Actueel
alle pijlers
Geweld tegen kinderen of gewoon opvoeden
maandag 26 april 2010 om 21:01
quote:Sgaapie schreef op 26 april 2010 @ 20:51:
FV totdat je kinderen er genoeg van hebben en jou net zo respectloos gaan behandelen als jij hen. En dan hoop ik dat je nog eens aan mijn posts denk. Je denkt in je gelijk te staan. Je zult bedrogen uitkomen.Waar lees je dat FV haar kinderen (kind, overigens) respectloos behandelt? Dat ze ze niet als gelijkwaardig ziet, wil nog niet zeggen dat er geen respect is.
FV totdat je kinderen er genoeg van hebben en jou net zo respectloos gaan behandelen als jij hen. En dan hoop ik dat je nog eens aan mijn posts denk. Je denkt in je gelijk te staan. Je zult bedrogen uitkomen.Waar lees je dat FV haar kinderen (kind, overigens) respectloos behandelt? Dat ze ze niet als gelijkwaardig ziet, wil nog niet zeggen dat er geen respect is.
maandag 26 april 2010 om 21:18
Liv, dat is dus wat ik vind. Een kind heeft zijn ouders te gehoorzamen. Punt. Als je 5 keer tegen een kind zegt 'niet doen' of 'hou daar mee op' en het kind gaat gewoon door...ja, dan maar een tik(geen slaan dus, een tik en slaan zijn 2 verschillende dingen) en van een tik is echt niemand minder geworden. Maar het zal idd wel wat met cultuurverschil te maken hebben. Heb zelfs in mijn pubertijd wel eens een klap van mijn moeder gehad. Welgeteld 3 keer en ik moet eerlijk zeggen...achteraf vind ik dat ik het verdiende.
maandag 26 april 2010 om 21:57
Slaan van kinderen moet strafbaar worden? Het is strafbaar! En dat is absurd, kortzichtig en de meest huiveringwekkende neerslag van twintig jaar dwaling in de menswetenschap.
Wat dus beslist niet wil zeggen dat ik de ogen sluit voor de verschrikkingen van kindermishandeling! Integendeel! Ik ben alleen niet blind voor de mishandeling door middel van de alternatieven. Met inbegrip van 'beloningsstrategieën, overgenomen uit de 'speltheorie'.
Wat dus beslist niet wil zeggen dat ik de ogen sluit voor de verschrikkingen van kindermishandeling! Integendeel! Ik ben alleen niet blind voor de mishandeling door middel van de alternatieven. Met inbegrip van 'beloningsstrategieën, overgenomen uit de 'speltheorie'.
maandag 26 april 2010 om 22:30
quote:Zoyla schreef op 26 april 2010 @ 22:02:
Hoe bedoel je Jaap?
Zou je jezelf even willen nuanceren vwb de beloningsstrategieën overgenomen uit de speltheorie.
Jawel, dat wil ik wel. Al vergt een goed inzicht wel wat meer dan een vluchtige schets.
Straf en beloning zijn in feite twee kanten van dezelfde 'munt'. Het onthouden van een in het vooruitzicht gestelde beloning is bijvoorbeeld 'gewoon' een straf. Alleen is het voor degene die de straf uitdeelt prettiger, omdat hij/zij met het idee weg kan komen dat het zijn/haar intentie was te belonen, en dat er nu feitelijk niks veranderd is, nu de beloning niet doorgaat, omdat de tegenprestatie niet is geleverd. Het is hypocriet tot vér achter de komma, maar mensen zijn o zo gemakzuchtig als ze zichzelf op die manier uit de wind kunnen houden. Dat om te beginnen.
In de speltheorie zijn verschillende kunstmatige situaties nagespeeld ten bate van research waaruit moest blijken hoe mensen het meest effectief met elkaar konden omgaan, zoals bij het Prisoner dilemma. Dit heeft, ten onrechte, de pedagogie stevig beïnvloed. Niet dat dergelijke experimenten geen relevantie hebben voor opvoedkundige situaties, maar 'speltheorie' kent een aantal ernstige tekortkomingen op dit punt. Ten eerste dient de opvoeding niet slechts het doel van een zo probleemloze jeugd, maar ook (en vooral!) het doel van een zo probleemloos mogelijke periode als volwassene, en ouder van kinderen. Kinderen zijn geen 'mini volwassenen', maar kinderen. Bij hen is de pre-frontale cortex bijvoorbeeld nog niet ontwikkeld.
Straf is, voor kinderen en volwassenen, functioneel. En het is beter om een duidelijk onderscheid te maken tussen de fase waarin men straft, en waarin men harmonieus met elkaar omgaat, of hooguit advies geeft. Maar ondubbelzinnig straffen is moeilijk, zeker voor een mens die is grootgebracht met het idee dat je anderen zoveel mogelijk moet behagen.
Een opvoedkundige strategie die is geënt op belonen, leidt tot corruptie. Ik ben absoluut vóór het belonen van gedrag dat de verwachtingen overtreft. Maar het is de 'achterdeur uit' als je normaal gedrag beloont, en zodoende de verwachting schept dat je beloond zou moeten worden voor het doen van je plicht (wat van je verwacht mag worden, onder de omstandigheden). De gevolgen van zo'n beleid zien we dagelijks om ons heen. En ik refereerde er ook al aan in het topic over jeugdbendes, waar jongeren 'uit verveling' (ze hadden alles al?) vernielingen aanrichtten. Want wat moet je met twee I-pods? Wat heb je aan een X-box als je al een Playstation hebt? De prijs voor het vertonen van normaal gedrag wordt gaandeweg astronomisch, door onze angst te straffen.
Hoe bedoel je Jaap?
Zou je jezelf even willen nuanceren vwb de beloningsstrategieën overgenomen uit de speltheorie.
Jawel, dat wil ik wel. Al vergt een goed inzicht wel wat meer dan een vluchtige schets.
Straf en beloning zijn in feite twee kanten van dezelfde 'munt'. Het onthouden van een in het vooruitzicht gestelde beloning is bijvoorbeeld 'gewoon' een straf. Alleen is het voor degene die de straf uitdeelt prettiger, omdat hij/zij met het idee weg kan komen dat het zijn/haar intentie was te belonen, en dat er nu feitelijk niks veranderd is, nu de beloning niet doorgaat, omdat de tegenprestatie niet is geleverd. Het is hypocriet tot vér achter de komma, maar mensen zijn o zo gemakzuchtig als ze zichzelf op die manier uit de wind kunnen houden. Dat om te beginnen.
In de speltheorie zijn verschillende kunstmatige situaties nagespeeld ten bate van research waaruit moest blijken hoe mensen het meest effectief met elkaar konden omgaan, zoals bij het Prisoner dilemma. Dit heeft, ten onrechte, de pedagogie stevig beïnvloed. Niet dat dergelijke experimenten geen relevantie hebben voor opvoedkundige situaties, maar 'speltheorie' kent een aantal ernstige tekortkomingen op dit punt. Ten eerste dient de opvoeding niet slechts het doel van een zo probleemloze jeugd, maar ook (en vooral!) het doel van een zo probleemloos mogelijke periode als volwassene, en ouder van kinderen. Kinderen zijn geen 'mini volwassenen', maar kinderen. Bij hen is de pre-frontale cortex bijvoorbeeld nog niet ontwikkeld.
Straf is, voor kinderen en volwassenen, functioneel. En het is beter om een duidelijk onderscheid te maken tussen de fase waarin men straft, en waarin men harmonieus met elkaar omgaat, of hooguit advies geeft. Maar ondubbelzinnig straffen is moeilijk, zeker voor een mens die is grootgebracht met het idee dat je anderen zoveel mogelijk moet behagen.
Een opvoedkundige strategie die is geënt op belonen, leidt tot corruptie. Ik ben absoluut vóór het belonen van gedrag dat de verwachtingen overtreft. Maar het is de 'achterdeur uit' als je normaal gedrag beloont, en zodoende de verwachting schept dat je beloond zou moeten worden voor het doen van je plicht (wat van je verwacht mag worden, onder de omstandigheden). De gevolgen van zo'n beleid zien we dagelijks om ons heen. En ik refereerde er ook al aan in het topic over jeugdbendes, waar jongeren 'uit verveling' (ze hadden alles al?) vernielingen aanrichtten. Want wat moet je met twee I-pods? Wat heb je aan een X-box als je al een Playstation hebt? De prijs voor het vertonen van normaal gedrag wordt gaandeweg astronomisch, door onze angst te straffen.
dinsdag 27 april 2010 om 08:30
quote:nazife schreef op 26 april 2010 @ 21:18:
Liv, dat is dus wat ik vind. Een kind heeft zijn ouders te gehoorzamen. Punt. Als je 5 keer tegen een kind zegt 'niet doen' of 'hou daar mee op' en het kind gaat gewoon door...ja, dan maar een tik(geen slaan dus, een tik en slaan zijn 2 verschillende dingen) en van een tik is echt niemand minder geworden. Maar het zal idd wel wat met cultuurverschil te maken hebben. Heb zelfs in mijn pubertijd wel eens een klap van mijn moeder gehad. Welgeteld 3 keer en ik moet eerlijk zeggen...achteraf vind ik dat ik het verdiende.
Misschien kun je het punt dat een kind na 5 keer nog niet luistert proberen te voorkomen?
En sorry, maar dat jij het prima vind dat je wel eens een klap hebt gehad maakt het in mijn ogen nog geen goede strafmaatregel.
Liv, dat is dus wat ik vind. Een kind heeft zijn ouders te gehoorzamen. Punt. Als je 5 keer tegen een kind zegt 'niet doen' of 'hou daar mee op' en het kind gaat gewoon door...ja, dan maar een tik(geen slaan dus, een tik en slaan zijn 2 verschillende dingen) en van een tik is echt niemand minder geworden. Maar het zal idd wel wat met cultuurverschil te maken hebben. Heb zelfs in mijn pubertijd wel eens een klap van mijn moeder gehad. Welgeteld 3 keer en ik moet eerlijk zeggen...achteraf vind ik dat ik het verdiende.
Misschien kun je het punt dat een kind na 5 keer nog niet luistert proberen te voorkomen?
En sorry, maar dat jij het prima vind dat je wel eens een klap hebt gehad maakt het in mijn ogen nog geen goede strafmaatregel.
dinsdag 27 april 2010 om 08:37
quote:Star schreef op 26 april 2010 @ 18:29:
Ik vind slaan en een tik niet hetzelfde. Nu even lezen want ik ben inmiddels vast reuze off topic.
Eens.
Meestal ga ik op dezelfde hoogte zitten en pak ik zoon even bij de kin dat hij even goed de aandacht erbij heeft. Maar goed, met een kind die een verstandelijke beperking heeft is het sowieso lastig om te corrigeren, want de strafhoek bijvoorbeeld snapt hij nog niet. Ik kijk goed hoe ze het op het KDV doen en die manier staat me wel aan (dus op dezlfde hoogte zitten en uitleggen waarom het niet mag). Humor lost hier ook wel eens een nukkige bui op. Als echt niks meer werkt na 20 keer waarschuwen geef ik wel eens een klein tikje op de luierkont. Dan weet hij dat de koek echt op is, maar door de luier voelt hij er niks van qua pijn.
Ik vind slaan en een tik niet hetzelfde. Nu even lezen want ik ben inmiddels vast reuze off topic.
Eens.
Meestal ga ik op dezelfde hoogte zitten en pak ik zoon even bij de kin dat hij even goed de aandacht erbij heeft. Maar goed, met een kind die een verstandelijke beperking heeft is het sowieso lastig om te corrigeren, want de strafhoek bijvoorbeeld snapt hij nog niet. Ik kijk goed hoe ze het op het KDV doen en die manier staat me wel aan (dus op dezlfde hoogte zitten en uitleggen waarom het niet mag). Humor lost hier ook wel eens een nukkige bui op. Als echt niks meer werkt na 20 keer waarschuwen geef ik wel eens een klein tikje op de luierkont. Dan weet hij dat de koek echt op is, maar door de luier voelt hij er niks van qua pijn.
Stressed is just desserts spelled backwards
dinsdag 27 april 2010 om 09:12
quote:Liv schreef op 27 april 2010 @ 08:30:
(..)
En sorry, maar dat jij het prima vind dat je wel eens een klap hebt gehad maakt het in mijn ogen nog geen goede strafmaatregel.Waarom niet? En waarom is het omgekeerde dan wel het geval, waar menswetenschappers steeds aan komen dragen met trauma's als argument dat een maatregel niet goed werkt? Zolang het tenminste een maatregel is die ze niet steunen, zoals de 'opvoedkundige tik' of een 'pak slaag'. Is het negatieve effect of het trauma toe te schrijven aan een maatregel die ze juist promoten, dan ligt het óf aan de ouder (die kennelijk iets verkeerd doet, waardoor het kind na vijf keer nog niet luistert), of ze schoffelen de bezwaren onder het tapijt, of ze bieden 'therapie' of een pilletje aan om de effecten te verminderen.
Dat iemand zegt baat te hebben gehad bij een 'opvoedkundige tik' of een 'pak slaag' wordt domweg genegeerd. En wie volhoudt, tegen de consensus in, die wordt domweg voor gek verklaard.
(..)
En sorry, maar dat jij het prima vind dat je wel eens een klap hebt gehad maakt het in mijn ogen nog geen goede strafmaatregel.Waarom niet? En waarom is het omgekeerde dan wel het geval, waar menswetenschappers steeds aan komen dragen met trauma's als argument dat een maatregel niet goed werkt? Zolang het tenminste een maatregel is die ze niet steunen, zoals de 'opvoedkundige tik' of een 'pak slaag'. Is het negatieve effect of het trauma toe te schrijven aan een maatregel die ze juist promoten, dan ligt het óf aan de ouder (die kennelijk iets verkeerd doet, waardoor het kind na vijf keer nog niet luistert), of ze schoffelen de bezwaren onder het tapijt, of ze bieden 'therapie' of een pilletje aan om de effecten te verminderen.
Dat iemand zegt baat te hebben gehad bij een 'opvoedkundige tik' of een 'pak slaag' wordt domweg genegeerd. En wie volhoudt, tegen de consensus in, die wordt domweg voor gek verklaard.
dinsdag 27 april 2010 om 09:33
____________________________________________________
Stel bijvoorbeeld dat een kind steeds naar een hete kachel loopt. Een hekje plaatsen of anderszins zorgen dat het kind niet bij de kachel kan komen is op dat moment even niet mogelijk. Wat is dan erger, en wat is dan het beste?
a. Laten gaan: als het kind niet wil luisteren dan moet het maar leren van de brandblaar
b. Tik geven
c. Bij arm pakken en wegtrekken
d. Een harde brul geven
e. Uitleggen waarom het niet mag
-----------------------------------------------------------------------------------------
Op het moment dat het gebeurt sta je niet eerst een keuze te maken. Dan komt er gewoon een reactie/actie. Zeker als het een eerste keer betreft, en helemaal als het een situatie betreft waarin je kind "gevaar" loopt.
Mijn eerste reactie toen hij met 1 jaar oud in een loopwagentje langs de oven kwam en zijn handen er tegen aan legde was om een brul te geven, hem uit het karretje te grissen en zijn handen onder water doen. Hij is behoorlijk van slag geweest van die reactie van mij, maar er was geen tijd om even stil te staan en er over na te denken. Simpel.
Andere situatie (3/4 jaar); Na een aantal waarschuwingen wordt hij naar zijn kamer gestuurd, geheel pedagogisch over nagedacht; "Nee, ik laat me niet verleiden tot een discussie, kind zit in een vette driftbui dus even afkoelen maar". Ik hoor hem in zijn kamer tegen de deur aanrammen en schreeuwen....
En dan een geluid waar mijn haren van overeind sprongen, ik dacht werkelijk dat hij een kast omvertrok en op zich had gekregen ofzo, ik storm als een idioot zijn kamer in, heeft hij dus in zijn boze bui een stoeltje dwars door zijn ruit gesmeten.
Toen heeft ie dus weldegelijk een paar flinke tikken op zijn kont gekregen.
Stel bijvoorbeeld dat een kind steeds naar een hete kachel loopt. Een hekje plaatsen of anderszins zorgen dat het kind niet bij de kachel kan komen is op dat moment even niet mogelijk. Wat is dan erger, en wat is dan het beste?
a. Laten gaan: als het kind niet wil luisteren dan moet het maar leren van de brandblaar
b. Tik geven
c. Bij arm pakken en wegtrekken
d. Een harde brul geven
e. Uitleggen waarom het niet mag
-----------------------------------------------------------------------------------------
Op het moment dat het gebeurt sta je niet eerst een keuze te maken. Dan komt er gewoon een reactie/actie. Zeker als het een eerste keer betreft, en helemaal als het een situatie betreft waarin je kind "gevaar" loopt.
Mijn eerste reactie toen hij met 1 jaar oud in een loopwagentje langs de oven kwam en zijn handen er tegen aan legde was om een brul te geven, hem uit het karretje te grissen en zijn handen onder water doen. Hij is behoorlijk van slag geweest van die reactie van mij, maar er was geen tijd om even stil te staan en er over na te denken. Simpel.
Andere situatie (3/4 jaar); Na een aantal waarschuwingen wordt hij naar zijn kamer gestuurd, geheel pedagogisch over nagedacht; "Nee, ik laat me niet verleiden tot een discussie, kind zit in een vette driftbui dus even afkoelen maar". Ik hoor hem in zijn kamer tegen de deur aanrammen en schreeuwen....
En dan een geluid waar mijn haren van overeind sprongen, ik dacht werkelijk dat hij een kast omvertrok en op zich had gekregen ofzo, ik storm als een idioot zijn kamer in, heeft hij dus in zijn boze bui een stoeltje dwars door zijn ruit gesmeten.
Toen heeft ie dus weldegelijk een paar flinke tikken op zijn kont gekregen.
dinsdag 27 april 2010 om 12:08
quote:jaap schreef op 27 april 2010 @ 09:12:
[...]
Waarom niet?
Omdat ik vind dat je je kind niet mag slaan. Ik vind dat je daarmee een fout signaal afgeeft, nog afgezien van het feit dat ik mijn kinderen simpelweg geen pijn wil doen.
De rest van je posting negeer ik maar even, want ik heb geen zin in weer die discussie over medicatie, stoornissen etc.
[...]
Waarom niet?
Omdat ik vind dat je je kind niet mag slaan. Ik vind dat je daarmee een fout signaal afgeeft, nog afgezien van het feit dat ik mijn kinderen simpelweg geen pijn wil doen.
De rest van je posting negeer ik maar even, want ik heb geen zin in weer die discussie over medicatie, stoornissen etc.
dinsdag 27 april 2010 om 13:37
quote:jaap schreef op 26 april 2010 @ 22:30:
[...]
Jawel, dat wil ik wel. Al vergt een goed inzicht wel wat meer dan een vluchtige schets.
Straf en beloning zijn in feite twee kanten van dezelfde 'munt'. Het onthouden van een in het vooruitzicht gestelde beloning is bijvoorbeeld 'gewoon' een straf. Alleen is het voor degene die de straf uitdeelt prettiger, omdat hij/zij met het idee weg kan komen dat het zijn/haar intentie was te belonen, en dat er nu feitelijk niks veranderd is, nu de beloning niet doorgaat, omdat de tegenprestatie niet is geleverd. Het is hypocriet tot vér achter de komma, maar mensen zijn o zo gemakzuchtig als ze zichzelf op die manier uit de wind kunnen houden. Dat om te beginnen.
In de speltheorie zijn verschillende kunstmatige situaties nagespeeld ten bate van research waaruit moest blijken hoe mensen het meest effectief met elkaar konden omgaan, zoals bij het Prisoner dilemma. Dit heeft, ten onrechte, de pedagogie stevig beïnvloed. Niet dat dergelijke experimenten geen relevantie hebben voor opvoedkundige situaties, maar 'speltheorie' kent een aantal ernstige tekortkomingen op dit punt. Ten eerste dient de opvoeding niet slechts het doel van een zo probleemloze jeugd, maar ook (en vooral!) het doel van een zo probleemloos mogelijke periode als volwassene, en ouder van kinderen. Kinderen zijn geen 'mini volwassenen', maar kinderen. Bij hen is de pre-frontale cortex bijvoorbeeld nog niet ontwikkeld.
Straf is, voor kinderen en volwassenen, functioneel. En het is beter om een duidelijk onderscheid te maken tussen de fase waarin men straft, en waarin men harmonieus met elkaar omgaat, of hooguit advies geeft. Maar ondubbelzinnig straffen is moeilijk, zeker voor een mens die is grootgebracht met het idee dat je anderen zoveel mogelijk moet behagen.
Een opvoedkundige strategie die is geënt op belonen, leidt tot corruptie. Ik ben absoluut vóór het belonen van gedrag dat de verwachtingen overtreft. Maar het is de 'achterdeur uit' als je normaal gedrag beloont, en zodoende de verwachting schept dat je beloond zou moeten worden voor het doen van je plicht (wat van je verwacht mag worden, onder de omstandigheden). De gevolgen van zo'n beleid zien we dagelijks om ons heen. En ik refereerde er ook al aan in het topic over jeugdbendes, waar jongeren 'uit verveling' (ze hadden alles al?) vernielingen aanrichtten. Want wat moet je met twee I-pods? Wat heb je aan een X-box als je al een Playstation hebt? De prijs voor het vertonen van normaal gedrag wordt gaandeweg astronomisch, door onze angst te straffen.Mja, wat je hier neerzet snijdt wat mij betreft wel hout....
[...]
Jawel, dat wil ik wel. Al vergt een goed inzicht wel wat meer dan een vluchtige schets.
Straf en beloning zijn in feite twee kanten van dezelfde 'munt'. Het onthouden van een in het vooruitzicht gestelde beloning is bijvoorbeeld 'gewoon' een straf. Alleen is het voor degene die de straf uitdeelt prettiger, omdat hij/zij met het idee weg kan komen dat het zijn/haar intentie was te belonen, en dat er nu feitelijk niks veranderd is, nu de beloning niet doorgaat, omdat de tegenprestatie niet is geleverd. Het is hypocriet tot vér achter de komma, maar mensen zijn o zo gemakzuchtig als ze zichzelf op die manier uit de wind kunnen houden. Dat om te beginnen.
In de speltheorie zijn verschillende kunstmatige situaties nagespeeld ten bate van research waaruit moest blijken hoe mensen het meest effectief met elkaar konden omgaan, zoals bij het Prisoner dilemma. Dit heeft, ten onrechte, de pedagogie stevig beïnvloed. Niet dat dergelijke experimenten geen relevantie hebben voor opvoedkundige situaties, maar 'speltheorie' kent een aantal ernstige tekortkomingen op dit punt. Ten eerste dient de opvoeding niet slechts het doel van een zo probleemloze jeugd, maar ook (en vooral!) het doel van een zo probleemloos mogelijke periode als volwassene, en ouder van kinderen. Kinderen zijn geen 'mini volwassenen', maar kinderen. Bij hen is de pre-frontale cortex bijvoorbeeld nog niet ontwikkeld.
Straf is, voor kinderen en volwassenen, functioneel. En het is beter om een duidelijk onderscheid te maken tussen de fase waarin men straft, en waarin men harmonieus met elkaar omgaat, of hooguit advies geeft. Maar ondubbelzinnig straffen is moeilijk, zeker voor een mens die is grootgebracht met het idee dat je anderen zoveel mogelijk moet behagen.
Een opvoedkundige strategie die is geënt op belonen, leidt tot corruptie. Ik ben absoluut vóór het belonen van gedrag dat de verwachtingen overtreft. Maar het is de 'achterdeur uit' als je normaal gedrag beloont, en zodoende de verwachting schept dat je beloond zou moeten worden voor het doen van je plicht (wat van je verwacht mag worden, onder de omstandigheden). De gevolgen van zo'n beleid zien we dagelijks om ons heen. En ik refereerde er ook al aan in het topic over jeugdbendes, waar jongeren 'uit verveling' (ze hadden alles al?) vernielingen aanrichtten. Want wat moet je met twee I-pods? Wat heb je aan een X-box als je al een Playstation hebt? De prijs voor het vertonen van normaal gedrag wordt gaandeweg astronomisch, door onze angst te straffen.Mja, wat je hier neerzet snijdt wat mij betreft wel hout....
dinsdag 27 april 2010 om 15:43
quote:Liv schreef op 27 april 2010 @ 12:08:
[...]
Omdat ik vind dat je je kind niet mag slaan. Ik vind dat je daarmee een fout signaal afgeeft, nog afgezien van het feit dat ik mijn kinderen simpelweg geen pijn wil doen.
De rest van je posting negeer ik maar even, want ik heb geen zin in weer die discussie over medicatie, stoornissen etc.Een corrigerende tik doet geen pijn, ook niet psychisch.
[...]
Omdat ik vind dat je je kind niet mag slaan. Ik vind dat je daarmee een fout signaal afgeeft, nog afgezien van het feit dat ik mijn kinderen simpelweg geen pijn wil doen.
De rest van je posting negeer ik maar even, want ik heb geen zin in weer die discussie over medicatie, stoornissen etc.Een corrigerende tik doet geen pijn, ook niet psychisch.
dinsdag 27 april 2010 om 16:30
Leermomentje? Dat je dat echt echt echt niet meer doet (als kind zijnde). Mijn ouders konden 30 x zeggen dat ik de weg niet over mocht steken, ik deed het het toch. En toen heeft dat pak voor mijn broek meer indruk gemaakt, dan al die waarschuwingen. En ziehier, ik leef nog. En ik heb geen trauma's. En ben nog steeds dol op mijn ouders.
dinsdag 27 april 2010 om 23:00
quote:Liv schreef op 27 april 2010 @ 12:25:
Je negeert voor het gemak de rest van mijn posting maar Jaap?De rest van je posting? Waarin je stelt geen behoefte te hebben aan een discussie over pillen en poeiers? Ik probeer dat topic juist buiten de discussie te laten om je tegemoet te komen.
Je negeert voor het gemak de rest van mijn posting maar Jaap?De rest van je posting? Waarin je stelt geen behoefte te hebben aan een discussie over pillen en poeiers? Ik probeer dat topic juist buiten de discussie te laten om je tegemoet te komen.
anoniem_33555 wijzigde dit bericht op 28-04-2010 12:34
Reden: Nodeloos aanhalen ander topic
Reden: Nodeloos aanhalen ander topic
% gewijzigd
woensdag 28 april 2010 om 07:41
quote:Liv schreef op 27 april 2010 @ 12:08:
[...]
Omdat ik vind dat je je kind niet mag slaan. Ik vind dat je daarmee een fout signaal afgeeft, nog afgezien van het feit dat ik mijn kinderen simpelweg geen pijn wil doen. deze rest bedoel ik Jaap. Wat jammer dat ik je dat moet uitleggen. [...]
[...]
Omdat ik vind dat je je kind niet mag slaan. Ik vind dat je daarmee een fout signaal afgeeft, nog afgezien van het feit dat ik mijn kinderen simpelweg geen pijn wil doen. deze rest bedoel ik Jaap. Wat jammer dat ik je dat moet uitleggen. [...]
anoniem_33555 wijzigde dit bericht op 28-04-2010 11:24
Reden: persoonlijke aanval
Reden: persoonlijke aanval
% gewijzigd
woensdag 28 april 2010 om 07:43
Nessemeisje, ik denk dat dat ook prima kan zonder dat pak slaag. Maar goed, ik hoor het al, een pak slaag of een opvoedkundige tik moet gewoon kunnen. Ben het daar simpelweg niet mee eens, en ben ook niet van plan eraan mee te doen. (en nee, ik heb absoluut geen makkelijke kinderen)
Waarmee ik niet wil zeggen dat een keer een tik direct trauma's op zal leveren trouwens. En ja, het zal uiteraard indruk hebben gemaakt, dat begrijp ik direct.
Waarmee ik niet wil zeggen dat een keer een tik direct trauma's op zal leveren trouwens. En ja, het zal uiteraard indruk hebben gemaakt, dat begrijp ik direct.
