Actueel
alle pijlers
Geweld tegen kinderen of gewoon opvoeden
maandag 26 april 2010 om 15:10
Ik vind slaan van kinderen per definitie fout MAAR moet toegeven dat ik mijn kind wel eens een tik gegeven heb. Mijn fout, mijn tekortkoming. Strafbaar stellen? Ligt aan de mate van geweld jegens het kind.
Gaat het om een tik voor de billen dan zeg ik nee. Gaat het om een reeks van tikken op de billen met een houten lat dan zeg ik ja.
Gaat het om een tik voor de billen dan zeg ik nee. Gaat het om een reeks van tikken op de billen met een houten lat dan zeg ik ja.
maandag 26 april 2010 om 15:21
maandag 26 april 2010 om 15:30
"Slaan van kinderen per definitie fout."
Maar mijn mening is waarschijnlijk gekleurd omdat ik echt hard geslagen ben door mijn vader vroeger als ik vervelend was. Ik neem hem niks meer kwalijk of iets dergelijks, maar het heeft onze band wel voor altijd beschadigd zeg maar.
Mijn kind wil ik het daarom nooit aandoen en ik kan het ook niet aanzien/aanhoren als andere kinderen slaag krijgen.
Maar mijn mening is waarschijnlijk gekleurd omdat ik echt hard geslagen ben door mijn vader vroeger als ik vervelend was. Ik neem hem niks meer kwalijk of iets dergelijks, maar het heeft onze band wel voor altijd beschadigd zeg maar.
Mijn kind wil ik het daarom nooit aandoen en ik kan het ook niet aanzien/aanhoren als andere kinderen slaag krijgen.
maandag 26 april 2010 om 15:33
Hoezo suggestieve poll? Heb je de discussie eigenlijk wel begrepen?
Ik mis bijv. de optie: Slaan mag niet en moet niet mogen, maar als het tóch eens gebeurt dan hoeft dat niet altijd meteen te betekenen dat er sprake is van kindermishandeling.
Stel bijvoorbeeld dat een kind steeds naar een hete kachel loopt. Een hekje plaatsen of anderszins zorgen dat het kind niet bij de kachel kan komen is op dat moment even niet mogelijk. Wat is dan erger, en wat is dan het beste?
a. Laten gaan: als het kind niet wil luisteren dan moet het maar leren van de brandblaar
b. Tik geven
c. Bij arm pakken en wegtrekken
d. Een harde brul geven
e. Uitleggen waarom het niet mag
Ik durf te wedden dat iedereen voor e kiest, ikzelf incluis. Maar dat is niet altijd voldoende. Is b dan erger dan c? Ook als het kind in de commotie zo hard wordt beetgepakt dat er een blauwe vingerafdruk op de arm staat? En is er dan in beide gevallen sprake van kindermishandeling? Ernstig genoeg om jeugdzorg erop af te willen sturen? Is a altijd goed, omdat je zelf het kind niet lichamelijk hebt gestraft? Is het ook weer afhankelijk van de ernst van de brandwond of het onder kindermishandeling valt? Hoe groot moet de rode plek of brandblaar exact zijn om te spreken van kindermishandeling? Is d altijd verschrikkelijk, of alleen als je niet alleen roept 'kijk uit!' maar 'kijk uit! waarom doe jij toch altijd zo stom!' En is het ook nog van belang hoe vaak er tegen het kind geschreeuwd wordt? Etc. etc. etc.
Wat ik maar bedoel te zeggen: of er sprake is van dusdanige kindermishandeling dat er maatregelen genomen moeten worden (uithuisplaatsen, of ouders onder curatele van jeugdzorg etc) is niet zo makkelijk te zeggen, zeker niet vanachter een beeldscherm.
Daarnaast speelt nog de vraag of je iemand die zoiets verteld moet bannen, adviseren aangifte te doen, moet waarschuwen voor het risico dat bijv. buren of de school aangifte kan doen als ze zo doorgaan, of dat je zelf aangifte moet gaan doen (of daarmee dreigen). Valt even buiten dit topic, maar heeft wel mede aanleiding gegeven tot de hele rellerigheid als je het mij vraagt...
Ik mis bijv. de optie: Slaan mag niet en moet niet mogen, maar als het tóch eens gebeurt dan hoeft dat niet altijd meteen te betekenen dat er sprake is van kindermishandeling.
Stel bijvoorbeeld dat een kind steeds naar een hete kachel loopt. Een hekje plaatsen of anderszins zorgen dat het kind niet bij de kachel kan komen is op dat moment even niet mogelijk. Wat is dan erger, en wat is dan het beste?
a. Laten gaan: als het kind niet wil luisteren dan moet het maar leren van de brandblaar
b. Tik geven
c. Bij arm pakken en wegtrekken
d. Een harde brul geven
e. Uitleggen waarom het niet mag
Ik durf te wedden dat iedereen voor e kiest, ikzelf incluis. Maar dat is niet altijd voldoende. Is b dan erger dan c? Ook als het kind in de commotie zo hard wordt beetgepakt dat er een blauwe vingerafdruk op de arm staat? En is er dan in beide gevallen sprake van kindermishandeling? Ernstig genoeg om jeugdzorg erop af te willen sturen? Is a altijd goed, omdat je zelf het kind niet lichamelijk hebt gestraft? Is het ook weer afhankelijk van de ernst van de brandwond of het onder kindermishandeling valt? Hoe groot moet de rode plek of brandblaar exact zijn om te spreken van kindermishandeling? Is d altijd verschrikkelijk, of alleen als je niet alleen roept 'kijk uit!' maar 'kijk uit! waarom doe jij toch altijd zo stom!' En is het ook nog van belang hoe vaak er tegen het kind geschreeuwd wordt? Etc. etc. etc.
Wat ik maar bedoel te zeggen: of er sprake is van dusdanige kindermishandeling dat er maatregelen genomen moeten worden (uithuisplaatsen, of ouders onder curatele van jeugdzorg etc) is niet zo makkelijk te zeggen, zeker niet vanachter een beeldscherm.
Daarnaast speelt nog de vraag of je iemand die zoiets verteld moet bannen, adviseren aangifte te doen, moet waarschuwen voor het risico dat bijv. buren of de school aangifte kan doen als ze zo doorgaan, of dat je zelf aangifte moet gaan doen (of daarmee dreigen). Valt even buiten dit topic, maar heeft wel mede aanleiding gegeven tot de hele rellerigheid als je het mij vraagt...
Sometimes, I hear my voice, and it's been here, silent all these years (Tori Amos)
maandag 26 april 2010 om 15:34
Mijn kinderen vinden dat ze zwaar mishandeld worden als ze door mij richting trap worden geduwd. Daar gaat dan aan vooraf dat ze een hier thuis strafbaar feit hebben gepleegd, zoals het elkaar uitmaken voor rotte vis. In eerste instantie vertel ik ze natuurlijk dat ze naar boven moeten. Vervolgens ga ik dan tellen en als ze ook dan nog weigeren te vertrekken, help ik ze een eindje de goede kant op. Ze schreeuwen dan keihard dat ik van ze af moet blijven en ze mishandel. De buren kunnen dan heerlijk meegenieten. Als ik er dezelfde opvoed-mishandeling-grens als mijn kinderen op na zou houden, zouden ze dus nooit naar boven gaan en ongestoord door kunnen gaan met het treiteren en uitschelden van elkaar.
maandag 26 april 2010 om 15:34
Ik heb "slaan van kinderen is per definitie fout" gekozen, omdat ik het geen pedagogisch middel vindt. Ik heb de mini's ook wel eens aan hun maatje 64 van de grond getrokken en heel donkerbruin aangekeken, maar dat was dan meer omdat ik mijn geduld was verloren, dan omdat me dat nou zo'n zinvolle actie leek.
maandag 26 april 2010 om 15:39
Ik vind een klein zacht tikkie op de vingers geen doodzonde. Ik moet toegeven dat ik dat ook wel eens heb gedaan. So shoot me.
Maar slaan om de ze doelbewust pijn te doen, slaan uit woede, om ze bang voor mij te maken. No * way!
Het gaat vrij vaak om machteloosheid. En de macht der gewoonte. Maar je kweekt er geen gehoorzame kindjes mee. Maar bange kindjes. Angst is geen goede basis om op te groeien. Zeker heel kleine kindjes beseffen nog niet wat zij fout doen en gaan daardoor keer op keer de mist in, met alle gevolgen van dien.
Ik werk in de vrouwen opvang en daar mogen de moeders hun kinderen bij ons in huis onder geen voorwaarde slaan.
Veel van deze jonge, vaak buitenlandse moeders, weten niet beter, en zien vaak niet eens in wat ze fout doen. Door te reflecteren willen we ze bewust maken van de impact van angst in de opvoeding. Ze bewust maken van goed en kwaad dmv praten ipv dmv slaan gaat overigens nog een stuk sneller ook. Kinderen zijn nu eenmaal veel vatbaarder voor positieve feedback dan voor kritieken. Je stimuleert het zelfvertrouwen van een kind juist door het te prijzen en niet telkens kritiek te hebben, of erger nog; te slaan. Daar leert het niet door wat ie fout heeft gedaan, daar wordt ie bang van. Het is de kunst dat te doorbreken. En dat betekend vaak dat de wankele basis van de jonge moeder ook onder haar voeten afbrokkelt. Het is complexer dan men denkt helaas.
Toch vind ik een wereld van verschil zitten tussen de corrigerende zgn opvoedkundige tik en het systematisch afranselen en mishandelen van een klein kind. Hoewel ik beiden in principe afkeur.
Maar slaan om de ze doelbewust pijn te doen, slaan uit woede, om ze bang voor mij te maken. No * way!
Het gaat vrij vaak om machteloosheid. En de macht der gewoonte. Maar je kweekt er geen gehoorzame kindjes mee. Maar bange kindjes. Angst is geen goede basis om op te groeien. Zeker heel kleine kindjes beseffen nog niet wat zij fout doen en gaan daardoor keer op keer de mist in, met alle gevolgen van dien.
Ik werk in de vrouwen opvang en daar mogen de moeders hun kinderen bij ons in huis onder geen voorwaarde slaan.
Veel van deze jonge, vaak buitenlandse moeders, weten niet beter, en zien vaak niet eens in wat ze fout doen. Door te reflecteren willen we ze bewust maken van de impact van angst in de opvoeding. Ze bewust maken van goed en kwaad dmv praten ipv dmv slaan gaat overigens nog een stuk sneller ook. Kinderen zijn nu eenmaal veel vatbaarder voor positieve feedback dan voor kritieken. Je stimuleert het zelfvertrouwen van een kind juist door het te prijzen en niet telkens kritiek te hebben, of erger nog; te slaan. Daar leert het niet door wat ie fout heeft gedaan, daar wordt ie bang van. Het is de kunst dat te doorbreken. En dat betekend vaak dat de wankele basis van de jonge moeder ook onder haar voeten afbrokkelt. Het is complexer dan men denkt helaas.
Toch vind ik een wereld van verschil zitten tussen de corrigerende zgn opvoedkundige tik en het systematisch afranselen en mishandelen van een klein kind. Hoewel ik beiden in principe afkeur.
maandag 26 april 2010 om 15:43
Ik heb even een quote uit een post gehaald omdat deze de gevaren van slaan/toepassen van geweld laat zien.
Ik vind een klein zacht tikkie op de vingers geen doodzonde. Ik moet toegeven dat ik dat ook wel eens heb gedaan. So shoot me.
Maar slaan om de ze doelbewust pijn te doen, slaan uit woede, om ze bang voor mij te maken. No * way!
Is een tikje op de vingers dan niet doelbewust pijn doen? Je slaat doelbewust op de vingers met een doel. Wij kunnen het als volwassen mensen interpreteren, maar een kind kan dat heel anders ervaren.
Ik vind een klein zacht tikkie op de vingers geen doodzonde. Ik moet toegeven dat ik dat ook wel eens heb gedaan. So shoot me.
Maar slaan om de ze doelbewust pijn te doen, slaan uit woede, om ze bang voor mij te maken. No * way!
Is een tikje op de vingers dan niet doelbewust pijn doen? Je slaat doelbewust op de vingers met een doel. Wij kunnen het als volwassen mensen interpreteren, maar een kind kan dat heel anders ervaren.
Heb ik dat?!
maandag 26 april 2010 om 15:45
Ik heb de poll ingevuld, mag duidelijk zijn welke optie inmiddels.
Ik heb het in het Modtopic ook al geschreven.
Wat ik lastig vind te begrijpen is dat de geldende mening bij de eerste klappen binnen een relatie "run forrest run " op het forum is.
Maar er kennelijk een stuk soepeler gekeken wordt naar het slaan van kinderen.
Uiteraard ligt er een grens wanneer het echt om mishandeling gaat, of de "corrigerende tik" (bewust tussen aanhalingstekens).
Maar nimmer is slaan pedagogisch verantwoord in mijn opinie en zou het achterwege gelaten moeten worden binnen de opvoeding.
Ik heb het in het Modtopic ook al geschreven.
Wat ik lastig vind te begrijpen is dat de geldende mening bij de eerste klappen binnen een relatie "run forrest run " op het forum is.
Maar er kennelijk een stuk soepeler gekeken wordt naar het slaan van kinderen.
Uiteraard ligt er een grens wanneer het echt om mishandeling gaat, of de "corrigerende tik" (bewust tussen aanhalingstekens).
Maar nimmer is slaan pedagogisch verantwoord in mijn opinie en zou het achterwege gelaten moeten worden binnen de opvoeding.
maandag 26 april 2010 om 15:47
