Actueel
alle pijlers
Geld krijgen van ouders??
woensdag 30 juli 2008 om 16:20
Ik vind ook dat ouders verantwoordelijk zijn voor hun kinderen en de kosten. Zeker als ze nog geen 18 zijn. Als je geen geld hebt om een kind een goede start te geven, begin er dan gewoon niet aan (of neem er niet meer dan je kunt bekostigen)
Een kind zou gewoon lekker moeten kunnen sparen terwijl het studeert zodat ze als ze afgestudeerd zijn en 'n baan hebben idd een buffertje hebben om iets voor zichzelf op te bouwen ipv in 'n afgeleefd kraakpand met 4e hands meubeltjes te moeten hokken.
Niet dat een kind niet gewoon kan werken natuurlijk. Ik plukte toen ik 11 was al boontjes en aardbeien bij de boer samen met mijn klasgenootjes. Hartstikke kicken om eigen geld te verdienen in de vakantie en 't aan leuke dingen te verbrassen.
woensdag 30 juli 2008 om 16:21
Mijn man had, toen ik hem leerde kennen, zelf geen wasmachine. Hij had een tweedehands kat in de zak gekocht van de vorige bewoner van zijn huis en die had het na 2 weken begeven. Zelf had hij geen spaargeld. Geld voor een vervangende wasmachine heeft hij van zijn ouders niet gekregen. Hij kon wel zijn was naar huis brengen en kreeg het dan schoon terug.
Daar is op zich toch ook niet zoveel mis mee? Een wasmachine is niet echt een levensbehoefte en als het op een alternatieve manier geregeld word, dan is het ook goed.
Daar is op zich toch ook niet zoveel mis mee? Een wasmachine is niet echt een levensbehoefte en als het op een alternatieve manier geregeld word, dan is het ook goed.
woensdag 30 juli 2008 om 16:22
Ho ho, het gaat me dan ook echt om bijbaantjes op de zaterdag en zo, niet iets wat ten koste gaat van school, en ook niet om een groot deel. Maar ik kan me er wel in vinden dat als een kind een leuk bedrag verdient (dus niet die 25 euro van een dag vakkenvullen, maar er zijn betere bijbaantjes), dat ouders dan als onderdeel van de financiële opvoeding een bijdrage aan het huishouden vragen. Dat gebeurt volgens mij in vrij veel gezinnen, ik ken tenminste meerdere mensen waarbij dat gebeurde (wel op redelijke basis).
woensdag 30 juli 2008 om 16:26
Ik vind dat wel gek. Moet een 16-jarige die thuis woont, naar school gaat en een paar knaken verdient met een bijbaantje betalen voor de slaapkamer bij zijn ouders? Belachelijk. Als je als ouders zijnde op die manier je hypotheek moet bekostigen, dan doe je iets verkeerd lijkt me. Ik vind dat ouders in ieder geval tot 18-jarige leeftijd maar moeten zorgen voor voedsel en onderdak. En ik wil daar ook nog school/opleiding aan toevoegen.
Ik ben inmiddels 27 en ik weet zeker dat wanneer ik op straat zou komen te staan om welke reden dan ook, ik van harte welkom ben bij zowel mijn vader als mijn moeder en daar hoef ik geen cent voor te betalen. Waarschijnlijk zou ik dat uit mezelf wel doen, maar mijn ouders gaan me echt niet om geld vragen. Er is ook een soort van ongeschreven zorgplicht naar familie toe vind ik.
woensdag 30 juli 2008 om 16:27
Dat zou ik wel heel asociaal vinden. Dat kinderen leren werken voor hun extraatjes is natuurlijk heel gezond, maar als ze het dan aan de ouders af moeten dragen kan natuurlijk niet. Die ouders hebben 16 jaar geleden de verantwoordelijkheid gekozen een kind op de wereld te zetten, dan moeten ze zijn/haar kosten ook maar voor hun rekening nemen. Als je vanaf een jaartje of 12 gaat bijbeunen in de vakanties en later ook in de weekenden doe je dat voor de extraatjes. De waarde van geld leren kennen doe je niet door iemand te laten werken en het in te pikken, maar door te laten zien, als je hard werkt dan kun je ook veel meer pleziertjes betalen.
woensdag 30 juli 2008 om 16:35
:
[...]
Brood met pindakaas
Haha bekend!
Daarvoor eerst het dilemma: 'Met deze laatste 20euro naar de kroeg of boodschappen doen. Naar de kroeg natuurlijk.' Al kwamen die laatste drie dagen van de maand de boterhammen met pindakaas wel mn neus uit. Ik was blij toen mn studiefinanciering er was!
@FV: Je kunt ook het andere uiterste, mijn ouders zijn rijk (ja echt rijk) en willen met alle liefde van de wereld mijn collegegeld betalen en soms ook andere dingen. Als een soort tegenreactie wil ik 'alles zelf doen'. Misschien ook omdat andere mensen ervan uit gaan dat ik alles krijg.
woensdag 30 juli 2008 om 16:42
Ik verbaas me erover dat het kennelijk 'not done' is, zeker omdat ik toch verschillende mensen ken bij wie het heel normaal was. En zij vonden het zelf ook heel normaal. Kijk, het is inderdaad wat anders als je als ouders op je kind rekent voor de hypotheek, als het een noodzakelijk onderdeel wordt van de financiële huishouding. Maar op een bepaald moment een kleine bijdrage vragen om je kind te leren dat ook die wasmachine niet voor niets draait, en dat mams geen kamermeisje is, vind ik toch niet zo heel gek. Niet op je 14e natuurlijk, en nooit ten koste van iets anders. En als je kind andere bezigheden heeft, bv heel veel sport of veel vrijwilligerswerk doet, kun je het natuurlijk ook niet verplichten om daarnaast nog eens geld te gaan verdienen om bij te dragen. Het gaat in de gezinnen die ik ken echt om aardige bijbaantjes, waar zoon- of dochterlief een behoorlijk zakcentje aan overhield.
woensdag 30 juli 2008 om 16:49
woensdag 30 juli 2008 om 16:51
Zo lang het kinderen zijn wel, ja. Tot hun 18e vind ik dat ouders echt financieel verantwoordelijk zijn en dus verplicht zijn (de basis-zaken) te betalen. Voor een nieuw mobieltje kan een 16jarige ook best zelf werken.
Dus de ouders zouden een behoorlijk bedrag per maand moeten ophoesten voor hun studerende kind zodat die kan....sparen?
Leuk zo'n starter die niet in 'een afgeleefd kraakpand met 4e hands meubeltjes' woont met een CV om te huilen zonder ooit echt hard te hebben gewerkt. Wat is er trouwens mis met 4e hands meubels die je zelf hebt geregeld ipv een ingericht huisje van je ouders? Of valt dat laatste onder de 'basiszorg' die kinderen tot hun 25e verdienen?
Dat zeg ik....
woensdag 30 juli 2008 om 17:28
:
Ik vind ook dat ouders verantwoordelijk zijn voor hun kinderen en de kosten. Zeker als ze nog geen 18 zijn. Als je geen geld hebt om een kind een goede start te geven, begin er dan gewoon niet aan (of neem er niet meer dan je kunt bekostigen)
Dit schiet mij in het verkeerde keelgat. Je mag alleen kinderen krijgen als je een flinke portemonnee hebt? Dan kan jan modaal het dus wel schudden. Nog maar afgezien van omstandigheden die je niet in de hand hebt als ouders (arbeidsongeschikt om maar wat te noemen). Ik woon vanaf mijn 19e op mezelf, heb vanaf toen alles zelf betaald, inclusief studie, omdat mijn ouders het niet konden betalen. Geen goede start dus volgens jou, dus ze hadden me dan maar beter niet kunnen krijgen. Een ding: ik heb zeker een goede start gehad, want ondanks dat we het thuis niet breed hadden, ben ik nooit wat te kort gekomen en heb ik geleerd creatief te zijn met wat ik heb.
Een kind zou gewoon lekker moeten kunnen sparen terwijl het studeert zodat ze als ze afgestudeerd zijn en 'n baan hebben idd een buffertje hebben om iets voor zichzelf op te bouwen ipv in 'n afgeleefd kraakpand met 4e hands meubeltjes te moeten hokken.
Niet dat een kind niet gewoon kan werken natuurlijk.
Deze is helemaal van de zotte. Waarom denk je dat er studiefinanciering is, waar iedereen aan meebetaald? Om studenten een flinke spaarrekening te geven? Think again...
Ik plukte toen ik 11 was al boontjes en aardbeien bij de boer samen met mijn klasgenootjes. Hartstikke kicken om eigen geld te verdienen in de vakantie en 't aan leuke dingen te verbrassen.
Ik heb dus zelf nooit wat van mijn ouders gehad, het was simpelweg niet mogelijk. En nu stop ik mijn moeder soms wat leuke dingen toe, waar ze zelf geen geld voor heeft. Ook al heb ik zelf nog steeds geen grote spaarrekening, we zijn wel tweeverdieners en ik wil ook dat zij soms een verzetje heeft.
Ik heb overigens geen problemen met mensen die zaken krijgen van hun ouders, ik vind het wel belandgrijk dat je van huis het de 'waarde' van geld meekrijgt (dat het niet vanzelfsprekend is) en dat je dat wat je krijgt als extra ziet en niet als normaal.
If at first you do not succeed, try doing it the way your wife told you.
woensdag 30 juli 2008 om 18:51
Ik vind het idee van kostgeld bij schoolgaande kinderen ook belachelijk. Ik denk dat zij de waarde van geld ook kunnen leren door op een bepaalde leeftijd zelf te moeten werken voor hun eigen "extraatjes", zoals uitgaan, de telefoonrekening, vakanties en verjaardagscadeautjes e.d.
Zodra een kind niet meer naar school gaat, vind ik het een ander verhaal worden. Als je niet naar school gaat, dan kun je werken. En als je werkt, dan kun je kostgeld betalen. (En dan vind ik het vervolgens ook wel zo netjes als je het inderdaad op een spaarrekening oid stort en het als een onverwacht extra'tje aan het kind meegeeft op een bepaalde leeftijd of bij een bepaalde gelegenheid!)
Voor mij zit er een verschil tussen je kind iets extra's toestoppen en je kind altijd maar alles geven. Ik zou mijn kinderen willen leren om de juiste afwegingen en keuzes te maken waar het op geld aan komt. Zou ik het idee hebben dat het kind dit onder de knie heeft, dan zou ik het niet erg vinden om dat kind af en toe uit de brand te helpen of gewoon zomaar iets extra's te geven. En van mijn part is dat dan zelfs een auto, als ik het zou kunnen missen. Zou het kind echter heel onverantwoordelijk met geld omgaan en structureel de verkeerde keuzes maken (bijv. wel een dure vakantie boeken maar niet de huur betalen) dan zou ik zeker niet helpen. Dat kind moet kennelijk op de harde manier leren dat geld eindig is en keuzes ook consequenties hebben.
Zodra een kind niet meer naar school gaat, vind ik het een ander verhaal worden. Als je niet naar school gaat, dan kun je werken. En als je werkt, dan kun je kostgeld betalen. (En dan vind ik het vervolgens ook wel zo netjes als je het inderdaad op een spaarrekening oid stort en het als een onverwacht extra'tje aan het kind meegeeft op een bepaalde leeftijd of bij een bepaalde gelegenheid!)
Voor mij zit er een verschil tussen je kind iets extra's toestoppen en je kind altijd maar alles geven. Ik zou mijn kinderen willen leren om de juiste afwegingen en keuzes te maken waar het op geld aan komt. Zou ik het idee hebben dat het kind dit onder de knie heeft, dan zou ik het niet erg vinden om dat kind af en toe uit de brand te helpen of gewoon zomaar iets extra's te geven. En van mijn part is dat dan zelfs een auto, als ik het zou kunnen missen. Zou het kind echter heel onverantwoordelijk met geld omgaan en structureel de verkeerde keuzes maken (bijv. wel een dure vakantie boeken maar niet de huur betalen) dan zou ik zeker niet helpen. Dat kind moet kennelijk op de harde manier leren dat geld eindig is en keuzes ook consequenties hebben.
woensdag 30 juli 2008 om 21:34
Nee, ze zijn er niet voor verantwoordelijk, maar me dunkt dat je je kinderen gewoon de basisvoorzieningen gunt, dus eten, een dak boven het hoofd, electriciteit, water en een koelkast en een wasmachine bijvoorbeeld. Die twee dingen heb je gewoon nodig om normaal te kunnen functioneren en ik vind dat je wel degelijk van armoede kunt spreken als je die niet kunt betalen. Ik persoonlijk zou het heel raar vinden als ik zelf genoeg geld op de bank zou hebben en ik zou weten dat mijn zoon zou moeten kiezen tussen boodschappen (dus: eten) of de rekeningen betalen of bijvoorbeeld tussen eten en een wasmachine kopen, dat ik dan niet gewoon die wasmachine voor hem koop. Waarom zou ik hem in de shit laten draaien als het niet nodig is?
Maar goed, er lopen inderdaad een aantal discussies door elkaar want ik heb het idee dat jij het niet over mensen rond bijstandsniveau of daaronder hebt en daar ging ik wel vanuit. Als je rond dat niveau zit is een apparaat dat stuk gaat een regelrechte ramp omdat je dat niet kunt vervangen zonder in de schulden te raken, daar ging ik vanuit. Ik zou het erg liefdeloos vinden als je als ouders voor de derde keer dat jaar op vakantie gaat maar je kinderen wel rond de armoedegrens laat leven, ongeacht hoe oud ze zijn.
.
[...]
Er lopen hier sowieso een aantal discussies door elkaar
Ik heb het dus duidelijk over 'volwassen' vrouwen, niet over 15jarige tieners. Tot een jaar of 18 vind ik het ook niet meer dan normaal dat ouders betalen. Maar vanaf die leeftijd vervallen wat mij betreft alle rechten en heeft het al dan niet financieel ondersteunen voor mij niets te maken met liefde. (Denk dat dat me ook een beetje tegenstaat hier. Dat sommige mensen het zo normaal vinden dat ouders met geld dat delen met hun kinderen en bijna ongepast of asociaal als het niet gebeurd. )
Wederom: ik heb een ander referentiekader. Als mijn ouders er namelijk in mijn jeugd voor gezorgd hadden dat zij zelf een financieel vangnet hadden en dat ik niet toen al financieel voor mezelf (en voor hen!) had hoeven zorgen, was ik nu als volwassene waarschijnlijk veel onafhankelijker geweest. Die twee dingen hangen voor mij dus behoorlijk met elkaar samen en wellicht dat dat mijn perceptie nogal kleurt. Ik snap niets van ouders die hun kinderen materiele zaken ontzeggen als het geen noodzaak is, maar ik denk eerlijk gezegd dat de meeste mensen die hier zeggen niks van hun ouders te krijgen een stuk meer van hen krijgen dan ik ooit gehad heb.
Maar then again, ik zou eerlijk gezegd niet eens weten hoe het er financieel in "normale" situaties aan toe gaat. Ik heb wel eens wasmachines e.d. gekregen van mijn moeder (zij stopte mij wel van alles toe) maar ik denk eerlijk gezegd dat ze dat vooral deed om te compenseren dat wij financieel gezien zo'n klotejeugd hebben gehad. Dus als zij dan wat geld over had, dan ging dat naar ons. En ik vermoed dat dat ten koste van zichzelf ging, eerlijk gezegd.
Am Yisrael Chai!
woensdag 30 juli 2008 om 21:46
alvast sorry voor het ontbreken van de hoofdletters, mijn toetsenbord heeft kuren.
als ik dit allemaal zo lees ben ik wel heel erg blij met mijn ouders. want zoals ik al eerder schreef ben ik er dus zoéén, die regelmatig het een en ander van haar ouders krijgt. ookal ben ik volwassen, getrouwd en heb ik 2 kinderen. ik verwacht het niet van mijn ouders, ik reken er ook niet op, maar wat heeft het me een hoop slapeloze nachten gescheelt toen mijn ouders een nieuwe wasmachine voor mij kochten.
zonder had ik het uiteindelijk ook wel gered, met de was van 4 mensen gaan leuren bij familie en vrienden in buurt, net zolang tot we genoeg geld hadden voor een andere wasmachine, en dat had nog wel even geduurd.
mijn ouders hebben in exact dezelfde situatie gezeten als waar ik nu in zit, ze waren getrouwd, mijn vader raakte zijn baan kwijt, mijn moeder werkte toen nog niet en ze herkennen dus onze hele situatie. en daarom willen ze ons koste wat kost helpen. ik vertel ze vaak niet eens dat er iets stuk is bij ons, of dat een rekening ligt, omdat ik dan weet dat ze het voor me gaan betalen, en dat wil ik niet, daar ben ik dan weer te trots voor.
en ik ben niet lui, niet afhankelijk en ik werk hard genoeg om te zorgen dat het beter wordt, maar soms kun je het gewoon even niet alleen en wat is het dán fijn dat je mensen in je omgeving hebt die bijspringen.
doordat we vanwege een ziek kind en 2 banen die we kwijtraakten opeens veel meer kosten hadden en véél minder inkomen kónden we ons gewoon even niet meer redden. dan maar afhankelijk, dan maar sneu. je kunt niet altijd iets doen aan die situatie waar je in terecht komt. manlief en ik werkten beiden 32 uur, hadden alles best goed voor elkaar, we waren net wat spaargeld aan het opbouwen, en hadden plannen om te verhuizen, maar dan kom je in het ziekenhuis terecht, beval je veel te vroeg, raak je beiden je baan kwijt, heb je opeens een hoop extra kosten en dus veel minder inkomen en daar zít je dan, met je goede gedrag.
en dan wordt je in een topic als dit even bestempeld als afhankelijk en lui en verwend.
mijn ouders zijn niet verantwoordelijk voor me, maar ze houden van me, willen me helpen en hebben het geld. en ik ben blij dat ze niet onder het motto 'wijze levensles' zeggen dat ik het zelf maar moet uitzoeken, gezien het feit dat we al genoeg aan ons hoofd hadden.
als ik dit allemaal zo lees ben ik wel heel erg blij met mijn ouders. want zoals ik al eerder schreef ben ik er dus zoéén, die regelmatig het een en ander van haar ouders krijgt. ookal ben ik volwassen, getrouwd en heb ik 2 kinderen. ik verwacht het niet van mijn ouders, ik reken er ook niet op, maar wat heeft het me een hoop slapeloze nachten gescheelt toen mijn ouders een nieuwe wasmachine voor mij kochten.
zonder had ik het uiteindelijk ook wel gered, met de was van 4 mensen gaan leuren bij familie en vrienden in buurt, net zolang tot we genoeg geld hadden voor een andere wasmachine, en dat had nog wel even geduurd.
mijn ouders hebben in exact dezelfde situatie gezeten als waar ik nu in zit, ze waren getrouwd, mijn vader raakte zijn baan kwijt, mijn moeder werkte toen nog niet en ze herkennen dus onze hele situatie. en daarom willen ze ons koste wat kost helpen. ik vertel ze vaak niet eens dat er iets stuk is bij ons, of dat een rekening ligt, omdat ik dan weet dat ze het voor me gaan betalen, en dat wil ik niet, daar ben ik dan weer te trots voor.
en ik ben niet lui, niet afhankelijk en ik werk hard genoeg om te zorgen dat het beter wordt, maar soms kun je het gewoon even niet alleen en wat is het dán fijn dat je mensen in je omgeving hebt die bijspringen.
doordat we vanwege een ziek kind en 2 banen die we kwijtraakten opeens veel meer kosten hadden en véél minder inkomen kónden we ons gewoon even niet meer redden. dan maar afhankelijk, dan maar sneu. je kunt niet altijd iets doen aan die situatie waar je in terecht komt. manlief en ik werkten beiden 32 uur, hadden alles best goed voor elkaar, we waren net wat spaargeld aan het opbouwen, en hadden plannen om te verhuizen, maar dan kom je in het ziekenhuis terecht, beval je veel te vroeg, raak je beiden je baan kwijt, heb je opeens een hoop extra kosten en dus veel minder inkomen en daar zít je dan, met je goede gedrag.
en dan wordt je in een topic als dit even bestempeld als afhankelijk en lui en verwend.
mijn ouders zijn niet verantwoordelijk voor me, maar ze houden van me, willen me helpen en hebben het geld. en ik ben blij dat ze niet onder het motto 'wijze levensles' zeggen dat ik het zelf maar moet uitzoeken, gezien het feit dat we al genoeg aan ons hoofd hadden.
woensdag 30 juli 2008 om 21:47
Beter dat je ouders je het nu schenken/geven, dan dat het straks in de erfenis zit en je een bups belasting moet betalen.
Ik betaal alles zelf. Ik heb dan ook een goede baan.
Broer heeft mindere baan en mijn ouders springen regelmatig bij. Laatst nog toen zowel zijn cv ketel, wasmachine en oven in een maand kapot gingen. So what?
Wel krijg ik regelmatig een boek van mijn vader of mijn moeder doet boodschappen of we gaan samen winkelen of een dagje uit.
En nee, mijn ouders zijn niet rijk, wel erg gelukkig
Ik betaal alles zelf. Ik heb dan ook een goede baan.
Broer heeft mindere baan en mijn ouders springen regelmatig bij. Laatst nog toen zowel zijn cv ketel, wasmachine en oven in een maand kapot gingen. So what?
Wel krijg ik regelmatig een boek van mijn vader of mijn moeder doet boodschappen of we gaan samen winkelen of een dagje uit.
En nee, mijn ouders zijn niet rijk, wel erg gelukkig
woensdag 30 juli 2008 om 21:51
woensdag 30 juli 2008 om 21:54
Waar doel je hier op? Op materiele of immateriele zaken? Ik schaar me wat beiden betreft dan maar niet onder 'de meeste mensen'.
Mijn ouders zijn gescheiden toen ik 6 was en sindsdien moesten we van het minimum leven, wat mijn moeder op een geweldig creatieve manier heeft gedaan (destijds bijstand, was toen normaal met kleine kinderen) en nog steeds doet (volledig afgekeurd 10 jaar geleden). Van mijn vader konden en kunnen we niets extra's verwachten.
En wat betreft immaterieel: zo te lezen had je een lieve moeder die je veel liefde heeft gegeven, hier idem dito. Gelukkig leeft mijn moeder nog, maar de moeder-dochter rol is door haar psychische toestand vaak omgedraaid, wat veel van me vergt. En mijn vader... ik heb het contact niet voor niks een jaar of zes geleden verbroken.
Ik weet dus heel goed hoe het is om weinig van mijn ouders te krijgen. Ik neem dit mijn moeder trouwens niet kwalijk, ze heeft altijd mijn welzijn voorop gezet en geroeid met de riemen die ze heeft. Mijn vader aan de andere kant... Het materiele kan me gestolen worden, maar wat hij voor immateriele schade heeft aangericht...
If at first you do not succeed, try doing it the way your wife told you.
