Actueel
alle pijlers
Geld krijgen van ouders??
woensdag 30 juli 2008 om 21:56
en ik weet zeker dat mijn ouders ander zouden reageren als ik lui was en zelf niet zou willen werken bijvoorbeeld. maar ze weten dat ik er álles aan doe om te zorgen dat het beter wordt en dat we beiden keihard ons best doen.
als ik het gewoon vertikte en door domme dingen mezelf niet zou kunnen redden zouden ze zich héél anders opstellen, maar juist omdat ze zien dat we hard ons best doen maar gewoon ontzettend veel pech hebben gehad willen ze ons graag helpen.
mijn vader vertelde laatst nog dat ze zelf ook regelmatig het probleem hadden van een rekening die niet betaald kon worden of dingen die kapot waren en niet gerepareerd konden worden, en dat mijn opa en oma graag wílden helpen maar er het geld niet voor hadden en dat hij zo blij is dat hij het geld wél heeft omdat hij wéét hoe ellendig het is om je over dat soort dingen zorgen te maken. en denk nou niet dat ze alles voor ons oplossen, dat is niet zo, maar als het écht nodig is kan ik bij ze aankloppen.
en ik geloof niet dat ze vinden dat ze gefaald hebben in hun opvoeding zoals lilia in hun situatie zou denken.
als ik het gewoon vertikte en door domme dingen mezelf niet zou kunnen redden zouden ze zich héél anders opstellen, maar juist omdat ze zien dat we hard ons best doen maar gewoon ontzettend veel pech hebben gehad willen ze ons graag helpen.
mijn vader vertelde laatst nog dat ze zelf ook regelmatig het probleem hadden van een rekening die niet betaald kon worden of dingen die kapot waren en niet gerepareerd konden worden, en dat mijn opa en oma graag wílden helpen maar er het geld niet voor hadden en dat hij zo blij is dat hij het geld wél heeft omdat hij wéét hoe ellendig het is om je over dat soort dingen zorgen te maken. en denk nou niet dat ze alles voor ons oplossen, dat is niet zo, maar als het écht nodig is kan ik bij ze aankloppen.
en ik geloof niet dat ze vinden dat ze gefaald hebben in hun opvoeding zoals lilia in hun situatie zou denken.
woensdag 30 juli 2008 om 21:58
Vreselijk moet dat zijn.
Ik heb wel de indruk dat dat vaker voorkomt in NL dan in BE. Maar hier hebben we dan ook een goedkoper onderwijssysteem en kindergeld tot 25 jaar (als je student bent).
Dus de meesten werken niet naast hun studies, tenzij enkele uren hier en daar. Maar in NL komen die bijbaantjes en 'trek je plan' toch vaker voor denk ik.
woensdag 30 juli 2008 om 22:29
Ik doelde op materiele zaken, zusje. Als ik het irl weleens over dit onderwerp heb (wat bijna nooit voorkomt overigens, ik vind het een heel moeilijk onderwerp en als kind schaamde ik me er ook erg voor, dat is nooit helemaal gesleten) valt mij altijd op dat mensen zich totaal niets kunnen voorstellen bij de situaties die ik hen vertel. Wat Lindy ook al zei, trouwens, het komt volgens mij gelukkig niet zo vaak voor dat kinderen zelf de middelbare school betalen.
Vroeger dacht ik dat het redelijk normaal was dat je ouders dingen niet voor je betaalden. Wellicht dat dit onderwerp daarom zo veel met me doet, ik hoor al jaren niets anders dan "na je acttiende word je geacht het zelf te kunnen", voor mijn achttiende was het "van werken leer je tenminste dat geld niet aan bomen groeit" of "iedereen heeft een baantje".
Pas toen ik volwassen was en eindelijk met mensen durfde te praten over het feit dat ik bijvoorbeeld financiële problemen had, of dat ik geld zo'n emotioneel zwaar onderwerp vond, en vrienden dan vroegen "maar wat deden/doen je ouders dan?" ontdekte ik dat de manier waarop mijn ouders met geld omgingen verre van normaal was. Ook heeft mijn moeder me later wel eens verteld dat zelfs leraren en de directie van school mijn ouders wel eens aangesproken hebben over dat ze het niet vonden kunnen allemaal, maar tijdens mijn jeugd dacht ik echt dat het normaal was.
Am Yisrael Chai!
woensdag 30 juli 2008 om 22:34
Het stomme is trouwens, mijn oog valt op je zin "zo te lezen had je een lieve moeder" , dat ik ook veel van mijn vader hou en ook hij op zijn manier heus lief is. We zijn zelfs best close, paradoxaal genoeg.
Maar financieel gezien en als provider is het echt een enorme lulhannes die ver-schrik-ke-lijk tekort geschoten is.
Maar financieel gezien en als provider is het echt een enorme lulhannes die ver-schrik-ke-lijk tekort geschoten is.
Am Yisrael Chai!
woensdag 30 juli 2008 om 22:36
Als je ze niet kunt betalen. Als je geen hyperdeluxe-koelvriescombinatie kunt kopen, maar er wel voor kunt zorgen dat er vervanging komt (ten koste van een leuke nieuwe broek), vind ik niet dat je ouders daar een plicht in hebben.
Maar waar trek je dan de grens? kiezen tussen eten en een biertje. Kiezen tussen boeken en een vakantie? Ik mis in de hele verhaal gewoon dat volwassen kinderen geen hulpeloze wezens zijn, maar gewoon kunnen werken. Mijn ouders hebben me naar mijn mening niet in de shit laten draaien toen ik moest kiezen tussen boodschappen en een wasmachine. De oplossing was de wasserij en een baantje om een maand later een tweedehandsje te kunnen kopen. Dat vind ik helemaal niet raar, ook al hadden ze toen ook gewoon voldoende geld om me een wasmachine te geven.
Daarom heb ik ook overal kanttekeningen bijgezet. De discussie begon over werkende twintigers en dertigers die nog steeds ondersteund werden door hun ouders. Dat was dan ook mijn referentiekader. De andere voorbeelden gingen over studenten n.a.v. de opmerking dat die moeten kunnen sparen tijdens hun studietijd om met een leuk ingericht huisje de banenmarkt op te gaan
Natuurlijk snap ik het als ouders hun kinderen steunen als ze dat nodig hebben , maar je kunt je ook afvragen of dat op de lange termijn constructief is....(wederom: uitzonderingen daargelaten)
En dit snap ik dan weer niet. Zolang ouders het kunnen missen, snap je niet dat ze hun kinderen iets ontzeggen. Ik vind dat ze hun kinderen iets absoluut noodzakelijks misschien niet kunnen ontzeggen, maar dat je volwassen kinderen verder niet te veel zouden moeten verwachten van hun ouders. Extraatjes zijn één ding, maar om op je 30ste financieel nog echt afhankelijk van ze te zijn?
Dit soort opmerkingen heb je al een paar keer zien maken in dit topic. Het zou natuurlijk ook zo kunnen zijn dat ze er andere conclusies aan verbinden. Als ik schrijf niets (na m'n 18e), dan bedoel ik ook niets. Toen ik nog niet studeerde was ik weliswaar verzekerd van eten, kleding en een dak boven mijn hoofd, maar niet van ouders in die huizen of iets wat op een 'normale' familie lijkt.
Inmiddels is het verschil inderdaad dat ik weet dat ik altijd kan lenen als dat nodig is.
Dat zeg ik....
woensdag 30 juli 2008 om 23:00
Hmm, nu ik het zo lees: dat is dan weer mijn referentiekader, aangezien mijn vader in alle opzichten denkbaar een lulhannes is (en dat is dan de understatement van het jaar). Zo was het in ieder geval niet bedoeld.
Wat betreft de rest: de middelbare school is betaald door subsidie aangezien mijn moeder aanvullende bijstand had, mijn moeder zorgde voor eten en een dak boven mijn hoofd. Kleding en extra's werkte ik voor, om mijn moeder te ontlasten. En toen ik ging studeren ben ik het huis uit gegaan en dat was dat, toen stond ik financieel op eigen benen, omdat het niet anders kon.
Verschil bij ons was denk ik dat ik zag dat mijn moeder het heel erg vond dat ze mij niet alles zomaar kon geven. Ik wist ook dat het anders kon, maar ook dat het geen onwil was van mijn moeder.
Ik ben daarom persoonlijk extra trots op alles wat ik bereikt en opgebouwd heb en neem niet snel wat aan van mensen, dat voelt voor mij al snel als mijn hand ophouden. Ik kan me nog herinneren dat ik in 6vwo niet meeging het klassenuitje naar parijs. Toen bood school aan dit te betalen aangezien geld het issue was. Ik heb toen vriendelijk bedankt, dat kon ik gewoon niet. Mijn moeder had overigens wel aangeboden het te betalen, maar ik wist dondersgoed dat het ten koste van de rekeningen zou gaan. Wat dat betreft heb ik op jonge leeftijd wel een te groot verantwoordelijksgevoel ontwikkeld.
If at first you do not succeed, try doing it the way your wife told you.
woensdag 30 juli 2008 om 23:03
Dit staat er ook weer wat onhandig... ik wil hier niets mee impliceren, geef alleen aan hoe het voor mij voelde. Het was geen wanbeleid met geld van mijn moeders kant, maar gewoon onmacht. Ze verdiende niet genoeg om uit de bijstand te komen en zo'n baan zat er voor haar ook niet in.
If at first you do not succeed, try doing it the way your wife told you.
donderdag 31 juli 2008 om 07:08
Ja, vind ik ook gek. Daarom heb ik later ook aan Traincha gevraagd, waarom zij het wel met mij eens was, maar niet met heel veel anderen die bijna hetzelfde zeiden, maar dan wellicht in net iets andere bewoordingen. Het kwam echter wel op hetzelfde neer.:
[...]
Gek he, ik heb dit eigenlijk precies zo) al eerder in het topic aangehaald, en toen werd er heel anders op gereageerd
donderdag 31 juli 2008 om 08:10
Het zal inderdaad aan de bewoordingen hebben gelegen of ik heb iets gemist of over het hoofd gezien, maar uit jouw posting kwam veel duidelijker naar voren dat jouw ouders vonden dat je eerst het besef van de waarde van geld moest hebben en volledig zelfstandig moest zijn en daarna zijn ze pas gaan schenken. Dat is met mijn ouders ook het geval. Zij wilden dat we gingen werken voor ons geld. Ik heb toen ik 18 was mijn rijbewijs bijv. niet kado gekregen, maar heb ervoor gewerkt. Het is ook niet zo dat ik nooit wat gekregen heb, maar niet zoals hier op het topic wordt geschetst. Wat ik trouwens jammer vind is, dat je dan meteen als verzuurd en afgunstig wordt afgeschilderd.
donderdag 31 juli 2008 om 08:15
Mee eens, ik heb ook niet gezien dat andere posters aangaven dat hun ouders welbewust met giften om zijn gegaan. Maar omdat mijn eigen ouders dat wel deden en dat dus mijn referentiekader is, ging ik er vanuit dat de meesten het op die manier deden. En hoop ik dat de vriendinnen waar TO het over heeft, niet klakkeloos geld toegestopt krijgen. Alleen dat kunnen we er niet uit opmaken, dus vind ik ook dat je dat niet meteen mag veroordelen. Wellicht hebben zij ook ouders die hun kinderen hebben opgevoed tot financieel onafhankelijk en in staat bewuste keuzes te maken en zijn pas toen overgegaan op het doen van giften.
donderdag 31 juli 2008 om 11:37
Ik heb ook zelf mijn middelbare school (en twee studies) betaald. Wat je volgens mij als kind leert als je van je bijbaantjes veel basisbehoeften zelf moet betalen, is dat al het harde werken je geen ene mallemoer oplevert. Je houdt niets over voor leuke dingen. De meeste volwassenen werken niet alleen om hun hoofd boven water te houden, dat is een basislaag, daarop komt: werken omdat het je extra geld oplevert, in de omgeving die jezelf kiest, in de richting die jezelf wilt e.d. Volgens mij werken alleen mensen aan de onderkant van de samenleving slechts voor de basislaag. Waarom zou je je kind de mentaliteit van die mensen willen meegeven? Ik zou mijn (eventuele) kind juist graag willen voorbereiden op een toekomst beter dan dat. Dus ik zou ook zijn basisbehoeften betalen tot zijn achttiende, evenals extra's zoals allerlei clubjes, een muziekinstrument, skateboard e.d., zodat hij verschillende interesses kan uitproberen en leert in welke groepen hij zich thuisvoelt en waar hij goed in is.
donderdag 31 juli 2008 om 11:48
Maar dan praat je toch al vanuit een zekere luxe-positie?
Kijk die dingen kan ik nu ook doen voor mijn kind; zelf heb ik als kind jarenlang les gehad op de muziekschool, maar dat was het dan ook wel.
Mijn ouders hadden helemaal niet de middelen om ons (3 kinderen) overal mee kennis te laten maken. Rijbewijs, studie etc heb ik dan ook zelf betaald.
Dochter gaat na de vakantie naar een danscursus voor kleuters. Gisteren hebben we daar een pakje en schoentjes voor gehaald. Dan koop ik wat ik mooi en van goede kwaliteit vind en hoef niet op de prijs te letten; maar ik besef -zeker gezien mijn eigen jeugd- dat dat een luxe is!
En aan de andere kant besef ik ook dat het voor haar heel normaal is en eerlijk gezegd vind ik dat erg lastig!
donderdag 31 juli 2008 om 12:03
Niet mee eens. Buiten dat zo'n kind alleen maar in de war raakt van al die extra's die hij mag doen, vind ik dat een kind op die manier dus juist niet de waarde van het geld leert in te schatten. Ik zou mijn kinderen trouwens ook mee willen geven dat je niet alleen maar werkt voor je geld, maar dat je ook het werk moet doen wat je leuk vindt en waar je gelukkiger van wordt.
donderdag 31 juli 2008 om 12:08
Mijn ouders vonden muziek/sport, studie en rijbewijs bij mijn opvoeding horen en daar ben ik het wel mee eens. Ik zou het ook eerder als demotiverend hebben ervaren als ik als kind -nog niet verplicht om te werken- mijn geld had moeten aanwenden voor de basisbehoeften, dat komt snel genoeg als je volwassen bent.
Ik werkte idd voor de extra's en dat heeft gemaakt dat ik dat nu ook doe. Naast mijn vaste baan werk ik bij dmv mijn hobby zodat ik ruimer kan leven en veel leuke dingen kan doen.
donderdag 31 juli 2008 om 12:14
donderdag 31 juli 2008 om 12:20
donderdag 31 juli 2008 om 12:22
Zelfontplooing door sport en/of muziek vind ik ook zeker 'n basisbehoefte voor 'n kind.
Als kind reed ik paard, mijn ouders betaalden 1 les per week, maar ik vond het zo leuk dat ik al snel hele weekenden op de manege rond hing en door mee te helpen vrijwel dagelijks gratis mocht komen rijden. Op mijn 14e had ik soms de hele verantwoordelijkheid over de toko als de bedrijfsleider op dagtocht was en de stagiaire vrij was. Ik heb de tijd van mijn leven gehad, verantwoordelijkheidsgevoel gekregen, genoten van mijn sport, les gegeven, hard gewerkt op stal en jonge paarden ingereden. Zo'n ervaring mag je een kind niet ontzeggen door 'm niet de kans te geven zijn/haar passie te kunnen ontdekken. Bovendien is het voor 'n kind natuurlijk ook veel gezonder om je op 'n hobby/sport te storten dan als verveelde hangjongere op straat rond te hangen.
donderdag 31 juli 2008 om 16:58
Ik weet het niet Traincha,
Volgens mij was ik duidelijk in mijn leeftijd (bijna 45), en in het feit dat ik altijd heb gewerkt voor mijn eigen centen (vanaf 14 de 1e baantjes), mijn kind zelfstandig heb opgevoed, daarbij fulltime, en later 80% heb gewerkt om de einden aan elkaar geknoopt te krijgen.
Nog steeds heb ik een drukke baan, en nogmaals, niets heb ik kado gekregen in het leven, ik heb me de klere gewerkt, en nog!
Daarbij wordt ik af en toe verwend door mijn ouders,
zie het anders zo: mijn leven is een taart, en zij spuiten er af en toe wat slagroom op om het nog lekkerder te maken.
De reden dat ik je verzuurd noemde had te maken met het feit dat ik uit jou postings proefde, nooit (financiële) zelfstandigheid, of zelfs onzelfzuchtige liefde van mijn ouders te hebben gekregen, terwijl ik zo heel erg mijn best deed aan te geven dat het een het ander niet uit hoeft te sluiten.
Het staat er wat warrig, maar ik denk dat we elkaar zo langzamerhand wel begrijpen
![:-]](https://forum.viva.nl/smilies/77_happy.gif){kind=small}
anoniem_28222 wijzigde dit bericht op 31-07-2008 17:02
Reden: mijn nederlants sukt
Reden: mijn nederlants sukt
% gewijzigd
donderdag 31 juli 2008 om 17:44
donderdag 31 juli 2008 om 18:54
Ze moeten wel eerst de kans krijgen om te ontdekken waar hun passie en talent ligt natuurlijk. Paardrijden was ook niet 't eerste wat ik deed, ik had eerst ballet (leuk, maar het werd opgeheven in mijn woonplaats) daarna tennis (ook wel leuk, maar ik had er totaaal geen talent voor) orgelles (was ik eigenlijk al snel zat en ook geen talent voor) en op mijn 12e dan eindelijk paardrijden waar ik mijn hart aan verloor en waar ik bij bleef. Ik was daar dagelijks mee bezig. Nu kun je dat wel verkiezen voor je kind: een vaste hobby, maar voor 't zelfde geld liggen de talenten van jouw kind én bij muziek én bij 'n sport en wil ie combineren ipv zich volledig op één ding te richten. Zou ik zelf ook geen moeite mee hebben. Blijft altijd te verkiezen boven een kind wat na schooltijd voor de tv gaat zitten of op straat gaat rondhangen.
donderdag 31 juli 2008 om 19:10
Punt 1: 'op straat rondhangen' is volgens mij gewoon nog steeds buiten spelen, wat de meeste kinderen heerlijk vinden, net als ik vroeger.
Punt 2: Moet voor ouders (of één ouder, want ook dat gebeurt) wel te behappen zijn om je kind naar allerlei clubs te sturen, zowel qua tijd als qua geld. Mijn moeder kon het zich niet veroorloven hoor, paardrijden en gitaarles, om maar een voorbeeld te noemen. Niet dat ik niet op sport zat als kind, maar niet vanalles tegelijk en niet de dure sporten oid, waar veel materiaal voor aangeschaft moest worden.
Punt 3: Negeer trouwens vooral de reacties op je post van gisteren, waar je blijkbaar geen antwoord op hebt...
If at first you do not succeed, try doing it the way your wife told you.
donderdag 31 juli 2008 om 19:22
Daar blijft genoeg tijd voor over. Zelf speelde ik ook graag en veel in 't bos (maar dan vooral als lagere schoolkind)
Ik heb even teruggezocht naar je post van gisteren en ik blijf van mening dat ik zelf nooit een kind zou nemen als ik in elk geval op dat moment al zou weten dat ik het niet de dingen zou kunnen bieden waar ik zelf in mijn jeugd erg veel plezier van heb gehad.
Zoals ik al schreef had ik maar 1 hobby tegelijkertijd om uit te proberen en bij paardrijden ben ik blijven hangen. Ook betaalden mijn ouders maar één les per week (een 10 rittenkaart kostte maar 110 gulden, dat was dus maar 11 gulden per week dus) Doordat ik zelf erg enthousiast met mijn hobby bezig was en mee ging helpen kreeg ik daarvoor gratis rijlessen, waardoor de kosten voor mijn ouders erg beperkt bleven.
Een kind hoef je toch niet in een bepaalde hoek te drukken? Ze maken zelf wel 'n keus wat ze willen doen en of ze daarbij blijven of wat anders uit willen proberen. Dure materialen zijn er voor mij nooit aangeschaft tijdens mijn eerste 10 lessen van iets bijv. Dat kan altijd als je ziet dat je kind er plezier in heeft en door wil gaan.
