Geld krijgen van ouders??

fashionvictim schreef op 30 juli 2008 @ 11:40:

[...]





Nee, ik ging uit van het feit dat die kinderen van hun ouders zelf hun broek op moeten houden en dus gewoon een baan hebben. Ik heb ook een baan, ik werk al full time vanaf mijn vijftiende, en toch kan ik niet zomaar op stel en sprong dingen vervangen als ze nu stuk gaan. Dat komt onder andere doordat ik al mijn hele leven alles zelf moet betalen, tot aan mijn middelbare school aan toe.



Ik zou het mijn ouders heel erg kwalijk nemen als zij nu bijvoorbeeld redelijk welgesteld zouden zijn en me toch zouden laten leven als ik nu doe. Hell, ik neem het ze zelfs kwalijk terwijl ze níet welgesteld zijn (althans, mijn vader, mijn moeder is dood).



Als zij als "wijze levensles" hadden besloten dat ik mijn school maar zelf zou moeten betalen terwijl ze er het geld voor hadden om dat te betalen, had ik ze echt nooit meer hoeven zien.

fashionvictim schreef op 30 juli 2008 @ 11:40:

[...]

Ik heb ook een baan, ik werk al full time vanaf mijn vijftiende, en toch kan ik niet zomaar op stel en sprong dingen vervangen als ze nu stuk gaan. Dat komt onder andere doordat ik al mijn hele leven alles zelf moet betalen, tot aan mijn middelbare school aan toe. .

Bar_Ba_Bella schreef op 30 juli 2008 @ 11:51:

De OP ging erom dat kinderen van rijke ouders soms hun hand ophielden en zelf geen flikker hoefde te doen. Vandaar uit ging het er ineens over dat het heel raar was als ouders hun kinderen geld toe stopte en dat die kinderen hun eigen boontjes dus niet dopte. Dat vind ik een kromme vergelijking.

gusher schreef op 30 juli 2008 @ 11:59:

[...]





Dat klopt. Als je kan starten met een dikke steun van thuis en af toe iets toegestopt krijgt is het veel makkelijker dan als je echt niks krijgt en zelf voor alles moet opdraaien.



Ik vraag mij af of dat eigenlijk nog gaat tegenwoordig met die hoge huurprijzen en woningprijzen als je niks van thuis krijgt? Het moet een hel zijn kan ik mij voorstellen.

Als je voor alles zelf moet opdraaien vanaf je 16e of 18e dan kan je toch nooit een buffer aanleggen? Dan blijf je maar in de modder zitten kan ik mij voorstellen. Je start met een enorme achterstand en die haal je niet meer in denk ik.

Pinksterbloempje schreef op 30 juli 2008 @ 12:04:

[...]



Ja, dat klopt dus. Iedere keer dat je een beetje spaargeld hebt gaat je auto stuk of moet je iets anders vervangen. Je komt nooit echt vooruit.



Je leven begint een stuk rooskleuriger als je ouders welgesteld of meer zijn.

gusher schreef op 30 juli 2008 @ 11:35:

[...]





Dat valt mij ook op. Rijk ben je pas als je enkele miljoenen euro's hebt.

__justme__ schreef op 30 juli 2008 @ 12:43:

[...]





Aan de andere kant ben ik er ook van overtuigd dat er in NL niemand in armoede hoeft te leven.

Mijn ouders zijn met niets begonnen, zij hebben gewoon hard gewerkt en een beetje geluk gehad. Maar dat het rooskleuriger is als je geen geldzorgen hebt is natuurlijk helemaal waar.

iching schreef op 30 juli 2008 @ 12:53:

[...]

En als mijn kind zijn koelkast kapot gaat, koop ik niet klakkeloos een nieuwe voor hem. Het ligt aan zijn levensfase en karakter. Als hij altijd bewust heeft geleefd, misschien wel, maar ik denk dat ik in eerste instantie samen met hem op zoek ga naar een goede tweedehandse. Bijvoorbeeld als hij student is of twintiger. Maar als hij een gezin heeft, zou ik eerder geneigd zijn tot het geven van zo'n cadeau. Het hangt dus ook af van het kind.

Pinksterbloempje schreef op 30 juli 2008 @ 12:58:

[...]



Ik beschouw mezelf ook niet als arm hoor Justme. Ik zou voor mijn gevoel al rijk zijn als ik over voldoende buffer beschik om me geen zorgen te hoeven maken om geld. En daar heb ik niet eens die 25 miljoen voor nodig. Ik ben al blij met 15.000 euro op de bank.

fashionvictim schreef op 30 juli 2008 @ 11:20:

[...]

Ik vind dat je een waardeloze ouder bent als je zelf wel 10 koelkasten per maand zou kunnen kopen zonder dat te voelen, maar dan toch tegen je kinderen zegt "nee hoor kind, spaar er maar voor, je mag je spulletjes wel zo lang in onze koelkast leggen zolang de jouwe stuk is".

Maar goed, het is nogal afhankelijk van wat je onder rijk verstaat, ik zie een heleboel mensen zeggen dat hun ouders rijk zijn, maar wat bedoel je daarmee?



Ik denk daarbij aan de moeder van een van mijn vriendinnen, die multimiljonair is en dus inderdaad haar kinderen nieuwe meubels, nieuwe apparatuur e.d. geeft als zij die nodig hebben maar zelf niet kunnen betalen. Vind ik ook niet meer dan logisch, het zou toch compleet zot zijn als je zelf meerdere panden bezit, in een villa woont en alleen maar design onder je kont hebt, maar je kinderen naar de kringloopwinkel stuurt en zegt dat ze zich maar moeten inschrijven voor een huurhuis van de woningbouw?

iching schreef op 30 juli 2008 @ 11:04:

Traincha, ik begrijp jouw mening best. Er zit ook wel iets in: als je altijd maar geld toegestopt krijgt, hoe kan je dan onafhankelijk worden? Maar het 1 hoeft echt het ander niet uit te sluiten.



Mijn ouders zijn rijk, maar hebben tot mijn 24e me nooit iets toegestopt. Ze hebben me bijgebracht dat het belangrijk is om mijn eigen boontjes te kunnen doppen. De vervelendste vakantiebaantjes heb ik gehad: lopende band werk, schoonmaken noem maar op. Pas toen mijn ouders zagen dat ik verantwoordelijk met geld om kon gaan en in staat was voor mezelf te zorgen en daarbij welafgewogen keuzes kon maken, zijn ze me af en toe gaan verwennen. Gratis vakanties, geldsommen etc. In het begin vond ik dat moeilijk (ze hadden me immers zelfstandig opgevoed!) en heb ik daar veel tegen geprotesteerd. Totdat ze op een gegeven moment tegen me zeiden dat ze me het geld liever nu gaven, zodat ze me ervan konden zien genieten, dan dat ik het kreeg als ik 70 was bij hun dood en er a. 1/3 van naar de belasting moest en b. ik er pas van kon genieten na hun dood en c. er dan nog weinig tijd voor mezelf over was om te genieten.



En toen dacht ik: ja, inderdaad, ik heb mezelf keer op keer bewezen, ik kan het alleen, waarom zou ik me die extra pleziertjes ontzeggen?

Kijk, het is wat anders als je je kind zijn hele leven geld toestopt, zodat hij niet anders gewend is en zich daar naar gaat gedragen. Als hij in zijn kinder en tienertijd gewoon alles krijgt wat zijn/haar hartje begeert en nergens voor hoeft te werken. Dan krijg je inderdaad een verwend krengetje. Maar in mijn geval vind ik dat mijn ouders het heel verstandig en verantwoord hebben aangepakt.

Pinksterbloempje schreef op 30 juli 2008 @ 11:29:

Ik vind dat je ook als je als ouder zijnde rijk bent, het verstandig is om je kind die kennis en een goede instelling op financieel gebied mee te geven, waarmee dat kind zich later zelfstandig kan redden. Je belangrijkste taak als ouder is namelijk je kind voor te bereiden op zijn/haar latere leven en dat hij/zij zichzelf kan redden.



Want stel dat je onverhoopt toch dat geld kwijtraakt en je kind heeft alleen maar gelanterfanterd en kan niets, hoe moet dat kind zich dan redden zonder al dat geld?



Heel erg verstandig zoals de ouders van Iching er mee omgegaan zijn!



Ik gun iedereen in de eerste plaats lieve ouders en als die je wat kunnen verwennen, dan is dat leuk. Wel geef ik eerlijk toe dat het mij steekt als ik soms zie dat complete nitwits die nog nooit van hun leven iets gepresteerd hebben (tenzij je het opbouwen van schulden als iets presteren beschouwd) steeds maar weer (grote) dingen en geldsommen van hun ouders krijgen en makkelijk door het leven rollen, terwijl ik al jarenlang ploeter en soms wel eens het gevoel heb dat ik geen stap verder kom.



Ik hou me maar voor dat er altijd mensen zijn die het beter dan mij hebben, maar dat het ook mensen zijn die het slechter dan mij hebben. So be it. Niemand heeft ooit beweerd dat het leven eerlijk is.



@Justme: Jij valt Traincha aan op loze emoties en sentimenten en valt FV zo hard bij, terwijl laatstgenoemde er toch ook op emoties en sentiment gebaseerde uitspraken instopt (opmerking over ouders). Dat vind ik ongepast. Ik vind trouwens de hele toon waarmee traincha wordt benaderd ongepast. Zij geeft haar mening, wat redelijk gangbaar is op een forum. Je kunt het met haar oneens zijn, maar daarom kun je de discussie nog wel netjes houden.



@Appelientjex: ik ben het eens met je laatste posting. Als ouders hun kinderen niets geven, dat betekent nog niet dat ze hun niets gunnen. Het kan ook een kwestie zijn van een bewuste keuze om niets te geven en daar is ook niets mis mee.

iching schreef op 30 juli 2008 @ 12:53:

[...]





Als ik 'rijk' zou zijn, zou ik precies hetzelfde doen. Ik ben mijn ouders dankbaar voor deze manier van opvoeden en ben het daarom eens met Wen. Als ik de jackpot zou winnen, zet ik heus een groot bedrag opzij voor mijn kind, maar daar mag ie pas aanzitten als hij volwassen is. Het is een kwestie van normen en waarden. Kijk, ik eet zelf niet met mes en vork, maar soms lekker met mijn vingers, maar ik kan het wel. Ik heb geleerd om netjest te eten. Ik laat scheetjes en boeren als ik er zin in heb, maar ik heb geleerd om dat niet te doen. Ik weet dus hoe het moet. Als ik in mijn kindertijd daar nooit op gewezen was, had ik er nu heel anders uitgezien.



En als mijn kind zijn koelkast kapot gaat, koop ik niet klakkeloos een nieuwe voor hem. Het ligt aan zijn levensfase en karakter. Als hij altijd bewust heeft geleefd, misschien wel, maar ik denk dat ik in eerste instantie samen met hem op zoek ga naar een goede tweedehandse. Bijvoorbeeld als hij student is of twintiger. Maar als hij een gezin heeft, zou ik eerder geneigd zijn tot het geven van zo'n cadeau. Het hangt dus ook af van het kind.

websje schreef op 30 juli 2008 @ 12:59:

Zo, deze discussie heeft wel een andere wending genomen na de eerste paginas



(FYI: dop m'n eigen boontjes, vind het prima maar ben er niet trots op. Vind het ook prima als andere wat van hun ouders krijgen, maar het lijkt me niet gezond als ze daar echt afhankelijk van zijn als dat niet nodig is)





[...]





FV: schrijf je nou echt dat je het je ouders kwalijk zou nemen als ze je geen koelkast geven terwijl je die nodig hebt (mits ze dat kunnen)???

traincha2 schreef op 30 juli 2008 @ 14:15:

[...]









Kijk, eindelijk iemand die het begrijpt. Dit is dus precies datgene wat ik bedoel.

Fausto schreef op 30 juli 2008 @ 15:40:

Wat FV zegt over ouders die wel kunnen, maar niet willen, ben ik het helemaal mee eens. Mijn ex-vriendje kreeg helemaal geen stuiver van zijn ouders, moest alles helemaal zelf betalen. Zelfs zijn opleiding en boeken. Dit, terwijl zijn ouders 4 keer per jaar op vakantie gingen en in een kast van een huis woonden. Allemaal onder het mom van 'onze zoon moet leren met geld omgaan en dus vanaf zijn 16e alles zelf bekostigen'. Ik heb me daar altijd dood aan geergerd. Mijn eigen ouders gelukkig ook en die stopten mijn vriendje dus weleens wat toe om van te stappen of kleren van te kopen. Het is uiteindelijk helemaal goed gekomen met 'm en hij verdient nu meer dan zijn eigen vader Maar ik vind het echt absurd om je kinderen zo op te voeden, er zijn andere manieren, tussenwegen, om je kinderen de waarde van geld te leren.

fashionvictim schreef op 30 juli 2008 @ 14:48:

[...]

Ik vind een koelkast, zeker in mijn geval met een kind, een eerste levensbehoefte. Dus ja, als ik niet eens vleeswaren voor mijn kind zou kunnen bewaren omdat ik geen koelkast heb, dan zou ik dat mijn ouders heel erg kwalijk nemen als zij welgesteld zouden zijn, ja. Ik vind het niet meer dan normaal dat je voor elkaar zorgt, als familie zijnde. .

Ik vind dat je als ouders verplicht bent om financieel voor je kinderen te zorgen en de wet vindt dat ook, en het feit dat mijn ouders dat om allerlei redenen voor een veel te groot deel hebben nagelaten neem ik hen echt ernstig kwalijk. Ook al begrijp ik de omstandigheden, de beweegredenen, het onvermogen, ik ben er zeker niet blij mee en merk ook dat het mij ten opzichte van leeftijdsgenoten een enorme achterstand in mijn leven heeft opgeleverd.

iching schreef op 30 juli 2008 @ 16:02:

[...]





Mee eens, zo erg zijn mijn ouders ook nooit geweest. Ze hebben braaf mijn collegegeld, boeken en zelfs een groot deel van mijn huur betaald. Maar dat was in die tijd ook wel redelijk normaal, ik was niet anders dan anderen. Verder moest ik het echter zelf doen en het kwam wel eens voor dat ik mijn statiegeld ging inleveren om rijst en nasimix te kunnen kopen. Dan was ik bijvoorbeeld een keer uitgeweest en was daar mijn geld aan opgegaan. Ze waren dan wel weer zo lief dat als ik met kerst een weekje bij hun logeerde, ik op hun kosten een nieuwe 'kerstoutfit' mocht kopen. En blij dat ik dan was! Eindelijk weer eens nieuwe kleren, want die kon ik zelf niet kopen. Achteraf gezien kan ik zeggen dat ik echt niks te kort ben gekomen en ik kan het alleen maar des te meer waarderen als ik nu iets van mijn eigen centjes kan kopen.