Actueel
alle pijlers
Geweld tegen kinderen of gewoon opvoeden
maandag 26 april 2010 om 18:29
quote:rosanna08 schreef op 26 april 2010 @ 18:23:
ik heb een beetje moeite met jouw generalisatie over hoe "de Nederlandse jeugd" hun ouders behandelen. Er zullen ongetwijfeld gezinnen zijn waar de kinderen brutaal tegen hun ouders zijn, maar ik en mijn vrienden van toen en van nu zijn ook opgevoed met respect voor ouders en ouderen en we zijn allemaal kaaskoppen.
Het is niet bedoeld als generalisatie, maar bijvoorbeeld hier op het forum lees ik heel vaak dat mensen het een keuze vinden om niet met hun ouders om te gaan. Of het een keuze vinden om wel of niet voor je ouders te zorgen. Ik ervaar dat niet als een keuze, en dat is volgens mij wel een heel groot verschil.
Maar goed, misschien wordt mijn beeld gekleurd doordat mensen die mijn mening heel raar vinden dat vaker zeggen dan dat mensen die hem niet raar vinden dat doen.
ik heb een beetje moeite met jouw generalisatie over hoe "de Nederlandse jeugd" hun ouders behandelen. Er zullen ongetwijfeld gezinnen zijn waar de kinderen brutaal tegen hun ouders zijn, maar ik en mijn vrienden van toen en van nu zijn ook opgevoed met respect voor ouders en ouderen en we zijn allemaal kaaskoppen.
Het is niet bedoeld als generalisatie, maar bijvoorbeeld hier op het forum lees ik heel vaak dat mensen het een keuze vinden om niet met hun ouders om te gaan. Of het een keuze vinden om wel of niet voor je ouders te zorgen. Ik ervaar dat niet als een keuze, en dat is volgens mij wel een heel groot verschil.
Maar goed, misschien wordt mijn beeld gekleurd doordat mensen die mijn mening heel raar vinden dat vaker zeggen dan dat mensen die hem niet raar vinden dat doen.
Am Yisrael Chai!
maandag 26 april 2010 om 18:30
maandag 26 april 2010 om 18:36
Misschien bedoel je het niet als generalisatie, het komt bij mij iig wel zo over. Verder denk ik dat wanneer iemand de stap neemt om het contact met zijn of haar ouders te verbreken degene dat niet zo maar doet, daar gaat een heel proces aan vooraf.
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
maandag 26 april 2010 om 18:37
quote:fashionvictim schreef op 26 april 2010 @ 16:28:
Iry,
In jouw mening ga je uit van "het streven naar een gelijkwaardige relatie met je kind(eren)". Dat is een visie die ik totaal niet deel. Ik streef helemaal niet naar een gelijkwaardige relatie met mijn kind, althans niet in die zin dat hij dezelfde rechten of plichten als ik heeft.
Eens. Schreef ook al iets soortgelijks op een post van Evidenza over de onderhandelingen die veel ouders met hun kinderen lijken te hebben tegenwoordig.
Ik ben de ouder en mijn dochters hebben maar naar me te luisteren. Wil dan ook niet mijn dochters beste vriendin worden, moeder volstaat
Iry,
In jouw mening ga je uit van "het streven naar een gelijkwaardige relatie met je kind(eren)". Dat is een visie die ik totaal niet deel. Ik streef helemaal niet naar een gelijkwaardige relatie met mijn kind, althans niet in die zin dat hij dezelfde rechten of plichten als ik heeft.
Eens. Schreef ook al iets soortgelijks op een post van Evidenza over de onderhandelingen die veel ouders met hun kinderen lijken te hebben tegenwoordig.
Ik ben de ouder en mijn dochters hebben maar naar me te luisteren. Wil dan ook niet mijn dochters beste vriendin worden, moeder volstaat
maandag 26 april 2010 om 18:43
Ach kom op, hoeveel mensen hebben wel eens een corrigerende tik gehad? als je echt een corrigerende tik geeft doet die geen pijn. En in mijn mening kun je die tik "verdienen" als je of 15 keer orders/waarschuwingen negeert, je buitensporig gedraagt en weigert te stoppen, te ver gaat in onbeschoft gedrag. En nee ik vind ook niet dat kinderen gelijkwaardig zijn aan hun ouders, als ze het huis uit gaan is de taak als ouder voor het grootste deel afgelopen maar zijn ze nog steeds niet gelijkwaardig.
maandag 26 april 2010 om 19:11
quote:fashionvictim schreef op 26 april 2010 @ 17:56:
[...]
Dus daar gaan we het nooit over eens worden, want ik heb gewoon een ander basisuitgangspunt.Dat was me al enige tijd duidelijk. Begrijp alleen niet zo goed waarom je de hele tijd de nadruk zo moet leggen op een cultuurverschil. Alsof je het als excuus gebruikt.
[...]
Dus daar gaan we het nooit over eens worden, want ik heb gewoon een ander basisuitgangspunt.Dat was me al enige tijd duidelijk. Begrijp alleen niet zo goed waarom je de hele tijd de nadruk zo moet leggen op een cultuurverschil. Alsof je het als excuus gebruikt.
maandag 26 april 2010 om 20:05
Kijk, ik ben het over het algemeen met Fv eens, met dát verschil, dat wij hier in Nederland wonen met dito regels, en omgangsvormen. Het is dan jammer dat je die niet serieus neemt en doet alsof jouw manier dé manier is. Nog los van het feit dat ik het, 100% NL grotendeels met je eens ben. Wat dus bevestigd dat het cultuur verschil veel minder een rol speelt in deze dan je zou denken.
maandag 26 april 2010 om 20:06
quote:Liv schreef op 26 april 2010 @ 19:11:
[...]
Dat was me al enige tijd duidelijk. Begrijp alleen niet zo goed waarom je de hele tijd de nadruk zo moet leggen op een cultuurverschil. Alsof je het als excuus gebruikt.
Ehm... het hele punt van een cultuurverschil is dat je ermee opgroeit en dat je dat dus normaal vindt. Als in "volgens de norm", als in "zo hoort het". Dat betekent dus automatisch dat alles wat niet volgens die norm is, in jouw ogen "abnormaal" is.
Dus heb je helemaal geen excuus voor je mening nodig, duh. Als je zegt: ik vind dat er op patat mayonaise hoort, en geen ketchup, en je hebt daar een discussie over met een Amerikaan, dan is het feit dat je het daar nooit over eens gaat worden toch ook geen excuus, maar slechts een gevolg van het cultuurverschil dat we hier nu eenmaal patatjes met normaal vinden?
[...]
Dat was me al enige tijd duidelijk. Begrijp alleen niet zo goed waarom je de hele tijd de nadruk zo moet leggen op een cultuurverschil. Alsof je het als excuus gebruikt.
Ehm... het hele punt van een cultuurverschil is dat je ermee opgroeit en dat je dat dus normaal vindt. Als in "volgens de norm", als in "zo hoort het". Dat betekent dus automatisch dat alles wat niet volgens die norm is, in jouw ogen "abnormaal" is.
Dus heb je helemaal geen excuus voor je mening nodig, duh. Als je zegt: ik vind dat er op patat mayonaise hoort, en geen ketchup, en je hebt daar een discussie over met een Amerikaan, dan is het feit dat je het daar nooit over eens gaat worden toch ook geen excuus, maar slechts een gevolg van het cultuurverschil dat we hier nu eenmaal patatjes met normaal vinden?
Am Yisrael Chai!
maandag 26 april 2010 om 20:12
quote:Zoyla schreef op 26 april 2010 @ 20:05:
Kijk, ik ben het over het algemeen met Fv eens, met dát verschil, dat wij hier in Nederland wonen met dito regels, en omgangsvormen. Het is dan jammer dat je die niet serieus neemt en doet alsof jouw manier dé manier is. Nog los van het feit dat ik het, 100% NL grotendeels met je eens ben. Wat dus bevestigd dat het cultuur verschil veel minder een rol speelt in deze dan je zou denken.
Ach hou toch op, Zoyla. Wat heeft in NL wonen nou te maken met zoiets basaals als familiecultuur en de positie en rol van familie binnen je etnische cultuur?
Ik ben nou eenmaal door een Surinaamse moeder opgevoed en aangezien je moeder nogal bepalend is in hoe je tegen de wereld aankijkt, is het natuurlijk volkomen logisch dat ik zéker in opvoedingszaken gewoon het voorbeeld van mijn moeder volg. Dat doe jij ook, ook jij staat af en toe dingen tegen je kinderen te zeggen waarvan je denkt "oh help, sinds wanneer ben ik in mijn moeder veranderd?"
Dus tja, dat geldt uiteraard ook voor mij. Ik vind dat mijn moeder mij goed heeft opgevoed, dus ik heb geen enkele reden om haar lessen aan de wilgen te hangen om die van vreemden te gaan overnemen.
Kijk, ik ben het over het algemeen met Fv eens, met dát verschil, dat wij hier in Nederland wonen met dito regels, en omgangsvormen. Het is dan jammer dat je die niet serieus neemt en doet alsof jouw manier dé manier is. Nog los van het feit dat ik het, 100% NL grotendeels met je eens ben. Wat dus bevestigd dat het cultuur verschil veel minder een rol speelt in deze dan je zou denken.
Ach hou toch op, Zoyla. Wat heeft in NL wonen nou te maken met zoiets basaals als familiecultuur en de positie en rol van familie binnen je etnische cultuur?
Ik ben nou eenmaal door een Surinaamse moeder opgevoed en aangezien je moeder nogal bepalend is in hoe je tegen de wereld aankijkt, is het natuurlijk volkomen logisch dat ik zéker in opvoedingszaken gewoon het voorbeeld van mijn moeder volg. Dat doe jij ook, ook jij staat af en toe dingen tegen je kinderen te zeggen waarvan je denkt "oh help, sinds wanneer ben ik in mijn moeder veranderd?"
Dus tja, dat geldt uiteraard ook voor mij. Ik vind dat mijn moeder mij goed heeft opgevoed, dus ik heb geen enkele reden om haar lessen aan de wilgen te hangen om die van vreemden te gaan overnemen.
Am Yisrael Chai!
maandag 26 april 2010 om 20:13
Goed, het is even off topic, maar wil toch even inhaken op wat FV zegt over gelijkwaardigheid.
Ik denk dat cultuurverschillen idd ook een duit in het zakje doen.
Waar in andere culturen de ouderen hoog in het vaandel staan, er binnen de familie voor gezorgd wordt op hun oudere dag en er een soort hierarche binnen de familie/gezin heerst.
Dat is idd anders.
Sommige aspecten daarvan (zoals bv, verzorging vor ouderen opvangen binnen de familie) daar kunnen andere culturen wellicht een voorbeeld aan nemen.
Mocht het niet zo zijn dat ook de cultuur en de daarbij behorende maatschappij vaak ook andere (wellicht hogere? ) verwachtingen heeft van de generatie eronder, dus ingewikkelder meerdere functie's te vervullen (denk ik).Of men leeft meer individualistisch... wie zal het zeggen waar het verschil inzit.(ik gis maar)
Ik denk echter wel dat het verschil hem ook in de beleving zit of de betekenis van een woord.
Gelijkwaardigheid heeft denk ik echt een andere betekenis voor mij dan voor FV. bijvoorbeeld.
Gelijkwaardigheid is niet hetzelfde als respect verliezen.
Maar ik geef hetzelfde respect wel terug zoals dat ik zelf verdien.Dat is voor mij gelijkwaardig.
Daarnaast vind ik beleefdheidsvormen wel heel belangrijk en geef dat ook aan mijn kinderen mee.
De status van respect verdien je met wat jezelf geeft, niet enkel door leeftijd of rol binnen het gezin, hoewel dat wel een uitgangspunt mag zijn.
Toch lees ik evenal ook een verschil,in het boven je kind staan ten alle tijden.
Daar kan ik mij echt niet in vinden.
Ik vind wel dat ik zolang mijn kinderen nog niet volwassen zijn ik een voorbeeld en sturende functie heb.
Dat ik daarin het laatste woord heb is een nood denk ik.
Maar die nood valt echt weg zodra ze zelf de wereld aankunnen.
En die nood wordt zelfs al eerder beetje bij beetje minder.
Natuurlijk blijft de relatie tot elkaar hetzelfde, moeder en kind. Deze veranderd niet in vrienden.
Immers ligt (in mijn geval) de band inniger en dieper, verantwoordelijker naar elkaar toe wat binnen een vriendschap niet diezelfde hoogte kan krijgen.
Maar absoluut gelijkwaardig, gelijk in respect, gelijk in mens zijn met alle wijsheid of het gebrek daaraan.
Gelijk in verantwooordelijheid dragen naar elkaar, wat zo weer in grote kan gaan verschillen hoe deze ingevuld moet worden.
Ik wil ook niet boven mijn kinderen staan, zelfs in de opvoeding probeer ik zoveel en zo snel mogelijk naast ze te komen staan.
Omdat ik daarmee hun eigen kracht meer stimuleer (mijn visie)
Wat je kan doen doe je zelf, wat je wil weten jaag je zelf achterna en hoe je leven gaat invullen bepaal je ook zelf.
Dit alles naar leeftijd uiteraard.
En dat uitgangspunt geeft mij weer de mogelijkheid los te laten.
Want dat is wel uiteindelijk wat er moet gaan gebeuren met je kinderen.
Loslaten om ze bij je te houden, of meer om juist samen te blijven.
Nou ja, ik doel nergens op goed of fout en hoop ook dat ik het een beetje goed verwoord heb.
Ik denk dat cultuurverschillen idd ook een duit in het zakje doen.
Waar in andere culturen de ouderen hoog in het vaandel staan, er binnen de familie voor gezorgd wordt op hun oudere dag en er een soort hierarche binnen de familie/gezin heerst.
Dat is idd anders.
Sommige aspecten daarvan (zoals bv, verzorging vor ouderen opvangen binnen de familie) daar kunnen andere culturen wellicht een voorbeeld aan nemen.
Mocht het niet zo zijn dat ook de cultuur en de daarbij behorende maatschappij vaak ook andere (wellicht hogere? ) verwachtingen heeft van de generatie eronder, dus ingewikkelder meerdere functie's te vervullen (denk ik).Of men leeft meer individualistisch... wie zal het zeggen waar het verschil inzit.(ik gis maar)
Ik denk echter wel dat het verschil hem ook in de beleving zit of de betekenis van een woord.
Gelijkwaardigheid heeft denk ik echt een andere betekenis voor mij dan voor FV. bijvoorbeeld.
Gelijkwaardigheid is niet hetzelfde als respect verliezen.
Maar ik geef hetzelfde respect wel terug zoals dat ik zelf verdien.Dat is voor mij gelijkwaardig.
Daarnaast vind ik beleefdheidsvormen wel heel belangrijk en geef dat ook aan mijn kinderen mee.
De status van respect verdien je met wat jezelf geeft, niet enkel door leeftijd of rol binnen het gezin, hoewel dat wel een uitgangspunt mag zijn.
Toch lees ik evenal ook een verschil,in het boven je kind staan ten alle tijden.
Daar kan ik mij echt niet in vinden.
Ik vind wel dat ik zolang mijn kinderen nog niet volwassen zijn ik een voorbeeld en sturende functie heb.
Dat ik daarin het laatste woord heb is een nood denk ik.
Maar die nood valt echt weg zodra ze zelf de wereld aankunnen.
En die nood wordt zelfs al eerder beetje bij beetje minder.
Natuurlijk blijft de relatie tot elkaar hetzelfde, moeder en kind. Deze veranderd niet in vrienden.
Immers ligt (in mijn geval) de band inniger en dieper, verantwoordelijker naar elkaar toe wat binnen een vriendschap niet diezelfde hoogte kan krijgen.
Maar absoluut gelijkwaardig, gelijk in respect, gelijk in mens zijn met alle wijsheid of het gebrek daaraan.
Gelijk in verantwooordelijheid dragen naar elkaar, wat zo weer in grote kan gaan verschillen hoe deze ingevuld moet worden.
Ik wil ook niet boven mijn kinderen staan, zelfs in de opvoeding probeer ik zoveel en zo snel mogelijk naast ze te komen staan.
Omdat ik daarmee hun eigen kracht meer stimuleer (mijn visie)
Wat je kan doen doe je zelf, wat je wil weten jaag je zelf achterna en hoe je leven gaat invullen bepaal je ook zelf.
Dit alles naar leeftijd uiteraard.
En dat uitgangspunt geeft mij weer de mogelijkheid los te laten.
Want dat is wel uiteindelijk wat er moet gaan gebeuren met je kinderen.
Loslaten om ze bij je te houden, of meer om juist samen te blijven.
Nou ja, ik doel nergens op goed of fout en hoop ook dat ik het een beetje goed verwoord heb.
maandag 26 april 2010 om 20:13
Ik ben ook niet zo van het je "je" en "jij". Moppekind zegt tegen volwassenen "U", tenzij hij van die volwassene wat anders mag zeggen.
Tegen opa&oma is het je en jij. Bij de juffen ook. Gelukkig heten de leerkrachten nog wel "Juf A. en Meester B.". Het zijn tenslotte leerkrachten, geen vriendjes.
Tegen mijn collega is het tante X en "jij". Maar alleen omdat hij zich vertrouwd voelt bij haar. Andere collega's spreekt hij meestal aan met U, ook als hij hen bij de voornaam mag noemen.
Tegen opa&oma is het je en jij. Bij de juffen ook. Gelukkig heten de leerkrachten nog wel "Juf A. en Meester B.". Het zijn tenslotte leerkrachten, geen vriendjes.
Tegen mijn collega is het tante X en "jij". Maar alleen omdat hij zich vertrouwd voelt bij haar. Andere collega's spreekt hij meestal aan met U, ook als hij hen bij de voornaam mag noemen.
maandag 26 april 2010 om 20:27
quote:Sgaapie schreef op 26 april 2010 @ 20:14:
FV ben je selectief blind of reageer je met opzet niet op mijn reacties???
Ik kan er niet zoveel mee. Het is me duidelijk dat je kennelijk getraumatiseerd bent door je moeder, maar ik snap niet zo goed wat dat verder met mij te maken heeft en waar ik dan op zou moeten reageren.
Ik vind het vervelend voor je, daar niet van, maar meer valt er toch niet op te zeggen?
FV ben je selectief blind of reageer je met opzet niet op mijn reacties???
Ik kan er niet zoveel mee. Het is me duidelijk dat je kennelijk getraumatiseerd bent door je moeder, maar ik snap niet zo goed wat dat verder met mij te maken heeft en waar ik dan op zou moeten reageren.
Ik vind het vervelend voor je, daar niet van, maar meer valt er toch niet op te zeggen?
Am Yisrael Chai!
maandag 26 april 2010 om 20:29
Fashion je mag het met me oneens zijn hoor, maar je pareert wel vaker met je allochtone opvoeding en op de een of andere manier is daarover iets zeggen een totale no-go. Maar goed, je hebt in die zin gelijk, dat wij allemaal producten zijn van onze opvoeding. Of onze wieg nu in India stond of we gevoed zijn door een Nigeriaanse, het bepaald allemaal deels onze normen en waarden, en dat is ook prima.
Totdat je basis zodanig wankel of scheef is geworden, ( denk aan misbruik of mishandeling) waardoor je good and wrong niet meer van elkaar kunt onderscheiden. En je denkt dat het normaal is om met geweld je zin door te drijven en dat vrouwen met nee altijd ja bedoelen.
Als je van meet af aan wordt verteld, nee door de strot gedouwd, dat alles wat zwart is of gay door de duivel is bezeten, dan moet je verdomde sterk in je schoenen staan wil je je eigen kinderen anders doen geloven.
Ik zeg overigens ook U tegen mijn grootouders en sowieso tegen oudere mensen dan mijzelf. Tenzij anders aangegeven. Mijn ouders tutoyeer ik, u zeggen creeert nml ook een soort afstand, alhoewel dat maar net is wat je, daar komt ie weer, van huis uit gewend bent.
Mijn kinderen leer ik ook tegen iedereen, zeker onbekende en oudere, u te zeggen. Uit beleefdheid en respect inderdaad.
Maar de eerlijkheid gebied mij te zeggen dat ik soms nog wel eens merk dat mijn middelste en met name de jongste, daar nog wel eens mee de mist in gaan. Zo heeft mijn jongste ( net 4) een hele poos u tegen óns gezegd op het moment dat wij hem dat verschil trachten uit te leggen. Dat klonk zo grappig uit zijn kleine meneertjes mondje
Maar goed; slaan dus. Ik vind, dat je kwaad niet met kwaad moet vergelden. Maar ten alle tijden kinderen de gevolgen van hun daden moet laten inzien. Maar goed, ik heb ook wel eens hoofdpijn, en dan ben ik minder uitleggerig en consequent, maar toch is dat wél dé manier....
Nog even terugkomende op die basis, en dat je soms denkt: verdikkeme wáár en wánneer vooral ben ik in mijn moeder veranderd. Het overkomt me dagelijks, maar mijn man daarentegen, heeft zich totaal gedistantieerd van zijn opvoeding, en zichzelf opgevoed, zoals hij altijd claimt.
Ik vraag me serieus nog dagelijks af hóe het mogelijk is dat iemand die opgroeit met een moeder met munshouser by proxy, een verslaafde en psychotische sexverslaafde agressieve vader, zo liefdevol, geduldig, zachtaardig en pedagogisch verantwoord is, als mens, als partner, maar ook zeker als vader....
Totdat je basis zodanig wankel of scheef is geworden, ( denk aan misbruik of mishandeling) waardoor je good and wrong niet meer van elkaar kunt onderscheiden. En je denkt dat het normaal is om met geweld je zin door te drijven en dat vrouwen met nee altijd ja bedoelen.
Als je van meet af aan wordt verteld, nee door de strot gedouwd, dat alles wat zwart is of gay door de duivel is bezeten, dan moet je verdomde sterk in je schoenen staan wil je je eigen kinderen anders doen geloven.
Ik zeg overigens ook U tegen mijn grootouders en sowieso tegen oudere mensen dan mijzelf. Tenzij anders aangegeven. Mijn ouders tutoyeer ik, u zeggen creeert nml ook een soort afstand, alhoewel dat maar net is wat je, daar komt ie weer, van huis uit gewend bent.
Mijn kinderen leer ik ook tegen iedereen, zeker onbekende en oudere, u te zeggen. Uit beleefdheid en respect inderdaad.
Maar de eerlijkheid gebied mij te zeggen dat ik soms nog wel eens merk dat mijn middelste en met name de jongste, daar nog wel eens mee de mist in gaan. Zo heeft mijn jongste ( net 4) een hele poos u tegen óns gezegd op het moment dat wij hem dat verschil trachten uit te leggen. Dat klonk zo grappig uit zijn kleine meneertjes mondje
Maar goed; slaan dus. Ik vind, dat je kwaad niet met kwaad moet vergelden. Maar ten alle tijden kinderen de gevolgen van hun daden moet laten inzien. Maar goed, ik heb ook wel eens hoofdpijn, en dan ben ik minder uitleggerig en consequent, maar toch is dat wél dé manier....
Nog even terugkomende op die basis, en dat je soms denkt: verdikkeme wáár en wánneer vooral ben ik in mijn moeder veranderd. Het overkomt me dagelijks, maar mijn man daarentegen, heeft zich totaal gedistantieerd van zijn opvoeding, en zichzelf opgevoed, zoals hij altijd claimt.
Ik vraag me serieus nog dagelijks af hóe het mogelijk is dat iemand die opgroeit met een moeder met munshouser by proxy, een verslaafde en psychotische sexverslaafde agressieve vader, zo liefdevol, geduldig, zachtaardig en pedagogisch verantwoord is, als mens, als partner, maar ook zeker als vader....
maandag 26 april 2010 om 20:31
Deze poll is zeer interessant.
Op dit moment vindt de meerderheid dat een corrigerende tik moet kunnen, terwijl in de andere topics maar een stuk of 2 mensen deze mening durfden te verkondigen.
Zo zie je maar weer: Soms lijkt het hier in topics alsof iedereen een bepaalde (politiek correcte) mening aanhangt, maar een anonieme poll toont aan dat een enorme groep met een andere mening simpelweg niet durft reageren.
Ditzelfde geldt volgens mij voor de veel geziene mening
"Het is volkomen normaal dat mannen binnen een relatie porno kijken"
en
"Het is absoluut not done om je slapende baby een paar minuten alleen thuis te laten om je oudere kind van school te halen."
Tegenstanders van deze meningen lees je zelden, maar zijn er volgens mij volop.
Dat wilde ik even kwijt.
Op dit moment vindt de meerderheid dat een corrigerende tik moet kunnen, terwijl in de andere topics maar een stuk of 2 mensen deze mening durfden te verkondigen.
Zo zie je maar weer: Soms lijkt het hier in topics alsof iedereen een bepaalde (politiek correcte) mening aanhangt, maar een anonieme poll toont aan dat een enorme groep met een andere mening simpelweg niet durft reageren.
Ditzelfde geldt volgens mij voor de veel geziene mening
"Het is volkomen normaal dat mannen binnen een relatie porno kijken"
en
"Het is absoluut not done om je slapende baby een paar minuten alleen thuis te laten om je oudere kind van school te halen."
Tegenstanders van deze meningen lees je zelden, maar zijn er volgens mij volop.
Dat wilde ik even kwijt.
maandag 26 april 2010 om 20:52
Ik beschouw mijzelf als een goede moeder. Maar toen mijn derde werd geboren, moest ik soms afwegingen maken. Maakte ik hem wakker om zijn zussen op te halen die 5 tellen verderop tegenover ons huis, op school zaten, of nam ik de babyfoon mee, en liep ik even snel ( 5 minuten weg) heen en weer naar school toe, en liet ik hem lekker liggen.
Ja, ik heb hem idd wel eens laten liggen ja.
Dus?
Ik doe wel meer dingen die volgens de zgn boekjes niet verantwoord zijn. Zo kijken ze vast te veel tv of zitten ze soms te lang achter de computer. Ook mogen ze van mij wel meer dan 1 snoepje per dag, ook wel meer dan 2, als het er al van komt dan. En we het niet vergeten.
Als ik binnen nu en 24 uur AMK op de stoep heb staan, dan weet ik waar ik zoeken moet als ik wil weten wie er getipt heeft
Ja, ik heb hem idd wel eens laten liggen ja.
Dus?
Ik doe wel meer dingen die volgens de zgn boekjes niet verantwoord zijn. Zo kijken ze vast te veel tv of zitten ze soms te lang achter de computer. Ook mogen ze van mij wel meer dan 1 snoepje per dag, ook wel meer dan 2, als het er al van komt dan. En we het niet vergeten.
Als ik binnen nu en 24 uur AMK op de stoep heb staan, dan weet ik waar ik zoeken moet als ik wil weten wie er getipt heeft
maandag 26 april 2010 om 20:53
maandag 26 april 2010 om 20:57
quote:Dana schreef op 26 april 2010 @ 15:33:
Stel bijvoorbeeld dat een kind steeds naar een hete kachel loopt. Een hekje plaatsen of anderszins zorgen dat het kind niet bij de kachel kan komen is op dat moment even niet mogelijk. Wat is dan erger, en wat is dan het beste?
a. Laten gaan: als het kind niet wil luisteren dan moet het maar leren van de brandblaar
b. Tik geven
c. Bij arm pakken en wegtrekken
d. Een harde brul geven
e. Uitleggen waarom het niet mag
Ik mis een optie f......
Ik had als kind een periode dat ik niet bij de hete thee weg te slaan was. Hartstikke gevaarlijk. Mijn moeder heeft toen ooit mijn handje tegen de hete theepot gehouden. Ik ben sindsdien als kind uit de buurt gebleven bij de hete theepot. Een collega van mijn moeder was er destijds heel verontwaardigd over. Mijn moeder had zoiets, ik heb liever dat haar handje even pijn doet dan dat ze de hete thee over zich heen trekt en onder de brandwonden zit. Ironie, de dochter van de collega heeft kort daarna hete thee over zich heengetrokken en nu nog steeds een litteken..
Stel bijvoorbeeld dat een kind steeds naar een hete kachel loopt. Een hekje plaatsen of anderszins zorgen dat het kind niet bij de kachel kan komen is op dat moment even niet mogelijk. Wat is dan erger, en wat is dan het beste?
a. Laten gaan: als het kind niet wil luisteren dan moet het maar leren van de brandblaar
b. Tik geven
c. Bij arm pakken en wegtrekken
d. Een harde brul geven
e. Uitleggen waarom het niet mag
Ik mis een optie f......
Ik had als kind een periode dat ik niet bij de hete thee weg te slaan was. Hartstikke gevaarlijk. Mijn moeder heeft toen ooit mijn handje tegen de hete theepot gehouden. Ik ben sindsdien als kind uit de buurt gebleven bij de hete theepot. Een collega van mijn moeder was er destijds heel verontwaardigd over. Mijn moeder had zoiets, ik heb liever dat haar handje even pijn doet dan dat ze de hete thee over zich heen trekt en onder de brandwonden zit. Ironie, de dochter van de collega heeft kort daarna hete thee over zich heengetrokken en nu nog steeds een litteken..
