zijn op onwetendheid (niemand weet per slot van rekening wat er na de dood gebeurt) En dan heb ik het dus niet over angst voor de dood zelf.
maandag 4 augustus 2008 om 10:26
Hehe, eindelijk begint iemand het te snappen. Het zal mij wat boeien wie 'mijn' bloed krijgt. Of dat nu een medebloeddonor is of een zware crimineel, een klein kind, een kreng van een wijf, iemand die zelf geen bloed geeft omdat ie er te lui voor is of bang voor naalden of er domweg nooit aan heeft gedacht.
Ik deed de mensen na die vinden dat je, als je geen orgaandonor bent ook geen orgaan mag krijgen. Het is me al vaker opgevallen dat als je dit doortrekt naar bloed doneren, mensen opeens anders denken.
Misschien omdat we ons allemaal wel kunnen voorstellen dat we een keer bloed nodig hebben. Dat we een keer een operatie moeten ondergaan is minder ver van je bed dan dat je vanwege een ziekte een orgaan nodig hebt. En dan is het wel erg confronterend dat ik roep dat je dan eigenlijk geen bloed mag krijgen omdat jezelf niet doneert en ik je reden (die voor jou heel belangrijk is) maar onzin vind. Ik vind die reden helemaal geen onzin, ik vind geen enkele reden om wel / niet te doneren onzin.
Ik vind het wel onzin dat donororganen alleen aan mensen gegeven mogen worden die zelf een codicil hebben en dat wilde ik duidelijk maken.
Je hoeft me geen gelijk te geven, ik heb het al. Vraag maar aan dangeensuus.
maandag 4 augustus 2008 om 10:31
Liv, ik zal je dan niet snappen want ik vind ook dat je je tegenspreekt. De angst voor naalden kan volgens jou 'levensgroot' zijn, de angst voor orgaandonatie na je dood doe je af met 'mwah ,merk je niks van'. Je wéét het gewoonweg niet.
Ik ga er ook vanuit dat dood, dood is en dat je niks voelt, merkt en dat er geen leven na de dood is. Maar ik kan er helemaal naast zitten.
Je zegt dat je de angst voor naalden beter snapt dan de angst voor orgaandonatie na je dood, tja dat kan. Ik snap ze allebei prima, eena nder begrijpt van allebei juist weer geen snars.
Dat jij het ene beter snapt dan het andere, zegt niet dat het ook zo ís. Dat jij vindt dat angst voor de dood gebaseerd is op onwetendheid zegt dat ook niet, jij weet namelijk net zoveel over dood zijn als de rest van de wereld, namelijk helemaal niks.
Ik ga er ook vanuit dat dood, dood is en dat je niks voelt, merkt en dat er geen leven na de dood is. Maar ik kan er helemaal naast zitten.
Je zegt dat je de angst voor naalden beter snapt dan de angst voor orgaandonatie na je dood, tja dat kan. Ik snap ze allebei prima, eena nder begrijpt van allebei juist weer geen snars.
Dat jij het ene beter snapt dan het andere, zegt niet dat het ook zo ís. Dat jij vindt dat angst voor de dood gebaseerd is op onwetendheid zegt dat ook niet, jij weet namelijk net zoveel over dood zijn als de rest van de wereld, namelijk helemaal niks.
Je hoeft me geen gelijk te geven, ik heb het al. Vraag maar aan dangeensuus.
maandag 4 augustus 2008 om 10:39
Nou, dat laatste ben ik met je eens hoor. Iedereen heeft wat mij betreft recht op organen of bloed! Maar ja, daar heb je dus wél donoren voor nodig. En mensen die dan niet willen geven, zouden ook moeten zeggen: ik wil ook geen orgaan ontvangen. Simpelweg omdat er niet genoeg aanbod is. Wel zo eerlijk.
Voor bloed ligt het een pietsie anders: het tekort is nog niet zo groot dat er mensen aan doodgaan, gelukkig. Dus gaat het aanbod verhaal ook nog niet op.
maandag 4 augustus 2008 om 14:47
Ieder mens is er op gebouwd om te overleven. Egoisme is ten koste van een ander voor je eigen belang gaan. Een orgaantransplantatie of vechten voor je herstel gaat niet ten koste van een ander en heeft helemaal niks met egoisme te maken. Het zou je sieren om eens na te denken voor je dergelijke uitspraken doet.
maandag 4 augustus 2008 om 15:03
Jammer dat mensen de neiging hebben elkaar zo de maat te nemen, (en soms misschien de eigen blinde vlekken vergeten?).
Wat mij betreft: ik heb altijd wel moeite met luiheid/gemakzucht en het niet willen nadenken van mensen. En dan komen er smoezen en onwaarheden op tafel om jezelf te rechtvaardigen.Dat zie je ook weer bij dit onderwerp.
Omdat er tegenwoordig heel veel medisch technische mogelijkheden zijn, 'moet' je wel nadenken over wat we wel en niet willen met die mogelijkheden. Het mag wat mij betreft nooit een plicht zijn dat mensen iets van hun lichaam moeten afstaan. Ook al kan ik het persoonlijk wel jammer vinden als mensen uit angst of gebrek aan kennis geen orgaandonor, of zelfs bloeddonor, willen zijn.
Meteen toen ik 18 werd, werd ik ook bloeddonor en ben dat altijd gebleven, tot ik een paar jaar geleden niet meer mocht ivm chronische ziekte. Ik heb het altijd heel fijn gevonden om bloed te geven; iets geven van jezelf waarvan je weet dat het heel nuttig is voor een ander mens.
Ook heb ik sinds m'n 18e een donorcodicil, vanuit dezelfde motivatie. In mijn omgeving heb ik nog nooit te maken gehad met orgaandonatie, en m'n ouders waren ook geen donor, toch wist ik dat ik het wilde. Het komt voort uit een diep gevoel van verbondenheid met de mensheid en het besef dat we uiteindelijk allemaal 1 pot nat zijn (of: stof zijn).
En al zou iemand met een donororgaan 'slechts' 1 jaar langer leven, dan kan dat nog fantastisch zijn. Het gaat toch om kwaliteit van leven en niet om kwantiteit !
Wat mij betreft: ik heb altijd wel moeite met luiheid/gemakzucht en het niet willen nadenken van mensen. En dan komen er smoezen en onwaarheden op tafel om jezelf te rechtvaardigen.Dat zie je ook weer bij dit onderwerp.
Omdat er tegenwoordig heel veel medisch technische mogelijkheden zijn, 'moet' je wel nadenken over wat we wel en niet willen met die mogelijkheden. Het mag wat mij betreft nooit een plicht zijn dat mensen iets van hun lichaam moeten afstaan. Ook al kan ik het persoonlijk wel jammer vinden als mensen uit angst of gebrek aan kennis geen orgaandonor, of zelfs bloeddonor, willen zijn.
Meteen toen ik 18 werd, werd ik ook bloeddonor en ben dat altijd gebleven, tot ik een paar jaar geleden niet meer mocht ivm chronische ziekte. Ik heb het altijd heel fijn gevonden om bloed te geven; iets geven van jezelf waarvan je weet dat het heel nuttig is voor een ander mens.
Ook heb ik sinds m'n 18e een donorcodicil, vanuit dezelfde motivatie. In mijn omgeving heb ik nog nooit te maken gehad met orgaandonatie, en m'n ouders waren ook geen donor, toch wist ik dat ik het wilde. Het komt voort uit een diep gevoel van verbondenheid met de mensheid en het besef dat we uiteindelijk allemaal 1 pot nat zijn (of: stof zijn).
En al zou iemand met een donororgaan 'slechts' 1 jaar langer leven, dan kan dat nog fantastisch zijn. Het gaat toch om kwaliteit van leven en niet om kwantiteit !
maandag 4 augustus 2008 om 15:13
Als je zo nodig bronnen wilt zien dan moet je lekker gaan surfen Meds, dat ga ik niet voor je doen.
Jij kan daarbij niet oordelen wat voor mijn nichtje wél of geen wondermiddel is, dank je wel. Ik ben blij dat ze nog leeft, zijzelf denkt daar weleens anders over. Maar dat mag zeker niet van de donormaffia waar jij toe behoort?
Egoisme is niet altijd ten koste van de ander. Egoisme is niet altijd slecht. Jij hebt er een negatief oordeel over, ik niet.
Van Dale zegt er dit over
ego·ïs·me (het; egoïstisch, egoïst)
1 de levenshouding van iem. die voortdurend het eigen belang en eigen welzijn op het oog heeft
Het gaat over eigenbelang nergens staat 'ten koste van'.
En een donororgaan accepteren ís in je eigen belang. Je kids willen zien opgroeien is in hun belang, maar ook in jouw eigen belang. Daar is niks mis mee.
Jij hangt er een negatief oordeel aan, ik niet. Maar dat wil / kan jij niet begrijpen. Geeft niks, daar hang ik ook al geen oordeel aan, het maakt het alleen lastig discussieren.
Jij kan daarbij niet oordelen wat voor mijn nichtje wél of geen wondermiddel is, dank je wel. Ik ben blij dat ze nog leeft, zijzelf denkt daar weleens anders over. Maar dat mag zeker niet van de donormaffia waar jij toe behoort?
Egoisme is niet altijd ten koste van de ander. Egoisme is niet altijd slecht. Jij hebt er een negatief oordeel over, ik niet.
Van Dale zegt er dit over
ego·ïs·me (het; egoïstisch, egoïst)
1 de levenshouding van iem. die voortdurend het eigen belang en eigen welzijn op het oog heeft
Het gaat over eigenbelang nergens staat 'ten koste van'.
En een donororgaan accepteren ís in je eigen belang. Je kids willen zien opgroeien is in hun belang, maar ook in jouw eigen belang. Daar is niks mis mee.
Jij hangt er een negatief oordeel aan, ik niet. Maar dat wil / kan jij niet begrijpen. Geeft niks, daar hang ik ook al geen oordeel aan, het maakt het alleen lastig discussieren.
Je hoeft me geen gelijk te geven, ik heb het al. Vraag maar aan dangeensuus.
maandag 4 augustus 2008 om 15:16
Dit is niet waar. De donor is overleden. Je wordt niet kunstmatig in leven gehouden, er wordt slecht een circulatie op gang gehouden en er worden medicijnen toegediend om de organen te conserveren. maar de donor is zo dood als een pier.
Weleens iemand gezien van wie 'slechts' de circulatie op gang gehouden wordt? Die ziet er echt niet 'dood als een pier' uit.
Vergelijk zo iemand maar eens met een lijk dan zie je het verschil.
Diegene is dood, maar ziet er niet dood uit. Neem jij maar eens afscheid van iemand die er levend uitziet. Kun je 100 keer weten dat ie echt dood is, het is heel anders hoor dat kan ik je verzekeren.
Weleens iemand gezien van wie 'slechts' de circulatie op gang gehouden wordt? Die ziet er echt niet 'dood als een pier' uit.
Vergelijk zo iemand maar eens met een lijk dan zie je het verschil.
Diegene is dood, maar ziet er niet dood uit. Neem jij maar eens afscheid van iemand die er levend uitziet. Kun je 100 keer weten dat ie echt dood is, het is heel anders hoor dat kan ik je verzekeren.
Je hoeft me geen gelijk te geven, ik heb het al. Vraag maar aan dangeensuus.
maandag 4 augustus 2008 om 15:21
Wie heb ik dan tekort gedaan met mijn egoïstische 'keuze' om niet dood te gaan? En hoe durf je, zonder mijn overwegingen te kennen, te oordelen dat mijn keuze een orgaan te accepteren egoïstisch was? Jij wordt echt niet gehinderd door kennis bij het vormen van je mening hè?
Een donorlichaam wordt niet 'in leven gehouden'. Dood is dood en blijft dood. Wrang dat ongeveer bij de enige groep overledenen waarbij -objectief en onweerlegbaar- aangetoond wordt dat ze echt, maar dan ook echt dood zijn, zo stellig wordt volgehouden dat ze in leven worden gehouden.
Dat organen ook wel eens worden afgestoten, dat transplantatie geen wondermiddel is, dat veel getransplanteerden medicijnen moeten blijven gebruiken, onder controle moeten blijven en dergelijke lijken mij nou typisch afwegingen die de patiënt moet maken. Dat gaat de wel-of-niet-donor met alle respect geen flikker aan.
Ik lees ook steeds dat het voor de nabestaanden zo akelig is of dat je geen tijd zou hebben om afscheid te nemen. Tja, dood is akelig. Dat die dood andere levens kan redden maakt het niet minder akelig maar geeft het tenminste nog enige zin.
Geen afscheid kunnen nemen vind ik dan weer een kulargument. Hoeveel doden worden tegenwoordig nog thuis opgebaard, zodat je elk moment nog even naar je geliefde toe kunt? Niemand, maar dan ook werkelijk niemand zit 5x24 uur bij de overledene. Kunnen die paar uur voor een transplantatie, waardoor misschien wel 4 levens gered of sterk verbeterd kunnen worden er dan niet af?
Van mij mag iedereen over zijn of haar eigen lijf beslissen. Maar dan huldig ik inderdaad wel het principe dat het mes aan 2 kanten snijdt. Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doet dat ook een ander niet. Dus als jij weloverwogen en bij je volle verstand besluit dat je geen donor wilt zijn, mag van mij de consequentie zijn dat je als dat nodig is ook niet op de wachtlijst komt.
De vergelijking met bloeddonoren gaat niet op. Hoewel ik inderdaad principieel vind dat iedereen die kan doneren ook bloeddonor zou moeten willen zijn, is het tekort aan donoren nog niet zo groot dat er mensen overlijden door een accuut tekort aan bloedproducten.
maandag 4 augustus 2008 om 15:25
Lekkerdan, ook jij hangt een negatieve lading aan egoisme. Ik niet. Egoistisch zijn houdt niet in dat je iemand te kort doet, dat maak jij er van.
Wb het afscheid nemen; die tijd is zo kostbaar en belangrijk, ik wil op elk moment bij het lichaam kunnen. FYI, mijn broer lag thuis, daar is wél 24/7 iemand bij geweest. Mijn zus lag in een familiekamer, ook daar konden 24/7 naar toe, al was het midden in de nacht want we kregen de sleutel mee. Mijn neefje lag ook thuis.
Wb het afscheid nemen; die tijd is zo kostbaar en belangrijk, ik wil op elk moment bij het lichaam kunnen. FYI, mijn broer lag thuis, daar is wél 24/7 iemand bij geweest. Mijn zus lag in een familiekamer, ook daar konden 24/7 naar toe, al was het midden in de nacht want we kregen de sleutel mee. Mijn neefje lag ook thuis.
Je hoeft me geen gelijk te geven, ik heb het al. Vraag maar aan dangeensuus.
