Actueel
alle pijlers
Geweld tegen kinderen of gewoon opvoeden
zaterdag 1 mei 2010 om 08:56
zaterdag 1 mei 2010 om 09:52
quote:Dana schreef op 26 april 2010 @ 15:33:
.
Stel bijvoorbeeld dat een kind steeds naar een hete kachel loopt. Een hekje plaatsen of anderszins zorgen dat het kind niet bij de kachel kan komen is op dat moment even niet mogelijk. Wat is dan erger, en wat is dan het beste?
a. Laten gaan: als het kind niet wil luisteren dan moet het maar leren van de brandblaar
b. Tik geven
c. Bij arm pakken en wegtrekken
d. Een harde brul geven
e. Uitleggen waarom het niet mag
Met letterlijk deze situatie heb ik te maken gehad. Brandende houtkachel in de woonkamer, en 2-jarige peuterzoon die op geen enkele manier aan zijn verstand te peuteren was dat hij niet te dicht bij die hete kachel mocht komen. Wat we ook deden en hoe we ook praatten: we moesten hem elke seconde in de gaten houden want die kachel was een magneet voor hem: hij bleef er naar toe lopen en het was duidelijk dat dat een keer flink fout zou gaan.
Ik heb hem toen een keer vastgepakt en hem tot vlak bij de hete kachel gebracht, tot ik voelde dat hij terugdeinsde vanwege de hitte. Hij is daarna altijd op afstand van die kachel gebleven.
(zelf ben ik als peuter tegen een hete houtkachel aan gelopen; het litteken is nog te zien op mijn arm)
Een corrigerende tik heeft hij ook weleens van me gehad. Zijn oudere zus eigenlijk nooit want die was met woorden goed te corrigeren. Zoonlief was veel eigenwijzer en koppiger als peuter en ging gewoon door, wat je ook zei of deed. Zijn jongere zus zat daar een beetje tussenin. Ze zijn alledrie prima opgegroeid overigens.
.
Stel bijvoorbeeld dat een kind steeds naar een hete kachel loopt. Een hekje plaatsen of anderszins zorgen dat het kind niet bij de kachel kan komen is op dat moment even niet mogelijk. Wat is dan erger, en wat is dan het beste?
a. Laten gaan: als het kind niet wil luisteren dan moet het maar leren van de brandblaar
b. Tik geven
c. Bij arm pakken en wegtrekken
d. Een harde brul geven
e. Uitleggen waarom het niet mag
Met letterlijk deze situatie heb ik te maken gehad. Brandende houtkachel in de woonkamer, en 2-jarige peuterzoon die op geen enkele manier aan zijn verstand te peuteren was dat hij niet te dicht bij die hete kachel mocht komen. Wat we ook deden en hoe we ook praatten: we moesten hem elke seconde in de gaten houden want die kachel was een magneet voor hem: hij bleef er naar toe lopen en het was duidelijk dat dat een keer flink fout zou gaan.
Ik heb hem toen een keer vastgepakt en hem tot vlak bij de hete kachel gebracht, tot ik voelde dat hij terugdeinsde vanwege de hitte. Hij is daarna altijd op afstand van die kachel gebleven.
(zelf ben ik als peuter tegen een hete houtkachel aan gelopen; het litteken is nog te zien op mijn arm)
Een corrigerende tik heeft hij ook weleens van me gehad. Zijn oudere zus eigenlijk nooit want die was met woorden goed te corrigeren. Zoonlief was veel eigenwijzer en koppiger als peuter en ging gewoon door, wat je ook zei of deed. Zijn jongere zus zat daar een beetje tussenin. Ze zijn alledrie prima opgegroeid overigens.
Polygamie = intensieve vrouwhouderij
zaterdag 1 mei 2010 om 10:00
Ik vind het hysterisch dat ik met terugwerkende kracht blijk mishandeld te zijn door mijn vader. Ik heb wellicht in totaal tien keer een goeie mep gekregen, maar serieus, dat was dan wel verdiend hoor (en zo kweek je zelfinzicht, niet eens zó raar!). Het was actie-reactie. En dan kon je bij mij vader érg ver gaan, ging je over de grens dan volgde er gewoon wat (en ik was een lastige puber dus de grens van mijn vader was behoorlijk hoog).
Ik weiger mee te gaan in de hysterie. Ik heb er geen trauma aan overgehouden en die blauwe plek trekt wel weg. Angst heb ik ook niet gehad (behalve als ik beséfte dat ik te ver was gegaan en dat er iets op zou volgen) en ik vond het redelijk. Echte mishandeling ben ik zwaar op tegen, maar ik vind een corrigerende tik geen mishandeling en weiger pertinent achteraf nog eens het zielige slachtoffertje te zijn (waamee ik mensen met een historie van echte huiselijke terreur niet tekort wil doen!).
Ik neem zelf geen kinderen overigens, dus don't worry.
Ik weiger mee te gaan in de hysterie. Ik heb er geen trauma aan overgehouden en die blauwe plek trekt wel weg. Angst heb ik ook niet gehad (behalve als ik beséfte dat ik te ver was gegaan en dat er iets op zou volgen) en ik vond het redelijk. Echte mishandeling ben ik zwaar op tegen, maar ik vind een corrigerende tik geen mishandeling en weiger pertinent achteraf nog eens het zielige slachtoffertje te zijn (waamee ik mensen met een historie van echte huiselijke terreur niet tekort wil doen!).
Ik neem zelf geen kinderen overigens, dus don't worry.
zaterdag 1 mei 2010 om 10:05
quote:jaap schreef op 26 april 2010 @ 22:30:
[...]
Jawel, dat wil ik wel. Al vergt een goed inzicht wel wat meer dan een vluchtige schets.
Straf en beloning zijn in feite twee kanten van dezelfde 'munt'. Het onthouden van een in het vooruitzicht gestelde beloning is bijvoorbeeld 'gewoon' een straf. Alleen is het voor degene die de straf uitdeelt prettiger, omdat hij/zij met het idee weg kan komen dat het zijn/haar intentie was te belonen, en dat er nu feitelijk niks veranderd is, nu de beloning niet doorgaat, omdat de tegenprestatie niet is geleverd. Het is hypocriet tot vér achter de komma, maar mensen zijn o zo gemakzuchtig als ze zichzelf op die manier uit de wind kunnen houden. Dat om te beginnen.
In de speltheorie zijn verschillende kunstmatige situaties nagespeeld ten bate van research waaruit moest blijken hoe mensen het meest effectief met elkaar konden omgaan, zoals bij het Prisoner dilemma. Dit heeft, ten onrechte, de pedagogie stevig beïnvloed. Niet dat dergelijke experimenten geen relevantie hebben voor opvoedkundige situaties, maar 'speltheorie' kent een aantal ernstige tekortkomingen op dit punt. Ten eerste dient de opvoeding niet slechts het doel van een zo probleemloze jeugd, maar ook (en vooral!) het doel van een zo probleemloos mogelijke periode als volwassene, en ouder van kinderen. Kinderen zijn geen 'mini volwassenen', maar kinderen. Bij hen is de pre-frontale cortex bijvoorbeeld nog niet ontwikkeld.
Straf is, voor kinderen en volwassenen, functioneel. En het is beter om een duidelijk onderscheid te maken tussen de fase waarin men straft, en waarin men harmonieus met elkaar omgaat, of hooguit advies geeft. Maar ondubbelzinnig straffen is moeilijk, zeker voor een mens die is grootgebracht met het idee dat je anderen zoveel mogelijk moet behagen.
Een opvoedkundige strategie die is geënt op belonen, leidt tot corruptie. Ik ben absoluut vóór het belonen van gedrag dat de verwachtingen overtreft. Maar het is de 'achterdeur uit' als je normaal gedrag beloont, en zodoende de verwachting schept dat je beloond zou moeten worden voor het doen van je plicht (wat van je verwacht mag worden, onder de omstandigheden). De gevolgen van zo'n beleid zien we dagelijks om ons heen. En ik refereerde er ook al aan in het topic over jeugdbendes, waar jongeren 'uit verveling' (ze hadden alles al?) vernielingen aanrichtten. Want wat moet je met twee I-pods? Wat heb je aan een X-box als je al een Playstation hebt? De prijs voor het vertonen van normaal gedrag wordt gaandeweg astronomisch, door onze angst te straffen.En dát vergeten mensen nog weleens.
[...]
Jawel, dat wil ik wel. Al vergt een goed inzicht wel wat meer dan een vluchtige schets.
Straf en beloning zijn in feite twee kanten van dezelfde 'munt'. Het onthouden van een in het vooruitzicht gestelde beloning is bijvoorbeeld 'gewoon' een straf. Alleen is het voor degene die de straf uitdeelt prettiger, omdat hij/zij met het idee weg kan komen dat het zijn/haar intentie was te belonen, en dat er nu feitelijk niks veranderd is, nu de beloning niet doorgaat, omdat de tegenprestatie niet is geleverd. Het is hypocriet tot vér achter de komma, maar mensen zijn o zo gemakzuchtig als ze zichzelf op die manier uit de wind kunnen houden. Dat om te beginnen.
In de speltheorie zijn verschillende kunstmatige situaties nagespeeld ten bate van research waaruit moest blijken hoe mensen het meest effectief met elkaar konden omgaan, zoals bij het Prisoner dilemma. Dit heeft, ten onrechte, de pedagogie stevig beïnvloed. Niet dat dergelijke experimenten geen relevantie hebben voor opvoedkundige situaties, maar 'speltheorie' kent een aantal ernstige tekortkomingen op dit punt. Ten eerste dient de opvoeding niet slechts het doel van een zo probleemloze jeugd, maar ook (en vooral!) het doel van een zo probleemloos mogelijke periode als volwassene, en ouder van kinderen. Kinderen zijn geen 'mini volwassenen', maar kinderen. Bij hen is de pre-frontale cortex bijvoorbeeld nog niet ontwikkeld.
Straf is, voor kinderen en volwassenen, functioneel. En het is beter om een duidelijk onderscheid te maken tussen de fase waarin men straft, en waarin men harmonieus met elkaar omgaat, of hooguit advies geeft. Maar ondubbelzinnig straffen is moeilijk, zeker voor een mens die is grootgebracht met het idee dat je anderen zoveel mogelijk moet behagen.
Een opvoedkundige strategie die is geënt op belonen, leidt tot corruptie. Ik ben absoluut vóór het belonen van gedrag dat de verwachtingen overtreft. Maar het is de 'achterdeur uit' als je normaal gedrag beloont, en zodoende de verwachting schept dat je beloond zou moeten worden voor het doen van je plicht (wat van je verwacht mag worden, onder de omstandigheden). De gevolgen van zo'n beleid zien we dagelijks om ons heen. En ik refereerde er ook al aan in het topic over jeugdbendes, waar jongeren 'uit verveling' (ze hadden alles al?) vernielingen aanrichtten. Want wat moet je met twee I-pods? Wat heb je aan een X-box als je al een Playstation hebt? De prijs voor het vertonen van normaal gedrag wordt gaandeweg astronomisch, door onze angst te straffen.En dát vergeten mensen nog weleens.
zaterdag 1 mei 2010 om 10:12
quote:Star schreef op 26 april 2010 @ 18:37:
[...]
Eens. Schreef ook al iets soortgelijks op een post van Evidenza over de onderhandelingen die veel ouders met hun kinderen lijken te hebben tegenwoordig.
Ik ben de ouder en mijn dochters hebben maar naar me te luisteren. Wil dan ook niet mijn dochters beste vriendin worden, moeder volstaat
Precies. Onderhandelen is niet aan de orde met een kind dat geeneens benul heeft van redelijkheid (onvolgroeide hersenen). Op een zekere leeftijd gaan uitleggen waarom etcetera is heel logisch, maar uiteindelijk heeft de ouder het gezag. In discussie gaan met je kind, ik vind het belachelijk. Ik was al jong behoorlijk bij de pinken maar kon echt het overzicht nog niet zien hoor, daar waren mijn hersen gewoon niet ontwikkeld genoeg voor. En ja, dan neem je het je ouders een tijdje kwalijk en dan is het weer voorbij.
Nu is er bij ons in het gezin wel heel wat voorgevallen (met mijn broer) zodat zij Bureau Jeugdzorg inschakelden, maar dat had niets met mijn ouders te maken. Broer ziet nog steeds z''n eigen aandeel niet, ik al veel langer. Heeft meer met de persoon in kwestie te maken dan met de straf an sich.
[...]
Eens. Schreef ook al iets soortgelijks op een post van Evidenza over de onderhandelingen die veel ouders met hun kinderen lijken te hebben tegenwoordig.
Ik ben de ouder en mijn dochters hebben maar naar me te luisteren. Wil dan ook niet mijn dochters beste vriendin worden, moeder volstaat
Precies. Onderhandelen is niet aan de orde met een kind dat geeneens benul heeft van redelijkheid (onvolgroeide hersenen). Op een zekere leeftijd gaan uitleggen waarom etcetera is heel logisch, maar uiteindelijk heeft de ouder het gezag. In discussie gaan met je kind, ik vind het belachelijk. Ik was al jong behoorlijk bij de pinken maar kon echt het overzicht nog niet zien hoor, daar waren mijn hersen gewoon niet ontwikkeld genoeg voor. En ja, dan neem je het je ouders een tijdje kwalijk en dan is het weer voorbij.
Nu is er bij ons in het gezin wel heel wat voorgevallen (met mijn broer) zodat zij Bureau Jeugdzorg inschakelden, maar dat had niets met mijn ouders te maken. Broer ziet nog steeds z''n eigen aandeel niet, ik al veel langer. Heeft meer met de persoon in kwestie te maken dan met de straf an sich.
zaterdag 1 mei 2010 om 10:41
quote:Conundrum schreef op 01 mei 2010 @ 00:46:
(..)Almost all small children are smacked during the first three years of life when they begin to walk and to touch objects which may not be touched. This happens at exactly the time when the human brain builds up its structure and should thus learn kindness, truthfulness, and love but never, never cruelty and lies.(..)
Dit is één aaneenschakeling van aannames, gebaseerd op het 'tabula rasa' fundament dat in de menswetenschappen zonder slag of stoot, vanuit een Christelijk mensbeeld, en een hoop 'wishful thinking' het hele idee van 'wetenschap' onderuit heeft gehaald.
Daarbij kun je twisten over de vraag wat termen als 'love', 'truthfulness', en zelfs 'cruelty' en 'lies' betekenen in de context van opvoeding. Heb je je kind lief, als je het koestert en de ogen sluit voor tekortkomingen in het karakter? Dat probleem heeft de schrijfster, en haar enorme aanhang, niet. Want het 'tabula rasa' dogma dicteert dat de tekortkomingen het gevolg zijn van de opvoeding, omdat het kind van nature 'goed' is. Met de huidige kennis weten we dat dit pertinent niet het geval is, en daarmee stort het hele bouwwerk in.
(..)Almost all small children are smacked during the first three years of life when they begin to walk and to touch objects which may not be touched. This happens at exactly the time when the human brain builds up its structure and should thus learn kindness, truthfulness, and love but never, never cruelty and lies.(..)
Dit is één aaneenschakeling van aannames, gebaseerd op het 'tabula rasa' fundament dat in de menswetenschappen zonder slag of stoot, vanuit een Christelijk mensbeeld, en een hoop 'wishful thinking' het hele idee van 'wetenschap' onderuit heeft gehaald.
Daarbij kun je twisten over de vraag wat termen als 'love', 'truthfulness', en zelfs 'cruelty' en 'lies' betekenen in de context van opvoeding. Heb je je kind lief, als je het koestert en de ogen sluit voor tekortkomingen in het karakter? Dat probleem heeft de schrijfster, en haar enorme aanhang, niet. Want het 'tabula rasa' dogma dicteert dat de tekortkomingen het gevolg zijn van de opvoeding, omdat het kind van nature 'goed' is. Met de huidige kennis weten we dat dit pertinent niet het geval is, en daarmee stort het hele bouwwerk in.
zaterdag 1 mei 2010 om 10:54
quote:Conundrum schreef op 01 mei 2010 @ 01:12:
(..)En als diegene overtuigd zijn van hun eigen visie, waarom voelt 't dan zo rot, als ze hun kind een corrigerende tik hebt gegeven ?
In je tekst heb je het over een 'blinde vlek'. Mijn stelling is juist dat jij, en degenen die jouw zienswijze aanhangen, een 'blinde vlek' hebben voor wat de wetenschap inmiddels weet over de mens.
Dat betekent overigens absoluut niet dat de radicaal tegenovergestelde visie, zo die gestoeld is op dogma's van een even bedenkelijke aard (laten we voor het gemak zeggen: Oud Testament) ineens in beeld komen als de ultieme waarheid. Het betekent slechts dat de realiteit aanzienlijk complexer is dan de modellen van menswetenschappers suggereren. Dat verschillende strategieën passen bij verschillende ouder/kind combinaties. En dat je je kind kunt mishandelen op de meest uiteenlopende wijzen, met inbegrip van niet slaan, als dat voor die combinatie, in die cultuur, en die schending van de norm feitelijk het beste zou zijn.
(..)En als diegene overtuigd zijn van hun eigen visie, waarom voelt 't dan zo rot, als ze hun kind een corrigerende tik hebt gegeven ?
In je tekst heb je het over een 'blinde vlek'. Mijn stelling is juist dat jij, en degenen die jouw zienswijze aanhangen, een 'blinde vlek' hebben voor wat de wetenschap inmiddels weet over de mens.
Dat betekent overigens absoluut niet dat de radicaal tegenovergestelde visie, zo die gestoeld is op dogma's van een even bedenkelijke aard (laten we voor het gemak zeggen: Oud Testament) ineens in beeld komen als de ultieme waarheid. Het betekent slechts dat de realiteit aanzienlijk complexer is dan de modellen van menswetenschappers suggereren. Dat verschillende strategieën passen bij verschillende ouder/kind combinaties. En dat je je kind kunt mishandelen op de meest uiteenlopende wijzen, met inbegrip van niet slaan, als dat voor die combinatie, in die cultuur, en die schending van de norm feitelijk het beste zou zijn.
zaterdag 1 mei 2010 om 11:03
quote:Digitalis schreef op 01 mei 2010 @ 10:49:
Heb jij stiekem alles van John Locke in je kast staan, Jaap?
Mar tabula rasa betekent zoals je weet gewoon onbeschreven blad (vrije vertaling) en gaat er níet van uit dat het kind van nature goed is. Het is blanco.Ja, of het alles is, dat weet ik niet. Maar ook Locke staat in de kast.
Je hebt gelijk dat 'tabula rasa' niet impliceert dat het kind van nature 'goed' is. Praktisch gezien komt het daar wel op neer, en is er geen onderscheid tussen het klassieke Nieuwe Testament-verhaal over de mens die van nature 'goed' (wat is dat eigenlijk?) is, en de mens die louter en alleen gevormd wordt door zijn 'omgeving', cq opvoeding.
Hoezeer ik Locke ook waardeer als filosoof, baseer ik mijn standpunt in deze meer op wetenschappers uit de neurologie, neurochemie, neurobiologie, evolutionair psychologie en antropologie, waarbij ik steeds kijk naar de kwaliteit van hun bewijslast, omdat ook in die sectoren veel 'kaf' tussen het koren zit.
Heb jij stiekem alles van John Locke in je kast staan, Jaap?
Mar tabula rasa betekent zoals je weet gewoon onbeschreven blad (vrije vertaling) en gaat er níet van uit dat het kind van nature goed is. Het is blanco.Ja, of het alles is, dat weet ik niet. Maar ook Locke staat in de kast.
Je hebt gelijk dat 'tabula rasa' niet impliceert dat het kind van nature 'goed' is. Praktisch gezien komt het daar wel op neer, en is er geen onderscheid tussen het klassieke Nieuwe Testament-verhaal over de mens die van nature 'goed' (wat is dat eigenlijk?) is, en de mens die louter en alleen gevormd wordt door zijn 'omgeving', cq opvoeding.
Hoezeer ik Locke ook waardeer als filosoof, baseer ik mijn standpunt in deze meer op wetenschappers uit de neurologie, neurochemie, neurobiologie, evolutionair psychologie en antropologie, waarbij ik steeds kijk naar de kwaliteit van hun bewijslast, omdat ook in die sectoren veel 'kaf' tussen het koren zit.
zaterdag 1 mei 2010 om 11:04
Jaap, kun je even vertellen wat je schaart onder menswetenschappen? En ook waarom je tabula rasa en 'de mens is van nature goed' door elkaar gebruikt?
Overigens sta ik (wellicht als menswetenschapper?) aan de kant van het nature in het nurture-naturedebat. Een mens is geen onbeschreven blad of van nature goed (twee verschillende dingen overigens). Goed is maar een perceptie en langs de eigen morele meetlat, maar iedereen wordt geboren met een aantal karaktereigenschappen. Een mens met normaal functionerend geweten zal uiteindelijk horing geven aan wat ongeveer moreel aanvaardbaar is en wat niet (en de hoogste morele waarden zijn universeel, al gaat meestal iedereen steigeren bij die uitspraak).
Ik ben ook weleens gemept door een leraar en dat was zeer onterecht. Vandaar dat mijn moeder de heer eventjes de waarheid ging vertellen op luide toon. Maar als ik me zwaar onbehoorlijk had gedragen thuis dan volgde er straf. En dat kan huisarrest zijn, dat kan weetikveelwat zijn, maar dat kan ook een directe fysieke straf zijn (en mijn vader is karateka, die had me dood kunnen slaan met één mep dus beheersen deed 'ie zich écht wel).
Overigens sta ik (wellicht als menswetenschapper?) aan de kant van het nature in het nurture-naturedebat. Een mens is geen onbeschreven blad of van nature goed (twee verschillende dingen overigens). Goed is maar een perceptie en langs de eigen morele meetlat, maar iedereen wordt geboren met een aantal karaktereigenschappen. Een mens met normaal functionerend geweten zal uiteindelijk horing geven aan wat ongeveer moreel aanvaardbaar is en wat niet (en de hoogste morele waarden zijn universeel, al gaat meestal iedereen steigeren bij die uitspraak).
Ik ben ook weleens gemept door een leraar en dat was zeer onterecht. Vandaar dat mijn moeder de heer eventjes de waarheid ging vertellen op luide toon. Maar als ik me zwaar onbehoorlijk had gedragen thuis dan volgde er straf. En dat kan huisarrest zijn, dat kan weetikveelwat zijn, maar dat kan ook een directe fysieke straf zijn (en mijn vader is karateka, die had me dood kunnen slaan met één mep dus beheersen deed 'ie zich écht wel).
zaterdag 1 mei 2010 om 11:09
quote:jaap schreef op 01 mei 2010 @ 11:03:
[...]
Ja, of het alles is, dat weet ik niet. Maar ook Locke staat in de kast.
Je hebt gelijk dat 'tabula rasa' niet impliceert dat het kind van nature 'goed' is. Praktisch gezien komt het daar wel op neer, en is er geen onderscheid tussen het klassieke Nieuwe Testament-verhaal over de mens die van nature 'goed' (wat is dat eigenlijk?) is, en de mens die louter en alleen gevormd wordt door zijn 'omgeving', cq opvoeding.
Hoezeer ik Locke ook waardeer als filosoof, baseer ik mijn standpunt in deze meer op wetenschappers uit de neurologie, neurochemie, neurobiologie, evolutionair psychologie en antropologie, waarbij ik steeds kijk naar de kwaliteit van hun bewijslast, omdat ook in die sectoren veel 'kaf' tussen het koren zit.
Ok, dank, ik dacht dat je het niet had gelezen. Maar zeer veel filosofen baseren zich op de wetenschap en gaan zeker niet uit van een maakbaar model (en ik ga ook altijd de strijd aan met die naieve idealisten waar ik helaas tussen zit).
Maar je vraag over wat goed is, dat vraag ik me ook af. Vroeger was het normaal je kind een tik te geven en ik denk niet dat ouders toen minder om hun kinderen gaven en dat kinderen trauma's hadden. Ik denk dat (niet alleen om deze themathiek) de huidige generatie mietjes wordt gekweekt. Ik ben zeer tegen het 'verslachtoffiseren' van mensen, maar uiteraard vóór het aanpakken van daders van misdrijven.
[...]
Ja, of het alles is, dat weet ik niet. Maar ook Locke staat in de kast.
Je hebt gelijk dat 'tabula rasa' niet impliceert dat het kind van nature 'goed' is. Praktisch gezien komt het daar wel op neer, en is er geen onderscheid tussen het klassieke Nieuwe Testament-verhaal over de mens die van nature 'goed' (wat is dat eigenlijk?) is, en de mens die louter en alleen gevormd wordt door zijn 'omgeving', cq opvoeding.
Hoezeer ik Locke ook waardeer als filosoof, baseer ik mijn standpunt in deze meer op wetenschappers uit de neurologie, neurochemie, neurobiologie, evolutionair psychologie en antropologie, waarbij ik steeds kijk naar de kwaliteit van hun bewijslast, omdat ook in die sectoren veel 'kaf' tussen het koren zit.
Ok, dank, ik dacht dat je het niet had gelezen. Maar zeer veel filosofen baseren zich op de wetenschap en gaan zeker niet uit van een maakbaar model (en ik ga ook altijd de strijd aan met die naieve idealisten waar ik helaas tussen zit).
Maar je vraag over wat goed is, dat vraag ik me ook af. Vroeger was het normaal je kind een tik te geven en ik denk niet dat ouders toen minder om hun kinderen gaven en dat kinderen trauma's hadden. Ik denk dat (niet alleen om deze themathiek) de huidige generatie mietjes wordt gekweekt. Ik ben zeer tegen het 'verslachtoffiseren' van mensen, maar uiteraard vóór het aanpakken van daders van misdrijven.
zaterdag 1 mei 2010 om 11:15
quote:Digitalis schreef op 01 mei 2010 @ 11:04:
Jaap, kun je even vertellen wat je schaart onder menswetenschappen? En ook waarom je tabula rasa en 'de mens is van nature goed' door elkaar gebruikt?
Overigens sta ik (wellicht als menswetenschapper?) aan de kant van het nature in het nurture-naturedebat. Een mens is geen onbeschreven blad of van nature goed (twee verschillende dingen overigens). Goed is maar een perceptie en langs de eigen morele meetlat, maar iedereen wordt geboren met een aantal karaktereigenschappen. Een mens met normaal functionerend geweten zal uiteindelijk horing geven aan wat ongeveer moreel aanvaardbaar is en wat niet (en de hoogste morele waarden zijn universeel, al gaat meestal iedereen steigeren bij die uitspraak).
Ik ben ook weleens gemept door een leraar en dat was zeer onterecht. Vandaar dat mijn moeder de heer eventjes de waarheid ging vertellen op luide toon. Maar als ik me zwaar onbehoorlijk had gedragen thuis dan volgde er straf. En dat kan huisarrest zijn, dat kan weetikveelwat zijn, maar dat kan ook een directe fysieke straf zijn (en mijn vader is karateka, die had me dood kunnen slaan met één mep dus beheersen deed 'ie zich écht wel).
Digi, ik denk dat onze posts elkaar gekruist hebben, en dat je het antwoord vindt in mijn reactie die pal boven de jouwe staat.
'Menswetenschappen' zijn alle wetenschappen die het functioneren van de mens tot kern van hun domein hebben. In vroeger tijden waren die gegroepeerd onder de noemer 'filosofie', maar de laatste honderdvijftig jaar is er een verschuiving en splitsing opgetreden, waarbij sommige loten aan die boom verzelfstandigd zijn, anderen terecht zijn gekomen in de sfeer van de artsenij.
Het vervelende van die ontwikkeling is vooral dat er nog maar érg weinig mensen zijn die het overzicht hebben behouden, en vanuit meerdere 'disciplines' naar problemen kunnen kijken. (Alleen wetenschaps-filosofen zoals jij? )
Door de creatie van een taboe-sfeer rond het fysiek corrigeren is objectief onderzoek nauwelijks mogelijk. Resultaten van de spaarzame onderzoeken naar de effecten van het verbieden van de 'opvoedkundige tik' in Zweden, het eerste land dat zo'n verbod invoerde, worden systematisch en grootschalig vervalst om tot de gewenste resultaten te komen.
Jaap, kun je even vertellen wat je schaart onder menswetenschappen? En ook waarom je tabula rasa en 'de mens is van nature goed' door elkaar gebruikt?
Overigens sta ik (wellicht als menswetenschapper?) aan de kant van het nature in het nurture-naturedebat. Een mens is geen onbeschreven blad of van nature goed (twee verschillende dingen overigens). Goed is maar een perceptie en langs de eigen morele meetlat, maar iedereen wordt geboren met een aantal karaktereigenschappen. Een mens met normaal functionerend geweten zal uiteindelijk horing geven aan wat ongeveer moreel aanvaardbaar is en wat niet (en de hoogste morele waarden zijn universeel, al gaat meestal iedereen steigeren bij die uitspraak).
Ik ben ook weleens gemept door een leraar en dat was zeer onterecht. Vandaar dat mijn moeder de heer eventjes de waarheid ging vertellen op luide toon. Maar als ik me zwaar onbehoorlijk had gedragen thuis dan volgde er straf. En dat kan huisarrest zijn, dat kan weetikveelwat zijn, maar dat kan ook een directe fysieke straf zijn (en mijn vader is karateka, die had me dood kunnen slaan met één mep dus beheersen deed 'ie zich écht wel).
Digi, ik denk dat onze posts elkaar gekruist hebben, en dat je het antwoord vindt in mijn reactie die pal boven de jouwe staat.
'Menswetenschappen' zijn alle wetenschappen die het functioneren van de mens tot kern van hun domein hebben. In vroeger tijden waren die gegroepeerd onder de noemer 'filosofie', maar de laatste honderdvijftig jaar is er een verschuiving en splitsing opgetreden, waarbij sommige loten aan die boom verzelfstandigd zijn, anderen terecht zijn gekomen in de sfeer van de artsenij.
Het vervelende van die ontwikkeling is vooral dat er nog maar érg weinig mensen zijn die het overzicht hebben behouden, en vanuit meerdere 'disciplines' naar problemen kunnen kijken. (Alleen wetenschaps-filosofen zoals jij? )
Door de creatie van een taboe-sfeer rond het fysiek corrigeren is objectief onderzoek nauwelijks mogelijk. Resultaten van de spaarzame onderzoeken naar de effecten van het verbieden van de 'opvoedkundige tik' in Zweden, het eerste land dat zo'n verbod invoerde, worden systematisch en grootschalig vervalst om tot de gewenste resultaten te komen.
zaterdag 1 mei 2010 om 11:28
De 'slachtoffer-cultuur' die in ons deel van de wereld is opgekweekt, is intrigerend. Het corrumpeert onze natuurlijke weerstand tegen tegenslag. In 'The Self-Esteem Trap' van Polly Young-Eisendrath (PhD) wordt uitvoerig stilgestaan bij de problemen die dat oplevert voor het kind, de latere volwassene, en de maatschappij. Het is op geen stukken na het enige kritische en wetenschappelijk goed onderbouwde boek over dit actuele onderwerp, maar mensen lezen nauwelijks nog boeken. Zelfs niet over hun eigen vakgebied.
In praktische zin lijkt het erop dat sommige kinderen liever op fysieke wijze worden gecorrigeerd, terwijl anderen daar inderdaad een trauma aan overhouden. Voor een deel houdt dat ook verband met hoe de samenleving tegenover dat fenomeen staat, waarbij het zeker ook voorkomt dat kinderen die van hun ouders slaag als straf kregen, láter worden 'overgehaald' om zich 'beschadigd' te voelen, hoewel er destijds geen sprake was van enig trauma of sterke negatieve gevoelens.
In praktische zin lijkt het erop dat sommige kinderen liever op fysieke wijze worden gecorrigeerd, terwijl anderen daar inderdaad een trauma aan overhouden. Voor een deel houdt dat ook verband met hoe de samenleving tegenover dat fenomeen staat, waarbij het zeker ook voorkomt dat kinderen die van hun ouders slaag als straf kregen, láter worden 'overgehaald' om zich 'beschadigd' te voelen, hoewel er destijds geen sprake was van enig trauma of sterke negatieve gevoelens.
zaterdag 1 mei 2010 om 18:36
Train, je zegt het alsof het iets heel raars is: je kinderen níet slaan
Nou, zoals ik in dat andere topic al aangaf, geloof ik niet zo in straffen. Neemt niet weg dat ik het wél doe hoor, maar dat komt omdat ik het soms tóch nog erg lastig vind om het anders op te lossen. Die straffen zijn dan meestal dingen als: tien minuten naar je kamer, tijdelijk niet meer computeren, even geen leuke dingen doen, dat soort dingen. En dat werkt redelijk goed. (al zijn dat uiteraard altijd korte termijn oplossingen, en moet je wel wat meer dan doen alleen straffen)
En als mijn jongste van anderhalf iets doet wat gevaarlijk is, of niet mag haal ik hem weg en spreek ik hem toe. Werkt uiteraard niet direct, maar de aanhouder wint
Sla jij wel dan? En hoe zou je dat dan doen als je kinderen ouder zijn? Mijn oudste is bijna 13, die zie ik mezelf sowieso niet slaan. (dus waarom jongere kinderen wel, vraag ik me dan gelijk af)
Nou, zoals ik in dat andere topic al aangaf, geloof ik niet zo in straffen. Neemt niet weg dat ik het wél doe hoor, maar dat komt omdat ik het soms tóch nog erg lastig vind om het anders op te lossen. Die straffen zijn dan meestal dingen als: tien minuten naar je kamer, tijdelijk niet meer computeren, even geen leuke dingen doen, dat soort dingen. En dat werkt redelijk goed. (al zijn dat uiteraard altijd korte termijn oplossingen, en moet je wel wat meer dan doen alleen straffen)
En als mijn jongste van anderhalf iets doet wat gevaarlijk is, of niet mag haal ik hem weg en spreek ik hem toe. Werkt uiteraard niet direct, maar de aanhouder wint
Sla jij wel dan? En hoe zou je dat dan doen als je kinderen ouder zijn? Mijn oudste is bijna 13, die zie ik mezelf sowieso niet slaan. (dus waarom jongere kinderen wel, vraag ik me dan gelijk af)
zondag 2 mei 2010 om 10:12
@ Liv, dat je de voorkeur geeft aan 'treiterstraffen' en het (tijdelijk) verstoten van je kinderen als sanctie, dat past waarschijnlijk beter bij jou. En ik hoop dat het ook beter bij je kinderen past. Daarover kan niemand een oordeel vellen. De vraag is alleen, waarom jij (en talloze anderen) menen wél een oordeel te kunnen vellen over het nut en de noodzaak van anderssoortige straffen? Wellicht is het beeld dat je erbij hebt 'gekleurd' door de aanname dat iemand die slaat dat per definitie impulsief doet, omdat jij je niet voor kunt stellen dat iemand dat weloverwogen zou doen? Zoals ik het moeilijk vind om mijn kinderen 'treiterstraffen' op te leggen, of de indruk te wekken dat ik ze verstoot.
